Το Ουράνιο Τόξο μετά την Καταιγίδα
Μετά από λίγο, ο Τζάκος και η Μαίρη μπαίνουν στο δωμάτιο, αλλά ο Άρης τους γνέφει να κάνουν ησυχία γιατί η Σελήνη έχει αποκοιμηθεί. Αυτοί αρχίζουν να ψιθυρίζουν.
«Κοιμάται πολύ ώρα;»
«Κάνα τεταρτάκι»
«Πώς είναι;»
«Πονάει λίγο το χέρι της, αλλά κατά τα άλλα είναι καλά. Ανυπομονεί για το μωρό»
«Όλοι μας ανυπομονούμε και περισσότερο απ' όλους ο Οδυσσέας»
«Ε, ρε, τι μας περιμένει!»
«Και λίγα λες!»
Αυτοί γελούν χαμηλόφωνα.
«Τι έγινε με τον γιατρό; Τι του είπατε για να ξέρω;»
Ο Τζάκος κάθεται στην άκρη του κρεβατιού.
«Του είπαμε ότι η μητέρα μου προσπάθησε να σκοτώσει τη Σελήνη και όταν δεν τα κατάφερε, αυτή πήγε στο σπίτι του Λέανδρου. Εκεί τσακώθηκαν, αυτός τη σκότωσε και μετά αυτοκτόνησε με υδροκυάνιο. Όσο για την Αλίκη, αυτή αυτοκτόνησε όταν έμαθε την αλήθεια για τον θάνατο του πατέρα μας»
Ο Άρης τρίβει το πρόσωπό του με το ελεύθερο χέρι του, μ' αυτό που δεν κρατάει τη Σελήνη.
«Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που συνέβη. Αν αργούσαμε λίγο ακόμα ...»
«Μην το σκέφτεσαι άλλο, Άρη. Τελείωσε»
«Κοντεύει να ξημερώσει. Ο γιατρός λέει ότι μπορούμε να πάμε σπίτι. Τα χαρτιά είναι ήδη έτοιμα»
«Άρα πρέπει να την ξυπνήσω»
«Παρόλο που είναι πολύ γλυκιά όταν κοιμάται, ναι»
Ο Άρης, χαϊδεύοντας την πλάτη της, μιλάει στη Σελήνη με απαλή φωνή.
«Ξύπνα, Γατούλα μου. Είναι ώρα να πάμε σπίτι»
Αυτή τεντώνεται, ανοίγει τα μάτια της και τον κοιτάζει που της χαμογελάει. Ξεχνώντας προφανώς πού βρίσκεται και χωρίς να συνειδητοποιεί ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι στο δωμάτιο, αυτή αρχίζει να γουργουρίζει καθώς το χέρι της πηγαίνει προς το παντελόνι του. Αυτός της πιάνει το χέρι.
«Μχμμμ ... Γατούλα, δεν είμαστε μόνοι»
Ο Τζάκος γυρίζει τα μάτια του και η Μαίρη αρχίζει να γελάει.
«Θεέ και Κύριε! Κάποιος να την σταματήσει»
«Αυτό είναι ξεκαρδιστικό!»
Καθώς ο Άρης τραβάει το χέρι της, η Σελήνη γυρίζει το κεφάλι της και βλέπει τον αδερφό της και την κουνιάδα της. Αυτή κοκκινίζει και καλύπτει το πρόσωπό της με το σεντόνι.
«Ω, Θεέ μου! Τζάκο, συγγνώμη! Ω, Θεέ μου! Ω, Θεέ μου!»
Η Μαίρη κάθεται απ' την άλλη μεριά του κρεβατιού.
«Έλα, κοριτσάκι. Δεν υπάρχει τίποτα για να ντρέπεσαι. Εξάλλου, ο αδερφός σου θα πρέπει να το συνηθίσει αυτό αν θέλει πραγματικά να πραγματοποιηθεί αυτό που σκέφτεται»
Ο Άρης, αν και κάτι υποψιάζεται, το παίζει ανήξερος.
«Και τι σκέφτεται δηλαδή;»
«Πρίγκιπα, θα το πεις εσύ ή εγώ;»
Τώρα είναι η σειρά του Τζάκου να κοκκινίσει.
«Εεεε ... Τώρα; Δηλαδή ... Εγώ δεν ... Εσύ πες το!»
Η Μαίρη γυρίζει τα μάτια της.
«Έλεος, ρε Τζάκο! Είναι μόνο η αδερφή σου και ο κουνιάδος σου. Για όνομα του Θεού!»
Ο Άρης τον ενθαρρύνει.
«Έλα, Τζάκο, πες μας»
«Εντάξει. Εντάξει. Σκεφτόμουν ... Αν το θέλετε κι εσείς, φυσικά ... Θα ήταν καλό για όλους ... Τα παιδιά ... »
Η Μαίρη ξεφυσάει.
«Γάμα το, Πρίγκιπα. Μέχρι να το πεις, η Σελήνη θα γεννήσει. Λοιπόν, αυτό που προσπάθησε μάταια να σας πει ο αντρούλης μου είναι, αν θέλετε, να χτίσετε ένα σπίτι στη γη μας και να μείνουμε όλοι μαζί μόνιμα. Το ίδιο ισχύει φυσικά για τον Ορέστη και την Χλόη. Αυτό ήταν όλο!»
Η Σελήνη τραβάει το σεντόνι και κοιτάζει τον Τζάκο.
«Τζάκο, εγώ ... Εγώ δεν ... Εννοώ ...»
«Κι εσύ, Γατούλα; Είναι τρελό το πόσο μοιάζετε εσείς οι δύο»
Η Μαίρη κοιτάζει τον Άρη απιυδησμένη.
