Ο μικρός Γιώργος έπαιζε το αγαπημένο του παιχνίδι όταν έγινε το μοιραίο. 

Νταν νταν νταααααααν!

Ήταν έτοιμος να χρησιμοποιήσει τσεκούρι του για να χτίσει μία σκάλα από το σπίτι. Εννοείτε μαύρο σε χρώμα. Δεν είναι κανα κοριτσάκι για να έχει το ροζ φλαμίνγκο. Πφφτ! Τι νομίζετε ότι είναι? Γκέι?

Τέλος πάντων, ενώ εξηγούσε στον νεκρό νουμπά εχθρό του ότι είναι καλύτερος παίκτης γιατί μόλις αγόρασε τα καινούργια ακουστικά και ποντίκι της ALIEN, τα φώτα και ο υπολογιστής του έσβησαν. Λίγο πριν πάρει το αντικειμενικά δικό του "Victory Royal".

"ΟΧΙΙΙΙΙΙΙ" τσιρίζει ο 16χρονος Γιώργος.

Πατάει τα κουμπιά της κονσόλας του επανειλημμένα και χτυπάει την οθόνη του υπολογιστή του. Δεν γίνεται τίποτα.

"ΟΧΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΣΤΑΝΙΌ ΜΟΥ! ΘΑ ΧΆΣΩ ΤΟ ΓΚΕΙΜ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΠΆΡΕΙ Ο ΓΑΜΗΜΈΝΟΣ Ο ΝΟΥΜΠΆΣ"

Πατάει το κουμπί του υπολογιστή για να ανοίξει αλλά τίποτα. Ξαφνικά νιώθει οξύ πόνο στο αυτί του και κάποιον να τον τραβάει προς τα πίσω.

"Τι σου είπα μωρή να μην βρίζεις;"

"Μα μαμά!"

"Μαμούνια! Τι διάολο φωνάζεις;"

"Δεν ανοίγει το πισί μου! ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΠΙΣΙ ΜΟΥ;"

"Δ.Ε.Η."

Ο Γιώργος κοιτούσε την μαμά του αποσβολωμένος.

"Μαμά! ΘΑ ΧΆΣΩ ΣΤΟ ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΜΟΥ! ΚΆΝΕ ΚΆΤΙ! ΑΑΑΑΑΑ!"

"ΜΟΥ ΕΊΧΕΣ ΠΕΙ ΌΤΙ ΘΑ ΠΆΣ ΝΑ ΔΙΑΒΆΣΕΙΣ! ΓΙΑΤΙ ΈΠΑΙΖΕΣ ΠΑΙΧΝΊΔΙΑ;"

Ο Γιώργος ξεροκατάπιε. Η μάνα του τον έπιασε στα πράσα. Το αυτί του ήδη πονάει από το τράβηγμα. Κοίταξε κάτω στα πόδια της κάνοντας μια προσευχή στην Παναγία. Προς μεγάλη του απογοήτευση και τρόμο, η μάνα του φορούσε παντόφλες. Αυτές με το χοντρό το τακούνι.

'Ωχ! Θα γίνω κιμάς αν έρθει αυτό στο κεφάλι μου και η πουτάνα δεν αστοχεί ρε πούστη!΄ σκέφτηκε.

'Πρέπει να της αποσπάσω την προσοχή. Μόνο έτσι θα γλιτώσω!'

"Δεν έχει σημασία τώρα αυτό! Όλο το σπίτι είναι θεοσκότεινο. Κάνε κάτι ρε μάνα!"

Η μαμά του Γιώργου τράβηξε το αυτί του άλλη μια φορά εκνευρισμένη με τον γιό της.

"Πρώτον, δεν είμαι δούλα σου! Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μου μιλάς έτσι! Δεύτερον, ΔΕΗ. Δεν Έχουμε Ηλεκτρισμό. Τι δεν καταλαβαίνεις;"

"Μα.. Το παιχνίδι μου μαμά! ΤΟ ΓΕΙΜ ΜΟΥ!"

"ΝΑ ΤΟ ΒΡΑΣΩ ΤΟ ΠΑΙΧΝΊΔΙ ΣΟΥ! ΑΥΤΌΣ ΕΊΝΑΙ Ο ΛΌΓΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΈΧΟΥΜΕ ΡΕΎΜΑ ΤΏΡΑ, ΡΕ ΖΩΝΤΌΒΟΛΟ! ΔΩΣΑΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΆ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΥΠΊΔΙ ΠΡΙΝ ΠΛΗΡΏΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΎΣ!"

"Μα..."

"ΦΤΆΝΕΙ! Δεν θέλω να ξανακούσω για το παιχνίδι σου!"

"Εμένα με ενδιαφέρει όμως! Πώς θα γίνω σαν τον Νίντζα αλλιώς; Να βγάζω λεφτά και να αγοράζω Φεράρι απλά παίζοντας παιχνίδια. Θέλω να παίξω Fortine και θέλω να παίξω τώρα!"

Η μαμά του Γιώργου έξαλλη τράβηξε το αυτί του γιού της με όλη τη δύναμη που είχε. Ο έφηβος άφησε μια κραυγή πόνου και έπιασε το χέρι της για να την σταματήσει, αλλά η μαμά του ήταν πιο δυνατή.

"Α ώστε έτσι, ε; Ωραία! Αφού αυτό το παλιό πράγμα είναι ο λόγος που είμαστε εδώ που είμαστε, ας είναι αυτό που θα μας βγάλει από αυτή την κατάσταση. Βγάλτο από την πρίζα!"

"Τι; Γιατί;"

"Ο ξάδερφος σου ο Χρηστάκης ψάχνει καινούργιο υπολογιστή σε χαμηλή τιμή. Ε λοιπόν αποφάσισα να του δώσουμε το δικό σου."

Ο Γιώργος έγινε κάτασπρος και ένιωσε το αίμα να παγώνει το αίμα του. Η μαμά του απο την άλλη έδειχνε χαρούμενη με την απόφαση της.

"Όχι! Σε παρακαλώ! Όχι το ΠΙΣΙ ΜΟΥ!" τσίριξε πίσω

"Άκουσε να δείς! Αυτό που σου λέω!"

"Όχι, μανούλα μου σε παρακαλώ. ΌΧΙ ΤΟ ΠΙΣΙ ΜΟΥ!"

"Τέρμα το αποφάσισα. Το σκουπίδι θα φύγει αύριο το πρωί. Θα τηλεφωνήσω την Πιπίτσα να της πω τα καλά τα νέα. ΆΝΤΕ ΤΙ ΚΆΘΕΣΑΙ ΣΑΝ ΧΆΝΟΣ! ΒΓΑΛΤΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΊΖΑ!"

"ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!"

Ο Γιώργος μπήκε ανάμεσα στην μητέρα του και το υπολογιστή του. Ο υπολογιστής του ήταν το καμάρι του και ένα από τα λίγα πράγματα που καυχιέται στους φίλους του. Του αρέσει να βλέπει την ζήλια και το μικρό μίσος για αυτόν κάθε φορά που η κουβέντα γυρίζει εκεί. Κάνει πάντα πως δεν το είδε ή ότι το αγνοεί αλλά μέσα του βράζει από χαρά και ικανοποίηση. Δεν υπάρχει περίπτωση να δώσει το μωρό του στο μυξιάρικο ξαδερφάκι του. Πάνω από το πτώμα του!

"Γιώργο κάνε στην άκρη."

"Όχι! Δεν θα σε αφήσω να τον πάρεις."

"Γιώργο θα φάς το ξύλο της χρονιάς και τιμωρία πρόσεχε!"

Στο άκουσμα της τιμωρίας ο Γιώργος κοντοστάθηκε για λίγο. Μετά κοίταξε πίσω του. Είχε κατεβάσει και πληρώσει (με την πιστωτική του μπαμπά του, κρυφά, βέβαια, από την μάνα του) ό,τι καινούργιο game υπάρχει στην αγορά. Ένα ακόμα κατόρθωμα που τον κάνει πολύ καλύτερο από όλη την παρέα των φίλων του. Εκτός από αυτό όλοι οι λογαριασμοί μαζί με τους κωδικούς τους ήταν αποθηκευμένοι εκεί. Ότι λεφτά έδωσε για σκιν στο LoL, Fortine, Rainbow Six και για το τελευταίο Call of Duty θα πάνε στον ξάδερφό του.

"Όχι!"

"Γιώργο κάνε στην άκρη θα φάς παντόφλα!" είπε η μάνα του και έσκιψε σιγά σιγά αλλά δεν έβγαλε το πόδι της από την παντόφλα.

Ο Γιώργος φαντάστηκε όλους τους κόσμους που δημιούργησε στο Minecraft να ανατινάζονται από το δικό του άβαταρ που εκείνη την στιγμή χειρίζεται ο ξάδερφός του. Κούνησε μανιωδώς το κεφάλι του για να διώξει την εικόνα.

"Γιώργο σοβαρολογώ. Θα φάς παντόφλα! Βγάλε το κωλόπραγμα από την πρίζα και φύγε από την μέση." Τώρα η μάνα του είχε στα χέρια της το υπόδημα και σιγά σιγά σηκωνόταν στο ύψος της χωρίς να πάρει τα μάτια της από τον γιό της.

Τότε ο Γιώργος θυμήθηκε ότι στην επιφάνεια εργασίας είχε ακόμα τον φάκελο "Εργασίες για το σχολείο". Τον φάκελο που περιέχει ό,τι του είχε δώσει την προηγούμενη εβδομάδα ο φίλος του ο Ζήσης. Στα κρυφά πίσω από το σχολείο με το σχόλιο:

"Μην ξεχάσεις τα Softex" ακολουθούμενο με ένα συνωμοτικό βλέμμα και ένα κλείσιμο του δεξιού ματιού.

Τον ίδιο φάκελο που ήταν φάτσα κάρτα στον υπολογιστή του.

"Πάνω από το πτώμα μου!" ούρλιαξε ο Γιώργος και αμέσως κουλουριάστηκε περιμένοντας την παντόφλα.

Άλλα το χτύπημα δεν ήρθε ποτέ. Ανταυτού, τα φώτα άναψαν και ο Γιώργος άκουσε το ανεμιστηράκι του υπολογιστή να ξεκινάει να δουλεύει από πίσω του. Ο Γιώργος άνοιξε αργά τα μάτια του και είδε την μητέρα του να κοιτάει το φώς από το δωμάτιό του σαν να το βλέπει για πρώτη φορά.

Ο Γιώργος κατέβασε τα χέρια του από το πρόσωπο του και παρακολουθούσε την μαμά του που κοίταζε το φωτιστικό του σαν να είχε βγάλει καινούργιο κεφάλι.

"Εντάξει την άλλαξα." ακούγεται μια γνώριμη αντρική φωνή.

Η πόρτα του δωματίου άνοιξε και ο μπαμπάς του Γιώργου μπήκε μέσα. Ήταν ξέπνοος και λίγο ιδρωμένος, τα μάγουλα του κόκκινα από το τρέξιμο.

"Κατά λάθος έριξα νερό πάνω στο πιστολάκι ενώ ήταν στην πρίζα. Μόλις άλλαξα την καμένη ασφάλεια. Εσείς γιατί φωνάζατε;"

"Ήρθε ο λογαριασμός της ΔΕΗ απλήρωτος Γιάννη και νόμιζα ότι μας έκοψαν το ρεύμα!" είπε η γυναίκα.

"Μα, αγάπη μου, σου είπα ότι τον πλήρωσα χθες." της είπε ήρεμα.

"Άσε μας κουκλίτσα μου και σου τα έχω και εσένα μαζεμένα. Μην νομίζεις ότι δεν ξέρω ότι έδωσες τα λεφτά για να πάρει ο αχαΐρευτος ο γιός σου αυτό το μαραφέτι." είπε και σήκωσε την παντόφλα προς το κεφάλι του άντρα της.

Τα μάτια του άντρα εστίασαν στην παντόφλα και μετά ο πατέρας της οικογένειας έκανε ένα βήμα πίσω. Και μετά άλλο ένα σηκώνοντας ταυτόχρονα τα χέρια του στον αέρα σε θέση άμυνας.

"Μην ανησυχείς, αγάπη μου. Πλήρωσα τους λογαριασμούς πριν κάνω αυτό το δώρο στον λεβέντη μας." είπε με τρεμάμενη φωνή και μετά έτρεξε έξω από το δωμάτιο φωνάζοντας ότι έχει δουλειά στο μπαλκόνι.

Η μαμά του Γιώργου γύρισε προς αυτόν και σαν γιός του μπαμπά του, το αγόρι σήκωσε τα χέρια του σε θέση άμυνας μόλις είδε την παντόφλα μπροστά στο πρόσωπο του.

"Εμείς οι δύο ακόμα δεν τελειώσαμε. " είπε η γυναίκα.

Ο Γιώργος απλά ξεροκατάπιε αλλά δεν απάντησε στην μαμά του. Τότε η παντόφλα προσγειώθηκε με ορμή στο μπράτσο του. Το αγόρι έβγαλε μια κραυγή πόνου και έκπληξης και έπιασε το χέρι του ακριβώς στο σημείο όπου ερχόταν ο πόνος.

"Νόμιζες ότι ξέχασα ότι μου είπες ψέματα ότι διαβάζεις, ε;"

Ο Γιώργος άσπρισε από τον φόβο του, αλλά δεν πρόλαβε (ούτε τόλμησε να μιλήσει).

"Για δείξε μου τι έχει μέσα αυτός ο φάκελος που λέει 'Εργασίες για το σχολείο'. Ο πατέρας σου σε ελέγχει συχνά πάνω σε αυτό αλλά ποιος ξέρει πόσο πολύ τον έχεις φλομώσει και αυτόν στο ψέμα."

Ο Γιώργος ένιωσε το στομάχι του πέφτει στα γόνατα και το αίμα του να παγώνει για άλλη μια φορά για εκείνη την ημέρα. Κοίταξε τον φάκελο στην επιφάνεια εργασίας του και μετά την μητέρα του που τον κοιτούσε έξαλλη με την παντόφλα στο χέρι.

'Δεύτε τελευταίων ασπασμών' σκέφτηκε και σιγά σιγά κατευθύνθηκε προς το γραφείο του.

Κάθισε κάτω και ξανακοίταξε την μάνα του και την παρακάλεσε βουβά να τον αφήσει ήσυχο και να μην τον βάλει να περάσει αυτό το μαρτύριο της ντροπής.

"Άντε λοιπόν τι περιμένεις; Γραπτή επιστολή από τον υπουργό; Στον πατέρα σου του δείχνεις τις εργασίες σου χωρίς ούτε ένα κιχ. Γιατί σε εμένα αργείς;"

'Συγγνώμη μπαμπά. Αλλά πιο πολύ εσύ και το γαμημένο το πιστολάκι σου φταίνε που θα τιναχτούμε τώρα στον αέρα.' σκέφτηκε ενώ πήρε στο χέρι του ποντίκι και έφερε τον κέρσορα πάνω από τον φάκελο.

Χωρίς άλλη σκέψη έκανε ένα διπλό κλικ και την προσευχή του στην Παναγία για να τον φυλαει απο την συμφορά και το ξύλο που θα έρθει.

.

.

.

"ΓΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΝΝΝΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ! ΓΑΜΏ ΤΟ ΚΈΡΑΤΌ ΜΟΥ ΈΛΑ ΠΆΝΩ ΄ΤΩΡΑ!"

(Λέξεις: 1534)

Writer's Note:

Ευχαριστώ που το διάβασες και ελπίζω να πέρασες καλά. :) Είμαι τόσο χαρούμενη που παίρνω μέρος σε αυτό τον διαγωνισμό. Δεν γράφω σχεδόν ποτέ ιστορίες στα ελληνικά οπότε ήταν σίγουρα μια εμπειρία για εμένα. :)

Καληνύχτα! :D