Καθόμουν σε μια στάση λεωφορείου και κάπνιζα σήμερα και έκατσε δίπλα μου ένας κύριος σε μεγάλη ηλικία
"Πόσο χρονών είσαι" με ρώτησε "17"του απάντησα "17 και καπνίζεις"μου λέει "δυστυχώς ναι είναι μια συνήθεια που πρέπει να κόψω" του λέω "να την κόψεις μην κάνεις τα ίδια λάθη με εμένα και να κόψεις και άλλες συνήθειες που μπορεί να έχεις" μου λέει "σαν ποιες?" Τον ρωτάω μου λέει "ξέρεις αυτές τις κακιες συνήθειες να χαλιεσαι για λάθους ανθρώπους" τον κοίταξα περίεργα πως το ήξερε αυτό "τώρα θα αναρωτιέσαι πως το ξέρω αυτό" Μου λέει "ναι όντως το αναρωτιέμαι" του λέω "κοίτα με! Είμαι 70 χρόνων και έχω συνηθίσει να αγαπάω τα λάθος άτομα" μου λέει και τον κοίταξα περίεργα "δεν είστε μόνο εσείς οι γυναίκες που αγαπατε τους λάθους ανθρώπους ή κλαίτε για αυτούς που νοιζεστε και εμείς οι άνδρες το κάνουμε αυτό" μου λέει και με κοιτάει "εσείς όμως δεν το δείχνετε εμείς οι γυναίκες το δείχνουμε το πώς αισθανόμαστε" του λέω "άκουσε με κορίτσι μου, συνεχίζω να νοιάζομαι και να αγαπάω μια γυναίκα η οποία από μικροί γνωριζόμαστε κάναμε αρκετή παρέα στο λύκειο και την έβλεπα να μεγαλώνει να αλλάζει να εξελίσσεται σαν άνθρωπος και ήρθε μια στιγμή που απλά σταματήσαμε να μιλάμε για την ακρίβεια εγώ σταμάτησα να της μιλάω και την έβλεπα πονούσε που δεν της μιλούσα την έβλεπα να καπνίζει και να χαλάει τον εαυτό της επειδή δεν της μιλούσα και εγώ συνέχιζα δεν ξέρω το γιατί ήμουν εγωιστής που το έκανα το ξέρω αλλά κατά βάθος ζήλευαν που δεν εξελισσομουν σαν εκείνη και αντί να φτιάξω εμένα απομακρύνθηκα μπορώ να σου πω πως ακόμα και πριν από λίγο καιρό την έβλεπα καμιά φορά έτσι ζαρωμένη από τα χρόνια που έχουν περάσει και ακόμα νοιάζομουν για αυτήν ακόμα ήθελα να πάω να της μιλήσω να την αγκαλιάσω" μου λέει "χρησιμοποιείται παρελθοντικό χρόνο γιατί" τον ρώτησα "γιατί μετά από 50 χρόνια εγώ ακόμα νοιάζομουν κρυφά και πριν από 4 μήνες έφυγε από την ζωή και ήθελα πολύ να την αγκαλιάσω για μια τελευτα φορά και έχασα την ευκαιρία μου" μου είπε "λυπαμε για αυτό" "μην λυπάσαι ζωή είναι την μια μέρα ζήσεις την άλλη όχι την μια είσαι καλά την άλλη όχι" είπε και με διέκοψε "μην κάνεις τα ίδια λάθη με εμένα κοπέλα μου πιάσε αυτό το άτομο μιλά του μην φοβάσαι,εγώ φοβήθηκα και έχασα εσύ όμως μπορείς να κερδίσεις για αυτό πάνε μιλά του ακόμα και αν είναι το λάθος άτομο για σένα είναι το σωστό και το ξέρω μην χάνεις την ευκαιρία σου" είπε και σηκώθηκε χωρίς να έχει έρθει κάποιο λεωφορείο "που πάτε δεν έχει έρθει κάποιο λεωφορείο για να φύγετε?!" Είπα "κοπέλα μου εγώ δεν μένω εδώ για να πάρω κάποιο λεωφορείο μένω μακρυά και δεν το χρειάζομαι,απλά φάνηκε  πως χρειαζόσουν κάποιον να μιλήσεις και έκατσα να σου μιλήσω χάρηκα για την γνωριμία" είπε και είπε στο τέλος το όνομα μου αλλά δεν του είπα πως με λένε
Εκεί κατάλαβα πως το κάπου μακρυά που έμενε ήταν κάπου καλύτερα από εδώ και κατάλαβα πως ήξερε τόσα για εμένα γιατί κάποιος τον έστειλε κάποιος ο οποίος εχει φύγει από αυτήν την ζωή...