H Δήμητρα μόλις είχε βγει από το μάθημα και κοίταζε να βρει τον Νικηφόρο όταν ξαφνικά ...

Φ: Δήμητρα!!...της φώναξε ο Φίλιππος και την πλησίασε χαμογελαστός ...
Δ: τι κάνεις εσύ εδώ ;...
Φ: ενοχλώ;...

Δεν πρόλαβε να απαντήσει ,γιατί την προσοχή της τράβηξε ένα γνωστό αυτοκίνητο, από το παράθυρο του οποίου ,εξείχαν κάτι χρωματιστά μπαλόνια ,που σχημάτιζαν το όνομα της ...

Δ: δεν το πιστευω ...είπε και άρχισε να γελάει...

Ο Φίλιππος χαμογέλασε βλέποντας τα μπαλόνια και ξαφνικά ένιωσε πολύ άσχημα που είχε εμφανιστεί απροειδοποίητα ...

Το αυτοκίνητο σταμάτησε δίπλα τους και ο Νικηφόρος έσκασε μύτη με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη ...

Νικ: σε έκανα να γελάσεις ...είπε και την αγκάλιασε
Δ: είσαι απίστευτος ...και θεότρελος ...μήπως να φεύγαμε ή να κρύβαμε τα μπαλόνια γιατί έχουμε γίνει θέαμα ;...πρότεινε, αλλά τα μάτια της έλαμπαν...
Νικ: Φίλιππε εσύ πως από εδώ ;...ρώτησε λίγο καχύποπτα
Φ: σκέφτηκα κάτι και ήθελα να το συζητήσω με τη Δήμητρα, αλλά από ότι φαίνεται δεν είναι κατάλληλη η στιγμή...
Δ: δεν μπορεί να περιμένει ;...
Φ: ναι ...μπορεί ...λοιπόν φεύγω ...χάρηκα που σε ειδα Νικηφόρε ...
Νικ: κι εγώ ...νομίζω...

Δ: δεν φαινόταν και πολύ καλά...είπε η Δήμητρα προβληματισμένη
Νικ: θες να τον φωνάξουμε ;...
Δ: μπα άσε ...θα ζητήσω από τη Ναυσικά το τηλέφωνο του και θα τον πάρω αργότερα ...εμείς τι θα κάνουμε;...
Νικ: θα πάρουμε τα μπαλόνια και θα πάμε κάπου που θα περάσεις τέλεια ...

Λ: ακούω λοιπόν...είπε ο Λευτέρης και κάθισε απέναντι της
Ν: δεν είναι τόσο τρομερό αυτό που έχω να σου πω, αλλά για μένα κάποτε ήταν...όπως άκουσες με τον Στέφανο μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά ...δεν κάναμε παρέα γιατί ήταν μεγαλύτερος μου, αλλά ήταν ο γόης της περιοχής ...όλα τα κορίτσια ήμασταν ψιλοερωτευμένα μαζί του ...εγώ ήμουν λίγο αγοροκόριτσο και έτσι μπορούσα λίγο πιο εύκολα να είμαι κοντά του, γιατί με έβλεπε σαν ένα από τα αγόρια...

Έκανε μια γκριμάτσα και ο Λευτέρης προσπάθησε να την φανταστεί μικρή, αλλά με τίποτα δεν μπορούσε να σκεφτεί αυτή την τόσο γοητευτική γυναίκα, αγοροκόριτσο...

Ν : είχαμε κάνει ομηρικούς καυγάδες με την Δήμητρα για αυτό το λόγο ...δεν ήθελε να είμαι μαζί του και εγώ της έλεγα ότι ζήλευε ...όμως ακόμα και τότε να με προστατεύσει ήθελε...ήταν λοιπόν τα γενέθλια μου και οι γονείς μου είχαν καλέσει όλη τη γειτονιά για να τα γιορτάσω ...έκλεινα τα 15 και νόμιζα πως γινόμουν γυναίκα ...έτσι λοιπόν είχα πείσει τη μαμά μου να μου φτιάξει τα μαλλιά και φόραγα ένα πολύ όμορφο φόρεμα ...ένιωθα σαν βασίλισσα και όλοι μου έλεγαν πολύ καλά λόγια ...όλα κυλούσαν πολύ όμορφα μέχρι που ήρθε ο Στέφανος ...εγώ πήγα να τον υποδεχτώ με την ελπίδα πως μόλις με έβλεπε θα έπεφτε ξερός ...εκείνος όμως μόλις με είδε άρχισε να γελάει ...

