Φτάσαμε στο σπίτι του Μάνθου.Η νύχτα ήταν νεφελώδης κι φυσούσε.Τρεμουλιαξα.

-"Κάνει κρυο"είπα στην Αμαλια δίπλα μου.

Η Αμαλία δεν απάντησε ,μα χτύπησε το κουδούνι.Η πόρτα άνοιξε κι από μέσα ξεπρόβαλε ένας όμορφος καστανος νέος ,ο Μάνθος, που μόλις μας είδε ξαφνιάστηκε.Μας κοίταξε από τη κορυφή ως τα νύχια με μάτια γουρλωμενα κι κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.
-"Όχι κορίτσια.Οχι" έλεγε αναστατωμένος.

-"Σε παρακαλώ Μάνθο!"του είπε επιτακτικά η Αμαλία συνοφρυομενη"Μην τολμήσεις κι ξαναμιλήσεις γιατί την αναπνοή σου θα χαλάσεις.Σου το είχαμε πει κι στο λόγο μας είμαστε σπαθί.Ετσι κι αλλιώς η Αλίκη κι εγώ θα ερχομασταν...φέρνοντας το κάτιτις μας!
Εξαλλου ,δεν υφίσταται ολονυχτια βραδιά φίλων χωρίς πίτσα κι κέικ σοκολατα από τα χεράκια της Αλίκης.Εγω έφτιαξα σάντουιτς κι έφερα κι αναψυκτικά."είπε με ένα μεγάλο χαμογελο δείχνοντας τις τσάντες μας.Τοτε κι οι τρεις μας ξεσπάσαμε σε γέλια.

-"Μπήκατε σε κόπο κι οι δυο σας."είπε ο Μάνθος χαμόγελο τας γλυκα

-"Καθόλου κόπος Μάνθο.Μην το ξαναπείς αυτο."τον μάλωσα

-"Ελάτε μέσα,θα κρυωσετε."είπε ο Μάνθος κι μας έδειξε το δρόμο μέσα.

Στο σαλόνι ήταν ήδη καθισμένοι  κάποιοι από τους φίλους μας κι επέλεγαν από τις ταινίες που είχαν φέρει για να δούμε.Ηταν η Χαρά,ο Λέανδρος κι ο Παύλος από την πρώτη,εγώ κι η Αμαλία από τη δευτέρα κι περιμέναμε να έρθουν ακομα η Ευρυδίκη (συνομήλικη μας από το δίπλα τμήμα )κι το Μανώλης ,το αγόρι του Παύλου.
Ο μόνος που έλειπε ήταν ο Αλέξανδρος,ο οποίος παραμενε κλεισμένος στο δωμάτιο του.

    Ο Μάνθος πήρε τις τσάντες μας κι κατευθύνθηκε στη κουζίνα.Τον ακολουθήσαμε εγώ με την Αμαλία για να τον βοηθήσουμε.

-"Πράγματικα δεν είναι ανάγκη"επέμενε

-"Όχι είναι.Σιγα τον κόπο κιόλας"είπε η Αμαλία

-"Ο Αλέξανδρος πώς είναι;"  τον ρώτησα δειλά.

Ο Μάνθος τότε αναστεναξε κι κούνησε αρνητικά το κεφάλι με μια έκφραση απογοήτευσης.

-"Ακόμα πάνω είναι.Ουτε που κουνιέται πλέον"

-"Κουράγιο.Θα τα κατάφερει."του είπα γλυκά

-"Μακάρι αν κι φοβάμαι πολύ.Δύο μήνες πάνε από τότε"

-"Μαζί θα τα καταφέρετε Μάνθο.οπως τα καταφέρνατε μαζί σε κάθε δύσκολη κατάσταση."είπε η Αμαλία "Δεν είστε απλοί κολλητοί ,αλλά αδέρφια καρδιακά.Δυστυχως όμως τώρα, εκτός από εσενα , πρεπει να ενωθεί όλη η οικογένεια."

-"Σωστά.Θελει υπομονή,επιμονή κι αντοχή στον αγώνα αυτό.Θα τα καταφέρετε."του ειπα

-"Μακάρι..." είπε ο Μανθος ξεφυσωντας στενοχωρημένος

    Οι γονείς του Μάνθου χώρισαν πριν από εφτα χρόνια , γιατί η μαμά του η κυρία Μελισσάνθη,έπιασε τον άντρα της να την απατάει στη συζυγική τους κλίνη με μια συνάδελφο του,η οποία από ο,τι έμαθε μεταγενέστερα,δεν ήταν κι η πρώτη φορά που την απατούσε κι δει πάνω στο συζυγικό κρεβάτι.
Η κυρία Μελισσάνθη είναι νοσοκόμα κι πολυ καλή στη δουλειά της.Παροτι ζωντοχήρα ,έκανε το παν να φανεί αξία μάνα στο γιο της-κι τα κατάφερε όπως κι τα κατάφερνει μέχρι τώρα.Μετα απο αυτό που της έκανε ο πρώην πλέον άντρας της, απεταξε τους άντρες από τη ζωή της κι αφέθηκε εξ ολοκλήρου στην ανατροφή του Μάνθου.Ολα αυτά μέχρι που μπήκε στη ζωή της ο κύριος Ναθαναήλ , υψηλοβαθμος στην αστυνομία κι εφηβικός της έρωτας.

    Ο κύριος Ναθαναήλ  ήταν εξίσου παντρεμένος ,με έναν γιο τον Αλέξανδρο.Δυστυχως όμως η γυναίκα του κυρίου Ναθαναήλ,παρουσίασε συμπτώματα αλλοπροσαλης συμπεριφοράς σε μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας.Η διάγνωση του ψυχιάτρου έδειξε  σχιζοφρένεια . Μέχρι ενός σημείου εκείνη κατάφερνε να τη χαλιναγωγει παίρνοντας τακτικά τα χάπια της,όμως όσο χειροτέρευε η κατάσταση της ,τόσο περισσότερο παρεκτρέπονταν εχωντας ως αποτέλεσμα ο κύριος Ναθαναήλ να υπογράψει ώστε να την νοσηλεψουν σε ψυχιατρική κλινική. Ο κύριος Ναθαναήλ τότε είχε φιλία με τη κυρία Μελισσάνθη κι αυτές τους οι οικογενειακες περιπέτειες  ,τους έφεραν κοντά αναθερμαινοντας ετσι τον παλιό εφηβικό τους έρωτα. Παντρεύτηκαν λίγο καιρό αργότερα.Ο Μάνθος κι ο Αλέξανδρος χάρηκαν πολύ που κι επίσημα έγιναν θετά αδέρφια .Εξάλλου ήταν κολλητοί από το δημοτικό κι πολύ δεμένοι μεταξύ τους.

        Όμως εδώ κι κάποιο διάστημα ,ο Αλέξανδρος καταπέσε.Παροτι ως οικογένεια όλοι τους είναι δεμένοι μεταξύ τους,κάτι επιρρεασε αρνητικά τον Αλέξανδρο κι εκείνος πλέον έχει κλειδαμπαρωθει στο δωμάτιο του κι δεν θέλει να ανοίξει σε κανέναν.Δεν είναι πια η υπερκινητική,χαρούμενη,έξυπνη"φασαρία με πόδια" που συνήθιζε να τον αποκαλεί ο κύριος Γαλάτης ο γυμναστής μας.Αλλαξε ριζικά,σκοτείνιασε.Η οικογένεια πιστεύει ότι επιρρεαστικε από τις αλλαγές στη ζωή τού,ομως ο κύριος Ναθαναήλ φοβάται για κληρονομικότητα ψυχικής διαταραχής.Πριν την κατάπτωση του ,ο Αλέξανδρος είχε την πόρτα του δωματίου του ορθανοιχτη .Δεν είχε τίποτα να κρύψει από κανέναν .Τώρα για λόγους δικής του ασφάλειας ,ο πατέρας του εχει αφαιρέσει  τη κλειδαριά.

