Τραγούδι Κεφαλαίου: Το Μέικ Απ μιας Βασίλισσας - Solmeister

Άλλη μια βαρετή μέρα στο σχολείο! Άλλο ένα βαρετό επτάωρο. Δεν αντέχω άλλο. Άντε να περάσει επιτέλους αυτή η χρονιά. Αυτή η χρονιά έμεινε μόνο, μετά πανελλήνιες και μετά ελεύθερη

Όταν χτύπησε το κουδούνι για σχόλασμα ένιωσα μια ανακούφιση. Μάζεψα τα πράγματα μου και βγήκα έξω και περίμενα τον Πάνο, τον κολλητό μου. Ο Πάνος είναι σαν αδερφός μου. Τα λέμε όλα μεταξύ μας και προστατεύουμε ο ένας τον άλλον.

Μετά από πολλή ώρα ήρθε κι ο Πάνος και ξεκινήσαμε για τα σπίτια μας

«Τι έγινε τελικά;», με ρώτησε

«Δεν έχω μιλήσει ακόμα στον πατέρα μου», αποκρίθηκα δυστυχισμένα

«Και πότε σκοπεύεις να του το πεις Έλενα; Όταν θα δίνεις τα ειδικά μαθήματα; Ή μήπως όταν θα έχεις περάσει στο πανεπιστήμιο και θα πραγματοποιείς το όνειρο του πατέρα σου, αφού έτσι όπως το πας δεν θα δώσεις ούτε τα ειδικά μαθήματα; Και το υπενθυμίζω, το όνειρο του πατέρα σου!»

«Μα δεν είναι εύκολο δεν το καταλαβαίνεις; Δεν είναι εύκολο να πω στον πατέρα μου ότι θέλω να ασχοληθώ με την μουσική αντί να ακολουθήσω το όνειρο του και να μπω ιατρική, πόσο μάλλον να του πω ότι έκανα κρυφά αίτηση για τα τμήματα μουσικών σπουδών. Ξέρεις τώρα τι άνθρωπος είναι ο πατέρας μου»

«Ξέρω. Αλλά μπορεί και να το δεχτεί που ξέρεις;», είπε ανασηκώνοντας τους ώμους του

Πάντα μέσα στην αισιοδοξία αυτό το παιδί!

«Το πιο πιθανό είναι να ξεσπάσει στη μητέρα μου. Ή να φάω εγώ ξύλο, αν και δεν μου έχει σηκώσει ποτέ χέρι»

Ο πατέρας μου από τότε που έχασε τη δουλειά του συνέχεια πίνει και είναι βίαιος απέναντι στη μητέρα μου. Κάθε βράδυ ακούω να την χτυπάει και κάποιες φορές να τη "βιάζει". Αν τολμήσουμε να του φέρουμε αντίρρηση, τότε είναι που γίνεται πιο επικίνδυνος. Σε μένα βέβαια δεν έχει σηκώσει ποτέ χέρι, γιατί δεν τολμάω να μιλήσω

«Εγώ πάντως σου λέω να προσπαθήσεις να του μιλήσεις. Άσχετο, αλλά το ανέβασες το καινούριο κόβερ ή όχι ακόμα;»

Έχω έναν λογαριασμό στο Instagram, όπου ανεβάζω βίντεο που τραγουδάω διάφορα τραγούδια. Κυρίως ανεβάζω από Wnc, Solmeister και άλλους. Ταυτόχρονα παίζω κιθάρα

«Όχι ακόμα. Θέλω να σου το δείξω να μου πεις τη γνώμη σου», είπα και του έδειξα το βίντεο όπου τραγουδούσα το Σελοτέιπ της Μαρσό

Αφού τελείωσε, μου είπε:

«Ανέβασε το τώρα. Και πολύ άργησες»

«Καλά θα το ανεβάσω όταν πάω σπίτι»

Λατρεύουμε και οι δύο τον Σολμάιστερ και τους Wnc. Εμένα αγαπημένοι μου είναι Μαρσό και Μπράντο, ενώ στον Πάνο ο Σολ και η Μαρσό

Όταν έφτασα έξω από το σπίτι μου, στάθηκα μπροστά στην εξώπορτα και σκεφτόμουν. Μήπως έχει δίκιο ο Πάνος; Να του μιλήσω; Εδώ που τα λέμε δεν έχω να χάσω και τίποτα. Άλλωστε κάποια στιγμή πρέπει να του μιλήσω

Επιτέλους το πήρα απόφαση να μιλήσω στον πατέρα μου σχετικά με τις σκέψεις μου. Βαρέθηκα να το κρατάω μέσα μου. Βέβαια δεν ξέρω πως θα το πάρει. Για τη μητέρα μου δεν φοβάμαι. Ο πατέρας μου όμως είναι πολύ ξεροκέφαλος και αν δεν γίνει το δικό του μπορεί να νευριάσει, ειδικά όταν είναι μεθυσμένος

Άνοιξα την πόρτα και πήγα στο σαλόνι. Ο πατέρας μου καθόταν στον καναπέ με ένα μπουκάλι ούζο. Δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, καθώς το έχω συνηθίσει πλέον.

Εδώ είμαστε. Πως του το λέω όμως; Αν θυμώσει και ορμήξει να με χτυπήσει; Και δεν είναι η μαμά σπίτι να με προστατεύσει

Πήρα θέση απέναντι του. Θα του το πω. Ή τώρα ή ποτέ!

«Πατέρα θέλω να σου μιλήσω», είπα τρομαγμένη

«Τι θες;», ρώτησε απότομα

Συνέχισα να στέκομαι αμίλητη απέναντι του. Δεν μου βγαίνει και τόσο εύκολα τελικά

«Θα μου πεις ναι ή όχι;», είπε ενώ είχε αρχίσει να αγανακτεί

«Δεν ξέρω πως να σου το πω», είπα ενώ συνέχιζα να ήμουν διστακτική

«Αχ απλά πες μου έχεις αρχίσει και με κουράζεις!», είπε ενοχλημένος

Θα του το πω ευθέως. Ή τώρα ή ποτέ!

«Θέλω να σου πω ότι δεν θέλω να περάσω ιατρική!», είπα με μια ανάσα

«Και τι θες να περάσεις;», είπε ενώ νευρίασε περισσότερο

«Θέλω να πάω μουσικών σπουδών και να ασχοληθώ με τη μουσική και το τραγούδι», είπα ενώ είχα πάρει φόρα

«Αυτό ξέχνα το», είπε ενώ τα χαρακτηριστικά του σκλήρυναν. «Δεν θα σε αφήσω να γίνεις σαν αυτούς τους άπλυτους που δεν έχουν λεφτά καλά καλά για να φάνε»

«Μπαμπά τι λες;»

«Λέω να βγάλεις αυτές τις ιδέες από το μυαλό σου και να κάτσεις να ασχοληθείς με τις πανελλήνιες. Θα περάσεις ιατρική τέλος!», φώναξε

«Μα-»

«Μίλησα!», είπε και χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι

«Καλά», είπα κι έτρεξα στο δωμάτιο μου

Έκλεισα την πόρτα και κάθισα στο κρεβάτι μου. Ήμουν σίγουρη ότι θα αντιδρούσε έτσι. Τι περίμενα κι εγώ; Ότι θα το δεχόταν; Σιγά μη μου έκανε τη χάρη

Πήρα το κινητό μου κι ανέβασα το κόβερ που είχα τραβήξει

Άφησα το κινητό μου και πήγα να διαβάσω. Είτε δηλώσω μουσικών σπουδών είτε ιατρική πρέπει να περάσω από αυτή την διαδικασία.

Τότε μου ήρθε ειδοποίηση στο κινητό. Το πήρα στα χέρια μου και είδα ότι η Μαρσο είχε κοινοποιήσει στο στορυ της το cover μου. Τσίμπησα τον εαυτό μου να δω αν ονειρεύομαι. Απλά δεν μπορούσα να το πιστέψω

Άφησα ξανά το κινητό και προσπάθησα να συγκεντρωθώ, αλλά δεν μπορούσα. Ήμουν παρά πολύ ενθουσιασμένη. Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί μόλις.

Μετά από λίγη ώρα άκουσα φασαρία από το σαλόνι που με επανέφερε στην σκληρή πραγματικότητα του σπιτιού μου. Συγκεκριμένα, άκουσα τις φωνές των γονιών μου, οι οποίοι για άλλη μια φορά τσακώνονταν

«Εσύ φταις καριόλα. Εσύ και μόνο εσύ», άκουσα τον πατέρα μου να φωνάζει

«Εγώ τι φταίω;»

«Εξαιτίας σου το παιδί μου θέλει να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο»

«Πρώτον, δεν είναι μόνο δικό σου παιδί. Είναι και δικό μου παιδί. Και δεύτερον τι δρόμο θέλει να ακολουθήσει;»

«Α δεν στα είπε ακόμα; Θέλει να ασχοληθεί με την μουσική λέει. Κατάλαβες; Να γίνει κι αυτή βρωμιάρα», είπε με απέχθεια

«Μα δεν είναι κακό. Άλλωστε έχει ταλέντο»

«Τέτοια λες και της φουσκώνεις τα μυαλά, πουτάνα», είπε και τότε ακολούθησε σιωπή

Μετά από λίγο ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος σαν να έπεσε κάποιος κάτω. Τότε βγήκα από το δωμάτιο μου και είδα τη μητέρα μου πεσμένη στο πάτωμα και τον πατέρα μου από πάνω της να την χτυπάει

«Φύγε από πάνω της!», βρήκα το θάρρος να φωνάξω

«Έλενα πήγαινε μέσα σε παρακαλώ!», παρακάλεσε η μητέρα μου αλλά εγώ έμεινα εκεί

«Όχι δεν θα φύγω! Όχι αυτή τη φορά! Αρκετά το ανέχτηκα όλο αυτό τόσα χρόνια, αλλά όχι πια. Φύγε από πάνω της πατέρα. Πραγματικά ντρέπομαι που σε αποκαλώ έτσι!», είπα κοιτάζοντας τον στα μάτια

«Μαλακισμένο!», γρύλισε και σήκωσε το χέρι του να με χτυπήσει

«Αλέξανδρε μην τολμήσεις και σηκώσεις χέρι στο παιδί μας!», είπε η μητέρα μου αδύναμα

Τότε κατέβασε το χέρι του κι έτρεξε μέσα

«Γιατί το έκανες αυτό Έλενα;», με ρώτησε η μητέρα μου τρομαγμένη

«Ρε μαμά αφού δεν τα πηγαίνετε καλά γιατί δεν χωρίζετε; Καλύτερο είναι από το να τσακώνεστε όλη την ώρα», την παρακάλεσα ενώ ένα δάκρυ κύλησε

«Δεν γίνεται αυτό»

«Γιατί;»

«Απλά δεν γίνεται. Τώρα πήγαινε στο δωμάτιο σου!», φώναξε και πήγα μέσα

Ντύθηκα, πήρα το κινητό και τα ακουστικά μου και βγήκα έξω.

Κάθισα σε ένα παγκάκι και φόρεσα τα ακουστικά μου. Δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση. Τόσα χρόνια τα ίδια και η μητέρα μου κάθεται και τον ανέχεται. Εγώ όμως δεν μπορώ να τον ανεχτώ άλλο. Άντε να τελειώσω το σχολείο να φύγω από εκεί μέσα

Γεια σας τι κάνετε; Ελπίζω καλά! Όπως βλέπετε ξεκίνησα καινούριο βιβλίο και είναι το πρώτο βιβλίο που γράφω με τους Wnc. Ελπίζω να σας αρέσει