{{Συνεχιζουμαι να χαλαρωνουμε λιγακι ακομα ...

Καλη αναγνωση ...}}

Η Αμαλία καθόταν στο σπίτι ....είχε να πάει στη δουλειά της από τότε που έπαθε το έμφραγμα ...είχε χάσει κάθε ενδιαφέρον, για μια δουλειά την οποία μέχρι πρότινος λάτρευε .....
Ήταν πάλι στην αυλή της και χάζευε τα τριαντάφυλλα .....
Το κόκκινο χρώμα τους της θύμισε τα μαλλιά της Ναυσικάς ...της κόρης της ....
Όταν είχε ζητήσει να πάει μαζί της στο νοσοκομείο, είχε πιστέψει πως τώρα με την εγκυμοσύνη ,είχε μαλακώσει και την ήθελε κοντά της ....
Όμως μόλις εξήγησε τον λόγο, την προσγείωσε απότομα και μετά ήρθε η συζήτηση τους για να την αποτελειώσει ....η εγκυμοσύνη την είχε σκληρύνει ακόμα περισσότερο τελικά ....
Ένιωσε το χέρι της υγρό και όταν το κοίταξε τρόμαξε ...ήταν γεμάτο αίματα ....είχε σφίξει κάποιο τριαντάφυλλο και εκείνο την εκδικήθηκε .....

Πονούσε τόσο πολύ η ψυχή της όμως,που ο σωματικός πόνος από τα τρυπήματα ήταν σχεδόν ανύπαρκτος ....

Ο Πέτρος καθόταν στο γραφείο του αφηρημένος ....
Η συνάντηση με την Ναυσικά τον είχε προβληματίσει .....έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικός από την στιγμή που θα συνεργάζονταν ....
Είχε διαπραγματευτεί πολύ καλά την επιστροφή της στο γραφείο ....άλλωστε αυτός ήταν και ο λόγος που την είχε προσλάβει .....είχε δει όλο αυτό το πάθος που είχε για την δουλειά της .....

Φώναξε την Κατερίνα στο γραφείο του ....
Π: Κατερίνα θέλω να φροντίσεις να καθαριστεί το γραφείο που έχουμε δίπλα σε αυτό του Αναγνώστου ...
Κ: μα αυτό είναι σαν αποθήκη ....θα χρειαστεί μέρες να ετοιμαστεί ....διαμαρτυρηθηκε εκείνη ...
Π: αύριο το πρωί το θέλω να λάμπει ....επίσης θέλω να έχει ότι μπορεί να χρειαστεί ένας ασκούμενος για να δουλέψει ...συνεννοήσου με τους τεχνικούς και όποιον άλλο χρειάζεται ....της είπε αυστηρά ...
Κ: περιμένουμε κάποιον καινούριο ;...
Π: την κυρία Φωτίου ...θα ξεκινήσει αύριο το πρωί ...θέλω να την αναλάβει ο Αναγνώστου για να την κατατοπίσει σε θέματα δουλειάς και εσύ σε ότι άλλο χρειαστεί ....
Κ: μάλιστα ....θα ενημερώσετε εσείς τον Αναγνώστου ;....
Π: ναι ...στείλε τον στο γραφείο μου μόλις γυρίσει από τα δικαστήρια ....

Ο Λευτέρης με την Ναυσικά μπήκαν μέσα στο σπίτι χαζογελώντας ,σαν ξαναμμένοι έφηβοι .....
Μόλις η πόρτα έκλεισε πίσω τους ,ο Λευτέρης την τράβηξε στην αγκαλιά του και εκείνη, αφού έβαλε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του, κόλλησε πάνω του και τύλιξε τα πόδια της γύρω από την μέση του ....
Λ: σιγά θα με ρίξεις κάτω ....διαμαρτυρήθηκε χλιαρά εκείνος και συνέχισε να την φιλάει ....
Ν: μου έλειψες τόσο πολύ ....είπε εκείνη ,μόλις ξεκόλλησε τα χείλη της από τα δικά του ,για να πάρει ανάσα ....
Λ: κάτι καταλαβαίνω ,αλλά με αυτό το ρυθμό δεν θα αντέξω πάνω από πέντε λεπτά .....είπε και χαλάρωσε λίγο τα χάδια του ...

Η Ναυσικά τον κοίταξε με βλέμμα θολό .....πήρε τα χέρια του και τον ανάγκασε να πιάσει το στήθος της ....εκείνος βόγκηξε ....

