{{ Εχω υποσχεθει διπλη συνεχεια για σημερα ,οποτε σε λιγη ωρα θα ανεβει και η επομενη .

Καλή αναγνωση....}}

Στο σπίτι του Νικηφόρου είχαν μαζευτεί για άλλη μια φορά τα αγόρια ...

Η Δήμητρα προσπαθώντας να φανεί διακριτική, έφυγε με πρόσχημα πως ήθελε να δει τον πατέρα της ...

Λ: νομίζω πως πρέπει να μιλήσεις στην αστυνομία ...
Μ: μα δεν άκουσες τι σου είπα ;...ο τύπος ξέρει όλες τις κινήσεις μου ...
Νικ: ο Κυριάκος ήταν τελικά;...
Μ: όχι δεν έμοιαζε η φωνή ...μάλλον κάποιος συνεργάτης του ...
Λ: αυτός ο Ευθυμίου τι σου είπε;...
Μ: να προσέχω και όλα τα άλλα θα τα κανονίσει αυτός ...
Λ: Με ποιον τρόπο;...
Μ: η Εύα μου είπε πως στην διαθήκη υπήρχε ένας φάκελος με στοιχεία εναντίον του Κυριάκου ...φαντάζομαι πως εκείνος θα έχει τον τρόπο να κινηθεί ...
Νικ: τι στοιχεία ;...
Μ: δεν ξέρω και η Εύα δεν θέλησε να μάθει...
Λ: την καταλαβαίνω ...οπότε εμείς τι κάνουμε;...
Μ: φαντάζομαι απλά προσέχουμε ...τι άλλο;...
Νικ: για να αλλάξουμε λίγο θέμα ,ήρθε από εδώ ο Φίλιππος σε κακά χάλια ...
Λ: λογικό αν η μητέρα του είναι άρρωστη ...
Νικ: ήταν λίγο περίεργος ...
Λ: Θα μου πεις τι σκέφτεσαι ;...όλο μισόλογα είσαι ...
Νικ: μου έδωσε την εντύπωση ότι ήξερε την αλήθεια και η Δήμητρα ήθελε να μιλήσει στην Ναυσικά ...

Ο Λευτέρης έχασε το χρώμα του ...

Νικ: ηρέμησε την σταμάτησα ...
Λ: δεν ξέρω αν κάνω το σωστό ...είπε και έκανε μια κίνηση απελπισίας ...
Μ: Λευτέρη τι έχεις κάνει;...τον ρώτησε ο Μάκης καχύποπτα ...

Ο Νικηφόρος τότε μόνο συνειδητοποίησε πως ο Λευτέρης φαινόταν σαν να έχει κάνει κάτι που το μετάνιωσε ...

Νικ: λέγε ...τι έκανες ;...

Ο Λευτέρης τους κοίταξε και αποφάσισε πως έπρεπε να τους μιλήσει ...

Ν: Δήμητρα μου ...που χάθηκες εσύ;...είπε και την αγκάλιασε ...
Δ: τι έκανες στη φίλη μου ;...την ρώτησε η Δήμητρα κοιτώντας τα μαλλιά της ...
Ν: σου αρέσουν;...την ρώτησε η Ναυσικά και γέλασε ...

Η Δήμητρα την περιεργάστηκε λίγο ...

Δ: νομίζω ...έκανε μια παύση ...πως είναι τέλεια ...καλά πως το αποφάσισες ;...
Ν: παρόρμηση της στιγμής ...πήγαμε το πρωί με την Εύα ...
Δ: τι έγινε Ναυσικάκι;...αρχίσαμε τα κολητηλικια με την καινούρια και έμενα στην απ' έξω;...παραπονέθηκε ...
Ν: δεν φταίω εγώ που η κολλητή μου είχε κλειστό το κινητό για άγνωστους λόγους ...της είπε με νόημα ...
Δ: ε;...δεν το είχα συνέχεια κλειστό ...δικαιολογήθηκε ...
Ν: βρε μουσίτσα ...κοιμήθηκες με τον Νικηφόρο;...την ρώτησε η Ναυσικά

Η Δήμητρα κοκκίνισε και χαμογέλασε ονειροπόλα ...

