Η Ναυσικά ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και η μητέρα της, της έσπαγε τα νεύρα με διάφορες ερωτήσεις ...

Ν: μαμά σταμάτα να με ζαλίζεις ...είμαι καλά είπαμε ....φώναξε με απόγνωση ...

Στ : σίγουρα ;....δεν το λες για να μην με τρομάξεις....
Ν; σίγουρα ...αν όμως συνεχίσεις να μου σπας τα νεύρα δεν ξέρω για πόση ώρα θα είμαι καλά ακόμα ...

Η Στέλλα έκατσε δίπλα της ....

Στ: συγγνώμη ...απλά φοβήθηκα ....
Ν: το ξέρω ...και εγώ φοβήθηκα ...αλλά τελικά δεν ήταν τίποτα ...

Η Ναυσικά θυμήθηκε τον πανικό που ένιωσε στο νοσοκομείο ....μέχρι να έρθει ο Κώστας και να της πει πως το μωρό ήταν καλά πίστευε πως θα πεθάνει από την αγωνία της ...

{{Κ: μια χαρά είναι το μωρό ....απλά όλο το άγχος που κουβαλάς σου προκαλεί κάτι σαν κολικούς και νομίζεις πως είναι το μωρό ....θέλω να προσπαθήσεις να ηρεμίσεις ....τώρα πονάς;....τη ρώτησε και πίεσε λίγο την κοιλιά της ....
Ν: όχι ....σχεδόν καθόλου ....παραδέχτηκε ....
Κ: μόλις αγχώνεσαι αρχίζει ο πόνος και επειδή τώρα με το μωρό όλα είναι λίγο στριμωγμένα στην κοιλιά σου ,όλα τα πονάκια θα νομίζεις πως έχουν σχέση με το μωρό ....όσο προσεχείς και είσαι ήρεμη περνά....}}

Ν: τον ρώτησα αν θα μπορέσω να φύγω μερικές μέρες διακοπές .....
Στ: φαντάζομαι πως σου είπε όχι ....είπε κατηγορηματικά η Στέλλα ....
Ν: μου είπε να περάσει αυτή η εβδομάδα και θα δούμε ....
Στ: δεν μπορεί να μιλάς σοβαρά ....μετά από όσα πέρασες θα κάνεις ταξίδια ;...
Ν: αν πρόκειται να με κάνουν να είμαι ήρεμη , δεν βρίσκω τον λόγο να μην πάω ....
Η Στέλλα κούνησε το κεφάλι αποδοκιμαστικά ....

Στο νοσοκομείο τώρα ....
Ο Λευτέρης αφού βεβαιώθηκε πως ηΝαυσικά και το μωρό είναι καλά και τους πήγε στο σπίτι , ξαναγύρισε στο νοσοκομείο .....
Ο Πέτρος παρ' όλες τις διαβεβαιώσεις ότι η κρίση που είχε η Αμαλία ήταν παροδική και δεν χρειάστηκε καν να την ξαναβάλουν στο οξυγόνο δεν έλεγε να ηρεμίσει ....
Τώρα καθόταν δίπλα της και κρατούσε το χέρι της ...δεν μιλούσε απλά την κοίταζε ....

Φ: έλα βρε Λευτέρη μπας και τον κάνεις να καταλάβει ...δεν ακούει κανέναν ....νομίζει πως κάτι του κρύβετε ...είπε στον Λευτέρη

Τον περίμενε έξω από το δωμάτιο, μήπως και έπρεπε όντως να μάθει κάτι που ο πατέρας του δεν ήξερε ...

Λ: τίποτα δεν του κρύβουμε και το ξέρει ....πάω να την δω και μετά θα σας μιλήσω και στους δυο ....του είπε και μπήκε στο δωμάτιο ....

Ο Πέτρος γύρισε και τον κοίταξε .....
Π: κοιμάται ήρεμα ...του είπε ...
Λ: το βλέπω ...άσε με λίγο να την εξετάσω και μετά θα τα πούμε ....
Βγήκε απρόθυμα από το δωμάτιο ....
Π: έξω θα είμαι ....

