O Μάκης συνόδευσε τις δυο κοπέλες στο σπίτι του Λευτέρη .....

Μ: θα μείνω μαζί σας απόψε ....δήλωσε

Η Εύα πήγε να διαμαρτυρηθεί ,αλλά η Μαρίλια την σταμάτησε....

Μαρ: ευχαριστούμε πολύ..... θα κοιμηθώ πιο ήσυχη ξέροντας ότι δεν είμαστε μόνες....

Εύα : θα σου στρώσω στο σαλόνι....
Μ: πήγαινε με την μικρή και θα στρώσω μόνος μου.... το ξέρω αυτό το σπίτι....

Η Εύα δεν μίλησε ...απλά πήγε στο δωμάτιο της Μαρίλιας .....

Εύα : είσαι σίγουρη πως δεν θες να φύγει;....
Μαρ: ναι ...θα είμαι πιο ήσυχη ....
Εύα : καλά ...αφού το θες....
Μαρ: θα μείνεις μαζί μου μέχρι να κοιμηθώ;.....
Εύα : εννοείται ...άντε βαλε πιτζάμες και πάω να δω αν θέλει κάτι ο Μάκης....
Μαρ: μην του φερθείς άσχημα ...ενδιαφέρεται ειλικρινά....

Η Εύα σκέφτηκε πως η αδελφή της ήταν πολύ πιο ώριμη από την ηλικία της και τη θαύμαζε για αυτό.....

Ο Λευτέρης πήγε να δει την Ναυσικά ....μπήκε μέσα στο δωμάτιο ,αλλά την είχε πάρει ήδη ο ύπνος ...κοιμόταν τόσο γαλήνια ....και τώρα που οι μώλωπες είχαν υποχωρήσει ήταν πολύ όμορφη ....χαμογέλασε με τον τρόπο που κρατούσε τον αρκουδο της ....

«κοιμήσου μικρή ...το χρειάζεσαι ...και μην ανησυχείς για τίποτα ...εγώ είμαι εδώ...» , σκέφτηκε και βγήκε από το δωμάτιο....

Η Δήμητρα είχε φύγει από το νοσοκομείο και καθόταν στην στάση του λεωφορείου , ελπίζοντας να ξαναδεί τον Νικηφόρο....
Η ώρα ομως περνούσε και έπρεπε να γυρίσει σπίτι.... άδικα περίμενε... χαμογέλασε μελαγχολικά και σηκώθηκε να πάει στην πιάτσα ταξί, που ήταν πιο κάτω.....

Νικ: να τολμήσω να ρωτήσω αν θες να σε πάω κάπου;.... της είπε ο Νικηφόρος χαμογελαστός

Δεν ήταν με το αμάξι ,αλλά η Δήμητρα φαντάστηκε πως θα το είχε παρκαρισμένο κάπου εκεί κοντά.... δεν του απάντησε αμέσως ....

Νικ: μήπως σε τρόμαξα;.... ρώτησε ο Νικηφόρος όταν είδε πως δεν έπαιρνε απάντηση...

Δ: ναι ...δηλαδή όχι ..άπλα δεν περίμενα να σε δω τέτοια ώρα ....
Νικ: ήρθα να τσεκάρω μια ασθενή ....δεν μου απάντησες όμως ...να σε πάω κάπου η έχεις κανονίσει κάτι;....
Δ: δεν έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου....
Νικ: θες να πάμε για ένα ποτό;
Δ: ναι ....αλλά όχι για πολύ... δεν θέλω να ανησυχήσει ο πατέρας μου....
Νικ: τέλεια ....πάμε ...είπε και άπλωσε το χέρι του

Η Δήμητρα κοίταξε το χέρι του και μετά εκείνον ...της χαμογέλασε ....τον έπιασε από το χέρι και προχώρησαν....

Μ: κοιμήθηκε ;...
Εύα : όχι ακόμα ...θέλει να κάτσω μαζί της μέχρι να την πάρει ο ύπνος... απλα ήρθα να δω αν χρειάζεσαι κάτι....
Μ: μπα ....άλλωστε έχω μείνει πολλές φορές εδώ και τα ξέρω τα κατατόπια ....άντε πήγαινε μέσα... και όταν κοιμηθεί αν θες να μιλήσεις σε κάποιον .....
Εύα : ευχαριστώ ....

