Αργά το ίδιο βράδυ ....

Ο Νικηφόρος με τον Λευτέρη και η Δήμητρα με την Ναυσικά κάθονταν στην παραλία ...
Είχαν ανάψει φωτιά και συζητούσαν , τραγουδούσαν , έλεγαν αστειάκια και πείραζαν την Ναυσικά που ξαφνικά είχε φουσκώσει τόσο πολύ ,που δυσκολευόταν να κάτσει στην άμμο ....

Ν: να σε δω εσένα Δημητρούλα όταν με το καλό έρθεις στην θέση μου ...οι άλλοι δυο είναι άντρες αλλά και εσύ ;...
Δ: μα βρε Ναυσικά μου ,από την ημέρα που ήρθαμε ,η κοιλιά σου είναι σαν να μεγαλώνει κάθε μέρα .....
Λ: σε πειράζουμε μωρό μου ...αφού το ξέρουμε πως δεν φταις εσύ, αλλά το μωρό που είναι ψήλο ....πήγε να την αγκαλιάσει ,αλλά εκείνη τραβήχτηκε πειραγμένη ....

Ο Λευτέρης σηκώθηκε και την τράβηξε στην αγκαλιά του σαν να ήθελε να χορέψουν ....

Ν: τι κάνεις ;....τον ρώτησε γελώντας ....
Λ: δεν ακούς την μουσική ;....χορεύουμε τώρα ....είπε και την στριφογύρισε σε μια φανταστική φιγούρα .....

Ο Νικηφόρος είχε τραβήξει την Δήμητρα στην αγκαλιά του ....κοίταζαν τους φίλους τους και γέλασαν ....

Νικ: είσαι πανέμορφη ....της ψιθύρισε και την φίλησε ....

Δυο ζευγάρια ερωτοτροπούσαν στην παραλία ...ευτυχισμένα και ξέγνοιαστα ....
Ένα απαλό αεράκι δυνάμωσε την φλόγα της φωτιάς και τους έκανε να ανατριχιάσουν ....

Ο Μάκης με την Εύα γύρισαν μισομεθυσμένοι και τους βρήκαν ακόμα στην παραλία να σαλιαρίζουν .....

Μ: δωμάτια δεν έχετε ρε ;....
Νικ: μεθυσμένος είσαι ή μου φαίνεται ;....
Μ: από ευτυχία ....είπε και τράβηξε την Εύα στην αγκαλιά του ....
Εύα : ήπιαμε λιγάκι παραπάνω ...παραδέχτηκε η Εύα χασκογελώντας ....
Δ: σε λίγο θα κάνετε και χικ ...τους κορόιδεψε η Δήμητρα .....
Νικ: θα κάτσετε μαζί μας ;....
Δ:ασε τα παιδιά βρε Νικηφόρο ....δεν τα βλέπεις πως θέλουν να μείνουν μόνα ;....
Μ: έχω μια πολύ καλή ιδέα ...είπε εκείνος ...Εύα κάτσε εδώ και έρχομαι ....

Τον κοίταξαν απορημένοι καθώς πήγαινε προς τα δωμάτια ....

Ν: αν θέλετε να μείνετε μόνοι ....
Εύα : όχι μωρέ ...αφού μόνος του το πρότεινε ....τι να σκαρώνει ;....

Λ: Ναυσικά μου μήπως θες να ξαπλώσεις ;....την ρώτησε όταν την είδε να χασμουριέται ....

Ν: όχι ....είπε, αλλά ένα νέο χασμουρητό ήρθε να διαψεύσει τα λόγια της ...δεν πάω πουθενά ...
Λ: μα αφού ....
Ν: δεν ακούω κουβέντα ....τι κουβαλά ο τρελός ;....

Γύρισαν και κοίταξαν τον Μάκη που ερχόταν αγκαλιά με μια κούτα ....
Γονάτισε δίπλα τους και άρχισε να αδειάζει τα πράγματα ....

