{{ Ηθελα να βαλω ενα βιντεακι σε αυτη την συνεχεια , αλλα δεν το διακινδυνευω τελικα ...

Ελπιζω να απολαυσετε αυτη τη συνεχεια και να καταφερα να σας μεταφερω καποια απο τα συναισθηματα τους ...

Περιμενω εντυπωσεις ..

Καλη αναγνωση ....}}

Μόλις τα χέρια του Λευτέρη ακούμπησαν την γυμνή πλάτη της,κόπηκε η ανάσα και στους δυο ....
Τα μάτια τους τα έλεγαν όλα ...
Του Λευτέρη φώναζαν πως ήθελε να την πάρει από εκεί μέσα και να μείνουν μόνοι ....
Της Ναυσικά απαντούσαν θετικά στην πρόσκληση του ....
Δεν υπήρχε κανείς άλλος μέσα στην αίθουσα ...μόνο οι δυο τους ....

Στ: νομίζω πως θα έπρεπε να κάτσετε, γιατί έχετε τραβήξει όλα τα βλέμματα ...ακούστηκε κάπου από το βάθος η φωνή του Σταύρου, για να τους επαναφέρει στην πραγματικότητα ....

Ο Λευτέρης ξεροκατάπιε αμήχανα.... αφού τράβηξε την καρέκλα της Ναυσικά για να καθίσει , κάθισε διπλά της ....

Ένας σερβιτόρος πέρασε από διπλά τους και ο Λευτέρης πήρε ένα ποτήρι σαμπάνια από τον δίσκο που κρατούσε .....είχε στεγνώσει το στόμα του ....όμως το να κατεβάσει μονορούφι το περιεχόμενο του ποτηριού δεν ήταν και πολύ καλή ιδέα .....

Και τότε ακούστηκε η μελωδία από ένα πολύ γνωστό τάνγκο ...

Κοίταξαν και οι δυο προς την πίστα, όπου κάποια ζευγάρια ήδη χόρευαν και μετά κοιταχτήκαν ....

Λ: τι λες ;....είπε ο Λευτέρης και της άπλωσε το χέρι ....
Εκείνη του έδωσε το δικό της και κατευθυνθήκαν στην πίστα ....

Ν: ξέρεις να χορεύεις ή θα γίνουμε ρεζίλι ;.... τον ρώτησε η Ναυσικά ,περισσότερο για να διώξει την αμηχανία της, παρά για οτιδήποτε άλλο ....

Λ: όταν τελειώσει αυτός ο χορός θα με παρακαλάς να φύγουμε ...της είπε και την κόλλησε πάνω του, ενώ τα μάτια του έκαιγαν από πόθο ....

Οι κινήσεις τους ήταν τόσο συγχρονισμένες σαν να είχαν γεννηθεί για να χορεύουν μαζί ....πολύ σύντομα η πίστα άδειασε και έμειναν οι δυο τους μόνοι να χορεύουν ...
έναν χορό τόσο ερωτικό και τόσο δυναμικό παράλληλα ....
ένας άντρας που προσπαθούσε να επιβάλλει την παρουσία του και μια γυναίκα φαινομενικά έρμαιο στα χέρια του ,που όμως στην ουσία εκείνη καθόριζε τα βήματα του χορού και έθετε τα όρια ....
Όλοι οι παρευρισκόμενοι είχαν μαγευτεί από την εικόνα και μέσα στην αίθουσα δεν ακουγόταν κανένας άλλος ήχος εκτός από την ορχήστρα .....
Οι γυναίκες ονειρεύονταν έναν τέτοιο παρτενέρ και οι άντρες μια τέτοια φλογερή ντάμα ....

Κάποια στιγμή λίγο πριν το κομμάτι τελειώσει ο Λευτέρης της ψιθύρισε ....

Λ: έχεις βαλθεί να με ξεκάνεις ;....

Εκείνη γέλασε και με το χέρι της χάιδεψε το πρόσωπο του σε μια τόσο απλή, αλλά και τόσο ερωτική κίνηση καταλήγοντας στα χείλη του ....