Ο Λευτέρης έμεινε μόνος με την Αμαλία ....
Άρχισε να κοιτάζει εξετάσεις, μηχανήματα , την πίεση της , το τελευταίο καρδιογράφημα ....
Ήταν πολύ ικανοποιημένος όμως δεν του άρεσε η κρίση που είχε πάθει νωρίτερα ....
Δεν είχε πει ψέματα όταν τους είπε πως αυτά συμβαίνουν μετά από τόσο σοβαρά χειρουργεία αλλά η κρίση της Αμαλίας ήταν αρκετά σοβαρή ....μέσα στο χειρούργοι παραλίγο να πάθει ανακοπή και τελευταία στιγμή κατάφεραν να την επαναφέρουν ....
Πλησίασε και στάθηκε δίπλα της ....

Λ: με τρόμαξες πάλι σήμερα ....δεν νομίζεις πως είναι ώρα να αρχίσεις να μας κάνεις να χαιρόμαστε ;....την κατατρόμαξες την κόρη σου ...μην πω για τον άντρα σου ....

Η Αμαλία προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια ,αλλά δεν τα κατάφερε ...

Λ: σιγά σιγά ...μην βιάζεσαι ...της είπε και της χάιδεψε τα μαλλιά ....

Κοίταξε το μόνιτορ οι σφυγμοί της είχαν αυξηθεί ,αλλά όχι ανησυχητικά ...

Στ: θες να σου φέρω κάτι άλλο ;....
Ν: όχι μαμά μου ...λέω να κοιμηθώ λιγάκι ....της απάντησε νυσταγμένα ....
Στ : καλά εγώ θα είμαι στην κουζίνα ..πάω να δω τι κάνει και ο πατέρας σου...
Ν: αν έχει όρεξη δεν του λες να φτιάξει αυτή τη μους σοκολάτα που μου αρέσει ;....
Στ : εκτός από νεύρα , το μωρό θα πάθει ζάχαρο με εσένα που έμπλεξε ....την πείραξε η μητέρα της και πριν βγει από το δωμάτιο της έδωσε ένα τρυφερό φιλί στο μέτωπο και την σκέπασε ....
Ν: κάνει ζεστή βρε μαμα....διαμαρτυρηθηκε αλλά η Στέλλα χαμογέλασε και βγήκε από το δωμάτιο ....

Η Ναυσικά έκλεισε τα μάτια και άφησε τον εαυτό της να χαλαρώσει και να σκεφτεί πως θα ήταν εκείνη ως μητέρα ....και χαμογέλασε όταν σκέφτηκε πως θα ήθελε να γίνει ακριβώς όπως η Στέλλα ....

Ο Λευτέρης βγήκε από το δωμάτιο και ο Πέτρος έπεσε κυριολεκτικά πάνω του ...

Π: λοιπόν ;....πες μου την αλήθεια .....

Λ: Πέτρο ηρέμισε ...δεν σου είπα ποτέ ψέματα ...ήταν μια κρίση και πέρασε ...πιστεύεις πως αν ήταν κάτι πιο σοβαρό θα την έβαζαν σε δωμάτιο ;....έστω και αυξημένης φροντίδας αλλά δωμάτιο .....δεν σου λέει κάτι αυτό ;....
Π: φοβάμαι βρε Λευτέρη ....
Λ: λοιπόν άκουσε με καλά ...θα σε πάρω να πάμε σπίτι σου να ξεκουραστείς ....μην πεις όχι ...αν με ζορίσεις θα σου κάνω καμιά ηρεμιστική ένεση ....
Φ: έχει δίκιο ο Λευτέρης ...αν καταρρεύσεις δεν βοηθάς κανέναν ...άσε που δεν μπορείς πλέον να δεις καθαρά .....
Λ: η Αμαλία από στιγμή σε στιγμή θα συνελθει και θα σε έχει ανάγκη δίπλα της να την στηρίζεις ...αν δεν είσαι καλά τι θα μπορείς να της προσφέρεις ;....
Ο Πέτρος υποχώρησε στις πιέσεις του Λευτέρη και τον ακλούθησε ....
Πριν φύγει όμως ....
Π: αν συνελθει θα με πάρεις τηλέφωνο να έρθω .... Είπε στον Φίλιππο ....

