Εκείνος

Πόρνες εκτελούν ατοπήματα

χτυπήματα επάνω στην αρένα του τσιφτετέλικου σκοπού σου

Άφατος θα μείνω εμπρός στα γυμνά σου στήθη

'Ατεγκτος εμπρός στα γονατισμένα δάκρυα σου

μια ποίηση που μιλά ξάστερα για βράδια κάτασπρα

Όπως και ο πόνος μου

πατουσίτσες μωρού που ποδοπατούν το ωραία της ημέριας μου τα χτίσματα

Φτύσε λίγο από το αέναο το δάκρυ της ψυχής σου

σαν αχλός, χωρίς σημασία θα κάθομαι να σε παρακολουθώ

Δώσε μου τα στήθια σου να γαλουχίσω

λίγο αίμα να πιω από τα ματωμένα

Ματόκλασα μου τρυφερά

κρυώνω στη γωνιά του φτασμένου φτιαγμένου φράγματος.

Διαπρύσια η αναγγελία του θανάτου μου

μύρισε μαύρο μπαρούτι του μπλου τζιν σου γέννημα θρέμμα.

Πίεσε με να πιω το κώνειο που άφησε ο Σωκράτης μέσα στο ποτήρι

του θεού βραδύς μακρόσυρτου βηματισμού του.