Ν: τελευταία μας νύχτα εδώ ...θέλω να την θυμάσαι για πάντα ....και απομακρύνθηκε με μια στροφή από κοντά του ....

Τελευταίες νότες και εκείνος την τράβηξε κοντά του, ενώ εκείνη κόλλησε πάνω του λαχανιασμένη ....
το ένα του χέρι ακουμπούσε στην πλάτη της ,ενώ με το άλλο έπιασε το γυμνό της πόδι .....την έγειρε προς τα πίσω και .....

το τραγούδι τελείωσε .....

Χειροκροτήματα και σφυρίγματα ακουστήκαν στην αίθουσα και τους επανέφεραν στην πραγματικότητα ....

Η Ναυσικά είχε γίνει κόκκινη σαν παπαρούνα, αλλά χαμογέλασε και έκανε μια θεατρική υπόκλιση, λίγο πριν κατευθυνθεί προς το τραπέζι ....

Ο Λευτέρης τη σταμάτησε ...εκείνη τον κοίταξε με απορία και κατάλαβε ....του χαμογέλασε πήρε την τσάντα της και τον ακλούθησε ....

Βγήκαν από την αίθουσα όσο μπορούσαν πιο φυσιολογικά ....

Δεν κοιτιόντουσαν ...ούτε ακουμπούσαν ο ένας τον άλλο ....

Η Ναυσικά πήγε προς το ασανσέρ και όταν μπήκε μέσα ,είδε πως ο Λευτέρης στεκόταν και την κοίταζε ....
του άπλωσε το χέρι, όμως εκείνος της έγνευσε αρνητικά ....δεν πρόλαβε να τον ρωτήσει γιατί, και η πόρτα του ασανσέρ έκλεισε αφήνοντας την μόνη ....
Έφτασε έξω από το δωμάτιο λίγο απογοητευμένη, αλλά μόλις άνοιξε την πόρτα κατάλαβε ....

Λ: και εγώ ήθελα να σου μείνει η τελευταία μας βραδεία αξέχαστη ....της ψιθύρισε ο Λευτέρης στο αυτί .....

Η Ναυσικά δεν είχε καταλάβει πως στεκόταν πίσω της ....προσπάθησε να γυρίσει να τον κοιτάξει ,όμως αυτός την κόλλησε πάνω του και την έβαλε μέσα στο δωμάτιο ....

Λ: θες να φάμε τώρα ή μετά ;....την ρώτησε ,ενώ τα χείλη του είχαν ήδη αρχίσει να χαράσσουν μονοπάτια στην γυμνή της πλάτη .....

Δεν μπορούσε να απαντήσει ...δεν μπορούσε καν να αναπνεύσει .....τα μάτια της καρφώθηκαν για λίγο στα δικά του ....

Λ: συμφωνώ ...της είπε και την σήκωσε στην αγκαλιά του ....

Η Ναυσικά τύλιξε τα ποδια της γύρω του και εκείνος προς στιγμή έχασε την αναπνοή του ....

Ν: φίλησε με ....τον παρακάλεσε και εκείνος σφράγισε τα χείλη της με τα δικά του ....

Τώρα ....ακούστηκε μια φωνή που κανένας δεν κατάλαβε ποιανού ήταν ....
ήταν οι φωνές τους ενωμένες που ζητούσαν την λύτρωση ....Τώρα ....

Λίγη ώρα αργότερα, είχαν καταφέρει να βρουν τις ανάσες τους και να φτάσουν μέχρι τον καναπέ .....

