Τραγούδι κεφαλαίου: Marseaux - Ένα Κολιέ Από Κοχύλια

Οι μέρες περνούν και η κατάσταση στο σπίτι γίνεται όλο και χειρότερη. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι σε λίγες μέρες θα γίνει η συμφωνία με το Wnc

Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν ακόμα γι' αυτό, ούτε στον Πάνο. Θέλω να του κάνω έκπληξη

Κάθε μέρα, τις στιγμές που δεν άκουγε ο πατέρας μου ή όταν έλειπε από το σπίτι, έκανα πρόβα διάφορα κομμάτια για να είμαι προετοιμασμένη, τόσο για εκείνη την ημέρα όσο και για επερχόμενες πρόβες

[...]

Η μεγάλη μέρα έφτασε και ήμουν πολύ χαρούμενη, αλλά ταυτόχρονα αγχωμένη.

Σήμερα το πρωί στο σχολείο ήμουν τελείως αφηρημένη, καθώς είχα στο μυαλό μου τη σημερινή μέρα

«Γιατί ήσουν τόσο αφηρημένη σήμερα;», με ρώτησε ο Πάνος

«Δεν σε καταλαβαίνω», είπα και καλά ανήξερη

«Γενικώς τις τελευταίες μέρες είσαι αλλού, σαν να σε απασχολεί κάτι»

«Θα σου πω κάτι που θα σου αρέσει», του είπα ενθουσιασμένη

Επιτέλους ήμουν λίγο χαρούμενη μετά από τόσες μέρες!

«Πες μου!», είπε ανυπόμονος

«Σήμερα θα πάω να κλείσω συμφωνία με το Wnc», είπα κι έμεινε να με κοιτάζει έκπληκτος

«Πλάκα κάνεις!»

«Καθόλου», είπα και του έδειξα το μέιλ

«Ρε αυτό είναι τέλειο!», είπε ενθουσιασμένος, όμως ξαφνικά το πρόσωπό του σκοτείνιασε. «Ο πατέρας σου, όμως, το ξέρει; Δεν νομίζω να το εγκρίνει αυτό»

«Όχι δεν του το έχω πει κι ας μην το μάθει προς το παρόν. Ξέρω ότι αν το μάθει θα με διώξει από το σπίτι, αλλά έτσι κι αλλιώς θέλω να φύγω από εκεί μέσα»

«Καλά ας μην το συζητάμε ακόμα. Ας κλείσει πρώτα η συμφωνία και μετά βλέπουμε»

«Ναι έχεις δίκιο»

Ετοιμάστηκα και ξεκίνησα για το Freakhouse, το οποίο είναι αρκετά κοντά στο σπίτι μου

Χτύπησα το κουδούνι και περίμενα να ανοίξει κάποιος την πόρτα. Τελικά άνοιξε η Μαρσό

«Γεια σου», είπε η Μαρσό

«Γεια», είπα κάπως διστακτικά, ενώ δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι είχα μπροστά μου τη Μαρσό

«Είσαι η Έλενα Παπαγεωργίου;», με ρώτησε

«Ναι εγώ είμαι»

«Πέρασε μέσα», είπε κι έκανε στην άκρη να περάσω

«Ο Σολ έχει μια δουλειά, οπότε θα κάτσεις να τον περιμένεις λίγο», είπε και καθίσαμε στους καναπέδες

«Μαρσό!», άκουσα μια φωνή και σήκωσα το κεφάλι μου

«Τι θες ρε Τζιρίτα;», είπε ενοχλημένη η Μαρσό

Πριν προλάβει να πει το οτιδήποτε το βλέμμα του Μπράντο συνάντησε το δικό μου. Με κοίταζε έντονα, ενώ εγώ είχα μείνει. Είχα μπροστά μου το διάσημο "κρας" μου, το οποίο ποτέ δεν πίστευα ότι θα συναντήσω. Ταυτόχρονα σκεφτόμουν αυτή τη φωνή... αυτή τη φωνή άκουσα τις προάλλες. Αυτός, λοιπόν, ήταν ο άγνωστος

«Εσύ πρέπει να είσαι η Έλενα», είπε τελικά. «Τώρα σε λίγο τελειώνουν ο Σολ με τον Ντι και θα σε δουν», είπε και κάθισε δίπλα μου

«Για πες μας κάτι για σένα Έλενα. Θελουμε μα σε γνωρίσουμε καλύτερα, αφού σύντομα θα είσαι μαζί μας», είπε ξανά ο Μίνωας

«Είμαι 17 χρονών και σε λίγους μήνες δίνω πανελλήνιες»

«Α καλό κουράγιο! Τι θες να περάσεις;», με ρώτησε και τότε ήμουν σκεπτική

«Ιατρική», είπα διστακτικά και απογοητευμένα

«Δεν σε βλέπω και πολύ ευχαριστημένη»

«Είναι μεγάλη ιστορία. Προς το παρόν κράτα αυτό, ότι προσπαθώ για ιατρική»

Τότε άκουσα την πόρτα από το στούντιο να ανοίγει και μετά από λίγο ήρθε ο Σολ στο σαλόνι

«Εσύ πρέπει να είσαι η Έλενα», είπε ο Σολ κοιτάζοντας με. «Πέρασε μέσα», συνέχισε και τον ακολούθησα προς το στούντιο

Μπήκαμε μέσα και απλά δεν το πίστευα. Δεν πίστευα ότι ήμουν στην αίθουσα που έβλεπα συνέχεια σε στορυ τους και σε live στο Instagram. Ένιωθα ότι ονειρευόμουν

Μέσα βρισκόταν ήδη ο Ντι και καθόταν σε μια καρέκλα. Μετά από λίγο κάθισε δίπλα του και ο Σολ

«Λοιπόν, Έλενα! Σε καλέσαμε εδώ, για να σε γνωρίσουμε καλύτερα και για να συζητήσουμε τις λεπτομέρειες. Πες μας κάτι για σένα», πήρε τον λόγο ο Σολ

«Είμαι 17 χρονών, σύντομα δίνω πανελλήνιες. Μ' αρέσει να τραγουδάω και να παίζω κιθάρα, γι' αυτό κι έχω ανοίξει αυτόν τον λογαριασμό, όπου ανεβάζω διασκευές τραγουδιών από διάφορους καλλιτέχνες και κυρίως από εσάς και από Arctic Monkeys, The Neighborhood, Billie Eilish, Χρήστο Μάστορα κι άλλους πολλούς, Έλληνες και ξένους»

«Ώστε 17. Πιστεύεις ότι θα μπορείς να συνδυάσεις το σχολείο με το συγκρότημα; Δίνεις πανελλήνιες;»

«Ναι δίνω φέτος, αλλά πιστεύω ότι μπορώ να συνδυάσω το σχολείο με το τραγούδι. Πιστεύω ότι μπορώ να προλαβαίνω και τα δύο»

«Χαίρομαι που το ακούω αυτό. Πόσο καιρό ασχολείσαι με το τραγούδι;»

«Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, δηλαδή από τη δεύτερη καραντίνα και μετά. Πάντα μου άρεσε να τραγουδάω, αλλά ντρεπόμουν να τραγουδάω μπροστά σε άλλους, μέχρι που μια μέρα το πήρα απόφαση να ανεβάσω το πρώτο μου βίντεο και είδα ότι είχε πολλή απήχηση, οπότε λέω μάλλον είμαι καλή τελικά»

«Δεν είσαι απλά καλή. Είσαι τέλεια! Και μάλιστα θα θέλαμε να σε ακούσουμε και από κοντά, οπότε μπορείς να μας τραγουδήσεις ένα τραγούδι τώρα κι αν θες να παίξεις και κιθάρα;», είπε ο Ντι

«Ναι φυσικά», είπα κι αφού ο Ντι μου έδωσε την κιθάρα ξεκίνησα να παίζω το ένα κολιέ από κοχύλια

Ο ήλιος μου καίει την πλάτη
Τα πόδια μου βρέχονται στο νερό
Μα έχω κολλήσει και ψάχνω κάτι
Το τέλειο κοχύλι να βρω

Κι ακούω απαλή την φωνή της
Μου λέει να μην πάω μακρυά
Μου λέει να 'μαι δω να με βλέπει
Μου λέει να μη πάω βαθιά

Μα κάνω πως δεν την ακούω
Έχω ένα κολιέ να τελειώσω
Και μόλις βρω αυτό το κοχύλι
Θα το δέσω και θα της το δώσω

Και δες πως πέρασαν τα χρόνια
Μα ακόμα το τέλειο κοχύλι δεν βρήκα
Και έχω ένα δώρο μισό να σκονίζεται
Σε ένα συρτάρι για προίκα

Κι αν ήξερα ότι η άμμος που πάταγα
Ήταν το πάτωμα αυτής της κλεψύδρας
Που τρέχει αμείλικτα
Ίσως να διάλεγα αλλά κοχύλια
Κι αν είχα τη δύναμη τώρα
Αυτό το κολιέ να στολίσω με λόγια
Ίσως να διάλεγα τα πιο άπλα
Εκείνα που στο νου μου έρχονται πρώτα

Σ' αγαπώ και μου λείπεις
Κι αυτό είναι αρκετό δε νομίζεις
Κι ήταν το πρώτο κοχύλι στη θάλασσα
Μα έλεγα πως άλλο αξίζεις

Και τώρα μεγάλωσα κι όταν κοιτάζω ψηλά
Εσύ το βράδυ στολίζεις
Κι έχεις βγει να μαζέψεις αστέρια
Ένα άλλο κολιέ να γεμίσεις

Κι έχω διπλώσει αυτό το κολιέ
Και σφιχτά το 'χω δέσει στα χέρια
Κι όταν τα πούμε ξανά θα στο δώσω
Να το συμπληρώσεις με αστέρια

Όταν τελείωσα, έτρεχαν ανεξέλεγκτα τα δάκρυα από τα μάτια μου. Πάντα κλαίω όταν ακούω αυτό το τραγούδι, πόσο μάλλον όταν το τραγουδάω κιόλας. Γι' αυτό δεν το έχω ανεβάσει

«Έπρεπε να δεις πόσο κλάμα είχαμε ρίξει εγώ και η Μαρσο όταν το ηχογραφούσαμε», είπε ο Σολ ενώ με είχε αγκαλιά, για να με ηρεμήσει

«Λοιπόν, Έλενα, στο δια ταύτα! Θα είσαι μέλος του Wnc, κυρίως αναπληρωματική στις συναυλίες για αρχή, στη συνέχεια όμως θα ηχογραφήσεις κι εσύ τραγούδι. Από σήμερα, λοιπόν, ανήκεις στην οικογένεια», συνέχισε αφού ηρέμησα λίγο

«Σε ευχαριστώ πολύ!», είπα και τον αγκάλιασα  

«Με συγχωρείς», είπα και μαζεύτηκα

«Άρα έκλεισε! Πριν φύγεις θέλω να σου διευκρινίσω κάποια πράγματα. Όπως μπορεί να γνωρίζεις, στη δημιουργία ενός τραγουδιού συμβάλλουν όλα τα μέλη ανεξάρτητα από το αν συμμετέχουν στην εκτέλεση του. Κάθε στίχος που γράφεται πρέπει να περνάει από έλεγχο κι έγκριση από όλα τα μέλη και κυρίως από εκείνα που συμμετέχουν στην εκτέλεση. Εγώ πάντα προσφέρω τη βοήθεια μου. Η άλλη διευκρίνιση που θέλω να κάνω δεν σχετίζεται με το μουσικό κομμάτι, αλλά με τη συνύπαρξη. Απαγορεύονται οι ερωτικές σχέσεις μεταξύ των μελών, για να αποφύγουμε τυχόν τσακωμούς και δράματα. Αυτά είχα να πω»

«Αύριο έχουμε πρόβα, γιατί σε λίγο καιρό έχουμε συναυλία και πρέπει να αρχίσεις να μαθαίνεις σιγά σιγά. Αύριο στις 3 να είσαι εδώ. Μπορείς να πηγαίνεις», είπε ο Ντι

«Μισό να σε συνοδεύσω έξω και να σε συστήσω ως μέλος», σηκώθηκε ο Σολ και βγήκαμε από το στούντιο

Περνούσαμε από το σαλόνι, όπου ο Μπράντο και η Μαρσό κάθονταν ακόμα

«Από εδώ το καινούριο μας μέλος», είπε ο Σολ κρατώντας το χέρι μου

«Καλωσόρισες!», είπε η Μαρσο ενθουσιασμένη

«Καλωσόρισες Έλενα», είπε ο Μπράντο πιο σοβαρός

Αν σας άρεσε αφήστε την ψήφο σας