Το Τελετουργικό
Καθώς αυτοί κάθονται στο πίσω κάθισμα του μαύρου, πολυτελούς αυτοκινήτου, η Σελήνη κοιτάζει τριγύρω, θαυμάζοντας την πολυτέλεια που τους περιβάλλει, ενώ ο Άρης εξετάζει κάποια χαρτιά που του έδωσε ο Φραγκίσκος.
«Τι αυτοκίνητο είναι αυτό;»
«BMW, Γατούλα μου. Σ' αρέσει;»
«Πολύ. Είναι δική σου;»
«Αν και δεν μ' αρέσει πολύ, ναι. Βασικά, είναι αναγκαίο κακό. Χρειάζομαι ένα ασφαλές αυτοκίνητο»
«Τι εννοείς ασφαλές;»
«Είναι αλεξίσφαιρο, μωρό μου»
«Αλεξίσφαιρο; Γιατί χρειάζεσαι αλεξίσφαιρο αυτοκίνητο;»
«Για παν ενδεχόμενο. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος μπορεί να σου επιτεθεί»
Η Σελήνη συνοφρυώνεται.
«Αυτό δεν ακούγεται καλό»
«Γιατί, μωρό μου; Φοβάσαι; Δεν υπάρχει λόγος. Κανείς δεν πειράζει το κορίτσι μου»
«Δεν φοβάμαι για μένα. Έχω επιβιώσει από πολύ χειρότερα. Για σένα φοβάμαι»
Ο Άρης χαμογελάει, πετάει τα χαρτιά που κρατάει στο κάθισμα και ανοίγει την αγκαλιά του.
«Έλα εδώ, Γατούλα μου»
Αυτή τρυπώνει στην αγκαλιά του.
«Ούτε για μένα πρέπει να φοβάσαι. Δεν πρόκειται να μου συμβεί τίποτα»
«Πώς μπορείς να είσαι τόσο σίγουρος;»
«Γιατί τώρα έχω κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή μου και δεν έχω σκοπό να τ' αφήσω»
«Μπορώ να μάθω τι είναι αυτό; Ξέρεις, για να δω πόσο σημαντικό είναι πραγματικά»
Αυτός ρίχνει το κεφάλι του πίσω και ξεσπάει σε γέλια.
«Είσαι το κάτι άλλο, το ξέρεις;»
«Μην προσπαθείς ν' αλλάξεις θέμα και πες μου»
Με το δάχτυλό του κάτω απ' το πηγούνι της, σηκώνει το κεφάλι της και την κοιτάζει στα μάτια.
«Εσύ, μωρό μου. Εσύ είσαι αυτό το κάτι»
«Και είμαι ικανή να σε κάνω να προσέχεις τον εαυτό σου;»
«Ναι, Γατούλα. Είσαι»
Εκείνη σφίγγεται ακόμα πιο σφιχτά στην αγκαλιά του, τρίβοντας τη μύτη της στο στήθος του καθώς αυτός φιλάει την κορυφή του κεφαλιού της. Ο Φραγκίσκος ρίχνει μια ματιά στους δυο τους απ' τον καθρέφτη και χαμογελάει.
«Γιατί χαμογελάς, Φραγκίσκο;»
«Τίποτα, αφεντικό. Απλώς ... Είναι η πρώτη φορά που σε βλέπω έτσι και μ' αρέσει πολύ»
«Πως έτσι;»
«Ευτυχισμένο, αφεντικό. Πραγματικά ευτυχισμένο»
«Σκάσε, Φραγκίσκο, και βάλε λίγη μουσική»
«Μάλιστα, αφεντικό»
Χαμογελώντας ακόμα περισσότερο, ο Φραγκίσκος πατάει μερικά κουμπιά στο τιμόνι και οι φωνές του Θάνου Καλλίρη και της Λόρνας γεμίζουν το χώρο του αυτοκινήτου.
* Όλοι μου έλεγαν να σε προσέχω, μη γίνει κάτι και σ' ερωτευτώ. ... Όλοι μου έλεγαν να σ' αποφύγω, μακριά να φύγω να εξαφανιστώ. ... Όμως εμείς κανέναν δεν ακούσαμε. Στη λογική δεν υπακούσαμε. ... Κερδίσαμε, μαζί στο τέρμα προχωρήσαμε, την πιο μεγάλη αγάπη ζήσαμε, κερδίσαμε. ... Κερδίσαμε, όλους τους φόβους μας νικήσαμε, την πιο μεγάλη αγάπη ζήσαμε, κερδίσαμε *
Ο Άρης γυρίζει τα μάτια του, η Σελήνη χαχανίζει ενώ ο Φραγκίσκος γελάει δυνατά.
«Σοβαρά τώρα, ρε; Απ' όλα τα γαμημένα τραγούδια της λίστας, εσύ διάλεξες αυτό;»
«Τυχαία, αφεντικό. Ορκίζομαι»
«Τίποτα σ' αυτή τη ζωή δεν γίνεται τυχαία, Φραγκίσκο»
«Ό,τι πεις, αφεντικό»
Ο Άρης γρυλίζει καθώς το τραγούδι συνεχίζεται.
* Όλοι μου έλεγαν πως κινδυνεύω, αν τύχει και μαζί σου θα μπλεχτώ. ... Όλοι μου έλεγαν πως θα 'ναι λάθος, σ' αυτό το πάθος αν παρασυρθώ. ... Όμως εμείς κανέναν δεν ακούσαμε. Στη λογική δεν υπακούσαμε. ... Κερδίσαμε μαζί στο τέρμα προχωρήσαμε, την πιο μεγάλη αγάπη ζήσαμε, κερδίσαμε. ... Κερδίσαμε όλους τους φόβους μας νικήσαμε, την πιο μεγάλη αγάπη ζήσαμε, κερδίσαμε *
Λίγα λεπτά αργότερα, το αυτοκίνητο φτάνει στο Μικρολίμανο, έξω από το πολυτελές κλαμπ με το πολύ χαρακτηριστικό όνομα 'Το Λημέρι'. Ένας από τους παρκαδόρους τραβάει αμέσως την ειδική σήμανση και ο Φραγκίσκος οδηγεί το αμάξι στην ειδική θέση πάρκινγκ του αφεντικού.
