Υποσχέσεις
Αυτή είναι η πρώτη φορά που η Σελήνη φοβάται πραγματικά, αλλά όχι για τον εαυτό της. Αυτή φοβάται γι' αυτόν. Το βλέμμα στο πρόσωπό του Άρη είναι τρομακτικό. Έχετε δει ποτέ πληγωμένο ζώο σε μια στιγμή απόγνωσης; Κάτι τέτοιο! Σηκώνεται και τρέχει κοντά του.
«Άρη μου, δεν καταλαβαίνω. Τι είπα και σε πλήγωσε έτσι;»
Ο Άρης όμως, δεν απαντάει στην ερώτηση. Αντίθετα, αυτός αρπάζει μία φόρμα και ένα φούτερ απ' το σακίδιο του, τα φοράει και κατευθύνεται προς την πόρτα.
«Πρέπει να τρέξω. Επιστρέφω αμέσως. Κλείδωσε την πόρτα»
Πριν προλάβει αυτή να πει οτιδήποτε, αυτός ανοίγει την πόρτα και τρέχει έξω από το δωμάτιο. Παρά τη σαστιμάρα της από την αντίδραση του, αυτή εκτελεί την εντολή του και είναι έτοιμη να κλειδώσει την πόρτα, όταν το κινητό του αρχίζει να χτυπάει με έναν ήχο κλήσης που κάνει την Σελήνη να μπερδευτεί εντελώς.
*In touch with the ground, I'm on the hunt, I'm after you. ... Smell like I sound, I'm lost in a crowd, and I'm hungry like the wolf *
Η φωνή του Σάιμον Λε Μπόν από τους Ντουράν-Ντουράν την κάνει να γυρίσει το κεφάλι της και να κοιτάξει τη συσκευή με ανοιχτό το στόμα.
«Πλάκα μου κάνεις τώρα!»
Η αξιοπρέπεια και η περιέργεια μονομαχούν μέσα της. Μια αληθινή κυρία δεν θα απαντούσε ποτέ στο τηλέφωνο ενός άντρα, αλλά μία γατούλα τι θα έκανε; Εύκολη απόφαση. Οι γάτες είναι από φύση τους περίεργες.
«Χέσε την αξιοπρέπεια!»
Αυτή τρέχει και πιάνει το τηλέφωνο. Πατάει το κουμπί απάντησης χωρίς καν να ρίξει μια ματιά στην οθόνη για να δει ποιος παίρνει. Βάζει τη συσκευή στο αυτί της, αλλά δεν προλαβαίνει να πει ούτε μια λέξη, γιατί μια αντρική φωνή, γεμάτη φόβο, αρχίζει να ουρλιάζει.
«Αρούλη; Δόξα τω θεώ! Τι συνέβη; Είσαι καλά; Έγινε κάτι με την Σελήνη;»
«Απ' όσο ξέρω, όχι»
«Τι ...; Δεν είσαι ο Άρης»
«Προφανώς»
«Είσαι η Σελήνη»
«Κι εσύ είσαι ο Ορέστης»
«Πού είναι ο Άρης;»
«Έξω. Μόλις βγήκε απ' το δωμάτιο. Είπε ότι έπρεπε ...»
«Να τρέξει;»
«Πώς το ξέρεις;»
«Ξέρεις τ' όνομά μου, άρα ξέρεις και ποιος είμαι, σωστά; Δεν πρέπει να το ρωτάς αυτό»
«Σωστά»
«Πώς κατάφερες να τον αναστατώσεις τόσο;»
«Πώς το ...; Ουγκ! Ξέχνα το!»
Ο Ορέστης γελάει.
«Έλα, κούκλα, πες μου, τι του είπες;»
«Τρώγαμε και τσακωνόμαστε για τις πατάτες, και τότε του είπα ότι απορώ πώς δεν παχαίνει αφού τρώει σαν λύκος»
«Μάλιστα»
«Τι; Τόσο κακό ήταν αυτό;»
«Όχι, δεν ήταν κακό, απλά ...»
«Απλά τι; Σε παρακαλώ, Ορέστη, βοήθησε με να καταλάβω. Μπορεί να μην γνωριζόμαστε, αλλά εγώ ...»
«Εσύ τι, κούκλα; Δάγκωσες την λαμαρίνα με τον κολλητό μου;»
«Δεν ξέρω»
«Ναι, καλά! Τέλος πάντων! Αν θέλεις την συμβουλή μου, μην τον πιέζεις. Ο Άρης είναι ένας πολύ περίπλοκος άντρας. Αν τον στριμώξεις, θα υπερασπιστεί τον εαυτό του και θα σε απωθήσει»
«Και τι πρέπει να κάνω;»
«Πρέπει να περιμένεις, κούκλα. Περίμενε μέχρι να σ' εμπιστευτεί αρκετά και μετά θα έρθει αυτός κοντά σου. Πλησίασε τον, αλλά μην προσπαθήσεις να τον αγγίξεις. Κάνε υπομονή και όταν έρθει η ώρα θα σε πλησιάσει αυτός»
«Όπως θα έκανε ένας λύκος»
«Ακριβώς, αλλά μην τον αποκαλείς έτσι»
«Μα γιατί;»
«Μακάρι να μπορούσα να σου πω, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ»
«Δεν πειράζει, Ορεστάκο. Εσύ έκανες ήδη αρκετά. Σ' ευχαριστώ»
«Μη μ' ευχαριστείς, κούκλα. Γι' αυτό είμαι εδώ»
«Ανυπομονώ να σε γνωρίσω»
«Εγώ να δεις!»
«Να πω στον Άρη ότι πήρες;»
«Μην μπεις στον κόπο, κούκλα. Το ξέρει ήδη»
«Για όνομα του Θεού!»
«Γεια σου, κούκλα. Τα λέμε αύριο»
«Γεια σου, Ορεστάκο. Τα λέμε αύριο»
Ο Ορέστης τερματίζει την κλήση γελώντας και η Σελήνη περπατάει μέχρι το παράθυρο. Τραβάει στην άκρη τη βαριά κουρτίνα και κοιτάζει έξω. Πριν τρεις μέρες ήταν πανσέληνος και απόψε το βράδυ, ο βασιλιάς του νυχτερινού ουρανού είναι ακόμα κάπως στρογγυλός. Το φως του, πέφτοντας ανάμεσα στα δέντρα, ρίχνει παράξενες σκιές στο έδαφος. Μια κουκουβάγια σπάει τη σιωπή της νύχτας με το κράξιμο της.
«Πού είσαι, Άρη; Από τι τρέχεις να ξεφύγεις;»
Λίγη ώρα αργότερα, η Σελήνη κάθεται στο κρεβάτι και χαζεύει στην τηλεόραση, όταν ο Άρης μπαίνει στο δωμάτιο, ιδρωμένος και βρώμικος, αλλά τουλάχιστον φαίνεται πολύ πιο ήρεμος από πριν. Εκείνη τον κοιτάζει και του χαμογελάει.
«Καλώς τον!»
«Συγγνώμη»
Αυτή σηκώνεται και πηγαίνει προς το μέρος του.
«Αν ζητάς συγγνώμη απ' το πάτωμα επειδή το λερώνεις, εντάξει. Αν όχι, δεν υπάρχει λόγος. Έλα μαζί μου»
Του πιάνει το χέρι και τον οδηγεί στο μπάνιο.
«Τι κάνουμε εδώ, Γατούλα;»
«Συνήθως εγώ κάνω τις ηλίθιες ερωτήσεις, όχι εσύ»
«Ξέρεις τι εννοώ»
«Είσαι βρώμικος. Δεν μπορείς να κοιμηθείς έτσι. Χρειάζεσαι μπάνιο»
«Μπορώ να το κάνω μόνος μου»
«Το ξέρω. Αλλά, αν δεν σε πειράζει, θέλω να σε βοηθήσω»
«Δεν με πειράζει»
Του βγάζει το φούτερ πριν γονατίσει και αρχίσει να του βγάζει τα παπούτσια. Στη συνέχεια του βγάζει και την φόρμα και τον σπρώχνει στο ντους. Ανοίγει τη βρύση στο ζεστό και νιώθει το σώμα του να χαλαρώνει κάτω από το τρεχούμενο νερό. Απλώνει λίγο αφρόλουτρο στην παλάμη της και αρχίζει να του κάνει μασάζ. Ο Άρης αφήνει το κεφάλι του να πέσει μπροστά και απολαμβάνει τη φροντίδα της.