Αφού άφησε τον Πέτρο σπίτι του ο Λευτέρης πήγε να δει λίγο και τους δικούς του ασθενείς που τους είχε παραμελήσει ...
Μια νοσοκόμα τον ενημέρωσε πως τον ήθελε ο διευθυντής στο γραφείο του ....

Λ: με ζήτησες ;....ρώτησε και μπήκε μέσα ....

Ο γιατρός Παπαϊωάννου του έκανε νόημα να μπει μέσα ....
Παπ: έμαθα για την επέμβαση που έκανες ....
Λ: ήταν ανάγκη και το ρισκάρισα λίγο ....παραδέχτηκε ...
Παπ: αυτό σε κάνει να ξεχωρίζεις .....είναι εύκολο να πάρεις ένα ρίσκο όταν δεν έχεις κάτι να χάσεις ...εσύ όμως το έκανες για άτομο που ήσουν συναισθηματικά εμπλεκόμενος και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία και χρειάζεται περισσότερη δύναμη ....για το μόνο που στενοχωριέμαι είναι που δεν έγινε στο νοσοκομείο μας ....
Λ: δεν υπήρχαν περιθώρια μεταφοράς ....
Παπ: ήθελα απλά να σου δώσω τα συγχαρητήρια μου και να σου πω πως τα τηλέφωνα έχουν ήδη αρχίσει να χτυπάμε για σένα .....
Λ: είναι πολύ ωραίο να αναγνωρίζουν την αξία σου ,αλλά τώρα προτεραιότητα έχει η γυναίκα μου και ο γιος μου ...είπε και χαμογέλασε ....
Παπ: αγοράκι τελικά ;....την έχασες την γυναίκα σου Λευτέρη ....τον πείραξε ....

Ο Φίλιππος ήταν μέσα στο δωμάτιο της μητέρας του και παρακολουθούσε το μόνιτορ που έδειχνε τους χτύπους της καρδίας της ....
Φ: δεν σε εκνευρίζει αυτός ο μονότονος ήχος ;....ρώτησε την μητέρα του ....δεν περίμενε να πάρει απάντηση βέβαια .....δεν μπορώ άλλο βρε μαμά ....ο μπαμπάς τα έχει παίξει τελείως ...και εσύ πάντα ήξερες να τον κουμαντάρεις ...εγώ δεν ξέρω τι να κάνω μαζί του ....σαν μωρό κάνει ...σαν παιδί που θέλει αγάπη ....
Σταμάτησε και την κοίταξε ....
Φ: δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να αγαπιέστε τόσο μετά από τόσα χρόνια ....λες να σταθώ και εγώ το ίδιο τυχερός ;....κοκκίνισε και χαμογέλασε ...ευτυχώς που δεν με βλέπεις τώρα ....θα με κορόιδευες σίγουρα ....

Η Ναυσικά ξύπνησε από την αίσθηση των χειλιών του Λευτέρη στο στόμα της ....
Άνοιξε τα μάτια και τον είδε να στέκεται από πάνω της και να της χαμογελάσει ...

Λ: η ωραία κοιμώμενη ...της ψιθύρισε και την ξαναφίλησε ....