Έξω από την μεγάλη είσοδο με το κόκκινο χαλί και την ταμπέλα με τον λύκο που μέσα από το στόμα του βγαίνει το όνομα του μαγαζιού, υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που περιμένουν στην ουρά για να μπουν μέσα. Στην πόρτα είναι ένας πανύψηλος άνδρας, ένα βουνό από μύες, με μακριά γένια, που κάνει το face control, τον οποίον, όταν τον βλέπει η Σελήνη σφίγγεται πάνω στον Άρη τρομαγμένη.
«Θεούλη μου! Ποιος είναι αυτός ο τύπος; Ο Γολιάθ; Είναι τεράστιος!»
Ο Άρης ξεσπάει σε γέλια.
«Αυτός είναι ο Μικρούλης, Γατούλα. Ο πορτιέρης μας. Δεν χρειάζεται να τον φοβάσαι. Είναι ο πιο ήρεμος και γλυκός άνθρωπος που υπάρχει»
«Δεν μοιάζει και πολύ, αλλά τέλος πάντων! Πώς πρέπει να τον χειριστώ; Όπως έκανα πριν με τον Φραγκίσκο; Αν ναι, θα χρειαστώ έναν γερανό για να βάλω το χέρι μου στον ώμο του, ακόμα και αν αυτός γονατίσει»
«Όχι, μωρό μου. Ο Μικρούλης βρίσκεται ψηλά στην ιεραρχία»
«Πόσο ψηλά;»
«Τρίτος. Κάτω από μένα και τον Νέγρο, τον υπαρχηγό μου»
«Νόμιζα ότι ο Ορέστης είναι ο υπαρχηγός σου»
«Όχι. Ο Ορέστης δεν έχει καμία σχέση με τη συμμορία. Πάντα ήθελα να τον κρατήσω έξω απ' αυτό και τα κατάφερα. Τον σέβονται και τον υπακούν βέβαια, αλλά μόνο γιατί ...»
«Γιατί είναι ο καλύτερός σου φίλος»
«Ναι»
«Ο ίδιος λόγος που θα σέβονται και θα υπακούν και μένα. Επειδή είμαι γκόμενα σου»
«Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα»
«Τι εννοείς;»
«Η γυναίκα του αρχηγού έχει ισχυρή θέση στη συμμορία. Έχει το δικαίωμα να λαμβάνει αποφάσεις, να δίνει εντολές, να ζητά από τα μέλη να εκτελέσουν ορισμένα καθήκοντα ή να απέχουν από ορισμένες ενέργειες. Αν ο αρχηγός απουσιάζει για οποιοδήποτε λόγο, εκείνη παίρνει τη θέση του και αποφασίζει για όλα»
«Μου λες ότι αυτό έκαναν όλες οι προηγούμενες γκόμενες σου;»
«Το ήξερα ότι θα το ρωτούσες αυτό. Όχι, Γατούλα. Εσύ είσαι η πρώτη. Δεν τους έχω παρουσιάσει ποτέ άλλη γυναίκα»
«Σκατά!»
«Χαλάρωσε, μωρό μου. Όλα θα πάνε καλά»
«Αφού το λες εσύ»
«Μπράβο το κορίτσι μου! Άντε τώρα, βγες»
«Περίμενε! Δεν μου είπες τι να κάνω με τον Μικρούλη»
«Τίποτα. Απλώς τον αφήνεις να αποδώσει τα σέβη του. Το ίδιο ισχύει και για τον Νέγρο, τον Σκύλο και τον Γιάννη»
«Ποιοι είναι αυτοί;»
«Τα υπόλοιπα από τα τέσσερα ηγετικά μέλη»
«Άρα, υπάρχουν τέσσερα ηγετικά μέλη. Ο Νέγρος, ο Μικρούλης, ο Σκύλος και ο Γιάννης, και κάτω απ' αυτούς είναι ο Φραγκίσκος ...»
«Και ο Εδουάρδος, ο μπάρμαν. Τον φωνάζουμε Έντι, γιατί είναι μισός Άγγλος»
«Εντάξει. Και τι γίνεται με τους άλλους;»
«Οι άλλοι είναι τα κατώτερα μέλη. Απαγορεύεται να σε πλησιάσουν»
«Γιατί πρέπει να είναι τόσο περίπλοκο;»
«Έτσι πρέπει, Γατούλα. Για να λειτουργεί σωστά το σύστημα»
«Τέλος πάντων! Άντε πάμε κι ο Θεούλης βοηθούλης!»
Ο Άρης γνέφει στον Φραγκίσκο και εκείνος βγαίνει απ' το αυτοκίνητο. Περπατάει και ανοίγει την πίσω πόρτα, κάνοντας παράλληλα έναν έλεγχο του περιβάλλοντος χώρου.
«Ελεύθερα, αφεντικό»
Ο Άρης βγαίνει κι αυτός απ' το αυτοκίνητο. Ο Μικρούλης, αφήνοντας τον βοηθό του, ο οποίος είναι επίσης ικανών διαστάσεων, να κρατήσει το οχυρό, πλησιάζει το αφεντικό και του απευθύνεται με τη βαριά και δυνατή φωνή του.
«Γεια σου, αφεντικό»
«Γεια σου, Μικρούλη. Πώς πάνε τα πράγματα εδώ;»
«Όπως συνήθως. Είμαστε γεμάτοι»
«Υπάρχουν προβλήματα;»
«Μ' εμένα στην πόρτα; Δεν νομίζω»
«Σωστά»
«Το μικρό αφεντικό ήρθε πριν λίγο. Είναι στο σεπαρέ σου»
«Ωραία»
«Την έφερες μαζί σου, ε;»
«Ναι, την έφερα»
Ο Άρης σκύβει στην πόρτα και απλώνει το χέρι του.
«Έλα έξω, Γατούλα»
Η Σελήνη του πιάνει το χέρι και βγαίνει απ' το αυτοκίνητο, τινάζοντας τα μαλλιά της πάνω απ' τον ώμο της. Αρκετά σφυρίγματα θαυμασμού ακούγονται από την ουρά και ένα χαμόγελο περηφάνιας εμφανίζεται στα χείλη του Άρη.
Ο Μικρούλης την πλησιάζει και πιάνει το χέρι της. Παρά το μέγεθός του, οι κινήσεις του είναι εκλεπτυσμένες και αρκετά λεπτές. Χαμηλώνει το κεφάλι του και φιλά απαλά τις αρθρώσεις της.