   Αφότου ετοιμάστηκαμε  κι σερβίραμε τα εδέσματα στους καλεσμένους στο σαλόνι ,καθίσαμε κι εμείς να τσιμπολογησουμε τίποτα,περιμένωντας κι την υπόλοιπη παρέα να έρθει.Το βλέμμα μου το είχα κολλήσει πάνω στον Μάνθο .Τον κοιτούσα κι κοκκίνιζα.Ειναι τόσο γλυκός,δοτικός , προσγειωμένος, νοιάζεται πολύ για τους δικούς του κι πίσω από το ήρεμο του χαρακτήρα , κρύβεται μια πραγματικη ηγετική φύση.Συν τοις άλλοις είναι όμορφος κι με το καινούργιο του κούρεμα έγινε ακόμα πιο κούκλος.
    Αναστενάξα σιγανα καθώς όση ώρα τον κοιτούσα ,διέκρινα ότι αρκετές φορές ,εκείνος γυρνούσε το βλέμμα του προς τη σκάλα που οδηγεί στα πάνω δωμάτια κι η ανησυχία διαγραφόταν στο πρόσωπο του."Νοιαζεται πολύ τον Αλέξανδρο σαν πραγματικός αδερφος" σκέφτηκα.
Πήρα τότε ένα πιάτο κι έβαλα λίγα κομμάτια κέικ κι πίτσας κι του τα έδωσα μαζί με ένα ποτήρι με αναψυκτικό.

-"Όχι ευχαριστω,δεν πεινάω"μου αποκρίθηκε.

-"Δεν είναι για σένα..." του είπα γλυκά κι του έδειξα με το βλέμμα μου τη σκάλα.Του έκανα επισης νόημα πως τον είχα καταλάβει"Πήγαινε πάνω. Μιλά του."

Τότε  ο Μανθος μου χαμογελασε εγκάρδια-ενα χαμόγελο που έκανε τους σφυγμούς μου να ανεβαινουν- κι με κοίταξε στα μάτια .

-"Σε ευχαριστω πολύ Αλίκη." μου είπε κι πριν πάρει το πιάτο κι το ποτήρι από τα χέρια μου ,με έπιασε απαλά από το μπράτσο.Αφοτου τα πήρε ανέβηκε τη σκάλα κι κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο του Αλέξανδρου.

     Ο Μάνθος ανέβηκε τη σκάλα κι κατευθύνθηκε στο δωμάτιο του θετού αδερφού του.Χτυπησε ελαφρά τη πόρτα.

-"Αλέξανδρε;Ο Μανθος είμαι."είπε.
Περίμενε λίγο ,έπειτα άνοιξε προσεκτικά τη πόρτα.Βρηκε τον Αλέξανδρο έτσι όπως τον έβρισκε σχεδόν πάντα:
Να κάθεται πάνω στο κρεβάτι του ,με την πλάτη ακουμπισμενη στο κεφαλάρι του κι με βλέμμα καρφωμένο στον απέναντι τοίχο να είναι χαμένος στις σκέψεις του κι να μην έχει καμία επαφή με το περιβάλλον γύρω του.
Προχώρησε μέσα κι κατευθύνθηκε προς το κομοδίνο όπου άφησε το πιάτο με το φαγητό κι το ποτήρι με το αναψυκτικό δίπλα στα γυαλιά μυωπίας του.Αργα κι με προσεκτικές κινήσεις ,έκατσε δίπλα στον Αλέξανδρο κι εγειρε λίγο πιο κοντά.

-"Αλέξανδρε..."του είπε με χαμηλή κι ήρεμη φωνή"Σου έφερα κέικ κι πίτσα όπως κι το αγαπημένο σου αναψυκτικό.Κατω έχουμε βραδιά φίλων κι μέχρι στιγμής έχουμε μαζευτεί οι πιο πολλοί.Περιμενουμε μόνο δύο να έρθουν ακομα."

Ο Αλέξανδρος δε σαλεψε .Ούτε καν που πετάρισαν τα μάτια του.Ο Μανθος ένιωσε λες κι τρακαρισε με τοίχο .Δεν έχασε το θάρρος του όμως κι συνέχισε.

-"Έχεις χαιρετίσματα από όλους κάτω κι μου είπαν να σου μεταφέρω ότι τους λειπεις.Μας λείπεις...."

Όσο κι να ήλπιζε έστω κι για μια μικροσκοπική του  αντίδραση ,ο Αλέξανδρος δε σαλεψε ούτε πόντο.Δεν άντεχε να τον βλέπει έτσι ο Μάνθος.Η κατάσταση αυτή τον πονούσε.Πεισμωσε .Του έπιασε το χέρι απαλά

-"Έλα ο,τι ώρα θες κάτω.Θα είμαστε μέχρι αυριο το απόγευμα όλοι μαζί.Ελα έστω κι για λίγο ,έτσι, να αλλάξεις το περιβάλλον σου.Ελα  έστω κι λίγο να σε δούμε..."

Μετά από αυτό,σηκώθηκε κι κατευθύνθηκε προς τη πόρτα.Πριν βγει ,γύρισε κι τον κοίταξε να παραμένει ασαλευτος με τα μάτια καρφωμένα στον τοίχο,σα ζωντανός νεκρός με μυαλό κι ψυχή να λείπουν αφήνοντας πίσω μόνο του ένα κρύο σώμα σε μαρασμό.

     Κατεβαίνοντας τα τελευταία σκαλιά της σκάλας ,είδε την Αμαλία να τον πλησιάζει .

-"Μάνθο ,ήρθε η Ευρυδίκη κι έχει πάει στη κουζίνα να φτιαξει παντς"

-"Α ,υπέροχα καλώς μας ήρθε"είπε κι μειδιασε

Η Αμαλία δάγκωσε λίγο το κάτω χείλος της διστάζοντας, αλλά δεν άντεχε να μη ρωτήσει.

-"Ο Αλέξανδρος πώς είναι;"ρώτησε με συγκρατημένη αγωνία

-'Τα ίδια είναι.Ουτε μιλάει ,ούτε κινείται,ούτε καν σαλευει."είπε αναστεναζοντας

-"Μήπως καλύτερα να τον επισκεφθούμε κι εμείς;Έτσι,σε ανύποπτο χρόνο;"

-"Δεν είναι κακη ιδέα ,αλλά να προσέχετε. Να είστε όσο το δυνατόν πιο φυσικοι στη συμπεριφορά σας  κι όσο πιο σταθεροι κι ήρεμοι στο τόνο της φωνής σας.Η ψυχίατρος που τον έχει αναλάβει μας έχει τονίσει πως αν ο ίδιος αντιληφθεί είτε υποκρισία είτε ακούσει δυνατή φωνή , έχει ξεσπάσματα .Από ο, τι μας είπε κι ο Ναθαναήλ τέτοια περίπτωση ήταν κι η μαμά του ."

-"Μακάρι να μην είναι τίποτα κληρονομικό.Δε θα το ήθελα να καταλήξει έτσι."είπε στενοχωρημένη η Αμαλία.

Ο Μάνθος της έδειξε συμπόνια.Περασε το χέρι του γύρω από τους ώμους της κι τη κράτησε κοντά του.
-"Δεν έχει τελειώσει τίποτα ακόμα Αμαλία.Ο αδερφός μου είναι πολεμιστής.Παροτι δεν αντιδρά,μέσα του δίνει μεγάλη μάχη με αυτό το θηρίο που πάει να τον κατασπαράξει.Μας χρειάζεται να του μιλάμε κι να τον ενθαρρύνουμε να αντιδράσει."

-"Μου λείπει.." του είπε κι βουρκωσε

-"Σε όλους μας λείπει." είπε κι την εγειρε πάνω του.

            Τη στιγμή αυτή μας την διέκοψε ο ξαφνικός ήχος του κουδουνιού.
-"Ο Μανώλης θα ναι ."της ειπε

-"Ανοίγω εγώ " είπε η Αμαλία κι έτρεξε στη πόρτα

-"Καλησπερα σας παρέα!"ακουστικέ η χαρούμενη φωνή του Μανώλη

-"Καλώς ήρθες Μανώλη."του είπε η Αμαλία κι τον προσκάλεσε μέσα

-"Πού είσαι βρε Μανώλη;"φώναξε ανοίγοντας διάπλατα τα χέρια του ο Λέανδρος με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη

-"Μωρό μου άργησες.Ολα καλά;"ρώτησε ο Παύλος πηγαινοντας κοντά του. Τον αγκάλιασε κι το έδωσε ένα μικρό φιλί στο πάνω χείλος.

-"Ολα καλά  κούκλε μου,απλά έπρεπε να βοηθήσω τη μαμά μου με κάτι δουλειές.Βλεπεις αφού έχουμε τα μπράτσα γιατί να μην τα χρησιμοποιήσουμε ώστε να αποθηκεύσουμε κανένα χαλί στη σοφίτα;"

-"Πάντα δοτικός κι περιποιητικος" είπε ο Παύλος κι τον φίλησε ξανά.

-"Μόνο με αυτούς που αξίζουν όμως.Σκληρο αλλά η αλήθεια." είπε βγάζοντας το μπουφαν του.

-"Έχεις δίκιο Μανώλη.Δεν αξίζουν όλοι τη καλοσύνη.Την τυπικότητα κι την ευγένεια ναι ,την καλοσύνη δυσκολο"επενέβη η Αμαλία
"Έλα δωσ μου το μπουφάν σου να το κρεμάσω"

-"Παιδιά!Ετοίμασα παντς .Ελάτε ."φώναξε η Ευρυδίκη βγαίνοντας από την κουζίνα κρατώντας μια μεγάλη πλαστική κανάτα κι πλαστικά ποτήρια.

-"Είναι παρθένο το παντς;"ρώτησε ο Λέανδρος

-"Αγνό σαν κρίνος.Μισο σφινακι dry gin έβαλα μόνο."του αποκρίθηκε η Ευρυδίκη

-"Ο,τι πρέπει για την πρώτη μας ταινία"της είπε ο Λέανδρος κι πήρε ένα ποτήρι από αυτά που κρατούσε.
-"Τί ταινία επιλέξατε;"ρώτησε ο Μανώλης

-"Love, Simon.Η αγαπημένη σου Μανώλη."

-"Με αγαπάτε πολύ" είπε

-"Μανώλη,φίλε καλωσηρθες."τον πλησίασε ο Μάνθος κι του έδωσε το χέρι

-"Καλώς σε βρήκα οικοδεσπότη."του είπε κι του έσφιξε το χέρι"Τί κάνεις;"

-"Τα ίδια ,εδώ."του αποκρίθηκε

-'Καταλαβα.Ο Αλέξανδρος;"

-"Τίποτα ..."ψελισε απογοητευμενος

-"Τί ;Άγαλμα ως συνήθως;"

Ο Μάνθος κούνησε καταφατικά το κεφάλι ξεφυσωντας.

-"Κουράγιο ρε φίλε...Εδώ που τα λέμε ,όλα πάνω - κάτω του ηρθαν.Το περιστατικό με τη μαμα του ,ο γάμος ,η μετακόμιση ,το καινούριο ξεκίνημα με καινούργια οικογένεια....Οσο κι να σας αγαπάει, έχει υποστεί  σοκ. "

-"Φοβόμαστε μην έχει κληρονομικοτητα ψυχοπαθειας από τη μαμά του"

-"Δε νομιζω...Όχι ότι ξέρω ,αλλά όπως κι εσείς το απευχομαι.Να σου πω, επισκέψεις εκτός από την οικογένειά του επιτρέπεται να του κάνουν;"

-"Πως , επιτρέπεται.Αλλα να είστε ήρεμοι κι φυσιολογικοί."

-"Ένταξει.Σε λίγο θα πάω να τον δω να του πω ένα γεια"

-"Όπως επιθυμείς Μανώλη"του χαμογέλασε  κι του χτύπησε φιλικά τη πλάτη

-"Μην τα παρατάτε.Θα περάσει.Ειναι δυνατός ο Αλέξης,όπως κι όλοι σας."

-"Να σαι καλά."του αποκρίθηκε ο Μάνθος με ένα γλυκό,λοξό χαμογελο.

-"Συγνώμη..." αντήχησε η φωνή του Λέανδρου στο χώρο" εφόσον μαζευτηκαμε όλοι,να βάλω την ταινία να παίζει;"ρώτησε

-"Βέβαια!" αναφώνησαν όλοι κι πήραν τις θέσεις τους στο σαλόνι.

     Κατά τη διάρκεια της ταινίας ,η Αλίκη , έριχνε συχνά κλέφτες ματιές στο Μάνθο.Ειχε ξεχαστεί λίγο εκεινος με την ταινία κι φαινόταν η ηρεμία στο πρόσωπο του,πράγμα που την έκανε να σταματήσει να κοιτάζει τη τηλεόραση κι να αφοσιωθεί μόνο στο να να απομυζεί τη ποθητή μορφή του με τα μάτια της.
Περιμενε υπομονετικά τη στιγμή που ο Μάνθος θα αναζητήσει κάτι κι εκείνη θα βρισκόταν εκεί να τον εξυπηρετήσει ,ώστε να βρει αφορμή να κάτσει κοντά του κι να τον προσέγγισει. Πρόσεξε  κι το νόημα που του έκανε κάποια στιγμή ο Μανώλης που καθόταν δίπλα του ,δείχνοντας του ότι θα ανέβει στον επάνω όροφο του σπιτιού . Αφότου εκείνος έφυγε ,εκείνη πήρε ένα μπολ με ποπ κορν κι εκατσε δίπλα στο Μάνθο ,προσφέροντας του το.Ο Μάνθος χαμογέλασε, το πήρε από τα χέρια της κι το κράτησε.
Τοτε εκείνη βολεύτηκε δίπλα του κι πηρε λίγα ποπ κορν μαζί με εκείνον. Παρότι δεν μιλούσαν ,η οπτική επαφή τους ήταν έντονη καθιστώντας το φλερτ μεταξύ τους μια σιωπηλή διαδικασία ,η οποία τους έφερνε πιο κοντά ,αποκαλύπτοντας περισσότερα από όσα θα μπορούσαν να πουν τα λόγια.Εμειναν εκεί ,να βυθίζεται ο ένας μέσα στο βλέμμα του άλλου ,μη δίνοντας πια προσοχή ούτε στη ταινία ούτε πουθενά αλλού.

      Εν τω μεταξύ ,στον επάνω όροφο ,ο Μανώλης έχει ηδη μπει στο δωμάτιο του Αλέξανδρου,συγκρατημένος κι όσο το δυνατο πιο χαλαρός.Περπατουσε προς το κρεβάτι του  με  όσο πιο απαλά βήματα γινόταν,λες κι  τον εχει  βρει κοιμισμενο κι κινείται αθόρυβα να μην τον ξυπνήσει.Αφοτου πήρε τη θέση του δίπλα του ,έγειρε στο πλάι το κεφάλι του κι περιεργάστηκε τη κενή έκφραση του προσώπου του.Το καρφωμένο στον τοίχο βλέμμα του τον ανατριχιαζε.

-"Καλησπερα Αλέξανδρε"είπε αργά με γλυκό τόνο φωνής."Ήρθα να σου πω ένα "γεια". Καιρό έχω να σε δω."

Περίμενε μάταια μια αντιδραση .Ξεροκαταπιε .