Ν: και εσύ είσαι ο πρίγκιπας ;....τον ρώτησε ...
Λ: μάλλον ο βάτραχος ....είπε και την αγκάλιασε ....
Ν: λίγα λόγια για τον άντρα μου γιατρέ ....τον μάλωσε και κούρνιασε πιο πολύ στην αγκαλιά του ....
Λ: πως νιώθεις ;....
Ν: καλά ...με ζάλισε βέβαια η μητέρα μου ,αλλά καλά ....
Λ: είναι στην κουζίνα και δίνει οδηγίες στον πατέρα σου ...φτιάχνει νομίζω κάποιο γλυκό ....
Ν: του ζήτησα σουφλέ σοκολάτας .....ομολόγησε ....
Λ: θες να φτιάξω την κούνια στην αυλή και να κάτσουμε έξω ;...
Ν: μπορώ ;....ρώτησε και το χαμόγελο έφτασε μέχρι τα αυτιά της ....
Λ: μόνο όταν είμαι εγώ σπίτι ...της είπε ...μην παίρνεις θάρρος ...έχω πάρει οδηγίες από τον Κώστα ....
Ν: Λευτέρη μου δεν με νοιάζει ...απλά είναι ωραία βραδιά και θέλω να κάτσω λίγο έξω ....ευχαριστώ αγάπη μου ....
Λ: μην μου λες ευχαριστώ ...απλά να με αγαπάς ....
Ν: δεν μπορώ να κάνω αλλιώς ...αν σταματήσω να σε αγαπάω θα σταματήσω να αναπνέω ....του είπε γλυκά .....

Αργά το βράδυ ο Πέτρος πήγε ξανά στο νοσοκομείο πιο ήρεμος και πιο ξεκούραστος ....
Εδιωξε τον Φίλιππο και έκατσε δίπλα στην Αμαλία με ένα βιβλίο ....

Π: θα σου διαβάσω λοιπόν .... «ανεμοδαρμένα υψη»....το θυμάσαι ;...και ξεκίνησε να διαβάζει ....

Καμιά ώρα είχε περάσει και ο Πέτρος έκανε διάλειμμα για να πιει λίγο νερό όταν του φάνηκε πως κάτι άκουσε ....
Γύρισε στην Αμαλία και είδε πως προσπαθούσε να ανοίξει τα μάτια ....

Π: εδώ είμαι καλή μου ....πάρε τον χρόνο σου ....

Και τότε ....
Αμ: Πέτρο ....ψιθύρισε αδύναμα και πετάρισε τα βλέφαρα ....
Π: μην κουράζεσαι .....δεν φεύγω ....εδώ θα είμαι ....κοιμήσου ....της είπε χαμηλόφωνα και τα μάτια του γέμισαν δάκρυα ....

Π: τώρα είμαι σίγουρος πως όλα θα πάνε καλά ...ηρέμισε αγάπη μου ...εγώ εδώ θα είμαι ...θα περιμένω να μου μιλήσεις ....όταν με το καλό γίνεις καλά σου χρωστώ ένα γερό χέρι ξύλο για την τρομάρα που μου έδωσες ...

Της έπιασε το χέρι και εκείνη προσπάθησε να του το σφίξει ...ένα αδύναμο σφίξιμο που όμως σήμαινε τόσα πολλά ....

Έφερε το χέρι της στο στόμα του και το φίλησε απαλά ....

Π: πάντα έλεγες πως θεωρούσες πολύ ρομαντικά τα χειροφιλήματα ....

Η Αμαλία έκανε μια ανεπαίσθητη γκριμάτσα σαν χαμόγελο ....

Π: χαμογελάς ...παρατήρησε ....

Το επόμενο πρωί βρήκε τον Πέτρο να κοιμάται ακουμπισμένος στο κρεβάτι της Αμαλίας ...

Αμ: Πέτρο ;...ψιθύρισε εκείνη και άνοιξε τα μάτια της ....

Η εικόνα ήταν λίγο θαμπή ,αλλά το πρόσωπο του, που ήταν σχεδόν δίπλα στο δικό της, ήταν τόσο αγαπημένο και αναγνωρίσιμο .....
Σήκωσε απαλά το χέρι της και χάιδεψε το πρόσωπο του ....
Ο Πέτρος ξύπνησε και την κοίταξε ....
Το πρόσωπο του φωτίστηκε ....

Έπιασε το χέρι της και το φυλάκισε μέσα στα δικά του ....

