"Πήρα το δώρο του, μια τούρτα που έφτιαξα μόνη μου, δυόροφη. Σοκολάτα-φράουλα η αγαπημένη του. Ήμουν τόσο χαρούμενη που κλείναμε 2 χρόνια μαζί. Ήμουν τόσο ερωτευμένη μαζί του. Ήθελα να του κάνω έκπληξη. Δεν είχαμε πει τίποτα όλη μέρα για αυτό το θέμα αλλά ήμουν βέβαιη πως δεν το ξέχασε, δεν μπορεί, δυο χρόνια μαζί. Πίστευα πως κι αυτός ήθελε να μου κάνει έκπληξη, μπορεί και να μου έκανε και την πολυ πόθητη πρόταση επιτέλους. Έφτασα έξω από την πόρτα του και έβγαλα τις γόβες μου. Άνοιξα σιγά σιγά την πόρτα με τα κλειδιά που μου είχε δώσει και μπήκα μέσα στο σπίτι κάνοντας όση περισσότερη ησυχία μπορούσα. Καθώς πήγαινα προς την κρεβατοκάμαρα άκουγα ομιλίες.

-"Βρε αγάπη μου πότε θα την χωρίσεις; Δεν αντέχω άλλο να σε μοιράζομαι και να υποκρίνομαι ότι τη συμπαθώ κιόλας, την ξινή." Αυτή η φωνή μου φάνηκε πολύ γνωστή, τρομακτικά γνωστή.

-"Ρε μωρό μου δεν τα έχουμε πει αυτά; Την Αγάπη την χρειαζόμαστε στην εταιρία. Είναι η καλύτερη στον τομέα της και έχει και μετοχές. Αν την χωρίσω θα φύγει και τότε καταστραφήκαμε! Λίγη υπομονή κάνε μόνο, της έχω δώσει αρκετούς λόγους να με χωρίσει, βάλ'της και εσύ λόγια, ξέρεις εσύ από αυτά, μωρό μου !" Είπε και την φίλησε πεταχτά.

Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Όχι,όχι,όχι΄δεν μπορεί. Η κολλητή μου με τον άντρα της ζωής μου; Τους έβλεπα από το σαλόνι αφού είχαν μισάνοιχτη την πόρτα της κρεβατοκάμαρας και είχα φρίξει. Αποφάσισα να τους αντιμετωπίσω.

-"ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΊ."Φώναξα και μπήκα μέσα. Έπαθαν και οι δυο σοκ. Έμειναν λίγο να με κοιτάνε με την τούρτα και το δώρο στο χέρι. Πήγα κοντά στον Σπύρο και του έριξα την τούρτα στο κεφάλι."ΧΡΌΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΆ ΜΩΡΌ ΜΟΥ" του φώναξα τονίζοντας το "μωρό μου" και έτρεξα να φύγω για να μην με δουν που είχα βουρκώσει. Η Μάγδα με κυνήγησε και όταν με έφτασε με άρπαξε από το χέρι και μου είπε ψιθυριστά

-"Αγάπη μου χίλια συγγνώμη, να ξέρεις εγώ δεν τον θέλω, απλώς....να.... είναι ο γενικός διευθυντής και θα μου έδινε προαγωγή και αύξηση αν τα πήγαινα καλά μαζί του. Τα χρειάζομαι τα χρήματα. Ο μπαμπάς μου έχει κόψει τις πιστωτικές μέχρι να πάρω προαγωγή, θέλει να "ανεξαρτητοποιηθώ" .Άλλωστε κι εσύ για αυξήσεις και bonus δεν ήσουν μαζί του;"

Δεν ξέρω τι με εξόργισε περισσότερο. Σήκωσα το χέρι μου και της έδωσα το πιο δυνατό χαστούκι που είχα δώσει ποτέ στη ζωή μου. Με κοίταζε με γουρλωμένα μάτια και κρατούσε το μάγουλό της που είχε ήδη αρχίσει να κοκκινίζει. Δεν είχα ξανανιώσει μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Πόσο την λυπόμουν. Άρχισα να τρέχω σαν κυνηγημένη,ήθελα να φύγω, να φύγω πολύ μακριά. Πίσω μου ακουγόταν η φωνή του Σπύρου να με παρακαλάει να περιμένω. Ήμουν πολύ περίεργη τι ήθελε να μου πει. Σταμάτησα και σκούπισα λίγο τα δάκρυά μου.

-"Τι θες;"

-"Αγάπη μου, ομορφιά μου, ζωή μου, εγώ εσένα θέλω. Ξέρεις ο μπαμπάς της έχει πολλά λεφτά. Αν καθόμουν μαζί της θα μπορούσε να ξελασπώσει την εταιρία και μετά θα μπορούσαμε να ζήσουμε μαζί, ακόμη και να παντρευτούμε και τα παιδιά μας να ζήσουν ευτυχισμένα με πολλά λεφτά."

Χριστέ μου τι άνθρωποι. Μάλλον όχι άνθρωποι, τέρατα. Άπληστα τέρατα που έχουν ως ανώτατη αρχή το χρήμα. Ψεύτες και υποκριτές. Πώς; Πώς είναι δυνατόν εγώ, που το τελευταίο πράγμα που αναζήτησα ποτέ μου ήταν το χρήμα, να ερωτεύτηκα έναν τέτοιο άνθρωπο; Πώς εμπιστεύτηκα εγώ μια τέτοια κοπέλα; Τόσο τυφλή και αφελής ήμουν.

-"Τι να σου πω και εσένα τώρα; Κάτσε μαζί της, ταιριάζετε περισσότερο!""

Ο Άγγελος έμεινε να με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια

-"Δεν το πιστεύω ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, δεν το πιστεύω. Απίστευτο μου φαίνεται. Αλλά ακόμη πιο απίστευτο μου φαίνεται το γεγονός ότι ένας άνθρωπος έχει μια κοπέλα σαν εσένα για σύντροφό του και αντί να την προσέχει σαν τα μάτια του την πληγώνει με τον χειρότερο τρόπο." Είπε και μου χάιδεψε το πρόσωπο με τα απαλά του χέρια. Ανατρίχιασα ολόκληρη. Ένιωθα κάθε εκατοστό που άγγιξε να καίει. Με κάρφωσε με τα μάτια του και νόμιζα ότι μπορούσε να δει την ψυχή μου, μπορούσε να διαβάζει κάθε σκέψη μου, με είχε υπνωτίσει. Μια άγρια φωνή που έλεγε το όνομα μου με προσγείωσε ανώμαλα από τον παράδεισο που με είχε στείλει αυτός ο άγγελος που βρέθηκε κοντά μου τη στιγμή που τον χρειαζόμουν περισσότερο από ποτέ. Κοίταξα μπροστά και είδα τον Σπύρο να έρχεται προς το φορτηγάκι. "Ωωχ" σκέφτηκα και κατέβηκα από το όχημα.

-"Τι θες; Γιατί φωνάζεις έτσι;" Του ζήτησα εξηγήσεις.

-"Ακόμα δεν χωρίσαμε και βρήκες άλλο; Τσούλα"

Δεν πρόλαβε να πει τίποτα άλλο, το χέρι μου έπεσε στο μάγουλό του,στο οποίο είχε ήδη μείνει σημάδι.

-"Σοβαρά; Λες εμένα τσούλα; ΕΜΈΝΑ;; Που 2 χρόνια τώρα μόνο εσένα σκεφτόμουν; Γιατί; Επειδή μια μέρα αφού έμαθα ότι με απατάς βγήκα απλώς μια βόλτα με έναν άνθρωπο;"

Με άρπαξε από το χέρι και με ταρακούνησε

-"Δεν τελειώσαμε ακόμα." Γύρισε να φύγει αλλά κοντοστάθηκε"Αα και αν δεν έρθεις ούτε αύριο στη δουλειά θα απολυθείς!"

-"Δεν χρειάζεται" Του φώναξα "ΠΑΡΑΙΤΟΎΜΑΙ!!" τσίριξα σχεδόν.Με άκουσε όλη η Αθήνα. Σίγουρα πράγματα. Γύρισα γύρω μου και είδα καμιά τριανταριά ανθρώπους όλων των ηλικιών να με κοιτάνε με γουρλωμένα μάτια. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα άρχισαν όλοι να χειροκροτούν και μια ηλικιωμένη ήρθε και χτύπησε στον ώμο μου"Μπράβο κοπέλα μου καλά του είπες του παλιογερμαναρά, να δεις εγώ στα νιάτα μου τι έκανα !". Εντάξει, οκ. Μετά από αυτή τη σουρεαλιστική σκηνή πήγα προς το μέρος του Άγγελου που είχε λυθεί στα γέλια. Γελούσε και νόμιζες ότι έλαμπε όλος ο ουρανός.

-"Καλά εε δεν έχω ξαναδεί τόσο αστεία σκηνή. Να βλέπεις έναν άντρα με κοστούμι να μαλώνει με μια κοπέλα που φοράει πιτζάμες μες στη μέση του δρόμου και τριάντα ανθρώπους να χειροκροτούν." Γελάγαμε και οι δυο σε όλη τη διαδρομή μέχρι το σπίτι μου. Ευχήθηκα να μην φτάναμε ποτέ, πέρασα τόσο όμορφα. Συμφωνήσαμε να μην πάμε για καφέ γιατί φόραγα πιτζάμες κι έτσι με πήγαινε σπίτι.Δυστυχώς φτάσαμε.

-"Φτάσαμε." Είπε και κοίταξε το ρολόι του."Λοιπόν είναι 3.50, νομίζω η σπιτονοικοκυρά σου θα έχει γυρίσει τώρα.Χάρηκα πολύ." Είπε και μου έδωσε ένα υπέροχο στραβό χαμόγελο που με έκανε να ζαλιστώ.

-"Εμμ... κι εγώ. Θες να έρθεις πάνω να σε κεράσω ένα καφέ;"

-"Θα το 'θελα πολύ αλλά πρέπει να πάω πίσω το φορτηγό, θες να πάμε για ποτό το βράδυ;"

-"Ναι αμέ"

-"Ωραία, θα περάσω στις 10 να σε πάρω. αα μην το ξεχάσω. Αν και είσαι κούκλα με τις πιτζάμες, το βράδυ άλλαξε λουκ, θέλω πολύ να σε δω με φόρεμα."Μου είπε και νόμιζα ότι θα εκραγώ από την ντροπή. Είχα γίνει κατακόκκινη, με τον Σπύρο, αν και ήμουν ερωτευμένη ποτέ δεν με έκανε να νιώσω έτσι.Ανυπομονούσα για το βράδυ.

Δεύτερο κεφάλαιο !!! Γιουπιιιι :-) (Κάντε ρε παιδιά κανένα comment, ένα vote έστω χρειάζομαι λίγη στήριξη :-) )