{{ Πριν ξεκινησω θα ηθελα να κανω μια μικρη διευκρινηση για το προηγουμενο κεφαλαιο , γιατι καποιες μπερδευτηκαν λιγο ... Το μυστικο που εκρυβε ο Ηλιας , ηταν πως η Μαιρη "εξακολουθουσε" με καποιον "περιεργο" τροπο να ειναι κοντα τους ... Δεν τιθεται θεμα για το αν η Δημητρα δεν ηταν παιδι της ... Ελπιζω να ειναι ξεκαθαρο πια ...

Απο σημερα θα αρχισουμε να "βλεπουμε " και εμεις καποιες "παρουσιες" που κανονικα δεν θα επρεπε να βλεπουμε , αλλα ελπιζω να το βρειτε τοσο τρυφερο και γλυκο , οπως εγω οταν το εγραφα ... Περιμενω τις εντυπωσεις σας ...

Καλη αναγνωση ...}}

Η ένταση στην ατμόσφαιρα έκανε τον Άγγελο να στριφογυρίσει περίεργα στην αγκαλιά της μητέρας του ....

Ν: αγαπούλα μου θα πας λίγο με τον παππού και η μανούλα θα έρθει σε λίγο ....είπε τρυφερά στον γιο της ,που ξαφνικά φάνηκε πολύ πρόθυμος να την αποχωριστεί ....

Οι δυο άντρες κοιτάζονταν ακόμα αρκετά έντονα ....

Ο Λευτέρης τον κοίταζε με έκδηλη ζήλια ενώ ο Στέφανος μετά το πρώτο σάστισμα με ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο ....

Ν: λοιπόν Στέφανε όπως είπαμε ....αύριο στις 11,00....ειπε η Ναυσικά με όσο πιο επαγγελματικό ύφος μπορούσε ενώ μέσα της έβραζε ....
Στ: χάρηκα κύριε Βερέμη ....αύριο ....είπε και χαμογέλασε στην Ναυσικά ....

Ένα χαμόγελο που έκανε τον Λευτέρη να βγάζει καπνούς από τα αυτιά ....

Ν: εσύ Βερέμη στο γραφείο μου τώρα ....πάω να πω κάτι στον Πέτρο και έρχομαι ....του είπε αυστηρά χωρίς να του δώσει περιθώριο να μιλήσει ....

Η Δήμητρα κοιτούσε τον άντρα της που κρατούσε αγκαλιά την κόρη τους ....
Της ψιθύριζε κάτι που δεν άκουγε ,αλλά ότι και αν ήταν φαινόταν να ηρεμεί την μικρή ...
Την είδε που τους κοιτούσε και της χαμογέλασε ....

Νικ: θα έρθεις και εσύ στην παρέα μας ;....
Δ: αν καταφέρεις να με ηρεμίσεις κα εμένα έτσι ....
Νικ: για εσένα κρατάω αλλά κόλπα ...της είπε πονηρά και την φίλησε ....κοίτα κοιμήθηκε ...είπε και κοίταξε την μπέμπα που είχε αποκοιμηθεί στα χέρια του...
Δ: την κάνεις να αισθάνεται σιγουριά ....όπως και εμένα ....

Ο Νικηφόρος ακούμπησε το μωρό στην κούνια προσεκτικά και πήρε την Δήμητρα από το χέρι ....
Βγήκαν στην βεράντα και κάθισαν αγκαλιά να κοιτάζουν την θάλασσα ,που σήμερα ήταν πολύ ήρεμη ....

Νικ: ηρέμισες καθόλου ;...

Εκείνη κούνησε το κεφάλι καταφατικά ....
Δ: με το να κλαίω δεν βγάζω τίποτα ....κάποια στιγμή ίσως μπορέσω να βγάλω άκρη ....για την ώρα έχω να συγκεντρωθώ σε εσένα και την μικρή μας ....
Νικ: και στην επερχόμενη βάφτιση ....της θύμισε ο Νικηφόρος ....
Δ: αχ, ναι ....θα είναι ένα υπέροχο πάρτι ...ένα μωρό στην κολυμπήθρα , μια λεχώνα , και δυο εγκυμονούσες ....τρελό γέλιο ....είπε και άρχισε να γελάει ....
Νικ: ωχ τι έχουμε να τραβήξουμε ...είπε ο Νικηφόρος και γέλασε ....

