Κάποια στιγμή, εγώ πήγα στο καμαρίνι. Εκεί είδα κάτι που με τάραξε. Μα φυσικά μέσα στη χαρά πάντα κρύβεται μια ταραχή.

«Μπαμπά», ψέλλισα ταραγμένη

«Πάμε τώρα σπίτι, γιατί θα τα καταστρέψω όλα εδώ μέσα!», άρχισε να φωνάζει

«Μη φωνάζεις θα μας ακούσουν!», έκανα παρατήρηση σε πολύ χαμηλό τόνο

«Αυτό να το σκεφτόσουν πριν δράσεις πίσω από την πλάτη μου. Τώρα έλα μαζί μου πριν γίνει χαμός εδώ μέσα!», είπε και με τράβηξε από το χέρι με τόση πολλή δύναμη που πονούσα

Εκείνη την ώρα μπήκε μέσα ο Μίνωας και άνοιξε τα μάτια του διάπλατα όταν είδε τον πατέρα μου να με τραβάει βίαια

«Τι κάνετε εκεί κύριε;», φώναξε θυμωμένος και πήγε να τον εμποδίσει

«Εσύ νεαρέ μην ανακατεύεσαι!», φώναξε εξαγριωμένος ο πατέρας μου και πήγε να ορμήσει στον Μίνωα

«Μπαμπά όχι!», φώναξα και πήγα να τον κρατήσω, αλλά με έσπρωξε

«Με εσένα νεαρέ και τους υπόλοιπους θα τα πούμε άλλη φορά! Εμείς πάμε σπίτι τώρα!», φώναξε εξαγριωμένος και με τράβηξε έξω από το καμαρίνι με δύναμη

Όταν βγήκαμε από τον χώρο μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Σε όλη τη διαδρομή ήμασταν αμίλητοι και οι δύο. Εγώ καθόμουν φοβισμένη, ενώ ο πατέρας μου οδηγούσε κι έσφιγγε το τιμόνι αγριεμένος

Όταν φτάσαμε σπίτι, ο πατέρας μου με έσυρε μέσα άγρια πιάνοντας με από τα μαλλιά

«Ώστε γι' αυτό έκανες κοπάνα μαλακισμένο. Πήγαινες κι εκανες πρόβα με αυτούς τους άπλυτους!», φώναξε στο πρόσωπο μου κι έριξε ένα δυνατό χαστούκι

Έγειρα στο πλάι τρίβοντας το μάγουλο μου. Μετά από λίγο στράφηκα ξανά προς τα εκείνον και φώναξα:

«Σου το έχω ξαναπεί αυτό είναι το όνειρο μου! Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου!», είπα υψώνοντας το ανάστημα μου

«Θέλεις να είσαι απλά ένα τσουλάκι που κουνιέται από δω κι από εκεί για να ανεβεί επαγγελματικά;»

«Πόσο λάθος αντίληψη έχεις για όσους ασχολούνται με τη μουσική!», είπα απογοητευμένη

«Αν αυτό είναι το όνειρο σου, τότε πραγματοποίησε το, αλλά όχι κάτω από τη στέγη μου», είπε και τότε πάγωσα

Πριν προλάβω να πω το οτιδήποτε εμφανίστηκε η μητέρα μου ταραγμένη

«Τι έγινε γιατί φωνάζετε;», ρώτησε ταραγμένη

«Μπα Άννα αποφάσισες να ξυπνήσεις; Η κόρη σου μπήκε στους διεστραμμένους χωρίς την άδεια μας»

Η μητέρα μου δεν έλεγε τίποτα, παρά μόνο κοίταζε. Είχε χλομιάσει, ενώ έτρεμε

«Δεν έχεις να πεις τίποτα γι' αυτό Άννα; Μήπως της έκανες πλάτες;», φώναξε εξαγριωμένος και πήγε να την χτυπήσει

«Τη μαμά μην την ανακατεύεις! Η μαμά δεν ήξερε τίποτα!», ούρλιαξα προσπαθώντας να την υπερασπιστώ

«Σκασμός εσύ ψεύτρα!», είπε γυρνώντας προς τα εμένα. «Πως τόλμησες να κάνεις κάτι τέτοιο πίσω από την πλάτη μας μαλακισμένο;»

«Δεν με νοιάζει τι λέτε εγώ θα είμαι στο Wnc θέλετε δε θέλετε!»

«Ε τότε δεν είσαι πλέον δεκτή εδώ!», είπε ο πατέρας μου

«Αλέξανδρε το παρατραβάς. Δεν χρειάζεται να φύγει κι από το σπίτι για να βάλει μυαλό», είπε η μητέρα μου

Δεν χρειάζεται να το μου παίξεις τώρα σύμμαχος μητέρα. Έπρεπε να με υποστηρίξεις όταν έπρεπε

«Άστον μητέρα! Λες και δεν τον ξερεις τώρα. Το μόνο που κάνει είναι να κάθεται όλη μέρα και να πίνει! Ένας μεθύστακας είσαι, αυτό είσαι!», φώναξα ενώ είχα στραφεί προς το μέρος του

Τότε άρχισε να με πλησιάζει. Το βλέμμα του ήταν πιο σκοτεινό από ποτέ και είχα αρχίσει να φοβάμαι. Τι ήθελα και του μίλησα έτσι; Αφού ήξερα τι θα ακολουθήσει.

«Τι νομίζεις ότι κάνεις εκεί; Άστο παιδί ήσυχο!», του φώναξε ενώ του κρατούσε το χέρι όμως εκείνος το ελευθέρωσε τινάζοντας το

«Εσύ φύγε από τη μέση καριόλα που φουσκώνεις τα μυαλά του παιδιού μου!», είπε και την έσπρωξε στην άκρη. Ύστερα στράφηκε προς τα εμένα και μου είπε με το πιο σκληρό βλέμμα: «Εσύ βγάλε τη μπλούζα σου!»

Εγώ απλά έμεινα να τον κοιτάζω παγωμένη και απόλυτα τρομαγμένη

«Βγάλε τη μπλούζα σου είπα!», φώναξε και μη μπορώντας να κάνω αλλιώς την έβγαλα με τρεμάμενα χέρια

Τότε έβγαλε τη ζώνη του από το παντελόνι του κι άρχισε να με μαστιγώνει. Εγώ ούρλιαζα όσο ένιωθα το μεταλλικό της ζώνης να χτυπάει με δύναμη το γυμνό μου δέρμα στα πλευρά μου και στην κοιλιά μου

«Σκάσε ρε μαλακισμένο! Σκάσε γαμώ την πουτάνα μου!», φώναξε ενώ με μαστίγωνε με όλο και περισσότερη δύναμη

Είχα ξεσπάσει σε κλάματα, ενώ ούρλιαζα όλο και περισσότερο. Πονούσα παντού. Κάποια στιγμή σταμάτησε και σηκώθηκα, ενώ ακόμα έτρεμα

«Αλέξανδρε τι έκανες; Πως μπόρεσες να χτυπήσεις το παιδί;», φώναξε κι άρχισε να τον χτυπάει

«Σκάσε μωρή πουτάνα!», είπε και την έριξε κάτω με δύναμη

«Σταματήστε πια! Δεν σας αντέχω άλλο!», φώναξα με όση δύναμη μου είχε απομείνει

«Αν δεν σ' αρέσει σήκω και φύγε. Άλλωστε αυτό πρέπει να κάνεις. Μέχρι αύριο το πρωί να μας έχεις αδειάσει τη γωνιά», είπε ψυχρά

«Αυτή ήταν η τελευταία σου κουβέντα;», ρώτησα τον πατέρα μου

Εκείνος δεν μίλησε. Μονάχα με κοίταξε σκληρά και ψυχρά σαν να είμαι μια ξένη

«Ωραία λοιπόν. Πάω να μαζέψω τα πράγματα μου», είπα κι έτρεξα στο δωμάτιο μου

Έκλεισα την πόρτα με δύναμη κι άρχισα να κλαίω. Πραγματικά δεν αντέχω άλλο. Και τώρα ο πατέρας μου με διώχνει από το σπίτι και με σαπίζει στο ξύλο. Τα πλευρά μου και η ψυχή μου πονούσαν

Μετά από λίγο μπήκε η μητέρα μου μέσα

«Κορίτσι μου είσαι καλά;», ρώτησε ανήσυχη και ήρθε κοντά μου

«Τώρα σε έπιασε ο πόνος; Πριν που με χτυπούσε γιατί δεν έκανες τίποτα;», είπα θυμωμένη και πληγωμένη και τραβήχτηκα από το άγγιγμα τηςπ

«Προσπάθησα, αλλά είδες τι έγινε. Κι εσύ γιατί του μίλησες έτσι, αφού τον ξέρεις;», είπε η μητέρα μου

«Δεν αντέχω άλλο μαμά. Εσύ γιατί κάθεσαι και τον ανέχεσαι;», τη ρώτησα αγανακτισμένη

«Δεν μπορώ να τον χωρίσω τώρα δεν το καταλαβαίνεις;»

«Έχω βαρεθεί να ακούω την ίδια απάντηση! Γιατί είναι τόσο δύσκολο να ξεφορτωθείς αυτόν τον βλάκα;», ανέβηκε ο τόνος της φωνής μου

«Πρώτον μη φωνάζεις θα σε ακούσει! Και δεύτερον μη μιλάς έτσι για τον πατέρα σου!», με μάλωσε τρομαγμένη

«Τι να τον κάνω τέτοιο πατέρα; Ευτυχώς τελικά που με διώχνει!»

«Έλενα!»

«Μαμά φύγε από το δωμάτιο μου!», της φώναξα και βγήκε από το δωμάτιο δυσαρεστημένη

Αυτή τη στιγμή δεν θέλω κανέναν από τους δύο. Μόλις βγήκε από το δωμάτιο, έβγαλα τη βαλίτσα και με γρήγορες κινήσεις άρχισα να τοποθετώ τα πράγματά μου μέσα σε αυτή.

Όταν τελείωσα ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και προσπάθησα να κοιμηθώ. Ωστόσο, τόσο ο πόνος από το ξύλο που έφαγα νωρίτερα, όσο και οι ανησυχίες και οι φοβίες μου δεν με άφηναν να κοιμηθώ. Όλη την ώρα στριφογυρνούσα και σκεφτόμουν τι θα συμβεί από εδώ και πέρα. Που θα μείνω; Πως θα ζήσω;

Αν σας άρεσε αφήστε ψήφο και σχόλιο