Δ: κοιμήθηκα με τον Νικηφόρο ...μετά ...
Ν: μετά από τι;...πες τα όλα ...
Δ: είσαι σίγουρη πως θα αντέξεις όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες;...
Ν: δεν μου έχει μείνει και κάτι άλλο εκτός από το να ακούω για αυτά, που εγώ δεν κάνω ...είπε και αναστέναξε ...

Μ: είσαι τρελός ;...πρόταση γάμου ;...
Λ: την αγαπάω την Ναυσικά ...είπε ο Λευτέρης...
Μ: και ξαναρωτάω από τώρα;...και αυτή δέχτηκε;...
Λ: δέχτηκε αλλά με επιφυλάξεις ...εσύ δεν θα πεις τίποτα ;...ρώτησε τον Νικηφόρο που τόση ώρα τον κοιτούσε χωρίς να μιλάει ...
Νικ: η ώρα η καλή...είπε τελείως ανέκφραστα
Μ: τι του λες και εσύ βρε Νικηφόρε;...
Νικ: τι να του πω ;...ότι είναι ηλίθιος ;...αυτό το ξέρει ...
Λ: γιατί είστε τόσο αρνητικοί ; ...τη Ναυσικά την αγαπάω και το ξέρετε ...δεν καταλαβαίνω την αντίδραση σας ...είμαι ευτυχισμένος μαζί της και δεν θέλω να την χάσω ...
Νικ: και τώρα ερχόμαστε στον πραγματικό λόγο της πρότασης ...πιστεύεις πως ένα δαχτυλίδι ,όταν μάθει την αλήθεια θα την κρατήσει κοντά σου;...

Ο Μάκης κοίταξε τον Λευτέρη και γούρλωσε τα μάτια ...

Μ: για αυτό το έκανες ;...
Λ: μην βαράτε ...έχω σχέδιο ...
Μ: είμαι πολύ περίεργος να το ακούσω ...
Λ:ένα δαχτυλίδι όχι ,άλλα ένα πιστοποιητικό γάμου ναι ...παραδέχτηκε ...
Νικ: τελικά είσαι ακόμα πιο ηλίθιος ...αν μάθει την αλήθεια ,τότε είναι που θα φύγει τρέχοντας ...
Λ: Μα δεν είναι πως δεν την αγαπάω ...απλά θέλω να κάνω τα πράγματα λίγο πιο νωρίς ...
Μ: και καλά πως θα την κάνεις να σε παντρευτεί έτσι γρήγορα;...
Λ: δεν ξέρω ακόμα, άλλα ελπίζω πως θα βρω τον τρόπο στο Λονδίνο ...
Μ: και η Ντέμπορα ;...
Λ: αυτή μην την αναφέρεις καθόλου ...είπε ο Λευτέρης και αγρίεψε ...
Νικ: διαφωνώ κάθετα με αυτό που πας να κάνεις , αλλά δεν πρόκειται να σε σταματήσω ...θέλω να πιστεύω πως την κρίσιμη στιγμή, θα πάρεις τη σωστή απόφαση ...νομίζω πως μπορούμε να το διαλύσουμε για σήμερα ...είπε ...
Λ: μην μου κρατάς μούτρα ...
Νικ: μούτρα κρατάμε στα μωρά ...εσύ είσαι μεγάλος πια ...έτσι δεν είναι;...

Δ: τι εννοείς πρόταση γάμου ;...

Η Ναυσικά της έδειξε το δαχτυλίδι όλο χαρά ...

Δ: κανονική πρόταση ;...ξαναρώτησε ...
Ν: κανονικότατη ...έπεσε στα γόνατα σου λέω ...
Δ: δεν είναι λίγο νωρίς ;...
Ν: εντάξει δεν θα παντρευτούμε και αύριο ...απλά συμφωνήσαμε πως κάποια στιγμή θα παντρευτούμε ...είπε η Ναυσικά λίγο αόριστα ...αυτή η ερώτηση την βασάνιζε και εκείνη ...
Δ: όπα δεν μου αρέσει το ύφος σου ...λέγε ...
Ν: εντάξει έχω τις αμφιβολίες μου ...καταλαβαίνω τους λόγους που τον έκαναν να μου ζητήσει να παντρευτούμε ,αλλά και εγώ πιστεύω πως είναι πολύ νωρίς ...
Δ: του το είπες ;...
Ν: συζητήσαμε πολύ ...μου είπε κάποια πράγματα που με τρέλαναν ,αλλά με έκαναν να τον καταλάβω λίγο περισσότερο ...έχω όμως την αίσθηση πως υπάρχει και κάτι άλλο που δεν μου έχει πει ...
Δ: μην μαυρίζεις τώρα ...εγώ απλά έκανα μια ερώτηση ... οι γονείς σου τι είπαν ;...
Ν: τους είχε μιλήσει για τις προθέσεις του και ήταν πολύ ήρεμοι ...παράξενο, ε;...
Δ: η Στέλλα ψύχραιμη που αρραβωνιάστηκε η κόρη της !!!...έζησα να το ακούσω και αυτό!!...
Ν: έλα μην κοροϊδεύεις ...τον συμπαθεί πολύ τελικά τον Λευτέρη ...
Δ: και αυτό εσένα δεν σε τρομάζει;...
Ν: είσαι απαίσια...της είπε και της έβγαλε τη γλώσσα ...να σου δείξω και κάτι άλλο ;...την ρώτησε και πλησίασε την βαλίτσα της ...έβγαλε από μέσα ένα υπέροχο μαύρο φόρεμα , που άφηνε πολύ λίγα στην φαντασία ...τι λες ;...
Δ: πλάκα κάνεις ...θα βάλεις εσύ αυτό;...την ρώτησε η Δήμητρα
Ν: ναι ...μαζί με αυτά ...και της έδειξε ένα ζευγάρι μαύρες ,ψηλοτάκουνες γόβες ...
Δ: να έχεις όμως και τα υπογλώσσια έτοιμα ,γιατί τον βλέπω τον καημένο τον Λευτέρη με εγκεφαλικό μόλις σε δει ...που θα τα φορέσεις ;...
Ν: μετά το συνέδριο θα έχει δεξίωση και δεν σκοπεύω να εμφανιστώ σαν μαθήτρια ...θέλω να τον κάνω να νιώσει πως έχει την πιο όμορφη γυναίκα ...
Η Δήμητρα γέλασε καθώς φαντάστηκε τον Λευτέρη να παθαίνει αποπληξία από την ζήλευα του ...

Ο Γιάννης θορυβήθηκε πολύ από το τηλεφώνημα του Μάκη και αφού μίλησε με τον Πέτρο, επικοινώνησε με τον αστυνόμο που του σύστησε ...

Γ: αστυνόμε ;...Γιάννης Ευθυμίου εδώ ...μου έδωσε το τηλέφωνο σας ο Πέτρος Ρίζου ...χρειάζομαι την βοήθεια σας ...που μπορούμε να συναντηθούμε ;...σε μισή ώρα ...

Ο Γιάννης έκλεισε το τηλέφωνο και φώναξε τον υπεύθυνο της προσωπικής του φρουράς ...

Γ: θέλω δυο από τα πιο έμπιστα άτομα σου ,να πάνε σε αυτή τη διεύθυνση και να παρακολουθούν ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει σε αυτό το σπίτι ...μένουν τρεις γυναίκες μόνες τους και πρέπει να τις προστατεύσουμε ...του έδωσε μια φωτογραφία ...αν δείτε αυτόν τον άντρα να τριγυρνάει κάπου εκεί κοντά, καλείτε την αστυνομία και με ειδοποιείτε...έγινα κατανοητός ;...αν κάτι πάει στραβά, βρείτε που θα κρυφτείτε ...τον προειδοποίησε ...

Ο Λευτέρης δεν πήγε κατευθείαν στο σπίτι της Ναυσικά...έκανε βόλτες με το αυτοκίνητο και σκεφτόταν ... ήταν πολύ προβληματισμένος ...κατά βάθος ήξερε πως ο Νικηφόρος είχε δίκιο ...όμως πραγματικά ήθελε να παντρευτεί την Ναυσικά ...στην αρχή ήταν ένα σχέδιο για να προστατεύσει τον εαυτό του από το παρελθόν και να αποφύγει να χάσει την Ναυσικά, όταν αποκαλυφτεί πως ήξερε την αλήθεια ...όταν όμως της έδωσε το δαχτυλίδι , ένιωσε πως ήταν η πιο σωστή κίνηση που είχε κάνει ποτέ ...αυτή η γυναίκα ήταν μόνο για εκείνον ...χαμογέλασε με αυτή την σκέψη και έκανε στροφή για να πάει κοντά της ...

Γ: αστυνόμε συγγνώμη που ζήτησα να συναντηθούμε έτσι ...
Αστ: κανένα πρόβλημα ...πρόκειται για την υπόθεση Χαραλάμπους;...
Γ: ναι ...ο Πέτρος μου είπε πως μπορώ να σας έχω εμπιστοσύνη ...θέλω λοιπόν να σας παραδώσω κάποια στοιχεία σχετικά με αυτή την υπόθεση ...τα αξιολογείτε και πράττετε αναλόγως ...αυτό που θέλω είναι να έχω άμεση ενημέρωση για τις κινήσεις σας και εννοείται απόλυτη εχεμύθεια ...

Ο Αστυνόμος έριξε μια μάτια στα έγγραφα και σφύριξε με θαυμασμό ...

Αστ: που τα βρήκατε αυτά;...
Γ: ας πούμε πως μου τα έδωσε ένας φύλακας άγγελος ...

Η Ναυσικά μόλις είχε βγει από το μπάνιο και μπήκε τραγουδώντας στο δωμάτιο της ...
Εκεί την περίμενε ο Λευτέρης που σφύριξε με θαυμασμό μόλις την είδε ...

Ν: με τρόμαξες ..τον μάλωσε ...
Λ; Όχι αρκετά για να σου πέσει η πετσέτα ...είπε και την πλησίασε ...την κόλλησε πάνω του και άρχισε να την φιλάει με πάθος ...

Η πετσέτα δεν άργησε να βρεθεί στο πάτωμα και τα υγρά μαλλιά της Ναυσικά, είχαν απλωθεί στο κρεβάτι ,αφήνοντας τα ίχνη τους στα σεντόνια ...

Είχε γίνει πηλός στα χέρια του ...είχε ξεχάσει και το που βρίσκονταν και τα πάντα ...το μόνο που ήθελε ήταν να τον νιώσει κοντά της ...έβαλε τα χέρια της κάτω από την μπλούζα του,την ίδια στιγμή που ο Λευτέρης με τα χέρια του ακούμπησε το σημείο που ήταν η τομή από την εγχείρηση ...ασυναίσθητα εκείνη τεντώθηκε και ο Λευτέρης σαν να συνήλθε απότομα ,την έσπρωξε μακριά του και την κοίταξε με βλέμμα θόλο ...

Λ: τι κάνω ;...σε πόνεσα;...
Ν: δεν καταλαβαίνω γιατί σταμάτησες ;...πήγε να τον πλησιάσει ξανά, όμως αυτός σηκώθηκε από το κρεβάτι ...

Της έδωσε την πετσέτα με μια κίνηση απόγνωσης, για να μην νιώθει την πρόκληση κοιτάζοντας την ...

Λ: ντύσου σε παρακαλώ ...είπε και της γύρισε την πλάτη ,σε μια προσπάθεια να βάλει σε τάξη της σκέψεις του ...
Ν: μπορείς να γυρίσεις τώρα ...του είπε η Ναυσικά και η φωνή της είχε έναν τόνο απογοήτευσης ...

Δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει την δυσπιστία και την απογοήτευση στα μάτια της ...ένιωθε σαν σκουλήκι ...δεν έπρεπε να ξεκινήσει κάτι, το οποίο ήξερε πως δεν έπρεπε να τελειώσει ...

Ν: γιατί σταμάτησες ;...έκανα κάτι εγώ ;...τον ξαναρώτησε ...
Λ: όχι ...εσύ δεν έκανες τίποτα ...απλά είναι νωρίς ακόμα και εδώ δεν είναι το κατάλληλο μέρος...
Ν: για το μέρος το καταλαβαίνω ...νωρίς γιατί;...είμαστε αρραβωνιασμένοι ...το ξέχασες ;...είπε και του κούνησε εκνευρισμένη το δαχτυλίδι μπροστά στο πρόσωπο ...τώρα που της πέρασε η πρώτη απογοήτευση είχε αρχίσει να εκνευρίζεται ...
Λ: προσπάθησε να καταλάβεις ...μόλις σε ακούμπησα στη μέση τινάχτηκες ... δεν είσαι έτοιμη ακόμα ...
Ν: και κόψιμο από τη σαλάτα να είχα στο δάχτυλο, μόλις με ακουμπούσε κάτι θα αντιδρούσα ...λες βλακείες γιατρέ ...δεν πόνεσα ...τώρα πονάω ...πονάω γιατί με απορρίπτεις συνέχεια...

Ο Λευτέρης πήγε να την αγκαλιάσει ,αλλά τώρα ήταν σειρά της να τραβηχτεί ...

Ν: μην με ακουμπάς ...φύγε!! ...
Λ: θα φύγω, αλλά να ξέρεις πως για μένα είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνω συνέχεια πίσω ...δεν σε απορρίπτω ...να σε προστατεύσω προσπαθώ ...

Ο Μάκης είχε κάτσει στο σπίτι του Νικηφόρου ...δεν ήθελε να πάει στο σπίτι και ο Νικηφόρος δεν ήθελε να μείνει μόνος του ...
Μ: πιστεύεις πως θα βγει σε καλό αυτή η κίνηση του Λευτέρη;...
Νικ: το ελπίζω ,γιατί δεν νομίζω πως θα μπορέσει να αντέξει άλλη απόρριψη ...
Μ: θυμάσαι πως ήταν όταν γύρισε από το Λονδίνο;...
Νικ: πως μπορώ να το ξεχάσω ;...νόμιζα πως έβλεπα ένα πληγωμένο θηρίο ...

Ο Νικηφόρος και ο Μάκης ήταν στο πατρικό τους ...δεν είχαν μετακομίσει ακόμα ...το κουδούνι χτύπησε και ο Νικηφόρος πήγε να ανοίξει ...έξω από την πόρτα στεκόταν ο Λευτέρης ...όχι ο δικός τους Λευτέρης ...τα μάτια του είχαν μαύρους κύκλους και ήταν αξύριστος ...μόλις είδε τον Νικηφόρο ,έπεσε στην αγκαλιά του και άρχισε να κλαίει σαν μωρό ...

Λ: γιατί δεν με αγαπάει κανείς έμενα ;...τόσο κακός άνθρωπος είμαι ;...ρώτησε μέσα από τα αναφιλητά του ...

Ο Μάκης τους είχε πλησιάσει αθόρυβα και είχε μείνει και αυτός άφωνος από την εικόνα που παρουσίαζε ο φίλος τους ...

Μ: ελάτε μέσα ...
Λ: ήταν έγκυος ...και δεν ήθελε το μωρό μας ...γιατί με τιμωρεί ο Θεός ;...τι κακό έχω κάνει ;...συνέχισε το παραλήρημα ...

Δεν υπήρχαν λόγια παρηγοριάς...είχαν κάτσει οι τρεις τους, μέχρι να τον ηρεμήσουν ...μετά εκείνος κατάρρευσε ...κοιμόταν για μέρες ,σαν να μην ήθελε να ξυπνήσει και να αντιμετωπίσει την αλήθεια ...

Μ: αυτή τη φορά είναι αλλιώς ... Η Ναυσικά τον αγαπάει ...ακόμα και αν μάθει την αλήθεια, θα τον βρίσει και μετά θα τον αγκαλιάσει ...
Νικ: δεν είμαι και τόσο βέβαιος ...το σοκ που θα υποστεί ,θα την κάνει να στραφεί στους ανθρώπους που την αγαπάνε ...αν νιώσει προδομένη και από αυτούς ...
Μ: ότι και να γίνει ,εμείς θα είμαστε δίπλα του ...όπως ήμασταν πάντα ...

Η Αγγέλα είχε κοιμηθεί και τα κορίτσια την άφησαν να ξεκουραστεί ...

Μαρ: γιατί δεν φεύγεις ;...θα την προσέχω εγώ ...
Εύα : δεν θέλω να φύγω ...τι λες ;...πάμε να κάτσουμε στο σαλόνι και να τα πούμε ;...
Μαρ: γιατί όχι;...αλήθεια το γράμμα που σου άφησε εσένα που είναι ;...
Εύα : επάνω ...πάω να το φέρω ...

Έκατσαν μαζί και κοιτούσαν τον φάκελο ...

Μαρ: τι λες να σου γράφει ;...
Εύα :φαντάζομαι θα μου εξηγεί τους όρους της διαθήκης ...
Μαρ: άντε θα το ανοίξεις ,ή θα το κοιτάμε όλο το βράδυ ;

Η Εύα άνοιξε το φάκελο και άρχισε να διαβάζει φωναχτά ...

Δεν ξέρω πως να σε προσφωνήσω , οπότε θα μείνω στο όνομα σου ...

Εύα λοιπόν ...
Δεν έχουμε γνωριστεί, ή τουλάχιστον αποκλείεται να με θυμάσαι ...εγώ σε θυμάμαι μωρό και πρέπει να σου πω πως ήσουν πολύ όμορφη ...φαντάζομαι πως και τώρα θα ισχύει το ίδιο ...το σοκ της αποκάλυψης θα πρέπει να ήταν πολύ δυνατό για σένα ...πρέπει λοιπόν να σου εξηγήσω κάποια πράγματα ...όπως θα έχεις καταλάβει, ήμουν πάντα ερωτευμένος με την μητέρα σου ...εκείνη όμως δεν με είδε ποτέ ερωτικά και εγώ το σεβάστηκα, όσο και αν με πόναγε που είχε δίπλα της έναν άνθρωπο που δεν την αγαπούσε ...

Στα διαδικαστικά τώρα ...οι όροι της διαθήκης, είναι τόσο δεμένοι ,για τον μοναδικό λόγο πως φοβάμαι πως ο Κυριάκος θα προσπαθήσει να σε παντρέψει με κάποιον δικό του, για να βάλει στο χέρι τα λεφτά σου ...ελπίζω πως δεν θα πέσεις σε αυτή την παγίδα και πως εσύ θα βρεις αυτόν που πραγματικά σε αγαπάει και θα κάνεις μια ευτυχισμένη οικογένεια ...αν βρεις αυτό το μοναδικό άντρα ,ο Γιάννης θα σε βοηθήσει να απαλλαγείς από κάποιους από αυτούς τους όρους ...όμως θέλω να είσαι απόλυτα σίγουρη ...
Σου εύχομαι να έχεις μια καλή και ευτυχισμένη ζωή και αν θες να μου ανάβεις και κανένα κεράκι δεν θα έλεγα όχι ...

ΥΓ: φρόντιζε την μητέρα σου ...το αξίζει ...

Μαρ: καλά ο τύπος δεν παιζόταν ...έχω μείνει άφωνη ...
Εύα : την αγαπούσε πραγματικά ...και προσπαθεί ακόμα και τώρα να την φροντίσει ...
Μαρ: υπάρχουν άραγε τέτοιοι άντρες πια;...
Εύα : υπάρχουν ...και τον ένα τον έχω βρει εγώ ...είπε η Εύα και χαμογέλασε ...
Μαρ: αδελφούλα είναι σοβαρά τα πράγματα τελικά ...
Εύα : ναι, είναι ...παραδέχτηκε ...ο Μάκης με αγαπάει πραγματικά ...
Μαρ: μην βιαστείς να πάρεις αποφάσεις ...σου έχει λείψει η αγάπη τόσα χρόνια και μπορεί πολύ εύκολα να πέσεις στην παγίδα ...την προειδοποίησε ...
Εύα : μην φοβάσαι ...μετά από τόσο φόβο και τόσο πόνο ,νομίζω πως μπορώ να ξεχωρίσω την αγάπη ...

Ο Λευτέρης καθόταν στην βεράντα με ένα ποτό στο χέρι και το βλέμμα του είχε χαθεί στο κενό ...
Η Στέλλα τον κοίταζε από απόσταση ...κάτι τον βασάνιζε ...τον πλησίασε και ακούμπησε το χέρι της στον ώμο του, κάνοντας τον να τιναχτεί ...

Στ: δεν ήθελα να σε τρομάξω ...θες να το συζητήσουμε ;...
Λ: ξέρεις κάτι ;...ποτέ δεν είχα μητρικό πρότυπο ...βλέπεις ήμουν πολύ μικρός όταν χάθηκαν οι δικοί μου ...και ο πατέρας του Νικηφόρου μας μεγάλωσε μόνος του ...νομίζω όμως πως η μητέρα μου σου έμοιαζε ...
Στ: αυτό να το πάρω ως θετικό;...
Λ: Ναι ...από το λίγο που την θυμάμαι ,ήταν υπερπροστατευτική και λίγο αυταρχική ...όπως εσύ ...
Στ: δεν νομίζω πως μου αρέσει αυτό που λες ...
Λ: για καλό το είπα ...όλοι οι γονείς στα μάτια των παιδιών τους μοιάζουν αυταρχικοί ...έχεις κάνει πολύ καλή δουλειά με την Ναυσικά ...
Στ: την αγάπησα από την πρώτη στιγμή που αντίκρισα τα ματάκια της ...
Λ: και εγώ το ίδιο ...στην αρχή απλά ήθελα να την κάνω καλά και μετά ...την αγάπησα χωρίς να καταλάβω πως έγινε ...έχω περάσει πολλά στην ζωή μου και πλέον ξέρω πως εδώ τερματίζω ...δεν αντέχω στην σκέψη πως μπορεί να την χάσω ...
Στ: και φοβάσαι πως αυτό μπορεί να γίνει εξαιτίας μου ...
Λ: εσάς θα σας συγχωρήσει ...έστω και δύσκολα ...έμενα όμως ;...

Η Στέλλα δεν είχε απάντηση να του δώσει ...όμως καταλάβαινε τώρα αυτό που της είχε πει η κόρη της ... «όταν τον γνωρίσεις θα τον αγαπήσεις»...είχε δίκιο ...ένα μεγάλο πληγωμένο παιδί ήταν ...

Στ : άντε πήγαινε για ύπνο τώρα και σταμάτα να πίνεις ...είπε και του πήρε το ποτήρι από τα χέρια ...δεν βοηθάει ...

Ο Λευτέρης την κοίταξε και χαμογέλασε ...πρώτη φορά του μιλούσαν τόσο «μαμαδιστικα»...

Η Αμαλία κοιμόταν και ο Πέτρος είχε βγει να πάρει έναν καφέ ...αυτή τη στιγμή βρήκε ο Φίλιππος για να πάει στη μητέρα του ...

Φ: μαμά;...

Η Αμαλία άνοιξε τα μάτια της και τον κοίταξε ...

Αμ: ήρθες ...
Φ: ναι ...πως είσαι ;...
Αμ: καλύτερα ...έλα κοντά μου ...
Φ: δεν μπορώ ...είναι πολύ νωρίς ακόμα ...πότε θα βγεις ;...
Αμ: αύριο μάλλον ...έχεις πολλές απορίες...διαπίστωσε ...
Φ: ωραία ...θα τα πούμε στο σπίτι ...πήγε να φύγει, αλλά η Αμαλία τον σταμάτησε ...
Αμ: Μην φεύγεις έτσι ...
Φ: μην με πιέζεις ...δεν μπορώ να κάνω αλλιώς αυτή τη στιγμή ...

Η πόρτα πίσω του έκλεισε και η Αμαλία ξέσπασε σε κλάματα ...σε αυτή την στάση την βρήκε ο Πέτρος ...

Π: Αμαλία...τι έχεις ;...
Αμ: ο Φίλιππος ...δεν θα με συγχωρήσει ποτέ ...
Π: είναι νωρίς ακόμα ...μόλις μάθει θα καταλάβει ...
Αμ: εσύ ;...θα καταλάβεις ;...
Π: μην ασχολείσαι με αυτά τώρα ...ηρέμησε σε παρακαλώ ...

Ο Πέτρος ήταν μπερδεμένος ...καταλάβαινε ,αλλά δεν μπορούσε να δεχτεί την αλήθεια ...δεν ήταν η κατάλληλη ώρα όμως ...