Μ: είδες που σου είπα πως θα το ξεχάσει ;....
Ηλ: κολοκύθια ....την έκανες να κλαίει ....
Μ: εγώ ή εσύ με τα χαζογράμματα σου ;....λες και αλλάζε κάτι που τα έγραφες .....αφού ότι σκεφτόσουν το ήξερα ....
Ηλ: ναι μάλωσε με που σε αγαπούσα ....
Μ: αγαπούσες ;....τι πάει να πει αγαπούσες ;....δεν με αγαπάς πια ;...
Ηλ: θα εξαρτηθεί ....και δεν το έχει ξεχάσει ....δεν την ξέρεις καθόλου καλά την κόρη μας ....
Μ: ακούς εκεί θα εξαρτηθεί !!

Ένα απαλό αεράκι από το πουθενά, έκανε την Δήμητρα να χαμογελάσει νοσταλγικά και να αναστενάξει ....

Νικ: είσαι καλά ;....
Δ: πολύ καλά ....όλα είναι όπως θα έπρεπε ...του είπε αινιγματικά ....

Π: όλα καλά ;....ρώτησε σιγά για να μην τον ακούσει ο Άγγελος
Ν: θα δείξει ....μπορείς να πάρεις τον Άγγελο σπίτι σου ;....
Π: εσείς ;...
Ν: θα έρθουμε αργότερα ....
Π: μην του κάνεις την ζωή δύσκολη ...σε αγαπαει και ζηλεύει ....τη συμβούλεψε ....
Ν: μην παίρνεις το μέρος του ..ήταν απαράδεκτος ....είπε οργισμένη ....αλλά άντρας δεν είσαι και εσύ ;....

Ο Λευτέρης στεκόταν όρθιος μπροστά στο παράθυρο του γραφείου της Ναυσικά ...
Φαινομενικά ήταν απόλυτα ήρεμος ,αλλά μια φλέβα που τρεμόπαιζε στο πιγούνι του , έδειχνε πως έδινε αγώνα για να κρατήσει την ηρεμία του .....
Ήξερε πως ήταν παράλογος , αλλά δεν μπορούσε να το ελέγξει ....μόλις έβλεπε άλλον άντρα να χαμογελάει στην Ναυσικά του, ήταν λες και του έβαζαν φωτιά ....
Μερικές φόρες έπιανε τον εαυτό του να ζηλεύει ακόμα και τον γιο του ....

Η πόρτα άνοιξε και έκλεισε με δύναμη ....

Δεν γύρισε να την κοιτάξει ....

Ν: τώρα κάνεις τον θιγμένο ;....τον ρώτησε απότομα ....
Εκείνος δεν αντέδρασε και η Ναυσικά εκνευρίστηκε ακόμα περισσότερο ....

Πήγε και στάθηκε μπροστά του έτσι ώστε να μην μπορεί να την αγνοήσει ....

Ν: τι υποτίθεται ότι κάνεις με αυτή την στάση ;....
Λ: ποιος ήταν αυτός ;...την ρώτησε κοφτά ,αλλά εξακολουθούσε να μην την κοιτάζει ....
Ν: ένας πολύ καλός άνθρωπος ....του είπε απλά και αυτή η ήρεμη απάντηση της, τον έβγαλε από την απάθεια .....

Την έπιασε από το μπράτσο με δύναμη και την κόλλησε πάνω του ....

Λ: αυτό έχεις να πεις μόνο ;....σε φλέρταρε ....και εσύ ανταποκρινόσουν ....

Τα μάτια του είχαν σκοτεινιάσει από την ζήλεια ....

Ν: Λευτέρη ....με τρομάζεις .....τι είναι αυτά που λες ;....

Προσπάθησε να αποφύγει το σφίξιμο του ....σε λίγο το μπράτσο της θα μελάνιαζε αν δεν την άφηνε ....