Π: ξύπνησες ....είπε απλά και εκείνη του χαμογέλασε ....

Αμ: τι έγινε ;....γιατί είμαι εδώ ;....ρώτησε και ο Πέτρος την κοίταξε με απορία ...
Π: έπαθες ένα σοβαρό ατύχημα ...σε πυροβόλησαν .....της είπε ....
Αμ: πότε ;....που;...
Π: Αμαλία μου δεν θυμάσαι ;...
Αμ: θυμάμαι που ήθελα να σου πω κάτι και μετά πήγαμε στο πάρτι της Εύας και λιποθύμησα .....
Π: Αμαλία μην μου κάνεις πλάκα ....αυτό έγινε πριν πολλούς μήνες ....
Αμ: τι λες Πέτρο ;...έκανε έναν μορφασμό πόνου και εκείνος τρόμαξε ....
Π: είσαι καλά ;....μην ζορίζεσαι άλλο ...ηρέμισε ....θα τα βρούμε όλα ....

Η Ναυσικά αφού απολαυσε τις φροντίδες του Λευτέρη, αναγκάστηκε να τον αποχωριστεί ...

Λ: θα μου υποσχεθείς όμως πως θα προσεχεις πολύ ....είπε και την φίλησε ....και δεν θα κάνεις δύσκολη την ζωή στην Δήμητρα ....την ξαναφίλησε ....

Ν: ναι Λευτέρη μου ...στο υπόσχομαι ....είπε και ανταπέδωσε τα φιλιά με παθός ....
Λ: έτσι όπως κάνεις ,δεν θα μπορώ να φύγω ....διαμαρτυρήθηκε χλιαρά και συνέχισε να την φιλάει ....
Ν: και καλά δεν σου αρέσει ...τον πείραξε ....
Λ: δεν κάνει βρε Ναυσικάκι ....
Ν: το θέμα μας είναι να αισθάνομαι καλά για να είναι ήρεμο το μωρό ...του είπε και κόλλησε πιο πολύ πάνω του ....

Εκείνη την ώρα χτύπησε το κουδούνι ....

Ν: σε έσωσε το κουδούνι γιατρέ ...είπε η Ναυσικά λιγάκι βραχνά ....

Ο Λευτέρης προσπάθησε να στρώσει τα ρούχα του και παράλληλα να ανακτήσει την αυτοκυριαρχία του πριν ανοίξει ....

Δ: καλημέρα ...είπε η Δήμητρα χαμογελαστή ...ήρθα να αναλάβω βάρδια ....η Ναυσικά ;...
Λ: είναι ξαπλωμένη ακόμα ...
Δ: εσύ είσαι λίγο ξαναμμένος ή μου φαίνεται ;.....
Λ: αντιπαρέρχομαι το αδιάκριτο σχόλιο ....δεν θα την αφήσεις να κάνει τα δικά της .....αν θέλει να σηκωθεί και να κάτσει στην αυλή ή στο σαλόνι ας το κάνει αλλά όχι για πολύ ....
Δ: μην αγχώνεσαι έχω τον τρόπο μου μαζί της ...του είπε η Δήμητρα ....

Προχώρησαν στο δωμάτιο και η Ναυσικά τους χαμογέλασε ήρεμα ....

Ν: καλημέρα Δημητρούλα ....
Λ: εγώ φεύγω ...θα σας πάρω τηλέφωνο πιο μετά και θα περάσω το μεσημέρι ...αν χρειαστείτε κάτι ....
Ν: έτσι θα φύγεις ;...χωρίς φιλάκι ;....του είπε ναζιάρικα ....
Λ: φεύγω ....είπε και της έστειλε ένα φιλί από μακριά ....
Δ: τι έχω χάσει ;....ρώτησε η Δήμητρα και η Ναυσικά γέλασε ....

Ο γιατρός Αθανασίου είχε ειδοποιηθεί πως η Αμαλία είχε συνελθει και τώρα ήταν στο δωμάτιο της και την εξέταζε ....