Μ: μπύρες , χυμός για την εγκυμονούσα , ποπ κορν , πατατάκια και .....ραδιόφωνο .....δεν είμαι θεός ;....

Έσκασαν στα γέλια με το ύφος του ....

Νικ: ψωνάρα ....
Δ: ναι, αλλά αυτός σκέφτηκε να φέρει μουσική .....
Ν: και φαγώσιμα....

Και έτσι έμειναν στην παραλία ως το πρωί .....
Η μόνη που δεν άντεξε ήταν η Ναυσικά ....κοιμήθηκε στην αγκαλιά του Λευτέρη ,λίγο πριν ξημερώσει .....

Η εβδομάδα που πέρασε στην Αθήνα ...

Η Αμαλία βγήκε από το νοσοκομείο, αλλά πριν πάει στο σπίτι, ο Φίλιππος είχε φροντίσει να κρύψει οτιδήποτε μπορεί να την μπέρδευε ,όπως το άλμπουμ με τις φωτογραφίες της Ναυσικά...

Στο σπίτι οι επισκέψεις ήταν καθημερινές, τόσο από την Ειρήνη και τον Γιάννη ,όσο και από την Μαρίλια ....

Η Αμαλία συμπαθούσε παρα πολύ την κοπέλα του γιου της και μάλιστα προσκάλεσε και την Αγγέλα για καφέ ένα απόγευμα ....

Οι δυο γυναίκες ταίριαξαν αμέσως ....

Αγγ: σε είχα δει για πολύ λίγο τότε στον γάμο της Δήμητρας και του Νικηφόρου, αλλά τότε ήταν αλλιώς ....
Αμ: δεν το θυμάμαι ....είπε και έκανε μια γκριμάτσα ....ήταν ωραίος γάμος ;...
Αγγ: παραμυθένιος ....συγγνώμη αν σε έφερα σε δύσκολη θέση ....
Αμ: μην ανησυχείς ...έχω συνηθίσει πια ....είναι σαν να έχω δυο ζωές ....μερικές φόρες μπερδεύομαι λίγο ,αλλά τελικά δεν είναι και τόσο άσχημα ....κάνω συνέχεια καινούριες γνωριμίες ....

Η Αγγέλα γέλασε με την παρατήρηση της Αμαλίας ....

Αγγ: μερικές φορες θα ήθελα και εγώ να ξυπνούσα και να μην θυμόμουν το παρελθόν μου ....
Αμ: ήταν τόσο δύσκολα ;....
Αγγ: πολύ περισσότερο ....και το κακό είναι πως υποφέρει η κόρη μου ....όχι η Μαρίλια ...η Μαρίλια είναι πολύ δυνατό παιδί ....η Εύα ...αυτή τα έχει ζήσει όλα μαζί μου ....
Αμ: θες να μου μιλήσεις ;...
Αγγ: κάποια στιγμή ...τώρα είσαι ακόμα στην ανάρρωση ...δεν χρειάζεσαι και τα δικά μου προβλήματα ....

Η Στέλλα με τον Ευκλείδη είχαν συναντηθεί με τον Πέτρο, ο οποίος τους είχε μεταφέρει την επιθυμία της Αμαλίας να τους συναντήσει ....

Στ: δεν ξέρω αν πρέπει ....θέλω πολύ να την δω, αλλά φοβάμαι ....
Π: πιστεύει πως αφού την Ναυσικά την έχει συμπαθήσει τόσο ,πρέπει να γνωρίσει και τους γονείς της ....
Ευκλ: και αν της δημιουργήσουμε πρόβλημα ;....είναι λεπτές οι ισορροπίες στο μυαλό της ....
Π: ο νευρολόγος μου είπε πως είναι προτιμότερο να σας δει ,αφού σας ζήτησε μόνη της, παρά να της δημιουργήσουμε την εντύπωση πως κάτι της κρύβουμε ....
Στ : πάντως δεν είναι φοβερό όλο αυτό ;....το μυαλό της δεν άντεξε τις αναμνήσεις και τώρα το ένστικτο της την οδηγεί κοντά στην Ναυσικά....
Ευκλ: και αυτή η κατάσταση βοήθησε και την Ναυσικά να την αποδεχτεί ...που το πας αυτό ;....
Π: παιχνίδια της ζωής .....

