Ο καιρός ήταν καλός. Βγήκαν αγκαζέ και πήραν το δρόμο προς τα πάνω. Σε λίγο είχαν φτάσει έξω από ένα παλιό αλλά όμορφο παραδοσιακό σπίτι της περιοχής. Από αυτά τα πέτρινα και ξύλινα σπιτάκια στολίδια στην Σκωτσέζικη επαρχία.

Πέρασαν στην αυλή και σε λίγο χτυπούσαν το μεταλλικό ρόπτρο της πόρτας.

Η χαρακτηριστική μορφή του Έντμοντ πρόβαλε με μια μεγάλη έκπληξη στο πρόσωπό του.

"Καταλαβαίνετε γιατί ήρθα!", τον ρώτησε αφοπλιστικά.

Τις είχε δεχτεί με υποδειγματική φιλοξενία και διάθεση. Η μεγάλη ξυλόσομπα έσπαγε την έντονη υγρασία της περιοχής. Γυάλινα μπολ με ξηρούς καρπούς και ένα μπουκάλι, τι άλλο, από Ουίσκι της περιοχής, ήταν το κέρασμά του.

"Φυσικά καταλαβαίνω", απάντησε με την βαριά Σκωτσέζικη προφορά του.

"Κύριε Έντμοντ θέλω να μάθω για αυτήν την ιστορία που μου ξεκινήσατε..."

"Λέγε με Γερο Εντ κόρη μου, θα σου πω..." της απάντησε ήρεμα.

Ξεκίνησε την διήγησή του. Οι τρεις τους γύρω από την ξυλόσομπα και ένα στρογγυλό βαρύ ξύλινο τραπέζι.

"Η Λαίδη Έλινορ έζησε στο κάστρο γύρω στα 1700. Οι γονείς της ήταν τότε οι ηγεμόνες της επαρχίας, αν θες να το πεις έτσι. Μιλάμε για φεουδαρχία. Γεννήθηκε και μεγάλωσε εδώ, αγαπήθηκε πολύ απ τους χωρικούς ολόγυρα για την καλή της καρδιά. Στα νιάτα της ήταν περίφημη χορεύτρια..."

"Η Μπαλαρίνα!" πετάχτηκε στα Ελληνικά η Σιμώνη.

Η Μαριλένα την κοίταξε έντονα.

"Τι είπατε ;" ρώτησε ο γέρο Εντ.

Η Σιμώνη συνέχισε στα Ελληνικά σαν χαμένη.

"Η Μπαλαρίνα του ονείρου!"

"Τι λες βρε Σιμώνη;" την ρώτησε δεύτερη φορά η φίλη της. Η Σιμώνη δεν έδωσε σημασία.

"Συνεχίστε κύριε Έντ"

"Όλα κυλούσαν όμορφα ώσπου η Λάιδη Έλινορ σιγά-σιγά στα τριανταδύο της άρχισε να μαραζώνει..."

"Τι θέλετε να πείτε;"

"Μια αλλόκοτη μελαγχολία κυρίεψε σιγά-σιγά την ψυχή της. Ένα παράξενο άγνωστο σαράκι που την κατέβαλε μέρα με τη μέρα. Και τι δεν έκαναν οι δικοί της. Γιατροσόφια της εποχής. Ήρθαν γιατροί από τα πέρατα του βασιλείου αλλά η Λαίδη Έλινορ έχανε μήνα με το μήνα τη ζωή της. Βαριά μελαγχολία."

Ο Γέρος πήρε μια ανάσα.

"Και τι έγινε;"

"Την έβλεπαν να περπατά μόνη πάνω στα τείχη του κάστρου. Ακόμα και τις νύχτες. Έλεγαν πολλά τότε. Δεισιδαιμονίες, θρύλοι. Δεν άργησαν κάποιοι να την θεωρούν τρελή. Ένα δειλινό, ακροπερπάτησε στα ψηλά τείχη. Πριν προλάβουν να τρέξουν κοντά της βούτηξε στο κενό!"

Όλοι κράτησαν τις ανάσες τους...

"Την μάζεψαν νεκρή, τσακισμένη κάτω. Το κάστρο ντύθηκε στο θρήνο και στον σπαραγμό. Την έθαψαν σε μια κρύπτη μέσα εκεί".

"Το είδα σήμερα..."

Μεσολάβησαν δευτερόλεπτα σιωπής. Ύστερα ο γέρος σηκώθηκε. Πήγε στη βιβλιοθήκη και έφερε το παλιό εκείνο βιβλίο που κρατούσε σήμερα. Επέστρεψε και κάθισε.

"Ύστερα, είναι και αυτό εδώ κόρη μου", της είπε.

"Τι θέλετε να πείτε;" τον ρώτησε η Σιμώνη.

Ο Γέρο Έντ άνοιξε το βιβλίο σε μια σελίδα. Είχε την ζωγραφιά που έβλεπε και σήμερα στα τείχη.

"Δες εδώ παιδί μου! Αυτή ήταν η εικόνα τότε της Λαίδης Έλινορ όπως σώθηκε από τους σπουδαίους ζωγράφους του κάστρου που έκαναν το πορτραίτο της. Άπλωσε το βιβλίο προς το μέρος τους με το χέρι του να τρέμει ελαφρά.

Η Σιμώνη πήρε το βαρύ ανοιχτό βιβλίο στα χέρια της. Κοντά δίπλα της ήρθε και η Μαριλένα. Τα μάτια τους έμειναν έκπληκτα.

"Θεέ μου δεν είναι δυνατόν!" ψέλλισε η Σιμώνη. Δίπλα της η Μαριλένα είχε μείνει εκστασιασμένη. Ο γέρο Έντ κατέβαζε μια δυνατή γουλιά από το ουίσκι του.

Η Εικόνα πορτραίτο της Λαίδης Έλινορ έμοιαζε πάρα πολύ με την Σιμώνη!

"Ναι κόρη μου! Καταλαβαίνεις πως ένιωσα σαν σε είδα στα τείχη! Να περπατάς υπνωτισμένα εκεί! Ακριβώς σε εκείνο το καταραμένο σημείο! Οι θρύλοι λένε ότι τη μέρα εκείνη η Λαίδη Έλινορ φορούσε ένα ολοπόρφυρο κοντό σάλι τυλιγμένο στο χέρι της. Σαν έπεφτε από τα τείχη ανέμιζε σαν σημαία..."

"Το ραβδί!" ξεφώνισε πάλι η Σιμώνη και αυτή τη φορά στα Ελληνικά, "το ραβδί του ονείρου..."

"Σου συμβαίνει κάτι Σιμώνη;" την ρώτησε με σεβασμό.

"Δεν ξέρω είναι κάτι... δεν μπορώ να το εξηγήσω. Σαν να με κυριεύει, σαν να προσπαθεί να θέλει να με ελέγξει. Δεν μπορώ να τα πιστέψω αυτά καταλαβαίνετε..."

Ο Έντ την κοίταξε προσεκτικά.

Σταμάτησαν λίγο την κουβέντα. Το είχαν ανάγκη να συνέλθουν απ την ένταση των στιγμών. Κάποια στιγμή τα δύο κορίτσια σηκώθηκαν να φύγουν.

"Θα ήθελα να σας πω και τι ακολούθησε σε αυτήν την ιστορία" τους είπε.

"Την επόμενη φορά κύριε Έντ, να μας επιτρέψετε να φύγουμε, είχαμε μια κουραστική μέρα"

"Να προσέχεις παιδί μου!"

Τις συνόδεψε ως έξω στο δρόμο. Δεν τις άφησε απ τα μάτια του ώσπου χάθηκαν πέρα στο δρόμο. Επέστρεψε στο σπίτι του. Έκλεισε την πόρτα και την ασφάλισε. Έκατσε στο τραπέζι. Κράτησε το βιβλίο ανοιχτό μπροστά του στο πορτραίτο της Λαίδης Έλινορ.

"Τι θέλεις από αυτό το κορίτσι Λαίδη μου;" ακούστηκε η φωνή του μέσα στην μαβιά νύχτα.

"Γιατί την τραβάς κοντά σου; ....Αχ να είχε προλάβει ο Λίαμ! Σε πιο άπειρο είναι χαμένος"

(Συνεχίζεται)

Η Σιμώνη έχει μάθει πλέον για τη Λαίδη Έλινορ και την ιστορία της. Ποια δύναμη είναι αυτή που την τραβάει κοντά της; Ποιος είναι ο Λίαμ που ανέφερε ο γέρο Εντ;