«Δεν θα με ρωτήσεις τι έγινε πριν;»
«Όχι»
«Γιατί όχι;»
«Γιατί δεν είσαι έτοιμος να μου το πεις»
«Γατούλα, εγώ ...»
«Δεν πειράζει, Άρη μου. Μπορεί να μην καταλαβαίνω τίποτα αυτή τη στιγμή, αλλά έχω μάθει να περιμένω. Πάρε το χρόνο σου και όταν είσαι έτοιμος να μιλήσεις, εγώ θα είμαι εδώ να σ' ακούσω»
«Ευχαριστώ»
«Όμως χρειάζομαι κάτι από σένα»
«Τι;»
«Υποσχέσου μου ότι, ό,τι και να συμβεί, δεν θα μου πεις ποτέ ψέματα, ακόμα κι αν νομίζεις ότι η αλήθεια θα με σκοτώσει. Μόνο αυτό σου ζητάω»
«Το υπόσχομαι»
«Τότε δεν υπάρχει τίποτα άλλο να πούμε γι' αυτό. Ας αλλάξουμε θέμα»
«Για τι θέλεις να μιλήσουμε;»
«Βασικά ...»
Αυτή περπατάει πίσω του.
«Δεν έχω και πολύ όρεξη για κουβεντούλα»
«Και για τι έχεις όρεξη τότε;»
«Για να υπηρετήσω τον αφέντη μου»
«Είσαι άπληστη, το ξέρεις;»
«Μη κατηγορείς εμένα. Εσύ φταις που είσαι τόσο ακαταμάχητος»
Ο Άρης γελάει δυνατά, ρίχνοντας το κεφάλι του πίσω και η Σελήνη δαγκώνει τα χείλη της.
«Και όταν γελάς έτσι, είσαι πολύ περισσότερο»
«Έλα εδώ, ανάθεμά σε!»
Την πιάνει από το χέρι και την τραβάει μπροστά του. Την παίρνει στην αγκαλιά του και μένει ακίνητος για λίγο, μέχρι που εκείνη πλαισιώνει το πρόσωπό του και τον φιλάει, βογκώντας στο στόμα του. Τότε, την σφίγγει επάνω του.
«Δεν ξέρω τι έκανα για να μου αξίζεις. Ξέρω μόνο ότι θα κάνω τα πάντα για να σε κρατήσω»
«Δεν πάω πουθενά, Άρη»
«Το υπόσχεσαι;»
«Το υπόσχομαι»
«Ό,τι κι αν μάθεις για μένα;»
«Γιατί ανησυχείς τόσο; Τι θα μπορούσα να μάθω; Είναι τόσο κακό;»
«Μου είπες ότι θα περιμένεις»
«Ναι, μέχρι να είσαι έτοιμος»
«Δεν θα πάρει πολύ, αλλά, στο μεταξύ, υποσχέσου μου, σε παρακαλώ, ότι, ό,τι κι αν μάθεις για μένα, θα με αφήσεις να σου εξηγήσω πρώτα και μετά θα αποφασίσεις»
«Το υπόσχομαι»
Εκείνη τη στιγμή, επειδή αυτοί έχουν μείνει πολύ ώρα στο ντους, το νερό αρχίζει να κρυώνει μέχρι που η Σελήνη αρχίζει να τρέμει και ο Άρης κλείνει τη βρύση.
«Θεέ μου! Ξεπάγιασα!»
Ο Άρης γελάει.
«Πήγαινε μέσα και θα 'ρθω σε λίγο να σε ζεστάνω»
«Μην αργήσεις»
«Όχι, μωρό μου»
Η Σελήνη βγαίνει απ' την ντουζιέρα, τυλίγοντας μια πετσέτα γύρω από το σώμα της και φεύγει απ' το μπάνιο, ενώ ο Άρης ανοίγει ξανά τη βρύση και μένει κάτω απ' το κρύο νερό για λίγα λεπτά. Ξαφνικά, χτυπάει τη γροθιά του στον τοίχο και ψιθυρίζει στον εαυτό του.
«Πρέπει να της το πεις, ρε μαλάκα. Απλά πήγαινε εκεί μέσα και πες της τη γαμημένη την αλήθεια!»
