Βράδυ.

Σαλόνι, Χαμηλός φωτισμός.

 Η κάμερα κάνει τράβελινγκ στο εσωτερικό του σαλονιού αργά. Ξεκινώντας από την πόρτα της εισόδου, καταγράφει την πλούσια διακόσμηση. Εστιάζει πρώτα στο μπαρ. Ο Αλέξανδρος Γιαβάσης όρθιος ετοιμάζει δύο ποτά.

ΑΛΕΞ. ΓΙΑΒΑΣΗΣ: Να σου βάλω ένα λικέρ;

ΒΑΛΕΝΤΙΝΗ ΒΑΝΔΙΟΥ: (Φωνή OFF) Δεν θα έλεγα όχι

Η Κάμερα φτάνει στον καναπέ. Η Βαλεντίνη Βάνδιου κάθεται ανέμελα στον μεγάλο καναπέ. Φοράει ένα όμορφο φόρεμα, καθημερινό πλην όμως αισθησιακό.

ZOOM OUT από το φωτεινό της πρόσωπο. Το πλάνο ανοίγει και επιστρέφει ο Αλέξανδρος με δύο ποτά. Δίνει το ένα στην νεαρή γυναίκα

ΑΛΕΞ. ΓΙΑΒΑΣΗΣ: Στην υγειά σου αγάπη μου.

ΒΑΛΕΝΤΙΝΗ: Στον έρωτά μας.

Πίνουν, κάθεται δίπλα της. Η Κάμερα εναλλάσσεται σε πλάνα δικά τους

ΒΑΛΕΝΤΙΝΗ: Της το είπες;

ΑΛΕΞ. ΓΙΑΒΑΣΗΣ: Ναι, προχθές στο καμαρίνι

ΒΑΛΕΝΤΙΝΗ: Επιτέλους! Έπρεπε εδώ και καιρό. Πώς το πήρε;

ΑΛΕΞ. ΓΙΑΒΑΣΗΣ: Σχεδόν υστερικά.

ΒΑΛΕΝΤΙΝΗ: Να ανησυχώ;

ΑΛΕΞ. ΓΙΑΒΑΣΗΣ: Η Ηρώ δε είναι απ' τις γυναίκες που χάνουν εύκολα, δεν πρέπει να την υποτιμήσουμε αλλά δεν μπορούμε να ζούμε συνεχώς στη σκιά της και στις αποφάσεις της.

ΒΑΛΕΝΤΙΝΗ: Φοβάσαι κάτι συγκεκριμένο;

ΑΛΕΞ. ΓΙΑΒΑΣΗΣ: Όχι, απλά σέβομαι το ότι κάποτε ήμασταν μαζί.

ΒΑΛΕΝΤΙΝΗ: (Με τρυφερότητα) Επιτέλους, θα είμαστε μαζί. Να μπορούμε να χαρούμε, να ζήσουμε.

ΑΛΕΞ. ΓΙΑΒΑΣΗΣ: Ε μα ήταν κάτι, που έπρεπε να είχε σταματήσει εδώ και καιρό. Αλλά.... (Γυρίζει τρυφερά στο πρόσωπό της) Νομίζω πολλά είπαμε για εκείνη.

Αφήνεται στην αγκαλιά του

ΒΑΛΕΝΤΙΝΗ: Έχεις δίκιο...δεν βλέπω την ώρα και τη στιγμή, που θα μπορούμε να χαρούμε ελεύθερα τον έρωτά μας.

Την αγκαλιάζει. Την φιλά. Το χέρι του ανεβαίνει στο στήθος της, την χαϊδεύει εκεί τολμηρά. Η Κάμερα ακολουθεί διακριτικά τις κινήσεις του. Τώρα κατεβαίνει χαμηλότερα. Ανασηκώνει το φόρεμά της και απλώνεται ψηλά στα πόδια της.

 FADE OUT

(Συνεχίζεται...)