{{οι αποκαλυψεις συνεχιζονται ... Ειστε ετοιμες;

Καλη αναγνωση ....}}

Ευκλ: θέλω να σε βοηθήσω, αλλά δε ξέρω κατά πόσο μπορώ ....όταν αποκαλυφθεί η αλήθεια, νομίζω πως όλοι μας θα χρειαστούμε βοήθεια ....
Π: μίλησε μου λίγο για αυτή ....πως ήταν σαν παιδί ;...
Ευκλ: ήταν μόλις τριών ημερών όταν την πήραμε ....χαμογέλασε με νοσταλγία ...την «ερωτεύτηκα» αμέσως ....είχε ένα χαμόγελο στα χείλη και έκλαιγε μόνο όταν κάτι την ενοχλούσε ή όταν πείναγε .....ξέρω πως δεν χαμογελάνε τα μωρά τόσο μικρά ,αλλά εμάς έτσι μας φαινόταν ....η Στέλλα ήθελε να την έχει συνέχεια μαζί της ....έκανα μεγάλη προσπάθεια για να την πείσω να αφήσει λίγο χώρο στο παιδί ....είχε πάντα τον φόβο πως θα της την έπαιρναν .....

Ο Πέτρος παρακολουθούσε την αφήγηση του Ευκλείδη με πολύ ενδιαφέρον ....στα λόγια του υπήρχε αγάπη ....αγνή ,ανιδιοτελής αγάπη ....

Ευκλ: φάνηκε από μικρή πως ήταν λίγο ιδιαίτερη ....όχι με την κακή έννοια ....ήταν πολύ ανεξάρτητη και είχε την τάση να ηγείται .....ήταν λίγο αγοροκόριτσο ....αν και μικροκαμωμένη, ήταν ο «τραμπούκος» της γειτονιάς ....γέλασε και είδε πως και ο Πέτρος χαμογελούσε ...

Π: η Αμαλία είναι έτσι ....όταν την γνώρισα ήταν τόσο ανεξάρτητη και τόσο αφοσιωμένη σε αυτό που θεωρούσε σωστό ,που δεν πίστευα πως θα με ακολουθούσε ποτέ .....όταν όμως με ερωτεύτηκε άλλαξε ....δεν έχασε την προσωπικότητα της, απλά ο αυθορμητισμός της περιορίστηκε λίγο και άρχισε να δέχεται τις αλλαγές στην δική μου ζωή και να τις ακολουθεί.....
Ευκλ: αυτό κάνει τώρα η Ναυσικά με τον Λευτέρη ....παρατήρησε ...μόλις τον ερωτεύτηκε άρχισε να χτίζει την ζωή της γύρω του ....είναι όμως η ίδια Ναυσικά και για αυτό φοβάμαι την αντίδραση της ....
Π: ο Λευτέρης φαίνεται καλό παιδί .....
Ευκλ: είναι ....το έχω ψάξει ....και την αγαπαει αληθινά ....

Ο Πέτρος όφειλε να παραδεχτεί, πως ο Ευκλείδης δεν θα μπορούσε ποτέ να σκεφτεί πως η Ναυσικά δεν ήταν κόρη του ....την αγαπούσε και την προστάτευε σαν δική του .....

Ευκλ: πότε θα ήθελες να συναντηθούμε όλοι μαζί ;....

Π: δηλαδή δέχεσαι;....
Ευκλ: δεν νομίζω πως υπάρχουν περιθώρια επιλογής ...
Π: αύριο;.... προτεινε
Ευκλ: Θα το κανονίσω ....

Νικ: θα κάνουμε τίποτα το βράδυ;.... ρώτησε ο Νικηφόρος την Δήμητρα ...