Η Αμαλία είχε μέρες να δει κάποιο άσχημο όνειρο ....με την απομάκρυνση της Ναυσικά ήταν σαν να είχαν κοπάσει και οι αναμνήσεις ...

Στην σκέψη της Ναυσικά χαμογέλασε ....

Της έλειπε .....στις δυο συναντήσεις τους ένιωθε πως είχε πολλά κοινά με αυτό το κορίτσι ....

Ήταν στον κήπο του σπιτιού και χάζευε τα λουλούδια της ...

Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο τράβηξε την προσοχή της ...σαν να την προκαλούσε να το πλησιάσει ....
Το έκοψε με προσοχή....

Φ: μαμά;...

Η Αμαλία γύρισε και αφηρημένα έσφιξε το τριαντάφυλλο ....

Αμ: αουτς ....είπε και είδε πως το τριαντάφυλλο την είχε τρυπήσει ....
Φ: συγγνώμη ...δεν ήθελα να σε τρομάξω ....σε τρύπησε πολύ ;....
Αμ: μπα ...ένα τσιμπηματάκι ....είναι τόσο όμορφο και όμως μπορεί να σε πληγώσει αν δεν προσέξεις ....είπε και του χαμογέλασε ....
Φ: πάντα είχες κάτι με τα τριαντάφυλλα ....

Η Αμαλία θυμήθηκε μια σκηνή με ένα τριαντάφυλλο που την είχε πληγώσει πολύ ...πάλι ένα κόκκινο τριαντάφυλλο ...μόνο που ο πόνος τότε δεν ήταν από το τρύπημα, αλλά από κάτι άλλο .....τι;....

Φ: είσαι καλά ;....την ρώτησε ανήσυχος ....

Η Αμαλία του χαμογέλασε ....

Αμ: ναι ...καλά είμαι ....πάμε μέσα ;...έχει αρχίσει και κάνει ζεστή ....

Στο πανδοχείο της Ελπίδας ....

Ο Μάκης ήταν στο σαλονάκι και είχε συνδεθεί στο διαδίκτυο για να μπορέσει να ελέγξει κάποια mail ...
Oι υπόλοιποι ήταν στην παραλία ....
Ήταν πολύ απορροφημένος και δεν πρόσεξε την Χαρά που τον πλησίασε δειλά ....

Χ: γεια ....παίζεις;....τον ρώτησε και έκατσε δίπλα του ....
Μ: τι κάνεις εσύ εδώ ;....της είπε λίγο απότομα και η μικρή μαζεύτηκε ....
Χ: συνωμη ....του είπε και πήγε να φυγει ....
Μ: έλα εδώ ..δεν σε μάλωσα ..απλά νόμιζα πως ήσουν στην θάλασσα ....

Η μικρή του έσκασε ένα χαμόγελο και κάθισε στα πόδια του ....

Χ: ο θειος Νικηφόρος και ο θειος Λευτέρης πήγαν στην πόλη και η Δήμητρα με την Ναυθικά και την Εύα, είναι στην σαλασσα, αλλά δεν μπολουν να παίξουν μαζί μου ....εσύ ;....μπολεις ;....
Μ: μόλις τελειώσω αυτό που κάνω ...θα με περιμένεις ;...

Η μικρή του έσκασε ένα φιλί και σηκώθηκε από τα πόδια του και έκατσε δίπλα του σοβαρή ....

Χ: μην αργήσεις πολύ όμως ....