{{Στ: τι ντύθηκες μικρή ;...δεν ήξερα πως το πάρτι είναι μασκέ ...
Ν: δεν είναι ...απλά...τώρα που μεγάλωσα πρέπει να ντύνομαι σαν γυναίκα ...είπα πεισματάρικα ...δεν σου αρέσει;...
Στ : έχεις πολλά χρόνια μπροστά σου για να γίνεις γυναίκα ...και αυτό δεν γίνεται φορώντας ένα φόρεμα ...να'σαι καλά με έκανες και γέλασα σήμερα ...}}

Ν:και με αυτά τα λόγια, απομακρύνθηκε χωρίς καν να μου ευχηθεί χρόνια πολλά ...

Ο Λευτέρης δεν μπορούσε να πιστέψει πως κάποιος θα μπορούσε να πληγώσει με αυτό τον τρόπο ένα παιδί ...δεν είπε τίποτα, απλά την προέτρεψε να συνεχίσει...

Ν: εξαφανίστηκα στο δωμάτιο μου και μόνο η Δήμητρα το κατάλαβε και ήρθε να με βρει ...με παρηγόρησε και μου είπε να κατεβούμε κάτω και να μην του δώσουμε την ικανοποίηση πως με πλήγωσε ...και αυτό κάναμε ...κάποια στιγμή τον ειδα να στέκεται στην πόρτα και να μιλάει σε κάποιον ...πλησίασα αθόρυβα και τον άκουσα...

{{Στ: τελικά αυτή η μικρή μου έχει γίνει τσιμπούρι ...και να ήταν και της προκοπής ...αυτή που θα ήθελα εγώ να στριμώξω είναι η φιλενάδα της ...σεμνή -σεμνή ...θα την κάνω εγώ να ξεπεταχτεί...}}

Ν: απομακρύνθηκα έντρομη ...αυτή ήταν και η τελευταία φορά που τον ειδα ...αργότερα μάθαμε πως μετακόμισε,γιατί είχε μπλέξει με μια παντρεμένη ...αυτά ...
τίποτα το συγκλονιστικό ...παιδικές ανοησίες ...
Λ: θες να ακυρώσω τις θεραπείες;...
Ν: όχι ...από ότι είπες είναι πολύ καλός στην δουλειά του ...
Λ: ναι, αλλά αν δεν αισθάνεσαι άνετα μαζί του...
Ν: δεν μπορεί να με πληγώσει πια ...δεν είμαι παιδί...και εσύ θα είσαι κοντά μου ...είπε και τον κοίταξε γλυκά ...
Λ: και αν χρειαστεί να είσαι μόνη σου ;...
Ν: το καλό του να είσαι αγοροκόριτσο, είναι πως αυτά που μαθαίνεις σε μικρή ηλικία από τα αγόρια, μπορείς πολύ εύκολα να τα χρησιμοποιήσεις εναντίον τους όταν μεγαλώσουν ...είπε χαμογελώντας πονηρά ...
Λ: αυτό τώρα εμένα δεν ξέρω αν μου αρέσει και πολύ...την πείραξε ο Λευτέρης
Ν: αυτό να μου το πεις όταν θα θες να δεις ποδόσφαιρο ...είπε και τον έσπρωξε δήθεν τσαντισμένη ...

Η Δήμητρα ήταν λαχανιασμένη ,με κόκκινα μαγούλα και ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη ...

Δ: δεν το πιστευω...είσαι απίστευτος ...

Ο Νικηφόρος ήταν και αυτός στην ίδια κατάσταση ...

Νικ: με έχεις βγάλει νοκ άουτ ...έχω σκουριάσει ...παραπονέθηκε ...πάμε τώρα να φάμε τίποτα να πάρουμε δυνάμεις ;...
Δ: έλα μωρέ Νικηφόρε ...ένα γύρο ακόμα...σε παρακαλώ...είπε ναζιάρικα η Δήμητρα και ο Νικηφόρος υπέκυψε και κατευθύνθηκαν στα συγκρουόμενα ...

Ευκλ: το μόνο που θέλω είναι να τη βοηθήσεις να γίνει καλά, αν και πολύ θα ήθελα να μην την αναλάβεις ...
Στ: έχουν περάσει πολλά χρόνια κύριε Ευκλείδη ...δεν είμαι πλέον εκείνο το ρεμάλι που ξέρατε ...και ο Λευτέρης με έχει ήδη προειδοποιήσει ...
Ευκλ: ελπίζω να σεβαστείς τον άνθρωπο που σε εκτιμά τόσο, γιατί δεν νομίζω πως θέλεις να ξανασυναντηθείς με τον Ηλία...
Στ: το έπιασα το υπονοούμενο, αλλά με την δουλειά μου δεν παίζω ...αυτό είναι κάτι που δεν το ξέρετε ...λοιπόν χάρηκα ...πείτε στον Λευτέρη να μου τηλεφωνήσει ...

Μ: Εύα ...έλα λίγο που σε θέλω ...φώναξε ο Μάκης και η Εύα μπήκε στο γραφείο
Εύα : πες μου ...
Μ: θες να βγούμε το βράδυ;...
Εύα : να πάμε που;...
Μ: έξω ...κάπου ...ραντεβού...τι λες;...

Η Εύα ήθελε τόσο πολύ να πει ναι ...όλο της το σώμα φώναζε ναι ...

Εύα : κάτσε να τελειώσουμε πρώτα ...
Μ: εγώ τέλειωσα ...
Εύα : εγώ όμως όχι ...και όσο με καθυστερείς τόσο κινδυνεύεις να σου πω όχι...
Μ: καλώς ...εγώ φεύγω ..θα περάσω να σε πάρω στις 19,00...
Εύα : μα δεν είπα ναι ...διαμαρτυρήθηκε η Εύα
Μ: δεν είπες όχι, άρα ...στις 19,00...γίνε μια θεά για να με ζηλεύουν όλοι ...την πλησίασε , έπιασε το χέρι της και το φίλησε απαλά ...
Εύα : είσαι τρελός ...είπε ξέπνοη ...
Μ: είμαι ερωτευμένος ...την αποστόμωσε ...

Αμ : που γυρνάς εσύ ;...
Φ: εδώ και εκεί ...απάντησε αόριστα ο Φίλιππος
Αμ: είσαι καλά;...ρώτησε ανήσυχη με το ύφος του ...
Φ: να σε ρωτήσω κάτι;...πως και δεν έκανες άλλο παιδί με τον μπαμπά ;...

Η Αμαλία πάνιασε ...από που ξεφύτρωσαν αυτές οι ερωτήσεις ;...

Αμ: δεν έτυχε ...απάντησε αόριστα ...πως σου ήρθε αυτό ;...
Φ: αναρωτιόμουν ...αφού αγαπιέστε τόσο πολύ με τον μπαμπά ,γιατί δεν προσπαθήσατε να κάνετε άλλο παιδί;...
Αμ: πες μου τώρα πως σε αυτή την ηλικία θες αδελφάκι ...προσπάθησε να ελαφρύνει το κλίμα ...

Ο Φίλιππος την αγκάλιασε τρυφερά ...

Φ: μπα είναι αργά τώρα πια ...αλλά σκεφτόμουν πόσο καλά θα ήταν να έχω μια αδελφή ή έναν αδελφό...ξέρεις αίμα μου ... ακόμα και οι φίλοι μου ...δεν έχω κάποιον πολύ κοντινό ...τουλάχιστον η Ναυσικά έχει τη Δήμητρα ...
Αμ: που κολλάει η Ναυσικά;...
Φ: συζητούσαμε χθες ...και αυτή μοναχοπαίδι είναι...θα ήθελα να είχα μια αδελφή σαν την Ναυσικά ...

Η Αμαλία δαγκώθηκε για να μην ουρλιάξει ...

Π: τι κάνουν οι αγάπες μου ;...
Φ: πως και έτσι νωρίς ;...
Π: Παρασκευή σήμερα ...σκέφτηκα να σας βγάλω για φαγητό...
Φ: καλή ιδέα ...τι λες μαμά;...
Αμ: από το να ακούω τις καθυστερημένες ανησυχίες σου ...που λέτε να πάμε ;...
Π: έχει πολύ ωραία μέρα ...πάμε Μικρολίμανο;
Φ: μέσα ...
Αμ: πάω να πάρω την τσάντα μου...

Ο Λευτέρης με την Ναυσικά συζητούσαν ...

Λ: θες να μου πεις τι έχεις ;...
Ν: τίποτα ...ψιλοβαριέμαι ...απάντησε εκείνη
Λ: για κοίταξε με ...της είπε και της ανασήκωσε το πρόσωπο για να τον κοιτάξει ...
Ν: ωχου καλά ...να ...πριν έρθει ο Στέφανος, φοβόμουν πως δεν θα τα καταφέρω να γίνω καλά και μετά ...συνέχισα να φοβάμαι ,γιατί τελικά φαντάζει πιο δύσκολο από ότι πίστευα ...
Λ: μόνο αυτό ή έπαιξε το ρολό του και ο παιδικός σου έρωτας;...
Ν: δεν σε πιστευω !!...αντί να με καθησυχάσεις, μου κάνεις ζήλειες για κάτι ανύπαρκτο;...
Λ: ποιος κάνει ζήλειες ;...τη ρώτησε αθώα ...
Ν: πήγαινε στο μπάνιο ... πάνω από το νιπτήρα έχει ένα καθρέφτη ...στάσου μπροστά του και κοίταξε τον ...θα σου απαντήσει ...
Λ: περνιέσαι για πολύ έξυπνη τελικά ...γελάσαμε ...
Ν: ξέρεις κάτι;...νομίζω πως υπάρχει τροπος να ξεβαρεθω...
Λ: υποσχόμενο ακούγεται αυτό...για συνέχισε ...
Ν: ίσως αν έρθεις να κάτσεις δίπλα μου ...να με αγκαλιάσεις ... χαμήλωσε τον τόνο της φωνής της ,κάνοντας τον Λευτέρη να χάνει κάθε ίχνος λογικής ...και να παίξουμε σκραμπλ...ολοκλήρωσε την φράση της χαμογελώντας ...

Ο Πέτρος ,με την Αμαλία και τον Φίλιππο πέρασαν ένα πολύ ξέγνοιαστο απόγευμα ,μετά από πάρα πολύ καιρό ...Ο Πέτρος χάζευε την γυναίκα του ...είχε πολύ καιρό να την δει να γελάει...

Π: πάμε μια βόλτα στην παραλία;...πρότεινε ...

Φ: νομίζω πως θέλετε να μείνετε μόνοι ,οπότε εγώ λέω να την κάνω...
Αμ: πως σου ήρθε αυτό καλέ μου ;...εμάς μας αρέσει να σε έχουμε μαζί μας ...
Φ: μίλα για τον εαυτό σου ...ο μπαμπάς τόση ώρα σε γλυκοκοιτάζει ύποπτα ...

Η Αμαλία γύρισε και κοίταξε έκπληκτη τον άντρα της ...

Π: δεν έκρυψα ποτέ ότι είμαι ερωτευμένος ...μην με κοιτάς με αυτό το ύφος ...
Φ: και κάπου εδώ εγώ φεύγω ...τους πείραξε ο Φίλιππος
Αμ: καλά τι λες μπροστά στο παιδί ;...
Π: την αλήθεια ...είπε ο Πέτρος και την αγκάλιασε σφιχτά ...

Ο Λευτέρης μιλαγε στο τηλέφωνο με τον Στέφανο...

Λ: ομολογώ πως δεν είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος με την εξέλιξη...δεν μου αρέσει που γνωρίζεστε με την Ναυσικά ...

Στ: και εγώ στη θέση σου έτσι θα αισθανόμουν...όμως εσύ με γνωρίζεις ως γιατρό και ξέρεις πως στη δουλειά μου δεν παίζω ...
Λ: αυτό είναι αλήθεια ...ρώτησα την Ναυσικά αν ήθελε να μην αναλάβεις και μου είπε πως δεν έχει πρόβλημα ,οπότε συνεχίζουμε κανονικά ...σε προειδοποιώ όμως αν πέσει κάτι περίεργο στην αντίληψη μου ,βρες τρύπα να κρυφτείς ...
Στ : σε πρόλαβε ο πατέρας της ...εσείς οι δυο πρέπει να τα πηγαίνετε πολύ καλά...λοιπόν Δευτέρα πρωί θα είμαι εκεί ...

Ο Λευτέρης έκλεισε το τηλέφωνο χωρίς να είναι τελείως σίγουρος ...δεν του άρεσε που ζήλευε ...δεν του άρεσε καθόλου ...δεν μπορούσε όμως να το ελέγξει...

Ο Μάκης στεκόταν έξω από το σπίτι του Λευτέρη ...18:45...είχε άγχος ...ξεφύσησε μπας και ηρεμούσε αλλά τίποτα ...

Η Εύα ήταν έτοιμη εδώ και ώρα ...ήταν πολύ αγχωμένη και η Μαρίλια είχε βρει ευκαιρία να την αρχίσει στο δούλεμα με την Αγγέλα να τις κοιτάζει και να τις καμαρώνει...

Μαρ: καλά ξερός θα πέσει ...όχι πως θέλει και πολύ ...

Εύα : αλήθεια είμαι καλή;...ρώτησε η Εύα και έστρωσε λίγο την φούστα της ...μήπως να φόραγα παντελόνι καλύτερα ;...
Μαρ: άσε τον άνθρωπο να χαρεί λίγο ...μην του κάτσεις από το πρώτο ραντεβού όμως και σε κακοχαρακτηρίσει ...
Εύα : καλά δεν ντρέπεσαι ;...μαμά την ακούς ;...
Μαρ: εγώ μια συμβουλή είπα να σου δώσω...
Εύα : και που ξέρεις εσύ από αυτά μικρή;...
Μαρ: έχω την εντύπωση πως ξέρω περισσότερα από εσένα ...
Αγγ: Μαρίλια !!!!!!
Μαρ: πάντως καλός είναι ...είπε η Μαρίλια κοιτώντας από το παράθυρο ...θα είστε πολύ ωραίο ζευγάρι ...
Εύα : και που το ξέρεις εσύ ;...
Μαρ : είναι απέξω και περιμένει ...

Η Εύα έτρεξε στο παράθυρο ...

Εύα : κούκλος ......γιατί όμως δεν μπαίνει μέσα ;...λες να άλλαξε γνώμη ;...θα πεθάνω...
Μαρ: μπα ...αγχωμένο τον βλέπω ...πάω να ανοίξω...
Εύα : περίμενε...φώναξε η Εύα αλλά η Μαρίλια είχε ήδη πάει στην πόρτα ...
Μαρ : δεν δουλεύει το κουδούνι;...τον ρώτησε
Μ: δεν δοκίμασα να χτυπήσω ...η Εύα;...
Εύα : γεια σου Μάκη...εμφανίστηκε εκείνη στην πόρτα και ο χρόνος σταμάτησε και για τους δυο ...

Π: μου αρέσει πολύ που είμαστε έτσι χαλαρά οι δυο μας ...είχαμε καιρό να το κάνουμε αυτό...
Αμ: όπως παλιά ...θυμάσαι;...είπε ονειροπόλα η Αμαλία
Π: μεγαλώσαμε όμως ...και μεγαλώσαμε όμορφα ...
Αμ: μαζί ...κόντρα στις προβλέψεις ...
Π: θυμάμαι όταν γύρισα από τις σπουδές μου και σε έψαχνα απεγνωσμένα ...νόμιζα πως θα πέθαινα χωρίς εσένα ...
Αμ: εγώ είχα πεθάνει αυτά τα τέσσερα χρόνια ...και μετά ...ξαναβρεθήκαμε ...
Π: δεν μου έχεις μιλήσει ποτέ για τότε ...γιατί εξαφανίστηκες από όλους ;...
Αμ: δεν μου αρέσει να μιλώ για εκείνη την εποχή ...ήμουν πολύ πληγωμένη ...
Π: μερικές φορές βοηθάει ξέρεις ...άλλωστε έχουν περάσει τόσα χρόνια ...δεν μπορεί να σε πονάει ακόμα ...
Αμ: δεν γιατρεύει όλες τις πληγές ο χρόνος ...κάποιες απλά τις βαθαίνει ...είπε η Αμαλία αινιγματικά και πλησίασε την άκρη της προβλήτας ...

Ο Πέτρος δεν μίλησε άλλο ...έβλεπε πως πονούσε και δεν ήθελε να πονάει εξαιτίας του...στάθηκε δίπλα της και της έπιασε το χέρι ...

Μαρ: μήπως να φεύγατε για να κλείσω την πόρτα ;...

Ο Μάκης και η Εύα την κοίταξαν με απορία ...είχαν ξεχάσει που βρίσκονταν ...γέλασαν ...

Μ: πάμε;...
Εύα : ναι ...του έδωσε το χέρι και γύρισε προς τη Μαρίλια ...πες στη μαμά να μην ανησυχεί ..θα αργήσω ...

Ο Μάκης χαμογέλασε με αυτό που άκουσε ...η Εύα τον είδε...

Εύα : μην σου μπαίνουν ιδέες ...τον μάλωσε ..απλά για να μην ανησυχούν το είπα ...λοιπόν τι έχει το πρόγραμμα ;...
Μ: φαγητό και χορός ...
Εύα : χορό;...έχω χρόνια να χορέψω ...είπε ενθουσιασμένη ...

Ο Νικηφόρος με την Δήμητρα κατέληξαν εξαντλημένοι στο σπίτι του πρώτου ...

Δ: πέρασα τέλεια ...δεν ξέρω πως να σε ευχαριστήσω...είπε η Δήμητρα και σωριάστηκε στον καναπέ ...

Ο Νικηφόρος την κοίταξε ...

Νικ: εγώ κάτι έχω στο μυαλό μου ...είπε και γονάτισε δίπλα της

Δ: τι σκέφτεται το βρώμικο μυαλό σου ;...τον πείραξε η Δήμητρα
Νικ: μια μακαρονάδα;...τι να κάνω με ξεθέωσες τον άνθρωπο και πείνασα...
Δ: αυτές είναι οι αντοχές σου ;...μάλλον πρέπει να το ξανασκεφτώ ...είπε και πήγε να σηκωθεί αλλά ο Νικηφόρος την τράβηξε πάνω του ...
Νικ: αν είναι να το ξανασκεφτείς να σου δώσω λίγο υλικό ακόμα ...και πριν προλάβει να αντιδράσει (όχι πως ήθελε) άρχισε να την φιλάει με πάθος ...

Η Εύα με τον Μάκη μετά από ένα υπέροχο δείπνο ,κατά τη διάρκεια του οποίου προσπαθούσαν να γνωριστούν καλύτερα , κατέληξαν σε ένα κλαμπ που δεν το έπιανε το μάτι των περαστικών ...μόλις όμως έμπαινες μέσα ήταν τόσο ατμοσφαιρικό και τόσο ζεστό ...

Εύα : είναι πολύ ωραία εδώ ...

Μ: το έχει ένας φίλος ...πάμε να στον συστήσω ...

Κατευθύνθηκαν προς το μπαρ ...

Μ: Δημήτρη...φώναξε ο Μάκης για να ακουστεί
Δ: καλώς τον ...που χάθηκες τόσο καιρό ;...
Μ: εδώ και εκεί τίποτα το ιδιαίτερο ...από εδώ η Εύα ...
Δ: γοητευμένος ...σαν να βρίσκομαι στον παράδεισο ...η θέση του Αδάμ είναι κατειλημμένη ;...

Η Εύα γέλασε με το αστείο αλλά ο Μάκης αγρίεψε ...

Μ: έρχεσαι δεύτερος για αυτό μαζέψου ...
Δ: μήνυμα ελήφθη ...τι να κεράσω ;

Αφού παρήγγειλαν η Εύα μάλωσε τον Μάκη...

Εύα : γιατί του μίλησες έτσι ;...απλά ήταν λίγο φιλικός ...άλλωστε αυτό το αστείο με το όνομα μου είναι πλέον κλασσικό...
Μ: απλά ήθελα να τον βάλω λίγο στη θέση του...
Εύα : αχ ,τι ωραίο τραγούδι ...είπε η Εύα
Μ: σήκω ...ο Μάκης την τράβηξε και άρχισαν να χορεύουν και δεν έκατσαν μέχρι που έμειναν ξέπνοοι ...
Εύα : ήταν ότι καλύτερο μπορούσες να μου προσφέρεις αυτή η βραδιά ...του είπε η Εύα μόλις σταμάτησαν με το αμάξι έξω από το σπίτι της
Μ: μου φτάνει που όλο το βράδυ σε έβλεπα να γελάς ...της είπε εκείνος και έπιασε μια τούφα που είχε πέσει στο πρόσωπο της ...

Ήθελε να τη φιλήσει ...όλο του το σώμα ήταν σε ένταση αλλά φοβόταν την αντίδραση της ...και τότε η Εύα τον πλησίασε και τον φίλησε πρώτη ...όχι απαλά ...με ένα πάθος που τρόμαξε και την ίδια ...

Εύα : σε θέλω πολύ ...του είπε πάνω στα χείλη του και την επομένη στιγμή, σαν κάποιος να την ξύπνησε, απομακρύνθηκε απότομα ,άνοιξε την πόρτα και έφυγε ...

Δ: Νικηφόρε κάποιος χτυπάει την πόρτα ...είπε η Δήμητρα και έσπρωξε τον Νικηφόρο από πάνω της ...

Νικ: όποιος είναι θα φύγει ...και συνέχισε να την φιλάει...
Δ: δεν μπορώ έτσι βρε Νικηφόρε ...μπορεί να είναι ανάγκη ...τον σταμάτησε και πάλι η Δήμητρα ...

Ο Νικηφόρος σηκώθηκε βρίζοντας σιγανά και η Δήμητρα προσπαθούσε να στρώσει τα ρούχα της ...

Νικ: ελπίζω να έχεις κάτι πολύ σοβαρό να μου πεις ...είπε ο Νικηφόρος στον Λευτέρη που στεκόταν στην πόρτα ...
Λ: δεν είμαι καλά...νομίζω πως την αγαπάω τόσο που τρελαίνομαι ...άρχισε να λέει ο Λευτέρης και σταμάτησε μόλις είδε την Δήμητρα ...

Και τότε πρόσεξε τα καλύμματα που είχαν φύγει από την θέση τους και τα μαλλιά της Δήμητρας που ήταν ανακατεμένα και τον Νικηφόρο που τον κοιτούσε με δολοφονικό ύφος ...

Λ: ενοχλώ;...ρώτησε αθώα...

Ο ήχος από το κουδούνι πρόλαβε την πληρωμένη απάντηση του Νικηφόρου που πήγε να ανοίξει ...

Μ: δεν γίνονται αυτά ρε παιδιά ...τη μια με φιλάει και μετά με παρατάει και φεύγει...α...γεια σου Δήμητρα ...τι κάνετε όλοι εδώ ;...και γιατί τα καλύμματα είναι στο πάτωμα;...

{{Δεν ξερω για εσας , παντως εγω πεθανα στα γελια με αυτη τη συνεχεια ...

περιμενω τις εντυπωσεις σας ...καλη αναγνωση ....}}