Από τον ήσυχο ύπνο μου με βγάζει ο ήχος της πόρτας και ανοίγω το κινητό μου να δω τι ώρα είναι. Τρεις και πενήντα ενιά, σε ένα λεπτό θα χτυπούσε.

-Έρχομαι!! φωνάζω και σέρνομαι μέχρι την πόρτα.

-Κοιμόσουν; με ρωτάει ξαφνιασμένος.

-Τι να έκανα ας πούμε; Να έσκαβα; του απαντάω και επιστρέφω στο κρεβάτι μου όπου σωριάζομαι.

-Γιατί έχεις νεύρα; με ρωτάει αφού ξαπλώνει δίπλα μου.

-Γιατί κοιμόμουν!

-Δεν είχαμε πει ότι θα έρθω;

-Το είχαμε πει, αλλά θέλω λίγη ώρα να συνέλθω.

-Εκτός αν σε κάνω εγώ να συνέλθεις γρήγορα.. λέει και με πιάνει από τη μέση για να με φέρει κοντά του.

Η αλήθεια είναι ότι κάνει φιλότιμες προσπάθειες να με ξυπνήσει, αλλά με το ζόρι κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά. Βασικά, δεν τα κρατάω ανοιχτά, για να πω και την αλήθεια.

-Είδες τον Άρη; με ρωτάει διακόπτοντας απότομα.

-Τον είδα, απαντάω βαριεστημένα που αρχίζει η ανάκριση.

-Πού βρεθήκατε;

-Στο δωμάτιό του, λέω και προετοιμάζομαι για τον καβγά που βλέπω να έρχεται.

-Τι είπαμε ρε Άρια;

-Δεν μπορούσε να φύγει από το δωμάτιο ρε Άλεξ! Τι ήθελες να γίνει καμιά φασαρία λίγο πριν τον αγώνα;

-Ήταν και ο άλλος εκει;

-Συγγνώμη που ήταν στο δωμάτιό του την ώρα ξεκούρασης! Ακούς τι λες μωρέ Άλεξ;

-Καταρχήν μην αρπάζεσαι, γιατί όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται.

-Αφού ξεκίνησες την ανάκριση πάλι!

-Καμία ανάκριση δεν ξεκίνησα. Ρώτησα μόνο να μάθω τι έγινε. Για άλλο ήθελα να μιλήσουμε, σου το είχα πει από πριν.

-Ωραία, πες μου!

-Άρια, έχεις σκεφτεί καθόλου το ενδεχόμενο να βρεθούμε με τον ΠΑΣ στον τελικό;

-Μου έχει περάσει από το μυαλό, αλλά κάτσε να γίνει πρώτα και μετά βλέπουμε..

-Όχι μετά βλέπουμε Άρια, πρέπει να το συζητήσουμε.

-Να συζητήσουμε τι ρε Άλεξ; Γιατί βιάζεσαι; Ο ΠΑΣ παίζει με το μεγαθήριο, είναι πολύ δύσκολο να περάσει. Κι εμείς δεν παίζουμε με τη Βέροια, ολόκληρο Παναθηναϊκό έχουμε να αντιμετωπίσουμε.

-Μωρό μου, δεν σου λέω ότι θα γίνει αυτό σίγουρα, αλλά υπάρχει ως ενδεχόμενο. Τι θα γίνει τότε; Πώς θα νιώσεις; Θα είσαι σε θέση να παίξεις;

-Περίμενε, περίμενε. Τι προσπαθείς να μου πεις;

-Δεν προσπαθώ να σου πω κάτι. Απλά θέλω να είσαι συνειδητοποιημένη στον αγώνα που θα πάμε να δούμε!

-Άλεξ, άκου να σου πω, θα σου μιλήσω ξεκάθαρα! Είμαι ΠΑΣ από μικρό παιδί και τον υποστηρίζω σε όλα, ακόμα και στην κολύμβηση ρε παιδί μου, πόσο μάλλον την ομάδα της Κ17 της οποίας πριν λίγους μόνο ήμουν μέλος της. Οπότε, αυτά τα ενενήντα λεπτά που θα είμαστε στο γήπεδο θα υποστηρίζω τον ΠΑΣ με όλο μου το είναι. Θα τραγουδάω και συνθήματα άμα τύχει, θα σηκώσω πανό, θα μπω μέσα να πανηγυρίσω! Κατάλαβες;

-Μωρό μου, να το συζητήσουμε. Θα πάμε όλοι μαζί σαν αποστολή του ΠΑΟΚ να παρακολουθήσουμε το παιχνίδι. Μπορείς να υποστηρίζεις τον ΠΑΣ, αλλά δεν χρειάζεται να φτάσουμε σε ακρότητες έτσι; Θα μας σχολιάζει όλος ο κόσμος.

