{{ Δεν ηθελα να σας αφησω σε αναμονη και αποφασισα να βαλω αλλο ενα κεφαλαιο .

Στις {} με πλαγια γραμματα ειναι το ονειρο του Λευτερη , που θα ριξει αρκετο φως στην ιστορια .

Καλη αναγνωση και περιμενω εντυπωσεις με αγωνια ....}}

Ανήσυχος ύπνος .....αναμνήσεις ανάμεικτες με όνειρα και ελπίδες ...μέλλον, παρελθόν και παρόν ένα κουβάρι ,όπως ακριβώς και οι σκέψεις του....φόβοι και επιθυμίες .....

{{Ένα αμάξι κινείται σε έναν επαρχιακό δρόμο....επιβάτες ένα ζευγάρι και ένα αγόρι ....χαρούμενη ατμόσφαιρα με γέλια και τραγούδια που έρχεται σε αντίθεση με την βροχή που πέφτει έξω....το αγόρι έχει βγάλει τη ζώνη και προσπαθεί να ανέβει στην αγκαλιά της μητέρας του.....

Αγόρι: θέλω να με κρατάς .....είπε παραπονιάρικα ....
Μητέρα: περίμενε λίγο να κάνει στην άκρη ο μπαμπάς και θα έρθω εγώ πίσω....του είπε η μητέρα του ....
Αγόρι: όχι εγώ θα έρθω μπροστά.....
Πατέρας : μην με κουνάς σε παρακαλώ και περίμενε να βρω ένα άνοιγμα να σταματήσω .....τον μάλωσε ο πατέρας του και γύρισε να τον κοιτάξει
Μητέρα : πρόσεχε!!!.....φώναξε η μητέρα βλέποντας τα φώτα ενός αυτοκίνητου που με μεγάλη ταχύτητα ερχόταν κατά πάνω τους ....θα μας σκοτώσει .....

Ένας δυνατός θόρυβος και μετά κενό......

Το ίδιο αγόρι μερικά χρόνια μετά ακινητοποιημένο σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου ...
ή μάλλον όχι νοσοκομείο...ίδρυμα....χάνοντας τους γονείς του έχασε τα πάντα ....και κανείς δεν ήθελε να υιοθετήσει ένα ανάπηρο αγόρι .....μελαγχολία και ενοχές .....

Ένας γιατρός χαμογελαστός του έφερε ένα αρκουδάκι να του κάνει παρέα ....
Αγόρι: Ευχαριστώ.....
Γιατρός : θα ήθελες να φέρω τους γιους μου να παίξετε;....
Αγόρι : δεν μπορώ να παίξω.....
Γιατρός : δεν χρειάζεται να τρέχεις για να μπορείς να παίξεις ....υπάρχουν και παιχνίδια που χρειάζονται μόνο μυαλό...και εσύ μου φαίνεσαι πολύ έξυπνος ....
Αγόρι : είμαι .....είπε το αγόρι με περίσσια σιγουριά .....
Γιατρός : τότε θα κάνουμε το άλλο ...θα σε πάρω σπίτι μου και θα πηγαίνεις σχολείο μαζί με τους γιους μου.....
Αγόρι: μπορείτε;...ρώτησε το αγόρι όλο ελπίδα ....

Και έτσι έγινε .....δυο αγόρια τον υποδέχτηκαν και τον αγκάλιασαν σαν αδελφό.....}}

Η Εύα τραβήχτηκε όσο απότομα τον είχε πλησιάσει ....ένιωθε αμήχανα και ο Μάκης το κατάλαβε και αποφάσισε να την βγάλει από την δύσκολη θέση ....

Μ: τι τόσο άσχημο ήταν;.....της είπε χαλαρά ...
Εύα: μην με κάνεις να αισθάνομαι χειρότερα....του είπε χωρίς να τον κοιτάξει ...δεν ξέρω γιατί το έκανα αυτό...
Μ: μην αισθάνεσαι άσχημα ...δεν υπάρχει λόγος ...προφανώς ένιωσες καλά και με φίλησες .....δεν θα σε πιέσω να παραδεχτείς πράγματα που δεν είσαι ακόμα έτοιμη να παραδεχτείς ....να ξέρεις όμως πως όταν σου ξαναέρθει η επιθυμία κάπου εδώ γύρω θα είμαι....συμπληρωσε και την κοίταξε πονηρά ...
Η Εύα γέλασε .....την έκανε να νοιώθει όμορφα ....να νοιώθει μοναδική ....
Εύα : λοιπόν, ήταν μια γεμάτη μέρα σήμερα .....
Μ: σπίτι για ύπνο γιατί αύριο θα είναι μεγαλύτερη .....
Εύα : ότι πεις ......θα με πας ;
Μ: μπορώ να αντισταθώ σε αυτά τα μάτια;....άντε πάμε ....

Η Δήμητρα και ο Νικηφόρος κάθονταν σε ένα παγκάκι και συζητούσαν ...

Νικ: δεν ξέρω αν κάνουμε σωστά ...έχω πολλά χρόνια να τον δω έτσι .....
Δ: μα είναι πολύ απλό ...παραδέχεται πως είναι ερωτευμένος και δεν τον πειράζει κανείς .....
Νικ: απλό είναι για τους απλούς ανθρώπους ...ο Λευτέρης δεν είναι καθόλου απλός ...
Δ: πάντως η Ναυσικά έχει βαλθεί να τον τρελάνει .....και όταν η Ναυσικά βάζει κάτι στο μυαλό της .....
Νικ: τουλάχιστον αυτή είναι ξεκάθαρη για τα συναισθήματα της ....
Δ: είναι ερωτευμένη και θέλει να το ζήσει ...και καταλαβαίνει πως και αυτός ενδιαφέρεται.....μπορεί εσύ να την γνώρισες ακινητοποιημένη στο κρεβάτι, αλλά δεν ξέρεις τι διαόλου κάλτσα είναι .....όταν θέλει κάτι δεν το βάζει κάτω με τίποτα ...και ο φίλος σου κάνει τα πάντα για να της δείξει πως ενδιαφέρεται, εκτός από το να το παραδεχτεί.....
Νικ: θα το παραδεχτεί ....απλά τώρα είναι λίγο μπερδεμένος .....και φοβάμαι τις αντιδράσεις του.....

Η Δήμητρα έκατσε στα πόδια του και τον αγκάλιασε σφιχτά ....
Δ: τελικά για αυτό σε ερωτεύτηκα .....είσαι ψυχούλα σαν και μένα .....
Νικ: με ερωτεύτηκες ακούω.....
Δ: γιατί αμφέβαλες ;....
Νικ: έχω και εγώ τις ανασφάλειες μου ....δώσε μου ένα φιλί για να με καθησυχάσεις ....
Δ: γιατί νομίζω πως με εκμεταλλεύεσαι;...ρώτησε η Δήμητρα με τα χείλη της πάνω στα δικά του....μου αρέσει όμως .....

Ο Λευτέρης στριφογυρνούσε στο κρεβάτι, προσπαθώντας να διώξει τις αναμνήσεις αλλά δεν είχε τη δύναμη να το κάνει ....ήταν σαν να είχε ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και οι άνεμοι των παρέσυραν σε μονοπάτια που δεν ήθελε να ξαναπερπατήσει ....

{{Το ίδιο αγόρι είχε γίνει πλέον άντρας ...ένας πολύ γοητευτικός άντρας .... παραλάμβανε το πτυχίο του ...είχε γίνει γιατρός ....κάποιος που δεν τον ήξερε, ίσως και να μην πρόσεχε την δυσκολία που είχε να ανέβει τα σκαλιά που οδηγούσαν στο βάθρο απονομής....εκείνος όμως το ήξερε και αυτό ήταν το κίνητρο του ...να μην αφήσει ποτέ κανέναν να περάσει αυτό που είχε περάσει ο ίδιος .....

Μια κοπέλα τον κοίταζε με ενδιαφέρον .....όμορφη κοπέλα .....συναντήθηκαν αργότερα και άρχισαν να βγαίνουν .....

κάποια στιγμή η σχέση τους ολοκληρώθηκε και τότε ....
Κοπέλα: γιατί έσβησες το φως ;....
Νεαρός : αισθάνομαι καλύτερα στα σκοτεινά....
Κοπέλα : εγώ θέλω να σε βλέπω ....είπε και άναψε το πορτατίφ.....

Δεν μίλησε, αλλά αυτός είδε την αποστροφή στο βλέμμα της, μόλις είδε τα σημάδια που του είχαν αφήσει οι επεμβάσεις .....
Μόνη της έσβησε το φως και δεν θέλησε να το συζητήσει μαζί του ....
Μερικές μέρες αργότερα, του έστειλε μήνυμα πως δεν ήθελε να τον ξαναδεί.....
Τα δυο αγόρια που τον είχαν δεχτεί σαν αδελφό τους ,ήταν εκεί για να τον βοηθήσουν να γιατρέψει τις πληγές του.....

Τώρα βρισκόταν στην Αγγλία .....έκανε πρακτική δίπλα σε έναν πολύ σπουδαίο γιατρό......εκεί γνώρισε μια νοσοκόμα ....
Δεν έκανε το ίδιο λάθος ...πριν κάνει οτιδήποτε της μίλησε και εκείνη φάνηκε να τον δέχεται ,μαζί με τις πληγές του.....
Έμειναν χρόνια μαζί, μέχρι που αποφάσισε να της ζητήσει να παντρευτούν....
Τρεις μέρες πριν το γάμο ,ανακάλυψε πως τον απατούσε με έναν συνάδελφο του ....την ρώτησε γιατί και η απάντηση της τον σόκαρε ....
Και μετά από αυτό γύρισε στην Ελλάδα ...στα αδέλφια του ......και αφοσιώθηκε στη δουλειά του και μόνο .....

Μέχρι τώρα ......
Η εικόνα μιας όμορφης νεαρής κοπέλας, που του χαμογελούσε, εμφανίστηκε μπροστά του.....ήταν καθηλωμένη σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου ,όμως του άπλωσε το χέρι και τα μάτια της έλαμπαν .....

Ναυσικά : μη με φοβάσαι ....και μη φεύγεις μακριά μου .....μου έσωσες τη ζωή και τώρα είσαι υπεύθυνος για μένα για την υπόλοιπη δική σου .....μη με πληγώσεις ......

Ένιωσε το χέρι της να ακουμπά στην καρδιά του που χτύπαγε ξέφρενα .....

Ναυσικά : άσε τον εαυτό σου ελεύθερο να με αγαπήσει .....}}

Ξύπνησε λουσμένος στον ιδρώτα .....η καρδιά του κόντευε να σπάσει ....

Ήξερε τι έπρεπε να κάνει .....

Τώρα ήξερε .....

Ο Νικηφόρος μπήκε στο σπίτι, προσπαθώντας να μην κάνει φασαρία ,για να μην ξυπνήσει τον Λευτέρη ....πήγε στο δωμάτιο που τον φιλοξενούσε και βρήκε το κρεβάτι άδειο .....

Νικ: περίεργο...αφού είπε πως θα κοιμόταν.....

Μπήκε στην κουζίνα και πάνω στο ψυγείο βρήκε ένα σημείωμα ......

«μην ανησυχήσεις ...πάω στο νοσοκομείο .....

υγ. είμαι ερωτευμένος ....»

Ο Νικηφόρος χαμογέλασε .....δεν ήξερε τι είχε συμβεί ,αλλά ότι και να ήταν είχε κάνει τον φίλο του να δει καθαρά .....

Η Ναυσικά δεν κοιμόταν...είχε μια ανησυχία περίεργη .....σαν προσμονή.....είχε το βλέμμα καρφωμένο στην πόρτα .....και τότε η πόρτα άνοιξε ....

Ν: ήρθες ...του είπε ....σε περίμενα .....
Λ: εσύ με φώναξες .....
Την πλησίασε και η Ναυσικά πρόσεξε πως ,για πρώτη φορά, δεν φορούσε την ιατρική ποδιά .....τα μαλλιά του ήταν υγρά σαν να είχε μόλις βγει από το ντουζ .....
Έκατσε δίπλα της στο κρεβάτι και τα μάτια του είχαν μια περίεργη λάμψη.....

Λ: το ξέρεις έτσι δεν είναι;.....την ρώτησε χωρίς να τραβήξει τα μάτια του από πάνω της .....
Ν: από την πρώτη στιγμή που άνοιξα τα μάτια μου και κοιμόσουν αγκαλιά με τον Τεντυ.....παραδέχτηκε εκείνη.....
Λ: εγώ το έμαθα σήμερα .....
Ν: άντρας δεν είσαι;....τον πείραξε ....
Λ: έχουμε να πούμε πολλά ....πολλά και δύσκολα .....
Ν: δεν έχω κανονίσει κάτι για απόψε .....
Λ: πως μπορείς και το κάνεις να φαίνεται τόσο εύκολο;....
Ν: δώσε μου το χέρι σου .....

Εκείνος της το έδωσε και αυτή το ακούμπησε στο μέρος της καρδιάς ....

Ν: όλα είναι πιο εύκολα όταν τα μοιράζεσαι με ανθρώπους που σε... νοιάζονται.....

Οι καρδιές τους χτυπούσαν στον ίδιο ρυθμό και τα μάτια τους έλεγαν πολλά περισσότερα από αυτά που τολμούσαν να πουν .....
Ξάπλωσε δίπλα της και την τράβηξε στην αγκαλιά του ....

Λ: θα σου πω μια ιστορία ....δεν είναι ευχάριστη ,αλλά είναι η ζωή μου .....μην πεις τίποτα ....μόλις τελειώσω θα πούμε ότι θες .....

Και έτσι ξεκίνησε να της αφηγείται την περιπέτεια της ζωής του......

Νικ: έλα Μάκη ....έχουμε εξελίξεις ....σε πόση ώρα μπορείς να είσαι εδώ;

Ο Νικηφόρος έκλεισε το τηλέφωνο και περίμενε....σε λιγότερο από ένα τέταρτο ,ο Μάκης ήταν εκεί.....δεν του είπε τίποτα ,απλά του έδειξε το σημείωμα ....

Μ: δεν καταλαβαίνω ....αυτό δεν θέλαμε ;.....
Νικ: πιστεύεις πως μπορεί να το αντιμετωπίσει;....
Μ: νομίζω πως αυτό ακριβώς κάνει αυτή τη στιγμή .....σταμάτα να ανησυχείς και σκέψου θετικά .....αυτή η Ναυσικά τι σοι άνθρωπος είναι;....
Νικ: η Δήμητρα μιλάει για αυτήν, όπως εμείς για τον Λευτέρη ...εμπιστεύομαι την κρίση της και λέει πως είναι πολύ ξεκάθαρο άτομο.....
Μ: οπότε δεν έχουμε να φοβηθούμε κάτι....είπε δίνοντας τέλος στην συζήτηση ....δεν μου λες τώρα επειδή βαριέμαι να κάνω δρομολόγια να την πέσω εδώ;....

Είχε σχεδόν ξημερώσει όταν ο Λευτέρης τελείωσε την αφήγηση του....
Η Ναυσικά ρουφούσε κάθε λέξη ,κάθε συναίσθημα ......δεν άφησε όμως τον εαυτό της να δακρύσει ....είχε θυμώσει ...είχε θυμώσει με αυτές τις γυναίκες που τον πλήγωσαν τόσο πολύ.....

Λ: δεν έχεις να πεις κάτι;....την ρώτησε ενώ έψαχνε να βρει στο βλέμμα της σημάδια οίκτου......
Ν: αν νομίζεις πως θα σε λυπηθώ, για όσα έχεις περάσει, είσαι γελασμένος ......σε λίγο καιρό όμως ,αν δεν κάνεις κάτι για να είμαστε μαζί ,θα λυπάσαι εσύ τον εαυτό σου για αυτά που θα περάσεις από τα χεράκια μου......

Ο Λευτέρης γέλασε με ανακούφιση και την έσφιξε πιο πολύ στην αγκαλιά του ....
Λ: τελικά κάποιος εκεί πάνω με συμπαθεί .....
Ν: και κάποιος εδώ δίπλα σου, αλλά κάνεις πως δεν το βλέπεις .....με ξενύχτησες πάλι......
Λ: να φύγω ;.....
Ν: μην τολμήσεις .....κάνει να πιω καφέ ;....
Λ: όχι ολόκληρο .....
Ν: λοιπόν πήγαινε πάρε έναν δικό σου, γλυκό με γάλα ,για να πιω μια τζούρα ,πριν συνεχίσουμε την συζήτηση μας .....
Λ: μα εγώ δεν τον πίνω γλυκό με γάλα .....
Ν: δεν τον έπινες μέχρι τώρα .....του χαμογέλασε γλύκα
Λ: δεν την παλεύω μαζί σου μικρή .....
Ν: και κάτι ακόμα ....μόλις σηκωθώ από εδώ θα σου αποδείξω πως δεν είμαι καθόλου μικρή......και με αυτά τα λόγια τον έσπρωξε....καφέ ...τώρα......

Ο Λευτέρης πήγε μέχρι την καφετέρια του νοσοκομείου ,χαμογελώντας σαν παιδί ....
Ένιωσε πως η συζήτηση με την Ναυσικά είχε πάρει ένα βάρος από πάνω του ....
Αυτή η κοπέλα τον έκανε να νοιώθει και πάλι .....άνθρωπος .....
Όταν γύρισε στο δωμάτιο της ,την είχε πάρει ο ύπνος .....δεν την ξύπνησε ....έκατσε δίπλα της και την αγκάλιασε τρυφερά .....αναδεύτηκε λίγο στην αγκαλιά του αλλά δεν ξύπνησε ....και μετά από λίγο βυθίστηκε και αυτός σε ένα βαθύ ύπνο, χωρίς όμως άσχημα όνειρα ......

Η Ναυσικά είχε ξυπνήσει και τον κοίταζε ....κοιμόταν τόσο γαλήνια .....έπρεπε όμως να τον ξυπνήσει πριν μπει κανείς μέσα ......

Ν: Λευτέρη.....του ψιθύρισε στο αυτί ....ξύπνα καλέ μου ....ξημέρωσε .....

Ο Λευτέρης δεν άνοιξε τα μάτια, απλά την έσφιξε περισσότερο στην αγκαλιά του .....

Ν: Λευτέρη ....ξύπνα ....λίγο πιο έντονα αυτή τη φορά

Άνοιξε το ένα μάτι και την κοίταξε ....
Λ: τι πρέπει να κάνει κανείς για να κοιμηθεί εδώ πέρα;.....
Ν: δεν νομίζω πως θέλεις να σε δουν εδώ και να σε συζητάει όλο το νοσοκομείο.....του θύμισε η Ναυσικά ....
Λ: ειλικρινά; ....δεν δίνω δεκάρα τι θα πουν .....της χαμογέλασε γλύκα
Ν: καλημέρα .....του ψιθύρισε με τα μάτια καρφωμένα στα χείλη του
Λ: είναι όντως πολύ καλή μέρα .....της είπε και την φίλησε .....
Νοσοκόμα: καλημέρα κυρία Φωτίου.....ωχ ....συγγνώμη .....είπε η νοσοκόμα και βγήκε από το δωμάτιο ....

Η Ναυσικά έγινε κατακόκκινη και ο Λευτέρης ανασήκωσε το πρόσωπο της και την κοίταξε στα μάτια ....

Λ: μετάνιωσες ;.....
Ν: όχι....σίγουρα όχι .....έλα εδώ ....και τον τράβηξε ξανά ,φιλώντας τον πολύ πιο έντονα ......
Λ: νομίζω πως πρέπει να σταματήσουμε .....ξεχάσαμε και οι δυο πως ακόμα δεν έχεις αναρρώσει .....την ψευτομάλωσε .....
Ν: ξύπνησε ο γιατρός μέσα σου;.....όταν γίνω καλά θες να παίξουμε τον γιατρό;....τον πείραξε ...
Λ: τελικά νομίζω πως βρήκα τον μπελά μου μαζί σου .....
Ν: τον μπελά σου θα τον βρεις μόλις μας ανακαλύψει η κυρά Στέλλα ....τότε κακομοίρη μου κρύψου.....τον προειδοποίησε γελώντας
Λ: λοιπόν πάω να βρω την νοσοκόμα πριν βγάλει έκτακτο παράρτημα και θα ξανάρθω .....
Ν: αυτό είναι υπόσχεση;.....
Λ: ίσως και απειλή ....θα δείξει.....
Ν: τον καφέ μην ξεχάσεις ......του φώναξε η Ναυσικά

Μόλις έμεινε μόνη της ....
Ν: λοιπόν Ναυσικά τώρα πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου να γίνεις γρήγορα καλά .....είπε στον εαυτό της και παράλληλα δοκίμασε να κουνήσει τα πόδια της ....

Ένας οξύς πόνος στη μέση την τρόμαξε λίγο, αλλά ήξερε πως δεν θα ήταν εύκολο....και ξαναπροσπάθησε .....

Στ: τι κάνεις καλή μου;....ρώτησε η μητέρα της και μόλις είδε τον μορφασμό πόνου στο πρόσωπο της ,έτρεξε δίπλα της .....να φωνάξω κάποιον γιατρό ;....πονάς ;....

Λ: εντάξει τα κανόνισα όλα ....και έφερα και τον καφέ ....α...γεια σας κυρία Φωτίου .....