«Κυρά μου, χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω. Έφερες την άνοιξη στη μέση του χειμώνα. Η οικογένειά μας χρειαζόταν σίγουρα λίγη ομορφιά»
«Ευχαριστώ, Μικρούλη. Κι εγώ χαίρομαι που σε γνωρίζω. Ο Άρης μου είπε ότι είσαι ήρεμος και γλυκός, και μπορώ να πω ότι έχει δίκιο»
«Τ' αφεντικό έχει πάντα δίκιο, Κυρά μου»
Ο Άρης αγκαλιάζει τους ώμους της Σελήνης.
«Σωστά. Και τώρα λέω ότι πρέπει να μπούμε μέσα πριν αρπάξει καμιά πνευμονία το κορίτσι μου»
Ο Μικρούλης γυρίζει το κεφάλι του στο πλάι και μιλάει στο μικρόφωνο στον ώμο του.
«Τ' αφεντικό είναι εδώ και μπαίνουμε τώρα. Είστε έτοιμοι;»
Βάζει τα δάχτυλά του στ' αυτί και ακούει την απάντηση. Ο Άρης τον κοιτάζει στραβά.
«Τι στο διάολο συμβαίνει;»
«Τίποτα, αφεντικό. Μια μικρή έκπληξη για την Κυρά μας»
«Ποιον πρέπει να κατηγορήσω γι' αυτό;»
«Το μικρό αφεντικό. Ήταν δική του ιδέα»
«Μχμμμ ... Τέλος πάντων! Θα δούμε. Έλα, Γατούλα»
Αυτός κατεβάζει το χέρι του στη μέση της Σελήνης και μπαίνουν στο κλαμπ με τον Μικρούλη να τους ακολουθεί. Μια όμορφη και μάλλον σέξι γυναίκα στον προθάλαμο παίρνει τα παλτά τους και χαμογελάει πονηρά στον Άρη, ο οποίος, προς μεγάλη χαρά της Σελήνης, δεν της δίνει σημασία.
Όμως, παρά το γεγονός ότι ο Άρης αντέδρασε όπως θα έπρεπε, αυτή η γυναίκα ξυπνάει κάτι μέσα στη Σελήνη, κάτι που δεν έχει νιώσει ποτέ πριν. Ζήλια! Και πριν καν το καταλάβει, εντελώς ενστικτωδώς, αυτή κοιτάζει τη γυναίκα με στενά μάτια και γρυλίζει υπόκωφα, δείχνοντας τα δόντια της.
Ο Άρης την κοιτάζει έκπληκτος.
«Τι κάνεις, Γατούλα;»
«Τίποτα. Μην ασχολείσαι. Εγώ απλώς μαρκάρω την περιοχή μου»
Το περήφανο χαμόγελο στα χείλη του Άρη πλαταίνει ακόμη περισσότερο και ο Μικρούλης σκύβει για να του ψιθυρίσει κάτι στ' αυτί.
«Απ' ό,τι φαίνεται, αφεντικό, πέτυχες το μεγάλο Τζακ Ποτ»
«Το έκανα, ανάθεμα με!»
«Τι λέτε εσείς οι δύο;»
«Τίποτα, Γατούλα»
«Βαρετά επαγγελματικά πράγματα, Κυρά μου»
Αμέσως μετά, μπαίνουν στην κεντρική αίθουσα και η Σελήνη τα ξεχνάει όλα. Κοιτάζει γύρω της, κατενθουσιασμένη. Αυτή δεν έχει ξαναπάει σε κλαμπ. Ο Πέτρος δεν την έπαιρνε ποτέ μαζί του όταν έβγαινε έξω γιατί νόμιζε ότι ήταν βαρετή. Την έπαιρνε μόνο στα πάρτι της εταιρίας του γιατί δεν μπορούσε να πάει χωρίς συνοδό. Ο μπάσταρδος! Τέλος πάντων! Δεν έχει σημασία πια. Αυτή έχει τον Άρη τώρα, που είναι έτοιμος να της χαρίσει τον κόσμο και δεν πρόκειται να τον απογοητεύσει.
Το κλαμπ είναι γεμάτο κόσμο. Κάθονται στα τραπέζια και συνωστίζονται στο μπαρ. Η μουσική της δεκαετίας του ενενήντα, η αγαπημένη της Σελήνης, είναι εκκωφαντική και τα πολύχρωμα φώτα ακολουθούν τον ρυθμό. Υπάρχει ένας μακρύς διάδρομος, που μοιάζει με πασαρέλα και καταλήγει σε έναν μεγάλο κύκλο, που προφανώς είναι η πίστα χορού, και έχει από πάνω του να κρέμεται μία ασημένια ντισκομπάλα που αντανακλάει τα φώτα που πέφτουν πάνω της. Στο βάθος, σε ένα υπερυψωμένο επίπεδο, υπάρχει ένας μεγάλος βελούδινος σκούρο μωβ καναπές και ένα κοντό τραπεζάκι, που λογικά είναι το σεπαρέ του αφεντικού.
Καθώς αυτοί περπατούν στον διάδρομο, όλοι γυρίζουν και τους κοιτάξουν επίμονα. Για λίγα δευτερόλεπτα, η Σελήνη πανικοβάλλεται λίγο, αλλά όταν ο Άρης πιάνει το χέρι της και το σφίγγει, αυτή παίρνει κουράγιο, παίρνει τη σωστή έκφραση στο πρόσωπο της, και σηκώνει το κεφάλι. Είναι η γυναίκα του αρχηγού, που να πάρει! Αυτή δεν επιτρέπεται να είναι δειλή!
Τότε, ένας πολύ όμορφος, μελαχρινός άντρας τους πλησιάζει. Χαιρετάει με σεβασμό, αλλά ταυτόχρονα εκπέμπει κάτι που απαιτεί επίσης σεβασμό. Είναι σίγουρα μεγαλύτερος απ' τον Άρη, αλλά όχι πολύ. Πρέπει να είναι γύρω στα σαράντα.
