Εκείνη

Σαν να σε βλέπω πάλι ανάμεσα στα ρόδα

ρόδες να κυλάς, τις ζωής σου αλυσίδες

Κι αφού ο χωρισμός της καρδιάς μου δεν είναι τίποτα για σένα

σφύριξε μου ένα σκοπό να χορέψω πιο πέρα.

Πέρα πέρα και πιο πέρα στα βουνά του Αίαντα

μιας και ο Οδυσσέας σου βρόγχο πέρασε γύρω από το λαιμό του.

Με κάτι αντάλλαξες τα χρυσά ματόκλαδα των φύλλων της σκαλωσιάς του χτύπου σου

Από ποια κλωνάρια να κρατηθώ εγώ;

Αφού οι μοίρες καίνε το κερί μου, κόβουν το νήμα μου,

σβήνουν το καντήλι μου.

Ανοιξιάτικος επιτάφιος μαίνεται μέσα στο μυαλό μου

κι ας λήξανε τα ρόδα

Πάλι μέσα στα ρόδα σε βλέπω...