Ν: ούτε να σκεφτείς να χαλαρώσεις γιατρέ ....είπε και τον δάγκωσε στα χείλη ....σε χρειάζομαι .....

Ο Λευτέρης και να ήθελε δεν θα μπορούσε να χαλαρώσει ....τα χέρια του πέρασαν κάτω από την μπλούζα της και ακούμπησαν πάνω στην δαντέλα ,που με το ζόρι κρατούσε το στήθος της, σχηματίζοντας μικρούς κύκλους γύρω από τις θηλές της .....

Λ: αυτό χρειάζεσαι ;....την ρώτησε βραχνά ......

Δεν είχε δύναμη να μιλήσει ...το ελαφρύ βογκητό της και ο τροπος που αναζήτησε τα χείλη του ,του έδωσαν την απάντηση ....
Την ακούμπησε απαλά στον καναπέ και της τράβηξε την μπλούζα ,αφήνοντας την μόνο με το δαντελένιο σουτιέν που τον προκαλούσε να της το βγάλει .....
Τα χέρια του, αφού σχημάτισαν το περίγραμμα του κορμιού της κατευθύνθηκαν προς τα κάτω ....στην αρχή πάνω από το παντελόνι και μετά γλίστρησαν μέσα ,κόβοντας της την ανάσα .....

Ν: Λευτέρη ....είπε και τα μάτια της φάνταζαν τεράστια από τον πόθο ,ενώ το χρώμα τους είχε σκουρύνει επικίνδυνα .....
Λ: να σταματήσω ;....την ρώτησε περισσότερο για να δει την αντίδραση της ...άλλωστε δεν πίστευε πως θα μπορούσε να σταματήσει πια ....

Η Ναυσικά τράβηξε άγρια το πουκάμισο του ,με αποτέλεσμα κάποια κουμπιά να χαθούν κάπου στο πάτωμα ....

Ν: μην τολμήσεις ....τον απείλησε και άρχισε να του αφήνει υγρά φιλιά στο στήθος ....γδύσου .....τον πρόσταξε ....
Λ: δεν νομίζω πως είσαι σε θέση να απαιτείς ....είπε εκείνος συνεχίζοντας να την χαϊδεύει, χωρίς όμως να της βγάλει το παντελόνι ....είσαι ;....την ρώτησε ....
Ν: σε παρακαλώ .....σε θέλω ....τον παρακάλεσε αυτή τη φόρα ....

Ένιωθε έτοιμη να εκραγεί ....
Ν: σε παρακαλώ ...θέλω να σε νιώσω ....

Προς μεγάλη της ανακούφιση ,τα ρούχα που τους χώριζαν εξαφανίστηκαν σε ανύποπτο χρόνο και ο Λευτέρης ξάπλωσε στον καναπέ και την τράβηξε πάνω του, με μια τρυφερότητα που την έκανε να δακρύσει ....

Η ένωση ήταν απόλυτη και έντονη και για τους δυο ....ήταν η απόδειξη πως τα σώματα τους γνωρίζονταν και καλοδέχονταν το ένα το άλλο ,μετά από τόσο καιρό ....
Η κορύφωση ήρθε σχεδόν ταυτόχρονα και για τους δυο αφήνοντας τους χωρίς ανάσα ......

Λ-Ν: σε αγαπώ .....μουρμούρισαν και οι δυο ,λίγο πριν καταρρεύσουν ....

Η Εύα έψαχνε να βρει τα ρούχα της μέσα στο γραφείο και έγινε κατακόκκινη, όταν είδε το εσώρουχο της, να κρέμεται πάνω στο πορτατίφ του γραφείου ....
Ο Μάκης ακολούθησε το βλέμμα της και πριν προλάβει εκείνη να αντιδράσει ,έπιασε το μικροσκοπικό ύφασμα στο χέρι του και της το έδωσε ....

Εύα : ευχαριστώ ....είπε και το πήρε ...
Μ: κανένας κόπος ....απάντησε εκείνος πονηρά και κούμπωσε το παντελόνι του ....
Εύα : όχι για αυτό ....είπε δείχνοντας τα ρούχα της ...
Μ: για πιο τότε ;....την ρώτησε απορημένος ....
Εύα : που με κάνεις να νιώθω ζωντανή .....που είσαι δίπλα μου στα δύσκολα ...