«Τι θα κάνουμε μ' αυτούς, Λύκε;»
«Δόξα τω Θεό που υπάρχουμε κι εμείς, Άστρο της Αυγής. Τέλος πάντων! Αυτό που προσπάθησε να πει η Γατούλα μου είναι ότι σκεφτόμασταν να σας προτείνουμε το ίδιο πράγμα. Έχουμε μιλήσει με τον Ορέστη και την Χλόη και συμφωνούν κι αυτοί»
«Άρα;»
«Άρα ... Έχουμε συμφωνία!»
Η Σελήνη σηκώνεται στα γόνατα και πέφτει στην αγκαλιά του Τζάκου.
«Ευχαριστώ πολύ, Τζάκο μου. Είσαι ο καλύτερος αδερφός που θα μπορούσα να έχω»
«Εγώ σ' ευχαριστώ, Σελήνη μου, που ήρθες στη ζωή μου»
Η Μαίρη βάζει τα χέρια στην μέση της.
«Έη, ευτυχισμένο ζευγάρι, θέλω κι εγώ αγκαλιά! Είμαι κοριτσάκι και ζηλεύω»
Ο Άρης της κλείνει το μάτι.
«Κι εγώ γιατί είμαι εδώ, Σέξι αστέρι μου; Έλα σε μένα!»
Ο Άρης σηκώνεται όρθιος κι ανοίγει τα χέρια του. Η Μαίρη κάνει το γύρο του κρεβατιού και τρέχει κοντά του. Αυτός τη σηκώνει ψηλά και τη στροβιλίζει, γελώντας και οι δύο δυνατά.
«Θεέ μου! Μαίρη, είσαι ελαφριά σαν πούπουλο»
«Τζάκο, κοίτα! Πετάω!»
Τα δύο αδέρφια, ο Τζάκος και η Σελήνη, μ' αυτόν να χαϊδεύει την κοιλιά της κι εκείνη ν' ακουμπάει το κεφάλι της στον ώμο του, κοιτάζουν τους ανθρώπους που αγαπούν και χαμογελούν.
~ ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ~ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ ~
Έχει ήδη ξημερώσει όταν τα δύο ζευγάρια φτάνουν στο σπίτι. Οι άλλοι, που δεν έχουν κοιμηθεί όλο το βράδυ, τους περιμένουν στον κήπο. Όμως, οι πρώτοι που χαιρετούν τη Σελήνη, πριν καν βγει απ' το αυτοκίνητο, είναι ο Τηλέμαχος και η Πηνελόπη. Αυτή γονατίζει κι αγκαλιάζει το λαιμό τους.
«Εσείς οι δύο μου σώσατε τη ζωή. Είστε ήρωες. Σας αγαπώ πολύ! Καλά σκυλιά!»
Τα σκυλιά γλείφουν το πρόσωπό της και μυρίζουν την κοιλιά της σαν τρελά, κουνώντας την ουρά τους. Τότε, ένα σφύριγμα τους κάνει όλους να γυρίσουν στον Οδυσσέα.
«Τι θα γίνει, Καρπουζάκι; Είμαστε κι εμείς εδώ»
Και ενώ η Σελήνη χάνεται στις αγκαλιές των άλλων, ο Ορέστης πλησιάζει τον Άρη και βάζει το χέρι του στον ώμο του.
«Τα κατάφερες, Άλφα. Η αγέλη μεγαλώνει»
«Κι αυτό είναι μόνο η αρχή. Τώρα είναι η σειρά σου»
«Θα βάλω τα δυνατά μου»
Οι δύο φίλοι αγκαλιάζονται σφιχτά.
«Τελείωσε, Αρούλη, και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είσαι ευτυχισμένος. Μπορώ να το νιώσω»
«Ναι, Ορέστη μου, είμαι. Θα γίνω πατέρας. Το πιστεύεις;»
«Κι εγώ θα γίνω νονός, έτσι δεν είναι;»
«Ναι, φίλε μου, έτσι είναι. Αν όχι εσύ, τότε ποιος; Ποιος είναι καλύτερος από σένα;»
«Ευχαριστώ»
Αυτοί πέρασαν την υπόλοιπη μέρα μέσα σε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Παρά την έλλειψη ύπνου, γιόρτασαν το τέλος της περιπέτειας, αλλά και την εγκυμοσύνη της Σελήνης μ' ένα υπέροχο γεύμα. Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με το νέο μωρό, αλλά και γιατί η θεία Σελήνη και οι άλλοι θα μείνουν μόνιμα μαζί τους. Και αυτό μας φέρνει στο τέλος αυτής της ημέρας.
~ ΑΡΓΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ~ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΤΖΑΚΟΥ & ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ~
Τα παιδιά κοιμούνται κι οι ήρωες μας, εξουθενωμένοι απ' τα γεγονότα της προηγούμενης μέρας, τα γλέντια και την αϋπνία, κάθονται στο σαλόνι και πίνουν ένα τελευταίο ποτό πριν κοιμηθούν.
«Δηλαδή τώρα μπορώ να πάω όπου θέλω, σωστά;»
«Ναι, Γατούλα. Ο κίνδυνος πέρασε. Φυσικά, θα έχεις σωματοφύλακα όταν δεν είσαι μαζί μου. Θα πρέπει να είμαστε διπλά προσεκτικοί τώρα που κουβαλάς κάτι τόσο πολύτιμο»
«Δεν με πειράζει. Το έχω συνηθίσει. Άλλωστε οι άντρες μας είναι πολύ διακριτικοί»
«Μπράβο το κορίτσι μου»
«Δεν μου λες κάτι άλλο τώρα. Θα πάμε στο Reunion;»
«Αν το θέλεις τόσο πολύ»
«Το θέλω»
Η Χλόη ρωτάει αυτό που θέλουν όλοι να μάθουν.