Αυτός είναι έτοιμος να πάρει τη μεγάλη απόφαση και να αποκαλύψει τα πάντα στη Σελήνη, αλλά όταν θέλεις κάτι τόσο πολύ, οι κοσμικές δυνάμεις φροντίζουν να μην το αποκτήσεις ποτέ. Καταραμένος ο νόμος του Μέρφι! Αυτός αρπάζει μια πετσέτα και τρέχει στο δωμάτιο.
«Σελήνη, πρέπει να σου πω κάτι!»
«Σ' ακούω»
Ανοίγει το στόμα του, αλλά πριν προλάβει να πει οτιδήποτε, το τηλέφωνό του αρχίζει να χτυπάει ξανά. Το κοιτάζει για ένα δευτερόλεπτο και μετά γυρίζει ξανά στην Σελήνη.
«Δεν θα απαντήσεις;»
«Όχι»
«Μπορεί να είναι κάτι σοβαρό απ' τη δουλειά»
«Σοβαρά τώρα, Γατούλα;»
«Τι; Είσαι ο αρχηγός, μωρό μου, και ένας καλός αρχηγός πρέπει πάντα να είναι σε επιφυλακή»
«Με κοροϊδεύεις τώρα, αλλά δεν πειράζει. Θα σε τιμωρήσω αργότερα. Άντε, δώσε μου το τηλέφωνό»
Η Σελήνη απλώνει το χέρι της, γελώντας, αλλά σταματάει απότομα όταν βλέπει το όνομα στην οθόνη. Αυτή γυρίζει το κεφάλι της και κοιτάζει τον Άρη με μάτια έτοιμα να κλάψουν.
«Τι συμβαίνει, Γατούλα;»
«Γιατί σε παίρνει ο Πέτρος;»
«Ποιος;»
Ο Άρης τρέχει και αρπάζει το τηλέφωνο. Όταν βλέπει ποιος είναι, πατάει το κουμπί της απόρριψης. Η έκφρασή του αλλάζει μόνο για λίγο και ένα γρύλισμα ξεφεύγει απ' τα χείλη του, αλλά αμέσως πετάει το τηλέφωνο στο κρεβάτι και χαμογελάει στη Σελήνη.
«Πίστεψες πραγματικά ότι αυτός ο Πέτρος ήταν ο δικό σου ο Πέτρος;»
«Μην τον λες έτσι. Δεν είναι ο δικός μου Πέτρος. Είναι ο Πέτρος ο μαλακοπίτουρας»
«Έχεις δίκιο. Συγγνώμη»
«Το όνομα στην οθόνη ήταν Πέτρος Α.»
«Και λοιπόν; Πέτρος είναι ένα πολύ κοινό όνομα, Γατούλα. Ξέρω τουλάχιστον δέκα άτομα μ' αυτό το όνομα. Και εξάλλου, πως είναι δυνατόν να τον ξέρω; Τι σχέση θα μπορούσα να έχω μαζί του; Εγώ δεν χτίζω σπίτι και αυτός δεν έχει καμία σχέση με ανθρώπους της νύχτας, σωστά;»
«Και ποιος ήταν αυτός;»
«Ένας ηλίθιος που μου χρωστάει λεφτά. Έπρεπε να πληρώσει σήμερα και είμαι σίγουρος ότι τηλεφώνησε για να ζητήσει παράταση»
«Μου λες αλήθεια, έτσι δεν είναι;»
«Σου έδωσα μια υπόσχεση, Γατούλα»
Αυτή τον αγκαλιάζει σφιχτά και ακουμπάει το κεφάλι της στο στήθος του.