«Γατούλα, αυτός είναι ο Νέγρος, ο θεμέλιοςλίθος της συμμορίας. Νέγρο, αυτή είναι η δεσποινίς Σελήνη Νουβάκη, η γυναίκα μου»
«Και όχι μόνο αυτό. Αυτή είναι η καλύτερη απόφαση που έχεις πάρει ποτέ»
«Αμφισβητείς τις άλλες αποφάσεις μου;»
«Με όλο τον σεβασμό, αφεντικό»
«Γιατί σε κρατάω ακόμα εδώ;»
Γελώντας, ο Νέγρος παίρνει το χέρι της Σελήνης και της φιλάει το πίσω μέρος του χεριού της.
«Κυρά μου, χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω»
«Το ίδιο κι εγώ, Νέγρο»
«Έχουμε τόσα πολλά να πούμε, αλλά πριν, επίτρεψέ μου να σου παρουσιάσω τα υπόλοιπα μέλη. Αυτοί ανυπομονούν να σε γνωρίσουν. Μπορώ, αφεντικό;»
«Σίγουρα. Προχώρα»
Ο Νέγρος, κρατώντας ακόμα το χέρι της, οδηγεί τη Σελήνη στο κέντρο της πίστας. Κάνει νόημα στον Ντι-Τζέι και η μουσική σταματάει αμέσως. Αυτή κοιτάζει τον Άρη, ρωτώντας τον με τα μάτια της τι στο διάολο συμβαίνει, αλλά εκείνος της κάνει νόημα να περιμένει. Τότε, ο Νέγρος δίνει μια διαταγή.
«Πάρτε τις θέσεις σας!»
Στα επόμενα δευτερόλεπτα, περίπου τριάντα άντρες έρχονται και παρατάσσονται μπροστά στη Σελήνη, απόλυτα ευθυγραμμισμένοι. Στην πρώτη σειρά βρίσκονται τρεις άγνωστοι άνδρες και ο Φραγκίσκος, ο οδηγός. Αυτή καταλαβαίνει ότι είναι τα υπόλοιπα ηγετικά μέλη, ο Σκύλος, ο Γιάννης και ο Εδουάρδος. Αυτή καταλαβαίνει επίσης ότι η επιλογή τους έγινε μετά από ακρόαση. Δεν εξηγείται αλλιώς το γιατί είναι όλοι τους τόσο όμορφοι, ανεξαρτήτως ηλικίας.
«Κυρά μου, έχεις ήδη γνωρίσει τον Φραγκίσκο, τον οδηγό μας»
Ο Φραγκίσκος χαμογελάει στη Σελήνη.
«Δίπλα του είναι ο Εδουάρδος, ο υπεύθυνοςτου μπαρ»
Ο Εδουάρδος, ένας νεαρός γύρω στα είκοσι πέντε, με καστανά μαλλιά και πράσινα μάτια, πλησιάζει και υποκλίνεται.
«Στις υπηρεσίες σας, δεσποινίς μου»
Η Σελήνη βάζει το χέρι της στον ώμο του, όπως έκανε πριν με τον Φραγκίσκο.
«Τις δέχομαι, Εδουάρδε»
«Ευχαριστώ, Κυρά μου»
Ο Εδουάρδος κάνει ένα βήμα πίσω και ο άντρας δίπλα του, ένας σκουρόχρωμος γοητευτικός άντρας γύρω στα σαράντα, με μακριά κατάμαυρα μαλλιά και καστανά μάτια, κάνει ένα βήμα μπροστά. Ο Νέγρος συνεχίζει τις συστάσεις.
«Αυτός είναι ο Γιάννης, ο διερμηνέας μας»
Ο Γιάννης πιάνει το χέρι της Σελήνης.
«Mi hermosa señora, estoy tan contento de conocerte»
«Yo también, Juan»
«Hablas español?»
«Un poco. Que recuerdo de la escuela»
«Fantástico!»
Ο Γιάννης επιστρέφει στη θέση του και ο επόμενος άντρας πλησιάζει τη Σελήνη. Αυτός είναι επίσης όμορφος, γύρω στα τριάντα πέντε, με τατουάζ, καστανόξανθα μαλλιά και καστανά μάτια.
«Αυτός είναι ο Σκύλος, Κυρά μου»
Η Σελήνη του απευθύνεται.
«Γιατί σε λένε έτσι;»
«Επειδή είμαι πιστός, Κυρά μου και δίνω ευχαρίστως τη ζωή μου για να υπερασπιστώ τ' αφεντικό μου και ότι αυτός αγαπάει»
«Ξέρεις τι δουλειά κάνω;»
«Όχι, Κυρά μου»
«Είμαι εκπαιδεύτρια σκύλων»
Εκείνη τη στιγμή, ο Άρης την πλησιάζει και αγκαλιάζει τη μέση της από πίσω.
«Τότε είμαι σίγουρος ότι μπορείς να μας εκπαιδεύσεις όλους»
Αυτός γελάει και όλοι οι άλλοι κάνουν το ίδιο, ανεξαιρέτως. Ακόμα και οι πελάτες του κλαμπ. Το αυθόρμητο και όμορφο γέλιο του Άρη παρασύρει όλους τους άλλους και λιώνει την καρδιά της Σελήνης. Λίγο μετά, συμβαίνει κάτι που αυτή δεν περίμενε ποτέ, ούτε στα πιο τρελά της όνειρα. Ο Άρης δίνει μία εντολή μ' εκείνη την άλλη φωνή.
«Γονατίστε μπροστά της!»
Ένα μουρμουρητό ενθουσιασμού και θαυμασμού διαπερνά το πλήθος καθώς όλοι οι άντρες πέφτουν στο ένα γόνατο αμέσως, χτυπώντας τα χέρια τους στο έδαφος και σκύβοντας το κεφάλι τους. Και όχι μόνο αυτοί. Οι σερβιτόροι, οι μπάρμεν, ο Ντι-Τζέι. Όλοι τους γονατίζουν μπροστά της. Ακόμη και ο Ορέστης, ο οποίος καθόταν απέναντί τους στο σεπαρέ όλη την ώρα. Η Σελήνη δυσκολεύεται να πιστέψει τα μάτια της. Κοιτάζει τον Άρη, ο οποίος της χαμογελάει.
«Μη με κοιτάς έτσι, Γατούλα. Αυτό σου αξίζει. Τίποτα λιγότερο»
Μια νεαρή γυναίκα από ένα τραπέζι σηκώνεται και φωνάζει.