Ν: τόσες μέρες δεν λέω τίποτα, αλλά δεν αντέχω άλλο ....θα μου πεις τι έχεις ;....

Η Δήμητρα την κοίταξε με απορία ....Η Εύα είχε βουτήξει και έτσι είχαν μείνει οι δυο τους ...

Δ: τι εννοείς ;....
Ν: στην αρχή νόμιζα πως είχες αγχωθεί με την σκέψη να αρχίσετε προσπάθειες για να κάνετε μωρό ,αλλά όσο σε βλέπω τόσο ξέρω πως δεν είναι αυτό ....
Δ: δεν είναι ...παραδέχτηκε ....
Ν: θα μου πεις ή θα με σκάσεις ;...
Δ: όλη αυτή η ιστορία με τα ροδοπέταλα .....με έχει κάνει να σκεφτομαι συνέχεια την μητέρα μου ....
Ν: σου λείπει τόσο πολύ ;...
Δ: περισσότερο από όσο πίστευα ....και το περίεργο είναι πως τον τελευταίο καιρό νιώθω πως είναι συνέχεια κάπου γύρω μου ....
Ν: λένε πως όταν φεύγει κάποιος που αγαπάμε όταν τον σκαφτόμαστε είναι πάντα κοντά μας .....και η μαμά σου είμαι σίγουρη πως είναι κάπου κοντά και σε προσέχει ...

Ένα αεράκι κούνησε λίγο την ομπρέλα τους ....

Ν: μην αφήνεις όμως αυτό να επηρεάζει την σχέση σου με τον Νικηφόρο ....
Δ: μα δεν έχω μιλήσει στον Νικηφόρο ....
Ν: αυτός όμως σε καταλαβαίνει και ανησυχεί.....

Η Δήμητρα την κοίταξε ξαφνιασμενη ....δεν το είχε καταλάβει ...

Το αεράκι φύσηξε πάλι αλλά αυτή τη φορά δεν την έκανε να ανατριχιάσει ....το ένιωσε σαν χάδι.....

Ο Λευτέρης και ο Νικηφόρος γύρισαν στα δωμάτια φορτωμένοι πράγματα.....
Όταν μπήκαν μέσα στο σαλόνι, ο Λευτέρης σκούντησε τον Νικηφόρο και γύρισαν και οι δυο να κοιτάξουν το θέαμα ...

Η Χαρά είχε φέρει τα κουζινέτα της και ο Μάκης απολάμβανε ένα φανταστικό γεύμα, που του είχε σερβίρει ,ενώ δίπλα του κάθονταν διάφορες κούκλες .....

Λ: δεν τον έχω δει ποτέ τόσο χαλαρό ....ψιθύρισε ....
Νικ: τώρα που το λες ούτε και εγώ ....

Η Χαρά γύρισε προς το μέρος τους ....

Χ: θειε Λευτέρη ....θα έρθεις να φάμε ;....
Νικ: εγώ να μην έρθω ;...την ρώτησε ο Νικηφόρος δήθεν στενοχωρημένος ....
Χ: έλα και εσύ ....όμως θα πελιμενεις λίγο γιατί ο θειος Μάκης έφαγε όλο το φαγητό ....
Μ: αφού το έφτιαξες πολύ ωραίο ...έχω και μαρτύρα ...είπε και σήκωσε μια κούκλα ...τι λες Σύλβια ;....
Χ: αυτή είναι η Μπετυ ...είπε αγανακτισμένη ....είσαι πολύ κουτός τελικά .....

Ο Λευτέρης με τον Νικηφόρο έσκασαν στα γέλια ....

Νικ: από μικρό και από τρελό που λένε.....

Ο Μάκης αγκάλιασε την μικρή ....

Μ: όντως είμαι πολύ κουτός τελικά ....

Ο Ηλίας καθόταν στην βεράντα και σκεφτοταν ....
Είχε γυρίσει πολλά χρόνια πίσω ...