Αθ: τα πάτε πολύ καλά κυρία Ρίζου ....της είπε ...

Αμ: αισθάνομαι όμως λίγο περίεργα ....
Αθ : φυσιολογικό είναι ...περάσατε δυο πολύ δύσκολα χειρουργεί ....σε λίγο θα έρθει και ο γαμπρός σας να σας δει ....σε αυτόν χρωστάτε την ζωή σας ...

Η Αμαλία τον κοίταξε με απορία ....

Αμ: κάποιο λάθος κάνετε ...εγώ δεν έχω γαμπρό ...έναν γιο έχω ....

Ο γιατρός σταμάτησε για λίγο και την κοίταξε ....

Αθ : μην ταράζεστε ....θυμάστε πως έγινε το ατύχημα ;....

Η Αμαλία κούνησε το κεφάλι αρνητικά ....

Αμ: ο Πέτρος μου είπε πως με πυροβόλησαν ...εγώ όμως θυμάμαι πως ήμασταν σε ένα πάρτι ....μπήκαν κλεφτές ;....ρώτησε ....
Αθ : δεν ξέρω λεπτομέρειες ....προσπαθήστε να κοιμηθείτε τώρα ...θα σας κάνει καλό ....

Δ: για λέγε λοιπόν ....

Είχαν καθίσει στην αυλή του σπιτιού .....ήταν όμορφα και δροσερά εκεί και η Δήμητρα είχε βγάλει μια μεγάλη κανάτα με χυμό να πιουν ....

Ν: τον στρίμωξα λίγο πριν έρθεις ....είπε η Ναυσικά και κοκκίνισε ....

Δ: βρε αθεόφοβη ...χθες βγήκες από το νοσοκομείο και ο γιατρός σου το ξεκαθάρισε ....την μάλωσε, ενώ προσπαθούσε να συγκρατήσει τα γέλια της ....
Ν: αφού τον αγαπάω μωρέ Δήμητρα ...πως μπορώ να σταματήσω να τον θέλω ;...άλλωστε αισθάνομαι πολύ καλά ....
Δ: το ξέρω καλή μου .....αλλά σκέψου το μωράκι σου ....
Ν: ο γιος μου είναι μια χαρά ....δεν θα αφήσω εγώ ποτέ να πάθει κακό .....της είπε κατηγορηματικά .....
Δ: λοιπόν ...έχω φέρει περιοδικά με παιδικά ρούχα , διακόσμηση δωματίων και άλλα τέτοια ...θες να χαζέψουμε ;....
Ν: ναι αμέ ....αλλά εσύ δεν θα βαρεθείς ;...
Δ: εγώ θα κάνω προετοιμασία για το μέλλον ....
Ν: τι ακούω ;....θα βάλετε μπροστά για μωρό ;....
Δ: το συζητήσαμε και μάλλον θα ξεκινήσουμε σιγά σιγά ....
Ν: τι ωραία ...θα μεγαλώσουν μαζί ...όπως εμείς ....
Δ: καλά δεν είμαι έγκυος ακόμα ...χαλάρωσε ....για δες αυτό ....

Αθ: Κύριε Ρίζου ;....

Ο Πέτρος στεκότανε έξω από το δωμάτιο και περίμενε να δει τι θα του πει ο γιατρός ....

Την ίδια ώρα έφτασαν εκεί ο Φίλιππος και ο Λευτέρης ....

Αθ : πάνω στην ώρα ....είπε μόλις είδε τον Λευτέρη ...συνήλθε αλλά.....

Π: τι ;...μην με κρατάτε σε αγωνία ...

Ο γιατρός κοίταξε τον Λευτέρη και εκείνος του έκανε νόημα να μιλήσει ....

Αθ : εσείς μου είπατε πως ο τραυματισμός έγινε στα δικαστήρια ....εκείνη μου είπε πως ήσασταν σε μια γιορτή ...και μου είπε ακόμα πως δεν έχει γαμπρό, αλλά μόνο ένα γιο .....