«Τι περιμένεις, κοπελιά; Φίλα τον»
Μια άλλη γυναίκα σηκώνεται επίσης.
«Τους έκανε όλους να γονατίσουν μπροστά σου. Του αξίζει ένα αναθεματισμένο φιλί!»
Και ακόμα μία.
«Αν δεν το κάνεις εσύ, θα το κάνω εγώ!»
Η Σελήνη πλαισιώνει με τα χέρια της το πρόσωπο του Άρη, χαμογελώντας πλατιά, και γυρίζει προς την τελευταία γυναίκα.
«Λυπάμαι, κορίτσι μου, αλλά αυτός ο άντρας είναι δικός μου!»
Ο κόσμος αρχίζει να ζητωκραυγάζει καθώς εκείνη πιέζει το σώμα της πάνω του και τον φιλάει με πάθος. Αυτοί χειροκροτούν όταν ο Άρης, μετά το φιλί, κρατώντας ακόμα τη Σελήνη στην αγκαλιά του, λέει κάτι πολύ καλό.
«Έντι, ποτά για όλους. Κερασμένα απ' το μαγαζί!»
«Αμέσως, αφεντικό»
Ενώ οι σερβιτόροι σερβίρουν τα δωρεάν ποτά και οι άντρες επιστρέφουν στις δουλειές τους, ο Άρης οδηγεί τη Σελήνη στο σεπαρέ όπου περιμένει ο Ορέστης, τον οποίον αυτή αγκαλιάζει σφιχτά.
«Ευχαριστώ πολύ, Ορεστάκο. Η έκπληξή σου ήταν απίθανη!»
«Περίμενε! Νομίζεις ότι αυτή ήταν η έκπληξη;»
«Δεν ήταν;»
«Όχι, κούκλα μου. Αυτό ήταν το τελετουργικό που έπρεπε να γίνει»
«Τότε ποια είναι η έκπληξη;»
Ο Ορέστης χαμογελάει πονηρά, κάτι που κάνει τον Άρη ν' ανησυχήσει.
«Γιατί χαμογελάς, ρε; Τι έκανες;»
«Εγώ; Τίποτα. Εσύ όμως κάτι θα κάνεις»
Ο Ορέστης δίνει στον Άρη ένα ασύρματο μικρόφωνο και αυτός ρουθουνίζει.
«Ω! Έλα τώρα!»
«Μην γίνεσαι μαλάκας και τραγούδα στο κορίτσι σου. Μην μ' αναγκάσεις να χρησιμοποιήσω βία»
Ο Άρης γυρίζει στην Σελήνη.
«Θέλεις να τραγουδήσω, Γατούλα;»
«Αν θέλεις να κάνεις αυτή την υπέροχη βραδιά ακόμα πιο τέλεια, τότε ναι»
«Πολύ καλά»
«Γιούπι!»
Η Σελήνη δίνει στον Ορέστη ένα φιλί στο μάγουλο και ο Άρης την κοιτάζει με απορία.
«Έη! Εγώ θα τραγουδήσω και εσύ φιλάς αυτόν;»
«Ήταν δική του ιδέα, Αφέντη μου»
«Στα μούτρα σου, μεγάλε»
«Θ' ασχοληθώ αργότερα μαζί σου, μαλάκα»
Ο Άρης αρπάζει το μικρόφωνο, πίνει μια γουλιά απ' το ποτό που έχει ήδη σερβίρει ο Ορέστης, και κατευθύνεται στον θάλαμο του Ντι-Τζέι. Ο Ορέστης και η Σελήνη κάθονται στον καναπέ.
«Ορέστη, μπορείς, σε παρακαλώ, να με τσιμπήσεις;»
«Ορίστε;»
«Λέω, μπορείς να με τσιμπήσεις;»
«Γιατί να κάνω κάτι τέτοιο;»
«Για να μπορέσω να καταλάβω αν ονειρεύομαι ή αν όλα αυτά συμβαίνουν στ' αλήθεια»
Ο Ορέστης ξεσπάει σε γέλια.
«Σε διαβεβαιώνω, κούκλα. Είναι όλα αληθινά και αν δεν με πιστεύεις, ορίστε η απόδειξη»
Ο Ορέστης δείχνει την πίστα, όπου εκείνη τη στιγμή ανεβαίνει ο Άρης. Αυτός στέκεται στη μέση, βάζει το μικρόφωνο στην τσέπη του και βγάζει το σακάκι του. Η Σελήνη ψιθυρίζει στον Ορέστη.
«Ελπίζω να μην βγάλει κάτι άλλο, γιατί αν το κάνει, θα ορμίσω πάνω του»
Ο Ορέστης γυρίζει τα μάτια του και η Σελήνη χαχανίζει. Εντωμεταξύ, ο Άρης πετάει το σακάκι του σ' έναν σερβιτόρο και πιάνει ξανά το μικρόφωνο.
«Γεια σε όλους! Πρώτα απ' όλα, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που ανεχτήκατε το μικρό μας τελετουργικό, και δεύτερον ... Ξέρετε κάτι; Στο διάολο η βαρετή ομιλία. Το κορίτσι μου ζήτησε να του τραγουδήσω, και όπως καταλαβαίνεται, δεν μπορώ να της πω όχι, οπότε, εγώ θα τραγουδήσω κι εσείς θα χορέψετε. Πάμε!»
Όλοι σηκώνονται όρθιοι καθώς ξεκινάει η πολύ οικεία και ανεβαστική εισαγωγή του τραγουδιού. Η Σελήνη χτυπάει παλαμάκια ενθουσιασμένη.
«Ναι! Λατρεύω αυτό το τραγούδι!»
«Σοβαρά; Δεν σε είχα για Ρουβίτσα»
«Είναι η ένοχη απόλαυση μου»
Όλοι αρχίζουν να χορεύουν. Ο Άρης κοιτάζει την Σελήνη και αρχίζει να τραγουδάει με την μαγευτική φωνή του, κουνώντας το σώμα του αισθησιακά στον ρυθμό του τραγουδιού.
https://youtu.be/LUgSPPZYT1U
* Τ' ομολογώ δεν είχα πάρει σοβαρά τ' αθώα μάτια σου που 'μοιάζαν παιδικά. ... Τ' ομολογώ δεν ήταν πρώτη μου φορά που ένα παιχνίδι ξεκινούσα στα τυφλά. ... Μα δε φαντάστηκα ούτε για μια στιγμή πως θα γινόσουνα ανάγκη στο κορμί μου. ... Δεν το φαντάστηκα πως θα 'σουνα εσύ το πιο μεγάλο πάθος σ' όλη τη ζωή μου *
Το πλήθος αρχίζει να φωνάζει το όνομά του, αλλά εκείνος έχει μάτια μόνο για την Σελήνη, που τον κοιτάζει μαγεμένη καθώς συνεχίζει το τραγούδι.
* Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, τώρα που έδαφος χάνουμε, τώρα που ερωτευτήκαμε, τώρα για πες μου τι κάνουμε. ... Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα, τώρα τον έλεγχο χάνουμε, τώρα που παρασυρθήκαμε, τώρα για πες μου τι κάνουμε *
Αυτός της κάνει νόημα να έρθει κοντά του, κουνώντας το δάχτυλό του και εκείνη, μη μπορώντας ν' αντισταθεί στην πρόσκλησή του, τρέχει κοντά του και ρίχνεται στην αγκαλιά του. Αυτός την πιέζει πάνω του και αρχίζουν να κουνιούνται μαζί στον ρυθμό, καθώς αυτός συνεχίζει να τραγουδάει.
* Ξέρω καλά πως δε φοβήθηκα εγώ κανένα ρίσκο και καμία εμπειρία. ... Μα ομολογώ πως δεν περίμενα να ζω μια τέτοια τρέλα που θα γράψει ιστορία. ... Μα δε φαντάστηκα ούτε για μια στιγμή πως θα γινόσουνα ανάγκη στο κορμί μου. ... Δεν το φαντάστηκα πως θα 'σουνα εσύ το πιο μεγάλο πάθος σ' όλη τη ζωή μου*
Όλοι χορεύουν και τραγουδούν, αλλά ο Άρης βγάζει το μικρόφωνο απ' το στόμα του και ακουμπάει στο αυτί της Σελήνης.
«Σου έδειξα το γραφείο μου, Γατούλα;»
«Όχι ακόμα, Αφέντη»
«Έλα μαζί μου»
Της πιάνει το χέρι και την οδηγεί σε μια πόρτα στο πίσω μέρος, περνώντας μπροστά από τον Νέγρο.
«Νέγρο, φρόντισε να μην μας ενοχλήσει κανείς, ακόμα κι αν πιάσει φωτιά το κτίριο»
«Μάλιστα, αφεντικό»
Αυτοί μπαίνουν στο γραφείο και ο Άρης κλειδώνει την πόρτα πίσω του. Η Σελήνη κοιτάζει τριγύρω τους τοίχους και τα βαριά έπιπλα, όλα σε αποχρώσεις του καφέ και τοποθετημένα έτσι ώστε να θυμίζει κάτι πολύ γνωστό.
«Φαίνεται ότι κάποιος έχει δει πολλές φορές τον Νονό, ε;»
«Αλήθεια νομίζεις ότι σ' έφερα εδώ για να σου δείξω το γραφείο μου, μικρή Γατούλα;»
Αυτή γυρίζει, προσποιούμενη την έκπληκτη.
«Όχι;»
Αυτός γελάει δυνατά, ρίχνοντας το κεφάλι του πίσω.
«Σε διασκεδάζω, Αφέντη;»
«Αφάνταστα πολύ, Γατούλα. Έλα σε μένα τώρα»
Αυτή πηγαίνει και στέκεται μπροστά του. Αυτός σηκώνει το χέρι του και περνάει το δάχτυλό του πάνω στο πρόσωπό της. Αυτή κλείνει τα μάτια της και απολαμβάνει την ανατριχίλα που της προκαλεί το άγγιγμά του.
«Σ' αρέσει το άγγιγμα μου;»
«Πολύ. Τα χέρια σου είναι μαγικά»
«Γύρνα απ' την άλλη»
Αυτή του γυρίζει την πλάτη και τα μαγικά του δάχτυλα ανοίγουν το φερμουάρ του φορέματός της και το αφήνουν να πέσει στο πάτωμα. Πριν την αρπάξει από τα μαλλιά και τραβήξει το κεφάλι της λίγο προς τα πίσω, χαϊδεύει και φιλάει την γυμνή της πλάτη, κάνοντας τη να κλαψουρίσει.
«Είσαι ένα υπέροχο πλάσμα και είσαι δικιά μου. Είσαι δικιά μου με τρόπο που κανείς δεν θα καταλάβει ποτέ»
«Ναι, Αφέντη»
Σηκώνει τα χέρια της και τα περνάει μέσα από τα μαλλιά του καθώς εκείνος πιάνει τα βυζιά της πάνω απ' το σουτιέν της και τα σφίγγει δυνατά.
«Τα πάντα πάνω σου είναι δικά μου. Όλη σου η ύπαρξη είναι δικιά μου»
«Ναι, Αφέντη»
«Θέλεις να συνεχίσω να σ' αγγίζω;»
Εκείνη απαντά με έναν βαθύ αναστεναγμό.
«Πού;»
«Εκεί κάτω»
«Εκεί κάτω που;»
«Εκεί, ανάμεσα στα πόδια μου»
Την σπρώχνει με την μούρη στον τοίχο και ραπίζει τον κώλο της, κάνοντας τη να βογκήξει.
«Δεν σου είπα ότι μισώ αυτές τις ηλίθιες ντροπές, Γατούλα;»
«Συγγνώμη»
«Πες το σωστά»
«Συγγνώμη, Αφέντη»
«Και τώρα πες μου πού θέλεις να σ' αγγίξω»
«Στο μουνί μου»
«Μπράβο το κορίτσι μου! Τώρα κοίταξε με και ζήτα το όπως πρέπει»
Αυτή γυρίζει και τον κοιτάζει κατευθείαν στα μάτια.
«Αφέντη μου, μπορείς ν' αγγίξεις το μουνί μου, σε παρακαλώ;»
«Είναι υγρό; Όχι, μην απαντήσεις. Θα το μάθω μόνος μου»
Εκείνη γκρινιάζει καθώς αυτός γλιστράει το χέρι του μέσα στην κιλότα της και αρχίζει να κάνει μασάζ με τα δάχτυλά του. Η κλειτορίδα της πρήζεται κάτω απ' το άγγιγμά του, κάνοντας το χέρι του πολύ, πολύ βρεγμένο, καθώς ο γλυκός ήχος της υγρασίας της ακούγεται πεντακάθαρα.