Ν: άφησε με σε παρακαλώ ....τον παρακάλεσε, ενώ τα μάτια της γέμισαν δάκρυα ....με πονάς ....

Και τότε ο Λευτέρης ξαφνικά συνήρθε ....τράβηξε τα χέρια του από πάνω της και την κοίταξε στα μάτια....
Τα δάκρυα που έτρεχαν από αυτά ,τον έκαναν να νιώσει πιο ελεεινός από σκουλήκι ....

Λ: τι σου έκανα θεέ μου ;....είπε και γονάτισε μπροστά της ....

Έφερε το κεφάλι του στο ύψος της κοιλιάς της και την αγκάλιασε τρυφερά ....

Λ: συγχώρεσε με ...δεν το ήθελα ....

Ανασήκωσε τα μάτια του και τα δάκρυα της Ναυσικά ,ενωθήκαν με τα δικά του ....

Η Ναυσικά τραβήχτηκε από την αγκαλιά του ....για πρώτη φορά δεν ήθελε να βρίσκεται εκεί ....
Ν: όχι πως πρέπει να ξέρεις ,αλλά με τον Στέφανο δουλεύουμε μαζί για μια στέγη κακοποιημένων γυναικών ....η γυναίκα του έχασε την ζωή της μετά από ξυλοδαρμό ....την λήστεψαν και την βίασαν ....τώρα σε παρακαλώ φύγε ....
Λ: μην μου το κάνεις αυτό .....
Ν: δεν το κάνω εγώ ....εσύ το κάνεις .....το παιδί είναι στην Αμαλία ....θα μείνω εκεί το βραδύ ....μην έρθεις ....

Σκούπισε τα μάτια της , πήρε την τσάντα της και έφυγε αφήνοντας τον εκεί ....
Γονατιστό στο πάτωμα του γραφείου της ....


Μόλις βγήκε από το κτίριο ένιωσε τα πόδια της να λυγίζουν ....

Βρήκε όμως την δύναμη να κάνει ένα και μόνο τηλεφώνημα ....

Ν: έλα Μάκη ....ο Λευτέρης χρειάζεται βοήθεια .... είναι στο γραφείο μου ...σας χρειάζεται ....όχι εγώ δεν είμαι μαζί του ....

Έκλεισε το τηλέφωνο , έκανε νόημα σε ένα ταξί και έφυγε ....

Εύα : ποιος ήταν ;....ρώτησε η Εύα....

Ο Μάκης κοιτούσε το τηλέφωνο του σαν χαμένος ....

Μ: η Ναυσικά ....μου είπε πως ο Λευτέρης μας χρειάζεται και πως αυτή δεν είναι μαζί του ....
Εύα : που είναι δηλαδή ;....
Μ: δεν ξέρω ....αυτός πάντως είναι στο γραφείο της....
Εύα : τι κάθεσαι ;....πάρε τον Νικηφόρο και πηγαίνετε να τον βρείτε ....
Μ: εσύ ;....
Εύα : θα με πας στη Δήμητρα ....σήκω .....

Ο Νικηφόρος τους περίμενε στην πόρτα ....

Νικ: άντε ρε χαμένε ...πρώτα με τρομάζεις και μετά κάνεις εκατό ώρες να έρθεις ....
Εύα : εγώ φταίω Νικηφόρε ....πήρα κάτι αν χρειαστεί να μείνω εδώ ....μην είναι και η Δημητρούλα μόνη ....
Δ: καλά το σκέφτηκες ....παίρνω την Ναυσικά ,αλλά το έχει κλειστό ....
Νικ: εμείς φεύγουμε ...να προσέχετε ....
Δ: μόλις έχετε νέα πάρε ότι ώρα και αν είναι ....του υπενθύμισε

Μόλις έφυγαν η Δήμητρα κοίταξε την Εύα ....

Δ: ανησυχώ πολύ ....και γιατί δεν απαντάει στο κινητό και αυτή η κοπέλα ;....είπε και ανασχημάτισε το νούμερο .....

Ο Νικηφόρος και ο Μάκης έφτασαν στο γραφείο τρέχοντας ....

Μπήκαν στο γραφείο της Ναυσικά και είδαν τον Λευτέρη στο πάτωμα, να κοιτάζει τον τοίχο με βλέμμα χαμένο .....

Νικ: Λευτέρη;....

Κ: έτσι είναι από την ώρα που έφυγε η κυρία Ναυσικά ....τους είπε η Κατερίνα ....πρέπει να τσακωθήκαν πολύ άσχημα ....

Μ: ευχαριστούμε Κατερίνα ...αναλαμβάνουμε εμείς τώρα ....
Νικ: Λευτέρη καμάρι μου με ακούς ;....είπε ο Νικηφόρος και στάθηκε μπροστά του ....
Μ: μην μας τρομάζεις αδελφέ ....τι έγινε;....
Λ: με άφησε .....τους είπε με φωνή που μόλις ακουγόταν ...έφυγε ....

Η Αμαλία άνοιξε την πόρτα χαμογελαστή, αλλά μόλις είδε την Ναυσικά ,το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη της ....

Αμ: τι έχεις κορίτσι μου ;....
Ν: θα με φιλοξενήσεις απόψε ;....
Αμ: το ρωτάς ;..... πήγαινε επάνω στο δωμάτιο μου και έρχομαι ...μην σε δει ο μικρός σε αυτά τα χάλια ....
Ν: μην ειδοποιήσεις κανέναν ότι είμαι εδώ ...την παρακάλεσε ....
Αμ: ούτε την Στέλλα;....
Ν: όχι σήμερα ....

Η Αμαλία το σεβάστηκε ....

Μόλις η Ναυσικά πήγε στο δωμάτιο, πήρε τηλέφωνο την Δήμητρα ....

Ν: έλα ...καλά είμαι μην φωνάζεις ....είμαι στης Αμαλίας ....μην πεις τίποτα στους γονείς μου και ανησυχήσουν ....θα σε ξαναπάρω εγώ ....

Η Αμαλία αφού ενημέρωσε τον Πέτρο και τον άφησε να προσέχει τον μικρό ,ανέβηκε στο δωμάτιο της ....

Η Ναυσικά είχε κουλουριαστεί στο κρεβάτι .....δεν έκλαιγε ....απλά κοιτούσε το κενό .....

Έκατσε δίπλα της και την αγκάλιασε ....

Αμ: θες να μου μιλήσεις ;....μερικές φόρες βοηθάει .....
Ν: σε λίγο ...κράτα με μόνο ....

Και η Αμαλία σεβάστηκε την επιθυμία της ...η χαρά της που η κόρη της στράφηκε σε εκείνη για βοήθεια ,χάθηκε μέσα στην αγωνία που αισθανόταν για τον πόνο της .....

Ο Νικηφόρος και ο Μάκης είχαν καταφέρει τον Λευτέρη να φύγει από το γραφείο ...

Τώρα βρίσκονταν στο σπίτι του και αυτός είχε κάτσει δίπλα στην κούνια του Άγγελου ....

Λ: την πόνεσα και την τρόμαξα αδέλφια ....
Μ: τι εννοείς την τρόμαξες ;....
Λ: ζήλεψα τόσο πολύ που δεν καταλάβαινα τι έκανα .....
Νικ: τι είναι αυτά που λες Λευτέρη;....
Λ: ξέχασα πως είναι έγκυος και παραλίγο να την χτυπήσω ....
Μ: δεν άκουσα καλά ...τι είπες ;....
Νικ: εσύ να χτυπήσεις την Ναυσικά ;....
Λ: τα χέρια της πρέπει να έχουν μελανιάσει ....δεν μπορώ να ζήσω με τον εαυτό μου ....δεν τον θέλω αυτό τον εαυτό ....είπε και χτύπησε το κεφάλι του με δύναμη στον τοίχο πίσω του ....
Νικ: στάματα !!!!!...είσαι άξιος της μοίρας σου ,αλλά αν θες να πεθάνεις θα το κάνεις άλλου ...όχι στο δωμάτιο του παιδιού σου και όχι μπροστά μας !!!!!....αυτό τον Λευτέρη που βλέπω μπροστά μου δεν τον γνωρίζω ...και δεν θέλω να τον μάθω !!!!!
Μ: συμφωνώ ...έχεις περάσει τόσα και πάντα είμαστε δίπλα σου ...πάντα .....τώρα όμως δεν σου αξίζει .....τι πάει να πει ζήλεψες ;....όλοι ζηλεύουμε ....και τι πάει να πει ξέχασες πως είναι έγκυος ;.....μόνο αυτό την έσωσε τελικά ;.....που είναι η αγάπη σου Λευτέρη ;....εσύ πήγες να πεθάνεις μόνο στην σκέψη ότι έφυγε μακριά σου ....αύτη είναι η αγάπη σου ;....

