Θυμάσαι τον ορισμό της τραγωδίας που μαθαίναμε στο σχολείο;

«Ἐστὶν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι' ἀπαγγελίας, δι' ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.».

Διδαχθήκαμε ότι ο άνθρωπος γεννιέται με το προπατορικό αμάρτημα. Πριν ακόμα προλάβει να πάρει την πρώτη του ανάσα σ' αυτόν τον κόσμο, του κληροδοτήθηκε ένα αμάρτημα από το οποίο οφείλει να καθαριστεί. Είναι το πρώτο ανάμεσα στα άλλα που θα ακολουθήσουν αναπόφευκτα. Ακόμα και αν δεν καταφέρουμε να καθαριστούμε εδώ, ορίσαμε καθαρτήρια και μετά το θάνατό μας.

Γιατί είναι η κάθαρση τόσο σημαντική για την επιβίωσή μας; Γιατί αποδεχτήκαμε το πέρασμά μας εδώ ως πτώση και μάθαμε να επιλέγουμε με γνώμονα τη φυγή από το πεπερασμένο της ύπαρξής μας. Εξοστρακίσαμε το όλον και νοιώθουμε τόσο άβολα στο ταξίδι που με πείσμα ορκιζόμαστε πως γίνεται ερήμην μας. Εκδικούμαστε την ύπαρξή μας μειώνοντάς την χρησιμοποιώντας όλα τα άλλοθι που μας παρέχονται πλουσιοπάροχα. Η θρησκεία μας προσέφερε ένα πλήθος αμαρτιών και σταυρών και στον αντίποδα καθαγίασε την συγχώρεση.

Πες μου αλήθεια.... Πώς ορίζεις την συγχώρεση; Την αγάπη; Όλες εκείνες τις λέξεις-δολώματα που προσφέρονται στο όνομα της κάθαρσης; Πώς ορίζεις οποιαδήποτε έννοια; Για να ορίσεις κάτι πρέπει να βρεθείς εκτός, παρατηρητής και ως παρατηρητής να αντιληφθείς και να περιγράψεις τα όρια του. Πρέπει δηλαδή να είσαι πάνω και πέρα από αυτό. Ποιός μπορεί λοιπόν να ισχυριστεί ότι μπορεί να ορίσει οτιδήποτε, τη στιγμή που αδυνατεί να ορίσει τον ίδιο του τον εαυτό.

Εντούτοις η ανάγκη μας για κάθαρση προβάλει βίαια σχεδόν ξανά και ξανά. Αν δεν βρούμε την κάθαρση μέσα από τη θρησκεία ή τη φιλοσοφία αναζητούμε την κάθαρση μέσα από τους ανθρώπους. «Σώσε με για να σε σώσω». Δηλώνουμε την αδυναμία μας και αναζητούμε κάποιον να μας συγχωρέσει, να μας αγαπήσει, να μας βοηθήσει να κάνουμε ειρήνη με τον εαυτό μας. Δεν έχουμε επίγνωση του τι είναι κάθαρση, ούτε της διαδικασίας, ούτε τι θα κάνουμε μετά... αλλά την αποζητούμε.

Πώς θα σε ντύσει ο γυμνός; Πώς θα σε ταΐσει ο πεινασμένος; Αδιαφορούμε. Όσο πιο έντονη και επιτακτική η επιθυμία, τόσο πιο σφοδρή η αναζήτησή της. Και αν ο άλλος δεν καταφέρει να μας το προσφέρει; Τον βαφτίζουμε ανόητο και προχωράμε στον επόμενο. Αυτή είναι και η λεγόμενη κάθαρση-χαρτομάντιλο. Μιας χρήσης.

Στάσου. Για μια στιγμή. Κλείσε τα μάτια σου και συγκεντρώσου στην ανάσα σου. Εισπνοή. Εκπνοή. Επέστρεψε σε εσένα. Χρησιμοποίησε το σώμα που σε φιλοξενεί για να σε αναζητήσεις ξανά. Με μάτια κλειστά σχημάτισε τη μορφή σου και μετά αποδεσμεύσου από αυτήν. Ταξίδεψε ξανά μέσα στο χρόνο. Είσαι 1 έμβρυο στην μήτρα της μητέρας σου, γεννιέσαι, αρχίζεις να αναγνωρίζεις πρόσωπα, να γελάς, να κλαις, να πεινάς, να διψάς, να περπατάς, να ερωτεύεσαι και παράλληλα να πέφτεις, να πληγώνεσαι και να πληγώνεις, να εγκαταλείπεις και να εγκαταλείπεσαι.

Προχωράς και γίνεσαι ολοένα και πιο αργός, ολοένα και πιο δυσκίνητος. Έχεις καταπιεί το αγκίστρι των ενοχών. Καθώς δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να διαχειριστούμε τις δυνατότητες της ύπαρξής μας με Σοφία, επιλέξαμε άλλους τρόπους προκειμένου να εξαναγκάσουμε τους εαυτούς μας να προχωρούν ακόμα και σε δρόμους που δεν επιθυμούμε.

Δεν μου αρέσει το σώμα μου, η ζωή μου, οι άνθρωποι που συναναστρέφονται, τα όσα δέχομαι και ακόμα περισσότερο τα όσα επιστρέφω ή ο τρόπος που ανταποδίδω. Κάποιος/κάτι με τιμωρεί. Βασανίζομαι, υποφέρω, μετατρέπω την ζωή μου σε κόλαση και ενώ συνεχίζω να κινούμαι με ολοένα και μεγαλύτερη ορμή προς αυτήν την κατεύθυνση, σαν άνεμος που εξαπλώνει την φωτιά, ουρλιάζω με όλη μου τη δύναμη πως ψάχνω την κάθαρση.

Για αυτό σου λέω στάσου. Μείνε ακίνητος ακόμα και αν όλα τα υπόλοιπα συνεχίζουν να κινούνται. Γιατί η κάθαρση σου είναι τόσο σημαντική; Πρέπει να πάμε πίσω για να πάρουμε φόρα για να τρέξουμε μπροστά; Πρέπει να πέσουμε για να πετάξουμε ψηλά; Σκέψου...

Πού στέκεσαι;

Προς τα πού κοιτάς;

Ποιος είσαι;

Πόσα από αυτά απ' τα οποία θες να απαλλαχθείς υπάρχουν πραγματικά;

Και αν παίξω με τις λέξεις σου; Αν σου πάρω την κάθαρση... και σου δώσω πίσω την καθαίρεση... τι θα καθαιρούσες αλήθεια;

Θα καθαιρούσες λ.χ. τους σταυρούς όπου υψώνεσαι για να συγχωρέσεις και να συγχωρεθείς; Θα καθαιρούσες ό,τι κουβαλάς δίχως να 'ναι στ' αλήθεια δικό σου;

Μικρή μου τυφλόμυγα με ρωτάς πώς να καθαρίσεις τον λεκέ από το χαλί... Το χαλί το είδες; Πώς είσαι σίγουρη πως έχει λεκέ;