Ο Λευτέρης πηρε τηλέφωνο τον Μάκη
Λ: έλα ρε τι γίνεται;
Μ: είμαι σπίτι σου ...θα μείνω εδώ το βράδυ....
Λ: ωραία ....καλά κάνεις ...εγώ δεν θα φύγω από το νοσοκομείο απόψε ...αν όμως θες κάτι....
Μ: αφού θα είσαι εκεί έχε το νου σου και στην Αγγέλα ,γιατί αν την ξαναπλησιάσει αυτός ....
Λ: θα τον πάρουν σηκωτό... άσε το επάνω μου....
Μ: Λευτέρη κάποια στιγμή θέλω να μιλήσουμε....
Λ: για πιο πράγμα ;
Μ : δεν είναι της παρούσης ...είπα στο Νικηφόρο να κανονίσει συνάντηση... κανόνισε να έρθεις ...
Λ: σαν περίεργα να μου τα λες σήμερα ....
Μ: καληνύχτα ....

Ο Λευτέρης κοίταξε την κλειστή συσκευή και αναρωτήθηκε τι ήθελε να του πει ο Μάκης ...

«βλακείες ....», σκέφτηκε και πήγε στο δωμάτιο της Αγγέλας να δει αν είναι καλά....

Νικ: πως σου φαίνεται το μαγαζί;... ρώτησε ο Νικηφόρος
Δ: ωραία είναι ....
Νικ: ερχόμαστε συχνά εδώ με τον Λευτέρη και τον αδελφό μου τον Μάκη...
Δ: γνωρίζεστε πολλά χρόνια με τον Λευτέρη ;
Νικ: μεγαλώσαμε μαζί... από 15 χρόνων....
Δ: μένατε κοντά ;...
Νικ: μέναμε μαζί... στο ίδιο σπίτι....
Δ: στο ίδιο σπίτι;...
Νικ: ναι ...αλλά δεν νομιζεις ,πως καλύτερα να μιλήσουμε για εμάς ....
Δ: για εμάς;
Νικ: να γνωριστούμε καλύτερα... τι λες ;

Η Δήμητρα ήθελε να ξεφωνίσει από την χαρά της ,αλλά συγκρατήθηκε ...

Δ: ναι ,γιατί όχι;....
Νικ: θέλω να ξέρεις πως μου αρέσεις πολύ και πως όλο αυτό , δεν το κάνω συχνά ...

Δ: τώρα εγώ τι να πω;....
Νικ: τίποτα ...άπλα να με αφήσεις να σε γνωρίσω....

Ο Λευτέρης τριγύρναγε στους διάδρομους του νοσοκομείου και σκεφτόταν ....Τα βήματα του όμως τον οδήγησαν και πάλι στο δωμάτιο της Ναυσικά ...άνοιξε την πόρτα και την κοίταξε ...κοιμόταν αλλά .....έκλαιγε;

Λ: Ναυσικά;.... της ψιθύρισε αλλά εκείνη δεν τον άκουσε ...έκλαιγε μέσα στον ύπνο της

Λ: Ναυσικά ;...ξύπνα καλή μου ....όνειρο είναι.... της είπε λίγο πιο δυνατά και την τράβηξε στην αγκαλιά του τρυφερά.... όνειρο είναι.... μην φοβάσαι....

Ν: δεν θέλω να μείνω παράλυτη ....θέλω να γίνω καλά... πες στον Λευτέρη πως του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη ...μην με προδώσει....

Παραμιλούσε και έκλαιγε ....έπρεπε να την κάνει να ξυπνήσει....

Λ: Ναυσικά ...ξύπνα σε παρακαλώ..... ακόμα πιο δυνατά από πριν

Η Ναυσικά άνοιξε τα ματιά της ,αλλά φαινόταν πως δεν είχε ξυπνήσει ακόμα...