Ο Λευτέρης τους κοίταζε σαν χαμένος .....

Νικ: πάμε Μάκη ...αν καταλάβεις πως χρειάζεσαι βοήθεια ,τότε ξέρεις που θα μας βρεις ....

Και τον άφησαν μόνο του .....

Για πρώτη φορά .....

Είχε περάσει αρκετή ώρα όταν η Ναυσικά αποφάσισε να μιλήσει με την Αμαλία ....

Ν: με φόβισε ....για πρώτη φορά τα μάτια του ήταν σκοτεινά ....

Η Αμαλία άκουγε με πολύ προσοχή ....

Ν: πάντα ζήλευε ...και στο νοσοκομείο που ήμουν ....αλλά νόμιζα πως μπορούσα να το διαχειριστώ ...σήμερα όμως ξέφυγε πολύ ...ήταν σαν να είχε μπει κάτι κακό μέσα του ....

Η Αμαλία της χάιδεψε το μπράτσο και η Ναυσικά τινάχτηκε ....

Αμ: συγγνώμη ....ψέλλισε ....

Η Ναυσικά κοίταξε το μπράτσο της ....μια μελανιά είχε ήδη κάνει την εμφάνιση της ....

Ν: ο δικός μου Λευτέρης δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο ....είπε και έδειξε στην Αμαλία την μελανιά .....

Η Αμαλία έμεινε με το στόμα ανοιχτό ....

Αμ: αυτός σου το έκανε ;...

Η Ναυσικά κούνησε το κεφάλι καταφατικά ....

Ν: τι θα κάνω ;...έχω ένα παιδί μαζί του και άλλο ένα που έρχεται ...αν ήμουν μόνη ,δεν θα το σκεφτόμουν λεπτό ...θα του έκανα μια μήνυση που θα ήταν όλη δική του ....
Αμ: μην βιάζεσαι να πάρεις αποφάσεις ....ο πανικός είναι κακός σύμβουλος ....
Ν: θα έκανα τα πάντα για τον Λευτέρη ....τώρα όμως ....άρχισε να κλαίει και η Αμαλία την έσφιξε στην αγκαλιά της ....
Αμ: ηρέμισε καλή μου ....όλα θα πάνε καλά ....κοιμήσου και αύριο θα τα δεις όλα με πιο καθαρό βλέμμα ....

Την χάιδευε και την κρατούσε σαν μωρό ,μέχρι που την ένιωσε να αποκοιμιέται ....

Νικ: ήρθαμε .....
Δ: δεν πήρες ένα τηλέφωνο ....τον μάλωσε ....ο Λευτέρης ;....
Νικ: σπίτι του ....είπε σφιγμένα ....
Εύα : τον αφήσατε μόνο του ;....
Μ: ναι ....και μην τολμήσετε να τον πλησιάσετε!! .....
Δ: τι έχει γίνει ;....η Ναυσικά μου ζήτησε να μην πω τίποτα στους γονείς της ....
Νικ: μίλησες μαζί της ;...
Δ: με πήρε και μου είπε πως είναι καλά και πως θα επικοινωνήσει ξανά μαζί μου όταν είναι καλύτερα .....
Εύα : θα μας πείτε τι έγινε ;....εσείς δεν θα αφήνατε ποτέ τον Λευτέρη μόνο του ....

