Ξημέρωσε! Οι πρώτες ακτίνες του ηλίου ξεπρόβαλαν μέσα από τις μισό ανοιγμένες κουρτίνες, φωτίζοντας έτσι το δωμάτιο

Η Δανάη, άνοιξε απρόθυμα τα μάτια της. Το κεφάλι της το ένιωθε βαρύ, ο λαιμός της ξηρός. Ήθελε απεγνωσμένα νερό.

"Γαμωτο" φώναξε καθώς έκανε μια προσπάθεια να σηκωθεί. Ο δυνατός πονοκέφαλος δεν υποχωρούσε με τίποτα. Ένιωθε λες και κάποιος την είχε χτυπήσει δυνατά στο κεφάλι

Πόσο ήπια χθες;... αναρωτήθηκε, είχαν βγει χθες με τα κορίτσια για να γιορτάσουν τα γενέθλια της φίλης της.

Πέταξε το πάπλωμα από πάνω της και σηκώθηκε με σκοπό να πάει για ένα γρήγορο ντουζ

Δεν τον είχε αντιληφθεί όμως. Στεκόταν εκεί. Ακριβώς απέναντι της και την κοιτούσε..Τα σπίτια τους κολλητά. Το παράθυρο ανοικτό όσο έπρεπε ,έμεινε να χαζεύει το υπέροχο σώμα της

Φορούσε μόνο τα εσώρουχα της. Ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπε έτσι. Χωρίς τα παντελόνια και τις φαρδιές μπλούζες..

Φαινόταν για μια άλλη Δανάη. Όχι το κοριτσάκι που δουλεύει στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς αλλά για μια γυναίκα που μέσα της έκρυβε μια φλόγα έτοιμη να εκραγεί

Ο Στράτος ήταν μόλις είκοσι έξι χρονών, κανονικός εργένης. Έμενε μόνος του στο διπλανό σπίτι. Είχε πιάσει δουλειά τον τελευταίο καιρό σε μια αντιπροσωπεία με αυτοκίνητα και μηχανές

Με την Δανάη δεν είχαν πολλά-πολλα.Μόνο τα τυπικά. Την έβλεπε όμως κάθε μέρα μιας και η μοίρα τους είχε φέρει ξανά κοντά ως "γείτονες". Το βιβλιοπωλείο που δούλευε εκείνη ήταν ακριβώς απέναντι από την δική του

Τύχη βουνό που λένε και οι παλιοί

Όσον αφορά εκείνη,ο Στράτος από την πρώτη στιγμή δε της πέρασε απαρατήρητος. Ωραίος άνδρας. Τέλειο σώμα, τελειεςς αναλογίες, τα είχε όλα....μα εκείνη δεν ήταν τίποτα

Δεν θεωρούσε τον εαυτό της όμορφο, για αυτό και δεν τον περιποιούταν καθόλου. Όλη μέρα στην δουλειά, χαμένη μέσα στο κόσμο των βιβλίων.Νόμιζε έτσι πως θα  ξεχνιέται από την μίζερη ζωή της

Η Αγγέλα και η Ισμήνη μάταια προσπαθούσαν να της αλλάξουν μυαλό. Και χθες με το ζόρι την ανάγκασαν να τις ακολουθήσει στην έξοδο τους. Αγύριστο κεφάλι

Για τον Στράτο όμως ένιωθε μια ανεξήγητη φλόγα κάθε φορά που τον συναντούσε. Ήταν σίγουρη πως τον ήθελε. Απόδειξη τα όνειρα που έβλεπε και συνεχίζει να βλέπει σχεδόν κάθε βράδυ με εκείνον. Να την φιλα, να την χαϊδεύει και να την κάνει ολοκληρωτικά δικιά του...

Τα χάδια του να καίνε το σώμα και την ψυχή της. Τα φιλιά του σκέτη απόλαυση...

Μόλις την είδε να χάνεται ξεκόλλησε το βλέμμα του από το παράθυρο "και δεν της το είχα" μουρμούρισε, φόρεσε την φόρμα του και κατέβηκε στην κουζίνα να πιει καφέ

Βλέποντας την Δανάη με τα εσώρουχα ένιωσε περίεργα. Μια απρόσμενη επιθυμία να την κατακτήσει τον κατέκλυσε.

Δεν την είχε προσέξει ποτέ,ως μια δυναμική και φλογερή γυναίκα...Μπορεί να μην μιλούσαν όπως όλοι οι γείτονες αλλά ο Στράτος την ήξερε.