-: είναι η μόνη της ελπίδα ....πρέπει να την κάνετε να το καταλάβει ....
Ηλ: Δεν πρόκειται να το δεχτεί ...την ξέρω καλά ....δεν θα έβαζε ποτέ σε κίνδυνο την Δήμητρα ....
-: προτιμάει να την αφήσει χωρίς μητέρα ;....γιατί αυτό θα γίνει ...μιλήστε της ....

Της είχε πει όλα όσα του είχε πει ο γιατρός ,αλλά η Μαίρη ήταν κατηγορηματική ...

Μ: προτιμώ να πεθάνω παρά να καταδικάσω την κόρη μου ....και θα μου υποσχεθείς πως δεν θα της πεις ποτέ τίποτα ....

Και τώρα αυτό το βάρος τον είχε τσακίσει ....γιατί την κράτησε την υπόσχεση του ....
Η Μαίρη είχε πεθάνει ,γιατί δεν είχε βρεθεί έγκαιρα συμβατός δότης ....

M: θέλω να σας μιλήσω ....τους είπε ο Μάκης κάποια στιγμή
Χ: θειε Μάκη ;....θα κοιμησούμε μαζί σημελα ;...τον ρώτησε αθώα η Χαρά ....
Μ: νύσταξες κιόλας ;....
Χ: όχι καλέ ...θα πάω να φάω ....μετά λέω ....
Μ: θα ρωτήσω και την Εύα ....
Χ: α, εντάξει ...θα φέρω και το μαξιλάρι μου όμως ....του έδωσε ένα φιλί και έφυγε ...μαμά;;

Λ: πρώτη φορά σε βλέπουμε έτσι με κάποιο παιδάκι ....τι έγινε Γεράσιμε ;....μας ξύπνησε το πατρικό φίλτρο ;....τον πείραξε ο Λευτέρης ....

Ο Μάκης τον κοίταξε βλοσυρά ....

Μ: τι να κάνουμε Λευτέρη ...δεν είμαστε όλοι γεννημένοι γονείς ....είπε σαρκαστικά ....
Νικ: τι συμβαίνει ,ρε ;....γιατί τόση πίκρα ;....μια πλάκα σου έκανε ....
Μ: το ξέρω ...συγγνώμη ....απλά είμαι κάπως αυτές τις μέρες ....
Λ: κάτι έχουμε καταλάβει όλοι ...τι έχεις ;....

Και ο Μάκης τους εξήγησε ....τους είπε για τους φόβους του και ότι αισθάνθηκε λίγο άβολα με όλη αυτή την ατμόσφαιρα που επικρατούσε αυτές τις μέρες που είναι όλοι μαζί .....

Μ: εσύ καμαρώνεις για το μωρό σου και εσύ κάνεις σχέδια να αποκτήσεις και εγώ δεν ξέρω τι θα κάνω ....και είναι και η μικρή που όσο θέλω να την αποφύγω ,τόσο βρίσκει τρόπο να τρυπώνει στην καρδία μου ....
Λ: ρε φίλε όλα λύνονται πλέον ....έχεις μιλήσει καθόλου με την Εύα ;....
Μ: όχι ....δεν το είχα σκεφτεί καν ,μέχρι που ήρθαμε εδώ ...
Νικ: μην της πεις ακόμα τίποτα ...μόλις γυρίσουμε θα κανονίσω να κάνεις μια εξέταση και μόλις έχουμε τα αποτελέσματα ,τότε θα μπορείς να της μιλήσεις με στοιχεια .....
Μ: και αν είναι αρνητικά ;....
Νικ: θα βρούμε μια λύση ....μην ξεχνάς πως είμαστε γιατροί ...θα σε πάμε στα καλύτερα ....
Λ: και μετά να σε δω Γεράσιμε ....όταν θα τρέχεις εσύ να φέρνεις φαγητά σε άσχετες ώρες ή όταν θα έχεις να αντιμετωπίσεις ανεξέλεγκτες γυναικείες ορμόνες....
Μ: τι θα έκανα χωρίς εσάς ;....είπε και τους αγκάλιασε ....