Ο Νικηφόρος ξεκίνησε να τους αφηγείται πως τον βρήκαν ,πως τον πήγαν σπίτι του και τι τους είπε .....

Δ: δεν μπορεί !!...ο Λευτέρης δεν είναι έτσι ....
Εύα : όταν πήγαμε την μητέρα μου στο νοσοκομείο ήταν τόσο καλός μαζί της ...δεν μπορεί αυτός ο άνθρωπος να σήκωσε το χέρι του να χτυπήσει την Ναυσικά ....
Μ: φανταστείτε τι πάθαμε εμείς ....ήταν σαν να βλέπαμε έναν ξένο ...
Νικ: ακόμα δεν έχει συνειδητοποιήσει τι έχει κάνει ....
Δ: και τώρα ;.....
Νικ: θα είμαστε δίπλα στην Ναυσικά και τον μικρό ....ίσως αν μείνει μόνος του .....
Εύα : και αν κάνει καμία τρέλα ;....
Μ: τότε θα πρέπει να βρούμε ένα καλό ψυχίατρο, γιατί δεν θα το αντέξει κανείς μας ....

Π: σου είπε τι έγινε;...
Αμ: ναι ....ο μικρός ;....
Π: αποκοιμήθηκε ....πες μου ....
Αμ: θα κοιμηθώ μαζί της σήμερα ....θα σου πω ,αλλά θα μου υποσχεθείς πως δεν θα μιλήσεις σε κανέναν....

Εκείνο το βραδυ για τον Λευτέρη ήταν το χειρότερο της ζωής του ....
Πίστευε πως δεν θα μπορούσε να πονέσει περισσότερο από όσο είχε πονέσει τόσα χρόνια ....
Και όμως υπήρχε μεγαλύτερος πόνος και από την απώλεια των αγαπημένων του πρόσωπων και από τους σωματικούς πόνους των τραυμάτων, ακόμα και από την εγκατάλειψη που ένιωσε από την Ναυσικά ,όταν είχε μάθει την αλήθεια για τους γονείς της ....
Τώρα είχαν φύγει όλοι....
Και δεν μπορούσε να κατηγορήσει κανέναν παρά μόνο τον εαυτό του ....
Κοίταξε την άδεια κούνια του γιου του ....

«θα μπορούσα να κρατήσω το παιδί μου μακριά από τον πατερά του αν πίστευα πως ήταν για το καλό του .....»

Τα λόγια της Ναυσικά ξεπήδησαν ξαφνικά από το βάθος του μυαλού του ....
Δεν θα άντεχε να την έχανε ...ούτε εκείνη ούτε τον γιο τους ....
Βγήκε από το σπίτι και άρχισε να περπατάει .....

Π:ειχα καταλάβει πως ζήλεψε ....φάνηκε τόσο που μέχρι και ο μικρός ένιωσε άβολα ....και τώρα τι θα κάνει ;....
Αμ: ακόμα δεν νομίζω πως ξέρει ....έχει τρομάξει πολύ ,αλλά τον αγαπαει περισσότερο ....
Π: η Στέλλα και ο Ευκλείδης ;...
Αμ: άσε να περάσει το σημερινό βραδύ ....

Ο Πέτρος την αγκάλιασε σφιχτά ....

Π: αν δεν ήξερα πόσο αγαπιούνται ,θα κατέθετα τώρα κιόλας μήνυση εναντίον του ...

Η Αμαλία χαμογέλασε ....
Αμ: και η κόρη σου τα ίδια είπε ...μόνο που εκείνη έβαλε μπροστά τα παιδιά της ,όχι την αγάπη της ....
Π: πως γίνεται να μοιάζει και στους τέσσερις μου λες ;...