Ο Μάκης την τράβηξε στην αγκαλιά του ....

Μ:δηλαδη για να καταλάβω ....μου λες ευχαριστώ επειδή σε αγαπώ ;....

Η Εύα κούνησε καταφατικά το κεφάλι ....δεν είχε κουράγιο να του μιλήσει ....η ένταση με την οποία είχαν ενωθεί νωρίτερα, την είχε παραλύσει και η τρυφερότητα στα λογια του τώρα την αποτέλειωσε ....
Έσκυψε το κεφάλι και την φίλησε, κάνοντας την να τρέμει στα χέρια του ....

Την μαγεία της στιγμής χάλασε ο ήχος του κινητού του Μάκη ....
Εκείνος το αγνόησε και συνέχισε να την φιλάει και να την χαϊδεύει ,αλλά η Εύα τον έσπρωξε ...

Εύα: σήκωσε το ....του είπε και εκείνος άφησε να του ξεφύγει μια βρισιά που την έκανε να κοκκινίσει ....
Μ: το καλο που σου θέλω να είναι κάτι σοβαρό ...είπε στον συνομιλητή του ....που ;...ναι θα το πω και στην Εύα ....τα λέμε ....
Εύα : ποιος ήταν ;...
Μ: ο αδελφός μου ....θέλει να πάμε από του Λευτέρη το συντομότερο ....που είχαμε μείνει ; ....είπε και πήγε να την αγκαλιάσει .....

Εκείνη τον έσπρωξε ....
Εύα : συγκεντρώσου ...πρέπει να φύγουμε ....είπε και άρχισε να ταχτοποιεί τα ρούχα της ....τι μας θέλει άραγε ;....
Μ: ελπίζω κάτι σοβαρό, γιατί .....

Η Ναυσικά με τον Λευτέρη είχαν μείνει αγκαλιασμένοι στον καναπέ για πολύ ώρα ....
Δεν μιλούσαν ...απλά άκουγαν ο ένας τον ήχο της καρδιάς του άλλου ...

Λ: δεν πιστευω να κοιμηθείς ....την πείραξε ο Λευτέρης, για να εισπράξει ένα νυσταγμένο χαμόγελο ....
Ν: η αλήθεια είναι πως κουράστηκα λίγο ....
Λ: εγώ σου είπα να σταματήσουμε, αλλά εσύ ....
Ν: και δεν μετανιώνω στιγμή ....είπε και τον φίλησε στο στήθος ....όμως ήταν γεμάτη μέρα η σημερινή , δεν νομίζεις ;....
Λ: και ακόμα είναι μεσημέρι ....είπε με νόημα ....
Ν: τι υπονοείς ;....
Λ: θυμάσαι μήπως κάτι βασανιστήρια που μου έκανες στο Λονδίνο ;....τότε που σε παρακαλούσα να με αφήσεις να ξεκουραστώ ;....
Ν: έλα ....δεν είναι δίκαιο ....τώρα είμαι μια παντρεμένη ,έγκυος γυναίκα .....δεν είμαι για τέτοιες τανζανιες ....
Λ: τώρα που το ανέφερες ...είσαι καλά;....την ρώτησε σοβαρά ....
Ν: η μανούλα είναι πολύ ευχαριστημένη ,άρα και το μωράκι είναι μια χαρά ....άλλωστε μας πρόσεξες και τους δυο ....του είπε τρυφερά ...μόνο που ....
Λ: τι ;....
Ν: πεινάμε ....

Δεν πρόλαβε να της απαντήσει ,γιατί χτύπησε το κουδούνι ....
Σηκώθηκαν απότομα από τον καναπέ .....

Λ: ποιος μπορεί να είναι ;....
Ν: ελπίζω όχι οι γονείς μου ...είπε η Ναυσικά και κοκκίνισε ....
Λ: πάρε τα ρούχα σου και πήγαινε στο δωμάτιο ....είπε ο Λευτέρης και έβαλε το παντελόνι του .....πάρε και αυτό ...είπε και της έδωσε το πουκάμισο του ...έτσι όπως το έκανες δεν μπορώ να το φορέσω ....

Το κουδούνι ξαναχτύπησε πιο επίμονα ....
Λ: έρχομαι !!...φώναξε ο Λευτέρης και πήγε προς την πόρτα ,ενώ παράλληλα περίμενε την Ναυσικά να φύγει από το σαλόνι ....