«Τ' ακούς αυτό, Γατούλα;»
«Ναι, Αφέντη»
«Ξέρεις τι είναι;»
«Όχι, Αφέντη»
«Είναι ο ήχος ενός καλού μουνιού»
«Ω, Αφέντη!»
Αυτός βάζει τα δάχτυλα του μέσα της, αλλά επειδή ένας καλός Αφέντης πρέπει να είναι και λίγο σαδιστής, τα βγάζει λίγο πριν αυτή τελειώσει. Η Σελήνη κλαψουρίζει και τον κοιτάζει με ικετευτικά μάτια.
«Μην ανησυχείς, Γατούλα. Δεν έχω τελειώσει ακόμα μαζί σου. Βγάλε τα εσώρουχά σου και ξάπλωσε στο ντιβάνι»
Αυτή κάνει αυτό που της είπε, ενώ αυτός γλείφει τα δάχτυλά του για να πάρει μια μικρή γεύση απ' αυτήν. Μετά, βγάζει τα ρούχα του και ξαπλώνει πάνω της.
«Είσαι πολύ νόστιμη, το ξέρεις;»
«Ο Αφέντης μου δεν θέλει να με γευτεί λίγο ακόμα;»
«Πεθαίνω να το κάνω, αλλά δεν είναι ακόμα η ώρα. Ποιο μάθημα είναι αυτό;»
«Μάθημα νούμερο τρία. Δεν μπορείς να επισπεύσεις την τελειότητα»
«Με τρελαίνεις όταν το κάνεις αυτό»
«Είσαι ο αφέντης μου. Εσύ αποφασίζεις πότε και τι, αλλά ...»
«Αλλά τι, Γατούλα;»
«Μπορείς τουλάχιστον να με γαμήσεις;»
Αυτός γελάει.
«Αυτό μπορώ να το κάνω. Το θέλεις σκληρό;»
«Όσο πιο σκληρό μπορείς, Αφέντη»
Με μία αποφασιστική κίνηση, την γυρίζει και την βάζει στα τέσσερα. Κρατώντας το δικό της πίσω απ' την πλάτη της με το ένα του χέρι, μπαίνει μέσα της και αρχίζει να τη γαμάει σκληρά, τραβώντας τα μαλλιά της με το άλλο.
«Αυτό θέλεις, Γατούλα; Είναι αρκετά σκληρό για σένα;»
«Ναι! Ναι! Ναι!»
«Πες το σωστά, διάολε!»
«Ναι, Αφέντη!»
Αρκετή ώρα αργότερα, αυτοί είναι ακόμα ξαπλωμένοι στο ντιβάνι, όταν ο Άρης ρίχνει μια ματιά στο ρολόι του και βλέπει ότι είναι περασμένες δύο.
«Γατούλα, πρέπει να σηκωθούμε»
«Γιατί; Είναι τόσο ωραία εδώ»
«Το ξέρω, μωρό μου, αλλά έχω λίγη δουλειά να κάνω»
«Ξέρεις κάτι; Το να είσαι το κορίτσι του αρχηγού είναι υπέροχο, αλλά μερικές φορές είναι χάλια»
Ο Άρης ξεσπάει σε γέλια.
«Χρειάζομαι μόνο μια ωρίτσα, αχόρταγη Γατούλα μου και μετά θα είμαι πάλι όλος δικός σου»
«Αν είναι έτσι, συμβιβάζομαι»
Γελώντας και οι δύο, σηκώνονται και ντύνονται. Ο Άρης κάθεται στο γραφείο του και η Σελήνη αρχίζει να περπατάει και να επιθεωρεί τον χώρο.
«Γατούλα, κάλεσε τον Έντι και πες του να μας φέρει κάτι να πιούμε»
«Και πώς μπορώ να το κάνω αυτό;»
Αυτός χαμογελάει.
«Γιατί χαμογελάς;»
«Γιατί είναι αστείο»
«Ποιο;»
«Αυτό που μου συμβαίνει μαζί σου. Παρόλο που είναι η πρώτη σου φορά εδώ, νιώθω ότι ήσουν εδώ ... Δεν ξέρω! Από πάντα»
«Αυτό είναι το δεύτερο ωραιότερο πράγμα που έχω ακούσει ποτέ»
«Το δεύτερο; Ποιο ήταν το πρώτο;»
«Μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι;»
Αυτός την κοιτάζει μπερδεμένος.
«Ήταν το πρώτο πράγμα που μου είπες όταν μπήκα στο δωμάτιο του μοτέλ. Η πρώτη φορά που μου μίλησες. Τα πρώτα σου λόγια»
Αυτός χτυπάει το μέτωπό του με το χέρι του.
«Αυτό ήταν! Δεν πρόκειται να δουλέψω απόψε. Έλα εδώ, τον διάολο μου!»
Αυτή πηγαίνει και κάθεται στην αγκαλιά του και αυτός της πιάνει το χέρι και το φέρνει στα χείλη του.
«Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μου συνέβαινε κάτι τέτοιο. Με μπερδεύεις, Γατούλα. Κάθε φορά που σε κοιτάζω, με εκπλήσσεις όλο και περισσότερο, όχι μόνο λόγω της εμφάνισής σου, αλλά λόγω του γεγονότος ότι όλα όσα ήθελα ποτέ είναι ακριβώς εδώ μπροστά μου»
Αυτή γέρνει το κεφάλι της στον ώμο του και τρίβει τη μύτη της στο πλάι του λαιμού του, αναπνέοντας το άρωμά του.
«Πες μου πώς να καλέσω τον Έντι, γιατί πραγματικά χρειάζομαι κάτι πολύ δυνατό να πιω αυτή τη στιγμή»
«Με το τηλέφωνο στον τοίχο δίπλα στην πόρτα. Πάτα το κουμπί που γράφει 'μπαρ' και θα μιλήσεις απευθείας στο ακουστικό του. Να είσαι αυστηρή και μην πεις παρακαλώ»
«Για να δούμε»
«Μην ανησυχείς, μωρό μου. Το 'χεις στο τσεπάκι σου»
Αυτή πηγαίνει στο τηλέφωνο και, αφού ακολουθεί τις οδηγίες του, ο Έντι απαντάει αμέσως.
