Κάτι περισσότερο από ένα απλό μπάτσελορ
Εδώ είμαστε λοιπόν ... Μια εβδομάδα πριν τον γάμο. Όλα είναι έτοιμα για το μεγάλο γεγονός. Τον γάμο της χρονιάς, όπως τον αποκαλούν οι δημοσιογράφοι, που κυριολεκτικά, έχουν κατασκηνώσει γύρω απ' το κτήμα της οικογένειας στην προσπάθεια τους να βγάλουν μια φωτογραφία του μελλοντικού ανδρογύνου και όλων των άλλων ή έστω να μάθουν περισσότερες λεπτομέρειες για την τελετή και όλα τα υπόλοιπα. Μετά από εντολή του Άρη, η συμμορία περιπολεί γύρω απ' το κτήμα είκοσι τέσσερις ώρες την μέρα, φροντίζοντας να κρατήσει μακριά τ' αδιάκριτα βλέμματα.
Όπως ήδη είπα, όλα είναι έτοιμα. Και όταν λέω όλα, εννοώ όλα. Ακόμα κι αυτά για τα οποία οι μελλόνυμφοι δεν έχουν ιδέα. Τι εννοώ; Πάμε να δούμε!
~ ΚΥΡΙΑΚΗ, 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011 ~ ΑΡΓΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ~
~ ΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ~ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ ~
Τα παιδιά κοιμούνται και οι μεγάλοι είναι μαζεμένοι γύρω απ' την πισίνα και πίνουν κρύα κοκτέιλ για να νικήσουν τη ζέστη. Η Μαίρη κυλάει ένα παγάκι στο λαιμό και στο στέρνο της.
«Αχ, παιδιά! Πρέπει να δείτε το νυφικό της Σελήνης. Είναι ένα αριστούργημα»
Η Σελήνη χαμογελάει.
«Μην πεις άλλα. Θέλω να είναι έκπληξη»
Ο Άρης την κοιτάζει.
«Πες μου μόνο ένα πράγμα. Είναι αρκετά σέξι;»
Οι γυναίκες κοιτάζονται μεταξύ τους και χαχανίζουν πριν απαντήσει η Σελήνη.
«Αρκετά θα μπορούσα να πω»
«Τότε δεν με νοιάζει τίποτα άλλο»
Ο Αλέκος νιώθει νοσταλγία.
«Μην το λες αυτό, Άρη. Το νυφικό είναι πολύ σημαντικό. Ακόμα θυμάμαι την αντίδραση του Τζάκου όταν είδε τη Μαίρη με το δικό της. Του κόπηκε η ανάσα, τα γόνατα του λύγισαν και χρειάστηκε να τον στηρίξω για να σταθεί όρθιος»
Ο Οδυσσέας χαμογελάει.
«Λογικό. Το Μπισκοτάκι μου ήταν ένα ποίημα. Η πιο όμορφη νύφη που έχω δει»
Ο Τζάκος αρπάζει την ευκαιρία.
«Ναι, αλλά κι ο γαμπρός δεν πήγαινε πίσω. Σωστά, Αγαπούλη μου;»
«Δεν το αρνούμαι, Διεστραμμένε. Δεν αμφισβήτησα ποτέ την ομορφιά σου. Ούτε τυφλός είμαι, ούτε ανόητος»
Ο Βίκος, που ήταν παρόν τότε, ρωτάει να μάθει κάτι.
«Ναι, αλλά τι σ' έκανε να του πεις ότι έπρεπε να κάνει πολλά παιδιά όταν τον είδες;»
«Ήταν το φως που εξέπεμπε. Ήξερα απ' την πρώτη στιγμή που εισέβαλε στο σπίτι μου ότι ήταν χαρισματικός, αλλά την μέρα του γάμου, όταν τον είδα να κατεβαίνει τις σκάλες χαμογελώντας, είδα αυτό το φως. Το φως του ήλιου για το οποίο μιλούσε συνέχεια η Μαίρη και νόμιζα ότι ήταν προκατειλημμένη εξαιτίας της αγάπης της γι' αυτόν»
Η Θαλασσινή τον κοιτάζει γέρνοντας το κεφάλι της.
«Δεν σ' έχω ξανακούσει να μιλάς έτσι για τον Τζάκο. Είσαι άρρωστος;»
Ο Τζάκος πίνει μια γουλιά απ' το ποτό του.
«Όχι, Όμορφη. Απλώς ο Αγαπούλης μου αποφάσισε να δείξει τα αληθινά του αισθήματα για μένα»
Αυτοί γελάνε όταν ο Οδυσσέας συνοφρυώνεται.
«Μην ενθουσιάζεσαι, Διεστραμμένε. Ήταν μονάχα μια στιγμή αδυναμίας. Δεν θα ξαναγίνει»
«Σ' αγαπάω»
«Άντε γαμήσου!»
Ο Αλέκος καγχάζει.
«Και επέστρεψε, κυρίες και κύριοι»
Αυτοί γελάνε περισσότερο. Λίγα λεπτά αργότερα, ο Ορέστης λαμβάνει ένα μήνυμα στο κινητό του. Η Χλόη τον κοιτάζει.
«Ποιος είναι τέτοια ώρα;»
«Η αδερφή μου. Λέει ότι είναι όλα έτοιμα για την Πέμπτη. Η μαμά μου θα έρθει να βοηθήσει τον Γιώργο και τη Ζωή με τα παιδιά, κι αυτή με τον άντρας της θα έρθουν μαζί μας στα μπάτσελορ»
Αυτή η πληροφορία αρέσει πολύ στον Αλέκο.
«Μπράβο! Μ' αρέσει ο άντρας της αδερφής σου»
Ο Οδυσσέας στενεύει τα μάτια του.
«Πώς ακριβώς σ' αρέσει;»
«Ήρεμα, μονομάχε. Σαν φίλος. Τίποτα περισσότερο»
«Μχμμμ ...»
Ο Τζάκος αποφασίζει να πειράξει λίγο τον αδερφό του.
«Ξέρετε ποιον άλλον πρέπει να καλέσουμε; Τον Μάκη»
Ο Αλέκος φυσικά τσιμπάει.
«Τζάκο, κόφτο!»
Ο Οδυσσέας μπαίνει στο παιχνίδι.
«Γιατί, ρε μωρό μου; Νομίζω ότι είναι μια πολύ καλή ιδέα. Μ' αρέσει ο Μάκης»
Ο Αλέκος τον αγριοκοιτάζει.
«Κι εσύ το ίδιο!»
Ο Άρης, που δεν ξέρει ποιος είναι ο Μάκης, ρωτάει για να μάθει.
«Ποιος είναι αυτός ο Μάκης;»
Ο Τζάκος σπεύδει να του απαντήσει.
«Ένας παλιός φίλος. Ήταν Αστυνόμος Α' στην ομάδα σεξουαλικών εγκλημάτων όταν μας βοήθησε μ' ένα πρόβλημα στο παρελθόν. Τώρα είναι Διευθυντής στην ίδια ομάδα»
«Και γιατί ο Αλέκος αντιδρά έτσι;»
«Γιατί ο Μάκης είναι ένας αρκετά γοητευτικός γκέι άντρας και, πάνω απ' όλα, μεγάλος θαυμαστής του Οδυσσέα»
«Α!»
Ο Αλέκος μορφάζει.
«Μαλακίες! Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον Μάκη. Εγώ απλώς ...»
Ο Οδυσσέας χαμογελάει πονηρά.
«Εσύ απλώς τι, μωρό μου;»
«Εγώ απλώς ... τίποτα! Ο Μάκης δεν είναι καλεσμένος. Τελεία και παύλα!»
«Ότι πεις, Οθέλλο»
Αυτοί γελάνε πάλι. Τότε, η Χλόη έχει μια απορία.
«Λοιπόν, πριν ο Οθέλλος μας διαπράξει ένα έγκλημα πάθους εδώ, ελάτε να δούμε μερικές λεπτομέρειες της τελευταίας στιγμής. Την Πέμπτη είναι τα μπάτσελορ και το Σάββατο είναι ο γάμος. Τι γίνεται με την Παρασκευή; Θα κάνουμε κάτι;»
Ο Οδυσσέας, ο διοργανωτής των πάντων, δίνει οδηγίες.
«Όχι, Καροτάκι. Δεν θα κάνουμε τίποτα. Τίποτα το συνταρακτικό τουλάχιστον. Την Παρασκευή το βράδυ, τα παιδιά θα κοιμηθούν στη Φωλιά του Δράκου, οι γυναίκες θα κοιμηθούν στο Παλάτι του Πρίγκιπα και οι άντρες θα κοιμηθούν στο δικό μας σπίτι»
Της Σελήνης δεν της αρέσει καθόλου αυτό.
«Με συγχωρείς, Οδυσσέα μου, αλλά ποιος τ' αποφάσισε αυτό;»
«Εγώ, Καρπουζάκι. Το βράδυ της Παρασκευής είναι η νύχτα πριν απ' το γάμο. Ο γαμπρός δεν πρέπει να δει την νύφη. Εσείς οι δύο θα ιδωθείτε ξανά στα σκαλιά της εκκλησίας. Έτσι λέει η παράδοση»
«Και δεν μου λες, εσύ που τα ξέρεις όλα, πώς σκατά θα κοιμηθώ εγώ εκείνο το βράδυ;»
Η Μαίρη κουνάει το κεφάλι της με κατανόηση.
«Δεν θα κοιμηθείς. Θα ξυπνάς κάθε δέκα λεπτά και θα προσπαθείς να βρεις το κορμί του δίπλα σου. Πέρασα ακριβώς το ίδιο»
Η Σελήνη μουγκρίζει.
«Θεέ μου! Τις μισώ αυτές τις ηλίθιες παραδόσεις»
Ο Άρης σπεύδει να την παρηγορήσει.
«Μην ανησυχείς, Γατούλα μου. Μετά το γάμο, σου υπόσχομαι ότι θα κοιμόμαστε μαζί κάθε βράδυ για το υπόλοιπο της ζωής μας»
Αυτή του κλαψουρίζει χαριτωμένα.
«Ελπίζω να κρατήσεις αυτή την υπόσχεση, γιατί αλλιώς θα πεθάνω από αϋπνία»
«Θα το κάνω, ψυχή μου, αλλά πρέπει να κάνω και κάτι ακόμα. Πρέπει να οργανώσω το γαμήλιο ταξίδι μας. Δεν έπρεπε να τ' αφήσουμε για την τελευταία στιγμή, ρε γαμώτο!»
Ο Τζάκος χαμογελάει.
«Βασικά, κουνιάδε μου, εσύ δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα»
Ο Άρης απορεί.
«Τι υποτίθεται ότι σημαίνει αυτό, κύριε Ηλιόπουλε;»
«Σημαίνει ότι τα έχω κανονίσει όλα για σένα και την αδερφή μου»
Ο Οδυσσέας ξεροβήχει.
«Εννοείς ότι η Κλαίρη τα κανόνισε όλα κι εσύ απλώς πλήρωσες τους λογαριασμούς»
Ο Τζάκος μορφάζει.
«Γι' αυτό πληρώνετε αυτή, Αγαπούλη μου. Τέλος πάντων! Όπως είπα, αμέσως μετά τη δεξίωση, εσείς θα φύγετε για Πειραιά, όπου θα σας περιμένει μια θαλαμηγός. Ο καπετάνιος και το πλήρωμα είναι ενημερωμένοι. Θα σας γυρίσουν στις Κυκλάδες. Πάρος, Νάξος, Άνδρος, Τήνος, Μήλος, Αμοργός, Μύκονος, Σύρος, Σέριφος, Ανάφη, Φολέγανδρο, Κουφονήσια και Δονούσα. Θα μείνετε δύο μέρες σε κάθε νησί και στο τέλος, θα καταλήξετε στην Σαντορίνη, όπου εκεί θα καθίσετε όσο θέλετε. Και γι' αυτό, παρότι στα υπόλοιπα νησιά εσείς θα κοιμάστε στο σκάφος, εκεί θα μείνετε στο Saint Hotel στην Οία. Σας έκλεισα την Iconic Σουίτα, που έχει ιδιωτική εξωτερική μικρή πισίνα και θέα στην Καλντέρα»
Η Μαίρη τους δίνει μερικές συμβουλές.
«Μην παραλείψετε ν' επισκεφτείτε την ταβέρνα του Γέρο-Στέλιου στα Φηρά. Θα λατρέψετε τις ιστορίες του και τα νόστιμα ψάρια που πιάνει μόνος του. Να του πείτε ποιοι είστε και ότι σας στέλνουν ο ξανθός Πρίγκιπας κι ο μελαχρινός του Άγγελος. Επίσης, μην τολμήσετε να μην κολυμπήσετε στα Κόκκινα Νερά κάτω απ' το ηφαίστειο. Θα με θυμηθείτε. Και φυσικά περιμένουμε φωτογραφίες σας στο ηλιοβασίλεμα»
Κι ο Τζάκος κάνει το φινάλε.
«Και όταν αρχίσει να σας λείπει το κουτάβι σας, παίρνεται το σκάφος και επιστρέφετε»
Ο Άρης και η Σελήνη τους κοιτάζουν άφωνοι, με γουρλωμένα μάτια. Ο Τζάκος γέρνει το κεφάλι του.
«Άντε ντε! Πείτε κάτι!»
Ο Οδυσσέας τον σκουντάει.
«Δώστους λίγο χρόνο. Είναι σε σοκ»
Ο Αλέκος συμφωνεί.
«Δεν έπρεπε να τους τα πεις όλα μαζί. Τους φρίκαρες»
Ο Ορέστης σηκώνεται, πλησιάζει τον Άρη και χτυπάει τα δάχτυλα του μπροστά στα μάτια του.
«Έη, Αρούλη; Είσαι καλά, φίλε;»
Αλλά ο Άρης τίποτα. Αυτός συνεχίζει να κοιτάζει το κενό, χωρίς ν' ανταποκρίνεται, όπως κι η Σελήνη. Η Μαίρη τρομάζει.
«Ω, Θεέ μου! Τι κάναμε, Πρίγκιπα;»
Ο Τζάκος πλησιάζει τη Σελήνη και την ταρακουνάει, πιάνοντας την απ' τους ώμους.
«Σελήνη μου, σε παρακαλώ, μίλα μου. Με τρομάζεις, γαμώτο!»
Η Χλόη έχει μια ιδέα.
«Αν τους ρίχναμε λίγο νερό;»
Ο Ορέστης κουνάει το κεφάλι.
«Μην αστειεύεσαι, Ομορφιά μου»
«Δεν αστειεύομαι»
Η Θαλασσινή λέει κάτι λογικό.
«Ίσως πρέπει να καλέσουμε έναν γιατρό»
Η Χλόη ξεφυσάει.
«Έλα τώρα!»
Αυτή σηκώνεται όρθια και πιάνει δύο ποτήρια νερό.
«Αφήστε με να περάσω!»
Αυτή πηγαίνει μπροστά στο ζευγάρι και τους ρίχνει το νερό στα πρόσωπα τους. Αμέσως μετά, αυτοί πετάγονται όρθιοι φωνάζοντας ταυτόχρονα.
«Τι στο διάολο;»
Η Χλόη, εμφανώς ικανοποιημένη, γυρίζει στους άλλους.
«Είδατε; Όλα καλά!»
Η Σελήνη γρυλίζει.
«Γιατί μας μπουγέλωσες, μωρή τρελή σκύλα;»
Ο Οδυσσέας σπεύδει να υπερασπιστεί την Χλόη.
«Επειδή στεκόσασταν ακίνητοι, με κενά μάτια, τα τελευταία πέντε λεπτά»
Η Θαλασσινή σιγοντάρει.
«Ήσασταν σε σοκ και όπως αποδείχτηκε, χρειαζόσασταν ένα ισχυρότερο σοκ για να συνέλθετε»
Ο Άρης γρυλίζει.
«Αλήθεια;»
Ο Τζάκος περνάει τα χέρια του μέσα απ' τα μαλλιά του.
«Με κατατρομάξατε, γαμώτο!»
Η Σελήνη του πιάνει το χέρι.
«Συγγνώμη, Τζάκο, αλλά μας ήρθε λίγο απότομα»
Η Μαίρη ρουθουνίζει.
«Μην το δραματοποιείτε. Είναι απλώς το δώρο για το γάμο σας»
Ο Άρης κουνάει το κεφάλι του.
«Δεν μπορώ να το δεχτώ. Είναι υπερβολικό, ρε Τζάκο. Τουλάχιστον, άσε με να πληρώσω τα μισά»
Ο Τζάκος είναι ανένδοτος.
«Ξέχνα το! Δεν μ' άφησες να βοηθήσω με το σπίτι και έπρεπε να κάνω κάτι»
Η Σελήνη ζητάει βοήθεια από μια σύμμαχο της.
«Έχει δίκιο ο Άρης. Πες κάτι, ρε Μαίρη!»
Η Μαίρη σηκώνει τα χέρια ψηλά.
«Άσε με έξω απ' αυτό. Είναι απόφαση του άντρα μου και δεν μπορώ να πω τίποτα. Πρέπει να τον υπακούσω»
Η Σελήνη βάζει τα χέρια στους γοφούς της και σηκώνει το ένα της φρύδι.
«Αλήθεια; Από πότε;»
«Από τώρα»
Η Σελήνη γυρίζει τα μάτια της.
«Προδότρια!»
Η Μαίρη της βγάζει την γλώσσα.
«Ναι, είμαι! Τιμή μου και καμάρι μου!»
Ο Άρης κοιτάζει τον Τζάκο με παρακλητικά μάτια.
«Τζάκο, σε παρακαλώ!»
Εκείνος όμως, απλώς χαμογελάει αδερφικά.
«Όχι, Άρη μου. Η Σελήνη είναι το μόνο πολύτιμο πράγμα που μου άφησε ο πατέρας μου. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για εκείνη, αλλά και για σένα. Σου χρωστάω αυτό το χαμόγελο στα χείλη της, και γιατί όχι, σου χρωστάω ακόμα και τη ζωή της, οπότε μην επιμένεις. Δεν θα με κάνεις ν' αλλάξω γνώμη»
Η Σελήνη ρίχνεται στην αγκαλιά του αδερφού της κι εκείνος τη φιλάει στο μέτωπο.
«Ανυπομονώ να σε παραδώσω νυφούλα στην εκκλησία»
«Σ' αγαπάω πολύ, αδερφέ μου»
«Κι εγώ σ' αγαπάω, κορίτσι μου»
Βλέποντας αυτή την τρυφερή σκηνή, ο Οδυσσέας κρύβεται πίσω απ' την πλάτη του Αλέκου.
«Τι συμβαίνει, ρε μωρό μου; Γιατί κρύβεσαι;»
«Το μισώ όταν δεν μπορώ να κάνω ένα καυστικό σχόλιο»
«Και γιατί δεν μπορείς;»
«Δεν άκουσες τι είπε ο αδερφός σου; Με συγκίνησε ο μαλάκας! Άι σιχτίρ πια!»
Ο Αλέκος τον αγκαλιάζει γελώντας.
«Είσαι τόσο αξιολάτρευτος»
Η Μαίρη, θέλοντας να ελαφρύνει λίγο την ατμόσφαιρα, πλησιάζει τον Άρη, το άλλο της μισό στις σκανδαλιές και του ψιθυρίζει στ' αυτί.
«Δεν νομίζεις ότι η ατμόσφαιρα έχει βαρύνει πολύ;»
«Ναι, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε για να τ' αλλάξουμε αυτό;»
«Έχω μια ιδέα. Είσαι μέσα;»
«Εννοείται! Ο, τι κι αν είναι»
Αυτή δείχνει την πισίνα με τα μάτια της κι εκείνος μπαίνει αμέσως στο νόημα.
«Μχμμμ ... Νομίζω ότι κατάλαβα»
Αυτός γέρνει λίγο μπροστά.
«Ανέβα στην πλάτη μου και κρατήσου γερά»
Αυτή σκαρφαλώνει στην πλάτη του, τυλίγει τα πόδια της γύρω απ' τη μέση του και τα χέρια της γύρω απ' το λαιμό του, χαχανίζοντας.
«Μ' εξιτάρει αφάνταστα που είσαι τόσο τρελός όσο εγώ»
«Εμένα να δεις!»
Αυτοί γελάνε.
«Είσαι έτοιμη, Άστρο της Αυγής;»
«Γεννήθηκα έτοιμη, Λύκε»
«Πάμε να πλατσουρίσουμε τότε»
Αυτός τρέχει και βουτάει στην πισίνα μ' ένα εντυπωσιακό άλμα, πιτσιλώντας τους πάντες ολόγυρα. Ο Τζάκος κοιτάζει την Σελήνη.
«Τι στο διάολο ήταν αυτό;»
«Ο Άρης μόλις πήδηξε στην πισίνα»
«Με τη Μαίρη στην πλάτη του;»
«Ω, ναι!»
Ο Οδυσσέας τους κοιτάζει αποκαρδιωμένος.
«Πραγματικά δεν ξέρω ποιος απ' τους δύο είναι η κακή επιρροή. Ο Λύκος ή το Μπισκότο;»
Ο Αλέκος χαμογελάει.
«Και οι δύο. Αυτοί είναι κακός συνδυασμός. Χειρότεροι από σένα και τον Τζάκο»
«Έχεις δίκιο. Δεν πρέπει ποτέ να τους αφήνουμε μόνους στο σπίτι. Είναι ικανοί να γκρεμίσουν τα πάντα»
Εκείνη τη στιγμή, ο Άρης και η Μαίρη βγαίνουν στην επιφάνεια, τρελά ενθουσιασμένοι.
«Ουάου! Ουάου! Αυτό ήταν φοβερό!»
«Ναι, ήταν!»
«Έλα, Λύκε. Πάμε να το ξανακάνουμε!»
Ο Τζάκος πλησιάζει στην άκρη της πισίνας.
«Βγες απ' την πισίνα και θα σου δείξω εγώ κάτι ακόμα πιο φοβερό, τρελό Αγγελούδι!»
Η Σελήνη πηγαίνει και στέκεται δίπλα του.
«Κι όσο για σένα, τρελέ Λύκε, θα γίνεις ένας τρελός μελανιασμένος λύκος όταν σε πιάσω στα χέρια μου. Βγες έξω!»
Το βρεγμένο δίδυμο γελάει καθώς μιλάει με μια φωνή.
«Πιάστε μας αν μπορείτε!»
Αυτοί βουτούν ξανά κάτω απ' το νερό. Η Σελήνη κοιτάζει τον Τζάκο.
«Τι κάνουμε τώρα;»
«Τους δίνουμε αυτό που θέλουν. Βγάλε τα παπούτσια σου»
Η Σελήνη κλωτσάει τα παπούτσια της απ' τα πόδια της κι ο Τζάκος την αρπάζει απ' το μπράτσο, τη βάζει στην πλάτη του και βουτάει στο νερό. Οι άλλοι γελούν ενώ ο Οδυσσέας γυρίζει τα μάτια του καθώς σηκώνεται.
«Δεν υπάρχει σωτηρία γι' αυτούς τους τέσσερις. Πάω για ύπνο»
Ο Αλέκος τον μιμείται.
«Έρχομαι κι εγώ»
Οι υπόλοιποι ακολουθούν κι αυτοί το παράδειγμα του Οδυσσέα και του Αλέκου και αποσύρονται στα ιδιαίτερα τους, ενώ τα δύο ζευγάρια παίζουν στην πισίνα γελώντας.
~ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ~ ΠΕΜΠΤΗ, 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011 ~
~ ΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ~ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗ ~
~ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΑ ΜΠΑΤΣΕΛΟΡ ~
Τα παιδιά και τα μωρά βρίσκονται στο σπίτι του Βίκου και της Θαλασσινής με τον παππού Γιώργο, τη γιαγιά Ζωή, τη γιαγιά Μαργαρίτα, την μητέρα του Ορέστη και τη γιαγιά Αγγελική, τη μητέρα του Βίκου. Η λιμουζίνα της Sun Corporation, που θα μεταφέρει τις γυναίκες, περιμένει στο πάρκινγκ, μαζί με μια άλλη, νοικιασμένη, για τους άνδρες. Και οι δύο ομάδες βρίσκονται στο σαλόνι του Παλατιού, έτοιμες να φύγουν.
Η μία ομάδα, η αγέλη του γαμπρού, αποτελείται από τον κουμπάρο τον Ορέστη, τον Τζάκο, τον Οδυσσέα και τον Αλέκο, τον Βίκο, τον Νέγρο, τον Μικρούλη, τον Σκύλο με τον σύντροφο του, τον Μάρκο, τον Διονύση και τον Στέλιο, τον σύζυγο της αδελφής του Ορέστη. Αυτοί φορούν όλοι μπλε τζιν, μαύρα αθλητικά παπούτσια και τα λευκά μπλουζάκια με την στάμπα ενός μαύρου λύκου με μπλε μάτια και τις λέξεις ΑΓΕΛΗ ΤΟΥ ΓΑΜΠΡΟΥ στην πλάτη, που τους προμήθευσε ο Ορέστης λίγες στιγμές πριν, παίζοντας στο έπακρο τον ρόλο του κουμπάρου. Φυσικά ο Άρης φοράει την ίδια μπλούζα, αλλά με την λέξη ΓΑΜΠΡΟΣ στην πλάτη. Επίσης, αυτός φοράει στο κεφάλι ένα ψεύτικο στέμμα, καθώς είναι ο βασιλιάς της βραδιάς.
Αυτοί είναι όλοι χάρμα οφθαλμών, αλλά και η άλλη ομάδα, η αγέλη της νύφης, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει. Αποτελείται από την κουμπάρα την Χλόη, τη Μαίρη, την Θαλασσινή, την Τζένη, την Κατερίνα και την αδερφή του Ορέστη την Μέλπω. Αυτές φορούν ασορτί μπλε τζιν σορτς, ροζ σνίκερς και τα αμάνικα μπλουζάκια με την στάμπα της μαύρης λύκαινας με τα γαλάζια μάτια και τις λέξεις ΑΓΕΛΗ ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ στην πλάτη, που τους έδωσε η Χλόη, εκτελώντας τα δικά της χρέη ως κουμπάρα. Η Σελήνη φοράει το ίδιο μπλουζάκι, αλλά με την λέξη ΝΥΦΗ στην πλάτη. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι το στέμμα που φοράει στο κεφάλι της σαν βασίλισσα της βραδιάς.
Ο Ορέστης παίρνει την φωτογραφική μηχανή του.
«Για ελάτε, κυρίες μου! Περικυκλώστε τη νύφη μας και πάρτε όλες μια σέξι πόζα»
Τα κορίτσια στέκονται αριστερά και δεξιά της Σελήνης και ενώνουν τα χέρια τους, σχηματίζοντας κάτι σαν τούνελ. Ο Ορέστης τραβάει αρκετά στιγμιότυπα, ενώ ο Οδυσσέας στραβοκοιτάζει τα κορίτσια.
«Ο φωτογράφος σας ζήτησε μια σέξι πόζα, βρε κορίτσια»
Η Χλόη χαμογελάει πονηρά.
«Κι εμείς του δώσαμε μία»
Ο Τζάκος σουφρώνει τα χείλια του.
«Συγγνώμη, κυρίες μου, αλλά αυτό δεν ήταν καθόλου σέξι»
Η Μαίρη δαγκώνει το κάτω χείλος της.
«Όταν ακούσεις το όνομα της πόζας, θ' αλλάξεις γνώμη, Πρίγκιπα μου»
Ο Άρης χαμογελάει.
«Είμαι τόσο περίεργος να τ' ακούσω»
Η Σελήνη παίρνει ένα αθώο ύφος και βάζει το χέρι της ανάμεσα στα πόδια της.
«Αυτή η πόζα, Λύκε μου, λέγεται Σήραγγα του κόλπου»
Οι γυναίκες γελούν και οι άντρες κοιτάζονται μεταξύ τους άφωνοι. Λίγο μετά, την αμήχανη σιωπή σπάει ο Νέγρος.
«Έχω αντιμετωπίσει αιμοδιψείς γκάνγκστερ, εμπόρους ναρκωτικών και μαστροπούς και δεν φοβήθηκα ούτε στιγμή, αλλά τώρα τα πόδια μου τρέμουν»
Ο Βίκος συμφωνεί.
«Γυναίκες, φίλε μου. Το απόλυτο φονικό όπλο»
Ο Σκύλος κοιτάζει τον σύντροφο του.
«Ένας λόγος που είμαστε γκέι»
Ο Οδυσσέας πιάνει το χέρι του Αλέκου.
«Ακριβώς!»
Ο Άρης κουνάει το κεφάλι του.
«Αν θέλετε να πραγματοποιηθεί αυτό το μπάτσελορ, σταματήστε να μιλάτε για κόλπους»
Ο Τζάκος κάνει αέρα με το χέρι του.
«Ο γαμπρός έχει δίκιο. Ουάου! Χρειάζομαι ένα ποτό»
Ο Ορέστης αφήνει κάτω την μηχανή.
«Κι ένα κρύο ντους. Θεέ μου!»
Ο Αλέκος χτυπάει τα χέρια του.
«Λοιπόν! Είναι αργά και πρέπει να φύγουμε!»
Η Σελήνη σηκώνεται όρθια.
«Εντάξει, αλλά δώστε μου ένα λεπτό να χαιρετήσω σωστά τον Λύκο μου»
Αυτή αρχίζει να πλησιάζει τον Άρη κι ο Οδυσσέας, διαισθανόμενος τι ακριβώς εννοεί με τη λέξη σωστά, προσπαθεί να παρέμβει για ν' αποτρέψει την καταστροφή.
«Όχι! Ορέστη, πιάστην! Μην την αφήσεις να τον αγγίξει!»
Παρόλο που ο Ορέστης αντιδρά ακαριαία, είναι πολύ αργά. Αυτή είναι ήδη πολύ κοντά και ο Άρης, μη μπορώντας ν' αντισταθεί στο κάλεσμα της και αγνοώντας το γεγονός ότι το σαλόνι είναι γεμάτο κόσμο, τη σηκώνει ψηλά, χουφτώνοντας τον κώλο της και την σπρώχνει στον τοίχο. Εκείνη γκρινιάζει μέσα στο στόμα του.
«Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να κάνουμε πάρτι χωριστά;»
«Με την καμία! Έλα να τ' ακυρώσουμε όλα και ν' ανέβουμε πάνω να το γιορτάσουμε μόνο οι δυο μας μ' ένα επικό άγριο πήδημα»
«Ναι! Ναι! Ναι!»
Οι άλλοι όμως έχουν μερικές ενστάσεις και ειδικά η Χλόη, που πιάνει τη Σελήνη απ' το μπράτσο κι αρχίζει να την τραβάει.
«Έλα, ρε Σελήνη, ξεκόλλα από πάνω του!»
Αυτή την σπρώχνει.
«Όχι! Παράτα με ήσυχη! Θέλω να μείνω μαζί του!»
«Α, όχι! Όχι! Όχι! Όχι! Όχι, μωρή τρελή καυλωμένη σκύλα! Δεν κατέστρεψα τα εγκεφαλικά μου κύτταρα για να σου διοργανώσω το τέλειο πάρτι κι εσύ να με πουλήσεις για το πουλί του. Κορίτσια, βοηθήστε με! Ορέστη, κι εσύ, τράβα τον μακριά της»
Ο Ορέστης παρεμβαίνει στο παιχνίδι κι απομακρύνει τον Άρη ή τουλάχιστον προσπαθεί.
«Έλα, ρε Άρη! Έχει δίκιο η Χλόη. Πρέπει να φύγουμε!»
Αυτός τον σπρώχνει.
«Πάρε τα χέρια σου από πάνω μου! Δεν πάω πουθενά! Θέλω να μείνω μαζί της!»
Ο Οδυσσέας χτυπάει το πόδι του στο πάτωμα εκνευρισμένος.
«Σας το είπα, διάολε! Δεν έπρεπε ν' αγγίξουν ο ένας τον άλλον. Τώρα την γαμήσαμε!»
Η Μαίρη το διασκεδάζει αφάνταστα.
«Αυτό είναι απίστευτο! Θα μπορούσε κάποιος να το τραβήξει βίντεο; Είναι κάτι που αξίζει να το θυμόμαστε»
Ο Τζάκος την μαλώνει.
«Δεν βοηθάς έτσι, ρε Μαίρη»
Η Τζένη συμφωνεί μεν, αλλά όχι εντελώς.
«Εντάξει, αλλά πρέπει να το παραδεχτούμε. Είναι τόσο χαριτωμένο που δεν μπορούν να κρατήσουν τα χέρια τους ο ένας μακριά απ' τον άλλο»
Ο Βίκος κοιτάζει το ρολόι του και παίρνει την κατάσταση στα δικά του χέρια.
«Ναι, είναι, αλλά η ώρα περνάει και θα χάσουμε την κράτηση. Νέγρο, Μικρούλη, χωρίστε τους!»
Ο Νέγρος διστάζει λίγο.
«Είσαι σίγουρος, Δράκε; Εννοώ ...»
«Κάντο, Νέγρο. Αναλαμβάνω εγώ την ευθύνη»
«Αφού το λες εσύ! Μικρούλη, άρπαξε τον Λύκο κι εγώ θα φροντίσω την Κυρά μας»
Ο Μικρούλης ξεροκαταπίνει.
«Ο Θεός να με βοηθήσει!»
Αυτοί πλησιάζουν πιο κοντά και ο Μικρούλης τραβάει τον Άρη ενώ ο Νέγρος, την ίδια στιγμή, σηκώνει τη Σελήνη στον αέρα, πιάνοντας την μέση της. Αλλά αυτοί δεν παραδίνονται αμαχητί. Αυτός δείχνει τα δόντια του κι εκείνη κλωτσάει τον αέρα, αναγκάζοντας τον Βίκο να παρέμβει. Αυτός δεν το κάνει συχνά, αλλά όταν το κάνει, το κάνει επικά! Έτσι, μπαίνει ανάμεσα τους κι τους σπρώχνει με τα χέρια του στο στήθος τους.
«Φτάνει! Και οι δύο σας! Μείνετε μακριά! Το σόου τελείωσε!»
Είτε από σεβασμό, είτε από φόβο - ποιος ξέρει; - ο Άρης σταματάει να παλεύει και η Σελήνη κατεβάζει το κεφάλι. Ο Βίκος τους χαμογελάει.
«Ευχαριστώ πολύ για τη συνεργασία σας»
Η Θαλασσινή ψιθυρίζει στη Μαίρη.
«Είναι τόσο σέξι όταν ξυπνάει μέσα του ο Δράκος, έτσι δεν είναι;»
«Αυτό ξαναπές το! Ζήτω για τον Βίκο!»
Ο Οδυσσέας χτυπάει τα χέρια του.
«Τέλεια! Και τώρα που όλα είναι ξανά υπό έλεγχο, πάμε επιτέλους να φύγουμε. Κυρίες μου, να περάσετε υπέροχα και θα τα πούμε το πρωί»
Ο Άρης, με μια λυπημένη έκφραση, σηκώνει το χέρι.
«Γεια σου, Γατούλα μου»
Η Σελήνη κάνει το ίδιο, έχοντας την ίδια ακριβώς έκφραση.
«Γεια σου, Λύκε μου!»
Οι άντρες φεύγουν, ο Άρης σπρώχνοντας, για το κλαμπ της παραλιακής που έχουν κάνει κράτηση, και οι γυναίκες ετοιμάζονται να κάνουν το ίδιο. Καθώς αυτές παίρνουν τα πράγματα τους, η Χλόη σταματάει και κοιτάζει την Σελήνη.
«Σελήνη; Το ξέρεις ότι είσαι εντελώς εθισμένη σ' αυτόν, έτσι;»
Η Σελήνη χαμογελάει πλατιά.
«Ναι, είμαι. Και λοιπόν;»
«Και λοιπόν ...»
Η Χλόη πάει να μιλήσει, αλλά η Μαίρη μπαίνει στη μέση.
«Και λοιπόν ... Δεν πειράζει καθόλου! Εξάλλου, η Σελήνη δεν είναι η μόνη που νιώθει έτσι. Όλες το ίδιο είμαστε. Ας το χωνέψουμε κι ας πάμε παρακάτω»
Η Σελήνη σφίγγει το χέρι της Μαίρης.
«Ευχαριστώ, Μαιρούλα!»
Η Κατερίνα σπρώχνει την Χλόη.
«Τέλος πάντων! Θα φύγουμε ή όχι;»
Η Χλόη αγριοκοιτάζει την Σελήνη, που ισιώνει το στέμμα της.
«Φυσικά, θα φύγουμε. Πάμε να παρτάρουμε, σκύλες! Σε δύο μέρες παντρεύομαι τον πιο υπέροχο άντρα του πλανήτη!»
Η Μαίρη την σκουντάει.
«Τον δεύτερο πιο υπέροχο. Τον πρώτο τον έχω καπαρώσει εγώ!»
Η Σελήνη γελάει.
«Μιας και μιλάς για τον αδερφό μου, δεν θα διαφωνήσω!»
Κι έτσι, οι γυναίκες φεύγουν, γελώντας δυνατά, για κάπου στη Λεωφόρο Συγγρού.
~ ΑΡΚΕΤΗ ΩΡΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ~
~ ΚΛΑΜΠ PRIVILEGE ~ ΠΑΡΑΛΙΑ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ~
~ Η ΑΓΕΛΗ ΤΟΥ ΓΑΜΠΡΟΥ ~
Για ευνόητους λόγους, ο Ορέστης αποφάσισε να κάνει κράτηση σ' ένα άλλο κλαμπ και όχι στο Λημέρι, το κλαμπ της συμμορίας. Μετά από πολύ ψάξιμο λοιπόν, αυτός κατέληξε στο Privilege, εκεί που είναι τώρα αυτοί και κάθονται σ' ένα κεντρικό τραπέζι, όπου πίνουν, χορεύουν, γελούν και συχνά σηκώνουν τα ποτήρια τους και τσουγκρίζουν στην υγειά του γαμπρού.
Το τραπέζι τους είναι γεμάτο λουλούδια και σχεδόν όλοι οι σερβιτόροι του μαγαζιού ασχολούνται μαζί τους, τροφοδοτώντας τους συνεχώς με αλκοόλ, αναψυκτικά, νερά και διάφορα σνακ. Ο πορτιέρης έχει εντολή να μην αφήσει κανέναν δημοσιογράφο να μπει, ενώ η ασφάλεια φροντίζει να μην τραβήξει βίντεο κάποιος απ' τους άλλους θαμώνες. Ο Τζάκος το ζήτησε σαν προσωπική χάρη απ' τον ιδιοκτήτη, κι αυτός φυσικά δέχτηκε χωρίς καμία αντίρρηση.
Ξαφνικά, ο Ορέστης, παραπατώντας ελαφρώς λόγω του ποτού, σηκώνεται κι ανεβαίνει στην πίστα. Ω, ναι! Το κλαμπ έχει ζωντανή μουσική και όχι, αυτός δεν το διάλεξε τυχαία. Έτσι, αυτός απευθύνεται στον τραγουδιστή.
«Μπορώ να δανειστώ το μικρόφωνο για λίγο;»
Γελώντας, ο τραγουδιστής του το δίνει.
«Καλησπέρα, κυρίες και κύριοι. Ζητώ συγγνώμη για την ενόχληση, αλλά υπάρχει σοβαρός λόγος»
Ο κόσμος γελάει γιατί η ομιλία του Ορέστη διακόπτεται κάθε λίγα δευτερόλεπτα από έναν λόξιγκα, αλλά όλοι τον ακούνε με προσοχή.
«Με λένε Ορέστη και είμαι ο κουμπάρος του καλύτερου φίλου μου του Άρη, ο οποίος επιτέλους παντρεύεται τη γυναίκα της ζωής του σε δύο μέρες. Λέω επιτέλους γιατί οι δυο τους έχουν ήδη ένα παιδί. Ένα όμορφο αγοράκι που είναι και βαφτιστήρι μου. Τέλος πάντων! Αυτός είναι τρελός γι' αυτήν και δεν έχει άδικο. Είναι μοναδική στο είδος της και ο φίλος μου είναι πολύ τυχερός που κατάφερε να κερδίσει την αγάπη της. Του εύχομαι με όλη μου την καρδιά να έχει μια μεγάλη, παραμυθένια ζωή και θέλω να του πω, αν και το ξέρει ήδη, ότι τον αγαπάω πάρα πολύ και θα έδινα ακόμη και τη ζωή μου γι' αυτόν αν μου το ζητούσε»
Το πλήθος αρχίζει να χειροκροτεί κι ο Άρης του στέλνει φιλιά.
«Σας ευχαριστώ όλους που μ' ακούσατε και επειδή δεν είμαι αχάριστος, θα σας το ανταποδώσω. Πώς θα το κάνω αυτό; Θα ζητήσω απ' τον γαμπρό να έρθει εδώ, να πάρει το μικρόφωνο και να τραγουδήσει για μας. Μην ανησυχείτε. Δεν θα το μετανιώσετε. Η φωνή του έρχεται κατευθείαν απ' τα Ουράνια. Έλα, Αρούλη, κάνε μας αυτό το δώρο»
Το πλήθος συνεχίζει να χειροκροτεί κι αρχίζει να φωνάζει το όνομα του Άρη. Αυτός, παραπατώντας επίσης, ανεβαίνει στην πίστα, κι αφού αγκαλιάζει πρώτα τον Ορέστη, παίρνει το μικρόφωνο.
«Γεια σε όλους! Μετά απ' όλα τα ωραία πράγματα που είπε ο αδερφός μου, δεν μπορώ ν' αρνηθώ, οπότε τι άλλο να πω; Απολαύστε με!»
Το κοινό γελάει κι ο Άρης, καλύπτοντας το μικρόφωνο με το χέρι του, γυρίζει και μιλάει στους μουσικούς. Εντωμεταξύ, ο Ορέστης επιστρέφει στο τραπέζι, βγάζει το τηλέφωνο του κι αρχίζει να τραβάει βίντεο, μιας και γι' αυτόν δεν ισχύει η απαγόρευση. Ο Άρης του κλείνει το μάτι.
«Το τραγούδι που θα πω είναι αφιερωμένο σ' εκείνη, την μέλλουσα γυναίκα μου και μητέρα του γιου μου. Την Σελήνη μου. Την μόνη γυναίκα που κατάφερε να βάλει λουρί στον μεγάλο κακό λύκο»
Αυτός γυρίζει και κοιτάζει κατευθείαν την κάμερα.
«Ένα φεγγάρι δυο φορές σε μια βραδιά δεν βγαίνει. Κι αγάπη που είναι αληθινή, σ' άλλη αγκαλιά δεν μπαίνει. Σ' αγαπάω, Γατούλα μου!»
Τα φώτα σβήνουν, η μουσική ξεκινά, το κοινό σιωπά και η υπέροχη φωνή του Άρη γεμίζει την αίθουσα.
*Άρχισε να πέφτει η βραδιά ... Κι έγειρε επάνω μου γλυκά ... Κι είν' τα μάτια της κλειστά ... Όνειρο θα βλέπει και γελά.
Μη σας λέω, μη μιλάτε ... Το κορίτσι μου κοιμάται ... Μέσα στην δική μου αγκαλιά ... Nα 'μουν λέει ταξιδιώτης ... Στο γαλάζιο τ' όνειρό της ... Να 'ξερα τι βλέπει και γελά *
Αυτός τραγουδάει με τα μάτια κλειστά έχοντας συνεχώς στο μυαλό του το γλυκό πρόσωπο της Σελήνης. Το κοινό μαγεύεται και πολλοί απ' αυτούς δακρύζουν από συγκίνηση βλέποντας πώς η αγάπη ενός άντρα για μια γυναίκα κάνει τους στίχους του τραγουδιού μια απόλυτη ομολογία αγάπης.
*Μοιάζει η νύχτα θάλασσα πλατιά ... Κι έχω την πανσέληνο αγκαλιά ... Κι είναι όλα αληθινά ... Και τα αστέρια κι η ακρογιαλιά.
Μη σας λέω, μη μιλάτε ... Το κορίτσι μου κοιμάται ... Μέσα στην δική μου αγκαλιά ... Nα 'μουν λέει ταξιδιώτης ... Στο γαλάζιο τ' όνειρό της ... Να 'ξερα τι βλέπει και γελά *
Όταν το τραγούδι τελειώνει και το πλήθος αρχίζει να χειροκροτεί σαν τρελό, ο Άρης ανοίγει τα μάτια του, ψιθυρίζει ένα ευχαριστώ στο μικρόφωνο και τρέχει στο μπάνιο. Οι άλλοι νομίζουν ότι θέλει να ξεράσει ή κάτι τέτοιο, αλλά όχι ο Ορέστης. Αυτός διαισθάνεται αμέσως ότι κάτι δεν πάει καλά και τρέχει πίσω του. Τον βρίσκει στην τουαλέτα, ακουμπισμένο στον νεροχύτη με το κεφάλι κάτω, να προσπαθεί να πάρει ανάσα.
«Αρούλη; Τι έγινε, ρε φίλε; Τι έπαθες;»
«Δεν μπορώ ν' αναπνεύσω. Ξαφνικά, δεν έχω αέρα»
«Έλα, κολλητέ, ανάπνευσε μαζί μου. Ένα. Δύο. Ανάπνευσε, Αρούλη. Ανάπνευσε μαζί μου»
Η παρουσία του Ορέστη φαίνεται να ηρεμεί κάπως τον Άρη, ο οποίος αρχίζει ν' αναπνέει λίγο πιο ομαλά. Μετά, αυτός τον βοηθά να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπο του και να καθίσει σε μια καρέκλα εκεί δίπλα.
«Νιώθεις καλύτερα τώρα;»
«Ναι, σ' ευχαριστώ, αλλά πώς το κατάλαβες και ήρθες;»
«Χαζή ερώτηση, Άλφα»
«Έχεις δίκιο, υποθέτω»
Ο Ορέστης γονατίζει δίπλα στον Άρη, ο οποίος περνάει τα χέρια του μέσα απ' τα μαλλιά του, τη στιγμή που ο Τζάκος, ο Βίκος κι ο Οδυσσέας μπαίνουν στην τουαλέτα. Ο Τζάκος πλησιάζει τον Άρη.
«Τι έγινε εδώ;»
Ο Ορέστης σπεύδει να τους καθησυχάσει.
«Τίποτα σοβαρό. Όλα καλά. Ήταν απλώς ένας λάθος συναγερμός»
Ο Βίκος κοιτάζει τον Άρη εμφανώς παραξενεμένος.
«Τι τρέχει, Λύκε; Από πότε άρχισε να σ' επηρεάζει το ποτό;»
Ο Άρης κουνάει το χέρι του.
«Δεν είναι αυτό»
Ο Οδυσσέας σταυρώνει τα χέρια του.
«Τότε τι είναι;»
Μία σκέψη περνάει απ' το μυαλό του Ορέστη.
«Μήπως ήταν το τραγούδι; Δεν είχα ιδέα, ρε Άρη. Συγγνώμη που σ' ανάγκασα να το κάνεις»
Ο Άρης αρνείται ξανά.
«Όχι, δεν είναι ούτε αυτό»
Ο Βίκος εξανίσταται, και με το δίκιο του.
«Ε, τι είναι τότε, ρε φίλε; Πες μας»
Ο Άρης ξεφυσάει.
«Δεν ξέρω. Ξαφνικά ένοιωσα ότι δεν έχω αέρα και ήθελα να τρέξω. Δεν ξέρω τι μου συνέβη»
Ο Τζάκος ακουμπάει σ' έναν απ' τους νιπτήρες.
«Ξέρω εγώ»
Όλοι γυρίζουν το κεφάλι και τον κοιτάζουν, αλλά αυτός που μιλάει είναι ο Οδυσσέας.
«Τι περιμένεις; Διαφώτισε μας, Αϊνστάιν!»
Ο Τζάκος μορφάζει.
«Είναι προφανές, ρε ηλίθιε! Είναι το άγχος πριν τον γάμο. Συμβαίνει σε κάθε άντρα»
«Εμένα δεν μου συνέβη»
«Μιλάω για άντρες, Αγαπούλη μου»
«Πήγαινε να γαμηθείς, Διεστραμμένε»
Ο Τζάκος στέλνει ένα φιλί στον Οδυσσέα, ο οποίος γυρίζει τα μάτια του, ενώ ο Άρης ξύνει τον σβέρκο του.
«Δεν καταλαβαίνω. Γιατί να μου συμβεί αυτό; Εγώ είμαι αυτός που λύσσαξα να παντρευτώ»
Ο Τζάκος τον χτυπάει απαλά στην πλάτη.
«Δεν έχει σημασία αυτό, φιλαράκο. Κι εγώ ήθελα σαν τρελός να παντρευτώ την Μαίρη μου, και δύο μέρες πριν τον γάμο ήθελα να πάρω τα βουνά»
Ο Βίκος κουνάει το κεφάλι του.
«Συνέβη και σε μένα, αλλά όχι τόσο έντονο»
Ο Άρης τους κοιτάζει με απελπισία.
«Θα φύγει; Πέστε μου ότι θα φύγει. Δεν μ' αρέσει να νιώθω έτσι»
Ο Τζάκος χαμογελάει.
«Μην ανησυχείς. Μέχρι τον γάμο θα είσαι μια χαρά, αλλά ίσως πρέπει να το επισπεύσουμε λίγο»
Ο Ορέστης σηκώνεται όρθιος.
«Και πώς θα το κάνουμε αυτό;»
«Με μαγικό τρόπο. Άντε, πάμε μέσα να βρούμε τους άλλους»
Αυτοί επιστρέφουν στο τραπέζι τους, πληρώνουν τον λογαριασμό, μπαίνουν στη λιμουζίνα και πηγαίνουν στο μοναδικό μέρος που έχει τη δύναμη ν' απομακρύνει κάθε είδους φόβο. Το μυστικό μέρος του Τζάκου στο Σούνιο. Την ιδιωτική λευκή παραλία με τους φοίνικες και την αξιολάτρευτη καμπίνα.
Δεν ακολουθούν όλοι όμως, Ο Νέγρος, ο Μικρούλης και ο Σκύλος, όπως και ο άντρας της αδερφής του Ορέστη, δεν πάνε μαζί, γιατί οι τρεις πρώτοι πρέπει να επιστρέψουν στο Λημέρι κι ο τέταρτος επειδή είναι αργά και πρέπει να πάει στη δουλειά την επόμενη μέρα.
~ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ~ ΣΤΟ ΣΤΡΙΠ ΚΛΑΜΠ ΑΛΚΑΤΡΑΖ ~
~ ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΣΥΓΓΡΟΥ ~
Το συγκεκριμένο κλαμπ είναι ένα από τα πιο ακριβά και κυριλέ μαγαζιά τέτοιου είδους. Προσφέρει θεάματα για όλα τα γούστα και απόψε, λόγω του μπάτσελορ της Σελήνης, αλλά και μιας άλλης κοπέλας, εκτός απ' τις θηλυκές χορεύτριες, το σόου περιελάμβανε και χορευτές γένους αρσενικού. Γι' αυτό τα κορίτσια μας, που βγαίνουν αυτή τη στιγμή απ' την πόρτα, είναι αναψοκοκκινισμένες και χαχανίζουν χωρίς σταματημό. Η Χλόη, κάνοντας αέρα με το τσαντάκι της, απευθύνεται στην βασίλισσα της βραδιάς.
«Λοιπόν, μέλλουσα νύφη; Πώς σου φάνηκε το σόου;»
Η Σελήνη σουφρώνει τα χείλια.
«Καλό»
Η Θαλασσινή καγχάζει.
«Απλά καλό; Τι χλιαρή αντίδραση είναι αυτή;»
Η Κατερίνα σηκώνει τα μαλλιά της για να πάρει αέρα ο σβέρκος της.
«Σελήνη μου, σε περίπτωση που δεν το πρόσεξες, οι θεοί του Ολύμπου χόρευαν εκεί μέσα, γυμνοί και ιδρωμένοι»
Η Σελήνη βγάζει ένα καθρεφτάκι και τσεκάρει το ελάχιστο μακιγιάζ της.
«Υπερβάλλεις, Κατερινιώ. Δεν λέω, ήταν και όμορφοι, και σέξι και ελκυστικοί, αλλά ο Λύκος μου είναι πολύ καλύτερος απ' όλους αυτούς εκεί μέσα. Και χορεύει και καλύτερα»
Η Χλόη γυρίζει τα μάτια της.
«Εντάξει! Τώρα το χέσαμε τελείως! Μαίρη, εσύ δεν λες τίποτα;»
Η Μαίρη χαμογελάει αμήχανα.
«Εμένα, Χλόη μου, καλύτερα να μ' αφήσεις έξω απ' αυτό, γιατί συμφωνώ απόλυτα με τη Σελήνη. Μπορεί να είναι όλοι Ουάου εκεί μέσα, αλλά ο Πρίγκιπας μου είναι πολύ καλύτερος, παρότι είναι τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια μεγαλύτερος τους. Και χορεύει και καλύτερα»
Η Σελήνη νιώθει ξανά δικαιωμένη εξαιτίας της Μαίρης.
«Μόνο η Μαίρη σκέφτεται σωστά εδώ πέρα. Ευχαριστώ, αδελφούλα!»
Η Μαίρη χαμογελάει, περήφανη για τον εαυτό της.
«Παρακαλώ, αδερφούλα!»
Η Θαλασσινή κουνάει το κεφάλι της.
«Είστε και οι δύο εξωφρενικές. Κι εμείς αγαπάμε τους άντρες μας, αλλά δεν συμπεριφερόμαστε έτσι»
Η Τζένη προσπαθεί να τις υπερασπιστεί.
«Ελάτε τώρα, ρε κορίτσια! Μην τις μαλώνετε. Είναι απλά ερωτευμένες γυναίκες»
Η Χλόη όμως είναι ανένδοτη.
«Όχι, φιλενάδα. Είναι τυφλές γυναίκες. Όπως είπε και η Θαλασσινή, κι εμείς αγαπάμε τους άντρες μας, αλλά τουλάχιστον μπορούμε να καταλάβουμε αν κάποιος είναι όμορφος. Δεν φοράμε παρωπίδες»
Η Σελήνη εξανίσταται.
«Έη! Ποτέ δεν είπα ότι αυτοί οι τύποι εκεί μέσα δεν είναι όμορφοι, εντάξει; Ήταν. Και πάρα πολύ μάλιστα. Και μ' άρεσε πολύ το σόου. Και σ' ευχαριστώ που μου διοργάνωσες ένα τόσο υπέροχο μπάτσελορ»
Η Χλόη μουγκρίζει.
«Τέλος πάντων! Παρακαλώ!»
Αυτές αγριοκοιτάζονται για λίγο, αλλά αμέσως μετά, αγκαλιάζονται γελώντας. Τότε, η Κατερίνα λέει κάτι που θα γεννήσει μία υπέροχη ιδέα.
«Ναι. Όντως ήταν ένα υπέροχο μπάτσελορ, αλλά δεν έχει τελειώσει ακόμα, έτσι; Άντε, πείτε, τι θα κάνουμε τώρα. Είναι πολύ νωρίς για να πάμε σπίτι»
Η Σελήνη εγκρίνει.
«Τέτοια θέλω ν' ακούω!»
Η Μαίρη πετάει την ιδέα που σας είπα πριν.
«Τι θα λέγατε για ένα νυχτερινό γυμνό μπάνιο;»
Η Χλόη ενθουσιάζεται.
«Στο μυστικό μέρος;»
«Ναι»
«Είμαι μέσα!»
Το ίδιο συμβαίνει και με την Κατερίνα.
«Κι εγώ μέσα. Πάντα ήθελα να δω αυτό το μέρος»
Η Μαίρη την κοιτάζει.
«Ο Διονύσης δεν σ' έχει πάει ποτέ εκεί; Γιατί; Αυτός ξέρει την τοποθεσία»
«Ναι, την ξέρει, αλλά φοβάται την αντίδραση του Οδυσσέα»
Αυτές γελούν. Και μετά, αφού συμφώνησαν και οι υπόλοιπες, εκτός απ' την αδερφή του Ορέστη που δεν ακολουθεί γιατί, όπως ο άντρας της, το πρωί πρέπει να πάει στη δουλειά, μπαίνουν στην λιμουζίνα χαρούμενες, αγνοώντας εντελώς ότι εκεί που πάνε, θα βρουν και κάτι άλλο εκτός απ' τη λευκή άμμο και τα κρυστάλλινα νερά.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro