Στη φωτό, ο Μετίν 

Κως

Ο Κάλιχ καρτερούσε με μεγάλη ανυπομονησία την απάντηση της Άρτεμις, ενώ σε εκείνα τα δευτερόλεπτα της αναμονής είχε σκεφτεί άπειρες φορές από μέσα του, μήπως ήταν τελικά κακή, ή βιαστική ιδέα να της ζητήσει κάτι τέτοιο. Ξαφνικά και ενώ η αμηχανία του είχε κορυφωθεί, είδε την κοπέλα απέναντί του να χαμογελά και να κοκκινίζει. Αυτό ήταν για εκείνον η σιωπηλή της άδεια. Αργά, πέρασε αρχικά το ένα του χέρι μέσα από τα μαλλιά της, τοποθετώντας τα πίσω από το αυτί της. Δίχως να βιάζεται, έμεινε να την θαυμάζει και να χαμογελά καθώς την κοιτούσε, όταν την παρατήρησε να τον πλησιάζει περισσότερο και να κάθεται μία ανάσα από τον ίδιο. Τρυφερά, χάιδεψε τα ξανθά του μαλλιά και δίχως να προφέρουν ούτε μία λέξη παραπάνω, αφέθηκαν στην μαγεία του χώρου και των συναισθημάτων που κατέκλυζαν την ψυχή τους. Το φιλί τους είχε μία γεύση διαφορετική. Ήταν σαν να πάλευαν να διαβάσουν ο ένας τον άλλο, αναζητώντας απαντήσεις με βάση την μυρωδιά και τις κινήσεις του σώματος.

Ο Κάλιχ, ήταν ένας άντρας τρυφερός και αυτό η Άρτεμις μπορούσε να το καταλάβει από τις κινήσεις του. Ήταν απαλές και προσεκτικές, δίνοντάς της χώρο να κινηθεί και εκείνη όπως το επιθυμούσε. Πότε πότε χωρίζονταν για να κοιτάξουν ξανά ο ένας μέσα στα μάτια του άλλου και έπειτα συνέχιζαν το φιλί τους, μέχρι που τελικά έμειναν αγκαλιασμένοι, με την Άρτεμις να έχει ξαπλώσει στο στήθος του απολαμβάνοντας την ηρεμία του και τους ακανόνιστους χτύπους της καρδιάς του.

«Είναι τρελό όλο αυτό» του είπε σχεδόν γελώντας και κάνοντάς τον να ανασηκωθεί ελαφρώς.

«Φυσικά και είναι τρελό γιατί εάν δεν ήταν, δεν θα ονομαζόταν έλξη και έρωτας. Αυτά τα συναισθήματα δεν έχουν λογική, μήτε κάποια στρατηγική. Ίσως να ακούγομαι αυτή τη στιγμή σαν ένας από όλους τους άλλους, μα το πιστεύω ειλικρινά» της είπε και συνέχισε «Ξέρω πως ζητώντας να σε φιλήσω, φάνηκα στα σίγουρα σαν ένας άντρας με διαθέσεις για νησιώτικες περιπέτειες, ωστόσο η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Ξέρεις, από την ημέρα που έπαθα το ατύχημα και έπειτα μεγαλώνοντας, δεν κατάφερα να μιλήσω με καμία γυναίκα σοβαρά γι'αυτό το θέμα. Πλέον, μπορώ να καταλάβω πότε ο συνομιλητής μου με ακούει και με κατανοεί και πότε απλώς με ανέχεται γιατί δεν έχει άλλη επιλογή. Στο παρελθόν, είχε τύχει να γνωρίσω μία πολύ όμορφη γυναίκα. Ξέρεις, σε κάποια συνέδρια της δουλειάς μου παλαιότερα, όπου ο κόσμος που μαζευόταν ανήκε κυρίως στα ανώτερα οικονομικά στρώματα. Η όψη της με μαγνήτισε από το πρώτο κιόλας λεπτό. Φυσικά, βγήκαμε μερικές φορές, ωστόσο είχα αρχίσει να αντιλαμβάνομαι πως εκείνη ονειρευόταν απλώς την μεγάλη ζωή που θα έκανε δίπλα μου. Δεν έχανε ποτέ της ευκαιρία να φωτογραφίζεται πλάι στο κότερό μου και γενικά να διαδίδει πως έχει για γκόμενο,τον υιό του Κοζτζούογλου, του μεγαλοεπιχειρηματία. Προτού λοιπόν πάρω την απόφαση να την διώξω μία και καλή, αποφάσισα να της δώσω την τελευταία ευκαιρία και να της μιλήσω για το πρόβλημά μου. Εξάλλου, αν ήταν να είμαστε μαζί, έπρεπε να γνωρίζει. Όταν της αποκάλυψα το τεχνητό μου μέλος, την είδα να παλεύει φιλότιμα ομολογώ, να κρύψει μία γκριμάτσα αηδίας, παριστάνοντας δήθεν την θλιμμένη και παλεύοντας να μου δείξει πως συμπάσχει μαζί μου. Τότε, δίχως δεύτερη κουβέντα, της ζήτησα να το τερματίσουμε εκεί. Έπειτα, έκανα άλλη μία προσπάθεια, ωστόσο το αποτέλεσμα ήταν παρόμοιο, μέχρι που κατέληξα να βρίσκομαι με κοπέλες μόνο για ένα βράδυ, εξηγώντας τους ωστόσο από την αρχή τις προθέσεις μου. Ποτέ μου δεν αποκάλυψα πλήρως το σώμα μου σε κάποια, καθώς ένιωθα άσχημα και μειονεκτικά. Ένιωθα πως κάτι μου έλειπε σε σχέση με τους άλλους άντρες, πως ήμουν αδύναμος και ελαττωματικός. Εσύ όμως, κοίταξες το πόδι μου σαν να ήταν κάτι απόλυτα φυσιολογικό και έτσι με έκανες και εμένα να νιώσω φυσιολογικός. Κατόρθωσα να σου μιλήσω για εμένα και εσύ να με ακούσεις, δίχως να με κρίνεις. Πώς ήταν δυνατόν να μην σου κλέψω ένα φιλί, όταν εσύ κατόρθωσες να κλέψεις, έτσι απλά, την καρδιά μου; Σε ευχαριστώ γι'αυτή τη στιγμή. Θα την θυμάμαι για πάντα» τελείωσε και εκείνη τον αγκάλιασε σφιχτά λέγοντάς του απλά :

«Ο αληθινός άντρας, δεν μετριέται ούτε με το πορτοφόλι του, ούτε με την εμφάνισή του, αλλά με τη συμπεριφορά του. Εγώ μπροστά μου, βλέπω έναν υπέροχο άντρα που τυχαίνει να είναι καλόψυχος, όμορφος και ευκατάστατος. Ωστόσο, δες με ποια σειρά τοποθέτησα τις λέξεις. Πρώτα μέτρησε το ποιος είσαι σαν άνθρωπος και έπειτα η εμφάνιση, με τελευταίο το οικονομικό. Ούτε εγώ θα σε ξεχάσω» του είπε και εκείνος έκρυψε το πρόσωπό του στο λαιμό της.

«Μπορούμε να μείνουμε για λίγο έτσι; Θα σε πείραζε;» την ρώτησε.

«Καθόλου. Μου αρέσει να σε νιώθω δίπλα μου» πρόφερε και εκείνος χαμογέλασε ξαπλώνοντας δίπλα της, με θέα την λαμπερή, σχεδόν γυάλινη επιφάνεια της θάλασσας που αντανακλούσε τη λάμψη της σελήνης .

Λίγο πιο πέρα ωστόσο, στο ανοιχτό μπαρ, ο Μετίν είχε ανοίξει ολόκληρο διάλογο με την Ήλια για να καταλήξουν τελικά, πως συμφωνούσαν ότι διαφωνούσαν.

«Σιγά τους Έλληνες, αρχαίους Θεούς. Τα είδαμε τα αποτελέσματα και ειλικρινά, αν τον είχα μπροστά μου, ευχαρίστως θα τον χτυπούσα, ωστόσο σεβάστηκα εσένα και τη γλύτωσε» της είπε ο Μετίν περήφανα και η Ήλια στριφογύρισε τα μάτια της.

«Λοιπόν ξεροκέφαλε γείτονα, άφησε τις ανούσιες συζητήσεις στην άκρη και ας περάσουμε στο φλέγον θέμα μας» του είπε η καροτομάλλα.

«Το οποίο είναι;» τη ρώτησε ρουφώντας παράλληλα το ποτό του, δήθεν αδιάφορα.

«Το οποίο είναι οι φίλοι μας και ο επικείμενος έρωτάς τους, γιατί μην μου πεις πως δεν το έχεις καταλάβει μέχρι τώρα. Είναι οφαλμοφανές» μειδίασε η κοπέλα και κατάλαβε πως με την ερώτησή της τον στρίμωξε για τα καλά στη γωνία.

«Το έχω συνειδητοποιήσει πράγματι και γι'αυτό στραβοκοιτούσα τη φίλη σου όσο βρισκόμασταν με τον Κενάν στην Αθήνα. Ξέρεις, δεν ήμουν υπέρ αυτής της σχέσης και όχι, δεν το έκανα επειδή πίσω στην Τουρκία έχουμε δύο οικογένειες που πιέζουν τον Κενάν να παντρευτεί την αδερφή μου» της πέταξε και η Ήλια πνίγηκε.

«Τι έκανε λέει; Και τι είναι ο Κενάν για να τον πιέζουν; Τρίχρονο; Ο ίδιος δεν έχει λόγο πάνω σε αυτό;» ρώτησε θυμωμένα.

«Ο Κενάν τους το έχει ξεκαθαρίσει πως δεν είναι ερωτευμένος μαζί της και εγώ του είχα πει πως θα τον στήριζα στη απόφαση του, καθώς τόσες όμορφες κοπέλες κυκλοφορούν στην Τουρκία. Ωστόσο, καθώς τον γνωρίζω από μικρό παιδί, είχα καταλάβει πως η Ιλεάνα με κάποιον τρόπο, τον είχε μαγνητίσει. Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό, δεν έχω νιώσει ποτέ μου την αίσθηση του να βλέπω κάποια για πρώτη φορά και να πέφτω ξερός» πρόφερε τραυλίζοντας ελαφρώς.

«Δεν το λες και με σιγουριά όμως» τον πείραξε εκείνη και ο Μετίν τράβηξε αμέσως το βλέμμα του από πάνω της.

Πράγματι, μέχρι πριν δύο ώρες η συγκεκριμένη κουβέντα θα ήταν αλήθεια, αλλά τώρα, δεν ήξερε πραγματικά τι συνέβαινε με τον εαυτό του και την ανυπότακτη καρδιά του. Προτίμησε ωστόσο να το αφήσει για την ώρα στην άκρη και να μην αναφέρει τίποτε.

«Η ουσία είναι πως μία τέτοια σχέση θα είναι δύσκολη και οι δυο τους δεν θα έχουν καμία υποστήριξη από το περιβάλλον τους, τουλάχιστον ο Κενάν, εκτός από εμένα που υποσχέθηκα να σταθώ στο πλάι του, ακόμη και στο απαγορευμένο» πρόφερε εκείνος.

«Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την Ιλεάνα. Φοβάμαι απίστευτα την αντίδραση του πατέρα της. Είναι πολύ κτητικός με την μοναχοκόρη του, πάντοτε ήταν. Αυτός ήταν και ο αρχικός, δικός μου φόβος, ωστόσο έβλεπα πως όταν ανέφερε το όνομα του Κενάν, ευθύς έλαμπε. Δεν μπορούσα και δεν μπορώ να της το στερήσω αυτό, ωστόσο οφείλω να της επιστήσω την προσοχή, να κάνουμε μία κουβέντα οι δυο μας ή και οι τρείς μας. Για την ώρα όμως, ας τους δώσουμε λίγο χρόνο. Σε όλους για την ακρίβεια, γιατί από ό,τι κατάλαβα και η Άρτεμις με τον Κάλιχ έχουν χαθεί» του είπε γελώντας και τον είδε να χαμογελά πονηρά και πλαγίως.

Της άρεσε αυτό το πλάγιο χαμόγελο, του χάριζε μία γοητεία την οποία τόνιζαν περισσότερο τα λακκάκια που σχηματίζονταν κάθε φορά που εκείνος χαμογελούσε. Στη σκέψη και μόνο, χαστούκισε νοητά τον εαυτό της και πάλεψε να αποτραβήξει την προσοχή της από πάνω του.

«Τι λες; Πάμε να χορέψουμε;» του πρότεινε «εσείς οι απέναντι, αγαπάτε τους χορούς και τα τσιφτετέλια» συνέχισε και εκείνος γέλασε ηχηρά στο σχόλιό της.

«Μάλλον χρειάζεσαι μερικά μαθήματα και γι'αυτό μου το πρότεινες» την πείραξε πονηρά και αρπάζοντάς την από το χέρι, την τράβηξε ευθύς στην πίστα.