Η Λόρεαν μου είπε τα πάντα όταν ξύπνησα. Φοβόμαστε ότι οι δαίμονες θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον Κάιν ως ένα μέσο για εκδίκηση. Σχεδιάζουν κάποιου είδους τελετή... πρέπει να σώσουμε τον Κάιν από το Στόμα της Κολάσεως!

Αυτά τα λόγια δεν επρόκειτο να τα στείλει στη θεία του ο Ιβάν, ακόμα κι αν το μπορούσε. Όμως είχε ανάγκη να γράψει αυτές τις σκέψεις στο χαρτί.

Τώρα βρισκόταν επάνω στα χιονισμένα τείχη. Αφού άναψε τρεις δαυλούς συγχρόνως εκτοξεύοντας ενέργεια απ΄το σπαθί του, ανέβηκε σε μια πλατφόρμα και χρησιμοποιώντας αέρα πέρασε πάνω από ένα παγωμένο σημείο. Βρέθηκε μπροστά από ένα δαίμονα ο οποίος εκτόξευε μπάλες φωτιάς ως συνήθως. Απέναντι βρισκόταν η Λόρεαν στο σημείο όπου είχαν συμφωνήσει αν συναντηθούν αν χωριστούν. Τον βοήθησε να νικήσει τον δαίμονα από μακριά με τα βέλη της και όταν τον νίκησαν, ο Έβαν πέρασε απέναντι χρησιμοποιώντας έναν κρίκο που εμφανίστηκε και πολέμησαν μαζί μερικούς σκελετούς. Η Λόρεαν πετούσε βέλη και ο Έβαν επιτίθονταν με το σπαθί και με τη μαγεία του. Συνέχισαν προχωρώντας και σκοτώνοντας εχθρούς στο πέρασμα τους. Κάποια στιγμή βρέθηκαν να αναμετριούνται με δύο δαίμονες και δυο σκελετούς, αλλά τα κατάφεραν όμως δέχτηκαν μερικά χτυπήματα τα οποία όμως δεν ήταν σοβαρά. Και αφού τα γιάτρεψαν με τα θεραπευτικά φυτά που είχαν μαζί τους συνέχισαν.

Άρχισε να νυχτώνει, έτσι ο Έβαν όπου έβλεπε δαυλό το άναβε με τη φωτιά του για να μη μείνουν στο σκοτάδι. Έφτασαν σ ένα σημείο όπου μπροστά τους υπήρχε μια σιδερένια πύλη με κάγκελα την οποία φυλούσε ένας Φύλακας. Ο Έβαν το πολέμησε όπως και την προηγούμενη φορά. Κάθε φορά που γινόταν στρογγυλό μάτι εκείνος ορμούσε και το χτυπούσε με το σπαθί του, ενώ κάθε φορά που γινόταν κάμπια απέφευγαν και οι δυο τα χτυπήματα Τα βέλη της Λόρεαν δεν έκαναν τίποτα έτσι ο Έβαν της είπε να μην τα ξοδέψει άδικα. Όταν το νίκησε επιτέλους, εξαφανίστηκε στη θέση του εμφανίστηκε μια καφέ μπάλα. Στα αριστερά υπήρχε ένας δαυλός πάνω από παγωμένο και γλιστερό έδαφος. Ο Έβαν άναψε φωτιά στη μπάλα, την σήκωσε και την πέταξε στο δαυλό έτσι εκείνος άναψε. Στο μεταξύ είχε νυχτώσει για τα καλά πλέον και μόνο οι φωτιές από τους αναμμένους δαυλούς γύρω τους φώτιζαν το μέρος. Κάνοντας το έτσι να φαίνεται ανατριχιαστικό και τρομακτικό. Μόλις άναψε και ο τελευταίος δαυλός, λοιπόν, η πύλη άνοιξε. Ο Έβαν και η Λόρεαν περπάτησαν αμίλητοι ως εκεί. Πίσω από την πύλη και σε αρκετά μέτρα μπορούσαν να διακρίνουν το άνοιγμα μιας σπηλιάς, φαινόταν πολύ αποκρουστικό. Σαν στόμα που ήταν έτοιμο να τους καταπιεί.