«Γιατί τέτοια επιμονή, φεγγαράκι; Γιατί θέλεις τόσο πολύ να πας;»
«Γιατί θέλω να κάνω πράσινους απ' τη ζήλια όλους εκείνους τους μαλάκες που με κορόιδευαν και με λυπόντουσαν που έβγαινα με τον μαλακοπίτουρα τον Πέτρο»
«Και πώς σκοπεύεις να το κάνεις αυτό;»
«Πρώτον, με το πραγματικό μου επίθετο. Δεν είμαι πια η ασήμαντη Νουβάκη. Είμαι η Σελήνη Ηλιοπούλου, κόρη του Στέφανου και αδερφή του Τζάκου. Αυτός είναι ένας πολύ καλός λόγος για να τους ξυπνήσει η ζήλια. Και δεύτερον, και πιο σημαντικό, με τον καταπληκτικό άντρα που έχω δίπλα μου»
Ο Άρης την κοιτάζει μ' απορία.
«Με συγχωρείς, αλλά αν κατάλαβα καλά, θέλεις να πάμε εκεί για να με επιδεικνύεις τριγύρω;»
«Ναι. Αυτό δεν κάνουν όλοι όσοι έχουν ένα θησαυρό; Τον επιδεικνύουν στους άλλους για να δείξουν πόσο περήφανοι είναι. Και εγώ είμαι πολύ περήφανη για σένα. Έχεις πρόβλημα μ' αυτό, Λύκε;»
«Όχι. Δικός σου είμαι. Κάνε με ότι θες»
Ο Ορέστης υπενθυμίζει κάτι στη Σελήνη, το οποίο εξαγριώνει τον Άρη.
«Μην ξεχάσεις το λουρί, Κούκλα»
Ο Άρης δείχνει τα δόντια του γρυλίζοντας.
«Είσαι πολύ μαλάκας!»
Όλοι γελούν. Μετά, ο Οδυσσέας αρχίζει να κάνει σχέδια.
«Καρπουζάκι μου, πότε γεννάς;»
«Ο γιατρός είπε γύρω στα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου. Γιατί ρωτάς;»
«Για τον γάμο, φυσικά. Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε»
«Όπα! Όπα! Περίμενε ένα λεπτό!»
«Τι;»
«Ο γάμος θα γίνει αφού γεννήσω»
Ο Άρης τραβάει τα μαλλιά της στο πλάι για να μπορεί να την κοιτάζει έτσι όπως την έχει αγκαλιά.
«Γιατί, Γατούλα μου;»
«Γιατί εσύ, αγαπημένε μου Λύκε, δεν μου έχεις κάνει καν πρόταση γάμου. Πού είναι το δαχτυλίδι μου, ε; Και δεύτερον, δεν θέλω να είμαι έγκυος στο γάμο»
Η Μαίρη όμως έχει άλλη γνώμη.
«Γιατί, κοριτσάκι; Εγώ ήμουν σχεδόν έξι μηνών στο γάμο μου και πέρασα υπέροχα»
Η Θαλασσινή και η Χλόη συμφωνούν με την Σελήνη.
«Βασικά, η Σελήνη έχει δίκιο. Εσύ, Μαίρη μου, ήσουν τυχερή και η εγκυμοσύνη σου ήταν καλή. Της Σελήνης όμως δεν ξέρουμε ακόμα πώς θα είναι, και είναι κρίμα να μην μπορέσει ν' απολαύσει αυτή τη μέρα»
«Για να μην αναφέρω το πιόμα και το bachelorette party»
«Ευχαριστώ, κορίτσια μου»
Ο Άρης μουτρώνει.
«Παρόλο που δεν μ' αρέσει, συμφωνώ μαζί σου. Θα γίνουν όλα όπως τα θέλεις εσύ»
Η Χλόη γυρίζει στον Ορέστη.
«Και τα σπίτια; Τι θα κάνουμε μ' αυτά;»
«Δυστυχώς, Ομορφιά μου, ακόμα κι αν ξεκινήσουμε να χτίζουμε αύριο, δεν υπάρχει περίπτωση να είναι έτοιμα πριν τη γέννα»
Ο Τζάκος δίνει τη λύση.
«Αυτό δεν είναι πρόβλημα. Θα συνεχίσουμε έτσι όπως είμαστε τώρα και όταν έρθει το μωρό, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το παιδικό δωμάτιο του Στέφανου»
Η Σελήνη κάνει νόημα στον Άρη κι εκείνος απευθύνεται στον Τζάκο.
«Τζάκο, επειδή έχεις ήδη κάνει πάρα πολλά για μας, συμφωνήσαμε με τον Ορέστη και την Χλόη να μην δώσεις ούτε σεντς για τα σπίτια. Και μόνο η γη που μας προσφέρεις είναι αρκετή»
«Μα πρέπει να σας κάνω ένα δώρο για το γάμο και το μωρό»
«Για το ανίψι σου μπορείς να κάνεις ό,τι θες, αλλά για το σπίτι, βάζω βέτο. Δεν είναι διαπραγματεύσιμο»
«Πολύ καλά. Θα βρω κάτι άλλο»
Τότε, ο Ορέστης αλλάζει θέμα και, μαζί με την Μαίρη, ρίχνει μια βόμβα.
«Κι αφού τελειώσαμε μ' αυτά, ας μιλήσουμε λίγο για την έκθεση. Την επόμενη εβδομάδα αρχίζουμε εντατικά τις φωτογραφήσεις»
Ο Άρης απορεί.
«Προς τι η βιασύνη;»
Ο Ορέστης καγχάζει.
