Αγαπημένοι μου φίλοι και φίλες,

Πριν μιλήσουμε για το παρασκήνιο της "Ελουάζ" θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι, όσοι ενδιαφέρεστε,  η νουβέλα πωλείται σε μορφή e-book στην πλατφόρμα εδώ:

https://www.smashwords.com/books/view/998760

Μην διστάσετε να αφήσετε μήνυμα για κάθε περαιτέρω πληροφορία.

Η Δημοσίευση της Νουβέλας "Ελουάζ", όπως έχουμε δει, ολοκληρώθηκε. Οφείλω να σας εξομολογηθώ, ότι νιώθω ιδιαίτερα συγκινημένος που ένα δικό μου δημιούργημα έφτασε ως εδώ αλλά το πιο σπουδαίο, για τον τρόπο που το στηρίξατε, το αγκαλιάσατε και το παρακολουθήσατε, Αλλά για τα συναισθήματά μου αυτά καλύτερα να τοποθετηθώ στο τέλος.

Σας είχα υποσχεθεί να ανεβάσω ένα θέμα που θα έχει τη μορφή του "ΕΠΙΛΟΓΟΥ" στην όλη αυτή διαδικασία που ζήσαμε εδώ παρέα. Και ιδού λοιπόν η εκπλήρωση της υπόσχεσης. Μέσα σ' αυτόν τον επίλογο θα προσπαθήσω να σας δώσω ανάγλυφα το "Παρασκήνιο" (ας μου επιτραπεί ο όρος) της γένεσης, του πρωτοπλάσματος και της δημιουργίας της Νουβέλας αυτής.

Σημαντικό κομμάτι του επιλόγου αυτού είναι, έχοντας συνοψίσει και σχηματοποιήσει τις σκέψεις, παρατηρήσεις, απόψεις σας για την πλοκή, να κάνω ένα συνολικό μάζεμα-απολογισμό.

Ξεκινάμε λοιπόν:

"Ελουάζ"-Το όνομα

Όταν διάβαζα το Αστυνομικό μυθιστόρημα του μεγάλου Ντάσιελ Χάμεττ "Το Γυάλινο Κλειδί", στην πλοκή του "συνάντησα" έναν δευτερεύοντα εντελώς χαρακτήρα. Την γυναίκα ενός εκδότη εφημερίδας. Το όνομά της ήταν "Ελουάζ". Από το Γαλλικό "Heloise"

Ήταν μια χυμώδης προκλητική γυναίκα, με αρνητικό χαρακτήρα, που ο "ρόλος" της στην πλοκή ήταν εντελώς δευτερεύων. Όμως για μένα το όνομα αυτό, για άγνωστο λόγο, αποτέλεσε μια πηγή πάνω στην οποία όχι απλά "κόλλησα" αλλά στην κυριολεξία έγινε μέσα μου μια εμμονή, μια "παρουσία" που γύρευε να πάρει σάρκα και οστά.

Η Γένεση-το αρχέτυπο:

Στο πανέμορφο δρώμενο της αγαπημένης μας MaryPertax και με "δωρεά" την εικόνα από τη Φίλη μας την Mia (Craftartista), την περιβόητη "Κραυγή" επεξεργασμένη από την ίδια, γεννήθηκε η "Ελουάζ" ως κύριος χαρακτήρας στο μικρό μου αφήγημα. Και εκεί με ένα προδιαγραμμένο τέλος.

Ένα αφήγημα που με συγκίνησε πραγματικά και το αγαπήσατε επίσης. Πάντα στο βάθος της σκέψης μου ήταν η "Ελουάζ" να "μεγαλώσει", να αναβαθμιστεί, να γίνει μια πλήρης Νουβέλα, όπως της "άξιζε" μέσα στην καρδιά μου, με την εμμονή που πλέον άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.

Η "Ελουάζ" ως Νουβέλα πια:

Έτσι λοιπόν, στο νου μου, άρχισε να αναπτύσσεται η μορφή της καινούργιας "Ελουάζ", που θα αποτελούσε και την κύρια ηρωίδα της Νουβέλας. Το είδος που επέλεξα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό από το πρόπλασμα της πρώτης δημιουργίας. Ένα δραματικό θρίλερ. Με όλα εκείνα τα κλασικά του χαρακτηριστικά. Την noir ατμόσφαιρα. Το μυστήριο. Τις σκιές του θανάτου. Την κορύφωση, ανατροπή και τη λύση.

Τα προβλήματα στην πλοκή:

Ο τόπος και χώρος δράσης:

Στο πρώτο αφήγημα της "Ελουάζ" ο χώρος δράσης ήταν εκτός Ελλάδας με ονόματα χαρακτήρων ξενόγλωσσα. Κεντρικός χώρος δράσης, ένα ψυχιατρείο. Άρα το πρώτο ζήτημα ήταν να βρεθεί λύση στο θέμα του Ονόματος. Αφού επέλεξα ως τόπο δράσης την Ελλάδα στην σύγχρονη εποχή της έπρεπε να βρεθεί τρόπος να φτάσουμε στο όνομα "Ελουάζ".

Το όνομα:

Έτσι επινοήθηκε ο ζωγράφος ! η σχέση του με την νεαρή ηρωίδα μας, η δημιουργία του πορτραίτου και η ονοματοδοσία του. Με αυτό μπόρεσε και βρήκε πεδίο ύπαρξης η "Ελουάζ".

Η Πλοκή-το είδος:

Το Αστυνομικό δράμα με τη μορφή του noir δημιουργήματος έχει αρκετές εκφάνσεις. Υπάρχει η πιο σκοτεινή του μορφή, αυτή του Hard boiled αστυνομικού μυθιστορήματος, με θιασώτες του την κλασική θρυλική Αμερικάνικη σχολή των Χάμεττ, Τσάντλερ, Κέιν. Στο είδος αυτό έχουμε την απόλυτη κατάρρευση κάθε αξίας και ελπίδας. Οι ήρωές, που στην ουσία είναι αντι-ήρωες, δρουν σε ένα απόλυτα παρακμιακό και διεφθαρμένο περιβάλλον. Εκεί όπου η λέξη ελπίδα, δικαίωση, όνειρο, προσδοκία είναι χίμαιρες. Υπάρχουν όμως και άλλες σχολές στο νουάρ μυθιστόρημα όπου υπάρχουν σημεία αναφοράς με αξίες στις οποίες μπορούν οι ήρωες να κρατηθούν και να χτίσουν τη δικαίωσή τους.

Οι Χαρακτήρες:

Κεντρική ηρωίδα μου στην Νουβέλα δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την Ελουάζ. Που την παρακολουθούμε σε πολλαπλά επίπεδα της ζωής της. Με τα ανάλογα flash back για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε μια καλή εικόνα για εκείνη, τον κόσμο της, τα πάθη της.

Η Ελουάζ-Κατερίνα είναι μια τραγική φιγούρα, μια νεαρή γυναίκα που η ζωή της κουβαλά τη σφραγίδα ενός εφιάλτη. Η Εφηβική της ζωή, ο βιασμός απ' τον πατέρα της, η νεανική της ζωή με τη σφραγίδα ενός μεγάλου έρωτα στον οποίο μετατράπηκε σε "εμπόρευμα", η ψυχική της κατάρρευση και ο εγκλεισμός της στην ψυχιατρική κλινική, στην οποία το προσωπικό της δράμα κορυφώνεται.

Στην Νουβέλα δρουν δύο κόσμοι. Ο Κόσμος της παρακμής, της διαφθοράς, που δεν διστάζει να προχωρήσει είτε κρυφά είτε ανοιχτά στο ειδεχθές έγκλημα. Με εκφραστές του, "επώνυμους" της σύγχρονης κοινωνικής ελίτ μαζί με τα στηρίγματά τους.

Από την άλλη όφειλα να αντιτάξω στον κόσμο αυτό και την άλλη όψη. Τη θετική, την καθαρή. Αυτή που θα λειτουργεί ως σημείο αναφοράς και ελπίδας.

Αυτός ο κόσμος ανήκει στον πρώτο αντρικό ρόλο, που δεν είναι άλλος από τον ποινικολόγο Ισίδωρο Διοφάντους. Η παρουσία του είναι καθοριστική αφού αυτός θα σηκώσει το βάρος της έρευνας της υπόθεσης, της υπεράσπισης της Κατερίνας-Ελουάζ. Μεταξύ τους αναπτύσσεται μια ιδιαίτερη σχέση. Εκείνος κουβαλά βασανιστικό το παρελθόν του τραγικού θανάτου της γυναίκας του. Κάτι που τον σημαδεύει συναισθηματικά και αποτελεί σφραγίδα στη ζωή του. Έτσι η συνάντησή του με την νεαρή ηρωίδα, η επίγνωση της θέσης της, η επαφή με ότι τραγικό έχει υποφέρει, φέρνει στην επιφάνεια τα χαμένα του αισθήματα.

Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί για το είδος των αισθημάτων του Ποινικολόγου για αυτήν. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για λανθάνοντα ερωτικά συναισθήματα. Για "υποψία" ύπαρξής τους. Είναι καίρια η ερώτηση της κόρης του στην τελευταία σκηνή της Νουβέλας. "Πατέρα, τι ήταν για σένα η Ελουάζ". Εκεί ο Ποινικολόγος διστάζει. Η ανάμνηση της γυναίκας του ανασύρεται από το παρελθόν, ταυτίζεται με την Ελουάζ και στο τέλος βγαίνει από μέσα του "Μια Κραυγή".

Υποστηρικτικός στο ρόλο του ποινικολόγου έρχεται να είναι αυτός του ανακριτή Γεράσιμου Μηνιάδη. Ένας υποδειγματικός κρατικός λειτουργός. Αδέκαστος, άνθρωπος, στέκεται στο πλευρό της δικαιοσύνης και της αλήθειας χωρίς να διστάζει να ακροβατεί σε δύσκολες επαγγελματικές υπερβάσεις.

Η Επιλογή του τέλους

Με την πολύτιμη παρουσία σας στα σχόλια ανοίχτηκε μια γόνιμη συζήτηση που αφορούσε το τέλος της Νουβέλας και πιο συγκεκριμένα στο τέλος της κεντρικής ηρωίδας.

Δυνητικά αυτό που επέλεξα δεν ήταν και το μοναδικό δυνατό. Θα μπορούσα να είχα επιλέξει ένα happy end με την έννοια της ζωής της Κατερίνας-Ελουάζ και της δικαίωσής της.

Κατ' αντιδιαστολή θα μπορούσα να είχα επιλέξει μια απόλυτα αρνητική εκδοχή. Ο Θάνατος και η ηθική της καταδίκη ταυτόχρονα. Μια εκδοχή που θα ταίριαζε στην κλασική noir εκδοχή.

Να ξέρετε ότι πολλές φορές, η γραφή μας σε ένα πόνημά μας, ακολουθεί αυθόρμητα τις επιλογές του θυμικού μας. Με λίγα λόγια το φινάλε προκύπτει αβίαστα μόνο του μαζί με τα συναισθήματά μας.

Διάλεξα το συγκεκριμένο τέλος για τον εξής λόγο. Ένα δραματικό θρίλερ, ένα νουάρ μυθιστόρημα "επιτάσσει" ένα κόστος. Μια απώλεια. Τραγική μεν, συναισθηματικά φορτισμένη δε. Από την άλλη το μήνυμα της δικαιοσύνης όφειλε να αποδοθεί. Ο αναγνώστης να βγει φορτωμένος με την ελπίδα, τη δικαίωση, το θρίαμβο πάνω στο σάπιο και στο εγκληματικό. Έστω και αν αυτός ο αγώνας περνούσε μέσα από μια τραγική απώλεια της κορυφαίας ηρωίδας μας.

Έτσι η Κατερίνα-Ελουάζ έγινε "ο αίρων τις αμαρτίες του κόσμου". Όπως πολλοί παρατηρήσατε, ένα περισσότερο "λογοτεχνικό" παρά "αστυνομικό" τέλος.

Ο "Από μηχανής Θεός". Ο δράστης

Από τη στιγμή που η Κατερίνα-Ελουάζ δεν ήταν τελικά ο δράστης κάποιων φόνων έπρεπε να βρεθεί και να παρουσιαστεί ένας τέτοιος στην πλοκή. Τα περιθώρια ήταν στενά. Η προσωπική μου έμπνευση, "γέννησε" τον συγκρατούμενο της ηρωίδας μας. Ένας άνθρωπος που ήξερε και τον χώρο και τα πρόσωπα και τα γεγονότα της ζωής της. Και φυσικά η συναισθηματική ταύτιση μαζί της ήταν απόλυτη αναλαμβάνοντας το ρόλο του "άγγελου-εκδικητή". Εκείνο στο οποίο θα συμφωνήσω με κάποιες παρατηρήσεις σας είναι ότι έπρεπε να πάρει περισσότερο χρόνο δράσης στην πλοκή. Ακόμα και αθέατος ίσως να ήταν καλύτερο να είχε μεγαλύτερη παρουσία. Το ομολογώ. Πιστεύω ότι τον αδίκησα ως χαρακτήρα και ως δράση στην Νουβέλα.

Η Τελική στάση του Ποινικολόγου

Είδαμε στην τελευταία σκηνή τον δράστη να έρχεται αυθόρμητα στον Ισίδωρο Διοφάντους να ομολογήσει το έργο του. Ανώνυμος, θέτει εαυτόν στη διάθεσή του. Πολλοί θα μπορούσαν να πουν ότι η τελική επιλογή του Ποινικολόγου να μην τον καταδώσει στην αστυνομία, αποτελεί συνειδητή επιλογή "συγκάλυψης ένοχου εγκλήματος".

Η αυνειδητή αυτή απόφαση του Διοφάντους εξηγείται με σαφήνεια στην τελευταία σκηνή του διαλόγου με την κόρη του. Η Απόδοση της δικαιοσύνης από τις συνθήκες που δημιούργησε η ίδια η αναγκαιότητα της ζωής στέκεται πάνω από την νομική κανονικότητα. Η δικαιοσύνη μπορεί να μην αποδίδεται στις νομικές αίθουσες αλλά ο κύκλος των γεγονότων βρίσκει την κάθαρση των νόμων της ζωής.

Θερμές Ευχαριστίες

Ένα μεγάλο ιδιαίτερο ευχαριστώ σε μια αγαπημένη Φίλη που στάθηκε δίπλα μου στο γράψιμο της Νουβέλας και στην πρώτη της επιμέλεια. Η προσφορά του χρόνου και της διάθεσής της καθοριστική.

Επίσης, καθώς η "Ελουάζ", δημοσιεύτηκε σε πρώτη φάση στο προσωπικό μου blog "ΗΔΥΠΟΤΟΝ" οφείλω να ευχαριστήσω  όλους εκείνους που, με τα σχόλια και την συμμετοχή σας ζήσατε την "Ελουάζ" με έναν ιδιαίτερο τρόπο.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην Σταυρούλα Δεκούλου-Παπαδημητρίου για το μικρό ποίημά της αφιέρωμα στην κεντρική ηρωίδα της Νουβέλας, την "Ελουάζ". Με τους στίχους της έδωσε ένα ιδιαίτερο άρωμα στον επίλογο αυτό.

Το "εξώφυλλο"

Από τις φωτογραφίες στο PIXABAY σε ελεύθερη διάθεση με τη δική μου ψηφιακή επεξεργασία.

Για να διαβάσετε στην κανονική του δημοσίευση τον παρόντα επίλογο παρακαλώ να μεταφερθείτε στον σύνδεσμο που σας αναφέρω καθώς κάποια στοιχεία εδώ, τεχνικά, δεν εμφανίζονται:

https://idipoton.blogspot.com/2019/02/blog-post.html

https://youtu.be/5bH-vUCVcsw

Επίσης τέλος, ένα μεγάλο "Ευχαριστώ" σε όλους εσάς, σχολιαστές, απλούς αναγνώστες, φίλους και φίλες, που με τον πολύτιμο χρόνο σας δώσατε πνοή στα ταξίδια αυτής της Νουβέλας.