Πήρε βαθιά ανάσα και άνοιξε, για να δει μπροστά του τον Νικηφόρο με την Δήμητρα ....

Νικ: κοιμόσουν;....είπε ο Νικηφόρος κοιτώντας τον εξεταστικά ....
Λ: δεν έχεις ακούσει για μια συσκευή που λέγεται τηλέφωνο;....
Δ: φέραμε φαγητό ....είπε αθώα η Δήμητρα, σαν να ήταν αρκετή η εξήγηση της ....που είναι η Ναυσικά;....είπε και προχώρησε προς την κουζίνα ....

Ν: εδώ είμαι ....τι μυρίζει έτσι ωραία ;... ρώτησε και πλησίασε της τσάντες, που είχε ακουμπήσει η Δήμητρα πάνω στο τραπέζι .....

Δ: φέραμε φαγητό από ένα πολύ ωραίο εστιατόριο που ξέρει ο Νικηφόρος ....
Νικ: δεν πας να ρίξεις κάτι επάνω σου εσύ ;....θα πουντιάσεις ....είπε στον Λευτέρη ....
Δ: ισα που προλαβαίνεις να ντυθείς ...συμπλήρωσε η Δήμητρα ....

Ο Λευτέρης τους κοίταξε με απορία και το ίδιο και η Ναυσικά ,που πάλευε από την μια με την επιθυμία της να φάει και από την άλλη να πάρει τον Λευτέρη και να κλειστούν στην κρεβατοκάμαρα ....

Λ: γιατί ισα που προλαβαίνω ;....

Και τότε χτύπησε το κουδούνι ξανά ....

Νικ: πήγαινε θα ανοίξω εγώ ....ο Μάκης με την Εύα θα είναι ....
Λ: είχαμε κανονίσει κάτι και δεν το θυμάμαι ;....ρώτησε εκνευρισμένος ...
Μ: ωραία υποδοχή ....τράβα ντύσου ψωνάρα ....μας φώναξες εδώ για να μας δείξεις τα κορμί σου ;....
Δ: η αλήθεια είναι πως εμείς το κανονίσαμε .....είπε η Δήμητρα ....Λευτέρη πήγαινε ντύσου ....θα σας εξηγήσουμε σε λίγο ....

Υπό άλλες συνθήκες η Ναυσικά θα είχε πιάσει στον αέρα το ύφος της Δήμητρας, αλλά τώρα το μόνο που έπιανε ,ήταν η μυρωδιά από το ψητό κοτόπουλο ....

N:τι θα γίνει θα το συζητάμε πολύ ακόμα ;.....πεινάω ...είπε η Ναυσικά και τσίμπησε μια πατατούλα από τα δοχεία μεταφοράς ....

Γύρισαν και την κοίταξαν όλοι και ξέσπασαν σε γέλια ....

Ν: τι;....τους κοίταξε απορημένη, μασουλώντας .....
Λ: στρώστε τραπέζι και έρχομαι ....είπε ο Λευτέρης και πήγε να ντυθεί ....

Εύα : τι ήταν το τόσο σημαντικό ;....ρώτησε η Εύα ,ενώ άδειαζε τα φαγητά σε πιατέλες.....
Δ: κάτσε να φάμε και θα μάθετε ....σταμάτα επιτέλους ....μάλωσε την Ναυσικά ....
Ν: δεν φταίω εγώ ....ο μπέμπης .....είπε και χαμογέλασε ....
Εύα: αγόρι θες ;....ρώτησε η Εύα ....
Ν: βασικά δεν το έχω σκεφτεί ...μου βγήκε αυθόρμητα .....λες να σημαίνει κάτι;.....
Εύα: μπορεί να είναι το ένστικτο της μάνας .....πάντως ωραία θα ήταν να είναι αγόρι ....

Λ: πιο αγόρι;....ρώτησε ο Λευτέρης που μπήκε εκείνη την ώρα στην κουζίνα ....
Ν: Λευτέρη έχεις σκεφτεί αν θες αγόρι ή κορίτσι;......
Λ: όχι ιδιαίτερα.... αλλά μάλλον κορίτσι θα ήθελα .....είπε και την αγκάλιασε ....

Η Εύα με τη Δήμητρα χασκογέλασαν .....

Ν: γιατί κορίτσι;....τον ρώτησε και του έβαλε μια πατάτα στο στόμα ....

Ο Λευτέρης μασούλησε λίγο πριν απαντήσει ....

Λ: θέλω να έχω μια μικρή Ναυσικά να τριγυρνά στο σπίτι .....

Εύα-Δ: ωωωωωωω.....τι γλυκό!!!!!!!!!

Μ: τι θα γίνει παιδιά;....θα φάμε κάποια στιγμή ;....εμείς κάναμε τις χαρωπές νοικοκυρές και στρώσαμε τραπέζι .....

Π:Αμαλία! .....φώναξε ο Πέτρος και άφησε τον χαρτοφύλακα σε μια καρέκλα .....
Αμ: Έξω είμαι ....ακούστηκε η φωνή της από τον κήπο ....

Ο Πέτρος την κοίταξε με αγάπη ....ήταν ήρεμη ,αλλά....

Π: τι έπαθε το χέρι σου ;....ρώτησε και την αγκάλιασε τρυφερά ....
Αμ: μπα τίποτα ....πήγα να κόψω ένα τριαντάφυλλο και με εκδικήθηκε .....πως και ήρθες τόσο νωρίς ;....τον ρώτησε και ανταπέδωσε την αγκαλιά ....
Π: έχω νέα ....μάλλον ευχάριστα .....

Την τράβηξε να κάτσουν στην κούνια που υπήρχε στον κήπο ....

Π: ήρθε από το γραφείο η Ναυσικά με τον Λευτέρη .....είπε και χαμογέλασε ....

Η Αμαλία τον κοίταξε έκπληκτη....

Π: αύριο ξεκινά δουλειά ....έπρεπε να την έβλεπες ....μου έθεσε τους όρους της ,τους οποίους αρνήθηκε να διαπραγματευτεί και εγώ καθόμουν και την κοίταζα άφωνος .....

Χαμογελούσε ικανοποιημένος .....

Π: θα γίνει σπουδαία δικηγόρος η κόρη μας .....

Η Αμαλία ένιωσε ένα τσίμπημα ζήλειας ....εκείνη την είχε απορρίψει ενώ τον Πέτρο....
Την κοίταξε και είδε το συννέφιασμα στο πρόσωπο της ....

Π: τι έπαθες;....
Αμ: εσένα σε πλησιάζει .....είπε με παράπονο .....
Π: ξέρεις ποιος ήταν ο πρώτος όρος της ;.....να μην μάθει κανείς πως είναι κόρη μου ...πιστεύεις ακόμα πως προσπαθεί να με πλησιάσει;....

Ένας αναστεναγμός ξέφυγε και από τους δυο καθώς συνειδητοποίησαν πόσο δύσκολο δρόμο είχαν μπροστά τους .....

Στην αυλή του σπιτιού του Λευτέρη μια παρέα έξι ατόμων χαζογελούσαν και πειράζονταν με αγάπη ....

Μ: εγώ πάντως εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί μας φώναξες εδώ ....

Ο Νικηφόρος τράβηξε την Δήμητρα στην αγκαλιά του και χαμογέλασαν και οι δυο .....

Η Ναυσικά, με γεμάτο πλέον στομάχι, άρχισε να προσέχει την φιλενάδα της .....έλαμπε ολόκληρη.... δεν μπορεί .....

Ν: για κοίτα με Δημητρούλα ....της είπε και η Δήμητρα την κοίταξε και κοκκίνισε, επιβεβαιώνοντας τις υποψίες της ...

Η Ναυσικά πετάχτηκε από τη θέση της και την αγκάλιασε ενθουσιασμένη .....

Λ: εγώ γιατί δεν καταλαβαίνω ;....
Μ: ούτε εγώ οπότε .....θα μας πείτε και εμάς ;....

Νικ: σήμερα το πρωί ζήτησα από τη Δήμητρα να γίνει γυναίκα μου....
Δ: και εγώ δέχτηκα .....συμπλήρωσε εκείνη .....

Επιφωνήματα ,αγκαλιές και ευχές ακλούθησαν την δήλωση .....

Ν: Λευτέρη ....νομίζω πως έχουμε μια σαμπάνια στο ψυγείο ....είπε η Ναυσικά και ο Λευτέρης έτρεξε να την φέρει και να την ανοίξει ,φροντίζοντας να κάνει πολύ θόρυβο .....

Η Εύα μόλις της γέμισαν το ποτήρι, το σήκωσε σε μια πρόποση .....

Εύα : σας εύχομαι ότι καλύτερο ....να είστε πάντα τόσο αγαπημένοι και ευτυχισμένοι ...θέλω όμως να σας πω και κάτι ακόμα .....πριν μερικούς μήνες ζούσα μια κόλαση ...η μόνη αχτίδα ελπίδας, ήταν οι ώρες που περνούσα στο γραφείο ....και τώρα νιώθω πως έχω βρει σε εσάς μια δεύτερη οικογένεια .....μου έχετε φερθεί όλοι με πολύ αγάπη ....ίσως περισσότερη από αυτή που αξίζω ....

Σταμάτησε γιατί ένιωσε δάκρυα συγκίνησης να κάνουν προδοτικά την εμφάνιση τους .....

Την σιωπή που ακολούθησε ,έσπασε ένας αστείος θόρυβος και όλοι γύρισαν προς την Ναυσικά που φύσαγε την μύτη της ......

Ν: τι ;....οι ορμόνες φταίνε ...είπε και έσκασε ένα χαμόγελο ,κάνοντας τους όλους να σκάσουν στα γέλια ......

Αγγ: Μαρίλια σε ζητανε στο τηλέφωνο ....φώναξε η Αγγέλα ....
Η Μαρίλια ήταν στο δωμάτιο της και διάβαζε .....οι πανελλήνιες ήταν μόλις σε δέκα μέρες και ήθελε πάση θυσία να περάσει .....

Σήκωσε το ακουστικό βαριεστημένα ....
Μαρ: παρακαλώ ;....
Φ: έχεις το κινητό σου κλειστό .....ακούστηκε η ελαφρώς τσαντισμένη φωνή του Φίλιππου ....
Μαρ: διάβαζα ....είπε απλά ....ήθελες κάτι;...
Φ: έλεγα αν ήθελες να πάμε για έναν καφέ .....είπε λίγο απογοητευμένος από τον τόνο της ...
Μαρ: γιατί όχι;.....χρειάζομαι ένα διάλλειμα ....σε πόση ώρα ;....
Φ: μια ;.....θα έρθω να σε πάρω με την μηχανή ...
Μαρ: εντάξει τα λέμε ....

Η Μαρίλια κοίταξε το ακουστικό και χαμογέλασε ....ήθελε να την ξαναδεί ....άρα ίσως και να μην ήταν και τόσο λάθος η στάση της την προηγούμενη φόρα ....

Η Αγγέλα μπήκε στο δωμάτιο της κόρης της και την κοίταξε με αγάπη .....
Το κοριτσάκι της μεγάλωσε ....

Αγγ: Ποιος ήταν ;....
Μαρ: ο Φίλιππος ....θα έρθει να με πάρει να πάμε για καφέ ....της είπε με μάτια που έλαμπαν .....
Αγγ: σου αρέσει πολύ ,ε;....
Μαρ: ναι ....παραδέχτηκε ....αλλά δεν είναι ανάγκη να το ξέρει ....είπε πονηρά και η Αγγέλα γέλασε .....

Ν: πες τα όλα ....ο μπαμπάς σου τι είπε;....ρώτησε η Ναυσικά .....
Δ: δεν το ξέρει ακόμα ...θα πάμε μετά να του το πούμε .....
Εύα : είμαι τόσο χαρούμενη ....

Τα τρία κορίτσια είχαν μείνει μόνα τους και φλυαρούσαν .....

Εύα: πάντως σας ζηλεύω λίγο.... παραδέχτηκε ....
Δ: γιατί;....ρώτησε με απορία η Δήμητρα ...
Εύα : εγώ δεν είχα ποτέ φίλες και εσείς ....εσείς μπορείτε να συνεννοηθείτε μόνο με ένα βλέμμα....
Ν: αυτό που έχουμε με τη Δήμητρα το δουλέψαμε πολλά χρόνια ....αλλά και εσύ έχεις γίνει μια από εμάς πια .....της είπε η Ναυσικά και η Δήμητρα συμφώνησε ....
Δ:αλλωστε σε λίγο καιρό θα γίνουμε συννυφάδες ....
Εύα: τι λες;....
Δ: είμαι σίγουρη πως σε λίγο καιρό θα μπεις και εσύ στο κλαμπ.....
Εύα : είναι νωρίς ακόμα για μένα .....
Ν: δεν σας είπα ....αύριο πάω για δουλειά .....
Δ: αλήθεια;....που ;....μη μου πεις ;...
Ν: ναι στο γραφείο του Ρίζου και μάλιστα θα ξεκινήσω με την υπόθεση σου .....είπε κοιτώντας την Εύα ....
Εύα: μα πως ;......αφού εσύ κάνεις άσκηση ακόμα ....
Ν: εντάξει ...τη χαμαλοδουλειά θα κάνω ,αλλά θέλω να είμαι εκεί και να τους τσακίσω που πείραξαν τον Λευτέρη μου ....
Δ: τώρα που αναφέρθηκες στον Λευτέρη σου....γιατι τον βρήκαμε μισόγυμνο όταν ήρθαμε ;.....
Εύα : αχ ναι.... αυτό θέλω να το ακούσω και εγώ .....είπε η Εύα και χαμογέλασε πονηρά ....
Ν: δεν έχω κάτι να σας πω .....σπίτι μας ήταν ,δεν ήταν στο δρόμο ....όπως θέλει μπορεί να κυκλοφορεί.....
Δ: δεν θα ξεφύγεις έτσι εύκολα ....λέγε ....
Ν: ε, να ....τόσο καιρό χωριστά ....είπαμε να αγαπηθούμε λίγο .....

Μέσα στο σπίτι την ίδια ώρα τα αγόρια πείραζαν τον Νικηφόρο .....

Νικ: Σταματήστε πια ....τους είπε γελώντας ....
Λ: καλά πως σου ήρθε έτσι ξαφνικά; ....
Νικ: αν θες την αλήθεια εσύ φταις .....
Λ: εγώ φταίω που εσύ παντρεύεσαι;.....είσαι τρελός ;....
Νικ: όχι δεν είμαι .....όταν σε απήγαγαν άρχισα να σκεφτομαι πόσο πολύ σας αγαπώ και τους δυο ....Η Δήμητρα για μια ακόμα φόρα ήταν βράχος δίπλα μου και δίπλα σε όλους ....δεν θέλω να την χάσω από την ζωή μου ....νομίζω πως έχει γίνει το σημείο αναφοράς μου ....
Μ: δεν στο είχα πάντως να είσαι τόσο συναισθηματικός αδελφάκι .....
Λ: τελικά είμαστε και οι τρεις .....
Έκανε μια κίνηση με το χέρι του σαν να τους έλεγε πως είχαν χάσει το μυαλό τους και εκείνοι συμφωνήσαν .....
Μ: τι είναι αυτό;....ρώτησε ο Μάκης και έσκυψε να πιάσει κάτι από το πάτωμα ....κουμπί ....είπε και το έδωσε στον Λευτέρη ο οποίος χαμογέλασε μόλις θυμήθηκε τον τρόπο που βρέθηκε αυτό στο πάτωμα ....
Νικ: Καλά από ποτέ έχεις να σκουπίσεις;.....κοίτα κι άλλο ....
Μ: βρε αχρείε .....τι έκανες πριν έρθουμε και σε βρήκαμε ξεβράκωτο ;.....ρώτησε εκείνος πονηρά ....
Λ: δεν κατάλαβα ....δεν φτάνει που εισβάλατε απροειδοποίητα στο χώρο μου .....
Μ: κατάλαβες τι έκανε το καμάρι μας Νικηφόρε;....
Νικ: βρε συ η κοπέλα είναι έγκυος και εσύ την εκμεταλλεύεσαι;....
Λ: όχι ότι σας πέφτει λόγος ,αλλά φροντίζω να είναι χαρούμενη η μάνα του παιδιού μου ....σταμάτησε και τους κοίταξε .....ωραία ακούγεται ....η μάνα του παιδιού μου .....

Ν: με φώναξες αγάπη μου ;....είπε η Ναυσικά και τον αγκάλιασε τρυφερά ...
Λ: τα παιδιά ...βρήκαν τα κουμπιά μου ....της είπε και εκείνη έγινε κατακόκκινη στην ανάμνηση .....

Νικ: εγώ βλέπω πως όλοι έχουμε χάσει τα κουμπιά μας και τα έχουν βρει οι κυρίες ....είπε ο Νικηφόρος και τα τρία ζευγάρια αγκαλιαστήκαν ευτυχισμένα ......