Αθηνα

Το επόμενο πρωί, ο Έκτορας είχε σηκωθεί σχετικά νωρίς, παρά το γεγονός πως ήταν Σάββατο, καθώς η δουλειά του απαιτούσε μερικές φορές, κάποιοι από τους υπεύθυνους υπαλλήλους να εργάζονται ακόμη και εκείνη την ημέρα. Είχα ανακαθίσει στο κρεβάτι μου, τρίβοντας τα μάτια μου νυσταγμένα, όταν τον είδα να στέκεται χαμογελαστός στο κατώφλι της πόρτας του δωματίου μας, φορώντας το λευκό του πουκάμισο και ένα μπλε σκούρο παντελόνι. Η μυρωδιά του ψημένου κρουασάν, έκανε επίθεση στα ρουθούνια μου και ένα χαμόγελο αινιγματικό σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου, παρέα με μία γκριμάτσα.

«Μην μου πεις, πως ανέλαβες το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας;»τον ρώτησα και εκείνος πλησίασε στο κρεβάτι, φιλώντας μου το μέτωπο.

«Σου υποσχέθηκα αλλαγή και πολλές εκπλήξεις από εδώ και πέρα» πρόφερε και αφού ντύθηκα πρόχειρα, φορώντας απλώς τις σατέν μου πιτζάμες, τον ακολούθησα στο τραπέζι της κουζίνας μας, όπου με περίμενε ψητό κρουασάν με μερέντα στο εσωτερικό του, ένα αχνιστό φλιτζάνι γαλλικού καφέ και φυσικά φρυγανιές με βούτυρο και μέλι.

«Είναι όλα υπέροχα» αναφώνησα ξεκλέβοντας μία ματιά προς το μέρος του«και για να έχουμε το καλό ερώτημα, κρίνεται υψίστης σημασίας να εργαστείς και σήμερα; Δεν γίνεται να πάρεις άδεια;» τον ρώτησα ναζιάρικα.

«Αγάπη μου, δυστυχώς δεν γίνεται. Ωστόσο, θα ήθελα να έρθεις μαζί μου στο Κολωνάκι το απόγευμα, προκειμένου να βρούμε κοστούμι για το γάμο. Μονάχα εγώ και εσύ. Κανένας άλλος» αποκρίθηκε και χαμογέλασα.

«Δέχομαι, με την προϋπόθεση να σπάσεις τα στερεότυπα που θέλουν τον γαμπρό με μαύρο ή μπλε κοστούμι. Όπως έχουμε συμφωνήσει, είναι απαραίτητο να ξεχωρίζεις εκείνη την ημέρα τόσο από τους καλεσμένους, όσο και από τους σερβιτόρους» μειδίασα κλείνοντάς του το μάτι και εκείνος άφησε ένα πεταχτό φιλί στα χείλη μου.

«Θα τα πούμε στην πλατεία λοιπόν σε περίπου τρείς ώρες από τώρα. Ελπίζω να έχω τελειώσει με τη δουλειά, γιατί ανυπομονώ να ντυθώ γαμπρός μπροστά σου» τελείωσε και παίρνοντας μαζί του την επαγγελματική του τσάντα αποχώρησε, ενώ εγώ ξεκίνησα να συμμαζεύω τον χαμό που είχε δημιουργηθεί στην κουζίνα εξαιτίας του πρωινού.

Όφειλα να ομολογήσω, πως οι δύο κινήσεις του με είχαν εντυπωσιάσει, παρά το γεγονός πως δεν με είχε συνηθίσει καθόλου σε τόσο ρομαντισμό. Ο Έκτορας, ήταν γενικά ο άνθρωπος που στεκόταν περισσότερο στα λόγια, παρά στις πράξεις. Πάντοτε μου υπενθύμιζε πως ήμουν η γυναίκα της ζωής του και πως με λάτρευε, ενώ ουδέποτε υπήρξε πιεστικός μαζί μου, μήτε μου έκανε σκηνές ζηλοτυπίας, πράγμα που είχα εκτιμήσει ιδιαίτερα. Είχα ανεχτεί χρόνια ατελείωτα την ψυχολογική πίεση των γονιών μου, οι οποίοι επιθυμούσαν να είμαι καθωσπρέπει για τον κοινωνικό τους περίγυρο και έτσι ο Έκτορας, ήταν για εμένα μία μορφή καταφυγίου και έκφρασης του εαυτού μου δίχως προσποίηση. Η ηρεμία του χαρακτήρα του με βοηθούσε απίστευτα, ενώ η ημέρα που τελικά αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί, ήταν η ωραιότερη της ζωής μου. Θα είχα έναν χώρο δικό μου, δίχως φωνές και τσακωμούς. Το είχα ανάγκη και το αποζητούσα χρόνια ατελείωτα.

