Σε όλη τη διαδρομή μέχρι το σπίτι, οι δυο τους παρέμειναν σιωπηλοί. Ο Αντνάν αφού την άφησε έξω ακριβώς από την πολυκατοικία τους, έφυγε κατευθείαν προκειμένου να ανοίξει το μαγαζί, καθώς εξαιτίας της νοσηλείας της Σεϊντά, ο Εζέλ απουσίαζε. Τρεκλίζοντας εκείνη, ανέβηκε με κόπο τα σκαλιά και μόλις κατόρθωσε επιτέλους να ανοίξει την παλιά πόρτα του διαμερίσματος, έπεσε στον καναπέ ανασαίνοντας βαριά. Κρύος ιδρώτας κυλούσε από το μέτωπό της και παρά το γεγονός πως έξω είχε λίγη ψύχρα, εκείνη άνοιξε το ψυγείο προκειμένου να γεμίσει άτσαλα το ποτήρι της με λίγο κρύο τσάι του βουνού. Πέντε λεπτά αργότερα, άκουσε χτυπήματα στην πόρτα και βλαστημώντας σιωπηλά, κατευθύνθηκε προς τα εκεί ανοίγοντάς την. Ευθύς, εισέβαλε στο σπίτι ο Εζέλ σχεδόν σε έξαλλη κατάσταση.

«Εσύ μου έλειπες τώρα» μούγκρισε η Σελέν και ο Εζέλ γέλασε σαρκαστικά.

«Η αλήθεια είναι πως σου έλειπα, χρόνια τώρα σου λείπω και θα εξακολουθώ να το κάνω γιατί τα πράγματα δεν πηγαίνουν καθόλου σύμφωνα με το σχέδιό μας» της είπε πλησιάζοντάς με αργό βήμα και υιοθετώντας ένα λάγνο βλέμμα.

«Παίζουμε πολύ επικίνδυνα παιχνίδια. Εξαιτίας σου, έκανα μία φριχτή πράξη και από τότε με κυνηγάνε οι τύψεις. Εσύ φταις για όλα!» του φώναξε, μα εκείνος δεν πτοήθηκε ούτε στο ελάχιστο.

«Καλή μου Σελέν, δεν έφταιγα εγώ μονάχα. Το βασικό πρόβλημα, ήσουν εσύ που ποτέ σου δεν αγάπησες τον Αντνάν πραγματικά. Ωστόσο, τον παντρεύτηκες γιατί υπάκουσες στις προσταγές των γονιών σου και κυρίως του πατέρα σου. Ήξερες πολύ καλά πως για χρόνια, υπήρξα ερωτευμένος μαζί σου, για την ακρίβεια από παιδί. Τα σπίτια μας, ήταν σχεδόν το ένα δίπλα από το άλλο. Μαζί μεγαλώσαμε, μαζί κάναμε όνειρα για το μέλλον και για όταν θα αποκτούσαμε δικά μας παιδιά. Ωστόσο, οι γονείς σου δεν με ήθελαν καθώς θεωρούσαν πως δεν είχα αρκετή προίκα για την κόρη τους, παρά το γεγονός πως εσύ, ήσουν σχεδόν εξίσου φτωχή με εμένα. Έτσι, σου έφεραν αυτόν τον άθλιο τον Αντνάν και εσύ απλώς τον δέχτηκες, λες και έπαιρνες τον σουλτάνο με τα εκατομμύρια. Δεν ήξερες όμως, πως την ημέρα που εσύ αποφάσισες να πεις τελικά το μεγάλο ναι, προκειμένου οι ζωές σας να ενωθούν για πάντα, εγώ είχα ξοδέψει στην κυριολεξία όλες μου τις οικονομίες, για να σου αγοράσω αυτό το δαχτυλίδι» έκανε μία παύση, βγάζοντας από την τσέπη του, ένα μονόπετρο που γυάλιζε στο φως. Ευθύς το πέταξε με φόρα στο πάτωμα βλαστημώντας και βράζοντας από οργή. Η Σελέν, μην μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυά της, ξεκίνησε να κλαίει σιγανά, από φόβο μην ακουστεί. Στα λόγια διέκρινε την πικρή γεύση της εκδίκησης μα και τον πόνο ενός ανθρώπου που πράγματι την ερωτεύτηκε αληθινά.

«Σε παρακαλώ σταμάτα. Αρκετά πια με όλο αυτό. Δεν χόρτασες εκδίκηση;» τον ρώτησε με φωνή που έτρεμε και πότε πότε χανόταν.

Ο Εζέλ ωστόσο την κοιτούσε ψυχρά, δίχως οίκτο, σε σημείο που και η ίδια αναρωτιόταν, πώς ήταν δυνατόν αυτός ο άντρας να παρουσίαζε δύο διαφορετικές προσωπικότητες. Γιατί εκείνη είχε γνωρίσει και το άλλο του πρόσωπο, το αθώο, το ρομαντικό, το οποίο όμως είχε πεθάνει.

«Να ξέρεις πως όλα τώρα αρχίζουν. Τίποτε απολύτως δεν ήταν τυχαίο και φυσικά ούτε η κολλητή φιλία μου με τον άντρα σου είναι τυχαία, αλλά ούτε και το γεγονός πως αποφάσισα στα ξαφνικά να γίνω συνέταιρος στο μαγαζί. Υπόσχομαι, πως αν δεν κάνεις αυτά που σου έχω ζητήσει, εκτός από το γεγονός πως θα αποκαλύψω στον άντρα σου την αλήθεια, θα κάνω κακό και στα παιδιά σου. Δοκίμασέ με και θα δεις» ήταν η τελευταία του κουβέντα, ωστόσο προτού γυρίσει την πλάτη του από την άλλη, η Σελέν μάζεψε το κουράγιο της για να του θέσει μία τελευταία ερώτηση, παρά το γεγονός πως έτρεμε κυριολεκτικά την απάντηση.

«Το παιδί έζησε;» τον ρώτησε και ο Εζέλ γύρισε το τρελαμένο του βλέμμα προς το μέρος της.

«Ποιο παιδί;» την ρώτησε ξανά κάνοντας πως δεν είχε καταλάβει την ερώτηση.

«Ο εγγονός μου που να πάρει! Το παιδί του υιού μου, έζησε;» ρώτησε ξανά και ο άντρας απέναντί της, υιοθέτησε ένα βλέμμα αθώο, κάνοντάς την να ανατριχιάσει με την ευκολία με την οποία άλλαζαν οι εκφράσεις στο πρόσωπό του.

«Αφού πήγες πολλές φορές στον τάφο του για να αφήσεις λουλούδια» ήρθε η απάντησή του.

«Λες ψέματα! Τον εγγονό μου δεν τον είδα ποτέ νεκρό. Υποτίθεται πως αφαιρέθηκε από το σώμα της Μπινάζ για να ταφεί ξεχωριστά. Ωστόσο, εγώ δεν τον είδα ποτέ, γιατί πολύ απλά δεν μου το επέτρεψες και με ανάγκασες να πω ψέματα στον Κενάν, προκειμένου να μην στεναχωρηθεί. Από τη στιγμή λοιπόν που ουσιαστικά είμαστε συνένοχοι σε ένα έγκλημα, απαιτώ να μάθω» πρόφερε αποφασιστικά και ο Εζέλ κινήθηκε απότομα προς το μέρος της αρπάζοντάς την από τον λαιμό.

«Να ξέρεις, πως στην θέση που βρίσκεσαι δεν μπορείς να έχεις καμία απολύτως απαίτηση. Αν πάθω κάτι εγώ, θα σε τραβήξω μαζί μου στη φυλακή και θα σαπίσουμε παρέα.Ναι λοιπόν, ζει. Παρά το ατύχημα της μητέρας, το μωρό επέζησε και δόθηκε για υιοθεσία» της είπε και από το στόμα της ξεκίνησαν να βγαίνουν σχεδόν άναρθρες κραυγές.

«Θα σε σκοτώσω!Πώς τόλμησες να δώσεις τον εγγονό μου για υιοθεσία και να βυθίσεις το παιδί μου στο πένθος; Λέγε!Τι άνθρωπος είσαι εσύ;» ξεκίνησε να ωρύεται, αλλά ο Εζέλ την έσπρωξε στον καναπέ με φόρα χασκογελώντας.

«Είμαι ο άνθρωπος που κρατά στα χέρια του το βίντεο, με όλα τα αίσχη που έκανες εσύ μαζί μου πίσω από την πλάτη του άντρα σου. Επομένως, για να μην σου τινάξω την οικογένεια στον αέρα και σε κατηγορήσω για συμμετοχή σε φόνο, χαλάρωσε, κλείσε το στόμα σου και φρόντισε ο Κενάν να μην μάθει ποτέ για την ύπαρξη αυτού του παιδιού. Εδώ που τα λέμε κατέληξε σε καλά χέρια, για την ακρίβεια σε πολύ καλύτερα από το να μεγάλωνε μέσα σε αυτήν την τρέλα. Προτού λοιπόν σου περάσει από το μυαλό να με καρφώσεις οπουδήποτε, σκέψου ποιος συμφώνησε να στείλει τη Μπινάζ κατευθείαν στο στόμα του λύκου» της πέταξε και εκείνη, έχοντας χλομιάσει και κλαίγοντας γοερά, δεν άντεξε να απαντήσει, μονάχα ψιθύρισε :

«Με εκβίαζες...Δεν είχα άλλη επιλογή»

«Είχες. Να μην έπεφτες ποτέ στο κρεβάτι μαζί μου, ωστόσο εσύ δεν μπόρεσες να αντισταθείς γιατί και οι δύο γνωρίζουμε πολύ καλά, πως εμένα ήθελες από την αρχή. Τα πράγματα λοιπόν, ήταν ιδιαιτέρως απλά και μου τα έκανες απλούστερα» της απάντησε και κατόπιν κοίταξε πλαγίως το ρολόι που φορούσε. «Η ώρα πέρασε. Θα πρέπει να πηγαίνω ομορφιά μου και εσύ, καλά θα κάνεις να μαζέψεις πίσω τον αλήτη τον υιό σου και φρόντισε να καταλήξει μαζί με την κόρη μου, γιατί αν πάθει κάτι το κοριτσάκι μου εξαιτίας του, θα τον βρεις νεκρό την επόμενη στιγμή και ξέρεις πως μπορώ να το κάνω. Έχω πάρα πολλές διασυνδέσεις με τον υπόκοσμο. Δεν θα μου είναι καθόλου δύσκολο το έργο και όπως και με την περίπτωση της συγχωρεμένης της νύφης σου, θα φροντίσω να μην υπάρξουν ούτε ίχνη, μα ούτε και μάρτυρες. Καλή σου μέρα και...φρόνιμα» ήταν οι τελευταίες του κουβέντες και ευθύς η Σελέν έτρεξε στο μπάνιο και άδειασε στη λεκάνη όλο το περιεχόμενο του στομαχιού της.

Το πρόσωπό της είχε γίνει κατακόκκινο από το κλάμα και η ίδια αδυνατούσε να κοιτάξει το είδωλό της στον καθρέπτη, καθώς θα έβλεπε εκείνο ενός δολοφόνου, ή ακόμη χειρότερα τον αντικατοπτρισμό των τρελαμένων ματιών του Εζέλ. Πώς ήταν δυνατόν όλα αυτά τα χρόνια να είχε κατορθώσει να ξεγελάσει τους πάντες με την συμπεριφορά του; Πώς ήταν δυνατόν ο Αντνάν, να μην είχε κατορθώσει να διακρίνει, ούτε μία φορά αυτήν την τρέλα και το μίσος στο βλέμμα του, κάθε φορά που τον κοιτούσε; Ο Εζέλ, ήταν ένας ψυχρός δολοφόνος καταβάθος. ΄Ένας εγκληματίας τον οποίο κάποτε, είχε πράγματι ερωτευθεί παράφορα, ωστόσο εξαιτίας του φόβου της για τον πατέρα της, τον είχε απαρνηθεί, με αποτέλεσμα να βγει στην επιφάνεια όλο το κτήνος που κρυβόταν μέσα του και ελλόχευε περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, την οποία του την είχε προσφέρει η ίδια απλόχερα, την ημέρα που είχε πέσει στο κρεβάτι μαζί του, δίχως να καταλάβει πως εκείνος την είχε παρασύρει για να πάρει την εκδίκησή του. Ήταν τόσο ανόητη. Τώρα, εξαιτίας της υπέφερε ολόκληρη η οικογένειά της και κυρίως ο Κενάν, ο οποίος θα αναγκαζόταν να παντρευτεί την Σεϊντά, αλλιώς θα κατέληγε πιθανότατα νεκρός και θαμμένος σε κάποιο οικόπεδο στα βάθη της Τουρκίας.

Τρέμοντας ακόμη και με μηχανικές κινήσεις, έχυσε στον νεροχύτη το τσάι που είχε βάλει πριν από λίγο στο ποτήρι της. Καταρρέοντας για δεύτερη φορά, άνοιξε το ντουλαπάκι με τα φάρμακα, κατεβάζοντας μονομιάς δύο ηρεμιστικά. Είχε σκεφτεί πολλές φορές να βάλει τέλος στη ζωή της παίρνοντας μαζί της όλες αυτές τις φαρμακερές αλήθειες, ωστόσο η μοίρα την τιμωρούσε. Αν το έκανε, θα άφηνε εκτεθειμένη την οικογένειά της στα χέρια του Εζέλ.