«Ανίδεε μελλοντικέ μου πατέρα, ξέχασες ότι η Κούκλα μας θ' αρχίσει σύντομα να στρογγυλεύει;»
«Και λοιπόν; Ακόμα και στρογγυλή σαν μπαλίτσα, πάλι κούκλα θα είναι»
«Δεν αντιλέγω, αλλά άμα φουσκώσει η κοιλιά της, πώς θα φωτογραφηθεί γυμνή;»
Η Σελήνη γουρλώνει τα μάτια.
«Συγγνώμη, αλλά ποιος ακριβώς θα φωτογραφηθεί γυμνός;»
Η Μαίρη σπεύδει προς υπεράσπιση του συνεργάτη της.
«Εσύ και όλοι εμείς»
Ο Τζάκος μπαίνει στην κουβέντα.
«Όπα! Τι ακριβώς εννοείς γυμνός;»
«Χωρίς ρούχα, φυσικά. Μην κάνεις ανόητες ερωτήσεις, Πρίγκιπα»
Ο Βίκος ζητάει διευκρινήσεις.
«Χωρίς ρούχα, αλλά με εσώρουχα, έτσι;»
Οι δύο συνεργάτες εξηγούν τι έχουν στο μυαλό τους.
«Κάποιοι ναι, κάποιοι όχι»
«Βασικά, έχουμε σκεφτεί κάτι του τύπου, οι άντρες να καλύπτουν τα ιδιωτικά μέρη των γυναικών με τα χέρια τους ή μ' ένα κομμάτι ύφασμα, ενώ οι γυναίκες θα χρησιμοποιούν τα μαλλιά τους. Κάτι τέτοιο. Θα το δούμε στην πράξη»
Ο Οδυσσέας κουνάει το κεφάλι του αριστερά-δεξιά.
«Ναι, καλά! Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί, Μπισκοτάκι. Δεν έκανα γυμνό όταν ήμουν νέος και μου πρόσφεραν αρκετές χιλιάδες ευρώ. Δεν πρόκειται να το κάνω τώρα που γέρασα»
Ο Αλέκος εξανίσταται.
«Τι μαλακίες είναι αυτές, ρε μωρό μου; Είσαι σε άψογη φόρμα. Το κορμί σου μπορεί να κολάσει ακόμα και άγιο. Τζάκο, πες!»
«Αν δεν δω, δεν μπορώ να πω. Αγαπούλη μου, γδύσου!»
«Άντε χάσου, ρε γελοίε!»
Η Μαίρη τσιμπάει το μάγουλο του Οδυσσέα.
«Πάρτο απόφαση, γλυκούλη. Το όμορφο κωλαράκι σου θα γίνει τόσο διάσημο όσο το πρόσωπο σου»
«Ω, Θεέ μου!»
*** ~ *** ~ *** ~ ***
~ ΤΡΕΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ~ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010 ~
~ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΤΖΑΚΟΥ & ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ~
~ ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΠΡΩΙ ~ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΠΡΩΙ ~
Ο Τζάκος, αγουροξυπνημένος, φορώντας μονάχα το μποξεράκι του, μπαίνει στην κουζίνα, τρίβοντας τα μάτια του. Εκεί βρίσκει τον Άρη να μαγειρεύει, φορώντας επίσης μονάχα ένα σλιπάκι.
«Καλημέρα, φιλαράκο»
«Καλημέρα. Καφέ;»
«Και με ορό, αν είναι δυνατόν»
Ο Άρης γεμίζει ένα φλιτζάνι και το δίνει στον Τζάκο που χασμουριέται.
«Δύσκολη νύχτα;»
«Ένα πράγμα θα σου πω. Η Μαίρη έχει ωορρηξία»
Ο Άρης κοιτάζει τον Τζάκο με συμπόνια.
«Με κάλυψες»
«Εσύ; Κοιμήθηκες καλά;»
«Όχι. Η Σελήνη ξέρναγε όλη νύχτα»
Ο Τζάκος επιστρέφει το συμπονετικό βλέμμα.
«Άρχισαν οι εμετοί, ε;»
«Ναι»
«Κάνε υπομονή! Θα σταματήσουν μετά τον τρίτο μήνα»
«Έτσι ήταν και η Μαίρη;»
«Με τον Τίγρη και την Πολύτιμη μου, όχι. Ούτε εμετούς, Ούτε ζαλάδες. Η Πριγκίπισσα όμως της έβγαλε το λάδι. Αυτή ξέρναγε τα πάντα. Ακόμα και το νερό»
«Μχμμμ ... Υπέροχο!»
«Ναι, αλλά για πες μου. Γιατί φτιάχνεις τόσες πολλές τηγανίτες στις έξι και μισή το πρωί;»
«Βασιλική εντολή. Στα λίγα λεπτά που κατάφερε να κοιμηθεί, η αδερφούλα σου ονειρεύτηκε τηγανίτες με γιαούρτι και σιρόπι σφενδάμου»
Ο Τζάκος γελάει και ο Άρης μορφάζει.
«Πολύ αστείο!»
«Συγγνώμη, αλλά έπρεπε να δεις το πρόσωπό σου»
«Σταμάτα να γελάς και δώσε μου μερικές συμβουλές»
«Εντάξει. Εντάξει. Πες μου τι θέλεις να μάθεις»
«Τα πάντα. Βαδίζω σε εντελώς αχαρτογράφητη περιοχή εδώ. Δεν έχω ιδέα πώς συμπεριφέρεται μια έγκυος»
Ο Τζάκος χαμογελάει στραβά.