Ν: Λευτέρη ;....σε παρακαλώ κάνε με καλά.... μην με εγκαταλείψεις ....
Λ: ποτέ δεν θα σε αφήσω καλή μου.... όλα θα πάνε καλά.... την κρατούσε σφιχτά στην αγκαλιά του όταν ξαφνικά την ένιωσε να τον σπρώχνει....
Ν: τι κάνεις εσύ εδώ;... ρώτησε με απορία
Λ: ήρθα να δω πως είσαι και έκλαιγες.... άσχημο όνειρο μάλλον....
Η Ναυσικά έπιασε τα μαγουλά της και είδε πως ήταν υγρά ....
Ν: δεν το θυμάμαι ....
Λ: καλύτερα ....τα άσχημα όνειρα είναι άπλα για να εκτονώνουμε τους φόβους μας ....
Ν: έχεις και εσύ φόβους;
Λ: πολλούς ....κάποια στιγμή θα τα πούμε και αυτά....
Ν: Λευτέρη;.... θα μείνεις μαζί μου μέχρι να με πάρει ο ύπνος ;....τον παρακάλεσε
Λ: μήπως θες να σου διαβάσω και παραμύθι;... την πείραξε ...
Ν: όχι, αλλά αν θες εσύ....

Και ο Λευτέρης έμεινε δίπλα της μέχρι που την πηρε ο ύπνος ....

Η Εύα βγήκε από το δωμάτιο της Μαρίλιας και πήγε στο σαλόνι ...
Ο Μάκης είχε στρώσει στον καναπέ, είχε βάλει ένα ποτό και άκουγε μουσική... μόλις την είδε, πήγε να κλείσει το στερεοφωνικό ,αλλά η Εύα τον σταμάτησε ...

Εύα : άσε το να παίζει ....έκατσε στην πολυθρόνα δίπλα του και μάζεψε τα πόδια στο στήθος της ....

Μ: είσαι καλά;....
Εύα : όχι.... φοβάμαι ...για μένα, για την Μαρίλια ,για την μητέρα μου....
Μ: τώρα όλα μπήκαν σε μια σειρά και αυτός θα τιμωρηθεί ....δεν πρέπει να φοβάσαι πια....
Είχε γονατίσει δίπλα της ...
Εύα : θέλω πολύ να σε πιστέψω ...να πιστέψω πως δεν θα χρειάζεται να κρύβομαι πια....

Ο Μάκης δεν ήξερε τι άλλο να της πει ,απλα την αγκάλιασε και εκείνη άρχισε να κλαίει....

Να κλαίει για τη ζωή της ...για το παρελθόν ...για το μέλλον.....

Η επομένη μέρα ξεκίνησε με έναν υπέρλαμπρο ήλιο που υποσχόταν πολλά....

Φ: να περάσω ;....

Η Ναυσικά τον κοίταξε επιφυλακτικά ....

Ν: πέρασε .....τι χωρίς λουλούδια σήμερα;... τον ρώτησε χαμογελώντας
Φ: όχι αλλά έφερα αυτά ...είπε και της έδωσε ένα φάκελο

Η Ναυσικά τον κοίταξε με απορία και πηρέ τον φάκελο στα χέρια της ...

Φ: οι εξετάσεις μου ...είμαι σίγουρος πως δεν τις ζήτησες και είπα να τις φέρω εγώ....
Ν: δεν ήταν ανάγκη....
Φ: κοίτα.... σε συμπαθώ και θέλω να ξεκινήσουμε καλά ...δες τις εξετάσεις ...
Ν: δεν χρειάζεται ...σε πιστεύω ....φαίνεται στα ματιά σου ότι λες αλήθεια ....
Φ: ευχαριστώ ....για πες τώρα πως πας;

Η Ναυσικά συννέφιασε ...

Ν: θα χρειαστεί να ξαναχειρουργηθώ.... .αλλιώς θα μείνω παράλυτη....

Ο Φίλιππος την κοίταξε εμβρόντητος ..δεν ήξερε πώς να αντιδράσει ....

Φ: εγώ φταίω.... τι σου έκανα θεέ μου ....μονολόγησε

Η Ναυσικά είδε την ειλικρίνεια των συναισθημάτων του και του έπιασε το χέρι ...

Ν: μην κατηγορείς τον εαυτό σου ...η κακια ώρα ήταν ....
Φ: πως μπορείς να είσαι τόσο καλή μαζί μου;
Ν: είμαι καλός άνθρωπος κατά βάθος ....έκανε μια γκριμάτσα και έσκασαν και οι δυο στα γέλια

Λ: ενοχλώ;....