Λ: είσαι μάγισσα ....της είπε και άφησε ένα φιλί στα χείλη της που ήταν ακόμα πρησμένα ....
Ν: γιατί το λες αυτό;...τον ρώτησε απορημένα ....
Λ: νομίζω πως έχεις απλώσει κάποιο μαγικό δίχτυ γύρω μου και με κάνεις να χάνομαι μέσα σε αυτό .....την κρατούσε ακόμα στην αγκαλιά του και τα χέρια του χάιδευαν απαλά τα μπράτσα της ....
Ν: και νιώθεις ότι πνίγεσαι μέσα σε αυτό το δίχτυ ;....τον ρώτησε
Λ: όχι ...νιώθω πως θα πνίγω αν βγω από αυτό .....
Ν: τότε μην βγεις ...ποτέ ....είπε και έπιασε τα χέρια του και τα έφερε γύρω της έτσι ώστε να νιώθει πως ήταν ασφαλής ....
Λ: κόντεψα να μείνω όταν σε ειδα να φόρας αυτό το φόρεμα .....ομολόγησε .....
Ν: αυτός ήταν ο σκοπός μου ....χαμογέλασε πονηρά ...να σε κάνω έρμαιο μου .....
Λ: άλλη φορά δεν θα βγαίνεις για ψώνια μόνη σου ....της είπε αυστηρά ....μήπως και γλιτώσω το έμφραγμα ο άμοιρος ....
Ν: μα δεν ήμουν μόνη όταν το πήρα ....ήμουν με την Εύα ...και αν θες να ξέρεις και η Δήμητρα το ενέκρινε ...του είπε αθώα ....
Λ: βρε μουσίτσα ....προσχεδιασμένο ήταν το έγκλημα;....
Ν: πιο έγκλημα ;...δεν βλέπω κανένα πτώμα .....τον πείραξε και στριφογύρισε στην αγκαλιά του, έτσι ώστε να μπορεί να τον κοιτάζει στα μάτια ....

Ο Λευτέρης έκανε έναν μορφασμό απόγνωσης καθώς την ένιωσε να τρίβεται πάνω του ....

Λ: στάματα να κουνιέσαι και βγάλε αυτό τον πειρασμό τώρα ....της είπε αυστηρά ...

Η Ναυσικά σηκώθηκε από την αγκαλιά του,τον κοίταξε στα μάτια και άρχισε να γδύνεται ....αργά .....

Λ: ΩΧ.... δεν είχα αυτό ακριβώς στο μυαλό μου ...της είπε ενώ τα μάτια του δεν έφευγαν από πάνω της ....
Ν: εγώ πάλι γιατί νομίζω πως αυτό ακριβώς είχες στο μυαλό σου γιατρέ;....του είπε προκλητικά λίγο πριν το φόρεμα βρεθεί στο πάτωμα .....

Στην Αθήνα την ίδια ώρα ....
Ευκλ: πως θα της το πούμε ;....
Στ: κάτσε να έρθει με το καλό και θα δούμε .....
Ευκλ: πρέπει να προσπαθήσουμε όμως να προφυλάξουμε τον Λευτέρη ...είναι κρίμα να την πληρώσει αυτός .....
Στ: έχω σκεφτεί κάτι .... Πρέπει όμως να την βρούμε μόνη ....
Ευκλ: και αν θελήσει να φύγει ;....
Στ: τότε ....ετοιμάσου να μείνεις μόνος ....θα χαθώ την ίδια στιγμή .....

Ο Ευκλείδης την αγκάλιασε σφιχτά ....δεν θα έμενε μόνος ....γιατί απλούστατα θα χανόταν και εκείνος μαζί της .....

Σάββατο πρωί στην Αθήνα ....

Η Αμαλία είχε μόλις φτάσει έξω από το σπίτι της Ειρήνης μετά από το τηλεφώνημα της δεύτερης....

Η Ειρήνη της άνοιξε την πόρτα με τα μάτια κόκκινα από το κλάμα και μόλις την είδε έπεσε στην αγκαλιά της .....

Αμ: τι έγινε καλή μου ,τι έπαθες ;....ρώτησε με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της ....

Η Ειρήνη της έδωσε ένα γράμμα ....

Ειρ: διάβασε ...είπε με φωνή που μόλις ακουγόταν ....

Η Αμαλία πήρε το γράμμα στα χέρια της και άρχισε να διαβάζει ....

«Ρενάκι μου ....»

Κοίταξε την Ειρήνη ...έτσι την έλεγε ο Μιχάλης .....

«για να έχει φτάσει στα χέρια σου αυτό το γράμμα ,πάει να πει πως εγώ είμαι κάπου και σας παρακολουθώ από ψηλά(ελπίζω κάπου καλά ,γιατί δεν μου αρέσει η ζέστη....)...Δεν θέλω να σου πω κάτι πολύ σοβαρό ,απλά να σου επαναλάβω πως σε αγαπώ πολύ ....Είμαι σίγουρος πως ο Γιάννης σε προσέχει πολύ και σε κάνει ευτυχισμένη ..στάματα να κλαις με ταράζεις ....Φαντάζομαι πόσο παράξενο θα ακούστηκε στα αυτιά σου ότι το πατρικό μας το άφησα σε μια άγνωστη ....Αν η Αγγέλα με είχε αγαπήσει ,ίσως αυτή η μικρή να ήταν δική μου ....Ξέρεις πόσο πολύ την αγαπούσα ...Και είμαι σίγουρος πως αν εκεί που βρίσκομαι μπορώ ακόμα να έχω συναισθήματα, την αγαπώ και τώρα ....Φοβάμαι πως αυτός ο αχαΐρευτος που παντρεύτηκε ,ίσως να τις έχει αφήσει στο δρόμο ..έτσι σκέφτηκα να τους αφήσω ένα σπίτι από το οποίο δεν έχουν άσχημες αναμνήσεις, αλλά και που αυτός δεν μπορεί να απλώσει τα κουλά του ....
Ρενάκι μου δεν ήταν ατύχημα που σας άφησα τόσο νωρίς ....έχω αφήσει αρκετά στοιχεία για να βάλουν ισόβια μέσα αυτό το κάθαρμα ....αυτό που θέλω από εσένα ,είναι να σταθείς στην Αγγέλα σαν να ήταν γυναίκα μου ....μην την κατηγορήσεις για τα λάθη του άντρα της ....θύμα ήταν και εκείνη ....

Σε αγαπώ πολύ ....ο Μίκης σου .....»

Ειρ: το μισούσε όταν τον φώναζα έτσι ....και εγώ το έκανα για να τον τσαντίζω ...χαμογέλασε μελαγχολικά με την ανάμνηση .....

Η Αμαλία δεν ήξερε τι να πει ...καταλάβαινε την Ειρήνη ,αλλά δεν μπορούσε να μείνει και η ίδια ασυγκίνητη ,μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής αυτού του ανθρώπου .....

Την ίδια περίπου ώρα στο Λονδίνο ....
Ο Λευτέρης είχε μείνει σχεδόν όλο το βράδυ ξύπνιος και χάζευε την γυναίκα του ....χαμογέλασε ....κοίταξε την βέρα στο δάχτυλο του και ένιωσε ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο ...

Εκείνη την στιγμή άνοιξε η Ναυσικά τα μάτια της και τον είδε να χαμογελάει αφηρημένα ....

Ν: μια δεκάρα για τις σκέψεις σου ...του είπε απαλά και φίλησε το γυμνό του στήθος ....
Λ: ξύπνησες ;....ρώτησε και την έσφιξε στην αγκαλιά του .....
Ν: εσύ έχεις ώρα που ξύπνησες ;....τον ρώτησε ,ενώ βολευόταν στην θαλπωρή της αγκαλιάς του ....
Λ: δεν κοιμήθηκα καθόλου ...παραδέχτηκε και εκείνη τον κοίταξε με απορία ....
Ν: γιατί;....και γιατί δεν μου μίλησες ;..
Λ: ήθελα να χορτάσω την εικόνα σου ....ξέρεις πόσο όμορφη είσαι όταν κοιμάσαι;....
Ν: μόνο όταν κοιμάμαι;....τον πείραξε ....
Λ:πως νομίζεις πως θα είναι η ζωή μας όταν γυρίσουμε στην Αθήνα;....
Ν: εσύ θα δουλεύεις ατέλειωτες ώρες στο νοσοκομείο , εγώ θα δουλεύω επίσης ατέλειωτες ώρες στο γραφείο και όταν θα καταφέρνουμε να βρεθούμε, θα κάνουμε παθιασμένο έρωτα ....του απάντησε μισοαστεία και τον φίλησε στο στόμα.....
Λ: δεν θέλω να δουλεύουμε τόσες ώρες .....
Ν: ούτε εγώ, αλλά εγώ πρέπει να κάνω την άσκηση μου για να μπορώ να ανοίξω το δικό μου γραφείο και εσύ είσαι γιατρός .....του είπε απλά ....
Λ: και θα με αγαπάς ακόμα και αν λείπω πολλές ώρες από το σπίτι;....
Ν:οσο θα με αγαπάς και εσύ όταν θα χάνομαι στις δικογραφίες ....πάντως έχει και ένα καλό όλο αυτό ....του είπε ....

Ο Λευτέρης την κοίταξε με απορία .....

Ν: ξέρεις να μαγειρεύεις;....
Λ: ναι , γιατί ;...την ρώτησε απορημένος ....
Ν: γιατί εγώ δεν έχω ιδέα ....οπότε αφού ξέρεις εσύ ,δεν θα πεινάσουμε .....του είπε και του χαμογέλασε πλατιά ....
Λ:δεν μπορεί να μην ξέρεις τα βασικά ....
Ν: ούτε αυγό βραστό ....η σχέση μου με την κουζίνα είναι απογοητευτική ....παραδέχτηκε ...

Ο Λευτέρης την αγκάλιασε σφιχτά ....

Λ: αναλαμβάνω την κουζίνα,.αρκεί να αναλάβεις πλύσιμο και σιδέρωμα.....
Ν: έκλεισε ...είπε η Ναυσικά και για να επισφραγίσει την συμφωνία του έδωσε ένα φιλί, που ήταν η αρχή για να καθυστερήσουν για άλλη μια φορά , να σηκωθούν από το κρεβάτι .....

Στο πατρικό της Ναυσικά..

Ευκλ: δηλαδή θα την δούμε αύριο ;....να μην πάμε να τους πάρουμε από το αεροδρόμιο;....
Στ: αφού έτσι το θέλει, έτσι θα γίνει ....του είπε η Στέλλα ....μου έκανε και παραγγελία για το φαγητό .....παστίτσιο που είναι το αγαπημένο του Λευτέρη .....χαμογέλασε ....
Ευκλ: ετοιμάσου να μαγειρεύεις για δυο σπίτια τώρα ...την πείραξε ο Ευκλείδης ...
Στ: ας πάνε όλα καλά και ας μαγειρεύω για ένα λόχο ...είπε η Στέλλα και αναστέναξε ....
Ευκλ: πότε λες να της μιλήσουμε;...τη ρώτησε σοβαρά....
Στ: θα την αφήσω μια δυο μέρες να προσαρμοστεί στην νέα πραγματικότητα και μετά σκεφτόμουν να την φωνάξουμε εδώ και να της μιλήσουμε μαζί ....αν της μιλήσουμε ειλικρινά νομίζω πως θα καταλάβει .....
Ευκλ: το ελπίζω ....θα της πούμε και ποιοι είναι οι πραγματικοί της γονείς ;....
Στ: είμαι σίγουρη πως θα ζητήσει να δει τα χαρτιά της υιοθεσίας ,οπότε ....
Ευκλ: θα το ανακαλύψει μόνη της ....συμπλήρωσε ο Ευκλείδης ....
Στ: το πιστοποιητικό γέννησης της το έχει ο Λευτέρης ,ε;....ρώτησε η Στέλλα ....
Ευκλ: Το χρειαζόταν για τις άδειες γάμου .....του είπα όμως να προσέχει μην πέσει στα χέρια της .....

Αμ: που το βρήκες ;.....
Ειρ: το είχε αφήσει στο Γιάννη ....πόσο άδικος είναι ο Θεός;...πήρε τον αδελφό μου και έχει αφήσει αυτό το κάθαρμα να ζει και να βασανίζει τους γύρω του.... ξέσπασε η Ειρήνη ....
Αμ: μην σκέφτεσαι έτσι ...βαραίνεις την ψυχή του .....
Ειρ: δεν το θέλω ...αλλά είναι τόσο άδικο ....
Αμ: ποιος είπε ότι η ζωή είναι δίκαιη ;.....
Ειρ: σε πήρα και εσένα από τα μούτρα και δεν ρώτησα καν πως είσαι.....
Αμ: Μια χαρά είμαι ...όσο μπορώ δηλαδή υπό αυτές τις συνθήκες ...είπε και προσπάθησε να χαμογελάσει ....
Ειρ: μίλησες με τους γονείς της ;....
Αμ: ναι ....είναι τόσο καλοί άνθρωποι ...και εγώ τώρα θα τους τραβήξω το χαλί κάτω από τα ποδιά ....
Ειρ: πότε θα της μιλήσεις ;....
Αμ: συμφωνήσαμε να της μιλήσουν εκείνοι πρώτα και μετά αν θέλει να έρθει να με βρει ...για τον Πέτρο ανησυχώ ....
Ειρ: για τον Πέτρο γιατί;.....
Αμ: τόσες μέρες δεν έχει ξεσπάσει ..μου μιλάει με κατανόηση και αγάπη ,ενώ ξέρω πως μέσα του βράζει .....
Ειρ: ο κάθε άνθρωπος έχει τον τρόπο του να αντιδρά ....όταν το θελήσει ,ή νιώσει πως πρέπει να αντιδράσει θα το κάνει ....
Αμ: αυτό φοβάμαι ....παραδέχτηκε ....

Στο Λονδίνο .....

Λ: βρε κοριτσάκι μου, μια ώρα είσαι στο μπάνιο ....θα χάσουμε την πτήση .....

Ο Λευτέρης στεκόταν έξω από την πόρτα του μπάνιου, εδώ και μισή ώρα και περίμενε την Ναυσικά για να φύγουν .....
Η πόρτα άνοιξε και βγήκε η Ναυσικά με τα μούτρα κατεβασμένα ....

Λ: τι έπαθες;....ρώτησε εκείνος που ανησύχησε με την όψη της ...
Ν: νομίζω πως αδιαθέτησα ....του είπε και κοκκίνισε .... αισθανόταν λίγο άβολα να συζητάει για τέτοια θέματα ....

Ο Λευτέρης ξεφύσησε ,αφού δεν ήταν κάτι σοβαρό και την αγκάλιασε ....

Λ: και γιατί έχεις αυτά τα μουτράκια παρακαλώ ;....την ρώτησε ...
Ν: έτσι ...δεν ξέρω ....του απάντησε αόριστα ....
Λ: θα μου πεις την αλήθεια ,ή θα πρέπει να καταφύγω σε ακραία μέσα;....την απείλησε αστεία .....

Η Ναυσικά χαμογέλασε με το ύφος του .....δεν ήθελε να του πει ,γιατί και εκείνη δεν μπορούσε να πιστέψει τι σκεφτόταν .....
Ο Λευτέρης είχε καταλάβει, αλλά δεν θα άφηνε τίποτα να χαλάσει την ατμόσφαιρα ....έτσι αποφάσισε να την κάνει να γελάσει και .....άρχισε να την γαργαλάει μέχρι που της κόπηκε η ανάσα από τα γέλια ......

Λ:σε αγαπώ το ξέρεις ;....τη ρώτησε την ώρα που την είχε παγιδεύσει κάτω από το σώμα του .....
Ν: έτσι νομίζω ....όμως δεν με χαλάει να το ακούω ....

Λίγο αργότερα ξεκίνησαν για το αεροδρόμιο, με ανάμεικτα συναισθήματα ...

Μελαγχολία για τις όμορφες στιγμές που άφηναν πίσω ...

Προσμονή για την νέα κοινή ζωή τους ...

Ανασφάλεια για το μέλλον...