Λ: τι λες Μαρίνο ;...
Αθ : λέω πως μάλλον έχει αμνησία .....
Φ: μα πως ;....αφού δεν χτύπησε στο κεφάλι ....
Αθ : μερικές φόρες είναι άμυνα του οργανισμού ....σβήνει κάποιες εμπειρίες που του προκαλούν πόνο ....

Ο Πέτρος τόση ώρα δεν μιλούσε ....

Π: έχει γυρίσει στην νύχτα που λιποθύμησε στην γιορτή της Εύας ....είπε ....δεν θυμάται πως μας έχει μιλήσει ....ομολογησε ...

Λ: να πάω να την δω και εγώ ;...

Αθ : πήγαινε και θα ζητήσω να την δει νευρολόγος και να κάνει κάποιες ειδικές εξετάσεις ....

Ο Λευτέρης μπήκε στο δωμάτιο και η Αμαλία του χαμογέλασε ....

Αμ: γεια σας ....είστε και εσείς γιατρός ,ε;...κάπου σας έχω ξαναδεί ....

Λ: ναι ...με λένε Λευτέρη Βερέμη ...συναντηθήκαμε στο πάρτι ....
Αμ: αχ ναι ...σας ειδα την ώρα που μπαίνατε μαζί με μια πολύ όμορφη κοπελίτσα ....
Λ: είναι η γυναίκα μου ...τη λένε Ναυσικά ....
Αμ: Όμορφο όνομα ...και είστε πολύ ταιριαστό ζευγάρι ....θα χαρώ να την γνωρίσω ...

Ο Λευτέρης νόμιζε πως ζούσε σε ένα παράλληλο συμπάν ....η Αμαλία δεν είχε σβήσει από την μνήμη της μόνο τον τραυματισμό ...είχε σβήσει όλες τις αναμνήσεις που της προκαλούσαν πόνο ....είχε σβήσει την Ναυσικά ....

Αμ: να σας ρωτήσω κάτι ;....

Εκείνος κούνησε το κεφάλι καταφατικά ....

Αμ: αφού ήσασταν και εσείς στο πάρτι θα ξέρετε τι έγινε ....έχω μια μικρή σύγχυση ...μπήκαν ληστές ;.....
Λ: θα τα θυμηθείτε όλα στην ώρα τους ....έξω είναι ο γιος σας και ο άντρας σας ...θα τους πω να έρθουν ν σας βρουν γιατί θέλουν πολύ να σας δουν ....
Αμ: αχ ναι ....θέλω πολύ να δω τον γιο μου ....είναι ο μονάκριβος μου βλέπετε ....κύριε Λευτέρη ;....όταν γίνω καλά θα ήθελα να γνωρίσω και την γυναίκα σας ....
Λ: θα το φροντίσω .....

Έξω ο Φίλιππος τον κοίταξε με αγωνία ...

Λ: περιμένει να σας δει ...και τους δυο ....μην την κάνετε να αισθανθεί άβολα ότι και αν ακούσετε ....

Φ: δηλαδή ;....
Λ: έχει σβήσει πολλά από την μνήμη της ...μέσα σε αυτά που δεν θυμάται είναι η Ναυσικά ....
Π: Λευτέρη τι λες ;...
Λ: μου ζήτησε όταν γίνει καλά να της πάω την γυναίκα μου να την γνωρίσει ...
Φ: δεν μπορεί ....
Λ: χρειάζεται υπομονή και πολύ σωστό χειρισμό ....θα σας καθοδηγήσει ο νευρολόγος και ο ψυχολόγος ....εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο τώρα ....θα πρέπει να προετοιμάσω την Ναυσικά ....πως θα της πω πως η μητέρα της την έσβησε από την μνήμη της ;....πάνω που είχε αρχίσει να την συγχωρεί θα νιώσει και πάλι απόρριψη ...και αυτή την φόρα δεν ξέρω πως θα το αντιμετωπίσει

{{λοιπον??}}