Ο Φίλιππος και η Ναυσικά σταμάτησαν να γελάνε και γύρισαν προς το μέρος του Λευτέρη , που τους κοιτούσε βλοσυρός ....

Ν: καλημέρα Λευτέρη ....είπε η Ναυσικά λίγο ένοχα, χωρίς όμως να καταλαβαίνει , γιατί το ύφος του Λευτέρη, την έκανε να αισθάνεται άσχημα ....

Κανείς άλλος δεν πρόλαβε να μιλήσει, γιατί μπήκε μέσα η Δήμητρα φουριόζα...

Δ: καλημέρα -καλημέρα -καλημέρα!!!..... τι υπεροχή μέρα!!!.... και τότε πρόσεξε τρία ζευγάρια ματιά να την κοιτούν απορημένα ....

Δ: ουπς ....δεν είσαι μόνη.... είπε και έγινε κατακόκκινη

Η Ναυσικά ξέσπασε σε γέλια , ο Φίλιππος κοίταζε χωρίς να καταλαβαίνει και ο Λευτέρης δεν ήξερε αν έπρεπε να γελάσει ,ή να τους βγάλει όλους τώρα από το δωμάτιο και να μείνει μόνος με την Ναυσικά.....

Λ: επειδή έχεις κόσμο τώρα θα περάσω αργότερα.... είπε κοιτώντας την Ναυσικά αυστηρά

Ν: μα ...κάτσε να σε συστήσω....
Λ: βιάζομαι ...θα έρθω μετά ....καλημέρα .....

Η Ναυσικά έμεινε να κοιτάζει την πόρτα που έκλεισε πίσω του....τι είχε πάθει;

Φ: μάλλον τσαντίστηκε ....ποιος ήταν;
Ν: ο γιατρός μου.... τέλος πάντων ...η τρελή από εδώ είναι η Δήμητρα ...η κολλητή μου ....και αυτός είναι ο Φίλιππος....
Φ: χαίρω πολύ....
Δ: ο γνωστός Φίλιππος;... .ρώτησε η Δήμητρα με απορία
Φ: ναι ο γνωστός ....
Δ: και τι κάνεις εσύ εδώ;....ειπε λίγο επιθετικά... δεν σου φτάνουν όσα έκανες ;....
Ν: Δήμητρα.... σταμάτα ...ο Φίλιππος είναι εδώ επειδή θέλω εγώ να είναι.... και καλό θα ήταν να του ζητήσεις συγγνώμη.....

Η Δήμητρα τον κοίταξε επιφυλακτικά ....φαινόταν καλό παιδί ...και το ύφος του ήταν μετανιωμένο.... για να τον δέχτηκε κοντά της η Ναυσικά ....

Δ: συγγνώμη αλλά καταλαβαίνεις....
Φ: και εγώ έτσι θα αντιδρούσα ....καταλαβαίνω.... λοιπόν σας αφήνω και θα ξαναρθώ ....
Ν: στο καλό και σε ευχαριστώ πολύ....

Μόλις έφυγε ο Φίλιππος ....

Ν: και τώρα οι δυο μας ....για λέγε ....

Ο Λευτέρης μπήκε στο γραφείο του και χτύπησε με δύναμη την πόρτα πίσω του....
Αυτός είχε περάσει όλη του τη νύχτα να την προσέχει που κοιμόταν και είχε πάει να της πει ότι κανόνισε την επέμβαση, για να την βρει να χαριεντίζεται με αυτόν τον νεαρό....
Και τι τον ένοιαζε αυτόν;... ας έκανε ότι ήθελε.... άλλωστε ο πιτσιρίκας ήταν πιο κοντά στην ηλικία της..... Που πήγαιναν οι σκέψεις του;.... χτύπησε το χέρι του στο γραφείο ....
Έπρεπε να ανασυγκροτηθεί.... σύντομα.....

Ν: ώστε αυτός είναι ο λόγος που με το χαμόγελο σου φωταγωγείς ολόκληρο χωριό....
Δ: ενδιαφέρεται Ναυσικάκι ....και μου το είπε ξεκάθαρα ....δεν είναι τέλειο;
Ν: και πότε θα τον ξαναδείς;
Δ: το βράδυ.... θα έρθει να με πάρει να πάμε θέατρο....
Ν: θέατρο;....
Δ: ναι .....αυτά είναι όταν βγαίνεις με μεγαλύτερο... όχι κλαμπακια και αηδίες....
Ν: μα εσένα σου αρέσουν αυτά....
Δ: ναι αλλά στα κλαμπ δεν μπορείς να γνωρίσεις τον άλλο ...ενώ αν πάμε στο θέατρο και μετά για φαγητό θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε .....
Ν: καλά αν εσένα σου αρέσει....
Η Δήμητρα την κοίταξε προσεκτικά....
Δ: τι έχεις εσύ;....
Ν: τίποτα .....
Δ: άσε τα σάπια σε μένα και λέγε ....
Ν: να ...χθες το βράδυ με βρήκε ο Λευτέρης να κλαίω στον ύπνο μου... φαίνεται όλο το άγχος μου βγαίνει όταν κοιμάμαι..... είπε μελαγχολικά
Δ: αχ βρε Ναυσικάκι μου ...και τι έκανε ;

Ν: έκατσε μαζί μου μέχρι να με πάρει ο ύπνος ....

Δ: τι έγινε Ναυσικάκι ;....παίζει κάτι με τον γιατρό;....
Ν: μην λες βλακείες ....απλά ο άνθρωπος προσπαθεί να με κάνει καλά..... απλά....
Δ: τι έγινε;.... λέγε... το ξέρω εγώ αυτό το ύφος....
Ν: μπορεί να είναι και η ιδέα μου ....
Δ: θα με σκάσεις....
Ν: σήμερα αντέδρασε κάπως όταν είδε τον Φίλιππο ....σαν να ενοχλήθηκε ...
Δ: νατα , νατα ....θες να ψαρέψω τον Νικηφόρο;
Ν: όχι ...μην τολμήσεις ....ξεχνά το....

Ο Μάκης αφού άφησε την Μαρίλια στο σχολείο, γύρισε στο σπίτι του Λευτέρη για να πάρει την Εύα....

Μ: είσαι έτοιμη;...

Εύα: ναι αλλά.... κάτσε λίγο να μιλήσουμε....
Μ: έχεις κάτι;....
Εύα: θέλω απλά να σε ευχαριστήσω για χθες ....συνήθως δεν είμαι τόσο...
Μ: μην το συζητάς ...είχες ανάγκη από έναν ωμό να κλάψεις και εγώ ήμουν εδώ.... ελπίζω μόνο να βοήθησα....
Εύα : βοήθησες πάρα πολύ... αλλά θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι.... το ότι είμαι σε αυτήν την κατάσταση δεν σημαίνει πως είμαι διαθέσιμη για σχέσεις....
Μ: δεν σκέφτηκα πότε κάτι τέτοιο ....όταν θα θελήσεις να αλλάξει η σχέση μας εγώ θα είμαι εδώ και θα περιμένω....
Εύα : δεν είσαι υποχρεωμένος ....
Μ: όχι υποχρεωμένος δεν είμαι... είμαι ερωτευμένος ....πάμε τώρα ;

Ο Νικηφόρος μπήκε χαμογελαστός στο γραφείο του Λευτέρη και τον είδε να κοιτάζει σαν χαμένος έξω από το παράθυρο.....

Νικ: καλημέρα.... είπε αλλά δεν πήρε καμιά απάντηση... καλημέρα λέω.... πιο δυνατά αυτή τη φόρα ....