Στ: έχεις μιλήσει καθόλου με την μικρή σήμερα ;....ρώτησε η Στέλλα ανήσυχα ...
Ευκλ: μίλησα με τον Πέτρο το πρωί ....θα μαζεύονταν να υποδεχτούν τον Φίλιππο σήμερα ....γιατί ;....
Στ: δεν ξέρω ....έχω μια ανησυχία ....
Ευκλ: άλλη φορά να της ζητάς να σε παίρνει μόλις ξυπνήσει και πριν κοιμηθεί ...σαν αντιβίωση ....την πείραξε ο Ευκλείδης ....
Στ: είμαι πολύ υπερβολική ;....
Ευκλ: πάντα ήσουν ....τώρα όμως έχει μεγαλώσει ...έχει τον άντρα της ,τον γιο της ,περιμένει και το άλλο μωρό σε λίγο καιρό ....
Στ: και έχει και την πραγματική της οικογένεια ....
Ευκλ: και εμείς οικογένεια της είμαστε, μην το ξαναπείς αυτό ...την μάλωσε ....πάμε να με βάλεις για ύπνο τώρα ....
Στ : τι έγινε Ευκλείδη ;....μπεμπεδιζουμε ;....
Ευκλ: μεγάλωσα και χρειάζομαι βοήθεια ....άλλωστε είμαι παππούς πια ....

Η Στέλλα γέλασε, αλλά το αίσθημα της ανησυχίας δεν έφυγε από μέσα της .....

Η Αμαλία είχε ξαπλώσει δίπλα στην Ναυσικά και την κοίταζε που κοιμόταν ....
Ήταν ανήσυχη ...φαινόταν στα σφιγμένα χαρακτηριστικά του προσώπου της ...

Ξαφνικά άρχισε να μιλάει ....

Ν: μην το κάνεις αυτό ...σε χρειαζόμαστε ....σε παρακαλώ Λευτέρη μου ....μην φεύγεις ....

Άρχισε να κλαίει στον ύπνο της ....

Η Αμαλία την αγκάλιασε προστατευτικά ....
Αμ: ηρέμισε μωρό μου ....όνειρο είναι ....

Ν: ΛΕΥΤΈΡΗ!!....ξέφυγε από την αγκαλιά της Αμαλίας και τινάχτηκε όρθια ....κάτι έπαθε ο Λευτέρης μου μαμά.....

Αμ: όνειρο ήταν καλή μου ....ηρέμισε σε παρακαλώ ...δεν κάνει να ταράζεσαι στην κατάσταση σου ....
Ν: δεν ήταν όνειρο ....το νιώθω ....αν πάθει κάτι θα πεθάνω .....πρέπει να τον βρω ....
Αμ: κάτσε να ξημερώσει ο θεός την μέρα ....

Ν: δεν καταλαβαίνεις .....κρατήσου Λευτέρη μου έρχομαι .....

Είπε και έβαλε τα παπούτσια της ....

Η Αμαλία δεν μπόρεσε να την σταματήσει ....κανένας δεν θα μπορούσε να την σταματήσει εκείνη την στιγμή ...

Την ίδια ώρα σε κάποιο σημείο της παραλιακής ....

Ο Λευτέρης περπατούσε χωρίς να ξέρει πόση ώρα , ούτε που πήγαινε .....
Στο μυαλό του είχε μόνο την εικόνα της Ναυσικά να τον κοιτάζει τρομαγμένη ....
Κι άλλες φόρες είχαν τσακωθεί και μάλιστα πολύ άσχημα ,αλλά ποτέ δεν τον είχε φοβηθεί ....πάντα τον κοίταζε στα μάτια εξοργισμένη ,αλλά στο βάθος τους υπήρχε αγάπη ....

Αυτή την φορά την είχε διώξει ....

Και τότε την είδε να του χαμογελάει από το απέναντι πεζοδρόμιο ....

Λ: Ναυσικά ;....περίμενε έρχομαι !!....της φώναξε ....

Ένα αυτοκίνητο ερχόταν με μεγάλη ταχύτητα κατά πάνω του ...ο οδηγός μόλις αντιλήφθηκε πως κάποιος περνούσε τον δρόμο, προσπάθησε να τον αποφύγει αλλά....

Λ: Ναυσικά μου ;.....μουρμούρισε λίγο πριν χάσει τις αισθήσεις του ....

Ν: κρατήσου Λευτέρη μου έρχομαι .....

-: φωνάξτε γρήγορα ένα ασθενοφόρο ...φώναξε ο οδηγός ....

{{????}}