Είχε ρωτήσει μάλιστα κάποιους γείτονες για εκείνην..Την κοιτούσε πολλές φορές όταν καθόταν μόνη της στο μπαλκόνι, φαινόταν μελαγχολική. Δεν πολύ έβγαινε. Συντροφιά της τα βιβλία. Δεν έμοιαζε με όλες εκείνες τις γυναίκες που είχε στο κρεβάτι του κάθε βράδυ. Η Δανάη ήταν το κάτι άλλο..διαφορετική,φρέσκια, αληθινή με πλούσια προσόντα όπως αποδείχτηκε

Κάτω από αυτό το σοβαρό κορίτσι έκρυβε μια βόμβα

"Που στο καλό κρυβόταν τέτοια κορμάρα;" αναρωτήθηκε καθώς ήπιε μια γουλιά

Ήταν όμορφη κοπέλα. Καταδίκαζε όμως τον εαυτό της φορώντας αυτά τα φαρδιά ρούχα, τα γυαλιά που έκρυβαν τα μάτια της. Ήταν είκοσι τρία και φερόταν σαν μεγάλη γυναίκα

Η ώρα είχε περάσει και για τους δυο. Έπρεπε να ετοιμαστούν για την δουλειά. Η Δανάη αν και είχε πονοκέφαλο δεν μπορούσε να λείψει, ειδικά σήμερα που θα γινόταν μια έκθεση έξω από το βιβλιοπωλείο. Ενώ ο Στράτος αν και μπορούσε να λείψει σήμερα ήθελε απεγνωσμένα να πάει για δουλειά. Ήξερε πως θα την δει. Ήθελε να την δει...

Την ώρα που έβγαινε από το σπίτι η Δανάη έπεσε πάνω σε έναν άγνωστο άνδρα "χίλια συγγνώμη Δεν σας είδα. Είμαι απαράδεκτη"
ξεκίνησε να λέει γρήγορα μέχρι που ο άνδρας την διέκοψε γελώντας "είναι εντάξει. Άλλωστε και εγώ χάζευα. Είμαι ο Ιάκωβος" της συστήθηκε πρώτος απλώνοντας το χέρι του

"Δανάη" απάντησε, αποδίδοντας στην χειραψία

Τα βλέμματα τους συναντήθηκαν.
Την κοιτούσε επίμονα, της χαμογελούσε και εκείνη ένιωθε να γίνεται κατά κόκκινη

Ένα φλογερό κόκκινο χρώμα είχε καλύψει τα μάγουλα της. Ζεσταινόταν.

"Εμ, πρέπει να φύγω. Θα αργήσω στην δουλειά. Με συγχωρείς και πάλι" έκανε να φύγει αλλά την εμπόδισε

"θέλω να σε ξανά δω" της ψιθύρισε αισθησιακά στο αυτί πιάνοντας την απροετοίμαστη

Έμεινε να τον κοιτάει μαρμαρωμένη

"Αυτό είναι το κινητό μου. Θα περιμένω να με πάρεις" της έδωσε ένα χαρτάκι. Αφού της άφησε ένα απαλό φιλί στο μάγουλο εξαφανίστηκε

"Τι έγινε μόλις;" αναρωτήθηκε ενώ ένα τεράστιο χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη της

Ξεκίνησε για το βιβλιοπωλείο ξανά με την χαρά της ζωγραφισμένη στο πρόσωπο της...

Ο Στράτος έβραζε μέσα του. Είχε δει όλη την σκηνή.

Ζήλευε;

Τι είχε πάθει; Δεν μπορούσε ούτε ο ίδιος να εξηγήσει.

Απρόσμενη επιθυμία...

Την ακολούθησε. Με γρήγορα βήματα έφτασε κοντά της. Χωρίς να την αφήσει να αντιδράσει την τράβηξε από το χέρι και την κόλλησε στο τοίχο. Επιτέθηκε στα χείλη της φιλώντας την παθιασμένα. Η Δανάη είχε ακόμα ανοικτά τα μάτια, προσπάθησε να τον απωθήσει αλλά ο Στράτος ήταν πιο δυνατός. Εύκολα παραδόθηκε στα χέρια του...Τα χέρια του χάιδευαν ευλαβικά κάθε κύτταρο του σώματος της... Την ήθελε.. ''αχ Στράτο..'' έλιωνε στο άγγιγμα της...

"Τι κάθομαι και σκέφτομαι;"
κούνησε το κεφάλι του θέλοντας να αποβάλει αυτές τις σκέψεις που μόλις είχε κάνει ''Σύνελθε Στράτο'' μάλωσε τον εαυτό του και συνέχισε τον δρόμο του για την δουλειά

Μόλις φαντάστηκε ότι την φιλούσε.

Η μικρή μάλλον του είχε κάνει μεγάλη ζημιά τελικά μέσα σε λίγες ώρες

Οι μέρες περνούσαν γρήγορα. Ο Στράτος δεν μπορούσε να την βγάλει από το μυαλό του. Περίμενε να την δει.. Να την φανταστεί να γίνεται δική του..

Είχε αρχίσει να της μιλάει. Κάτι που φυσικά ξάφνιασε ευχάριστα την Δανάη. Ο Στράτος της άρεσε πολυ, δεν το έκρυβε. Αυτή η ξαφνική αλλαγή αν και την τρόμαζε, κατά βάθος της άρεσε...

Είχε συναντηθεί και με τον Ιάκωβο κάνα δυο φορές αλλά ο Στράτος είχε κατασκηνώσει για τα καλά στο μυαλό της και προτίμησε να σταματήσει να τον βλέπει.

Ο Ιάκωβος της είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον του αλλά δεν μπορούσε να σκεφτεί καθαρά όταν ειδικά ο Στράτος την πολιορκούσε

Εκείνο το βράδυ στο μπαρ έγινε η αρχή. Είχε βγει ενα ακόμα ραντεβού με τον Ιάκωβο. Είχε αποφασίσει να του ζητήσει να μείνουν απλά φίλοι ξεκαθαρίζοντας του οτι δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι μεταξύ τους.

Νόμιζε πως θα το δεχόταν. Μα εκείνος όχι μόνο δεν το δέχτηκε αλλά θύμωσε. Την έσυρε άγαρμπα έξω από το μπαρ και έπειτα την έβαλε στο αυτοκίνητο. Ξεκίνησε να οδηγεί με την Δανάη να έχει τρομοκρατηθεί. Την τρόμαζε.

Δέκα λεπτά αργότερα σταμάτησε το αυτοκίνητο σε μια ερημική περιοχή. Δεν πατούσε ψυχή. Βγήκε από το αυτοκίνητο πηγαίνοντας προς το μέρος της. Άνοιξε την πόρτα αρπάζοντας την με την βία την έβαλε στα πίσω καθίσματα. Η Δανάη φώναζε, ούρλιαζε αλλά εκείνος δεν πτοήθηκε. "Παλιό βρώμα. Θα το πήγαινα σιγά αλλά μου χάλασες τα σχεδία. Εσύ το επέλεξες" της είπε και τον είδε να ξεκουμπώνει την ζώνη του παντελονιού του

"Τι πας να κάνεις; ΒΟΗΘΕΙΑ... άσε με... Άσε με... " μάταια φώναζε, κανείς δεν θα μπορούσε να την ακούσει

"Βρώμα" ένα δυνατό χαστούκι την έκανε να σωπάσει. Άρχισε να ζαλίζεται και να τα βλέπει όλα θολά

Ο Ιάκωβος από πάνω της. Ήταν έτοιμος να της κάνει κακό. Με όση δύναμη είχε τον χτύπησε στα ματιά με τα κλειδιά της σπρώχνοντας έξω από το αυτοκίνητο

Έπρεπε να σωθεί.

"ΔΑΝΑΗ" άκουσε το όνομα της, ο Στράτος ερχόταν προς το μέρος της τρέχοντας .Είδε τον Ιάκωβο πεσμένο στο έδαφος. Δεν κρατήθηκε. Άρχισε να τον χτυπά με μανία

Όλος ο θυμός είχε βγει στην επιφάνεια. Είχε τολμήσει να της πειράξει

Τον είδε στο μπαρ να της φωνάζει και να την παίρνει με την βία. Δεν τον ήθελε κοντά της Κάτι πάνω του δεν του άρεσε. Μέχρι να βγει εκείνος από το μπαρ είχαν ήδη εξαφανιστεί

Ανησυχία τον κατέκλεισε. Σαν τρελός έκανε. Μπήκε στο αυτοκίνητο του και ξεκίνησε να τους ψάχνει

"Στράτο αστον. Θα τον σκοτώσεις" το άγγιγμα της αρκετό για να τον σταματήσει, απαλό σαν του αγγέλου

"Πάμε να φύγουμε σε παρακαλώ" του είπε ξανά, τα ματιά της ήταν κόκκινα, έκλαιγε, κρύωνε. Ήταν φοβισμένη

Την πήρε στην αγκαλιά του θέλοντας να της δώσει ασφάλεια.
Μπήκαν στο αυτοκίνητο και ξεκίνησαν για το σπίτι της

Εκείνο το βράδυ ήταν η αρχή τους

Γύρισαν στο σπίτι της Δανάης μετά από μισή ώρα .Η Δανάη κοιτούσε ανέκφραστη κατά την διάρκεια της διαδρομής έξω. Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που θα μπορούσε να γίνει. Αν δεν ήταν ο Στράτος αυτό το κτήνος θα...Ούτε να το σκεφτεί δεν μπορούσε. Αηδίαζε και μόνο στην σκέψη.

Πως είχε κάνει το λάθος να τον αφήσει να της το κάνει αυτό; Έπρεπε να το είχε τελειώσει νωρίτερα. Ήξερε από την αρχή πως δεν ένιωθε τίποτα για αυτόν. Φερόταν περίεργα κάθε φορά που ήταν μόνοι τους. Έπρεπε να το καταλάβει πως ήθελε να την ρίξει στο κρεβάτι του ''θεέ μου είμαι τόσο χαζή'' αναφώνησε άξαφνα, ενώ τα δάκρυα της δραπέτευσαν κυλώντας σαν ορμητικό ποτάμι πάνω στο πρόσωπο της

''Δανάη'' την πλησίασε ,κάθισε δίπλα της και με τον αντίχειρα του σήκωσε το πηγούνι της αναγκάζοντας την να τον κοιτάξει ''δεν είσαι χαζή και προπαντός δεν φταις εσύ για ότι έγινε. Ο τύπος ήταν τρελός. Αν με άφηνες θα τον σκότωνα τον αλήτη'' είπε σφίγγοντας τις γροθιές του, ήταν θυμωμένος με τον εαυτό που είχε επιτρέψει να γίνει κάτι τέτοιο. Έπρεπε να της είχε μιλήσει, να την προλάβει πριν φτάσουν εδώ τα πράγματα

Αφού ένιωθε πράγματα για εκείνη Κάθε φορά που την κοιτούσε ήθελε να την αρπάξει και να την φιλήσει. Την σκεφτόταν συνέχεια..Δεν υπήρχε αμφιβολία πως του άρεσε

''Στράτο φοβήθηκα τόσο πολύ νόμιζα...'' αποκρίθηκε κλαίγοντας. Ο Στράτος δε το σκέφτηκε περισσότερο. Τύλιξε τα χέρια του γύρω της και την έκλεισε μέσα στην ζεστή του αγκαλιά

''Δανάη..'' τα βλέμματα τους συναντήθηκαν και έμειναν εκεί μερικά λεπτά χωρίς να μιλάνε ''μου αρέσεις'' είπαν ταυτόχρονα και οι δύο με την έκπληξη να ζωγραφίζεται στα πρόσωπα τους ''μου αρέσεις πολύ γαμωτο'' είπε εκείνος ξανά και χωρίς προειδοποίηση την φίλησε...

Έτσι απρόσμενα όπως και η επιθυμία να την κάνει δική του. Όχι όμως σαν εκείνες που έπεφταν στο κρεβάτι του και τις έδιωχνε. Την Δανάη την ήθελε ολοκληρωτικά δική του.Να την κλείνει σφιχτά στην αγκαλιά του και να την φιλάει μέχρι να της κοπεί η ανάσα.Να κοιμούνται και να ξυπνάνε μαζί... Να ειναι η δική του γυναίκα... Το κορίτσι της καρδιάς του..

Δύο εβδομάδες αργότερα και μετά το τέλος της περιπέτειας με τον Ιάκωβο η Δανάη και ο Στράτος ήταν επίσημα μαζί

Ο Στράτος προσπαθούσε να της δείχνει πόσο την αγαπά. Άμαθος από σχέσεις και αγάπες έκανε ότι μπορούσε για εκείνη

Το ίδιο και η Δανάη!

Σήμερα ήταν η μέρα που η Δανάη θα γινόταν δική του. Ήθελε να είναι σίγουρη πρώτα. Ο Στράτος τα είχε όλα κανονισμένα.

Είχε διακοσμήσει το σπίτι του κατάλληλα. Πρώτα την κάλεσε για φαγητό. Με την βοήθεια της αδερφής του τα έκανε όλα, η οποία είχε μείνει έκπληκτη από την τεράστια αλλαγή του αδερφού της

Η Δανάη εννιά η ώρα ακριβώς ήταν έξω από το σπίτι του. Φορούσε ενα σχετικά μαύρο μακρύ φόρεμα που κολάκευε το σώμα και τις καμπύλες της.Με άνοιγμα κοντά στο στήθος και ένα μεγάλο σχίσιμο στο πόδι

Σωστή γυναίκα!!

Ο Στράτος την είχε βοηθήσει να ανακαλύψει μια νέα πτυχή του εαυτού της. Πλέον δεν φορούσε φαρδιά ρούχα αλλά παντελόνια και μπλούζες που την κολάκευαν

"Είναι πολύ ωραία. Όλα. Το φαγητό. Η διακόσμηση... Εσύ! "
Παραδέχτηκε αθώα

Ο Στράτος της χαμογέλασε. Άφησε το ποτήρι με το κρασί κάτω και σηκώθηκε όρθιος. Πήγε προς το μέρος της και στάθηκε πίσω της. Παραμέρισε τα μαλλιά της και άρχισε να αφήνει μικρά φιλιά κατά μήκος του λαιμού της. Την δάγκωνε ελαφρά δημιουργώντας της μικρά κόκκινα σημάδια. Σημάδια που δήλωναν ότι πλέον ήταν μόνο δική του

Την ανάγκασε να σηκωθεί. Χωρίς να την αφήσει να γυρίσει ξέλυσε με τα δόντια του το κορδόνι που έδενε το φόρεμα με αποτέλεσμα να πέσει κάτω με μιας.

Στεκόταν μπροστά του με τα εσώρουχα. Την γύρισε πρόσωπο με πρόσωπο και επιτέθηκε στα σαρκώδη χείλη της. Η γλώσσα του βρήκε εύκολα την δική της. Το δικό του φιλί έγινε κτητικό και ακόμα πιο παθιασμένο

Με την βοήθεια του τύλιξε τα πόδια της γύρω από την μέση του. Την οδήγησε στο δωμάτιο του

Ξάπλωσαν μαζί στο κρεβάτι ενώ δεν ξεκόλλησε ούτε στιγμή τα χείλη του από τα δικά της. Σιγά της αφαίρεσε τα ρούχα. Έμεινε γυμνή μπροστά στά του. Θαύμασε το κορμί της. Ξεκίνησε να τη φιλά σε κάθε εκατοστό του κορμιού της. Η καυτή του ανάσα,τα χάδια, τα φιλιά του την έκαναν να τρέμει

Το χέρι του πάνω στο κέντρο της θηλυκότητας της ξεκίνησε ένα νέο παιχνίδι στέλνοντας την στον παράδεισο

Το μόνο που ακουγόταν μέσα στην ησυχία της νύχτας ήταν η απόλαυση που ένιωθαν και οι δυο
Ώθησε τον εαυτό του μέσα της χωρίς προειδοποίηση.Ο πόνος γρήγορα μετατράπηκε σε ηδονή Ένας βαθύς αναστεναγμός βγήκε από τα δικά της χείλη και ακολούθησαν και άλλοι...

Τελείωσαν μαζί φωνάζοντας ο ένας το όνομα του αλλού

Όλη νύχτα έκαναν ερωτα. Είχαν γίνει πλέον ένα...

                         ****

Η Δανάη και ο Στράτος ήταν μαζί. Είχαν να μάθουν πολλά ο ένας από τον άλλον

Η Δανάη ήταν μια κοπέλα χωρίς αυτοπεποίθηση. Είχε παραμελήσει τον εαυτό της γιατί είχε σταματήσει να πιστεύει.

Ο Στράτος ήταν ένας άνδρας, που περνούσε τα βράδια του με διαφορετική γυναίκα κάθε φορά. Δεν είχε βρεθεί αυτή η κάποια που θα τον έκανε να ρισκάρει και να μπει στο τρυπάκι της σχέσης. Δεν είχε προσέξει όλο αυτόν τον καιρό την Δανάη γιατί η ίδια δεν το είχε επιδιώξει. Δεν θέλησε να την αλλάξει, δεν θέλησε να την κάνει κάποια άλλη απλά την βοήθησε να αγαπήσει τον εαυτό της

/Ο έρωτας έρχεται απρόσμενα. Δεν σε ρωτάει για ποιον θα χτυπήσει η καρδιά σου.Ερωτεύεσαι σε χρόνο μηδέν.Όλα τα αλλα ειναι παιχνίδι για τον έρωτα

Δύσκολος αντίπαλος. Μην του πας κόντρα/

Ο έρωτας τους φούντωνε με το πέρασμα των χρόνων ώσπου ήρθε η στιγμή που υποδέχτηκαν και το πρώτο τους παιδί. Την μικρή τους ηλιαχτίδα.