Μια γυναίκα είναι έξω από μια παιδική χαρά ....μπροστά της πολλά παιδάκια τρέχουν και γελανε ...όμως εκείνη έχει κολλήσει το βλέμμα της σε ένα κοριτσάκι που κάνει κούνια ....
Είναι μωρό , σχεδόν δυο χρόνων και κοιτάζει τη γυναίκα που το κουνά με λατρεία ....
Η γυναίκα ασυναίσθητα γυρίζει και την κοιτάζει ....σταματά να κουνά το μωρό και το παίρνει στην αγκαλιά της έντρομη .....το κοριτσάκι διαμαρτύρεται και η γυναίκα του ψιθυρίζει παρηγορητικά λόγια ,ενώ απομακρύνεται σαν κυνηγημένη ....
Η γυναίκα που τις παρακολουθούσε πλησίασε την άδεια κούνια ....ένα μικρό ροζ γαντάκι ήταν πάνω της ....το πήρε στα χέρια της και το φίλησε ,ενώ δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια της ....

Η Αμαλία άνοιξε τα μάτια απότομα ....

Ποιες ήταν αυτές οι γυναίκες ;....και γιατί η μια πονούσε τόσο πολύ ;....
Σηκώθηκε και πήγε να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπο της ....
Ένιωθε τον πόνο σαν να ήταν δικός της ....

Ν: που χαθήκατε εσείς;....ρώτησε η Ναυσικά και αγκάλιασε σφιχτά τον Λευτέρη ....
Λ: σου έλειψα καρδια μου ;....
Ν: πολύ ....είπε και ανασήκωσε το πρόσωπο της για να την φιλήσει ....
Μ: ποπό ...σας βαρέθηκα πια ...με την κοιλιά στο στόμα και σαλιαρίζετε συνέχεια ....
Εύα : έλα βρε Μάκη μου ....είναι τόσο γλυκό .....
Δ: και τόσο ρομαντικό ...είπε η Δήμητρα και αναστέναξε ....εσύ Νικηφόρε μου όταν θα γίνω σαν την Ναυσικά θα με αγαπάς ;....
Νικ: εξαρτάται για πιο λόγο θα έχεις γίνει έτσι ...

Ν: γιατί τι έχω ;....είπε η Ναυσικά θιγμένη ...

Φορούσε ένα φαρδύ φορεματάκι ,που τόνιζε ακόμα περισσότερο την φουσκωμένη κοιλια της, ενώ από μέσα το μαγιό ήταν έτοιμο να σπάσει ....

Νικ: σίγουρα δεν είσαι στο μήνα σου ;....
Ν: Λευτέρη πες τους ....με κοροϊδεύουν .....
Λ: μην τους ακούς καρδιά μου ....ζηλεύουν την ομορφιά σου ....είπε και την ξαναφίλησε ....
Μ: δεν σώζεται η κατάσταση .....είπε ο Μάκης και κοίταξε ψηλά ....

Χ: ηλθα και εγώ ....Ναυθικα;.....γιατί σε δαγκώνει ο θειος Λευτέρης ;....

Έξι ζευγάρια μάτια καρφώθηκαν πάνω στην μικρή που κρατούσε αγκαλιά το μαξιλάρι της και τους κοίταζε αθώα .....και μετά ο χώρος πλημύρισε γέλια .....

Λίγη ώρα μετά ....

Η Εύα κοιμόταν αγκαλιά με την μικρή ....
Ο Μάκης καθόταν και τις χάζευε, ενώ από το μυαλό του περνούσαν διαφορες σκέψεις ...

Η μικρή στριφογύρισε λιγάκι ανήσυχα και εκείνος πετάχτηκε σαν ελατήριο ....

