Μια βδομάδα μετά είχα ξεχάσει τη συζήτηση που είχαμε κάνει. Με αγαπούσε και αυτό για μένα ήταν αρκετό. Άλλωστε πώς μπορούσα εγώ, μια έγκυος γυναίκα, να τον βοηθήσω; Ίσα ίσα θα του προσέθετα ακόμα περισσότερο άγχος αν μπλεκόμουν στα πόδια του. Αποφάσισα να τον στηρίζω και να του δείχνω την αγάπη μου όσο γίνεται περισσότερο. Ναι κάποιες ελάχιστες φορές σκέφτομαι ΚΑΠΩΣ ψύχραιμα.

Ήμουν στην κρεβατοκάμαρα και έβλεπα μια τηλεοπτική εκπομπή που με έκανε να κλαίω από τα γέλια. Ξαφνικά ένιωσα ένα δυνατό πόνο στην κοιλιά. Ευτυχώς ήταν απλώς ένα κλότσημα από το παιδάκι μου. Αλλά τόσο δυνατό; Πρώτη φορά κλωτσάει τόσο δυνατά.

Αμέσως μετά χτυπάει το τηλέφωνο. Το σηκώνω και νιώθω να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Όχι,όχι δεν μπορεί. Το ακουστικό μου έπεσε από τα χέρια. Άρχισα να τρέχω προς στις σκάλες. Όμως στο πρώτο σκαλί είχα αφήσει κάτι παπούτσια μου(ακατάστατη όπως πάντα). Σκόνταψα και άρχισα να κουτρουβαλάω στις σκάλες. Όταν έφτασα κάτω πονούσε όλο μου το σώμα και κυρίως η κοιλιά μου. Το μωρό μου, αχ να μην πάθει κάτι. Προσπάθησα να σηκωθώ,να ζητήσω βοήθεια αλλά πονούσα πάρα πολύ και έμεινα στο πάτωμα. Άκουσα την πόρτα να χτυπάει. Έβαλα όλη μου τη δύναμη να φωνάξω "βοήθεια". Μετά από λίγο άκουσα την πόρτα να σπάει. Έχασα τις αισθήσεις μου.

Όταν ξύπνησα βρισκόμουν στο νοσοκομείο. Κοίταξα δίπλα μου και ήταν ο Σπύρος. Ναι, ο Σπυρος. Ούτε εγώ το πίστευα.

-"Σπύρο, τι κάνεις εδώ; Σπύρο το παίδι. Έπεσα στις σκάλες, τι έγινε πού είναι το παιδί;"

-"Είναι καλά. Χτύπησες στη κοιλιά σου και το παιδί έπρεπε να βγει αν θέλαμε να επιβιώσει. Ευτυχώς ήταν αρκετά μεγάλο, εφτά μηνών μπορούσε να ζήσει. Έτσι το έβγαλαν με χειρουργείο ενώ κοιμόσουν. Είμαστε τυχεροί που προλαβα..." τον διέκοψα.

-"Πρόλαβες;"

-"Ναι. Οταν μου έστειλες μήνυμα για το παιδί στην αρχή είχα θυμώσει που είχες φύγει αλλά μετά μου άρεσε η ιδέα ενός παιδιού. Ήθελα να έρθω από εκεί να σε δω, να σου ζητήσω συγγνώμη και να σε βοηθήσω όσο μπορώ αλλά όλο κάτι γινόταν. Ώσπου κάποια στιγμή αποφάσισα να το κάνω. Ήρθα σπίτι σου και σε άκουσα να ζητάς βοήθεια και έσπασα την πόρτα, σε είδα λυπόθυμη και σε έφερα εδώ όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Πήρα και αυτό τον Άγγελο, πώς το λένε αλλά δεν μπορω να το βρω, ο ανεύθυνος, έχει έγκυο γυναίκα και δεν σηκώνει το τηλέφωνο."

Μόλις άκουσα το όνομα του αγαπημένου μου πλάνταξα στο κλάμα. Η αγάπη μου, η ψύχη μου, η ζωή μου, ο πρίγκιπάς μου χάθηκε. Πάει. Για πάντα. Ο Σπύρος έμεινε έκπληκτος από το θέαμα, με ρωτούσε τι έγινε αλλά δεν του απαντούσα, μόνο έκλαιγα με λυγμούς. Κάποια στιγμή απήυδησε, με άρπαξε από τους ώμους και άρχισε να με ταρακουνάει δυνατά.

-"Αγάπη τι έγινε; Τι έπαθες ξαφνικά;"

-" Ο Άγγελος..." δεν μπορούσα να συνεχίσω, έτρεχαν ποτάμι τα δάκρυα.

"Ο Άγγελος τι;  Τι έγινε με τον Άγγελο; Μίλα μου." Μου φώναζε σχεδόν.

-"Πέθανε" Η φωνή μου έσπασε όταν το είπα. Πονούσε η ψυχή μου πιο πολύ απ' ό,τι το σώμα μου. Δεν μπορούσα να ζήσω χωρίς τον Άγγελό μου. Δεν περίμενα ότι θα κατέληγε έτσι, υποτίθεται ότι οι ρομαντικές ιστορίες έχουν καλό τέλος. Εμείς γιατί έτσι;

Ο Σπύρος έμεινε λίγα λεπτά να με κοιτάζει και μετά με πήρε μια πολύ σφιχτή αγκαλιά. Δεν το περίμενα αλλά αυτό ήταν το μόνο που χρειαζόμουν εκείνη τη στιγμή. Μείναμε για λίγο έτσι κι εγώ σπάραζα από το κλάμα. Μετά από λίγο μπήκε μέσα μια νοσοκόμα με το παιδί μου. Μόλις το είδα αγάλιασε η ψυχή μου. Σα να έφυγε για λίγο η θλίψη μου. Την πήρα στην αγκαλιά μου και κοίταξα τα καταπράσινα ματάκια της. Ξαναέβαλα τα κλάματα γιατί θυμηθήκα που ονειρευόμασταν μαζί με τον Άγγελο για το πώς θα ήταν. Ακριβώς όπως το ονειρευόμασταν ήταν.  Το κοριτσάκι μου σαν να κατάλαβε πώς νιώθω έβαλε τα χεράκια της και άγγιξε τα δάκρυα μου. Έκλαψα ακόμα περισσότερο από τη συγκίνηση τώρα.

  Λίγο καιρό αργότερα βγήκα από το νοσοκομείο και με τη βοήθεια του Σπύρου και με τα λεφτά που μου
είχε αφήσει ο Άγγελος κάτω από το στρώμα επέστρεψα στην Ελλάδα με το παιδί. Τα υπόλοιπα λεφτά και το σπίτι τα πήραν οι τοκογλύφοι. Ο Άγγελος για να σώσει την εταιρία είχε κάνει συμφωνίες με τοκογλύφους. Όμως δεν μπορούσε να πληρώσει τα τοκοχρεολύσια κι έτσι του χάλασαν τα φρενά. Το αυτοκίνητο καταστράφηκε ολοσχελώς από το χτύπημα και το πτώμα δεν μπορούσαν να το αναγνωρίσουν, είχε παραμορφωθεί τελείως. Μόνο από τις πινακίδες κατάλαβαν ποιος ήταν.

Έφτασα Ελλάδα και πήγα στο σπίτι των γονιών μου. Ήμουν έξω από την πόρτα τους με το παιδί στα χεριά και τον Σπύρο να βοηθάει με τα πράγματα. Αχ Θέε μου ας μη με μισούν, πολύ. Πήρα μια βαθιά ανάσα και χτύπησα το κουδούνι. Μου άνοιξε την πόρτα η μαμά μου που έμεινε με το στόμα ανοιχτό.

-"Παιδάκι μου! " Φώναξε και με έσφιξε στην αγκαλιά της. Α ρε μάνα. Έβαλα πάλι τα κλάματα από συγκίνηση. Ολόκληρη θάλασσα μπορούσα να φτιάξω με τόσα δάκρυα.

-" Μανούλα μου συγγνώμη, συγγνώμη συγγνώμη, χίλια συγγνώμη."

-"Σώπασε παιδάκι μου σώπασε. Όλα καλά θα πάνε. Στο υπόσχομαι."

Περάσαμε μέσα και μου έδωσε γλυκό βύσσινο που είχε φτιάξει. Ήρθε και ο μπαμπάς μου και με υποδέχτηκε και αυτός σα να μην τους πρόδωσα ποτέ. Πώς γίνεται να έχουν τόση μεγάλη καρδιά; Να δεις που φταίει το ότι γύρισα μαζί με τον Σπύρο. Τέλος πάντων το κοριτσάκι μου τους κέρδισε με την πρώτη ματιά και έκαναν σα χαζοπαππούδες. Το πρώτο τους εγγόνι. Ήταν ευτυχισμένοι. Όπως την τελευταία φορά που τους είδα, τότε, στο γάμο της Σοφίας...

Για πολύ καιρό δεν μπορούσα να συνέλθω από τη θλίψη που έχασα τον Άγγελο. Ήξερα ότι είχε μπλέξει αλλά δεν περίμενα να συμβεί κάτι τέτοιο. Πίστευα ότι η ζωή μου είχε τελειώσει, το μόνο που με κρατούσε ήταν το παιδάκι μου, η Αγγελική μου. Όλοι προσπαθούσαν να με κάνουν να βγω από το σπίτι, να συνεχίσω τη ζωή μου αλλά δεν άκουγα κανένα. Καθόμουν για πολύ καιρό μέσα στο σπίτι και θρηνούσα. Προσπαθούσα να είμαι δυνατή για το παιδί αλλά δεν τα κατάφερνα και πολύ καλά.

Ο Σπύρος ήταν δίπλα μου όλον αυτόν τον καιρό. Τον συγχώρεσα για ό,τι είχε κάνει. Ναι δεν μου φέρθηκε καλά αλλά τώρα, που είχα ανάγκη ήταν δίπλα μου και αυτό έσβησε όλα τα σφάλματά του. Μάλιστα τώρα φαινόταν ότι είχε αλλάξει, ήταν πολύ υπεύθυνος με το παιδί και προαπαθούσε πραγματικά να με βοηθήσε. Μου ζήτησε να προσπαθήσουμε να ξαναείμαστε μαζί αλλά είχα αποφασίσει ότι δεν θα ήμουν ξανά με κανένα άντρα. Τον άντρα της ζωής μου τον είχα βρει και χάθηκε. Δεν ήθελα κανένα άλλο.