-"Απο ο,τι ήδη έχεις μάθει , έχει μαζευτεί όλη η παρέα κατω κι παρακολουθούμε ταινία.Δε θέλω να σε προκαλέσω, αλλά χάνεις που δεν είσαι μαζί μας.Εχει ποπ κορν ,πάντς που μας έφτιαξε η Ευρυδίκη, πίτσα κι κέικ που μάλλον από την Αλίκη είναι φτιαγμένα γιατί ,η Αλίκη πάντα φέρνει εδέσματα από τα χέρια της σε τέτοιες  ολονύκτιες συναντήσεις,ταινίες επιλεγμένες από το Λέανδρο κι την Αμαλία ,που σίγουρα κι αυτή τη φορά,η Αμαλία, θα επιλέξει ταινία τρόμου κι μάτι δε θα κλείσουμε.....Γενικά περνάμε ωραία .Θα χαρούμε πάρα πολύ να σε δούμε να κάθεσαι μαζί μας.Εξαλλου εσύ ποτέ δεν έχανες τις ολονύκτιες συναντήσεις που διοργάνωνε ο Μάνθος.Γιατι να τη χάσεις αυτή;Εγώ κατεβαίνω τώρα. Μη χάσω κι  το τέλος της ταινίας.Διαλεξαν την αγαπημένη μου βλέπεις."

Πηγαίνοντας προς τη πόρτα,γύρισε κι τον κοίταξε να παραμενει μαραζομενος,ακίνητος κι ασαλευτος. Ένιωθε μια περίεργη , δυσάρεστη ανατριχιλα να διαπερνά το σώμα του καθώς ο Αλέξανδρος φάνταζε στα μάτια του σα νεκρός σε σήψη .

-"Σε περιμένουμε "είπε για να σπάσει αυτή τη νεκρική σιγή που επικρατούσε στο ημισκοτεινό  δωμάτιο του.

Βγαίνοντας από εκεί ανατριχιασε κι ετρίψε τα μπράτσα του .
-"Ούτε σε ταινία υπαινικτικου τρόμου να ήμουν." σκέφτηκε .

Την ίδια ώρα όμως,μέσα στο δωμάτιο του ,το όνομα της ηχησε στο κεφάλι του σαν απόκοσμος αντίλαλος,που σταδιακά γινόταν φωνή κι η φωνή με τη σειρά της ,έφερνε τη μορφή της στη σκέψη του.
Τα μάτια της,το χαμόγελο της ,τα χειλη της....Κι έπειτα τον πόνο . Έκλεισε τα μάτια του για να διώξει την εικόνα της από το μυαλό του.Δεν θελει να θυμαται το πόνο .Θέλει να θυμάται εκείνη.Μονο εκείνη...

-"Αλίκη...."ψέλλισε βραχνα .

          
    Στο τέλος της ταινίας ,χειροκροτήσαν όλοι.

-"Μπράβο.Ωραια επιλογή ταινίας."είπε ο Μανώλης

-"Παιδιά ,ας κάνουμε ένα διάλειμμα πριν την επόμενη ταινία.Τουλαχιστον να φάμε κάτι κι να αλλαξουμε."είπε η Χαρά.

-"Σωστό."είπε ο Λέανδρος κι τεντώθηκε.

-"Πάω να φέρω σκεπάσματα ."είπε ο Μάνθος

-"Μάνθο ,έχω φέρει κι εγώ .Ο,ποιος θέλει το μοιράζομαι"είπε η Χαρά.

-"Θέλω εγώ ."είπε ο Λέανδρος.

-"Εγώ εχω φέρει ένα λεπτό κουβερλι .Είμαι ενταξει ,σε ευχαριστώ"είπε η Ευρυδίκη.

-"Πάω να φέρω για τους υπόλοιπους τοτε"είπε κι ανέβηκε πάνω .

-"Αμαλία,Ευρυδικη ,Χαρά πάμε τουαλέτα να αλλάξουμε;"ρώτησε η Αλίκη.

-"Εγώ είμαι ήδη με τις πιτζάμες , αλλάξα με το που ηρθα."είπε η Χαρά.

-"Εγώ θα πάω μετά από εσάς γιατί έχω κι μια ρουτίνα καθαρισμού που ακολουθώ."είπε η Ευρυδίκη.

-"Ένταξει τότε.Αμαλια πάμε;"ρώτησε η Αλίκη.

-"Πάμε."της απάντησε η Αμαλία.

Μέσα στη τουαλέτα ,η Αλίκη έβαλε τις πιτζάμες της ,ενώ η Αμαλία βουρτσιζε τα δόντια της.Καθολη τη διάρκεια που η Αλίκη είχε γυρισμένη την πλάτη στην Αμαλια,εκείνη της έριχνε έντονες ματιές  κοιτώντας τη μέσα από τον καθρέφτη.

-"Έτοιμη ."είπε η Αλίκη κι γύρισε .Πήγε κοντά στην Αμαλια παίρνωντας τη θέση δίπλα της στον καθρέφτη.
Η Αμαλία ξεροβηξε κι συνέχισε να βουρτσίζει τα δόντια της.

-"Πρόσεξε,θα πνιγείς.'της είπε

-"Είμαι λίγο ατσαλη όταν βουρτσιζω τη γλώσσα ."είπε κι έβαλε νερό στο ποτήρι της.

-"Μέχρι στιγμής περνάμε ωραία,ήρεμα.Το λέω από τώρα πως αύριο πρωί θα φτιάξω ομελέτα .Έχω φέρει τα υλικά"

-"Χρυσοχέρα είσαι.Καθε φορά πάντα από τα χέρια σου τρώμε.Αυτη τη φορά δε ξέρω ...νομίζω πως περισσοτερο εσύ μας κάνεις το τραπέζι.'

-"Αποκλείεται .Ο,τι φέρνω συνήθως έφερα."

-"Συνήθως φέρνεις είτε πίτες είτε κέικ,αλλά πίτσα κι κέικ σοκολάτα κι δει η πίτσα να είναι όπως τη προτιμά ο Μάνθος..."

-"Τον ρώτησα μην είναι αλλεργικός σε τίποτα.Εξαλλου τους ρωτησα όλους αν είναι αλλεργικοί σε κάτι πριν φτιάξω το φαγητό."

-"Η πίτσα όμως είναι ακριβώς με τα υλικά που προτιμάει ο Μάνθος.Παραδεξου το. Σου αρέσει.'

Η Αλίκη κοντοσταθηκε ,με την οδοντόβουρτσα στο χέρι.Κοιταξε μέσα στον καθρέφτη το βλέμμα με τα σηκωμένα φρύδια της Αμαλίας που υπομονετικά περίμενε την επιβεβαίωση.Ξεφυσηξε κι κοκκίνισε.

-"Ναι ,μου αρέσει ο Μανθος.Ειναι γλυκός,δοτικός,ευγενικός,καλός...Συν ότι είναι κι ομορφος."

-"Πόσο καιρό είσαι τσιμπημενη μαζί του;"

-"Αρκετό καιρό.Βλεπεις,δεν κάνω βεβιασμένες κινήσεις."είπε κι έβαλε την οδοντόβουρτσα στο στομα

-"Σοφό αυτό.Ακουγονται κάτι περίεργα πράγματα όμως.Πως έκανες κάποιον να σε ερωτευτεί κι έπαιξες μαζί του.'

Η Αλίκη ,συνοφρυωθηκε ανήσυχη.Κουνησε το κεφάλι της αρνούμενη .
-"Απλές φήμες ειναι.Σιγα μην συνέβη κάτι τέτοιο" είπε μισόμπουκωμενη

-"Ώστε δεν αληθεύει ..."

-"Όχι βέβαια, Αμαλία." έβγαλε την οδοντόβουρτσα από το στόμα της κι στηρίχτηκε πάνω  στο νιπτήρα."Καταρχας σιγά τη θεογκομενα που είμαι.Κατα δεύτερον εμένα μου αρέσει μόνο ο Μάνθος κι μακάρι να κάνω κίνηση μαζί του.Αποψε κιόλας.'ξεκαθαρισε κι συνέχισε να βουρτσιζει τα δόντια της

-"Σου το εύχομαι."της αποκρίθηκε η Αμαλία

-"Ευχαριστω.Θα έλεγα κι σε εσένα το ίδιο με τον Αλέξανδρο όμως δυστυχώς..."