«Έχεις δει την ταινία Gremlins;»
«Εννοείται»
«Θυμάσαι τι γινόταν όταν ταΐζανε αυτά τα πλάσματα μετά τα μεσάνυχτα;»
«Ναι»
«Αυτό»
«Τι; Κανείς πλάκα, έτσι;»
«Καθόλου. Οι ορμόνες, φίλε μου, είναι ένα θανατηφόρο όπλο»
«Με τρομάζεις τώρα»
«Μην τρομάζεις. Αν ακολουθήσεις τη συμβουλή μου, θα τα καταφέρεις»
«Είμαι όλος αυτιά»
«Να λες ναι σε όλα, όσο παράλογα κι αν είναι, και να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή»
«Έτοιμος να κάνω τι;»
«Να γαμήσεις»
«Τόσο πολύ;»
«Κι ακόμα περισσότερο»
Το πρόσωπο του Άρη παίρνει μια έκφραση τρόμου τη στιγμή που η Μαίρη μπαίνει στην κουζίνα.
«Τι του έκανες, Πρίγκιπα; Ο καημένος μοιάζει σαν να είδε φάντασμα. Καλημέρα»
Ο Τζάκος τυλίγει το μπράτσο του γύρω απ' τη μέση της Μαίρης, την τραβάει κοντά του, και της δίνει ένα φιλί στο μέτωπο, χουφτώνοντας διακριτικά τον κώλο της κάτω απ' το κοντό νυχτικό της.
«Καλημέρα, Αγγελούδι. Δεν του έκανα τίποτα. Αυτός με ρώτησε κάτι και εγώ του είπα την αλήθεια»
Αυτή περπατά γύρω απ' τον πάγκο, σηκώνεται στις μύτες των ποδιών της και φιλάει τον Άρη στο μάγουλο.
«Μην ανησυχείς γι' αυτό, Λύκε. Είμαι σίγουρη ότι ο κουνιάδος σου είναι υπερβολικός, ως συνήθως»
Ο Άρης ανταποδίδει το φιλί.
«Το ελπίζω»
Η Μαίρη βάζει καφέ στον εαυτό της και κοιτάζει το βουνό από τηγανίτες που όλο και ψιλώνει.
«Αυτές είναι πολλές τηγανίτες»
«Είναι για τη Σελήνη, αλλά μπορείτε να φάτε αν θέλετε. Όπως είπες, είναι πολλές. Μάλλον το παράκανα»
«Ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω. Δεν έχω όρεξη για τηγανίτες. Απ' τη στιγμή που ξύπνησα ορέγομαι τηγανητά αυγά με πολύ βούτυρο. Πρίγκιπα, μπορείς;»
Ο Άρης, με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο, δίνει την σπάτουλα στον Τζάκο.
«Σειρά σου, Πρίγκιπα»
Ο Τζάκος την αρπάζει, αγριοκοιτάζοντας τον.
«Δώσε μου τη σπάτουλα και πήγαινε να γαμηθείς, Λύκε»
Η Μαίρη σουφρώνει τα χείλια της.
«Δεν νομίζω. Είμαι σίγουρη ότι προτιμάει να γαμήσει την αδερφή σου»
Ο Τζάκος πνίγεται με το σάλιο του κι αρχίζει να βήχει.
«Για όνομα πια, ρε Μαίρη!»
«Τι; Μ' αρέσει να λέω τα πράγματα με τ' όνομα τους. Δεν γουστάρω να μασάω τα λόγια μου. Δίκιο δεν έχω, Λύκε;»
Ο Άρης της κλείνει το μάτι.
«Απόλυτο δίκιο, Άστρο της Αυγής. Όταν μασάει μια γυναίκα τα λόγια της γίνεται εντελώς ντεκαυλέ»
«Ακριβώς»
Ο Τζάκος δείχνει και τους δύο με την σπάτουλα.
«Εσείς οι δύο είστε κακός συνδυασμός»
Ο Άρης και η Μαίρη μιλούν με μια φωνή.
«Ναι, είμαστε»
Αυτοί γελάνε. Στη συνέχεια, ενώ ο Τζάκος ετοιμάζει τ' αυγά της Μαίρης, ο Άρης βάζει τις τηγανίτες, το γιαούρτι και το σιρόπι σφενδάμου σ' ένα δίσκο.
«Με συγχωρείται, αλλά το κουτάβι μου και η μητέρα του περιμένουν να τους ταΐσω. Θα σας δω αργότερα»
«Άρη, περίμενε λίγο»
Η Μαίρη σκύβει, ανοίγει το ντουλάπι και βγάζει ένα κουτί με αλμυρά, τετράγωνα κράκερ, το οποίο πετάει στον Άρη.
«Πες της να δοκιμάσει αυτά. Είναι θαυματουργά!»
Ο Άρης βάζει το κουτί στο δίσκο.
«Ευχαριστώ, Μαιρούλα»
«Πες της επίσης ότι θα φύγουμε σε δύο ώρες»
Ο Άρης όμως δεν ξέρει τίποτα γι' αυτό.
«Πού θα πάτε;»
«Για ψώνια. Αύριο είναι το Reunion και η Σελήνη χρειάζεται καινούργιο φόρεμα, παπούτσια, εσώρουχα και ...»
Ο Τζάκος καγχάζει.
«Το καταλάβαμε, Αγγελούδι. Θα σηκώσετε τα μαγαζιά»
«Η Σελήνη το χρειάζεται. Μετά απ' όλα όσα πέρασε, χρειάζεται ένα διάλειμμα»
Απ' ότι φαίνεται, αυτή η απουσία των γυναικών δίνει την ευκαιρία στον Άρη να κάνει κάτι που θέλει.