Δεν χρειάστηκε όμως να επέμβει ,γιατί αμέσως ξύπνησε και η Εύα ....

Αφού σιγουρεύτηκε πως όλα ήταν καλά και η μικρή συνέχισε να κοιμάται ήρεμη ,έψαξε με το βλέμμα της τον Μάκη ...

Εκείνος της χαμογέλασε καθησυχαστικά ....

Μ: εδώ είμαι ....της είπε ψιθυριστά ....

Εκείνη σηκώθηκε με προσοχή και τον πλησίασε ....έκατσε στα πόδια του και τον αγκάλιασε ...

Εύα : γιατί κάθεσαι εδώ ;....

Μ: σας χαζεύω ....
Εύα : νόμιζα πως ήθελες την μικρή ....
Μ: ναι ...απλά δεν νυστάζω και είναι πολύ πιο ωραία να κάθομαι και να σας κοιτάζω ...με χαλαρώνετε ....

Η Εύα δεν τον πίεσε άλλο ....τον φίλησε και ξαναγύρισε στο κρεβάτι ....

Σε ένα διπλανό δωμάτιο ....

Ν: Λευτέρη;....
Λ: τι έχεις αγάπη μου ;....
Ν: είμαι τόσο χάλια ;....

Ο Λευτέρης γέλασε και την αγκάλιασε ...

Λ: είσαι πανέμορφη ...απλά σε βλέπουν που τσιμπάς με το παραμικρό και σε πειράζουν ....
Ν: σίγουρα ;....μήπως μου το λες για να με ηρεμίσεις ;....
Λ: τι να κάνω για να με πιστέψεις ;....

Η Ναυσικά του χαμογέλασε προκλητικά ....

Ν: νυστάζεις;....
Λ: τι σκέφτηκε το πρόστυχο μυαλό σου ;....
Ν: περίμενε ....είπε και πήγε στην ντουλάπα ....αφού έψαξε λίγο σε ένα συρτάρι, βρήκε τελικά αυτό που ήθελε ....
Ν: κλείσε τα μάτια σου ....του είπε και εκείνος χαμογέλασε και υπάκουσε ,ενώ στο μυαλό του έκανε διαφορες πονηρές σκέψεις ....

Μόλις του είπε να τα ανοίξει ένιωσε σαν ηλίθιος ....

Η Ναυσικά καθόταν στο μπαλκόνι και μπροστά της είχε ένα τάβλι ....του χαμογέλασε πονηρά ....

Λ: αυτό το ύφος δεν ταιριάζει με αυτό που βλέπω ....παραπονέθηκε και έκατσε απέναντι της ....
Ν: πρώτα « πόρτες», μετά «πλακωτό» και μετά «φεύγε» ....είπε εκείνη και έστησε τα πούλια ......στις πέντε νίκες ;....τον ρώτησε ....

Και οι μέρες κυλούσαν χαλαρά για όλους ...

Ο Μάκης είχε ηρεμίσει και η Εύα ξέχασε όλες τις ανησυχίες της ....αυτό που δεν μπορούσε να ξεχάσει όμως, ήταν τα συναισθήματα που της προκαλούσε η καθημερινή της επαφη με την μικρή Χαρά .....

Η Δήμητρα με τον Νικηφόρο περνούσαν έναν δεύτερο μήνα του μέλιτος ....η Δήμητρα μετά την συζήτηση της με την Ναυσικά ,αποφάσισε να αφοσιωθεί τελείως στον άντρα της και να αφήσει τις διαφορές σκέψεις, για όταν γύριζαν στην Αθήνα ....

Η Ναυσικά με τον Λευτέρη διασκέδαζαν λίγο πιο χαλαρά ....όσο η κοιλια της μεγάλωνε, τόσο η διάθεση της για πιο «προσωπικές» στιγμές μειωνόταν ....

ΟΛευτέρης όμως δεν σταματούσε στιγμη να την κάνει να αισθάνεται όμορφη και επιθυμητή και να της υπενθυμίζει πόσο πολύ την αγαπούσε .....