-"Με απέρριψε."της είπε ορθά κοφτά

-"Τι;"ρώτησε η Αλίκη κατάπληκτη.

Η Αμαλία κούνησε απογοητευμένη καταφατικά το κεφάλι της

-"Μα πώς γίνεται αυτό;Αφού τα πηγαίνατε μια χαρά ."είπε η Αλίκη

-"Λέει ότι παρεξήγησα τις κινήσεις του."της είπε απογοητευμένη η Αμαλία

-"Με το που ήρθες στο λύκειο μας ,ο πρώτος ο οποίος προσφέρθηκε να σε κατατοπίσει ήταν ο Αλέξανδρος. Εκείνος έγινε η πρώτη παρέα σου,εκείνος σε ένταξε στη δική μας παρέα,ηταν η βοήθεια σου στα μαθηματικά συν ότι είχατε φιληθεί κιόλας.Ετυχε κι σας είδε  η Χαρα.Κι καλά τα προηγούμενα, καινούργια ήσουν κι σε υποδεχτηκαμε με ανοιχτές αγκαλές,αλλά το φιλί;Ποιόν πάει να κοροϊδέψει;"

-"Λένε φήμες ομως πως είναι ερωτευμένος με μια άλλη .Σε ένα ρέιβ πάρτυ ενός φίλου  του ,φίλησε μια κοπέλα με πολύ βαμμένο  πρόσωπο με νέον μπογιά."

Η Αλίκη χλωμιασε.Εστιασε το βλέμμα της στην αντανάκλαση της στο καθρέφτη προσποιούμενη πως καθαρίζει καλά τα δόντια της.

-"Πριν καταπέσει ,μου ξεκαθάρισε πως θέλει μόνο εκείνη."συνεχισε στενοχωρημένη η Αμαλία

-"Ποια είναι ;Σου είπε;"ρώτησε με ψεύτικο ενδιαφέρον

-"Δεν μου είπε.Φημες λένε πως είναι από το σχολείο."

-"Αυτές οι φήμες θα μας κάψουν"είπε κι άφησε κάτω την οδοντόβουρτσα της.Γυρισε τοτε στην Αμαλια κι την έπιασε από τον ώμο
"Μην ακούσεις ξανά τιποτα από όλα όσα λένε οι φαρμακογλωσσες.Μονο κακό κάνουν τα παραμυθακια τους.Φημες κι μόνο φημες λένε ότι ο Αλέξανδρος βρέθηκε σε ρέιβ παρτυ,φίλησε μια κι ότι αυτή ήταν από το λύκειο μας.Ας βρεθεί κάποιος να το παραδεχτεί δημόσια κι ύστερα ας το πιστέψουμε.Πιστευω πως αυτο που σου είπε τότε ο Αλέξανδρος, ήταν ψέμα για να σε διώξει.Πριν καταπέσει φαινόταν πως ηθελε να μας απωθήσει."

-"Λες;"ρώτησε η Αμαλία

-"Ε, βέβαια.Θα το δεις πως όταν αρχίσει να αποκτά πάλι επαφή με το περιβάλλον,θα σε προσεγγισει ο ίδιος.Θελει αγώνα βέβαια για να επανακάμψει,αλλά ευελπιστούμε για το καλύτερο"

-"Μακάρι Αλίκη.Μακαρι...."αναστεναξε η Αμαλία."

Η  Αλίκη της χαμογέλασε γλυκά,γύρισε κι κοίταξε πάλι τον εαυτό της στο καθρέφτη για να τελειώσει το βούρτσισμα της.
"Να πάρει...." ψέλλισε ανήσυχη

         
      -" Παιδιά, εφόσον είμαστε όλοι έτοιμοι να δούμε την επόμενη ταινία,σας ενημερώνω ότι σε δέκα λεπτά πλησιάζουν μεσάνυχτα κι τα μεσάνυχτα ποιός έχει τη τιμητική του στην επιλογή ταινίας;" ρώτησε ο Μάνθος με νόημα

-"Ωχ!"αναφώνησε ο Παύλος

-"Ήταν ανάγκη η τουαλέτα σου να είναι στον επανω όροφο;"ρώτησε χαριτολογοντας ο Μανώλης

-"Εμ δεν είσαι τσιφτης σαν εμενα να φοράς πάνα βρε Μανωλη...Μόνο δεύτερη αλλαξια σωβρακα φέρνεις μαζί σου.Μαθε μπαλιτσα από τον προπονητή."είπε ο Λέανδρος κι του έκλεισε πονηρά το μάτι.

Όλοι τότε  ξέσπασαν σε γέλια.

-"Ας χειροκροτήσουμε την Αμαλία!"αναφώνησε ο Μάνθος κι όλοι άρχισαν να τη χειροκροτούν

-"Ευχαριστω, ευχαριστω πολύ."είπε η Αμαλία κι σήκωσε τα χέρια της σαν ξιπασμενη σταρ.
"Ευχαριστώ πολύ για την αγάπη που μου δίνετε κι εγώ ως ανταμοιβή ,έχω επιλέξει τη καλύτερη ταινία ώστε να μη κλείσετε καθόλου μάτι. Επέλεξα να δούμε το "The Conjuring".

-"Δε θα κοιμηθούμε απόψε!"είπε ο Μάνθος .

-"Έτσι!"είπε γελώντας η Χαρά

-"Πάντως κακά τα ψέματα,με την Αμαλία απο δίπλα μπορείς να δεις ο,ποια ταινία τρόμου θες κι να γελάσεις."είπε ο Παύλος

-"Ο τρόπος διαχείρισης του τρόμου που έχει,μας κάνει κι εμάς να μη φοβόμαστε τόσο πολύ"είπε η Αλίκη

-"Ευχαριστω πολύ για την αγάπη.Ωρα για ταινία." είπε η Αμαλία κι  έβγαλε από τη τσάντα της το DVD

     Η ταινία ήταν ανατριχιαστική κι πολύ τρομακτική με τη πάρεα να έχει μαζευτεί πάνω κι γύρω από τους καναπέδες του σαλονιού,σκεπασμένοι κι σε αγωνια .Μόνο η Αμαλία έβρισκε το κουράγιο κι γελουσε σε μερικές στιγμές,προκαλωντας την έκπληξη κι την απορία στους άλλους τρομαγμένους φίλους της.
Ο Μάνθος ήταν σκεπασμένος μαζί με την Αλίκη πάνω στο καναπε.Η Αλίκη ήταν χωρισμένη στο να παρακολουθεί τη  ταινία κι στο να προσεγγίζει τον Μάνθο που ανταποκρινόταν χωρίς περιστροφές.Ειχαν καταφέρει να κρατούν ο ένας το χέρι του άλλου κάτω από τη κουβέρτα κατά τη παρακολούθηση της ταινίας.Τα κόκκινα από την έξαψη μάγουλα της δεν ήταν ευδιάκριτα
στο φως που έριχνε η τηλεόραση στο σκοτεινό χώρο,που με κομμένη την ανάσα, πίεζε απαλά στο χέρι της ,το χέρι του  Μάνθου .Το γλυκό συναίσθημα της αποδοχής από αυτόν που θέλει τη κατέκλυζε κι πλέον δεν έδινε σήμασια στη ταινία.Ειχε αφεθεί στο κράτημα του χεριού του κι στην αίσθηση των πλεγμενων δαχτύλων του στα δικά της.Αυτή η γλυκια γαλήνη διεκοπει βίαια από τη βροντή ενός κεραυνού που έπεσε.Η Αλίκη τρόμαξε.

-"Παιδιά θα βρεξει."είπε ο Παύλος

-"Έκανε τρελό κρύο έξω"είπε η Αμαλία μασώντας ποπ κορν

-"Οι κέραυνοι είναι απαίσιοι.Με τρομάζουν "
είπε η Χαρά κι σκεπάστηκε μέχρι τη μύτη.

Την εμφάνιση του όμως έκανε άλλος ένας κεραυνός που φώτισε το τοπίο έξω από το παράθυρο .Η βροντή που ακολούθησε τους θορύβησε όλους.Η Αλίκη τινάχτηκε προς τα πίσω πέφτοντας στην αγκαλιά του Μάνθου που με το άλλο του χέρι τη συγκράτησε πάνω του κρατωντας αντίσταση,ώστε να μην πέσει κι εκεινος.

-"Ω να σου..."είπε ο Λέανδρος

-"Σκεπαστειτε" είπε σε όλους η Ευρυδίκη κι τυλίχτηκε με το κουβερλι της.

Η τηλεόραση τότε μαύρισε.
-"Κάηκε η τηλεόραση;"ρώτησε η Αμαλία

-"Έχει γούστο..."είπε ο Μανθος κι σηκώθηκε .Πάτησε έναν από τους διακόπτες μα κανένα φως δεν άναβε."Κόπηκε το ρεύμα" συμπέρανε

-"Τέλεια ...Η κατάλληλη ατμόσφαιρα για να αποκτήσεις ρυτίδες από το τρόμο"είπε η Ευρυδίκη αγγίζοντας το φρεσκοκαθαρισμενο πρόσωπο της.

-"Μήπως απλά έπεσε ο γενικός;"ρώτησε η Χαρα

-"Θα πάω να δω.Θελει να έρθει κανένας μαζί μου;"ρώτησε ο Μάνθος

-"Εγώ."είπε ο Λέανδρος κι πετάχτηκε πάνω

-"Α, παιδιά .Αν θυμάμαι καλά έχει κερακια  στο  ντουλάπι διπλα στη κουζίνα κι φωτάκια LED στο δωμάτιο μου πάνω."ενημέρωσε ο Μάνθος πριν φύγει

-"Πάω για τα κεράκια".ειπε η Χαρά με το φακό του κινητού στο χέρι

-"Πάω για τα φωτάκια πάνω"είπε η Αλίκη

-"Μόνη σου;"ρώτησε η Ευρυδίκη

-"Ε ναι σιγά .Η συσκότιση δεν είναι πιο τρομακτική από τη ταινία"

-"Ούτε η ταινία είναι τρομακτική αν τη παρακολουθείς με την Αμαλία."είπε ο Παύλος

-"Συμφωνώ"είπε η Ευρυδίκη κι σήκωσε το χέρι της κι το κόλλησε με τον Παύλο.

Η Αμαλία γέλασε κολακευμενη

   Η Αλίκη  ανέβηκε στον πάνω όροφο κι κατευθύνθηκε στο δωμάτιο του Μάνθου.Μπηκε μέσα κι άρχισε να ψάχνει τα συρτάρια.
-"Πού στην ευχή μπορεί να είναι;" αναρωτήθηκε κι εξυσε το κεφάλι της. Σε ένα από τα συρτάρια που έψαχνε ,βρήκε μια μπλούζα του.
Την έβγαλε κι τη ψιλαφισε.
Επειτα την έφερε στο πρόσωπο της με κι τη μύρισε, γεμίζοντας τα πνευμόνια της με το άρωμα του.Την ετρίψε στο μάγουλο της ,έπειτα την τοποθέτησε γρήγορα πίσω στη θέση της.
Μετά από κάμποσο βρήκε ,στο συρτάρι του κομοδίνου , δίπλα στο κρεβάτι του μια μικρή ,πλαστική  σακούλα .

-"Τα φωτάκια!"σκέφτηκε χαρούμενη αφότου κοίταξε μέσα."Τελειά."χαμογέλασε.

Η χαρά της όμως ήταν περαστικη , γιατί ένας ξαφνικός γδούπος τη τράνταξε.Γυρισε κι φωτισε πίσω της με το φακό του κινητού της,τη κλειστή πόρτα του δωματίου.
  
Σηκωθηκε κι με αργά βήματα κατευθυνθηκε  προς εκεί. Έβαλε το αυτί της πάνω στην επιφάνεια της πόρτας κι αφουγκραστικε .Ησυχία απόλυτη επικρατούσε έξω.
-"Μπορεί να είναι κι από τον καιρό έξω "σκεφτικε κι πήγε να την ανοίξει,μα άλλος ένας γδούπος τη τίναξε προς τα πίσω .
-"Τι στην ευχή!"σκεφτικε τρομαγμένη
"Ποιος είναι;"ρώτησε με δυνατή φωνή
Δεν έλαβε απάντηση.Πλησιασε αργά κι με προσεκτικές κινήσεις ,άνοιξε τη πόρτα.Κοιταξε δεξιά κι αριστερά ,έπειτα δειλά βγήκε έξω από το δωμάτιο .Κοίταξε παντού περιστρεφόμενη στο διάδρομο
-"Της φαντασίας καμώματα..."μουρμουρισε τελικα ξεφυσωντας ανακουφισμένη.Γελασε με το φόβο που αισθάνθηκε.
-"Χαζομάρα"σκέφτηκε
Στο πρώτο βήμα που έκανε να φύγει ,δύο χέρια την άρπαξαν από πίσω κι της έκλεισαν το στόμα ,σφίγγοντας τη σε μια βίαιη αγκαλιά.
Τη τράβηξαν με ορμή μέσα στο δωμάτιο ,όπου κι την πέταξαν πάνω στο κρεβάτι του Μάνθου.Απο τη πτώση της έφυγαν από τα χέρια το κινητό κι η τσάντα με τα φωτάκια.
Παρότι η ίδια σε σοκ,δε δίστασε να κύλησει κατω απο το κρεβάτι του Μάνθου κι να αρπάξει το πορτατιφ από το κομοδίνο κραδαίνοντας το ανάποδα στη κινούμενη μαύρη φιγούρα που κινούνταν απειλητικά στο χώρο.
-"Ποιος είσαι ;"ρώτησε με άγρια φωνή.
Η φιγούρα τότε κινήθηκε κατά μήκος του δωματίου κι έπιασε το κινητό της που είχε πέσει στο έδαφος κι ο φακός του ακόμη ήταν αναμενος.Με το φακό φώτισε το πρόσωπο της. Η Αλίκη σαστισε.
-"Αλέξανδρε...."ψελισε   "...Σηκώθηκες..."ψελισε καταπληκτη.
Χαλάρωσε τα χέρια της κι χαμήλωσε  λίγο το πορτατίφ που κρατουσε.Ο Αλέξανδρος ,μετακινήθηκε κι κατευθύνθηκε στη καρέκλα του γραφείου του Μάνθου όπου έκατσε.Φωτισε με το φακό του κινητού της την Αλίκη που ηταν ακόμα σε επιφυλακή,έπειτα αύξησε την ένταση του φωτός του κι το ακούμπησε στο γραφείο.

-"Ξοδεύεται γρήγορα η μπαταρία"του είπε

-"θα το φορτίσεις όταν με το καλό ξαναέρθει το ρεύμα.Εξαλλου θα μείνετε εδώ πέρα μέχρι το απόγευμα."της είπε ήρεμα

Η Αλίκη απόρησε.Εκανε μισό βήμα μπροστά.

-"Αλέξανδρε, μπορεις πλέον να μιλήσεις;Έχεις απόκτησει ήδη πλήρη επαφή με το περιβάλλον;"ρώτησε .

Ο Αλέξανδρος τη κοίταξε σα να άκουγε ανόητες ερωτήσεις από το στόμα της.

-'Απλα καταπεσα κι έμεινα για λίγο διάστημα κλινήρης.Δεν έπαθα κι μαλακινση'

-"Φυσικά κι δεν έπαθες μαλακινση,αλλά μέχρι πρότεινως δε μπορούσες ούτε  να σηκωθείς από το κρεβάτι κι να προσαρμοστείς στο περιβάλλον γύρω σου'

-"Όντως.Δεχθηκα ένα ισχυρό πλήγμα κι δεν ξέρω ακόμα  πώς να το διαχειριστώ.

-"Αλλά πρέπει να το διαχειριστείς.Δε πρέπει να το αφήσεις να σε κατασπαράζει."είπε η Αλίκη προσπαθώντας να τον  ενθάρρυνει.
"Η ψυχίατρος σου τί λέει;"

-"Σε εμένα τίποτα το ιδιαίτερο.Στους γονείς μου λέει πως πρέπει να βοηθάω τον εαυτό μου"της αποκρίθηκε

-"Κι μόλις έκανες ένα μέγαλο βήμα προς τη βελτίωση .Τα παιδιά θα χαρούν πάρα πολύ μόλις το μάθουν κι περισσότερο ο Μάνθος που έχει όλο αυτό το καιρό την έγνοια σου."
Τότε η Αλίκη άφησε στη θέση της το πορτατίφ κι  κατευθύνθηκε προς το γραφείο.Απλωσε το χέρι της να πάρει το κινητό της αλλά ο Αλέξανδρος την απέτρεψε.

-"Τί κάνεις εκεί;"ρώτησε

-"Πάω να πάρω το κινητό μου.Πρεπει να πάω τα φωτάκια κάτω.Με τα κεριά βλέπουν οι υπόλοιποι κάτω.Ελα μαζί μας αν θες.'

Ο Αλέξανδρος στα λόγια αυτά έσφιξε στο χέρι του τον καρπό της Αλίκης

-"Με σφίγγεις"του είπε

-"Το ξέρω ."ανταπάντησε

-"Κι συνεχίζεις;"

-"Πρέπει Αλίκη.'της είπε κοιτώντας τη στα μάτια.

Η Αλίκη έκανε ένα βήμα πίσω κι τίναξε το χέρι της να το απελευθερώσει."

-"Τί εννοείς με αυτό Αλέξανδρε; Γιατί "πρεπει " νά με σφίγγεις;"ρώτησε αρχίζοντας να ανησυχεί.

Ο Αλέξανδρος εξακολουθώντας να τη κοιτάζει μέσα στα μάτια με μια ανησυχητικά ήρεμη έκφραση στο πρόσωπο του,ανακαθισε αναπαυτικά στη καρέκλα του κι της είπε με βλέμμα που γυαλίζε στο φως του φακου.

-"Σου αρέσει ο Μάνθος."

Η Αλίκη χλωμιασε.Σωπασε.Απεμεινε να τον κοιτάζει αμίλητη με κομμένη την ανάσα.Φοβοταν μην του δώσει έναυσμα για ξεσπάσμα θυμου κι παρεκτραπεί.Δεν ένιωθε ασφαλεία.
Ανέβηκε πάνω στο κρεβάτι κι άρχισε να ψάχνει.Εψαξε παντού μέχρι που βρήκε τη σακούλα με τα φωτάκια . Γρήγορα διπλώσε τη σακούλα κι Κατευθυνθηκε προς τη πόρτα .

-"Άδικος κόπος."την ενημέρωσε ο Αλέξανδρος χωρίς να γυρίσει πίσω του να τη κοιτάξει
"Είναι κλειδωμένη βλεπεις."

Η Αλίκη γύρισε ξαφνιασμένη κι τον κοίταξε ανήσυχη.
-"Τί έκανε λέει;"

-"Αυτό που ακούς."της είπε ήρεμα ο Αλέξανδρος καθώς σηκωνόταν από τη θέση του."Την ώρα που εσύ ετοιμάζοσουν να αμυνθείς ,εγώ βρήκα την ευκαιρία κι κλείδωσα τη πόρτα.Τοσο απλό".

Γύρισε κι την κοίταξε κι η ήρεμη έκφραση του προσώπου του την έκανε να ανατριχιασει.
Του άπλωσε αργά το χέρι .
-"Δωσ μου το κλειδί." του είπε ήρεμα

-"Τόσο μακριά που είσαι δε νομίζω να το πιάσεις.Πρεπει να έρθεις κοντά"τη πείραξε

-"Δωσ'μου το κλειδί."επανέλαβε αργά λίγο πιο δυνατά

-"Βιαζεσαι;"ρώτησε ειρωνικά

-"Παιδιαριζεις."του είπε η Αλίκη ενοχλημένη

-"Εγώ;Με τίποτα.Απλα θέλω την απάντηση μου.Ο,ποια κι να ναι."

-"Ο,ποια κι να ναι;"ρώτησε έκπληκτη η Αλίκη

-"Ναι ο,ποια κι να ναι .Σε προκαλώ να βάλεις όση φαντασία θες -αν φυσικά θες.Τωρα στο θέμα μας κι άσε τις υπεκφυγές.Απαντησε μου.Σου αρέσει ο Μάνθος;"ρώτησε γρήγορα κι έντονα πιέζοντας τη να απαντήσει

-"Ναι μου αρέσει ο Μάνθος.Δωσ' μου το κλειδί τωρα."του απάντησε εκείνη με τον ίδιο τροπο κι τόνο φωνής απλώνοντας του πάλι το χέρι

-"Γιατί;"τη ρώτησε

-"Γιατί θέλω να κατέβω κάτω!"του είπε επίμονα κι φανερά ενοχλημένη η Αλίκη

-"Εννοώ γιατί σου αρέσει ο Μάνθος."της  ξεκαθάρισε ο Αλέξανδρος.

Η Αλίκη απηυδησε .Έριξε απότομα το απλωμένο της χέρι κι χτύπησε το γλουτό της γυρνώντας τη πλάτη της στον Αλέξανδρο.

-"Ξεκαθάρισε το μου ρε πουλάκι μου!"της αποκρίθηκε αγανακτισμενος.
Η Αλίκη ξεφυσηξε .Πέρασε κι τα δύο της χέρια κατά μήκος του κεφαλιού της κι κράτησε ύστερα το σβέρκο της πριν γύρισει πάλι το πρόσωπο της στον Αλέξανδρο κι του πει απλά λιτά κι απέριττα πως της αρέσει ο Μάνθος.

-"Μου άρεσει πολύ.Εχει αρετές.Ειναι γλυκός,δοτικός, ευγενικος,όμορφος...Κι με ελκύσε."

-"Α ,τόσο απλά..Κι εγώ έχω αρετές Αλίκη ,που από ο, τί φαίνεται δεν πρόσεξες. Μα καλά , τί ρόλο παίζω σε αυτό το έργο;Δευτεραγωνιστης;Μάλλον κομπάρσος..."

-"Πού το πας Αλέξανδρε;"

-"Τί που το πάω,που να πάρει! Με εμένα έχεις σχέση Αλίκη.Μονο με εμένα."

-"Λάθος.Καταρχας εμείς οι δυο είμαστε διαφορετικοί χαρακτήρες κι δεν είχαμε σχέση ποτε" του είπε ορθά κοφτά εκεινη

-"Μπα; Κι από πού το συμπερανες αυτό;Δηλαδή το φλερτ όλον αυτό τον καιρό δεν το είχες πρόσεξει;Το φιλί στο rave party του Ανδρέα ,δεν το ένιωσες ;Ή μήπως δεν άφησα αρκετά νέον ροζ αποτυπώματα πάνω σου την ώρα που ζωγράφιζα το σώμα σου στο πάρτυ;

Η Αλίκη κούνησε σοκαρισμένη το κεφάλι της
-"Ήμουν μεθυσμένη.Τρεκλιζα."

-"Ψεύτρα!Μια χαρά νηφάλια ήσουν.Το ποτό που έπινες είχε μόνο 4%αλκοολ κι μη πεις ότι κάνω λάθος γιατί κι εγώ το ίδιο παρήγγειλα.Κι για να σου θυμίσω κι μια μικρή λεπτομέρεια,πριν φύγουμε εμείς οι δυο από το πάρτυ ,είχα πάρει άλλο ένα μπουκάλι από το ίδιο ποτό ,που καταλήξαμε να το πίνουμε από το ίδιο μπουκάλι. "

Ο Αλέξανδρος ξεφυσηξε αγανακτησμένος, ακουμπώντας πάνω στο γραφείο
"Δε ντρέπεσαι ; Διπορτο με τον αδερφό μου θες να το έχεις;Να με κλείσεις μαζί τε τη μαμά μου θες;"

-"Συγνώμη...;"ρώτησε καταπληκτη η Αλικη.
"Εδώ συνέβησαν τόσες αλλαγές στη ζωή σου ,βίωσες τη πλήρη ανοικοδόμηση της οικογένειας σου κι καταπέσες τους τελευταίους δύο μήνες εξαιτίας της περιπέτειας που είχαμε;"

-"Τί είχαμε;" τη ρώτησε φανερά εκνευρισμένος "
Για ξαναπές το πάλι, τί είχαμε;" της είπε ειρωνικά.

-"Μια περιπέτεια."επανέλαβε καθαρά η Αλίκη.

-"Είσαι βαθιά νυχτωμενη. "είπε ο Αλέξανδρος με τον ίδιο τόνο φωνής που μίλησε η Αλίκη

-"Αληθεια;Κι η Αμαλία;"

-"Τί σχέση έχει τώρα η Αμαλία;"

-"Μη μου παριστάνεις τον άνηξερο Αλέξανδρε.Φιλησες την Αμαλία.Σας είδε η Χαρά.Μην τολμήσεις κι το αρνηθείς."

-"Το παραδέχομαι ,φιλήθηκα με την Αμαλία,αλλά κι εσύ την έπεφτες στο Μάνθο .Τα έμαθα κι για σένα."

-"Κι φιληθηκες με την Αμαλία ,για να μου κάνεις σπάσιμο;"

-"Αφού εσύ έκανες σε εμένα με τον ίδιο μου τον αδερφό."

-"Τότε δεν ήταν."

-"Τώρα είναι Αλίκη ,αλλά κι πάλι ,δεμένοι σαν αδέρφια ημασταν από τοτε.Αλλα τί το αναφέρεις;Λες κι θα σε βοηθήσει;Εδω πλήγωσες εμένα κι καταπεσα ,αλλά αντί να σκεφτείς τί έκανες,τη πέφτεις στον αδερφό μου.Παιζει να κάνατε κι φάση κάτω έτσι;"

-"Σε νοιάζει;"

-"Ναι γαμωτο με νοιάζει!"φώναξε

-"Μη φωνάζεις"του είπε με χαμηλή φωνή

-"Μην είσαι σουσουραδα. Πολύ τη κουνάς την ουρά σου"

-"Φίλησες την Αμαλία!"επέμεινε η Αλίκη

-"Φίλησα κι εσένα !"της αποκρίθηκε ο Αλέξανδρος με τον ίδιο τον φωνης. "Αλλά σε αντίθεση με την Αμαλία ,εσένα εκτός από φιλί σου έδωσα κι κάτι άλλο:Πέος!"

Η Αλίκη κοκκινησε.
-"Ναι Αλίκη..Αν δεν το θυμάσαι,μετά το πάρτυ τότε κοιμηθήκαμε μαζί."

-"Ήταν διαφορετικά τότε."

-"Διαφορετικά;"ρώτησε

-"Ναι,είχαμε χορέψει,είχαμε χαλαρώσει,αισθανομασταν οικειότητα..." έλεγε τρίβοντας αμήχανα τα χέρια της.

-"Οικειότητα;Όχι κουκλίτσα μου .Εσύ αισθανοσουν οικειότητα.Εγώ πέρασα στην επίθεση .Κι για να σου φρεσκαρω κι άλλο τη μνήμη, η" μπαλιτσα"που παίξαμε τότε, σκόραρε μεγάλο γκολ."

-"Σταματά."του είπε απότομα η Αλίκη

Ο Αλέξανδρος όμως δε σταμάτησε .Τη πλησίαζε με αργά κι σταθερά βήματα λέγοντας της λεπτομέρειες από εκείνη τη φλογερή νύχτα.Η Αλίκη παρότι του έλεγε να σταματήσει ,δεν κατάφερε να τον κάνει να σωπάσει.Αναγκαστηκε να τον χαστούκισει.
 
Ο Αλέξανδρος ,μετά το χαστούκι ,γύρισε κι τη κοίταξε απειλητικά.Η Αλίκη ανασαίνοντας κοφτές ανάσες,τον κοιτωσε σοκαρισμένη.

-"Συγνώμη...Δεν το ήθελα .Δε σταματούσες ομως"του είπε φανερά μετανιωμένη για τη πράξη της

-"Όχι δε σταματούσα...Κι ούτε θα σταματήσω"είπε κι την άρπαξε από τα μπράτσα.Τη τράβηξε απότομα κι τη πέταξε πάνω στο κρεβάτι του Μανθου.Επειτα ,με τη σειρά του ανέβηκε στο κρεβάτι σκαρφαλώνοντας πάνω της.

Η Αλίκη τσιριξε ,ο Αλέξανδρος όμως τη φίμωσε με το χέρι του.Παλευε να απελευθερωθεί από εκείνον όμως ήταν αδυνατο.Ο Αλέξανδρος ήταν αποφασισμένος να την ακινητοποιήσει.

-"Ήρεμα Αλίκη .Ήρεμα"της έλεγε
Αντίθετα η Αλίκη πεισμωνε περισσότερο.Τον χτυπούσε όσο πιο δυνατά μπορούσε κι τον δάγκωνε με λύσσα.Παρολο τον πόνο του δεν την άφηνε από τα χέρια του.Την είχε εγκλωβίσει σε μια ασφυκτική αγκαλιά πλακωνοντας τη με το σώμα του.

-"Άσε με.Δε θα κερδίσεις τίποτα με το να με βιάσεις."του έλεγε η Αλίκη καθώς παλευε να τον απωθήσει.

-"Κι ποιός σου μιλησε για βιασμο; Θέλω να σε νιώσω."

-"Χωρίς τη θέληση μου;" του είπε

-"Επιφανειακά θέλω να σε νιώσω. Θέλω να σε κρατήσω ."

-"Με κρατάς ήδη.Ασε με τώρα."του είπε η Αλίκη βαριανασαινοντας
Ο Αλέξανδρος γέλασε.

-"Έχεις πλάκα.Αλλα αυτή τη στιγμή καλύτερα να αφήσουμε στην άκρη τις πλάκες κι να μιλήσουμε σοβαρα.Απο ο, τι φαίνεται ,παρεξηγήθηκαμε.Χαθηκαμε στη μετάφραση,οπότε ας ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα τωρα. Εγώ ο ίδιος ,ειδοποιω τωρα τον αδερφό μου κι την Αμαλια κι θα τα πω ολα για εμάς , τί προηγήθηκε κι θα τους δώσω μια σαφή εικόνα των πραγμάτων .Η Αμαλία δυστυχώς θα πληγωθεί , γιατί από ο,τι καταλαβα τρέφει αγνά αισθηματα για μενα ,συν ότι είναι κι καλός χαρακτήρας,αλλά ο Μάνθος σιγουρα θα καταλαβει. Εξάλλου του είπα ότι έκανα σεξ για πρώτη φορά με μια από το λύκειο κι ότι από τότε τη κυνηγαω .Τωρα ήρθε η ώρα να μάθει με ποια."

-'Μα Αλέξανδρε..."

-"Σώπα.Ο,τι κινηση κι να έχει γινει μεταξύ σας κάτω,θα παραμείνει υποψία. Από τώρα εγώ κι εσύ είμαστε μαζί κι το καλό που σου θέλω να μην το πάρεις "ελαφρά τη καρδία".

Σηκώθηκε τότε κι κατέβηκε από το κρεβάτι.
Πήγε στο γραφείο κι πήρε το κινητό της Αλίκης όπου κάλεσε το τηλέφωνο του σπιτιού.

-"Έλα Μάνθο.Μαντεψε ποιός.Παρε την Αμαλία  κι ανεβείτε μόνοι σας πάνω.Επαναλαμβανω, μόνοι σας . Πρέπει να μάθετε κι οι δυο κάτι..."