«Μόνο εσείς οι δύο θα πάτε;»
«Όχι. Θα έρθουν μαζί και η Χλόη με την Θαλασσινή»
«Εσύ, Τζάκο, θα πας στο γραφείο;»
«Όχι, δεν νομίζω. Δεν έχω κάτι επείγον. Γιατί ρωτάς;»
«Έχω κάτι στο μυαλό μου. Κάλεσε τους άλλους. Όταν φύγουν οι γυναίκες, θα βρεθούμε στην πισίνα»
Η Μαίρη κοιτάζει τον Άρη καχύποπτα.
«Αυτό δεν μ' αρέσει καθόλου. Τι σχεδιάζεις, πονηρέ Λύκε;»
«Θα μάθεις όταν έρθει η ώρα, περίεργο Άστρο της Αυγής»
«Μα είμαι το άλλο σου μισό στις σκανδαλιές. Πρέπει να ξέρω»
«Γεια σου, Μαιρούλα»
Ο Άρης φεύγει, αφήνοντας τη Μαίρη μουτρωμένη και τον Τζάκο να γελάει. Αμέσως μετά, αυτός της σερβίρει τ' αυγά κι εκείνη αρχίζει να τρώει.
«Τα πας πολύ καλά με τον Άρη, ε;»
«Ναι, φυσικά. Είναι υπέροχος τύπος. Είναι ανοιχτόκαρδος και έχει καταπληκτική αίσθηση του χιούμορ. Επίσης, μ' αρέσει που είναι πολύ σκληρός και αδίστακτος με τους άλλους, αλλά με μας εδώ, με τα παιδιά και ειδικά με τη Σελήνη, μετατρέπεται σ' ένα γλυκό κουτάβι. Είναι αξιολάτρευτος»
«Ναι, αλλά εκτός απ' όλα αυτά, είναι επίσης πολύ γοητευτικός, ελκυστικός και σέξι»
Αυτή τον στραβοκοιτάζει.
«Που το πας, Ηλιόπουλε;»
«Πουθενά. Απλώς λέω, Αυγέρη»
«Να μην λες, γιατί μπορεί ο Άρης να είναι ονειρεμένος, αλλά δεν έχει κάτι που είναι απαραίτητο για μένα»
«Και ποιο είναι αυτό το κάτι;»
«Αυτός δεν είναι εσύ»
«Α! Εντάξει. Συγγνώμη»
«Α! Α! Α! Ένα απλό συγγνώμη δεν αρκεί. Πρέπει να πληρώσεις. Δώσε μου ένα φιλί και μετά θα φτιάξεις πρωινό για τα παιδιά»
«Το ήξερα! Δεν έχεις όρεξη να φτιάξεις πρωινό και βρήκες την ευκαιρία να το αποφύγεις. Είσαι κακιά και μοχθηρή»
Έτσι όπως κάθεται στο σκαμπό, αυτή σηκώνει τα πόδια, τα τυλίγει γύρω απ' τη μέση του και τον τραβάει κοντά της.
«Κι εσύ είσαι Θεός. Ο δικός μου Θεός»
Αυτός δαγκώνει το κάτω χείλος του.
«Τέτοια μου λες και με ρίχνεις κάθε φορά»
«Σ' αγαπάω, Πρίγκιπα»
«Κι εγώ σ' αγαπάω, Αγγελούδι»
~ ΕΝΤΩΜΕΤΑΞΥ ~ ΕΠΑΝΩ ~ ΚΡΕΒΑΤΟΚΑΜΑΡΑ ΤΟΥ ΑΡΗ & ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ~
Ο Άρης, κρατώντας το δίσκο, ανοίγει την πόρτα και μπαίνει στο δωμάτιο, αλλά βρίσκει το κρεβάτι άδειο.
«Πού είσαι, Γατούλα μου;»
Η χαρούμενη φωνή της Σελήνης έρχεται απ' το μπάνιο.
«Εδώ. Έλα»
Αυτός βάζει το δίσκο στο κομοδίνο και μπαίνει στο μπάνιο, όπου τη βλέπει να στέκεται γυμνή μπροστά στον καθρέφτη, να στριφογυρίζει και να εξετάζει το σώμα της. Ακουμπά τον ώμο του στο πλαίσιο της πόρτας, σταυρώνει τα χέρια του κι αφήνει το βλέμμα του να περιπλανηθεί στο σώμα της. Το σώμα μέσα στο οποίο μεγαλώνει ένα μωρό. Το δικό του μωρό.
Απ' την πρώτη στιγμή, το σώμα της έγινε ο ναός του. Ένας ναός γεμάτος πόθο, λαγνεία, πάθος κι αγάπη. Τώρα όμως υπάρχει και κάτι άλλο. Κάτι μεγαλύτερο και πιο ιερό. Όπως κάθε φορά, ο γλυκός πόνος ανάμεσα στα πόδια του εμφανίζεται και τον κάνει να νιώθει όλο του το αίμα να λιμνάζει εκεί και να σκληραίνει τη στύση του, η οποία παλεύει να ελευθερωθεί απ' τα στενά όρια του σλιπ του. Σε μια προσπάθεια να κρατήσει τη φωνή του σταθερή, σφίγγει τις γροθιές του μέχρι ν' ασπρίσουν οι αρθρώσεις του.
«Τι κάνεις εκεί, Γατούλα; Άντε, τελείωνε. Το φαγητό σου θα κρυώσει»
Εκείνη γυρίζει και τον κοιτάζει μ' εκείνα τα μεγάλα, αθώα γαλάζια μάτια που μπορούν να τον στείλουν στο τρελάδικο.
«Έλα εδώ πρώτα. Θέλω να δεις κάτι»
Αυτός πηγαίνει κοντά της, στέκεται πίσω της με τα χέρια του πίσω απ' την πλάτη του και ακουμπά το πιγούνι του στον ώμο της για να την κοιτάξει μέσα απ' τον καθρέφτη.
«Τι θέλεις να δω;»
«Το σώμα μου. Σου φαίνεται διαφορετικό; Νομίζω ότι το στήθος μου έχει πρηστεί, οι γοφοί μου έχουν στρογγυλέψει και η κοιλιά μου έχει μεγαλώσει λίγο. Τι λες;»
«Είναι πολύ νωρίς, μωρό μου. Το σώμα σου είναι τέλειο όπως πάντα»
«Ναι, αλλά δεν θα είναι έτσι για πολύ ακόμα. Πολύ σύντομα θα παχύνω. Θα με θέλεις ακόμα τότε;»
«Τι μαλακίες είναι αυτές; Φυσικά και θα σε θέλω. Δεν θα σταματήσω ποτέ να σε θέλω»
«Ακόμα κι αν γίνω σαν φάλαινα;»
«Ακόμα και τότε. Και ξέρεις γιατί;»
«Γιατί;»
«Γιατί θα είσαι η δικιά μου φάλαινα»
Αυτή γυρίζει και τυλίγει τα χέρια της γύρω απ' το λαιμό του.
«Φίλησε με»
Αυτός, μη μπορώντας ν' αντισταθεί, πλαισιώνει τα μάγουλά της με τα χέρια του, χαμηλώνει το κεφάλι του και γλιστράει τη γλώσσα του πάνω απ' τα χείλη της πριν κλείσει το στόμα της με το δικό του. Καθώς τα χείλη του πιέζουν τα δικά της και η γλώσσα του ταξιδεύει μέσα στο στόμα της, αυτή αισθάνεται το σώμα της να λιώνει και να εκμηδενίζεται, όπως κάθε φορά που τη φιλάει. Τα χέρια της κατεβαίνουν προς τα κάτω και αρπάζουν το σλιπ του, προσπαθώντας να τον τραβήξει πιο κοντά της. Το φιλί φτάνει στο τέλος του, αφήνοντάς τους με κομμένη την ανάσα. Αυτή κολλάει πάνω του και κλαψουρίζει.
«Αφέντη μου, σε θέλω»
«Με θέλεις να κάνω τι;»
«Να με φροντίσεις»
«Μμμμ ... Για να δω τι μπορώ να κάνω»
Αυτός κάνει ένα βήμα πίσω και κατεβάζει το σλιπ του αργά. Αυτή ακουμπάει πίσω στον νιπτήρα και σηκώνει το φρύδι της με ανυπομονησία, ενώ δαγκώνει το κάτω χείλος της. Εκείνος χαμογελάει.
«Τι συμβαίνει, Γατούλα; Βιάζεσαι;»
«Όχι! Όχι! Πάρε το χρόνο σου»
«Με ειρωνεύεσαι, Γατούλα;»
«Δεν θα τολμούσα ποτέ, Αφέντη»
Έτσι όπως στέκεται ολόγυμνος μπροστά της, κατεβάζει το χέρι του κι αρχίζει ν' αγγίζει τον εαυτό του κι εκείνη αναστενάζει.
«Ναι, καλά! Μπες στο ντους»
«Αν με θέλεις βρεγμένη, είμαι ήδη. Δεν χρειάζεται να μπω στο ντους»
Προφανώς, αυτή έχει μάθει να τον χειρίζεται πολύ καλά και ξέρει πώς να ξυπνάει τον λύκο μέσα του. Αυτός, όχι με την ίδια δύναμη όπως πριν, αλλά με αρκετή απ' αυτή, την αρπάζει απ' το λαιμό.
«Μπες εκεί μέσα, Γατούλα. Δεν πρόκειται να το ξαναπώ»
«Αμέσως, Αφέντη»
Πισωπατώντας, αυτή μπαίνει στον γυάλινο θάλαμο κι εκείνος ακολουθεί. Ανοίγει το ζεστό νερό και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ο μικρός χώρος γεμίζει ατμούς. Στέκονται λίγο μακριά ο ένας απ' τον άλλον και κοιτάζονται με λατρεία και πόθο. Τότε, τα μάτια του αστράφτουν για μια στιγμή κι εκείνη αναστενάζει εν αναμονή του τι πρόκειται ν' ακολουθήσει. Αυτός της προσφέρει το χέρι του.
«Έλα σε μένα»
Με ασταθή βήματα τον πλησιάζει και πιέζει το σώμα της πάνω στο δικό του. Χαϊδεύει το μάγουλο του με το χέρι της καθώς τρέχει το άλλο από ψηλά στην πλάτη του μέχρι κάτω τον πισινό του. Εκείνος την αγκαλιάζει σφιχτά και γλιστράει το ατσάλινο καβλί του ανάμεσα στα πόδια της. Αυτή σηκώνει το πόδι της και το τυλίγει γύρω απ' τη μέση του, ανοίγοντας του δρόμο, αλλά αυτός έχει άλλα σχέδια.
«Όχι ακόμα, Γατούλα»
Αυτή ρίχνει το κεφάλι της πίσω όταν αυτός ξεκινάει απ' το λαιμό της και γλιστράει προς τα κάτω φιλώντας κάθε εκατοστό του δέρματος της. Ένα υπόκωφο μουγκρητό ξεφεύγει απ' τα χείλη της όταν αυτός γλείφει τα βυζιά της και δαγκώνει τις ρόγες της. Αυτή αναστενάζει όταν της πειράζει τον αφαλό με τη γλώσσα του και φιλάει ευλαβικά την κοιλιά της, ενώ βογκάει δυνατά όταν αυτός γονατίζει μπροστά της και παίρνει το μουνί της στο στόμα του. Αυτή αρπάζει τα μαλλιά του όταν αυτός ρουφάει την πρησμένη κλειτορίδα της και γαμάει την τρύπα της με τη γλώσσα του.
Ο πρώτος της οργασμός έρχεται όταν αυτός βάζει δύο δάχτυλα μέσα της μαζί με τη γλώσσα του κι αρχίζει να κάνει κύκλους. Αργά και γρήγορα. Γρήγορα και αργά. Αυτή ουρλιάζει καθώς αυτός πίνει τους χυμούς της, μουγκρίζοντας από ευχαρίστηση. Πριν υποχωρήσουν οι σπασμοί της κορύφωσης, την τραβάει κάτω κοντά του και την ξαπλώνει στο γεμάτο νερό πάτωμα του ντους.
Στηρίζοντας το βάρος του στα χέρια του, κινείται ανάμεσα στα πόδια της και βυθίζει το καβλί του βαθιά μέσα της, όχι πολύ δυνατά όπως πριν, αλλά ούτε και πολύ απαλά. Ιδανικά. Προκλητικά. Απολαυστικά. Έτσι ακριβώς όπως πρέπει για την κατάσταση της, αλλά και για να την ευχαριστήσει. Και τότε, με το καυτό νερό να πέφτει με δύναμη στην πλάτη του, αυτός κινείται πάνω-κάτω, γαμώντας τη σκλάβα του ενώ εκείνη απολαμβάνει τις φροντίδες του αφέντη της και τον κοιτάζει με λατρεία.
Πολύ αργότερα, έχοντας χορτάσει κάπως τον Άρη και πολύ το φαγητό, αυτή ετοιμάζεται να πάει για ψώνια με τα κορίτσια. Αυτός είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι και την χαζεύει.
«Γατούλα, θέλεις να τηλεφωνήσω στον Φράνκο να έρθει να σας πάρει;»
«Δεν χρειάζεται. Μίλησα ήδη με τον Νέγρο. Ο Φράνκο θα είναι εδώ σε δεκαπέντε λεπτά»
«Μίλησες ήδη με ...; Συγγνώμη, αλλά με χρειάζεσαι για κάτι ή είμαι εντελώς άχρηστος; Είμαι ακόμα ο αρχηγός ή όχι;»
«Φυσικά και είσαι και γι' αυτό δεν πρέπει να ασχολείσαι με τέτοια ασήμαντα θέματα. Αυτά θα τα φροντίζω εγώ. Αν προκύψει κάτι μεγάλο, τότε βλέπουμε»
«Έτσι, ε;»
«Έτσι ακριβώς. Χώνεψε το!»
Αυτός την αγριοκοιτάζει, αλλά για πολύ λίγο. Λίγα δευτερόλεπτα μετά καταλήγει να χαμογελάει.
«Γιατί χαμογελάς;»
«Γιατί, παρά το γεγονός ότι έχω χάσει τα πάντα, το μυαλό μου, την καρδιά μου, την ψυχή μου, το σώμα μου και τη συμμορία μου, είμαι χαρούμενος»
«Γιατί είσαι χαρούμενος;»
«Εξαιτίας σου, και γι' αυτό θέλω να πάρεις αυτό»
Αυτός σηκώνεται, βγάζει το πορτοφόλι του απ' το παντελόνι του και της δίνει την πιστωτική του κάρτα.
«Τι είναι αυτό;»
«Η κάρτα μου»
«Ξέρω τι είναι. Αυτό που ρωτάω είναι γιατί μου την δίνεις»
«Γιατί θέλω να σου κάνω ένα δώρο. Θέλω ν' αγοράσεις ένα ζευγάρι γόβες σαν αυτές που φορούσες τις προάλλες. Ξέρεις, αυτές με τις κόκκινες σόλες»
«Άρη μου, είναι πολύ ακριβές»
«Και λοιπόν;»
«Εντάξει. Ξέρω ότι τα χρήματα δεν είναι πρόβλημα, αλλά ...»
«Όχι, Γατούλα. Όπως είπες, τα χρήματα δεν είναι πρόβλημα. Οπότε μην ανησυχείς γι' αυτό. Και στο κάτω-κάτω, νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να σου κάνω ένα δώρο. Θα γίνω άντρας σου, γαμώ τον διάολο μου! Είμαι ο πατέρας του μωρού σου»
«Δεν ξέρω τι να πω τώρα»
«Να μην πεις τίποτα. Εσύ πρέπει να βιαστείς. Τα κορίτσια σε περιμένουν»
«Εντάξει»
«Μην ξεχάσεις ν' αγοράσεις ένα σέξι φόρεμα γι' αύριο»
«Μπορείς να βασιστείς σ' αυτό, Λύκε»
«Το ξέρω. Τώρα πάρε δρόμο από δω»
Αυτός της ανοίγει την πόρτα κι αυτή αρπάζει την τσάντα της και, μ' ένα γρήγορο φιλί στα χείλη του, φεύγει απ' το δωμάτιο, αλλά πριν προλάβει αυτός να την κλείσει πίσω της, αυτή επιστρέφει.
«Τι; Μήπως ξεχάσατε κάτι;»
«Την δόση μου για τις ώρες που θα είμαι μακριά σου»
Μετά απ' αυτό το δεύτερο, πιο έντονο φιλί, αυτή φεύγει τελικά απ' το δωμάτιο γελώντας κι εκείνος κλείνει την πόρτα χαμογελώντας και μιλώντας στον εαυτό του.
«Τι θα κάνω μαζί σου, τρελή μου Γατούλα;»
Κουνώντας το κεφάλι του, πηγαίνει να βάλει το μαγιό του και να ετοιμαστεί για τη συνάντησή του με τους άλλους άντρες στην πισίνα.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro