ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15ο

Όταν άνοιξα τα μάτια μου, βρισκόμουν στο δωμάτιο μου. Για την ακρίβεια, καθισμένη στο γόνατα, μπροστά από τον ολόσωμο καθρέπτη μου. Κάθισα λίγο ακόμα, ακίνητη, προσπαθώντας να καταλαγιάσω την γρήγορη ανάσα μου. Με αναστάτωσε πολύ... Όλο αυτό. Το μόνο που κατάλαβα, είναι ότι το κολιέ οφείλεται για ό,τι έγινε. Όπως και τ' ότι πρέπει να το φορέσω, ειδικά αν κρίνω από το έντονο κάψιμο που είχε πιάσει πιο πριν τον λαιμό μου.

Έτσι, άπλωσα το χέρι μου μέχρι την τουαλέτα, και ψαχουλεύοντας λίγο, το βρήκα ακριβώς κάτω από τον σκαλιστό καθρέπτη του επίπλου.

Μόλις το φόρεσα, θυμήθηκα το χαρτί που μου είχε αφήσει εκείνος ο άγνωστος στο όνειρο μου. Άνοιξα την παλάμη μου και στο εσωτερικό της υπήρχε ένα προσεκτικά διπλωμένο χαρτί, το οποίο ,παρεμπιπτόντως, φαίνονταν πολύ παλιό.

Ακριβώς την στιγμή που πάω να το ανοίξω με τα ακροδάχτυλα μου, ένα χτύπημα στην πόρτα μου με κάνει να πεταχτή πάνω απότομα.

Είναι ο Άγγελος. Σκατά, ποτέ πέρασε έτσι η ώρα; Υποτίθεται ότι γύρισα στο δωμάτιό μου στις 12!

Ανοίγω ένα τυχαίο συρτάρι της τουαλέτας μου κι αφού πέταξα μέσα το κιτρινισμένο χαρτί, έτρεξα να ανοίξω την πόρτα, αρπάζοντας στο πέρασμα μου μια μεταξωτή άσπρη ρόμπα.

Κατεβάζω το χερούλι της πόρτας κι ο Άγγελος μπαίνει μέσα γρήγορα.

"Γιατί κάνεις τόση ώρα ν' ανοίξεις;" Με ρώτησε με την φωνή του να φανερώνει θυμό, αλλά κι ανησυχία.

"Ήμουν στο μπαλκόνι" απάντησα απλά, κλείνοντας με πρωτοφανή ηρεμία την πόρτα.

Ο Άγγελος δε φάνηκε να πείθεται από το ψέμα μου, αλλά δεν κάνει άλλο σχόλιο.

Του έκανα νόημα να καθίσει στο μικρό καθιστικό που διαθέτει το δωμάτιο κι εκείνος βολεύτηκε στον καναπέ, αφήνοντας μου την πολυθρόνα.

"Κάτσε δίπλα μου!" Με προλαβαίνει λίγο πριν κάτσω. Τον κοιτάω περίεργα.

"Μην ανησυχείς μικρή. Δεν δαγκώνω" συνέχισε πειρακτικά.

Του έβγαλα την γλώσσα κοροϊδευτικά κι ύστερα κάθισα δίπλα του.

Άπλωσε το χέρι του στον καναπέ σε σημείο να φτάνει πίσω από τον ώμο μου και ξεκίνησε: "Λοιπόν τι θες να μάθεις;"

"Θα μου πεις τα πάντα;" Ρώτησα κοιτάζοντας τον παρακλητικά στα μάτια.

"Αυτό εξαρτάται"

Έσμιξα τα φρύδια μου απορημένη. "Από τι;"

"Από το τι ρωτήσεις φυσικά." είπε. "Ξεκινά"

"Γιατί η Ορόρα δεν ήθελε να μου μιλήσεις για το τι έκανα στην Ζακλίν;"

"Δυστυχώς αυτό δεν μπορώ να σου το απαντήσω με ακρίβεια. Η Ορόρα είναι περίπλοκος άνθρωπος. Η δικαιολογία που εμένα μου έδωσε ήταν ότι, θέλει να σε προστατέψει"

Γέλασα περιφρονητικά: "Αν ήθελε να με προστατέψει, θα έπρεπε να με ενημερώσει για το συνέβη και τι παραπάνω είναι αυτό που πρέπει να μάθω!"

"Το ξέρω. Γι' αυτό σου είπα ότι είναι περίπλοκη· ποτέ δεν μπορείς να καταλάβεις τι σκέφτεται. Πάντως αυτό που συμπέρανα εγώ, είναι πως κάτι περίεργο έγινε."

"Τι εννοείς;"

"Εννοώ ότι, οι δυνάμεις ενός αγγέλου εκδηλώνονται κατά κύριο λόγο, μετά τα 18. Κι εσύ μόλις έκλεισες τα 17, οπότε αυτό τάραξε την ισορροπία και τα σχέδια που ειχε η Ορόρα." μου εξήγησε.

"Κι εσύ τι ξέρεις γι' αυτή την περίπτωση;" Σήκωσα ερωτηματικά το φρύδι μου.

"Όχι πολλά. Μόνο υποψίες έχω, αλλά σου υπόσχομαι, θα ψάξουμε μαζί να βρούμε μια εξήγηση."

"Μπορώ να σ' εμπιστευτώ Άγγελε;" Τον κοίταξα κατάματα.

Εκείνος άπλωσε το χέρι του και χάιδεψε το μάγουλο μου με τον αντίχειρα του. "Φυσικά και μπορείς." Μουρμούρισε.

Εγώ απλά του χαμογέλασα.

"Ωραία. Θα ήθελα να μου πεις κάποια πράγματα."

"Όπως;"

"Τι είναι αυτά τα σύμβολα στην πόρτα της βιβλιοθήκης;"

Γούρλωσε τα ματιά του. "Τα βλέπεις;" η έκπληξη ήταν φανερή στο πρόσωπό του.

"Ναι.. γιατί φαίνεται σε όλους σας τόσο περίεργο;" απόρησα.

"Σε ποιον άλλο το είπες;"

"Στην Εμμα. Αλλά δε σε καταλαβαίνω Άγγελε. Εκείνη δεν είχε την ίδια αντίδραση με σένα. Απλά το αγνόησε."

Άγγελος

Κι όμως! Η Έμμα δεν το αγνόησε. Είμαι σίγουρος γι' αυτό. Απλά δεν ήθελε να κινήσει τις υποψίες της. Οι 13 χαμένοι θησαυροί αποτελούν μυστήριο για τους αγγέλους. Γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα γι' αυτούς, κι η ιστορία τους εξαλείφεται στα βάθη του χρόνου.

"Τι ξέρεις γι' αυτά τα σύμβολα;" Ρώτησα όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα.

"Σε γενικό πλαίσιο ή για τους αγγέλους;" Ανασήκωσε το φρύδι της.

"Σε γενικό πρώτα"

"Λοιπόν, σύμφωνα με τα μυθιστορήματα της Michelle Harriston*, μια αγγλίδα συγγραφέας, αυτά τα σύμβολα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην κοινωνία των ξωτικών. Θεωρούνται ιερά κι όλα τα ξωτικά τα σέβονται, ανεξαρτήτως Γενεάς**. Όταν διάβασα την τριλογία "Οι 13 θησαυροί", περιέργεια με γέμισε κι έτσι αποφάσισα να καταγράψω τα στοιχεία που δίνονται για θησαυρούς στο βιβλίο κι έπειτα να το ερεύνησε περισσότερο. Ο κάθε θησαυρός έχει μια ξεχωριστή ιδιότητα, κι ο συνδυασμός και των 13ων μπορεί είτε να ωφελήσει είτε να προξενήσει κακό κι ατυχία. Πάντως αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι έχουν πολύ μεγάλη αξία." Μου εξήγησε με σοβαρό ύφος- όπως πάντα όταν μιλάει για ένα βιβλίο που της αρέσει.

Είχα μείνει άφωνος. Μπορεί να μην ξέρει πολλά πράγματα, στην πραγματικότητα γνωρίζει ελάχιστα, αλλά και μόνο που γνωρίζει την ύπαρξη τους, είναι υπέρ αρκετό

"Κι αν κρίνω από την αντίδραση σου, μάλλον μου οφείλεις κάποιες εξηγήσεις, σωστά;" Συνέχισε κοιτώντας με ανυπόμονη.

"Ναι... Άρα λοιπόν, έχεις ακουστά τη Michelle Harriston;"

"Εννοείται! Είναι μια από τις αγαπημένες μου Αγγλίδες συγγραφείς."

"Λοιπόν, απ' ότι ξέρω έχεις διαβάσει το βιβλίο οι 13 θησαυροί. Θυμάσαι τι έλεγε για αυτούς;"

"Μα ναι. Οι 13 θησαυροί, είναι ιερά σύμβολα των ξωτικών. Έχουν τεράστια ισχύ και σους ανθρώπους και στα ξωτικά, ειδικά αν οι ιδιότητες τους χρησιμοποιηθούν αντίστροφα όπως στο δεύτερο βιβλίο της σειράς 'Οι 13 κατάρες'. Όλα αυτά σύμφωνα με τη συγγραφέα. Σου τα είπα και πριν." Είπε.

"Ωραία, καλά μέχρι εδώ, τουλάχιστον γνωρίζεις κάτι... Η αλήθεια όμως είναι, πως ό,τι κι αν λέει το βιβλίο, όσον αφορά τα χαρακτηρίστηκα και τις ιδιότητες τους, είναι ψέμα. Για τους αγγέλους, αυτά τα αντικείμενα/σύμβολα, ονομάζονται: 13 άστρα. Ένας αρχαίος θρύλος λέει για έναν αστερισμό που εμφανίζεται κάθε 1.000.000 χρόνια.
Ο αστερισμός αυτός αποτελείται από 13 πολύ λαμπερά άστρα. Σύμφωνα λοιπόν με τον θρύλο, ο αστερισμός, θα εμφανιστεί για μια τελευταία φορά 'Όταν φως και σκοτάδι γίνουν ένα'. Με την εμφάνιση του λοιπόν, πιστεύουμε ότι θα κάνει και την εμφάνιση της η Εκλεκτή, κατά την περίοδο της ενηλικίωση της ή κοντά σε εκείνο το χρονικό διάστημα." Εξήγησα με μια ανάσα.

"Η εκλεκτή; Ποια είναι η εκλεκτή;" Έσμιξε τα φρύδια της μπερδεμένη. Λογικό, εφόσον είναι τόσα που πρέπει να μάθει κι αλλά τόσα που ούτε καν γνωρίζω.

"Η Εκλεκτή, πιστεύεται ότι είναι εκείνη που θα φέρει την αλλαγή. Που θα διορθώσει τα πάντα στον κόσμο. Υπάρχει και μια προφητεία σχετικά με τον ερχομό της. Θες να την ακούσεις;"

"Ναι.." Ψιθύρισε.

"Σαν παγωμένη ματιά του αστεριού,

Το σκότος ανατέλλει.

Δυο μισά ενώνονται,

Κι ο κόσμος υποφέρει.

Στη θέα της αποκάλυψης,

Οι άγγελοι τραγούδια τραγουδάνε.

Ποιος θα νικήσει, άγνωστο

Για φως και για σκοτάδι.

Η επιλογή του κόσμου γίνεται με την αγάπη."

----------------------------------------------------------------------

Ιωάννα

Ήμουν απλά σοκαρισμένη. Ακούγοντας τα λόγια της προφητείας, δεν μπόρεσα να μην τα συγκρίνω με μένα. 'Δυο μισά ενώνονται' όπως... Όπως οι γονείς μου. Δυο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, ενώθηκαν.

'Ποιος θα νικήσει άγνωστο, για φως και για σκοτάδι'... Αυτό δε γίνεται και με μένα; Αν μείνω ζωντανή, νικάει το φως, αλλιώς.. Το σκοτάδι θα καταπιεί τα πάντα.

Είχα ανατριχιάσει από τα νοήματα που κρύβονταν μέσα σε μόλις 9 γραμμές. Κι ο Άγγελος πρέπει να το κατάλαβε, μια και με κοίταζε ανήσυχος.

Αλλά εκείνος θα νομίζει ότι άπλα είμαι τρομοκρατημένη από αυτά που άκουσα. Καλά, είναι κι αυτό, αλλά άλλος είναι ο λόγος που είμαι παγωμένη στη θέση μου τα τελευταία 5 λεπτά!

"Είσαι καλά;" Ρώτησε με γνήσιο ενδιαφέρον.

Εγώ άπλα έγνεψα.

"Υπάρχει τίποτε άλλο για την εκλεκτή;" Η περιέργεια μου, για άλλη μια φορά, νίκησε τον φόβο. Γιούπι.

"Αυτή η προφητεία μιλάει για τον ερχομό της. Πριν περίπου 2 αιώνες όμως, ένας απο τους σοφούς του βασιλείου μας, ισχυρίστηκε ότι βρήκε ένα αρχαίο έγγραφο στο οποίο αναφέρονταν τα χαρακτηριστικά της Εκλεκτής."

Η ανάσα μου κόπηκε.

"Πες μου!" είπα υπερβολικά βιαστικά, που ακόμη και σε μένα ακούστηκα ύποπτη.

Σήκωσε το φρύδι του ερωτηματικά. "Ιωάννα συμβαίνει κάτι;"

"Όχι! Απλά πες μου" παρακάλεσα.

"Δυο κομμάτια ουρανού,

Σε ένα ενωμένα.

Εβενινα κοράκια στο χιόνι καθισμένα.

Ασημένια λάμψη φεγγαριού,

Είναι η δύναμη η μεγάλη.

Αγάπη του γκρίζου του σπαθιου,,

Σε φως και σε σκοτάδι.

Ήλιος χρυσός και λαμπερός,

Καταπίνει τα φτερά της.

Άγγελοι, δαίμονες και σκοτεινοί,

Τρέμουν τη λαλιά της.

Γι αυτό κι οι τρεις,

Το ίδιο επιδιώκουν,

Τη δύση της λαμπρής,

Στο φως των αστεριών τους."

Και για δεύτερη φορά μέσα σε ένα βράδυ, ανατρίχιασα.

____________________________________________________

Έχουν περάσει σχεδόν 2 ώρες, απ' όταν έφυγε ο Άγγελος. Τον έδιωξα βιαστικά με το πρόσχημα ότι θέλω να κοιμηθώ κι ότι έχουμε αρκετό χρόνο να συζητήσουμε και την επόμενη μέρα. Δε με πίστεψε, είμαι σίγουρη.

Η δεύτερη προφητεία με σόκαρε περισσότερο από την πρώτη.

Κοιτάζονται στον καθρέπτη και με παρατηρώ προσεκτικά.

Τα δυο κομμάτια ουρανού, είναι τα μάτια μου.

Τα εβένινα κοράκια, τα μαλλιά μου.

Η ασημένια λάμψη, το χρώμα που πήραν τα μάτια μου όταν επιτέθηκα στην Ζακλίν· η δύναμη η μεγάλη.

Ένα άλλο συμπέρασμα που προκύπτει, ειδικά από τους τελευταίους στίχους, είναι ότι δε με θέλουν ζωντανή. Κανένας τους.

Υπάρχουν όμως και πράγματα που δεν καταλαβαίνω: το γκρίζο σπαθί, για παράδειγμα, ή τον χρυσό ήλιο. Αλλά υποθέτω θα τα μάθω στη συνέχεια, σωστά;

Το χειρότερο όμως είναι άλλο, κι ίσως και το πιο τρομακτικό: ξέρουν. Κι η Ορόρα, κι ο Όρεν, κι οποιοσδήποτε άλλος ξέρει ότι εγώ είμαι η εκλεκτή. Αν το κατάλαβα εγώ, τότε το κατάλαβαν κι άλλοι.

Εκτός κι αν... Εκτός κι αν ο Άγγελος, ο οποίος προφανώς δεν ξέρει τίποτα αλλιώς δεν θα μου τα έλεγε όλα αυτά, δεν τους τα είπε όλα για εμένα. Δεν τους είπε για τα... Εμ περίεργα, γεγονότα που έχουν συμβεί.

Ή μπορεί άπλα να μην το έχουν προσέξει... Ή να μην με θεωρούν ικανή για μια τέτοια... Θέση.

Αλλά θα μου πείτε, εγώ πως είμαι τόσο σίγουρη ότι η προφητεία μιλάει για εμένα; Είναι απλό: το μόνο που χρειάζεται κάνεις να κάνει είναι να με ξέρει σαν χαρακτήρα και να συνδυάσει τα στοιχεία. Εννοώ, ποτέ δεν ήμουν φυσιολογική, ποτέ δεν ταίριασμα πουθενά, αν κι είχα αρκετούς 'φίλους', τα όνειρα που βλέπω είναι κάτι παραπάνω από περίεργα.

Συν της άλλης, τα λόγια των προφητειών, μου φάνηκαν γνωστά. Όσο τρελό και ν' ακούγεται ένιωσα λες και τα ήξερα ήδη.

Και τότε θυμήθηκα τον ξένο στο τελευταίο όνειρο μου. Μου είχε δώσει κάτι, ένα χαρτί.

Άπλωσα το χέρι μου και το άνοιξα βιαστικά.

Τέσσερις γραμμές με καλλιτεχνικά γράμματα που με έκαναν για άλλη μια φορά να μείνω με το στόμα ανοιχτό.

"Γη: Μια βουτιά στο κενό.

Ένας αριθμός στο άπειρο.

Και το όνειρο,

Στην απεραντοσύνη της φαντασίας."

*Michelle Harriston: Η Μισέλ Χάρισον είναι 28 ετών και κατάγεται από το 'Έσεξ της Αγγλίας. Εργάζεται ως βοηθός έκδοσης βιβλίων για παιδιά. Έχει εργαστεί στο κατάστημα της αλυσίδας βιβλιοπωλείων Ottakar's/Waterstone's στο Στάφορντ. Η αγάπη της για τη συγγραφή και την εικονογράφηση την ώθησε να γράψει τους "13 θησαυρούς", που βραβεύτηκε με το Waterstone's Children's Book Prize του 2009. Ζει στο Όξφρντσαϊρ.

**Γενεάς: Στο βιβλίο αναφέρεται η φατρία της 'Σεπτού Γενεάς', που αντιπροσωπεύει το καλό, κι η φατρία της 'Ασέπτου Γενεάς' που αντιπροσωπεύει το κακό.