Εκείνος ήταν στο νοσοκομείο και εκείνη μόλις είχε τελειώσει με την σχολή της και πήγαινε σπίτι .....
Δ: δεν έχω και πολύ όρεξη σήμερα .....έλεγα να κοιμηθώ νωρίς .....
Νικ: μου κρατάς ακόμα μούτρα;....
Δ: όχι ....απλά νιώθω κουρασμένη .....μάλλον με τριγυρίζει κάποια ίωση ....
Νικ: θες να σε δει κάποιος γιατρός ;....
Δ: μπα ...θα πιω ένα ζεστό και ένα παυσίπονο και θα κοιμηθώ ....αύριο θα είμαι καλά ....
Νικ: δεν θέλω να σε πιέσω άλλο ...σίγουρα δεν έχει να κάνει με την συζήτηση μας ; ....ξαναρωτησε ...
Δ: ναι Νικηφόρε μου ....σε αφήνω τώρα ,γιατί ήρθε το λεωφορείο .....
Νικ: αν αλλάξεις γνώμη ,πάρε με τηλέφωνο ....μου λείπεις ....
Δ: κι εμένα ....

Ο Νικηφόρος δεν πείστηκε ....ήταν σίγουρος πως κάτι δεν πήγαινε καλά ....

Η Δήμητρα κατευθύνθηκε στην καφετερια, απέναντι από την σχολή της .....

Πλησίασε στο τραπέζι που καθόταν ένας νεαρός άντρας και έκατσε δίπλα του ....

Δ: ελπίζω να αξίζει τον κόπο ,γιατί είπα ψέματα στον Νικηφόρο ....

Στο Λονδίνο ,μετά την ανακοίνωση του Λευτέρη για την δουλειά ,είχαν φύγει από το νοσοκομείο και τώρα κάθονταν σε ένα παγκάκι στην πλατεία Τrafalgar και συζητούσαν χαζεύοντας τον κόσμο που περνούσε .....

Λ: είναι καλή προσφορά ,αλλά δεν νομίζω να την δεχτώ τελικά ....

Η Ναυσικά τον κοίταξε με απορία ....

Ν: δεν είναι απλά μια καλή προσφορά ...είναι ευκαιρία ζωής ....πριν λίγο ήσουν κατενθουσιασμένος ...τι άλλαξε;....
Λ: εντάξει ενθουσιάστηκα γιατί δεν το περίμενα ,αλλά η ζωή μου είναι πλέον στην Αθήνα ...εκεί είναι οι δικοί μου άνθρωποι και οι δικοί σου .....
Ν: πάντως αν το σκέφτεσαι εξαιτίας μου ....

Της έκλεισε το στόμα με ένα φιλί ....

Λ: δεν έχει σχέση με σένα ...εσύ αντέδρασες πολύ καλύτερα από όσο θα φανταζόμουν ποτέ ....εδώ έχω πολύ άσχημες αναμνήσεις και δεν θα ήθελα να μείνω μόνιμα ....

Η Ναυσικά χαμογέλασε και τον αγκάλιασε ....

Ν: τι λες να δημιουργήσουμε μερικές όμορφες αναμνήσεις ;....έκατσε στα πόδια του και τον φίλησε, αδιαφορώντας για τα βλέμματα που τους έριχναν οι περαστικοί ....
Λ: αν συνεχίσουμε έτσι ,θα μας μαζέψουν για προσβολή δημοσίας αιδούς....
Ν: μην φοβάσαι ...είμαι δικηγόρος ....του είπε και συνέχισε να τον φιλάει ....

Ο Γιάννης μιλούσε στο τηλέφωνο με τον αστυνόμο ....

Γ: μάλιστα ....κατάλαβα ....πότε;...δεν γίνεται πιο συντομα;....θα με ενημερώνετε για τις εξελίξεις φαντάζομαι ....ευχαριστώ αστυνόμε .....

Έκλεισε το τηλέφωνο , έτριψε τα χέρια ικανοποιημένος και ξαφνικά θυμήθηκε τον φάκελο που του είχε αφήσει ο Μιχάλης ....

Έψαξε λίγο στα συρτάρια του και τον εντόπισε ....τον άνοιξε και είδε μέσα ένα χαρτί και άλλον ένα φάκελο με το όνομα της Ειρήνης

