Στη φωτό, ο Κενάν 

H Ήλια σηκώθηκε ανάλαφρη με μία αίσθηση δύο απαλών χειλιών στο μάγουλο, ωστόσο ήταν βέβαιη πως το είχε ονειρευτεί ή τουλάχιστον, έτσι προσπάθησε να πείσει τον εαυτό της. Με μία κίνηση έπιασε το κινητό της από το κομοδίνο προκειμένου να ελέγξει την ώρα. Ήταν οκτώ το πρωί και στην οθόνη του τηλεφώνου της, εμφανίστηκε ένα μήνυμα καλημέρας από τον Πέτρο που την έκανε να χαμογελάσει. Τη στιγμή που σηκωνόταν, η μυρωδιά από ψημένο ψωμί, βούτυρο και μέλι, έκανε επίθεση στη μύτη της. Κατάλαβε αμέσως πως ο Μετίν είχε ξυπνήσει νωρίτερα και ετοίμαζε κάποια έκπληξη, έτσι προχώρησε αθόρυβα προς την πόρτα του δωματίου της κρυφοκοιτάζοντας προς το μέρος της κουζίνας για να τον δει, με το γνωστό, λευκό μακό και ένα παντελόνι φόρμας, να πηγαινοέρχεται ετοιμάζοντας πρωινό.

Στη θέα του χαμογέλασε, ωστόσο για κάποιον λόγο αισθανόταν μπερδεμένη. Η Ήλια παρά τον δυναμισμό που εξέπεμπε σαν άνθρωπος, αγαπούσε ταυτόχρονα πολύ την ρουτίνα, ήταν σχεδόν αγκιστρωμένη από αυτήν και οτιδήποτε την έκανε να αισθανθεί οικειότητα. Σχέσεις από απόσταση, ή με ανθρώπους που δεν γνώριζε καλά, τις απέφευγε ηθελημένα και δυναμικά. Απολάμβανε λοιπόν την φιλική ατμόσφαιρα μεταξύ τους, ενώ από την άλλη είχε στο μυαλό της, πως μετά την αποχώρηση του Τούρκου και προσωρινού της συγκάτοικου, θα έδινε μία ευκαιρία στον Πέτρο. Για κάποιον λόγο ωστόσο, δίσταζε να βγει από το δωμάτιο, αν δεν είχε στρώσει έστω και λίγο το μαλλί της ή κοιταχτεί στιγμιαία στον καθρέπτη. Αμήχανα και οικτίροντας τον εαυτό της σιγανά, άρπαξε την βούρτσα και ξεκίνησε να χτενίζεται μέχρι που ανακάλυψε πως ο Μετίν στεκόταν στο κατώφλι και κρυφογελούσε.

«Δεν έχω μεγάλη πείρα από τις γυναίκες, ωστόσο επειδή πεινάω, αν σου πω πως έχεις φυσική ομορφιά θα αφήσεις τα μαλλιά σου ανέμελα για να έρθεις να φάμε;» τη ρώτησε παλεύοντας να φανεί σοβαρός, ενώ εκείνη είχε νιώσει τη θερμοκρασία του σώματός της να ανεβαίνει επικίνδυνα.

«Ήταν πολύ κακή η ιδέα μου να συγκατοικήσουμε έστω και για δύο μέρες» έσκουξε η κοπέλα.

«Ήταν το δίχως άλλο, όμως σκέψου πως έκανες μία καλή πράξη που θα σε φέρει ένα βήμα πιο κοντά στον δικό σου Παράδεισο» απάντησε μειδιώντας και αφού της ανακάτεψε επίτηδες τα μαλλιά,κάθισαν να φάνε μιας που η Ήλια έπιανε δουλειά το μεσημέρι.

Κωνσταντινούπολη

Ο Κενάν όλη τη νύχτα στριφογυρνούσε με δυσκολία πλέον στο κρεβάτι του, στο πατρικό του σπίτι. Μετά την αναχώρηση του Μετίν για τη δουλειά που του είχε αναφέρει, ο ίδιος μεταφέρθηκε στο πατρικό του για να είναι ασφαλής. Ωστόσο, η αλλαγή της ζωής του από το ατύχημα και μετά, τον μετέτρεπε αργά αργά σε έναν άνθρωπο σκιώδη, διαφορετικό. Είχε γίνει νευρικός και αρνητικός, η γλύκα από το πρόσωπό του είχε υποχωρήσει, ενώ συχνά ο ύπνος του ταλανιζόταν από τον εφιάλτη της βραδιάς του ατυχήματος. Με κόπο σήκωσε τον κορμό του σώματός του και κοίταξε την ώρα στο τηλέφωνό του, ενώ με θλίψη διαπίστωσε πως η Ιλεάνα δεν είχε επικοινωνήσει καθόλου μαζί του. Αυτό τον θύμωνε και τον απογοήτευε ακόμη περισσότερο.

Δέκα λεπτά αργότερα, ένα χτύπημα στην πόρτα ακούστηκε και στο δωμάτιο μπήκε η μητέρα του. Παρατηρώντας την, διαπίστωσε πως τα χαρακτηριστικά της έμοιαζαν αλλοιωμένα και η ίδια φαινόταν πολύ μεγαλύτερη από την ηλικία της σαν να είχε γεράσει απότομα. Ο πατέρας του είχε φύγει νωρίς τα χαράματα, προκειμένου να ανοίξει το μαγαζί με τις αντίκες, ενώ η αδερφή του περίμενε τη Σεϊντά για να πάνε παρέα μέχρι το σχολείο. Η μητέρα του τον βοήθησε να σηκωθεί, να πλυθεί και να ντυθεί, καθώς θα περνούσε ο Κάλιχ να τον πάρει για την πρώτη του μέρα στη δουλειά. Για λίγο έμεινε μονάχος του να κοιτάζει το πρόσωπό του σε ένα καθρέπτη που τον είχαν τοποθετήσει χαμηλότερα ώστε να μπορεί να τον φθάνει.Το είδωλο που τον κοιτούσε τώρα υποτιμητικά, δεν ήταν ο εαυτός του, μα ένας ξένος δίχως παρελθόν και μέλλον. Η αναπηρία του και το γεγονός πως δεν μπορούσε να έχει την πλήρη ανεξαρτησία του, του είχαν κοστίσει αφάνταστα.

Ντυμένος πλέον για τη δουλειά, βγήκε με το καροτσάκι του μέχρι το σαλόνι, όταν είδε την αδερφή του να τρέχει και να τον αγκαλιάζει καλημερίζοντάς τον πρόσχαρα. Πίσω της στεκόταν η Σεϊντά που τον πλησίασε ντροπαλά πειράζοντάς τον. Του άρεσε που τη δεδομένη στιγμή δεν τον έκρινε και δεν τον κοιτούσε διαφορετικά σε σχέση με πριν. Η κοπέλα, είχε καταλάβει φυσικά πως οι κινήσεις της έπιαναν τόπο και είχε αποφασίσει να συνεχίσει βαδίζοντας στο ίδιο μονοπάτι. Λίγο αργότερα, την εμφάνισή του έκανε ο Κάλιχ που χαιρέτησε ευγενικά και ανοιχτόκαρδα τα δύο κορίτσια, ενώ εκείνες κρυφογελούσαν με τον κλασσικό εφηβικό τρόπο, στη θέα του όμορφου, πλούσιου και αριστοκρατικού νεαρού άνδρα.

«Είσαι άψογος!»είπε στον Κενάν παλεύοντας να τον ανεβάσει «Ετοιμος για την πρώτη σου μέρα; Θα είσαι μαζί μου στον ίδιο χώρο και θα μάθεις τη δουλειά από εμένα. Μπορεί μερικές φορές να παριστάνω το σκληρό αφεντικό, αλλά είμαι δίκαιος και εσένα σε εκτιμώ και το γνωρίζεις» του είπε και ο Κενάν του χαμογέλασε.

Με τη βοήθεια ακόμη δύο ανδρών που συνόδευαν τον εκατομμυριούχο Κάλιχ Κοζτζούογλου, κατέβασαν τον Κενάν και αφού τον τοποθέτησαν στη θέση του συνοδηγού, ξεκίνησαν με προορισμό την εταιρεία που είχε θέα την καταγάλανη θάλασσα του Βοσπόρου. Σε όλη τη διαδρομή, ο Κενάν παρέμενε σιωπηλός.

«Έχεις αλλάξει» πρόφερε τελικά ο Κάλιχ «Άκουσέ με Κενάν. Σου μιλάει ένας άνθρωπος με αναπηρία που δεν έχει καμία ελπίδα να διορθωθεί. Όταν ήμουν στο νησί, στην Κω και απομονώθηκα με την Άρτεμις, της αποκάλυψα τα πάντα σχετικά με το ατύχημα που είχα. Το ένα μου πόδι είναι από πλαστικό Κενάν και έτσι θα παραμείνει. Το έχασα όταν ήμουν πολύ μικρός, οπότε γνωρίζω το συναίσθημα του να νιώθεις κατά κάποιον τρόπο ελλιπής. Θα σου δώσω μία συμβουλή μόνο. Να αγαπάς τον εαυτό σου και να προσπαθήσεις να περπατήσεις ξανά. Κάνε το για εσένα. Σκέψου μονάχα, πως εγώ δεν θα μπορέσω ποτέ μου να τρέξω όπως ένας φυσιολογικός άνθρωπος και για χρόνια, όταν τυχαίνει να βρίσκομαι πιο ιδιαίτερα με κάποια γυναίκα, την οποία συνήθως γνωρίζω μέσα από τα πάρτυ και τις συναντήσεις της δουλειάς, αρνούμαι να με δει εντελώς γυμνό γιατί αισθάνομαι αμήχανα, μειονεκτικά και σιχαίνομαι το βλέμμα τους όποτε αντικρίζουν το πόδι μου» του είπε και ο Κενάν έμεινε να τον κοιτάζει άφωνος.

«Δεν ήξερα πως έχεις περάσει τόσα πολλά. Η αλήθεια είναι πως η ψυχολογία μου κατέρρευσε, καθώς ήδη από πριν ακροβατούσα στα όρια της κατάθλιψης. Ο θάνατος της γυναίκας μου και του αγέννητου παιδιού μου, ήταν και δικός μου θάνατος. Έφυγαν και πήραν μαζί τους ένα κομμάτι μου. Όταν γνώρισα την Ιλεάνα, ένιωσα ξανά εκείνο το συναίσθημα του τσιμπήματος στην καρδιά, του πρώτου φλέρτ και της πρώτης, γλυκιάς αμηχανίας. Μου έδωσε ελπίδα πως θα ξεπερνούσα τα προβλήματά μου. Δεν με πείραξε που ήταν Ελληνίδα και την ημέρα του ατυχήματός μου, έκανα έρωτα μαζί της και ένιωσα σαν την πρώτη φορά. Ωστόσο, πίστεψα πως μέχρι τώρα θα είχε έρθει να με βρει..» τελείωσε και ο Κάλιχ αναστέναξε.

«Η Ιλεάνα δεν είναι κακή κοπέλα, ωστόσο έχω ερευνήσει το θέμα του πατέρας της και ο βασικός λόγος είναι πως παλαιότερα συνεργαζόμασταν μαζί τους, με την εταιρεία τους και οφείλω να σου ομολογήσω πως δεν μου αρέσει καθόλου. Γενικά, δυσκολεύτηκα να βρω πληροφορίες για εκείνον. Μοιάζει σαν να έχει σβηστεί η ιστορία του μέχρι μία ηλικία και να ξεκινά από την ημέρα που άνοιξε το ταξιδιωτικό γραφείο» του είπε.

«Η αλήθεια είναι πως η αύρα του έχει μία περίεργη αίσθηση. Εμένα με αντιπάθησε ευθύς εξαρχής και μάλιστα έφτασε στο σημείο να κάνει παράπονα στον πρώην διευθυντή μου, πως δεν ήξερα καλά τη δουλειά μου μόνο και μόνο επειδή έκανα ένα γραπτό κομπλιμέντο στα τούρκικα στην κόρη του. Εν μέρει τον καταλαβαίνω. Ποιος Έλληνας γονιός θα επιθυμούσε για σχέση της μοναχοκόρης του έναν Τούρκο, τη στιγμή που είναι αρραβωνιασμένη;» πρόφερε ο Κενάν και ο Κάλιχ πνίγηκε.

«Ούτε εγώ δεν έχω πάει με αρραβωνιασμένη ή με γυναίκα που είχε άλλον άνδρα την περίοδο της δόξας μου στις γυναίκες. Κενάν, είσαι τολμηρός μα με τον Πετράκη μην παίζεις και καλά θα κάνεις να αφήσεις την Ιλεάνα να έρθει σε εσένα, ωστόσο βεβαιώσου πως ο αρραβωνιαστικός είναι παρελθόν. Μην μπλέκεσαι ανάμεσα σε οικογένειες και τώρα που το συζητάμε, ποιοι ήταν αυτοί που σε μαχαίρωσαν; Την αλήθεια» τον ρώτησε.

«Υποψιάζομαι πως τους έστειλε ο πατέρας της. Με απείλησαν να μην την πλησιάσω ποτέ ξανά» του απάντησε και ο Κάλιχ πάγωσε.

«Αυτό το ξέρει η ίδια;» τον ρώτησε.

«Όχι. Δεν ήθελα να την πληγώσω λέγοντάς της πως υποψιάζομαι τον ίδιο της τον πατέρα ή τον αρραβωνιαστικό της. Την αγαπώ και γι'αυτό ένιωσα προδομένος. Γιατί εγώ κάλυψα την ίδια της την οικογένεια που με άφησε σε αυτήν την κατάσταση, ενώ εκείνη δεν βρίσκεται σιμά μου αυτές τις δύσκολες ώρες. Αυτό το κρατούσα μέσα μου» απάντησε ο Κενάν.

«Η ίδια όμως δεν έχει ιδέα και ελπίζω να μην έχει ούτε ο Μετίν. Αυτός ο Πετράκης δεν μου αρέσει και θα τον ψάξω. Έχω άκριες παντού. Μέχρι τότε για καλό δικό σου, μείνε μακριά από όλα και κοίταξε να περπατήσεις ξανά. Εγώ θα σταθώ δίπλα σου σε αυτό, να είσαι βέβαιος» ήταν και η τελευταία κουβέντα του Κάλιχ, προτού να εισέλθουν στην εταιρεία.