Ο Έβαν βρέθηκε σε ένα σημείο των τειχών όπου στέκονταν πέντε μαύροι ιππότες. Έμεινε σοκαρισμένος να τους κοιτάει. Θα ήταν δύσκολο να τα βάλει μόνος και με τους πέντε. Εκείνοι άρχισαν να προχωρούν απειλητικά προς το μέρος του. Από απέναντι ήρθε ξαφνικά ένα βέλος, το οποίο πέτυχε τον έναν απ' αυτούς και τον σκότωσε.

«πρόσεχε! Έβαν!» άκουσε τη φωνή της Λόρεν. Στεκόταν απέναντι σε ένα τείχος και μπροστά τους χώριζε ένας μικρός γκρεμός. Οι άλλοι τέσσερις στρατιώτες μόλις την είδαν υποχώρησαν.

Η Λόρεαν πήδησε με μεγάλη ευκολία το κενό και βρέθηκε μπροστά στον Έβαν.

«Σε ευχαριστώ που με έσωσες.» της είπε αυτός.

«Την προηγούμενη φορά ήσουν εσύ που έσωσες εμένα.» του απάντησε, το βλέμμα του όμως σκοτείνιασε.

«Λόρεαν... Πρόσεχε καλά τον εατό σου στο μέλλον.»

«Φεύγεις...;» ρώτησε με απογοήτευση στη φωνή της και έκανε ένα βήμα προς το μέρος του «Μα δεν μπορείς να τα παρατήσεις έτσι απλά! Ακριβώς τη στιγμή που η νίκη βρίσκεται τόσο κοντά...»

«Αντίο, νεαρή κυρά.» είπε ο Έβαν κι απομακρύνθηκε.

Στα πέντε μέτρα όμως, τρεις νυχτερίδες ενώθηκαν σε μία και μπροστά του εμφανίστηκε ο Κάιν, κόβοντας του το δρόμο.

«Κάιν! Σε παρακαλώ σταμάτα τον Έβαν!» του φώναξε η Λόρεαν. Και πλησίασε.

«Έβαν... Τι σχεδιάζεις;» τον ρώτησε εκείνος με ύφος ανέκφραστο.

«Απλά τα παρατάω Κάιν.» του δήλωσε αποφασισμένος.

«Ξέρεις από πού προέρχομαι; Έτσι! Δεν με εμπιστεύεσαι πια, σωστά;»

«Δεν με ενδιαφέρει η καταγωγή σου. Προδίδεις τον εαυτό σου όταν χρησιμοποιείς ανθρώπους για τα δικά σου σχέδια. Δεν είμαι πιόνι σου,» του είπε ο Έβαν με σταθερό βλέμμα.

«Δεν μπορώ να σε αφήσω να φύγεις. Τράβηξε το όπλο σου!» φώναξε ο Κάιν. Ο Έβαν τράβηξε το σπαθί του κοιτάζοντας τον ακόμα σταθερά μα με ένταση στο βλέμμα.

«Σας παρακαλώ σταματήστε!» φώναξε και στους δυο η Λόρεαν, δεν την άκουσαν όμως.

Ο Κάιν μεταμορφώθηκε σε λύκο και άρχισε να παλεύει με τον Έβαν. Ο οποίος απέφυγε τα δαγκώματα του. Έπειτα ο Κάιν γινόταν πότε νυχτερίδες, πότε ομίχλη ενώ ο Έβαν προσπαθούσε μάταια να του επιτεθεί. Ο Κάιν πήρε ξανά την κανονική του μορφή και τα σπαθιά τους συγκρούστηκαν έπειτα ο Έβαν τον έσπρωξε προς τα πίσω. Κοιτάχτηκαν και ο Κάιν είπε:

«Πώς μπόρεσε; Πώς συνέβη αυτό;» έκπληκτος που τον είχε απωθήσει με τόση ευκολία.

Ο Έβαν έβαλε ξανά μέσα το σπαθί του και γύρισε να φύγει. Περνώντας δίπλα από τη Λόρεαν την είπε

«Πρόσεχε τον εαυτό σου... και εκείνον.» και αυτή τη φορά έφυγε όντως,

Η Λόρεαν πλησίασε τον πρώην λοχαγό της.

«Καίν...» είπε. Εκείνος στράφηκε προς την αντίθετη πλευρά αρνούμενος να την αντικρύσει.

«Άφησε με μόνο...» της είπε. Έγινε νυχτερίδα και πέταξε μακριά.

Λίγα μέτρα πιο πέρα, είδε τον Βασιλιά με δύο ιππότες να στέκονται μπροστά στο δρόμο του και αμέσως σταμάτησε το πέταγμα του και πήρε ξανά τη μορφή του.

«Κάιν!! Ξεγέλασες εμένα και ολόκληρο το βασίλειο! Δεν υπάρχει θέση για εσένα εδώ, τέρας!» του φώναξε ο Βασιλιάς εξοργισμένος.

«Πάντα δρούσα για το καλό του λαού σου!» απάντησε ο Κάιν. Ένας τρίτος ιππότης πλησίασε από πίσω του.

«Αποκαλείς το φόνο των ευγενών καλή πράξη;!;! Αρκετά! Βάλτε αυτόν τον προδότη στη φυλακή.» διέταξε τους φρουρούς του και εκείνοι υπάκουσαν. Πλησίασαν τον Κάιν από τρεις μεριές και τον έπιασαν. Δεν αντιστάθηκε καθόλου.