Η Δήμητρα μπήκε  στα κρυφά στο γραφείο του Λευτέρη, για να βρει το βιβλίο μετά από παρότρυνση της Ναυσικά ...δεν συμφωνούσε βέβαια ...θα μπορούσαν απλά να του το ζητήσουν ,αλλά η Ναυσικά φοβήθηκε μήπως έβρισκε το γράμμα ...

Δ: νάτο ...είπε και χαμογέλασε ,αλλά η φωνή της νοσοκόμας ,που μπήκε εκείνη τη στιγμή στο χώρο ,την έκανε να αναπηδήσει και να της πέσει κάτω ...
Νος: τι κάνετε εδώ μέσα;...της είπε με αυστηρή φωνή ...
Δ: είχα ξεχάσει το βιβλίο μου και ήθελα να το πάρω ...είπε η Δήμητρα με χαμόγελο και σήκωσε το βιβλίο από το πάτωμα ...αυτό είναι...
Νος: δεν επιτρέπεται να μπαίνετε στα ιατρεία ,όταν ο γιατρός δεν είναι μέσα ...την μάλωσε...
Δ: όταν ήρθα νόμιζα πως θα ήταν εδώ ...δεν έκανα κάτι κακό ...δικαιολογήθηκε
Νος: να μην επαναληφτεί σας παρακαλώ...της είπε και άνοιξε την πόρτα για να βγει η Δήμητρα από τον χώρο ...

Νος: αυτό που όλα τα κοριτσάκια τρέχουν πίσω του ...μονολόγησε η νοσοκόμα μόλις έμεινε μόνη ...κοιτά να δεις όλα τα χαρτιά κάτω τα πέταξε ...σήκωσε από το πάτωμα κάτι χαρτιά και έναν κλειστό φάκελο που δεν είχε όνομα ...ας τον αφήσω πάνω πάνω να τον δει ...είπε και έφυγε ...

Στο σπίτι του Ρίζου το γεύμα κύλησε με γέλια και ανάλαφρες συζητήσεις ...
Η Αμαλία μετά από μέρες αισθάνθηκε και πάλι να χαλαρώνει ,κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Πέτρο ...

Π: Γιάννη δεν θυμάμαι να μου είχες πει πως γνωρίστηκες με την Ειρήνη ...ρώτησε
Γ: σοβαρά ;...περίεργο μου φαίνεται ...απόρησε και άρχισε την αφήγηση όλο καμάρι ...εγώ την είχα πετύχει κανά δυο φορές στο μπαράκι που σύχναζαν με την Αμαλία, αλλά δεν τις είχα πλησιάσει ...ώσπου μια μέρα έπεσε πάνω μου ...γέλασε με την ανάμνηση ...κάναμε τις συστάσεις και έκατσα για λίγο μαζί τους ...μετά της έδωσα το τηλέφωνο μου και της είπα πως αν ήθελε θα έπρεπε να με πλησιάσει εκείνη ...βέβαια πρώτα την είχα ενημερώσει για το ενδιαφέρον μου ,έτσι ώστε να μην νομίζει πως ρισκάρει ...
Π: ώστε έτσι ...εγώ έλειπα τότε ,οπότε εσύ θα ξέρεις αν η γυναίκα μου ήταν φρόνιμο κορίτσι ...
Γ: ήταν κυρία με 'Κ' κεφαλαίο...απλά ήταν λίγο μελαγχολική ,επειδή είχατε χωρίσει ...

Η Αμαλία πήρε βαθιά ανάσα μόλις άκουσε την απάντηση και κοίταξε την Ειρήνη αναζητώντας βοήθεια ...
Ειρ: τι πάτε και θυμάστε ...αυτά είναι αρχαία ιστορία ...σημασία έχει πως τώρα είμαστε εδώ , είμαστε καλά και έχουμε τα παιδιά μας ...
Κ: και κάπου εδώ νομίζω πως ήρθε η ώρα να την κάνουμε με ελαφρά ...είπε ο Κώστας στον Φίλιππο και γέλασαν ...
Φ: τι θα κάνεις το απόγευμα ;...τον ρώτησε
Κ: δεν έχω κανονίσει κάτι ...
Φ: πάμε καμιά βόλτα;...
Π: που θα πάτε;...
Φ: πάμε για καφέ και μετά εγώ έλεγα να περάσω από την Ναυσικά ...
Κ: ποια είναι η Ναυσικά ;...καινούρια ;...
Φ: όχι ρε ...περίεργη ιστορία ...θα στην πω ...αν θες μπορείς να έρθεις μαζί μου ...πρότεινε ...

Η Αμαλία είχε αρχίσει να πιστεύει πως ο γιος της ήθελε να την ξεκάνει ...δεν εξηγιόταν αλλιώς ...

Αμ: το κορίτσι είναι στο νοσοκομείο και εσύ θα την κάνεις αξιοθέατο;...μπορεί να μην θέλει παρέα ...
Φ: μπα ...δεν είναι τέτοιος τύπος... άλλωστε της έχω μιλήσει για τον Κώστα ...
Κ: λοιπόν εμείς φεύγουμε ...μου κίνησες την περιέργεια τώρα ...
Ειρ: να προσέχετε ...Αμαλία πάμε και εμείς να φτιάξουμε καφέ ;...πρότεινε για να μείνουν λίγο μόνες ...

Δ: το βρήκα ...αλλά παραλίγο να πάθω συγκοπή ...

Η Ναυσικά πήρε το βιβλίο στα χέρια της και άρχισε να το ξεφυλλίζει ...μόνο που...

Ν: το γράμμα δεν είναι μέσα ...είπε πανικόβλητη ...
Δ: λες να το έχει ήδη δει;...
Ν: δεν νομίζω ...κάτι θα μου είχε πει ...μάλλον θα έπεσε από μέσα ...και τώρα;...
Δ: έγραφες κάτι παράξενο, ή κάτι που μπορεί να σε φέρει σε δύσκολη θέση ;...την ρώτησε η Δήμητρα ...
Ν: όχι ...αλήθειες έγραφα ...αλήθειες βασισμένες στα τότε δεδομένα ...παραδέχτηκε ...
Δ: τότε χαλάρωσε ...αν το βρει θα στο φέρει ...
Ν: εσύ πως και δεν είσαι με τον Νικηφόρο ;...την ρώτησε
Δ: έμεινε με τον Μάκη ...περνάει περίεργα ...
Ν: έμαθες λεπτομέρειες ;...
Δ: όχι πολλά ...ο Μάκης είναι ερωτευμένος με την γραμματέα του την Εύα ...και αυτή είναι , αλλά από ότι μου είχε πει την άλλη φορά, περνάει μια δύσκολη οικογενειακή κατάσταση ...μάλλον αυτό που έχει συμβεί, έχει σχέση με εκείνη και την οικογένεια της ...
Ν:και ο Λευτέρης πάνω κάτω τα ίδια μου είπε, αλλά είμαι σίγουρη πως κάτι σοβαρό συμβαίνει ...βλέπεις το ότι δεν μιλάνε, εμένα με προβληματίζει ...
Δ: καλά εσένα σε προβληματίζουν τα πάντα ...από την κλεισούρα είναι ...
Ν: πες το ψέματα ...άντε να βγω γιατί θα τρελαθώ εδώ μέσα ...

Ειρ: καρφώνεσαι φιλενάδα...
Αμ: τι να κάνω ;...αφού βλέπεις μου έρχονται τα χτυπήματα από παντού ...
Ειρ: πάντως ο άντρας σου έχει καταλάβει σίγουρα ...δεν ήταν και τόσο τυχαία η συζήτηση που άνοιξε ...
Αμ: το κατάλαβες και εσύ ;...γιατί ο Φίλιππος ;...τώρα θα πάει και τον Κώστα να την γνωρίσει ...
Ειρ : πρέπει να μιλήσεις ...αν βρουν την άκρη μόνοι τους, θα είναι πολύ χειρότερα ...
Αμ: δεν έχω το δικαίωμα ...έχει μια πολύ καλή ζωή ...πως θα της το κάνω αυτό;
Ειρ: είσαι σίγουρη πως νοιάζεσαι μόνο για εκείνη ;...

Η Αμαλία την κοίταξε ...ήξερε τι εννοούσε και δεν είχε απάντηση ...

Π: είπες πριν πως η Αμαλία ήταν στενοχωρημένη ...σου είπαν ποτέ γιατί;...
Γ: δεν ρώτησα ,αλλά ήξερα πως ήταν μεγάλο πλήγμα για εκείνη το ότι έφυγες και στο καπάκι απέβαλε ...είπε με φυσικότητα ...
Π: τι είπες ;...
Γ: δεν το ήξερες ;...
Π: όχι ...δεν μου το είπε ποτέ ...
Γ: όταν την γνώρισα εγώ ,εσύ έλειπες ήδη ένα χρόνο ...αρά, ότι είχε γίνει ,δεν ήταν ακριβώς πρόσφατο ...όμως τώρα που το σκεφτομαι ...ήταν λίγο πιο παχουλή και εγώ νόμιζα πως από την στενοχώρια το είχε ρίξει στο φαί...ποτέ όμως δεν την είχα δει να τρώει πολύ ...
Π: κάνε μου μια χάρη ...μην πεις τίποτα από αυτά που είπαμε στην Ειρήνη ...θα σου εξηγήσω τον λόγο αύριο ...έλα από το γραφείο μου ...
Γ: θα έρθω ...άλλωστε όπως σου είπα θέλω την βοήθεια σου ...
Π: κάτι σχετικό με την δουλειά ;...
Γ: πλησιάζει η μέρα να ανοιχτεί η διαθήκη του Μιχάλη ...
Π: πέρασαν κιόλας δέκα επτά χρόνια ;...
Γ: στο τέλος του μήνα ...και πρέπει να επικοινωνήσουμε με την κοπέλα και να δούμε τις προθέσεις της ...
Π: Λες να θέλει να πάρει τον έλεγχο;...
Γ: ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ...

Φ: αυτή που λες είναι η ιστορία ...
Κ: έλα ρε φίλε ...δεν συμβαίνουν αυτά ...πάντως τώρα με κάνεις να θέλω να την γνωρίσω ...
Φ: θα σου ζητήσω μια χάρη ...εσύ με ξέρεις από μικρό ...τώρα που θα πάμε, προσπάθησε να δεις αν έχουμε ομοιότητες φυσιογνωμικά ...
Κ: τόσο πολύ σε έχει επηρεάσει αυτό που είπε η φίλη της ;...
Φ: ναι ...και όσο αντιδρά περίεργα η μητέρα μου ,με κάνει να θέλω να ψαχτώ περισσότερο ...
Κ: δεν θέλω να σε προσβάλω, αλλά αν είχες μια αδελφή λες να μην το ήξερες ;...
Φ: κάνε μου απλά την χάρη ...

Ο Λευτέρης γύρισε στο γραφείο του και κάθισε στην καρέκλα εξαντλημένος ...χρειαζόταν να κοιμηθεί άμεσα ,αλλά δεν μπορούσε να φύγει ...στην σκέψη της Ναυσικά χαμογέλασε ... «να της πάω το βιβλίο της» ...σκέφτηκε ,αλλά δεν το είδε πουθενά ...ένας φάκελος τράβηξε το βλέμμα του ...κλειστός και χωρίς στοιχειά ...περίεργο ...ήταν έτοιμος να τον ανοίξει όταν ...

Νικ: τι κάνεις εδώ ;...
Λ: σκεφτομαι πόσο κουρασμένος είμαι ...
Νικ: σε ξεθεώνει η μικρή;...
Λ: ότι μπορεί κάνει και εκείνη ...χαμογέλασε ονειροπόλα ...
Νικ: ωχ το ξέρω αυτό το ύφος ...το ίδιο έχει και ο Μάκης ...
Λ: Ναι γιατί εσύ πας πίσω ...αλήθεια που είναι το άλλο σου μισό;...
Νικ: κάνει παρέα στο δικό σου άλλο μισό ...πάμε και εμείς ;...
Λ: σε λίγο ...θέλω την γνώμη σου για κάτι ...
Νικ: Φιλική ή επιστημονική ;...
Λ: συνδυασμό και των δυο ...κάτσε ...
Νικ: μάλιστα ...θα πάρει ώρα αυτή η κουβέντα ...

Ο Λευτέρης τον αγριοκοίταξε και εκείνος του έκανε νόημα να αρχίσει ...

Λ: από ιατρικής απόψεως η Ναυσικά πάει ανέλπιστα καλά ...έχει αρχίσει να σηκώνεται και σήμερα έκανε και δυο βήματα ...
Νικ: αυτό είναι πολύ καλό ...
Λ: μαζί όμως με την υγεία της που βελτιώνεται ,έχει αρχίσει να «ζητά» κάποια πράγματα ...και δεν εννοώ ούτε λεφτά ,ούτε φαγητό ...
Νικ: α...εννοείς ...
Λ: ναι ...δεν το λέει καθαρά, αλλά φαίνεται στο ύφος και τις κινήσεις της ...και εγώ τρελαίνομαι ...και δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμα ...
Νικ: εσύ την θες ;...
Λ: τι ερώτηση είναι αυτή;...λες να έκανα αυτή την συζήτηση διαφορετικά ;...
Νικ: δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα ...εκτός και αν πιστεύεις πως λόγω του τραυματισμού της δεν είναι έτοιμη ακόμα ...
Λ: τώρα μιλάς σωστά ...φοβάμαι πως μπορεί να κάνει κακό στον εαυτό της ,ή ακόμα χειρότερα μήπως της κάνω εγώ κακό...
Νικ: Και γιατί δεν της λες πως πρέπει να κάνει υπομονή, μέχρι να συνελθει τελείως ...
Λ: γιατί τώρα έχει άρχισε να συζητάει πως θέλει να έρθει στο Λονδίνο ...
Νικ: πιστεύεις πως θα καταφέρει να ταξιδέψει τόσο σύντομα;...
Λ: Αν το βάλει στο μυαλό της ναι ...
Νικ: ωραία ...αν καταφέρει να είναι τόσο καλά ,ώστε να ταξιδέψει ,σημαίνει πως θα είναι καλά γενικά ...αλλά εσύ δεν θέλεις να έρθει στο Λονδίνο ...αυτό είναι;...

Ο Λευτέρης τον κοίταξε ένοχα ...

Νικ: τι θέλεις να αποφύγεις Λευτέρη;...μην μου πεις ...θα είναι και η Ντέμπορα εκεί;...

Ο Λευτέρης έγνευσε καταφατικά ...δεν είχε κουράγιο να μιλήσει ...

Νικ: Λευτέρη κοίταξε με ...τι σε νοιάζει εσένα που θα είναι η Ντέμπορα εκεί;...
Λ: δεν με νοιάζει ...απλά φοβάμαι πώς θα αντιδράσω όταν την δω ...και δεν θέλω η Ναυσικά να είναι εκεί ...
Νικ: δεν μου αρέσει καθόλου αυτό που ακούω ...Η Ντέμπορα είναι παρελθόν ...κακό παρελθόν ...κανόνισε να χαλάσεις αυτό που έχεις με την Ναυσικά για βλακείες ...Συμμαζέψου ...
Λ: τα ξέρω όλα αυτά αλλά ...
Νικ: δεν υπάρχει αλλά...σήκω να πάμε στα κορίτσια τώρα και στάματα να δημιουργείς προβλήματα από το πουθενά ...

Φ: ενοχλώ;...
Ν: όχι βέβαια έλα μέσα ...του είπε η Ναυσικά ...
Φ: έχω και παρέα όμως ...από εδώ ο φίλος μου ο Κώστας ...
Ν: γεια σου Κώστα ...εγώ είμαι η Ναυσικά ...του χαμογέλασε και του έδωσε το χέρι ...και αυτή είναι η Δήμητρα ...
Δ: χάρηκα ...
Κ: και εγώ ...ο Φίλιππος μιλάει με τα καλυτέρα λόγια για σένα ...
Ν: έχω μεγάλο fun club!...αστειεύτηκε η Ναυσικά ...αλλά με άδεια χέρια ήρθες ...τον μάλωσε...
Δ: αχ ναι... εκείνα τα ωραία τρουφάκια που δεν πρόλαβα να φάω την άλλη φορά ...
Ν: υπονοείς κάτι ;...
Δ: όχι ...απλά λέω πως δεν είχες αφήσει κανένα...
Κ: τελικά είχες δίκιο ...τώρα καταλαβαίνω γιατί έρχεσαι εδώ ...
Φ: γιατί;...τον ρώτησε με απορία
Κ: περνάς πολύ ωραία εδώ ...
Ν: ναι είμαστε κάτι ανάμεσα στο πιο ωραίο θεατρικό και το πιο in club ...μόνο που εδώ δεν χορεύουμε ...παρατήρησε η Ναυσικά και σαν να μελαγχόλησε λίγο ...
Κ: έλα τώρα ...αυτά τα ματάκια δεν πρέπει να μελαγχολούν ...της είπε και ανασήκωσε το πρόσωπο της για να τον κοιτάξει, κάνοντας την Ναυσικά να αισθανθεί αμήχανα και τον Λευτέρη που μόλις μπήκε μέσα στο δωμάτιο, να ξεχάσει και κούραση και τα πάντα ...

Λ: Βλέπω έχουμε μάζωξη και σήμερα...
Ν: Λευτέρη...τραβήχτηκε απότομα και κοκκίνισε
Φ: Γεια σου Λευτέρη ...ήρθαμε με τον φίλο μου τον Κώστα να πούμε ένα γεια και θα φύγουμε ...
Λ: καλώς γιατί δεν κάνει να μαζευόμαστε και πολλοί εδώ μέσα...είπε κοιτώντας τον Κώστα ...
Φ: ναι ...δίκιο έχεις ..Ναυσικάκι θα τα ξαναπούμε εμείς ...Δήμητρα , Νικηφόρε ...τους χαιρέτησε με ένα νεύμα ...
Κ: λοιπόν χάρηκα για τη γνωριμία ...ελπίζω να ξανασυναντηθούμε ...
Λ: μην σε χάσουμε ...είπε και εισέπραξε μια κλωτσιά από τον Νικηφόρο ...

Ο Μάκης κοίταζε το κινητό του και περίμενε μια της κίνηση ,ένα νέο ...θα τρελαινόταν ...ήθελε να είναι μαζί της και να τη βοηθήσει ...αλλά μάλλον εκείνη δεν ήθελε ...

Και τότε χτύπησε το κουδούνι ...

Μ: Εύα ;...ήταν στα αλήθεια εκεί ή η φαντασία του του έπαιζε παιχνίδια ;...
Εύα : να περάσω ;...
Μ: ναι βέβαια ...έλα ...
Εύα : έχω να σου πω μια απίστευτη ιστορία ...

Η έκφραση της είχε κάτι το περίεργο ...ανάμεικτα συναισθήματα ...

Μ: είμαι όλος αυτιά ...είπε και κάθισε στον καναπέ δίπλα της ...
Εύα : πρώτα θέλω να μου πεις αν ξέρεις κάποιον Γιάννη Ευθύμιου ...
Μ: όλη η Ελλάδα τον ξέρει ...πολύ ικανός επιχειρηματίας και πολύ ευθύς άνθρωπος ...όλη η αγορά έχει μόνο καλά να πει για αυτόν ...γιατί ρωτάς ;...
Εύα : θα σου εξηγήσω ...τι άλλο γνωρίζεις ;...
Μ: την επιχείρηση την έστησε μαζί με τον κολλητό του ,του όποιου την αδελφή παντρεύτηκε τελικά ...ο συνεταίρος του σκοτώθηκε σε τροχαίο και από τότε είναι ο μόνος ιδιοκτήτης ...
Εύα : σε τροχαίο ...μάλιστα ...
Μ: τότε βέβαια είχαν οργιάσει οι φήμες πως δεν ήταν και τόσο τυχαίο, αλλά τίποτα δεν αποδείχτηκε ...
Εύα : αν μπορούσες να συνεργαστείς μαζί του, πως θα σου φαινόταν ;...
Μ: Θα ένιωθα ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου, αλλά δύσκολο ...
Εύα : ίσως όχι και τόσο ...του χαμογέλασε αινιγματικά και ξεκίνησε την αφήγηση της, αφήνοντας τον Μάκη με το στόμα ανοιχτό ...

Ο Πέτρος και η Αμαλία κάθονταν αγκαλιά στην βεράντα ...

Η Ειρήνη και ο Γιάννης είχαν φύγει και τώρα απολάμβαναν την ησυχία ...

Π: καλά περάσαμε ...να το ξανακάνουμε ...
Αμ: ναι ωραία ήταν ...
Π: πως περνούν όμως τα χρόνια ...κοίταζα τα παιδιά μας ...
Αμ: σωστοί άντρες έχουν γίνει ...
Π: Ξέρεις τι μου έλεγε ο Γιάννης ;...ανοίγει η διαθήκη του Μιχάλη στο τέλος του μήνα ...

Η Αμαλία γύρισε και τον κοίταξε ...

Αμ: φοβάται για την εταιρία ;...
Π: θεωρητικά κανείς δεν μπορεί να τον κουνήσει ,αλλά θέλει να κάνει μια διερευνητική κίνηση ...άστα όμως αυτά και πες μου ...ήσουν όντως φρόνιμο κορίτσι, ή μου το είπε αυτό ο Γιάννης για να με καθησυχάσει ;...
Αμ: καθυστερημένες ζήλειες Ρίζου;...
Π: ποτέ δεν είναι αργά για ζήλειες ...φύλα τα ρούχα σου ...
Αμ: δεν σε πιστεύω ...αφού ξέρεις πως είσαι ο μοναδικός άντρας της ζωής μου ...
Π: Πειράζει που θέλω να το ακούω;...
Αμ: αδιόρθωτος ...τον μάλωσε γλυκά και τον φίλησε ...

Ν: και τώρα που μείναμε εμείς και εμείς, τι καραγκιοζλίκια ήταν αυτά γιατρέ;...
Λ: σε μένα μιλάς ;...
Ν: μην με εκνευρίζεις ...το ξέρεις πως σε σένα μιλάω ...δεν είδα τον Νικηφόρο να κάνει σκηνές ζηλοτυπίας ...
Λ: ίσως γιατί δεν είδε ο Νικηφόρος τον Κωστάκη, με τις χερούκλες πάνω στο πρόσωπο της Δήμητρας ,να της λέει πόσο ωραία μάτια έχει ...
Ν: και τι το επιλήψιμο έχει αυτό ;...μια καλή κουβέντα είπε ο άνθρωπος ...
Λ: μην μου κάνεις εμένα την χαζή ...εκτός και αν σου άρεσε όλο αυτό το ...
Ν: με προσβάλεις τώρα και εκμεταλλεύεσαι το γεγονός πως δεν μπορώ να σηκωθώ ...τον κατηγόρησε ...αν έχεις αυτή την γνώμη για μένα ,σήκω φύγε τώρα ...
Δ: ρε παιδιά ηρεμίστε ...πήγε να κατευνάσει τα πνεύματα η Δήμητρα ...
Ν: μην ανακατεύεσαι Δήμητρα ...ο κύριος δείχνει την γνώμη που έχει για μένα ...αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι γιατί είναι μαζί μου αφού έχει αυτή την γνώμη ...

Ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα ,αλλά δεν θα του έκανε την χάρη ...

Λ: μήπως εσύ μου δίνεις το δικαίωμα ;...
Ν: φύγε!!!! ...τώρα !!!!...του φώναξε ...
Λ: φεύγω ,αλλά δεν τελειώσαμε ...

Μ: τι μου λες τώρα ;...
Εύα : και εμείς κάπως έτσι μείναμε μόλις τα μάθαμε ...δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ ή να στεναχωρηθώ ...
Μ: πρέπει να τον συναντήσεις και να δεις τις προθέσεις του πριν λήξει η προθεσμία ...
Εύα : και εμείς αυτό σκεφτήκαμε ...αύριο θα πάω από τον Ρίζου...
Μ: και πότε είπαμε είναι τα γενέθλια σου ;...
Εύα : τέλος του μήνα ...
Μ: καλά θα το κάψουμε ...είναι ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί για κάτι ευχάριστο επιτέλους...
Εύα : όταν λες όλοι μαζί ;...
Μ: εμείς, η Μαρίλια , η Αγγέλα αν θέλει , ο Λευτέρης με την Ναυσικά και ο Νικηφόρος με την Δήμητρα...
Εύα : ποιες είναι η Δήμητρα και η Ναυσικά ;...
Μ: είναι τα κορίτσια τους ...είπε και γέλασε με την περιγραφή ...
Εύα : και εσείς κύριε Λαζάρου ;...έχετε κορίτσι ;...
Μ: έτσι νομίζω ,αν και με έχει συνέχεια στην πρίζα ...
Εύα : κάποιο λόγο θα έχει ...μήπως δεν την έχεις πείσει για τις προθέσεις σου ;...
Μ: λες;...τότε να βάλω τα δυνατά μου να την κάνω να το καταλάβει ...είπε και την πλησίασε ...
Εύα : καλό ακούγεται ...είπε η Εύα και κόλλησε πάνω του ...

Φ: λοιπόν;...
Κ: τι λοιπόν;...
Φ: πρόσεξες αυτό που σου είπα ;...
Κ : για να είμαι ειλικρινής όχι ...μέχρι που μπήκε αυτός ο αγροίκος, απλά την χάζευα ...ωραία κοπέλα ...
Φ: αυτός ο αγροίκος που λες, είναι η σχέση της και αν τον έχω ψυχολογήσει σωστά ,τώρα θα γίνεται μεγάλο νταβαντούρι...
Κ: τότε να του πεις πως όταν έχεις μια τόσο ωραία γυναίκα ,φροντίζεις να μην την αφήνεις μόνη ...
Φ: Δηλαδή τσάμπα η βόλτα ...δεν πρόσεξες τίποτα ;...
Κ: sorry ρε φίλε ...πάντως αν θες τη γνώμη μου ξεκόλλα ...

Ο Λευτέρης μπήκε στο γραφείο του και χτύπησε με δύναμη την πόρτα πίσω του ...
Η Δήμητρα που τον είχε ακολουθησε ,έβαλε δειλά το κεφάλι μέσα ...

Δ: άμαχος πληθυσμός ...παύσατε πυρ ...να μπω;...

Ο Λευτέρης δεν μπόρεσε να μην γελάσει με το ύφος της ...

Λ: Έλα μέσα ...
Δ: μην την παρεξηγείς είναι πιεσμένη ...
Λ: Εντάξει και εγώ ήμουν λίγο υπερβολικός ...
Δ: λίγο;...
Λ: Καλά πολύ ...αλλά ζήλεψα ...δεν το θέλω, αλλά μερικές φορές νιώθω πως της επέβαλα την παρουσία μου και μόλις γίνει καλά θα με αφήσει ...
Δ: και αυτή έχει ανασφάλειες και ανησυχεί ...και μην ξεχνάς πως πολύ σύντομα θα την αφήσεις μόνη και θα φύγεις ...έχεις σκεφτεί πόσο δύσκολο είναι για εκείνη;...

Ν: ρε Νικηφόρε με πνιγεί ...ζηλεύει κα την σκιά του ...
Νικ: εντάξει έχει άδικο ,αλλά ανησυχεί ...
Ν: μα δεν του έχω δώσει δικαίωμα ...δηλαδή εγώ τι πρέπει να σκεφτώ που θα φύγει και θα με αφήσει εδώ ;...
Νικ: ακόμα και αυτό τον φοβίζει ...απλά δεν ξέρει πως να το εκφράσει ...άκουσε με ...συναντηθήκατε σε δύσκολες συνθήκες και αυτό σημαίνει πως πρέπει να προσπαθήσετε λιγάκι παραπάνω ,για να βρείτε τις ισορροπίες σας σαν ζευγάρι ...
Ν: Νικηφόρε να σου κάνω μια ερώτηση ;...είναι λίγο προσωπικής φύσεως ...είπε και κοκκίνισε λιγάκι ...
Νικ: ακούω ...
Ν: μήπως σου έχει παραπονεθεί που δεν μπορούμε ...ξέρεις ...κοκκίνισε ακόμα περισσότερο ...

Ο Νικηφόρος γέλασε ...

Νικ: αν ήξερες πόσο πολύ μοιάζετε ...ακόμα και στον τρόπο που σκέφτεστε ...λοιπόν σοβαρά ...δεν μου έχει πει κάτι τέτοιο, αλλά ξέρω πως καταβάλει τεράστιες προσπάθειες για να μην υπερβεί κάποια όρια ...και δεν είναι ότι δεν σε θέλει, απλά γνωρίζει λίγο παραπάνω από εσένα τις σωματικές σου αντοχές αυτή την περίοδο και φοβάται μήπως σε πληγώσει ...
Ν: καταλαβαίνω ...αλλά γιατί δεν μου μιλαει ;...
Νικ: γιατί είναι συναισθηματικά εμπλεκόμενος όπως και εσύ ...άλλωστε εμείς τι δουλειά θα κάναμε ,αν τα βρίσκατε από μόνοι σας ;...

Η Ναυσικά γέλασε με το σχόλιο του ...

Νικ: σε ευχαριστώ πολύ Νικηφόρε ...

Λίγη ώρα αργότερα ,ένα τριαντάφυλλο ξεπρόβαλε στην πόρτα της Ναυσικά ...

Λ: Με συγχωρείς ;...
Ν: αν με συγχωρέσεις και εσύ ...

Της έδωσε το λουλούδι , την κοίταξε στα μάτια και ...

Λ: ζηλεύω και τον αέρα που αναπνέεις ,αλλά δεν ξέρω πως να το ελέγξω ...
Ν: δεν υπάρχει λόγος και όταν βγούμε από εδώ θα σου το αποδείξω ...
Λ: σε αγαπάω ...της ψιθύρισε
Ν: φίλησε με ...του ζήτησε και αυτός υπέκυψε στην πρόκληση των χειλιών της ...

{{ λιγο μεγαλουτσικο ... ελπιζω να μην σας κουρασε ...}}