Λ: πότε μπήκες ;...δεν σε κατάλαβα....
Νικ: ναι το πρόσεξα... που ταξιδεύεις ;....
Λ: πουθενά.... εσύ τι κάνεις;....
Νικ: είμαι ερωτευμένος.....
Λ: ελα..... και ποια είναι η τυχερή;... την ξέρω;
Νικ: η Δήμητρα.... η φίλη της Ναυσικά ....
Λ: έτσι εξηγούνται οι καλημέρες... μονολόγησε ο Λευτέρης
Νικ: τι λες;....
Λ: τίποτα ...για λέγε ...εκείνη τι λέει;
Νικ: ενδιαφέρεται ....της μίλησα χθες ...είναι πολύ καλή κοπέλα Λευτέρη ....έξυπνη , καλόκαρδη ,όμορφη.... σήμερα έχω κανονίσει να ξαναβγούμε.....
Λ: μπράβο ρε φιλέ ....πολύ χαίρομαι για σένα....
Νικ: καλά μην βάλεις και τα κλάματα από την χαρά σου.... λέγε τι έχεις;
Λ: τίποτα ...απλά ήταν μια δύσκολη νύχτα η χθεσινή..... και άρχισε να του λέει για την Μαρίλια , την Εύα και τις απειλές του πάτερα τους ....
Νικ: γινανε όλα αυτά και εγώ δεν πήρα χαμπάρι;..... γιατί δεν με ειδοποιήσατε ;
Λ; όπως αποδείχτηκε καλύτερα που δεν σε ειδοποιήσαμε ....να σε ρωτήσω όμως κάτι;
Νικ: για πες;....
Λ: δεν σε προβληματίζει που η Δήμητρα είναι μικρότερη σου;
Νικ: δεν έχουμε και την τεραστία διάφορα ηλικίας ....ποσό είναι;...25;.....αλλωστε ποτε δεν μου άρεσαν οι μεγαλύτερες.....

Ο Ευκλείδης μπήκε στα γραφεία του Ρίζου με ανάμεικτα συναισθήματα.... είχε υποσχεθεί όμως στην κόρη του ότι θα του Μάλαγα ...

Κ: μπορώ να βοηθήσω ;..τον ρώτησε η Κατερίνα

Ευκλ: τον κύριο Ρίζου θα ήθελα να δω ...Ευκλείδης Φωτίου πείτε του....

Ο Πέτρος εμφανίστηκε στην πόρτα

Π: περάστε κύριε Φωτίου ...να κεράσω καφεδάκι;
Ευκλ: όχι ευχαριστώ... δεν θα σας καθυστερήσω πολύ..... η κόρη μου επέμενε να έρθω....
Π: πως πάει;
Ευκλ: θα ξαναχειρουργηθεί ....
Π: πολύ λυπάμαι ...αν μπορώ να βοηθήσω κάπως .....
Ευκλ: μου ζήτησε να έρθω και να σας ζητήσω αν μπορείτε να κρατήσετε την θέση της... ακούγεται λίγο παράλογο....
Π: καθόλου.... από το λίγο που την γνώρισα δεν θα περίμενα κάτι λιγότερο από εκείνη ...είναι πολύ δυνατός άνθρωπος η κόρη σας ....όταν μπήκε εδώ μέσα για την συνέντευξη είχε έναν αέρα σαν να της άνηκε ο χώρος ....να της πείτε πως δεν χρειάζεται να ανησυχεί για τη δουλειά της ...όταν γίνει καλά θα την περιμένω....
Ευκλ: ευχαριστώ πολύ.... να φεύγω τώρα ....
Π: κύριε Φωτίου ...αν είχα κόρη θα ήθελα πολύ να μοιάζει στη δίκια σας ....

Λ: είσαι μόνη;... .ρώτησε ο Λουκάς και κοίταξε γύρω του
Ν: όπως βλέπεις ....θα μου πεις γιατί έφυγες έτσι πριν;
Λ: ήθελα να σου πω κάποια πράγματα και είχες κόσμο....
Ν: δεν με άφησες να σε συστήσω στον....
Λ: δεν χρειάζεται να ξέρω όλους τους φίλους σου... την διέκοψε ο Λευτέρης ...ήρθα να μιλήσουμε για την επέμβαση ...κανόνισα να γίνει αύριο...
Ν: τόσο σύντομα;....
Λ: όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα για σένα .....τι λες;
Ν: αγχώνομαι λίγο....
Λ: δεν χρειάζεται ....όλα θα πάνε καλά....
Ν: το υπόσχεσαι;... τον ρώτησε με αγωνιά
Λ: το υπόσχομαι..... της χαμογέλασε ενθαρρυντικά.... λοιπόν θα φύγω για λίγο από το νοσοκομείο γιατί έχω μια δουλειά εκτός και όταν γυρίσω θα ξαναρθώ να τα πούμε...
Ν: θα σε περιμένω....