Αποφασίζοντας να μην ασχοληθώ περαιτέρω με την συμπεριφορά των γονιών μου, συνέχισα να μαζεύω τα πράγματα και να πλένω τα πιάτα βυθισμένη σε σκέψεις, όταν άκουσα τον ήχο ενός μηνύματος και φυσικά διάβασα το όνομα του Κενάν στην οθόνη του κινητού. Για κάποιον λόγο, μία παράξενη χαρά με πλημμύρισε, η οποία όπως πάντοτε συνοδευόταν από τύψεις, τις οποίες φρόντισα να αποδιώξω τάχιστα, λέγοντας στον εαυτό μου πως ήμασταν δύο άνθρωποι που απλώς γνωρίζονταν και τα πήγαιναν πολύ καλά μεταξύ τους. Άνοιξα το μήνυμα αδημονώντας και είδα μία φωτογραφία ενός υπέροχου τοπίου. Κάτω ακριβώς από την ειδυλλιακή εικόνα, ο Κενάν μου εξηγούσε πως βρισκόταν στον βοτανικό κήπο Ατατούρκ. Είχε υπέροχη ημέρα και είχε αποφασίσει να πάει μία βόλτα.

΄΄Εσύ τι κάνεις;΄΄ ήρθε η ερώτηση.

΄΄Είμαι σπίτι και έχω αναλάβει την καθαριότητά του΄΄ του απάντησα βάζοντας από δίπλα και ένα χαμόγελο.

΄΄Σε πειράζει να σε πάρω τηλέφωνο; Θέλω να πω, αν σε φέρνω σε δύσκολη θέση και είσαι μαζί με τον δεσμό σου, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, δεν θέλω να σε ενοχλώ. Απλώς μερικές φορές, πιστεύω πως ίσως και να είσαι το μόνο άτομο, που είναι αρκετά ανοιχτόμυαλο ώστε να με καταλάβει και να μη με κρίνει΄΄ ήρθε η απάντηση και ειλικρινά, η μόνη ερώτηση που του έθεσα, ήταν η εξής :

΄΄Έίσαι καλά;΄΄

΄΄Όχι΄΄ ακολούθησε η καθόλα ειλικρινής και μονολεκτική απάντηση.

Δίχως να το σκεφτώ περεταίρω, έλαβα την απόφαση να τον καλέσω μέσω κάμερας, προκειμένου να έχω θέα το όμορφο τοπίο, πίσω από τον εξίσου όμορφο άντρα. Λεπτό δεν το μετάνιωσα. Είχα την ενδόμυχη ανάγκη να αντικρύσω ξανά εκείνο το λαμπερό μα μελαγχολικό χαμόγελο. Βαθιά μέσα μου όφειλα να ομολογήσω πως μου έλειπε.

«Μέρχαμπα» τον άκουσα να μου λέει, καταλαβαίνοντας απόλυτα την σημασία της λέξης.

«Μέρχαμπα Κενάν!Τι ωραίος κήπος. Νομίζω μία ημέρα πρέπει να επισκεφθώ την Πόλη. Όσο και αν δεν θέλεις να το παραδεχτείς, ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνισμού έχει μείνει πίσω» πρόφερα χαμογελαστά και τον είδα να μου το ανταποδίδει.

«Δεν το αρνούμαι αυτό. Είναι αλήθεια και μία βόλτα στο Φανάρι, θα σου θυμίσει στα σίγουρα την πατρίδα σου. Είμαι καλός ξεναγός, αρκεί να έχω διαβάσει λίγο πιο πριν μερικά πράγματα. Πώς και είσαι μόνη σου σαββατιάτικα;» με ρώτησε.

«Ο Έκτορας, ο αρραβωνιαστικός μου έχει πάει στη δουλειά του για λίγο» του απάντησα.

«Θα πρέπει να περνάτε υπέροχα. Δηλαδή ο οποιοσδήποτε άντρας στεκόταν δίπλα σου, θα ήταν με βεβαιότητα ευτυχισμένος, γιατί όχι και ο Έκτορας» πρόφερε.

«Υπερβολές» γέλασα «Λοιπόν, τι σου συμβαίνει; Θα μπορούσα να μάθω;» τον ρώτησα και αναστέναξε.

«Αυτό, είναι μία μεγάλη ιστορία. Βλέπεις οι πιο παραδοσιακές οικογένειες εδώ, έχουν μείνει ακόμη στον τρόπο του προξενιού. Από τότε λοιπόν που έχασα την γυναίκα μου, άπαντες στην οικογένειά μου, επιμένουν να παντρευτώ την κόρη του καλύτερου φίλου και συνεργάτη του πατέρα μου. Την αδερφή του Μετίν που γνώρισες» μου είπε και για λίγο ξαφνιάστηκα.

Ίσως και να ήταν αυτός ο λόγος, που ο Μετίν μου είχε φερθεί τόσο ψυχρά, όταν είχαν έρθει στην δουλειά τη δεύτερη μέρα.

«Ξέρω τι σκέφτεσαι» άκουσα ξανά τον Κενάν «Πως ο Μετίν ήταν ψυχρός μαζί σου, επειδή διαπίστωσε πως υπήρχε μία οικειότητα μεταξύ μας» τελείωσε και ειλικρινά αναρωτήθηκα αν είχε μπει μέσα στο μυαλό μου και διάβαζε τις σκέψεις μου «Το θέμα είναι πως εγώ σήμερα, απέρριψα και επίσημα την Σεϊντά. Δεν μπορώ να την δω ερωτικά και φυσικά δεν μπορώ να της δίνω ελπίδες για μία κοινή ζωή μαζί μου. Εκείνη έφυγε έξαλλη, ενώ εγώ είμαι από χθες τσακωμένος με όλη μου την οικογένεια και γι'αυτό με βλέπεις σ' αυτόν τον κήπο σήμερα. Ήρθα για να ξεσκάσω. Μολονότι δεν μεγάλωσα πλουσιοπάροχα στην Ιστανμπούλ, αλλά με τα παραδοσιακά πρότυπα των γονιών μου στην Αττάλεια, προσωπικά δεν διαθέτω εκείνα τα μυαλά» μου είπε και εγώ υιοθετώντας ένα πονηρό ύφος τον ρώτησα :

«Δηλαδή δεν είσαι από εκείνους τους Τούρκους που αντιπαθούν τους Έλληνες;»

«Δεν σου έδειξα ποτέ κάτι τέτοιο. Το παρελθόν για εμένα, ανήκει στο παρελθόν και εγώ δεν έχω τίποτε απολύτως να χωρίσω μαζί σου, ή με κάποιον συμπατριώτη σου. Το μόνο που θέλω, είναι να έχω δικαίωμα και λόγο στην δική μου προσωπική ζωή και γι'αυτό τσακώνομαι. Γι'αυτό ήθελα να μιλήσω μαζί σου, γιατί είσαι από μία χώρα πιο ανοιχτόμυαλη» μου είπε και αναστέναξα έπειτα και εγώ με την σειρά μου.

«Όπως είδες όμως, αυτό δεν ισχύει και για τους γονείς μου» πρόφερα με πικρία.

«Είσαι η μοναχοκόρη τους και ίσως γι'αυτό να είναι υπερπροστατευτικοί μαζί σου. Έχω και εγώ μία αδερφή μικρότερη και καθημερινά ανησυχώ για εκείνη. Θέλω να είναι δυναμική και ανεξάρτητη, να διεκδικεί τα δικαιώματά της σε μία χώρα που ακόμη δεν έχει συνηθίσει την γυναίκα ως ισότιμη με τον άνδρα» μου είπε και ειλικρινά ένιωσα θαυμασμό για τις απόψεις του.

Ένα μήνυμα ξαφνικό ωστόσο που ήρθε στο κινητό του τον έκανε να χλομιάσει.

«Κενάν, όλα καλά;» τον ρώτησα, μα εκείνος έχοντας καρφώσει το σαστισμένο του βλέμμα στο μήνυμα, ξεκίνησε να παραμιλά στα τούρκικα «Κενάν;» ρώτησα ξανά.

«Η Σεϊντά..» μουρμούρισε και ταράχτηκα «Έκανε απόπειρα αυτοκτονίας» τραύλισε έντρομος και έβαλα το χέρι μου μπροστά από το στόμα μου «Ιλεάνα πρέπει να κλείσω, πρέπει να φύγω. Εξαιτίας μου...Εξαιτίας μου κόντεψε να πεθάνει! Ο Μετίν δεν θα με συγχωρέσει ποτέ..» ήταν τα τελευταία του λόγια προτού η κάμερα κλείσει απότομα, αφήνοντάς με κυριολεκτικά άναυδη εξαιτίας του σοκ.