«Δεν θα το άντεχα αν εσύ ... Αν εκείνο το κάθαρμα είχε κάποια σχέση με τη γνωριμία μας»
«Πώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, Γατούλα;»
«Δεν ξέρω. Ξέρω ότι ακούγεται τρελό, αλλά τα περιμένω όλα απ' αυτόν. Ο μαλακοπίτουρας είναι ικανός για τα πάντα όταν αφορά λεφτά»
«Μπορούμε να σταματήσουμε να μιλάμε γι' αυτό το κάθαρμα;»
«Έχεις δίκιο. Συγγνώμη, αλλά φοβήθηκα πολύ»
«Δεν χρειάζεται να φοβάσαι άλλο, Γατούλα. Έχεις εμένα τώρα. Δεν θ' αφήσω να σου συμβεί τίποτα»
«Το ξέρω. Και ξέρω επίσης ότι θα με βοηθήσεις να πάρω την εκδίκησή μου, έτσι δεν είναι;»
«Το έχουμε ήδη πει. Όλοι οι άντρες μου είναι στη διάθεσή σου»
«Μια ολόκληρη συμμορία στα πόδια μου; Αυτό είναι απλά υπέροχο»
«Το απολαμβάνεις, ε;»
«Δεν έχεις ιδέα πόσο. Για πες μου όμως, οι άντρες σου είναι τόσο σέξι όσο ο αρχηγός τους;»
«Τι σε νοιάζει εσένα αυτό;»
«Δεν με νοιάζει. Έτσι πληροφοριακά θέλω να μάθω»
«Πρόσεχε, Γατούλα. Όταν κάτι είναι δικό μου, δεν μ' αρέσει να το μοιράζομαι. Αν ποτέ μυρίσω άλλον άντρα πάνω σου, θα έχουμε πρόβλημα»
«Πες μου έναν καλό λόγο να φάω ένα χάμπουργκερ, όταν έχω το καλύτερο φιλέτο στο πιάτο μου»
«Εγώ είμαι το καλύτερο φιλέτο;»
«Ω, ναι!»
Ο Άρης ξεσπάει σε γέλια.
«Αυτό ήταν το ωραιότερο κομπλιμέντο που έχω ακούσει ποτέ»
«Είμαι σίγουρη ότι έχεις ακούσει πολλά κομπλιμέντα στη ζωή σου»
«Πάρα πολλά, αλλά ...»
«Αλλά τι;»
«Για πρώτη φορά, έχουν σημασία για μένα. Μέχρι τώρα, όλα τα κομπλιμέντα ήταν απλά κούφια λόγια. Όμορφα, αλλά χωρίς σημασία λόγια στ' αυτιά μου. Και ξαφνικά, άνοιξε μια πόρτα και εισέβαλες στο δωμάτιό μου και όλα απέκτησαν νόημα, έτσι απλά»
«Επειδή δεν ξέρω τι να πω μετά από κάτι τέτοιο, μπορώ να σε φιλήσω;»
Ο Άρης αρχίζει πάλι να γελάει.
«Φυσικά και μπορείς, Γατούλα»
Αυτή πέφτει πάνω του και τον φιλάει γελώντας, αγνοώντας παντελώς την κρυμμένη αλήθεια.
«Πριν μας διακόψει το ηλίθιο τηλέφωνο, υπήρχε κάτι που ήθελες να μου πεις. Τι ήταν;»
«Τίποτα σημαντικό, Γατούλα. Ξέχνα το!»
«Δεν έμοιαζε με κάτι ασήμαντο. Ήσουν αρκετά αναστατωμένος»
«Καυλωμένος ήμουνα, Γατούλα, όχι αναστατωμένος»
Η Σελήνη χαχανίζει.
«Κρίνοντας απ' αυτό που νιώθω ανάμεσα στα πόδια μου, εσύ είσαι ακόμα»
«Και λίγα λες!»
«Και γιατί είμαι εγώ εδώ;»
«Πήγαινε στο κρεβάτι»
«Πώς με θέλεις;»
«Μπρούμυτα»
«Μάλιστα, Αφέντη»
Η Σελήνη ξαπλώνει υπάκουα και ο Άρης πλησιάζει το κρεβάτι. Αυτή τον παρακολουθεί μέσα απ' τον καθρέφτη και ένα δυνατό κλαψούρισμα βγαίνει απ' το στόμα της καθώς αυτός τραβάει την πετσέτα γύρω από τη μέση του και την πετάει στο πάτωμα.
«Η μικρή μου γατούλα είναι ανυπόμονη, ε;»
«Πολύ»
«Για να δούμε τι μπορώ να κάνω γι' αυτό»
Αυτός ξαπλώνει πάνω της, στηρίζοντας το βάρος του στο αριστερό του χέρι. Καβαλάει τον κώλο της με τα γόνατά του δεξιά και αριστερά των γοφών της. Την πιάνει απ' το λαιμό και τραβάει το κεφάλι της πίσω, ακουμπώντας το αυτί της με τα χείλη του.