«Αγαπημένε μου Γιάννη ,
είμαι σίγουρος πως όταν φτάσει στα χέρια σου αυτό τα γράμμα ,θα έχεις κατακτήσει όλη την Ελλάδα με το ταλέντο σου .....φαντάζομαι πως θα έπαθες ένα μικρό σοκ ,όταν είδες τα στοιχεία που είχα μαζέψει για τον Κυριάκο ....αυτός ευθύνεται για τον θάνατο μου ...ελπίζω να καταφέρεις να τον βγάλεις από την μέση ....την αδελφή μου είμαι σίγουρος, πως την προσέχεις και πως είναι ευτυχισμένη μαζί σου ....έχε το νου σου όμως στην Αγγέλα και τις κόρες της ....στη θυρίδα της τράπεζας ,υπάρχει ένα συμφωνητικό πάνω στο όποιο μπορείς να βασιστείς ,αν κρίνεις πως ο σύντροφος της Εύας αξίζει πραγματικά και δεν είναι μαζί της μόνο για τα χρήματα .....αυτό το συμφωνητικό θα σε βοηθήσει να σπάσεις τους όρους της διαθήκης ....ξέρω πως θα το χρησιμοποιήσεις με σύνεση .....να είσαι πάντα ευτυχισμένος και να σε αξιώσει ο Θεός να ζήσεις όλα όσα εγώ δεν πρόλαβα .....
ο φίλος και αδελφός σου ,Μιχάλης»

Γ: α, ρε Μιχάλη ....όλα τα είχες σκεφτεί ....να είσαι καλά αδελφέ ,όπου και αν είσαι ...είπε και κοίταξε ψηλά ,σαν να κοιτούσε τον ουρανό ....

Δ: ακούω ....
Φ: συγγνώμη για όλη αυτή τη μυστικότητα ....απλά δεν ήθελα να μάθει κανείς τίποτα ....είπε ο Φίλιππος
Δ: αυτό το κατάλαβα ....το γιατί δεν μου λες όμως ....
Φ: έχεις μιλήσει καθόλου με την Ναυσικά ;....
Δ: για αυτό με φώναξες ;....
Φ: απάντησε μου σε παρακαλώ ....
Δ: μιλήσαμε το πρωί ...εκείνη δηλαδή μίλησε, γιατί εγώ φώναζα ....
Φ: γιατί;....
Δ: τσαντίστηκα ...είχε το κινητό κλειστό και όταν πήρα στο ξενοδοχείο, μου είπαν πως παντρεύτηκε ....
Φ: τι εκανε;.... ο Φίλιππος παραλίγο να πνιγεί με την είδηση ....πότε;....που;...
Δ: στο Λονδίνο ...χθες ...μην ρωτήσεις με ποιον, μόνο ...
Φ: καλά έτσι ξαφνικά ;....
Δ: τι να σου πω ...ότι ξέρεις ,ξέρω σε αυτό το θέμα ....το σημαντικό είναι πως ακουγόταν ευτυχισμένη ....θα μου πεις τώρα τι με ήθελες ;.....
Φ: δεν είναι εύκολο ....όταν γυρίσει η Ναυσικά θα συμβούν κάποιες πολύ σημαντικές αλλαγές στη ζωή της και θέλω να ξέρω πως θα είσαι δίπλα της ....
Δ: πάντα είμαι δίπλα της, δεν χρειάζεται να το ζητάς αυτό .... με τρομάζεις με αυτά που λες ....έχει σχέση με τον Λευτέρη ;...
Φ: όχι πως σου ήρθε αυτό ;....
Δ: ο Νικηφόρος κάτι μου κρύβει και είμαι σίγουρη πως έχει να κάνει με ην Ναυσικά ....
Φ: δεν ξέρω τι σου κρύβει ο Νικηφόρος .....ελπίζω μόνο να είναι το ίδιο, γιατί δεν ξέρω πόσα μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος .....
Δ: ειλικρινά με τρομάζεις τώρα .....
Φ: δεν χρειάζεται.... απλά να είσαι δίπλα της και ελπίζω να θέλει να είμαι και εγώ μαζί σας ....

Ν: πότε είναι το συνέδριο;.....
Λ: την Παρασκευή το πρωί και μετά είναι ο χορός ....έχεις φέρει κάτι κατάλληλο, ή θα πρέπει να αγοράσουμε κάτι;....
Ν: τα έχω φροντίσει όλα ....όλοι θα λένε πόσο τυχερός άνθρωπος είσαι....
Λ: φτάνει που το λέω εγώ ....είπε και την φίλησε ....που θες να πάμε ;....
Ν: είναι αργά για μουσεία ,αλλά σκέφτηκα να πάμε στην Tower Bridge..... νομίζω πως εκεί το μουσείο είναι ανοιχτό μέχρι αργά και μπορούμε να χαζέψουμε στην γέφυρα .....
Λ: έχεις κάνει όντως προετοιμασία για τα αξιοθέατα ....παρατήρησε εκείνος ....
Ν: όταν εγώ βάζω κάτι στο μυαλό μου ,το κάνω πάντα σωστά ...με κάθε λεπτομέρεια ....είπε με ύφος και ο Λευτέρης γέλασε και κοίταξε προς τα πάνω ....
Λ: Ναυσικά μπορείς να κατεβείς λίγο από εκεί πάνω ,γιατί δεν μπορώ να σε φτάσω ;;....

Η Ναυσικά τον χτύπησε και καλά τσαντισμένη ....

Ν: λες τη γυναίκα σου ψώνιο γιατρέ;...
Λ: εγώ ;....ποτέ ....απλά ξαφνικά μου φάνηκε πως ψήλωσες ....
Ν: τώρα με λες και κοντή.... εγώ φταίω που κάθομαι και σε ανέχομαι ...έκανε να του γυρίσει την πλάτη, αλλά εκείνος την γύρισε προς το μέρος του και την κόλλησε πάνω του ....
Ν: άσε με ....διαμαρτυρήθηκε και στριφογύρισε στην αγκαλιά του ,προσπαθώντας να απεγκλωβιστεί .....
Λ: θες σίγουρα να σε αφήσω ;...είπε και τη φίλησε στην καμπύλη του λαιμού ,κάνοντας την να αναστενάξει ....
Ν: ναι ....είπε βραχνά ....και συνέχισε να στριφογυρίζει ....
Λ: αν συνεχίσεις να τρίβεσαι έτσι πάνω μου ,το μόνο αξιοθέατο που θα δεις ,θα είναι το δωμάτιο του ξενοδοχείου... της είπε εκείνος και η Ναυσικά μόλις κατάλαβε τι εννοούσε κοκκίνισε και γέλασε ....
Ν: τώρα που το σκεφτομαι ....του είπε και κόλλησε περισσότερο πάνω του ....δεν προλαβαίνουμε το μουσείο .....πάμε αύριο καλυτέρα ....

Ο Λευτέρης γέλασε με την παρατήρηση της και κατευθύνθηκαν προς το ξενοδοχείο με γέλια και πειράγματα .....

Στ: καλησπέρα ....είπε ο Σταύρος κάνοντας την Ντέμπορα να τον κοιτάξει ξαφνιασμένη .....
Ντ: Γιατρέ ....πως από εδώ ;...είπε και έκανε μια κίνηση με το χέρι δείχνοντας γύρω της ....

Ήταν μια βρετανική παμπ ,αλλά με πολύ ιδιαιτέρους πελάτες ....το τελευταίο μέρος δηλαδή, που θα μπορούσε να βρίσκεται ένας σοβαρός γιατρός, σαν στον γιατρό Λεβέντη ....
Κοίταξε γύρω του με αποδοκιμασία ...μεθυσμένοι άντρες , γυναίκες αμφίβολου ηθικής , καπνός που έκανε την αναπνοή δύσκολη ....και ανάμεσα τους μια νοσηλεύτρια ,επίσης αμφίβολου ηθικής ,που έμοιαζε να ταιριάζει απόλυτα με τον χώρο ....

Στ: ήρθα να μιλήσουμε ....

Η Ναυσικά με τον Λευτέρη κάθονταν αγκαλιά στο κρεβάτι και συζητούσαν , έχοντας χορτάσει για την ώρα την «πείνα» τους ....

Ν: είσαι σίγουρος πως δεν θα δεχτείς ;.... δεν θέλω να ξυπνήσεις ένα πρωί και να αναρωτιέσαι πως θα ήταν αν είχες δεχτεί ....άλλωστε η κατάσταση στην Ελλάδα είναι δύσκολη ...τόσο υψηλό μισθό, δεν πρόκειται να βρεις στην πατρίδα ...
Λ: δεν είμαι κροίσος ,αλλά ευτυχώς έχω εξασφαλίσει τα προς το ζην ...οπότε το οικονομικό δεν είναι στο μυαλό μου ....αν δεν υπήρχε η προϊστορία μου εδώ ,ίσως και να το σκεφτόμουν ....
Ν: εξαιτίας της δεν δέχεσαι ;....ρώτησε η Ναυσικά λίγο πικαρισμένη ....
Λ: τι ανασφάλειες είναι αυτές ;....είπε ο Λευτέρης και την ανάγκασε να τον κοιτάξει ....
Ν: νομίζω πως είναι φυσιολογικό ....πριν κάποια χρόνια ήσουν ερωτευμένος μαζί της και παραλίγο να την παντρευτείς ....παραλίγο να σε κάνει μπαμπά ....
Λ: δεν πιστεύεις ότι το κράτησε .....είπε σοβαρά εκείνος ...

Η Ναυσικά κοίταξε τον Λευτέρη και κούνησε το κεφάλι αρνητικά ....

Ν: συγγνώμη ,αλλά δεν το πιστευω ...αν το είχε κρατήσει θα το είχες μάθει ...δεν είναι από τις γυναίκες που θα μεγάλωναν μόνες τους ένα παιδί ...αυτό θα απαιτούσε θυσίες και δεν την έκοψα για τέτοιο άτομο .....
Λ: εσύ ;...θα θυσιαζόσουν για το παιδί σου ;....
Ν: εγώ θα θυσιαζόμουν για οποιονδήποτε αγαπούσα ....και ναι ...έχοντας μεγαλώσει με τόση αγάπη και γνωρίζοντας πόσο πόνο πέρασε η μητέρα μου ,μέχρι να με κρατήσει στην αγκαλιά της , πιστευω πως θα έκανα τα πάντα για το παιδί μου ...ακόμα και να το κρατήσω μακριά από τον πατέρα του ,αν πίστευα πως θα του έκανε καλό ....
Λ: για ποιον λόγο θα με χώριζες ;....
Ν: αν μάθαινα πως μου έχεις πει ψέματα ....απάντησε χωρίς να το σκεφτεί ....
Λ: δηλαδή αν σε χτυπούσα, ή αν ήμουν ζηλιάρης, ή αν σε απατούσα θα τα δεχόσουν ;....
Ν: αυτά μπορώ να τα ελέγξω ....δεν είμαι τόσο αδύναμη ώστε να μπορέσεις να μου επιβληθείς με το ξύλο ...άλλωστε νομίζω πως δεν θα σήκωνες ποτέ χέρι πάνω μου .....τη ζήλεια σου πιστευω πως σιγά σιγά θα την ελέγξεις ....όσο για το να φτάσεις να με απατήσεις .....νομίζω πως θα μπορούσα να στο συγχωρήσω αν ήταν μεμονωμένο περιστατικό και συνέβαινε σε στιγμή που ίσως να μην ήμασταν καλά σαν ζευγάρι .....τον κοίταξε ....σαν πολύ δεν σοβαρέψαμε ;....είμαστε μόλις δυο μέρες παντρεμένοι και συζητάμε για αιτίες διαζυγίου;.....
Λ: νομίζω πως τα φυσιολογικά ζευγάρια τα έχουν συζητήσει αυτά πριν παντρευτούν ....εμείς όμως τα κάναμε όλα ανάποδα ....
Ν: μου αρέσουν τα ανάποδα ....είπε και τον φίλησε ....
Λ: σε θαυμάζω ξέρεις .....εγω στην ηλικία σου ήμουν χαμένος στις ανασφάλειες μου ....ενώ εσύ ...όλες οι απόψεις σου είναι ξεκάθαρες ....

Η Ναυσικά χαμογέλασε ....ένιωσε πολύ κολακευμένη .....και περισσότερο επειδή έβλεπε στα μάτια του ότι το εννοούσε ....

Ν: τι λες να θαυμάσεις και λίγο το υπέροχο κορμί μου ;....φτάνει πια με το μυαλό μου ....

Ο Λευτέρης χαμογέλασε και έσπευσε να πραγματοποιήσει την επιθυμία της .....

Σε κάποιο άλλο σημείο της πόλης ....

Ντ: τι έχουμε να πούμε εμείς ;.....
Στ: μπορούμε να πάμε κάπου ήσυχα ;....την ρώτησε

Η Ντέμπορα κατευθύνθηκε κάπου πίσω από το μπαρ και ο Σταύρος την ακολούθησε επιφυλακτικά .....φαινόταν να ξέρει τα κατατόπια ....κατέληξαν σε ένα γραφείο , αν μπορούσε κανείς να το πει γραφείο .....

Ντ: εδώ είναι καλά;....
Στ: σε σχέση με έξω ....
Ντ: να βάλω ποτό ;...ρώτησε και άνοιξε ένα μπαράκι που υπήρχε στο χώρο ....
Στ: για εμένα όχι ,αλλά εσύ θα το χρειαστείς ....ακούμπησε πάνω στο γραφείο έναν φάκελο ....διάβασε το ...θα βρεις πολύ ενδιαφέροντα πράγματα μέσα ....

Η Ντέμπορα πήρε τον φάκελο στα χέρια της και τον κοίταξε με απορία ...μόλις άρχισε να διαβάζει κατάλαβε ....

Ντ: τι θες να πετύχεις με αυτό ;....τον ρώτησε προκλητικά ....
Στ: να μάθω την αλήθεια ....τι έκανες με το παιδί ;....
Ντ: αυτό δεν υπάρχει στο φάκελο ;....ενδιαφέρον ....του γύρισε την πλάτη και πήρε βαθιά ανάσα για να φανεί ψύχραιμη .....δεν ήταν όμως ....
Στ: φαντάζομαι πόσο ενδιαφέροντα θα βρουν και στο νοσοκομείο αυτά τα στοιχεία ....πιο λες να τους εντυπωσιάσει περισσότερο;...ότι ένα μέλος του νοσηλευτικού προσωπικού δούλευε ως Κολ γκελ όταν ήταν στο πανεπιστήμιο .....ίσως το ότι υπήρξες χρηστής ουσιών ....μπα , νομίζω πως το καλύτερο είναι πως προμηθεύεις ηρεμιστικά και άλλες ουσίες σε μικρά παιδιά ,τα όποια προμηθεύεσαι από το φαρμακείο του νοσοκομείου ....ναι ,νομίζω αυτό είναι το καλύτερο σου ....
Ντ: στάματα!!!! ....του φώναξε ...δεν είσαι σε θέση εσύ να με κρίνεις ....και αν νομίζεις πως θα τρομάξω είσαι βαθιά νυχτωμένος ....έχω περάσει μια ζωή μέσα στον φόβο και τους εκβιασμούς .....αν ο προστατευόμενος σου φοβάται πως μπορεί να έχει ένα παιδί, του αξίζει ....δεν έψαξε καν να με βρει όταν του είπα πως θα κάνω έκτρωση ....εγώ μπορεί να είχα πεθάνει εξαιτίας της δίκης του αμέλειας .....δεν νοιάστηκε όμως ....περισσότερο νοιάστηκε για ένα ανύπαρκτο παιδί ,πάρα για μένα ....
Στ: ανύπαρκτο ;.....
Ντ: δεν ήμουν έγκυος ...ποτέ ....δεν θα μπορούσα να είμαι ....είχα κάνει ολική αφαίρεση όταν ήμουν 18 χρονών .....μια δοκιμασία ακόμα ήταν ...είχε δεχτεί πως δεν του ήμουν πιστή και έλεγε πως ήθελε να προσπαθήσουμε να τα βρούμε ...ήθελα απλά να δω αν ενδιαφέρεται αρκετά ....και εκείνος το έβαλε στα πόδια ....

Ο Σταύρος είδε την Ντέμπορα να καταρρέει ....δεν περίμενε αυτή την αντίδραση ....

Στ: γιατί έκανες την αφαίρεση ;....
Ντ: καρκίνος στην μήτρα ...ή αυτό ή ....και μετά όλη μου η ζωή στα όρια ....δεν είχα κάτι να χάσω ....γέλασε ειρωνικά ....πες στον Λευτέρη πως δεν έχει να φοβάται τίποτα από εμένα ....και τώρα φύγε ....μην ξεχάσεις τα χαρτιά σου ....έκανες τόσο κόπο να τα μαζέψεις ....
Στ : δεν τα χρειάζομαι πια ....

Ο Ευκλείδης προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο να μιλήσει στην Στέλλα ....

Στ: έλα πες το ....του είπε εκείνη που τόση ώρα τον παρακολουθούσε ...
Ευκλ: τι να πω;....
Στ: αυτό που γυροφέρνεις τόση ώρα .....εμένα πας να ξεγελάσεις ;....λέγε ....
Ευκλ: συναντήθηκα με τον Πέτρο σήμερα ....είπε και περίμενε την αντίδραση της Στέλλας ....
Στ: και ;....είναι καλά;....ρώτησε με απόλυτη ψυχραιμία ....
Ευκλ: με τον Ρίζου εννοώ ....ξαναείπε εκείνος, που είχε μείνει άφωνος με την αντίδραση της ....
Στ: το κατάλαβα ...δεν είμαι χαζή ....θα μου πεις τι είπατε ,ή να μαντέψω ;...αν και δεν θέλει και πολύ φαντασία ....
Ευκλ: η Αμαλία νοιώθει καλύτερα και θέλει να συναντηθούμε ...αύριο ....είπε εκείνος ....
Στ: το περίμενα ...πιστεύει πως θα μας κάνει να καταλάβουμε;....
Ευκλ: ο Πέτρος πάντως την έχει δικαιολογήσει ως ένα σημείο ...και όχι μόνο επειδή την αγαπαει ...και εγώ είμαι περίεργος να την ακούσω ....
Στ: πάρε τηλέφωνο τον Πέτρο και πες του τι ώρα να πάμε από εκεί .....
Ευκλ: σπίτι τους ;....ρώτησε με απορία ...
Στ: η γυναίκα ήταν στο νοσοκομείο ...δεν χρειάζεται να ταλαιπωρείται ....
Ευκλ: είσαι όντως τόσο ψύχραιμη ;....την ρώτησε
Στ: όχι ....αλλά η υστερία δεν είναι καλός σύμβουλος ....του είπε και έφυγε ,αφήνοντας τον άφωνο για μια ακόμα φόρα .....

Ευκλ: έλα Πέτρο ....αύριο το απόγευμα σπίτι σας ....ναι και η Στέλλα ....είπε και έκλεισε το τηλέφωνο .....

Η Δήμητρα δεν πήγε αμέσως σπίτι ....είχε ανάγκη να σκεφτεί ....αυτά που της είπε ο Φίλιππος ,σε συνδυασμό με τα μισόλογα του Νικηφόρου την φόβιζαν λίγο .....καθόταν στην παραλία όταν χτύπησε το τηλέφωνο της ....

Δ: έλα Νικηφόρε μου ....μόλις έφτασα σπίτι ...πάω να ξαπλώσω ....όχι δεν χρειάζεται να έρθεις ....Νικηφόρε; ....σε αγαπάω ....
Έκλεισε το τηλέφωνο και ξανακοίταξε την θάλασσα ....δεν της άρεσε που του έλεγε ψέματα ....

Νικ: από πότε κοιμάσαι έξω ;....

Η φωνή του Νικηφόρου ακούστηκε παγωμένη πίσω της ....

Δ: τι κανεις εδώ ;....τον ρώτησε αμήχανα .....
Νικ: ανησύχησα ο χαζός και ήρθα να δω αν είσαι καλά ....και τώρα μάλλον εγώ δεν είμαι καλά .....

Η Δήμητρα τον πλησίασε, αλλά εκείνος δεν την άφησε να τον ακουμπήσει ....

Δ: συγγνώμη ....απλά ήθελα να μείνω μόνη ....
Νικ: δεν χρειάζεται να δικαιολογείσαι .... Απλά δεν περίμενα να με βαρεθείς τόσο γρήγορα ....
Δ: τι βλακείες λες ;....
Νικ: Άστο Δήμητρα .... Σου πέρασε ...δεν πειράζει .... Συμβαίνουν αυτά ....γύρισε να φύγει απογοητευμένος .....
Δ: μην φεύγεις ....σε αγαπάω ....του φώναξε η Δήμητρα ,αλλά δεν την άκουσε ....έβαλε τα χέρια της στο πρόσωπο και τα μάτια της γέμισαν δάκρυα ...σε αγαπάω γεμάτο ....μονολόγησε ....