Συνέχισαν μαζί, η Σοφία κρατώντας τη μπάλα φωτιάς ψηλά και ο Λούις ακολουθώντας την. Τον άφησε μπροστά από μια κινούμενη πλατφόρμα. Έπρεπε να συνεχίσει μόνος του, όμως η Σοφία του υποσχέθηκε πως θα τον περίμενε έξω απ' το παλάτι έτσι ώστε να μπουν μαζί μέσα. Δεν ανέβηκε στην πλατφόρμα. Συνέχισε δεξιά. Εκεί, αποφεύγοντας κάτι κυλιόμενες πέτρες που έρχονταν κατά πάνω του καθώς το έδαφος ήταν κατηφορικό, πέρασε και από εκεί.

Ανέβηκε σε ένα βράχο και πήδηξε σε μια από αυτές τις πέτρες. Ισορροπώντας πάνω της και ενώ εκείνη συνέχισε να κατρακυλάει, πέρασε από κάτι τέρατα- φρουρούς, τα οποία η πέτρα πέρασε από πάνω τους και τα έλιωσε. Αφού πέρασε και από εκεί, μπήκε μέσα στο κάστρο του Όλινορ και από εκεί στο παλάτι.

ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΟΛΙΝΟΡ

Όπως του είχε υποσχεθεί, η Σοφία τον συνάντησε έξω απ' το παλάτι και μπήκαν μαζί μέσα. Ή Ανέβηκαν στα σκαλιά και στάθηκαν στο κέντρο περίπου της αίθουσας, όπου υπήρχε μία γαλάζια σφαίρα πάνω σ' ένα μεταλλικό στερέωμα.

«Αυτή είναι η θρυλική πηγή της μαγείας;» ρώτησε ο Λούις. Προτού προλάβει να του απαντήσει όμως η Σοφία, η σφαίρα έφυγε από μπροστά τους, αφήνοντας τους έκπληκτους.

Γύρισαν κι είδαν μπροστά τους τον Τσαρλς.

«Χάχα! Μπράβο, ευγενείς ήρωες...» τους είπε.

«Τσαρλς;!» απόρησε η Σοφία. Ο Τσαρλς κρατούσε στα χέρια του τη σφαίρα της μαγείας. Εκείνη έβγαλε μια εκτυφλωτική λάμψη κι εξαφανίστηκε, μάλλον μέσα του.

«Μετά από όλη τη σκληρή δουλειά, η δύναμη της μαγείας είναι τελικά δική μου!» φώναξε εκείνος θριαμβευτικά. «Χα Χα Χα Χα!»

«Τι λες;!» απόρησε ο Λούις.

«Ανόητοι... Αυτός ο πόλεμος ήταν δημιούργημα μου από την αρχή! Ο μόνος μου στόχος ήταν να αρπάξω και τις δύο σφαίρες και να τις χρησιμοποιήσω για να αναστήσω τον Νταράκα. Όταν συμμαχήσω μαζί του, θα κάνει τα καθήκοντα μου όσο εγώ θα κυβερνώ την Εράθια! Κάθε άνθρωπος θα υποταχτεί σε εμένα και στην ατέλειωτη δύναμη μου! Μουχαχαχαχα! Τώρα πρέπει να επιστρέψω στη Μίνασντριλ και να αφυπνίσω τον δυνατό μου υπηρέτη.»

Κάτι γαλάζιες φλόγες βγήκαν ανάμεσα σε εκείνους και αυτόν και αμέσως εμφανίστηκαν κάτι πέτρινοι τοίχοι με καρφιά δεξιά κι αριστερά τους.

«Λυπάμαι, ήρωες...» είπε ειρωνικά ο Τσαρλς κι έφυγε, ενώ οι τοίχοι με τα καρφιά άρχισαν να κλείνουν. Ο Λούις κι η Σοφία προσπάθησαν να τους κάνουν πίσω καρφώνοντας τα σπαθιά τους ανάμεσα στα καρφιά και σπρώχνοντας, όμως οι τοίχοι ήταν πολύ δυνατοί και τους έσπρωχναν προς τα πίσω.

Η Σοφία τότε έπιασε τον Λούις και με μαγεία τον έσπρωξε έξω από το διάδρομο με τις πέτρες την ίδια στιγμή που αυτές ενώθηκαν μεταξύ τους και έκλεισαν εντελώς.

«Σοφία!» φώναξε.

«Λούις, σ ευχαριστώ για όλα όσα έχεις κάνει για μένα.» την άκουσε να λέει. «Σ' αγαπώ. Αντίο...» Ο Λούις την αναζήτησε τριγύρω, όμως δεν φαινόταν πουθενά. Μόνο ένα πράγμα σήμαινε αυτό. Οι τοίχοι τότε άνοιξαν και η Σοφία κείτονταν στη μέση της αίθουσας αιμόφυρτη. Ο Λούις έτρεξε, γονάτισε δίπλα της και κράτησε το ακίνητο κορμί της στα χέρια του. Είχε παντού πληγές από τις οποίες ανέβλυζε το αίμα της λερώνοντας τον.

«Σοφία...» ήταν πολύ αργά.

Για πρώτη φορά στη ζωή του, άρχισε να κλαίει.

«Τσαρλς, θα πάρω την εκδίκηση μου!» φώναξε ύστερα. «Θα το πληρώσεις ακριβά για αυτό που συνέβη στη Σοφία!»

Γεια σας...😢

Συγνώμη για το σημερινό κεφάλαιο. Ξέρω δεν περιμένατε μια τόσο τραγική εξέλιξη...😭💔

Ποια είναι τα συναισθήματα σας μετά την απώλεια της Σοφίας; Τι πιστεύετε ότι θα κάνει ο Λούις τώρα;

Το επόμενο έρχεται σύντομα!