ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Αυτή η πλευρά της γειτονιάς, είναι πολύ σκοτεινή.

Συγκεκριμένα το μέρος στο οποίο βρίσκομαι. Ένα στενό που όταν το διασχιζεις, νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε μια σκοτεινή άβυσσο, χωρίς καμια εικόνα, καμία ελπίδα...

Το τοπίο είναι τόσο θλιβερό και απόμακρο, που μου έρχεται να βάλω τα κλάματα..

Τις σκέψεις μου διακόπτει απότομα, μια παγωμένη ριπή αέρα, σαν ανάσα .

Νιώθω ένα ριγος και με λούζει κρύος ιδρώτας, ενώ παράλληλα ακούω μουρμουρητα.

Δεν είμαι μόνη, αυτό είναι σίγουρο. Η καρδιά μου κοντεύει να βγει από το στήθος μου. Δεν ξέρω από που, αλλά βρίσκω το θάρρος να δω τι είναι αυτό.

Γυρναω το κεφάλι μου προς τα πίσω και...