«Άκουσέ με πολύ προσεκτικά, Γατούλα. Θα μπω μέσα σου τώρα και εσύ θα κρατήσεις τα πόδια σου κλειστά. Όταν είμαι μέσα, εσύ θα εκπνέεις, και όταν βγαίνω έξω, εσύ θα εισπνέεις. Κατάλαβες;»
«Ναι, Αφέντη»
«Μπράβο το κορίτσι μου!»
Αυτή παίρνει μια βαθιά ανάσα και αφήνει τον αέρα να βγει αργά καθώς αυτός μπαίνει μέσα της με ένα μουγκρητό.
«Το ένιωσες, Γατούλα; Ένιωσες πόσο χαλάρωσε το μουνί σου όταν έβγαλες τον αέρα;»
«Ναι, Αφέντη»
«Σ' άρεσε;»
«Ναι, Αφέντη»
«Θες κι άλλο;»
«Ναι, Αφέντη»
«Η υπακοή σου με τρελαίνει»
«Τα πάντα για τον αφέντη μου»
«Δεν μπορείς να φανταστείς τι θα σου κάνω μόλις σ' έχω στο λημέρι μου»
«Ναι, Αφέντη»
Αυτή βγάζει μια έκπληκτη κραυγή όταν αυτός γυρίζει ξαφνικά, ξαπλώνει ανάσκελα και τη βάζει επάνω του, με την πλάτη της στο στήθος του.
«Φοβήθηκες, Γατούλα;»
«Όχι, Αφέντη. Απλά τρόμαξα λίγο»
«Ωραία. Βάλε το κεφάλι σου στον ώμο μου»
Αυτή γέρνει το κεφάλι της πίσω και εκείνος την πιάνει από τη μέση.
«Τώρα θέλω ν' αρχίσεις να κουνιέσαι πάνω κάτω. Πάρε με μέχρι μέσα. Θέλεις να σε καθοδηγήσω;»
«Όχι, Αφέντη. Νομίζω ότι το 'χω»
«Το ξέρω ότι το 'χεις, μωρό μου. Έλα, δείξε μου ότι έχω δίκιο. Κάνε τον αφέντη σου περήφανο»
«Ναι, Αφέντη»
Αυτή κάνει αψίδα την πλάτη της και γλιστράει μέσα της το σούπερ σκληρό καβλί του, ενώ αρχίζει να ανεβοκατεβαίνει στηριζόμενη στα πόδια της. Αυτός βογκάει βαθιά και αυτή δαγκώνει τα δάχτυλά της ντροπαλά, αλλά περήφανη για τον εαυτό της.
«Μπράβο το κορίτσι μου!»
«Τα πάω καλά, Αφέντη;»
«Τα πας περίφημα, Γατούλα. Είμαι σχεδόν έτοιμ ... Γαμώτο! Τραβήξου πίσω!»
Αυτή μετακινεί το σώμα της προς τα πίσω καθώς αυτός, έχοντας φτάσει στο απροχώρητο, βγάζει το καβλί του από μέσα της και τελειώνει πάνω στην κοιλιά της.
~ ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ~
Μετά από ένα πραγματικά κρύο ντους, η Σελήνη επιστρέφει στο κρεβάτι και ξαπλώνει δίπλα στον Άρη, τρέμοντας ανεξέλεγκτα.
«Τι συμβαίνει, Γατούλα; Γιατί τρέμεις;»
«Το νερό ήταν πολύ κρύο. Ξεπάγιασα»
Όσο κι αν προσπαθεί, αυτός δεν μπορεί να καταπνίξει το γέλιο του.
«Μη γελάς, εντάξει; Δεν είναι αστείο. Μισώ το κρύο νερό»
«Όπως όλες οι γατούλες. Έλα εδώ!»
Αυτός ανοίγει το χέρι του και αυτή χώνεται στην αγκαλιά του, απολαμβάνοντας τη ζεστασιά του κορμιού του.
«Αγία Μητέρα! Είσαι τόσο ζεστός! Δεν θέλω να φύγω ποτέ απ' την αγκαλιά σου»
Ο Άρης τραβάει τα σκεπάσματα πάνω απ' τα κεφάλια τους και χαϊδεύει το μάγουλο της Σελήνης.
«Είσαι έτοιμη για αύριο;»
«Ένα μέρος του εαυτού μου ανυπομονεί, αλλά φοβάμαι και λίγο»
«Τι φοβάσαι, Γατούλα;»
«Ότι δεν θα με δεχτούν»
«Ποιοι, μωρό μου;»
«Οι άντρες σου. Αυτοί μπορεί να πουν ότι δεν είμαι αρκετά καλή για τον αρχηγό τους. Το είδα σε μια ταινία»
Ο Άρης γελάει ξανά.
«Θεά του Φεγγαριού! Αυτό είναι απίστευτο!»
«Πάλι γελάς»
«Τι άλλο μπορώ να κάνω, Γατούλα;»
«Είσαι σίγουρος ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί;»
«Ναι, μωρό μου, είμαι σίγουρος και ξέρεις γιατί;»
«Γιατί;»
«Γιατί, πρώτον, είσαι πολύ όμορφη και γοητευτική και μπορείς να μαγέψεις τον καθένα απ' αυτούς, και δεύτερον, αυτοί ξέρουν πολύ καλά ότι αν κάποιος έστω σε κοιτάξει στραβά, θα έχει να κάνει μαζί μου, και κανένας δεν το θέλει αυτό»
«Φοβού τον μεγάλο αρχηγό, ε;»
«Ναι. Κάτι τέτοιο»
Η Σελήνη χασμουριέται.
«Μάλλον είναι ώρα για ύπνο»
«Όχι! Όχι! Ας μιλήσουμε λίγο ακόμα»
«Πρέπει να κοιμηθούμε λίγο, γιατί αύριο θα είναι μια δύσκολη μέρα. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας και το ταξίδι με τη μηχανή δεν είναι εύκολο»
«Μηχανή; Ποια μηχανή;»
«Την δικιά μου, φυσικά. Δεν την είδες; Την έχω παρκάρει απ' έξω»
«Αυτό το θηρίο;»
«Ναι, αλλά γιατί σου φαίνεται περίεργο; Έχω αντιπροσωπεία μηχανών, μωρό μου. Τι άλλο θα οδηγούσα;»
«Σωστά. Πόσο ανόητο εκ μέρους μου»
«Έχεις πρόβλημα μ' αυτό; Μήπως φοβάσαι τις μηχανές;»
«Πλάκα κάνεις; Φυσικά και όχι»
«Τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Πέσε για ύπνο τώρα»
«Περίμενε! Τι θα γίνει με το αυτοκίνητό μου;»
«Αν εννοείς αυτόν τον μπλε κουβά που οδηγείς, θα στείλω κάποιον να το γυρίσει πίσω»
«Ξέρεις τι; Μην το κάνεις. Δεν το θέλω. Θα αγοράσω καινούργιο»
«Εντάξει, αλλά δεν μπορούμε να τ' αφήσουμε εδώ»
«Ναι, αλλά μπορούμε να το πετάξουμε από έναν γκρεμό. Πάντα ήθελα να το κάνω αυτό»
«Καλή ιδέα, αλλά είσαι σίγουρη;»
«Ναι. Δεν θέλω τίποτα να μου θυμίζει την προηγούμενη ζωή μου. Θα ξεφορτωθώ και τα ρούχα μου. Θα κρατήσω μόνο τα κοσμήματα της γιαγιάς μου»
«Ό,τι θέλεις εσύ, Γατούλα. Ό,τι σε κάνει ευτυχισμένη»
«Ξέρεις τι θα με έκανε πραγματικά ευτυχισμένη;»
«Τι;»
«Ένα φιλί»
«Εντάξει, αλλά αμέσως μετά πάμε για ύπνο»
«Ναι»
«Όχι ότι παραπονιέμαι, αλλά ...»
«Θα με φιλήσεις ή όχι; Πρέπει να πέσουμε για ύπνο»
«Τι θα κάνω μαζί σου; Θα με στείλεις πακέτο στο τρελάδικο. Έλα εδώ!»
Φιλάει τα χείλη της και χαϊδεύει τα μαλλιά της.
«Καληνύχτα, Γατούλα»
«Καληνύχτα, Αφέντη»
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro