Τέλεια τώρα απλά θα κάτσουν στο τραπέζι μας και θα είμαι σαν βρεγμένη γάτα! Ασ ελπίσουμε ότι θα κάτσει ο Δημήτρης δίπλα μου γιατί μετά καήκαμε.
《Δημήτρη!》ακούω την Αναστασία να τον φωνάζει και αρχίζω να αναρωτιέμαι γιατί την έχω πάρει από φόβο πλέον.
《Ναι;》απαντάει αυτός και την κοιτάει!
《Έλα κάτσε από εδώ για να μην μου έρχεται ο καπνός στο πρόσωπο!》του λεει και αυτός χωρίς αντίρρηση πάει!
《Ναι ρε εννοείται δεν ήξερα ότι σε ενοχλεί ο καπνός από το τσιγάρο.》της λεει ενώ κάθεται.
《Ναι με ενοχλεί λίγο στον λαιμό μου αλλά τώρα όλα κομπλέ!》
《Οκ! Πάλι Καλά που μου το είπες..ρε Κώστα θα κάτσεις κάποια στιγμή κατω;》τον ρωτάει γιατί ακόμα είναι όρθιος και όπως καταλάβατε θα αναγκαστεί να κάτσει δίπλα μου πράγμα που δυσκολεύει την κατάσταση.
《 Ναι...Ε σωστά ξεχάστηκα!》 Απαντάει και κάθεται δίπλα μου! Αχ, τι ωραία που μυρίζει. Αυτό το άρωμα με σκοτώνει έχει μια βαριά μυρωδιά την οποία λατρεύω! Φοράει ένα κοντομάνικο μπλουζάκι άσπρο με κάτι μαύρα γράμματα που αναδεικνύει τα γυμνασμένο του χέρια. Είναι για ακόμα μια φορά κούκλος τα μαλλιά του τα έχει κάνει προ τα πίσω και έτσι φαίνεται το πανέμορφο πρόσωπο του...
《Τι θα παρετε;》διακόπτει τις σκέψεις μου η φωνή του σερβιτόρου.
《Εγώ θέλω έναν φραπέ μέτριο παρακαλώ!》λεει ο Δημήτρης και ανάβει ένα τσιγάρο.
《Και εγώ το ίδιο!》απαντάει και ο Κώστας και εκεί που τον κοιτάω γυρνάει ξαφνικά και με κοιτάει και εκείνος! Αμέσως γυρίζω από την άλλη κατακόκκινη όπως πάντα! Από τότε εγώ δεν έχω ξαναμιλήσει, αλλά ούτε και ο Κώστας! Με αποτέλεσμα οι μόνοι που ακούγονται να είναι η Αναστασία και ο Δημήτρης!
《Και για πες μας Δημήτρη πως παει με την Φαιη;》τον ρωτάει καθώς τρελαίνεται για ιστορίες αγάπης!
《Μια χαρά πάμε,τσακωνόμαστε λίγο αλλά μέσα στην σχέση είναι αυτά.》της λεει ο Δημήτρης και αμέσως σχηματίζεται ένα διάπλατα χαμόγελο στο πρόσωπο του...τι ωραία που θα ήταν αν μίλαγε και ο Κώστας για εμένα εστί! Αλλά αυτό θα γινει μόνο όταν τα φτιάξουμε δηλαδή ΠΟΤΕ! Σκέφτομαι και στεναχωριέμαι.
《Ναι ναι οι τσακωμοί είναι μέσα στην ρουτίνα της σχέσης...Έτσι για να μην βαριέστε κιόλας!》λεει η Αναστασία και του κλείνει το μάτι! Ώρες ώρες αυτή την κοπέλα δεν μπορώ να την καταλάβω, τι εννοούσε τώρα με το κλείσιμο του ματιο; Τεσπα δεν με νοιάζει κιόλας εχω δικά μου προβλήματα!
《Ναι αυτό ακριβώς! Αλλά είμαστε πολύ καλά ευτυχώς.》απαντάει ο Δημήτρης ανακουφισμένος.
《Ευτυχώς!》λεει η Αναστασία και πίνει λίγο από το τσάι της!
《Εσύ Αναστασία, παίζει τίποτα καλο;》την ρωτάει και αμεσως κοκκινίζει!
《Κοίτα κάτι γίνεται αλλά ακόμα είναι πολύ νωρίς.》του λεει και τώρα έχει εκείνη ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά!
《Μπράβο ρε συ! Άντε να δούμε.》της λεει και της χαμογελάει! Τελικά μόνο αυτοί οι δύο περνάνε καλά εδώ πέρα! Εγώ καθομαι με σταυρωμένα τα χέρια και κοιτάω μια τον Κώστα μια τα παιδιά και ο Κώστας απλά κοιτάει κάτω και τα παιδιά...Τελικά δεν νομίζω να νιώθει κάτι,μαλακιες έλεγε η Αναστασία αν του αρέσω έστω και λίγο θα με κοιτούσε λιγάκι αλλά αυτός τίποτα!
《Ναι μακάρι να βγει κάτι καλό από όλο αυτο!》λεει και χάνεται το χαμόγελο από τα χείλη της!
《Μην ανησυχείς όλα Καλά θα πάνε!》της λεει ο Δημήτρης και χαμογελάνε και οι δυο!
《Εσύ Κώστα τι κάνεις,πώς πέρασες χτες;》 τον ρωτάει και αμεσως σηκώνει ταραγμένος το κεφάλι του!
《Εεε...θα μπορούσε να ήταν και καλύτερα! Δεν εξελίχθηκαν τα πράγματα όπως έπρεπε!!》απαντάει και αμεσως γυρνάει και με κοιτάει. Όμως δεν ξέρω...Δεν ξέρω με τι ύφος με κοίταξε! Αν με κατηγορούσε Ή αν μου ζήταγε συγνωμη! Αυτό που ξέρω είναι ότι θέλω να τον φιλήσω!
《Τι λες ρε μαλακά! Αφού εγώ όταν έφευγα σε είδα με γκόμενά να καλο περνάς!》του λεει και του κλείνει τα μάτια...αμέσως όμως τα δικα μου τα μάτια πλημμυρίζουν από δάκρυα αλλά ακόμα θα προσπαθήσω να τα συγκρατήσω απλά και μόνο για να δω τι θα απαντήσει!
《Είχα ποιεί δεν ήξερα τι εκανα δεν ήμουν εγώ...Δεν ήμουν ο εαυτός μου!》προσπαθεί να δικαιολογηθεί για ακόμα μια φορά και αμέσως κοιτάω την Αναστασία!
《Εγώ πρέπει να πάω τουαλέτα!!》λεω έτοιμη να κλάψω και σηκώνομαι από την θέση μου!
《Θες να έρθω και εγω;》με ρωτάει η Αναστασία αλλά το μόνο που θέλω είναι να μείνω λίγο μόνη μου.
《Όχι δε χρειάζεται!》της λεω και φεύγω. Όσο έφευγα έπιασα με την άκρη του ματιού μου τον Κώστα να κοιτάει επίμονα...Αλλά δεν με ενδιαφέρει είναι η πρώτη φορά που απλά δεν με νοιάζει τι κάνει,τι σκέφτεται! Δεν με νοιαζει πως νιώθει...μ'αυτά και μ'αυτά έφτασα στη τουαλέτα. Κάθησα μπροστά από τον καθρέφτη και απλά κοιτούσα τον εαυτό μου και κυρίως τα δάκρυα μου να φεύγουν χωρίς καν να το προσπαθώ! Γιατί πάντα πρέπει να με πληγώνει Ή μάλλον γιατί πάντα πρέπει να στεναχωριέμαι τόσο πολύ από ένα άτομο που ξέρω ότι δεν θα γυρίσει ποτέ να με κοιτάξει...
《Είσαι καλα;》ακούω την φωνή του και ανατριχιάζω ολόκληρη!
《Ναι Καλά είμαι!》του λεω και δεν γυρίζω να τον κοιτάξω!
《Για να δω!》μου λέει και με γυρνάει προς το μέρος του!
《Τι να δεις;》τον ρωτάω και σκύβω το κεφάλι μου!
《Μπορείς να μου πεις τι εχεις;》με ρωτάει και μου σκουπίζει τρυφερά τα δάκρυα μου και εγώ απλά τον κοιτάω στα πανέμορφα μάτια του..Γιατί να μην είναι έτσι πάντα γιατί...αναρωτιέμαι!
《Όχι δεν μπορώ να σου πω εχω πολλά...πολλά που εσυ δεν θα καταλάβεις!》του απαντάω και αρχίζουν να φεύγουν πάλι τα δάκρυα σαν να μην έχουν σταματημό.
《Θα καταλάβω δεν είμαι τόσο χαζός...μπορεί να φαίνομαι χαζός αλλά δεν είμαι!》Μου απαντάει και θέλω να του τα πω όλα να του πω τι νιώθω να του εξηγήσω αλλά όχι δεν μπορώ...τι να του πω...Δεν ξέρω!

Πλευρά Κώστα

Τι όμορφη που είναι όταν κλαίει...τα μάτια της λάμπουν! Μακάρι να μπορούσα να την βοηθήσω σε αυτό που την στεναχωρεί αλλά δεν μου λεει..Δεν μου λεει και κοντεύω να πεθάνω στην σκέψη και μονο ότι υπάρχει κάποιος που την στεναχωρεί τόσο! Το μόνο που κάνει είναι να κλαίει να μην μιλάει! Μακάρι να μπορούσα να την βοηθήσω! Ενώ σκέφτομαι άκου την φωνούλα της να προσπαθει να μου πριν το έχει!
《Δεν μπορώ να σου ανοιχτό όσο θέλω...λίγο η στάση σου,λίγο το πως συμπεριφέρεσαι στις υπόλοιπες κοπέλες..Δεν θα καταλάβεις απλά αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι πονάω..πονάω πολύ για ένα αγόρι το οποίο ούτε καν μου δίνει σημασία!》μου απαντάει και αμεσως σκέφτομαι τι βλάκας είναι αυτός που την πληγώνει!
《Ζωή...Δεν ξέρω ποιος σε πληγώνει και γιατί το κάνει...Αλλά μάλλον δεν είναι για εσένα αυτός ο βλάκας! Μάλλον δεν μπορει να καταλάβει τι έχει δίπλα του και όταν το καταλάβει θα το έχει χάσει! Είσαι ένα υπέροχο κορίτσι και όποιος σε αποκτήσει θα είσαι ότι καλύτερο του έχει συμβεί!》
《Κώστα δεν πρόκειται να γυρίσει να με κοιτάξει..Δεν του αρέσω έχουν γίνει πολλά και απλά πάντα καταλήγω στο ίδιο συμπέρασμα ου Δεν του αρέσω!》μου απαντάει κι αρχίζει να κλαει πάντα...τι μπορώ να κάνω γαμάτο για την κάνω να νιώσει καλύτερα...τι;

Πλευρά Ζωής

Το γεγονός ότι τον εχω μπροστά μου και δεν μπορώ να κανω αυτο που νιώθω δηλαδή να τον φιλήσω με τρελαίνει...Είναι κρίμα προσπαθεί να με βοηθήσει αλλά δεν μπορώ να καταλάβει ότι όλα αυτά τα νιώθω για εκείνον..Δεν μπορεί να καταλάβει ότι αυτός είναι που με πονάει απλά δεν μπορεί!
《Ζωή θα στο ξαναπώ...Μην στεναχωριέσαι δώστου λίγες ακόμα ευκαιρίες και μετά απλά φύγε από την ζωή του! Όταν φύγεις θα καταλάβει πόσο σημαντική ήσουν για εκείνο και τότε θα προσπαθεί να σε κερδίσει αλλά θα σε έχει χάσει...Όταν ερωτεύεσαι θα πρέπει να είσαι χαρούμενη και όχι να κλαις κάθε μέρα για έναν μαλακά! Και...ήθελα να σου πω και κάτι ακόμα!》μου λέει και αμεσως για κάποιο λόγο έχω ταχυκαρδία!
《Τι ήθελες να μου πεις..;》 τον ρωτάω ενώ ακόμα αναστεναζω από το κλάμα που έριξα!
《Ήθελα να σου ζητήσω συγνωμη για την απαράδεκτη συμπεριφορά μου χτες! Εννοώ που σε έκανα να κλαψεις γιατι δεν το αξίζεις...Δεν αξίζει να στεναχωριουνται αυτά τα υπέροχα ματάκια!》 Μου λέει και μου τα σκουπίζει για ακόμα μια φορά. Δεν μιλάω δεν μπορώ να μιλήσω! Δεν έχω τι να του πω...απλά κάθομαι και τον κοιτάω χωρίς να λέμε κάτι!
《Δεν έχεις να πεις κάτι;》με ρωτάει και με κοιταε τα μάτια σαν τα κουτάβια...
《Εχω...》 του λεω και σταματάω να μιλάω!
《 Τι..;》 μου απαντάει και εκείνος και είναι σαν να κρέμεται από τα χείλια μου!
《Θέλω να με πάρεις μια αγκαλιά!》 Του λεω και αμέσως βρίζω από μέσα μου για αυτό που μόλις είπα...Δεν μιλάει απλά με κοιτάει...με κοιτάει με ένα φοβισμένο βλέμμα!
《Συγνωμη δεν ήθελα να σε φεφερωβσε δύσκολη θέση!》Του λεω και πάω να φύγω για ακόμα μια φορά γεμάτη απογοήτευση!
《Όχι...έλα εδώ!》 Μου λέει και όπως γυρνάω βλέπω να έχει τα χέρια του ανοιχτά...αμέσως τρέχω την αγκαλιά του είναι τόσο ζεστή τόσο τρυφερή
...Δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο απλά αρχίζω να κλαίω αρχίζω να σκέφτομαι πόσο πολύ ήθελα να μπω σε αυτή την αγκαλιά και να μην τελείωνε ποτέ!!

Πλευρά Κώστα

Την πείρα αγκαλια και αμεσως ένιωσα ένα φτερούγισμα μέσα μου ένιωσα πως κάτι άλλαξε...Δεν ήθελα να την αφήσω δεν ήθελα να την ξανά δω να κλαίει, δεν ήθελα...Δεν ήθελα να την αφήσω να πάει σε άλλον...Δεν ξέρω γιατί νιωθω έτσι! Δέν μπορώ να καταλάβω αν πραγματικά θέλω να την δω στην αγκαλιά κάποιου άλλου...Μετά από λίγο απλά αρχησε να ξεσπάει μέσα στην αγκαλιά μου έκλαιγε με λυγμούς και ένιωθα απαίσια...ένιωθα λες και έφταιγα εγώ για ότι της έχει συμβεί! Ένιωθα απλά ότι έκλαιγε για εμένα...Δεν ξέρω γιατί το πίστευα αυτό!
《Κλάψε να ξ εσπασεις!》της λεω και την σφίγγω πιο πολύ...με αυτό τον τρόπο πίστευα ότι θα ένιωθε πιο ασφαλής!
《Κώστα μην με αφήσεις...Μην αφήσεις κανέναν να με ξανά πληγώσει δεν θα το αντέξω!》μου απαντάει και το κλάμα της έγινε πιο έντονο! Εκείνη την στιγμή την έβγαλα από την αγκαλιά μου...ειμαστα πολύ κοντά. Εκείνη με κοίταγε με δάκρυα στα μάτια και εγώ απλά της χαϊδεύω τα μαλλιά!

Πλευρά Ζωής

Όταν με είχε στην αγκαλιά του ένιωθα ασφαλής...Ήταν λες και δεν υπήρχε κανένας και τίποτα γύρω μας αλλά ξαφνηκα με τραβάει απαλά πάντα η αναπνοή του χτυπάει στο πρόσωπο του και νιώθω σαν να έχω μεθύσει τα μάτια μου είναι ακόμα βουρκωμένα και κοιτάμε ο ένας τον άλλον γύρω μας υπάρχει ησυχία το μόνο που ακούγεται είναι οι αναπνοές μας και ξαφνικά...με φίλησε ! Τι φίλη του ήταν τόσο ζεστό, παθιασμένο και για εμένα ήταν κάτι σαν λύτρωση δεν μπορώ να το περιγράψω! Ήταν σαν αυτά που βλέπουμε στις ταινίες απότομο, παθιασμένο,τρυφερό και όλα αυτά με έκαναν να εν δώσω δεν μπορούσα άλλο να κρατηθώ απλά έκλεισα τα μάτια μου και το απολάμβανα! Ήθελα να σταματήσει σε εκείνη την στιγμή ο χρόνος να μείνε αιώνια απλά να μείνει αιώνια τίποτα άλλο...!! Αλλά ξαφνικά σταμάτησε ,απομακρύνθηκε!
《Συγνωμη, δεν ξέρω για ποιο λόγο το έκανα αυτό...απλά πίστευα..νόμιζα....Ότι...άστο θα τα πούμε και πάλι συγνωμη!》μου λέει και σηκώνεται και φεύγει χωρίς να π ρολλαβω να πω κάτι...που πας ρε χαζε άνθρωπο αυτό που πίστευες συμβαίνει εσένα αγαπάω...λέω από μέσα μου και απλά χαμογελάω! Σκουπίζω τα μάτια μου και πάω πάνω στα παιδιά! Εκδ βλέπω τον Κώστα να μαζεύει τα πράγματα του και τον Δημήτρη να απορεί πηγαίνω στο τραπέζι...
《Ρε Κώστα που πας έτσι απότομα!》 Ακούω τον Δημήτρη να του λέει αλλά αυτός δεν απανταει!
《Καλά σου λέει ρε Κώστα γιατι χαλας την παρεα;》 τον ρωτάει η Αναστασία και εγώ απλά παρακολουθώ την συζήτηση!
《Έτυχε κάτι και πρέπει να φύγω...Δημήτρη θα σε πάρω το απόγευμα τα λέμε!》λεει ο Κώστας και φεύγει σαν τον άνεμο!
《Ζωή τι έγινε και έφυγε έτσι ο κωστας;》 με ρωτάει η Αναστασία.
《Που θες να ξέρω εγώ! Λοιπόν παιδιά πρέπει να φύγω ναβπω σπίτι γιατί οι δικοί μου θα με κρατούν! Αναστασία σε περιμένω το απόγευμα κατά της εφτά Σπίτι μου πείτε και στην Φαίη.》του λεω και φεύγω!
《Οκ!》ακούω να λέει η Αναστασία και του χαιρετάω από μακριά!

Πλευρά Κώστα

Τι έκανα ο βλάκας..γαμωτο,γαπωυο ,γαπωτο...πήγα και την φίλησα την εκμεταλευτηκα τι θα πιστεύει τώρα για εμένα! Αλλά ήταν υπέροχο το φιλί..τα χείλια της ήταν τόσο ζουμερά,τόσο υπέροχα και το φιλί της τόσο ζεστό...ένιωθα ότι της άρεσε αλλά και πάλι δεν ξέρω γιατι το έκανα! Δεν ξέρω για ποιο λόγο συμμετείχε και εκείνη χωρίς να με σταματήσει,χωρίς να μου πει κάτι..Μήπως νιώθει και αυτή κάτι για εμενα; Μήπως έκανα εγώ λάθος...Γιατί πρέπει να νιώθω έτσι τώρα...Δεν νομίζω να ερωτεύομαι, δεν ξέρω αν είναι έρωτας ή απλά κάτι άλλο...το μόνο που ξέρω είναι ότι πρέπει να μιλήσω στο Δημήτρη γιατι μόνος μου θα τρελαθώ!!

Έτοιμο και αυτό το κεφάλαιο! Πώς σας φάνηκε τι λέτε να γίνει στο επόμενο..;

Πιστεύεται ότι ο Κώστας ερωτεύεται την Ζωή ή απλά περνάει την ώρα του! Η Ζωή τι λέτε να κάνει τελικά νιώθει το ίδιο όπως ένιωθε ή τώρα απλά της αρεσει; Μην ξεχνάτε ότι η επόμενη μέρα είναι μέρα σχολείου κι όπως καταλαβαίνεται θα υπάρξουν πολλές αντιδράσεις, πολλά συναισθήματα!!

Αν μασάς άρεσε αυτό το κεφάλαιο ψηφίστε και σχολιάστε για να συνεχίσουμε δυναμικά! Το επόμενο κεφάλαιο σύντομα!

*Υστερογραφω το κεφάλαιο ανέβηκε πιο γρήγορα γιατί δεν μπορούσα να περιμένω...!! Φιλάκια πολλά Καλά να περνάτε στις εκδρομές που πάτε!!