«Πες μου, αφεντικό»
«Όχι ακριβώς, αλλά σχεδόν»
«Κυρά μου! Τι μπορώ να κάνω για σένα;»
«Φέρε μας κάτι να πιούμε»
«Για τ' αφεντικό ξέρω. Εσύ τι προτιμάς;»
«Το ίδιο με τ' αφεντικό σου, αλλά με πάγο»
«Αμέσως, Κυρά μου»
Αυτή κλείνει το τηλέφωνο χωρίς να πει αντίο, όπως κάνει πάντα ο Άρης, τον οποίο κοιτάζει σουφρώνοντας τα χείλη της.
«Έκανα καλή δουλειά;»
«Έσκισες, Γατούλα»
«Απ' ότι φαίνεται, μαθαίνω γρήγορα»
«Σε όλους τους τομείς»
Της κλείνει το μάτι και αυτή του στέλνει ένα φιλί. Λίγα λεπτά αργότερα, ένας σερβιτόρος φέρνει τα ποτά. Δύο Johnny Walker Blue Label, ένα σκέτο και ένα με πάγο. Ο Άρης πίνει μια γερή γουλιά ενώ η Σελήνη παίρνει το ποτήρι και περπατάει μέχρι τα τρία πορτρέτα στον απέναντι τοίχο.
«Ποιοι είναι αυτοί;»
«Στα αριστερά είναι ο Sammy, ο πρώην μπάρμαν μας, ο μεγαλύτερος αδερφός του Έντι»
Αυτή κοιτάζει τον νεαρό άντρα με την κοτσίδα, που πραγματικά μοιάζει πολύ με τον Έντι. Την προσοχή της τραβούν τρεις λέξεις γραμμένες στο κάτω μέρος του πορτρέτου.
«Αναπαύσου εν ειρήνη;»
«Ναι. Δυστυχώς τον χάσαμε το 1993»
«Πάνω στη δουλειά;»
«Όχι. Ανεύρυσμα. Έσπασε ξαφνικά και έπαθε ένα τεράστιο εγκεφαλικό. Προσπαθήσαμε να τον σώσουμε, αλλά ο Γιατρός είπε ότι ήταν πολύ νέος για να επιβιώσει. Ήταν σπουδαίος τύπος. Σε όλους μας λείπει, αλλά έχουμε τον Έντι να μας τον θυμίζει»
«Αυτό είναι πολύ λυπηρό»
«Ναι, Γατούλα μου, είναι»
Τότε, αυτή κοιτάζει στα δεξιά το πορτρέτο ενός όμορφου άντρα με άσπρη ιατρική μπλούζα και ένα στηθοσκόπιο περασμένο γύρω απ' τον λαιμό του.
«Αυτός ποιος είναι;»
«Όπως βλέπεις, είναι ο Γιατρός»
«Είναι αληθινός γιατρός;»
«Αν ρωτάς αν έχει πτυχίο, ναι, έχει. Είναι ένας απίστευτα καλός γιατρός που ειδικεύεται στις υπερβολικές δόσεις και ό,τι άλλο έχει να κάνει με ναρκωτικά»
«Έχει κάποια σχέση μαζί σου;»
«Ναι. Μου έσωσε τον κώλο περισσότερες από μία φορές»
«Εν καιρώ, θέλω να μου τα πεις όλα»
«Θα το κάνω»
«Που είναι αυτός τώρα;»
«Κάπου στην Αφρική, με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Είναι εκεί περίπου δύο χρόνια, αλλά πρόκειται να επιστρέψει σε έξι μήνες, νομίζω»
«Άρα, θα τον γνωρίσω, σωστά;»
«Αν είσαι ακόμα εδώ σε έξι μήνες, σίγουρα»
«Αυτό εξαρτάται από σένα και μόνο»
«Τότε σίγουρα θα τον γνωρίσεις»
Αυτή του χαμογελάει και μετά κοιτάζει το τελευταίο πορτρέτο, ανάμεσα στα άλλα δύο και τοποθετημένο λίγο ψηλότερα. Ο άντρας στην φωτογραφία είναι γοητευτικός και εμπνέει σεβασμό.
«Και αυτός;»
«Αυτός, Γατούλα μου, είναι ο Δράκος. Ο μέντοράς μου. Ο άνθρωπος που μ' έσωσε και μ' έκανε αυτό που είμαι σήμερα. Αυτός δημιούργησε τη συμμορία. Άνοιξε αυτό το κλαμπ και όλα τα υπόλοιπα»
«Ο τρόπος που μιλάς γι' αυτόν ... Τον θαυμάζεις»
«Όχι μόνο αυτό. Τον αγαπάω και τον σέβομαι. Δεν είναι πολύ μεγαλύτερος από μένα, αλλά τον βλέπω σαν πατέρα. Μου λείπει τόσο πολύ»
«Πού είναι τώρα;»
«Αποσύρθηκε όταν γνώρισε τη γυναίκα του. Τ' άφησε όλα πίσω του πριν καν της μιλήσει. Οργάνωσε μια ψεύτικη ληστεία, της έδωσε αυτό που ήθελε, έναν ήρωα, και τώρα ζουν ευτυχισμένοι με τους δίδυμους γιους τους και την οικογένειά τους, μακριά απ' όλες αυτές τις μαλακίες»
«Καταπληκτικό! Σαν παραμύθι. Πότε ήταν η τελευταία φορά που τον είδες;»
«Όταν έφυγε, το 1991. Σχεδόν πριν από είκοσι χρόνια. Ήμουν μαζί του μόνο έξι μήνες, αλλά αυτό ήταν αρκετό για να μ' επηρεάσει για το υπόλοιπο της ζωής μου»
«Πρέπει να είναι σπουδαίος άνθρωπος»
«Είναι»
«Θα τον συναντήσω ποτέ;»
«Το ελπίζω, Γατούλα. Αρκετά όμως για το παρελθόν και, αφού δεν μπορώ να εργαστώ με σένα εδώ, πάμε να διασκεδάσουμε τουλάχιστον»
«Δεν θα έλεγα όχι σ' έναν χορό μαζί σου, Αφέντη»
«Έλα, μωρό μου, πάμε να το κουνήσουμε!»
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro