Η Εύα και ο Μάκης απολάμβαναν ένα υπερπλουσιο πρωινό στο ξενοδοχείο που είχαν περάσει την πρώτη νύχτα ....

Εύα : τι κοιτάς;... ρώτησε μόλις τον είδε να την κοιτάζει που έτρωγε με όρεξη ...
Μ: εσένα ....είσαι τόσο όμορφη ....
Εύα : ναι καλά ...τσεκάρεις τι τρώω ...σε ειδα εγώ ...φοβάσαι πως θα γίνω σαν ντουλάπα ...παραπονέθηκε αλλά δεν άφησε κάτω το κρουασάν που κρατούσε ...

Ο Μάκης γέλασε ...

Μ: είναι περίεργο ξέρεις όλο αυτό για εμάς τους άντρες ....ο Νικηφόρος και ο Λευτέρης λόγο των ιατρικών τούς γνώσεων ,μπορούσαν να καταλάβουν όλο αυτό το παιχνίδι με τις ορμόνες σας, αλλά εγώ δυσκολεύομαι ...θυμάμαι την Ναυσικά που έτρωγε συνέχεια και μετά τα έβγαζε και την Δήμητρα που προσπαθούσε να προσέχει ,αλλά όλο και ξέκλεβε φαγητά ....δεν μπορώ να τα καταλάβω ....
Εύα : ούτε εγώ ...παραδέχτηκε ....η αλήθεια είναι πως με το που έμαθα πως είμαι έγκυος, ήταν σαν να ενεργοποιήθηκαν ξαφνικά ορέξεις που δεν ήξερα πως είχα ...θυμάμαι που κορόιδευα την Ναυσικά και τώρα κοίτα με ....είπε και δάγκωσε το κρουασάν ...
Μ: ευχαριστώ που μπήκες σε όλη αυτή την διαδικασία για εμένα ....
Εύα : μην ξανακούσω αυτές τις βλακείες ...ήθελα να είμαι μαζί σου... ακόμα και αν δεν κάναμε παιδιά θα ήμουν ....του είπε γλυκά ....θα πάμε να δούμε την ανιψιά μου ;...τον ρώτησε ....
Μ: έλεγα να φύγουμε μερικές μέρες ....
Εύα : πρώτα θα πάμε στην Δήμητρα και μετά πάμε όπου θες ..να ρωτήσουμε και τον γιατρό για το άλλο θέμα ....είπε και κοκκίνισε ...
Μ: στις διαταγές σας κυρία Λαζάρου ...είπε και φίλησε το χέρι της τρυφερά ....
Εύα : Μάκη ;...είπε και τον κοίταξε ερωτηματικά ....θα το φας το κέικ ;....

Είχε σχεδόν μεσημεριάσει και έτσι η Στέλλα αποφάσισε πως, αφού ήταν εκεί η Αμαλία και ο Πέτρος και θα ερχόταν και η Ναυσικά με τον Λευτέρη , να φτιάξει να φάνε όλοι μαζί ....

Το κουδούνι ανήγγειλε την άφιξη της Ναυσικάς και του Λευτέρη και ο μικρός άρχισε να κάνει σαν τρελός μέσα στο πάρκο ....

Ν: ήρθε η μαμά ...είπε και τον πήρε στα χέρια της και εκείνος της έσκασε ένα φιλί ...

Λ: και ο μπαμπάς αλλά ποιος τον ....παραπονέθηκε ....
Ν: πρόσεχε τι λες μπροστά στο παιδί ...τον μάλωσε ....δώσε ένα φιλί στον μπαμπά παιδί μου ...

Ο Άγγελος όμως έσφιξε γερά τα χεράκια του γύρω από τον λαιμό της και αγνόησε τον πατέρα του ...

Ο Πέτρος και ο Ευκλείδης έσκασαν στα γέλια ....

Ευκλ: το έχει περισσότερο με τις γυναίκες ....τον παρηγόρησε ο Ευκλείδης ....

Π: ναι και με μας τα ίδια κάνει ...ενώ με την Στέλλα και την Αμαλία είναι όλο γλύκες ...συμφώνησε ο Πέτρος ....

Στ : μιας και είμαστε όλοι μαζί θα φάμε εδώ εντάξει ;...

Ν: λέγαμε να πάμε λίγο από την Δήμητρα ...
Στ : μετά το φαγητό ...νηστικοί θα πάτε ;....
Ν: μαμά;...θέλω να έρθεις και εσύ ....ξέρεις πως η Δήμητρα σε υπολογίζει πολύ και τώρα μας χρειάζεται ...
Στ : και το μωρό ;...
Αμ: μπορώ εγώ αν θέλετε να τον κρατήσω ...προσφέρθηκε ....
Ν: ναι γιατί όχι ;...οπότε τρώμε και πάμε ...μου έχει σπάσει την μύτη τι έχεις φτιάξει ;...
Στ : μουσακά ...

Η Ναυσικά όπως κοίταζε την Στέλλα και την Αμαλία γύρισε μερικούς μήνες πριν ...

Είχε βγει από το νοσοκομείο μετά την γέννα και η Στέλλα ήταν συνεχώς δίπλα της για να την βοηθάει ...η Αμαλία ερχόταν και αυτή αλλά ήταν λίγο κρατημένη στην συμπεριφορά της ...
Ένα απόγευμα είχε ζητήσει από την Στέλλα να τις αφήσει λίγο μονές ...

Ν: θέλω να σας μιλήσω ....
Αμ: την περίμενα αυτή την κουβέντα ....είπε η Αμαλία και κάθισε ...
Ν: ξέρετε πως σας έχω δεχτεί και πως πλέον δεν σας κρατώ κακία ....έχω καταλάβει πόσο δύσκολο ήταν αυτό που κάνατε τότε ...όμως η αλήθεια είναι πως μου δώσατε μια ευκαιρία να αποκτήσω μια υπεροχή οικογένεια ...η Στέλλα και ο Ευκλείδης ήταν υπέροχοι γονείς και δεν μου έλειψε τίποτα κοντά τους ...αν δεν μάθαινα για την υιοθεσία δεν θα είχα αναρωτηθεί ποτέ ...
Αμ: το ξέρω .... Το ειδα πόσο σε αγαπάνε ....αν θες να φύγω ....
Ν: όχι ...απλά θέλω να βάλω τα πράγματα στην θέση τους ...έτσι έχω μάθει ....δεν μπορώ να σας πω μαμά ...αυτό τον τίτλο τον έχει κερδίσει η Στέλλα και δεν θα της τον στερήσω ποτέ .....σας θέλω στην ζωή μου ...και εσάς και τον κύριο Πέτρο ...και σας θέλω ενεργούς δίπλα στον γιο μου ...θέλω να σας μάθει ...καταλαβαίνετε τι προσπαθώ να σας πω;....
Αμ: τι λες να το πάμε αργά και σταθερά ;...θα αρχίσεις να μου μιλάς στον ενικό ;...
Ν: θα προσπαθήσω ....
Αμ: για εσένα θα είμαι η Αμαλία ,αλλά για τον γιο σου θα είμαι η γιαγιά του ...τι λες;...
Ν: χαίρομαι που καταλαβαίνεις ....
Αμ: είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω ...θέλω όμως να ελπίζω πως κάποια στιγμή θα με πεις και εμένα μαμά ...μέχρι τότε ...

Οι δυο γυναίκες αγκαλιαστήκαν και από τότε με αργά και σταθερά βήματα έχριζαν μια σχέση .....
Η Αμαλία ήταν η γιαγιά του γιου της και μια καλή φίλη για την Στέλλα και την Ναυσικά ....

Είχαν βάλει το μωρό για ύπνο και έτρωγαν, όταν ο Πέτρος ρώτησε ...

Π: πότε θα τον βαφτίσετε τελικά ;....

Ευκλ: έχει δίκιο ο Πέτρος ...κοντεύουμε να του πιάνουμε τα μαλλιά κοτσίδα ....
Λ: τώρα που γέννησε η Δήμητρα θα το κανονίσουμε ...είπε ο Λευτέρης ...
Στ : μην ξεχνάς όμως τι μου είχες υποσχεθεί ....είπε η Ναυσικά και κοίταξε την κόρη της που είχε πέσει με τα μούτρα στο φαγητό ...
Ν: τι ;....ρώτησε η Ναυσικά μπουκωμένη ...
Στ : είχες υποσχεθεί έναν θρησκευτικό γάμο μαζί με την βάφτιση ...δέχτηκα τον γάμο στο Λονδίνο που δεν ήμουν παρούσα αλλά τώρα δεν έχεις δικαιολογία ....

Η Ναυσικά στραβοκάταπιε και άρχισε να βήχει ....

Ν: θα με πνίξεις ρε μαμά ....διαμαρτυρήθηκε ....
Στ : εγώ ή εσύ που μπουκώνεσα;ι ....είπε και της έδωσε ένα ποτήρι νερό ....
Ν: βασικά είναι ευκαιρία τώρα που είμαστε όλοι μαζί ....είπε και κοίταξε τον Λευτέρη που της χαμογέλασε ....

Η Αμαλία και η Στέλλα την κοίταξαν ...

Ν: δεν θα μπορέσω να κάνω αυτό που σας είπα ...
Αμ: γιατί ;....θα είναι πολύ ωραία ...να παντρευτείς και μετά να βαφτίσουμε και το μωρό ....
Ν: ναι σαν σκέψη είναι καλή ...αλλά μέχρι να μπορέσει η Δήμητρα ,εγώ δεν θα χωράω σε νυφικό... και όπως έχω ξαναπεί εγώ έγκυος ,νύφη δεν ντύνομαι ....

Ο Λευτέρης την αγκάλιασε τρυφερά και οι δυο τους κοίταζαν τις εκφράσεις στα πρόσωπα των γονιών της Ναυσικάς .....

Αμ: δηλαδή ;...

Π: κι άλλο μωρό ;....

Ευκλ: πότε προλάβατε ;....

Έκπληξη ...συγκίνηση ....χαρά ....τόσα συναισθήματα ....
Και μετά άρχισαν οι αγκαλιές , τα φιλιά και οι ευχές ....

Η μονη που τόση ώρα δεν μιλούσε ήταν η Στέλλα ....

Ν: εσύ ;....δεν έχεις κάτι να πεις ;....την ρώτησε η Ναυσικά ....
Στ : και έλεγα και εγώ γιατί τρως έτσι λαίμαργα ....είπε και την αγκάλιασε ....

Αυτή η αγκαλιά δεν χωρούσε κανέναν άλλο ...ήταν η Ναυσικά με την μητέρα της ....

Στ : κανόνισε αυτή την φορά να γεννήσεις στην ώρα σου γιατί έχουμε και τον Άγγελο να σκεφτούμε ....είπε και όλοι γέλασαν .....

Μερικές μέρες μετά η Δήμητρα βγήκε από το νοσοκομείο πανευτυχής ....
Δίπλα της ο Νικηφόρος, βράχος , αγκαλιά με την κόρη τους ,η οποία κοιμόταν ξέγνοιαστη στην αγκαλιά του μπαμπά της ...

Για μια ακόμη φορά είχαν μαζευτεί όλοι για να υποδεχτούν ένα νέο μέλος ....

Ένα στολισμένο σπίτι , μπαλόνια και η Στέλλα στην θέση της μητέρας της Δήμητρας ,να έχει ετοιμάσει το δωμάτιο της μικρής ,όπως είχε κάνει και με την Ναυσικά ....

Η Δήμητρα τους κοίταξε συγκινημένη ....
Μέσα στην ατυχία της είχε την τύχη να έχει αυτούς τους ανθρώπους δίπλα της .....
Κοίταξε τον Νικηφόρο που χάζευε τη κορούλα τους ....πόση ευτυχία .....

Οι επόμενες μέρες ήταν ήσυχες ....

Η εγκυμοσύνη της Εύας προχωρούσε πολύ καλά ....η Αγγέλα άγρυπνος φρουρός δίπλα της ,ενώ ο Μάκης διάβαζε ότι βιβλίο σχετικό με την πρόοδο της εγκυμοσύνης μπορούσε να βρει....

Εύα : θα σταματήσεις πια;...έχεις καταντήσει να ξέρεις περισσότερα και από τον γιατρό μου.... τον μάλωνε η Εύα αλλά κατά βάθος της άρεσε που έδειχνε τόσο ενδιαφέρον ....

Η Ναυσικά είχε λίγο πιο δύσκολη καθημερινότητα , αφού εκτός από τον γιο της που κάθε μέρα γινόταν και πιο ζωηρός, και την καινούρια εγκυμοσύνη που είχε όλες τις δυσκολίες της αρχής ,είχε και την δουλειά της ....
Τους μήνες μετά την γέννηση του Άγγελου, είχε ξαναγυρίσει στο γραφείο του Ρίζου, ο οποίος γνωρίζοντας πλέον τις φιλοδοξίες και τις δυνατότητες της κόρης του, είχε αποφασίσει να την βοηθήσει να ασχοληθεί με υποθέσεις κοινής ωφελείας ....

Έτσι η Ναυσικά είχε αρχίσει ήδη να αποκτά φήμη στη δουλειά της ,παρόλο που θεωρητικά έκανε ακόμα την πρακτική της ...

Αυτός που όμως είχε υποστεί ριζικές αλλαγες στην ζωή του ,ήταν ο Φίλιππος ο οποίος όπως είχε αποφασίσει, χωρίς να υπολογίσει καθόλου τις αντιρρήσεις του πατέρα του , είχε πάει φαντάρος .....

Η Μαρίλια είχε περάσει τελικά στην σχολή κοινωνιολογίας που ήθελε και είχε πέσει με τα μούτρα στο διάβασμα αφού δεν ήθελε να σκεφτεται καθόλου την απουσία του ...

Ο Κυριάκος μετά από την νέα απόπειρα να το σκάσει από την φυλακή, είχε καταφέρει να αυξήσει την ποινή του και τώρα πια ήταν αντιμέτωπος με μια δεκαετή κάθειρξη ,χωρίς ελαφρυντικά και δικαιώματα εξόδου ,αφού τον θεωρούσαν επιρρεπή σε αποδράσεις ....

Η ημέρα της απόλυσης του Φίλιππου είχε φτάσει και η Αμαλία είχε οργανώσει μεγάλη γιορτή για την επιστροφή του γιου της ....
Βοηθός της η Μαρίλια που πετούσε στα σύννεφα ....

Αμ: ότι αντιρρήσεις μπορεί να είχα που είσαι τόσο μικρή ,μου της έχεις διαλύσει όλες ....παραδέχτηκε η Αμαλία κάποια στιγμή ....

Η Μαρίλια δεν μίλησε απλά χαμογέλασε και κοκκίνισε λιγάκι ....η μητέρα του Φίλιππου είχε τρελή αδυναμία στον μοναχογιό της και η Μαρίλια το έβλεπε, όπως έβλεπε και την αδυναμία που είχε ο Φίλιππος στην μητέρα του ....έτσι είχε αποφασίσει πως ο μόνος τροπος για να τα έχει καλά και με τους δυο ήταν να κάνει τα στραβά μάτια σε ορισμένα θέματα ....όπως για παράδειγμα σε αυτό ....

Εκείνη ήθελε να περάσουν την ημέρα τους μαζί ..σαν ζευγάρι ....όμως όταν η Αμαλία ανακοίνωσε την ιδέα της έκανε πίσω .....

Ο Λευτέρης είχε πάει να πάρει την Ναυσικά από το γραφείο για να πάνε στης Αμαλίας ....μαζί του είχε και τον μικρό Άγγελο που σε λίγες μέρες θα βαφτιζόταν ....

Κ: καλώς τους ...χαμογέλασε η Κατερίνα και πλησίασε τον μικρό, ο οποίος της χαμογέλασε ....
Λ: γεια σου Κατερίνα ...η γυναίκα μου ;...
Κ: μέσα με πελάτη ....να την ειδοποιήσω ;.....
Λ: μπα ....άσε καλύτερα ....πάω στον Πέτρο ...πες της ότι είμαι εδώ μόλις τελειώσει ....

Η Κατερίνα έγνευσε καταφατικά και χαμογέλασε ....η Ναυσικά δεν ήθελε να την διακόπτουν όταν είχε συνάντηση ....όσο γλυκιά ήταν στην καθημερινότητα της, τόσο απόλυτη και αυστηρή ήταν στην δουλειά της ....

Λ: γεια σου παππού ...είπε ο Λευτέρης με αλλαγμένη φωνή και άφησε τον μικρό να πλησιάσει τον παππού του, με αυτά τα αβέβαια βήματα που κάνουν τα μωρά και όλοι τα κοιτάμε και χαμογελάμε ...
Π: καλώς τον εγγονό μου....... είπε και άνοιξε την αγκαλιά του για να χωθεί ο μικρός μέσα ....γεια σου γαμπρέ ...είπε στον Λευτέρη ....
Λ: γεια σου Πέτρο ...
Π: πως από εδώ;....ρώτησε και άφησε τον Άγγελο κάτω ξανά ,καθώς διαμαρτυρόταν ....
Λ: ξέχασες ;....μας έχει μάζωξη η γυναίκα σου και ήρθα να πάρω την δικια μου από εδώ που την έχεις και δουλεύει σαν σκλάβα ...τον πείραξε ....
Π: δεν ξέρω τι να κάνω μαζί της ....ξέρω πως δεν πρέπει να δουλεύει τόσες ώρες στην κατάσταση της ,αλλά δεν ακούει κανέναν ....
Λ: σε εμένα το λες ;....απορώ πως αντέχει ...που πας εσύ ;...ρώτησε τον Άγγελο που προσπαθούσε να ανοίξει την πόρτα ....

Ο μικρός του έσκασε ένα λοξό χαμόγελο που θύμιζε τόσο την μητέρα του ....

Αγγ: μαμά ....είπε απλά ....
Π: αρχίζει και τα λέει πιο καθαρά τώρα ε;....
Λ: Άγγελε πες στον παππού ποιος είμαι εγώ ....είπε όλο καμάρι στον γιο του ....
Αγγ: μπαμπά ...είπε και έτρεξε στην αγκαλιά του ....
Λ: και που θα πάμε μετά ;....
Αγγ: για... Λία ...
Λ: γιαγιά Αμαλία ....εξήγησε ο Λευτέρης και ο Πέτρος έλιωσε ....
Αγγ: μαμά;...κλαψούρισε ο μικρός ...
Λ: και εγώ αυτό θέλω να ρωτήσω μεγάλε ....που είναι η μαμά σου τόσες ώρες ;....

Το κινητό της Μαρίλιας χτύπησε και είδε στην αναγνώριση το όνομα του Φίλιππου ....
Ευτυχώς η Αμαλία δεν ήταν κοντά ...δεν ήθελε να τον μοιραστεί μαζί της ...

Μαρ: έλα αγάπη μου ....
Φ: που είσαι;...
Μαρ: σπίτι σου ...βοήθα την μαμά σου για την επιστροφή του άσωτου ...τον πείραξε ....
Φ: βρες μια δικαιολογία και βγες λίγο έξω ...θα σε περιμένω στην πλατεία ....
Μαρ: ήρθες ;....ρώτησε και μόνο που δεν άρχισε να χοροπηδάει από την χαρά της ...σε πέντε θα είμαι εκεί ....
Αμ: ποιος ήταν ;...ρώτησε η Αμαλία
Μαρ: η αδελφή μου ....λιγουρεύτηκε κάτι πιττάκια που της παίρνω από τον φούρνο εδώ πιο κάτω ...δεν σας πειράζει να πάω λιγάκι ....δεν θα αργήσω ....
Αμ: Να πας και να της δώσεις τα χαιρετίσματα μου ....άλλωστε εδώ είναι όλα έτοιμα ...πάω να αλλάξω ....

Η Μαρίλια έψαχνε να βρει τον Φίλιππο ,αλλά δεν τον έβλεπε πουθενά ....

Φ: περιμένετε κάποιον ;....άκουσε την φωνή του πίσω της ....

Γύρισε να τον κοιτάξει και χάθηκε στην αγκαλιά του .....
Μετά από ένα φιλί που ήταν αυστηρώς ακατάλληλο για δημόσιους χώρους, η Μαρίλια απομακρύνθηκε λίγο για να τον κοιτάξει ....

Μαρ: δεν το πιστευω πως σε έχω δίπλα μου ...μου έλειψες τόσο πολύ ....είπε και τον έσφιξε στην αγκαλιά της ....
Φ: επιτέλους τελείωσε ....εσύ ομόρφυνες επικίνδυνα ....της είπε ....
Μαρ: απλά μεγάλωσα λίγο ....
Φ: ναι ...και ψήλωσες κιόλας .... Συνέχισε το πείραγμα ...
Μαρ: μπα είναι τα παπούτσια ...είπε και του έδειξε ένα ζευγάρι πλατφόρμες ....ακόμα κοντή είμαι ....
Φ: πρέπει οπωσδήποτε να πάμε στο σπίτι μου ;....είπε εκείνος και αναστέναξε ....
Μαρ: η μαμά σου έχει κάνει ένα σωρό ετοιμασίες ....θα είναι και η αδέρφη σου και ο ανιψιός σου ...δεν θες να τους δεις ;....
Φ: βασικά αλλιώς τα είχα σχεδιάσει ....είπε και την φίλησε δείχνοντας της έτσι ,τι ακριβώς είχε φανταστεί .....
Μαρ: φτάνει ...θα μας μαζέψουν ....είπε η Μαρίλια με κομμένη την ανάσα ...
Φ: θα μείνεις μαζί μου απόψε;....την ρώτησε ....
Μαρ: που;...σπίτι σου ;...ρώτησε πανικόβλητη .....
Φ: σκαφτόμουν να πάρω τα κλειδιά για το εξοχικό μας ....τι λες ;....

Η Μαρίλια χαμογέλασε πλατιά ....

Μαρ: πάω σπίτι να μαζέψω μερικά ρούχα και να ενημερώσω την Αγγέλα ....
Φ: τα ρούχα δεν θα τα χρειαστείς ...της είπε εκείνος για να εισπράξει ένα ψευτοχαστουκι ....

Ο Λευτέρης αποφάσισε πως έπρεπε να την διακόψει, γιατί πέρναγε η ώρα και αφού άφησε για λίγο τον γιο του στον Πέτρο, κατευθύνθηκε προς το γραφείο της ....

Εκείνη την ώρα η πόρτα άνοιξε και η Ναυσικά χαιρέτησε έναν άντρα περίπου στην ηλικία του, με ένα χαμόγελο ίσως πιο θερμό από ότι θα χρειαζόταν .....συνοφρυώθηκε ,αλλά δεν προχώρησε προς το μέρος της ....

Ν: θα τα πούμε αύριο λοιπόν ....
Στεφ: στο γνωστό μέρος ...είπε εκείνος και της φίλησε το χέρι ....για άλλη μια φορά γοητευμένος ....
Ν: αχ, βρε Στέφανε ....άκουσε την Ναυσικά να λέει και να κοκκινίζει ...

Λ: Ναυσικά!....

Ν: Λευτέρη!...και το κοκκίνισμα έγινε ακόμα πιο έντονο, γιατί στο βλέμμα του Λευτέρη διάβαζε καθαρά τι σκεφτοταν εκείνος ....

Αγγ: μαμά!...φώναξε ο μικρός όλο χαρά και ξέφυγε από την αγκαλιά του παππού του, για να χωθεί στης μητέρας του ,χωρίς να καταλαβαίνει την ένταση γύρω του ....

Στεφ : έχεις παιδί ;....ρώτησε έκπληκτος ....
Λ: και περιμένει δεύτερο σε λίγους μήνες ...απάντησε ο Λευτέρης δεικτικά ...Λευτέρης Βερέμης ....ο σύζυγος ....εσείς είστε ;....
Στεφ : Στέφανος Καρέλλης ....είπε λίγο αμήχανα και του έδωσε το χέρι ....

Σε μια άλλη γωνιά της Αθήνας ....

Η Δήμητρα εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως η μικρή της κοιμόταν και αποφάσισε να κάνει ένα ξεκαθάρισμα στα χαρτιά του πατέρα της ...
Άρχισε να ταξινομεί κάτι λογαριασμούς και κάτι χαρτιά από την δουλειά του ....
Όταν προσπάθησε να ανοίξει ένα συγκεκριμένο συρτάρι όμως, το βρήκε κλειδωμένο....

Δ: περίεργο ...σκέφτηκε και άρχισε να ψάχνει για το κλειδί ....

Το βρήκε τελικά σε ένα κουτάκι ....ξεκλείδωσε το συρτάρι και μέσα βρήκε κάτι φωτογραφίες της μητέρας της και κάποια γράμματα ....
Γράμματα του πατέρα της σε εκείνη ....δεν ήταν μέσα σε φάκελους ,αλλά ήταν δεμένα με μια κόκκινη κορδέλα ....
Κάθισε και άρχισε να διαβάζει ....
Το πρώτο είχε ημερομηνία μερικούς μήνες μετά τον θάνατο της ....

«αγαπημένη μου Μαίρη ,
Η μοναξιά είναι τόσο έντονη ....δεν έπρεπε να με αφήσεις μόνο .....ευτυχώς που υπάρχει η κόρη μας ....κάνει ότι μπορεί για να μαλακώσει τον πόνο μου αλλά είναι μικρό παιδί .....δεν της αξίζει να περιορίζει τη ζωή της γύρω μου ....πονάει και εκείνη αλλά δεν αφήνει να φάνει για να μην με πληγώσει άλλο ....κάναμε ένα πολύ καλό παιδί Μαίρη μου .....»

Η Δήμητρα συνέχισε να διαβάζει παρόλο που τα μάτια της θόλωναν από τα δάκρυα ....
Όλα τα γράμματα ήταν γεμάτα αγάπη ....αγάπη ανάμεικτη με πόνο και μοναξιά ....

Όταν έφτασε στο τελευταίο είδε πως η ημερομηνία ήταν λίγο μετά τον γάμο της ....αυτό όμως ήταν οργισμένο γράμμα ...

«γιατί της το κάνεις αυτό ;....αρκετά δεν έχει πονέσει ;...είναι πολύ κοντά στο να βρει την αλήθεια με τις βλακείες σου ....και εγώ τι θα της πω ;....πως θα της το εξηγήσω όταν και εγώ ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει τόσα χρόνια;....άσε την να ευτυχήσει ....»

Νικ: τι κάνεις εδώ;.....την ρώτησε ο Νικηφόρος ....

Είχε μπει στο σπίτι και την έψαχνε ώρα τώρα...

Δ: έλα να δεις ....είπε και του έδειξε τα γράμματα ....

Εκείνος τα διάβασε και την κοίταξε απορημένος ....

Νικ: πολλοί άνθρωποι το κάνουν αυτό Δήμητρα .....τους βοηθάει ....άλλωστε ξέρουμε πόσο πολύ την αγαπούσε ο πατέρας σου ....
Δ: διάβασε και αυτό τώρα ...είπε και του έδωσε το τελευταίο ....τι δεν πρέπει να μάθω Νικηφόρε;....τι μου έκρυβε;....τον ρώτησε και άρχισε να κλαίει σχεδόν ταυτόχρονα με την μικρή ....

Ο Νικηφόρος δεν είχε απαντήσεις ....την τράβηξε στην αγκαλιά του ....

Νικ: θα το βρούμε μαζί καρδια μου ....πρέπει να πάμε στο μωρό μας ....

Το κλάμα ακουγόταν πιο δυνατό τώρα .....

Δ:πηγαινε εσύ ....του είπε ...πρέπει να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου ....

Εκείνος τη φίλησε τρυφερά ....
Νικ: μην αργήσεις ....

Όταν έμεινε μονη της έκλεισε τα γράμματα στο συρτάρι και κοίταξε τη φωτογραφία της μητέρας της .....

Δ: τι δεν ήθελε να μου πει ο μπαμπάς μαμά;....ρώτησε, αλλά δεν πήρε απάντηση ....

Το χαμογελαστό πρόσωπο της μητέρας της την κοιτούσε.....