Στην Αθήνα ....

Η Αμαλία είχε χαρεί παρά πολύ ,όταν ο Πέτρος της είχε ανακοινώσει πως οι γονείς της Ναυσικάς θα την επισκέπτονταν ....

Τώρα τους περίμενε, έχοντας ετοιμάσει το αίθριο για να καθίσουν ...

Ο Πέτρος ένιωθε όπως τότε που είχαν πρωτοσυναντηθεί οι τέσσερις τους ....μόνο που τότε η αγωνία της Αμαλίας είχε να κάνει με τον φόβο της ,ενώ τώρα ήταν απλά η χαρά του να γνωρίσει τους γονείς της «πολύ συμπαθητικής κοπέλας», όπως την έλεγε ....

Την πόρτα άνοιξε ο Πέτρος και τους οδήγησε στην αυλή ....

Αμ: καλώς ήρθατε ...πόσο χαίρομαι που σας γνωρίζω επιτέλους ....είπε και αγκάλιασε την Στέλλα .....
Στ: φέραμε ένα παγωτάκι ....έτσι για το καλό ....είπε λίγο αμήχανα η Στέλλα ....
Αμ: ευχαριστώ πολύ ....δεν έπρεπε όμως ...εγώ έχω φτιάξει καφέ και έχω ετοιμάσει να κάτσουμε εδώ που έχει δροσιά .....
Στ : είναι πολύ όμορφα ....
Αμ: ναι με ηρεμούν τα λουλούδια ....πάω να βάλω το παγωτό στο ψυγείο και έρχομαι ....

Μόλις απομακρύνθηκε ....

Ευκλ: είναι λιγάκι ....τρομακτικό;....
Π: κάθε φορά είναι σαν να γνωρίζει καινούριους ανθρώπους ...και ξέρεις πιο είναι το αστείο ;....έτσι ήταν η Αμαλία που γνώρισα και ερωτεύτηκα ....γελαστή και έτοιμη να κάνει νέους φίλους ....είπε με νοσταλγία ....
Στ: έχει θυμηθεί τίποτα ;...
Π: όχι ...σκόρπιες εικόνες που την μπερδεύουν ...

Άκουσαν ένα θόρυβο από την κουζίνα και έτρεξαν να δουν τι έγινε ....

Η Αμαλία ήταν πεσμένη στο πάτωμα ενώ τα ποτήρια που κρατούσε είχαν γίνει θρύψαλα ....

Π: Αμαλία ...Αμαλία μίλα μου καλή μου ....

Εκείνη άνοιξε τα μάτια και τον κοίταξε ....

Αμ: Πέτρο ;...τι έγινε ;...τον ρώτησε ....

Π: λιποθύμησες καλή μου ....έλα να κάτσεις λίγο να συνέλκεις ....

Η Στέλλα της πρόσφερε ένα ποτήρι νερό και η Αμαλία την κοίταξε με ευγνωμοσύνη ....

Αμ: ευχαριστώ .....ποια είναι η κύρια ;....ρώτησε τον Πέτρο χαμηλόφωνα ....
Π: η μητέρα της Ναυσικάς που ήρθε να σε δει μαζί με τον άντρα της ....
Αμ: αχ, ναι ....συγγνώμη ...αφαιρέθηκα ....κέρασες κάτι τους ανθρώπους ;....

Ο Πέτρος σήκωσε το βλέμμα του και κοίταξε με απόγνωση τον Ευκλείδη ....

Αυτό που δεν ήξεραν οι υπόλοιποι, ήταν αυτό που έκανε την Αμαλία να λιποθυμήσει ...

{{ Ευχαριστω παρα πολυ ολες για τα καλα σας λογια ... Ειλικρινα με σκλαβωνετε και δεν ξερω τι να κανω, για να σας δειξω ποσο πολυ το εκτιμω...}}