-Να σου πω, τζάμπα χαλάς το σάλιο σου. Κουμάντο στα συναισθήματά μου δεν κάνει κανείς, ούτε καν εγώ. Ό,τι νιώσω αυτό θα κάνω. Κατανοητό;

-Άρια, παρόλα αυτά, ελπίζω να θυμάσαι σε ποια ομάδα ανήκεις πια! Εννοώ, αν ο ΠΑΣ περάσει, δεν πρέπει να επηρεαστείς και να το κλείσουμε το μαγαζί. Θα παλέψουμε να περάσουμε και να πάρουμε την κούπα. Να πάρουμε την κούπα από τον ΠΑΣ Άρια, όσο δύσκολο κι αν θα είναι αυτό για εσένα!!

-Άλεξ, ξέρω πολύ καλά πού ανήκω και τι πρέπει να κάνω για αυτήν την ομάδα! Δεν χρειάζομαι συμβουλές.

-Μωρό μου, πρέπει να ηρεμήσεις. Εγώ θέλω να σε βοηθήσω, σταμάτα να είσαι τόσο απόλυτη.

-Εντάξει, συγγνώμη. Αλλά προσπάθησε να με καταλάβεις. Αν οι γονείς μου δεν είχαν χωρίσει, τώρα δεν θα ήμουν εδώ. Σε λίγες ώρες θα έπαιζα και θα ευχόμουν να βρεθούμε στον τελικό για να σας πάρουμε την κούπα!!

-Κοίτα πώς τα φέρνει η ζωή.. Είμαι πολύ κακός που χαίρομαι που χώρισαν οι γονείς σου;

-Μπορεί να είσαι λίγο, αλλά σ' αγαπάω.. Λίγο όμως, μην φανταστείς!

-Ναι, ξέρω.. λέει και με τραβάει κοντά του.

-Πρέπει να κατεβούμε Άλεξ! λέω μετά από λίγο αφού τσεκάρω το κινητό μου.

-Τι ώρα πήγε;

-Παρά δέκα, σήκω.

-Καλά.. δυσανασχετεί και σηκωνόμαστε για να φύγουμε.

Φτάνουμε πρώτοι στη ρεσεψιόν, σύντομα όμως μαζεύονται και όλοι οι υπόλοιποι. Στις πέντε ακριβώς μπαίνουμε στο λεωφορείο και ένα τέταρτο αργότερα φτάνουμε στο γήπεδο. Παίρνουμε τις θέσεις μας στις κερκίδες, όμως παίρνω τηλέφωνο τη μαμά για να δω πού είναι. Λογικά θα πρέπει να έχει φτάσει.

-Έλα Άρια, πού είσαι;

-Τώρα μπήκαμε στο γήπεδο, εσύ πού είσαι;

-Κι εγώ εδώ είμαι. Πού κάθεσαι να έρθω να σε δω;

-Όχι, όχι, θα έρθω εγώ μαμά. Πού ακριβώς είσαι;

-Όπως μπαίνεις, τέρμα δεξιά. Έλα προς τα εδώ και θα σε δω.

-Εντάξει, κλείσε. Έρχομαι.

Αφήνω για λίγο τον Άλεξ και πηγαίνω προς τη μαμά. Τη βλέπω τελικά να κάθεται μαζί με την κυρία Κατερίνα, τη μαμά του Άγγελου και ανεβαίνω τις σκάλες για να τις φτάσω.

-Καλώς την!! με καλωσορίζουν και οι δύο και με αγκαλιάζουν.

-Τι κάνετε; Πότε ήρθατε;

-Πριν από μια – δυο ώρες. Πήγαμε στο ξενοδοχείο να αφήσουμε τα πράγματά μας, φάγαμε κάτι πρόχειρο και ήρθαμε.. απαντάει η μάνα μου.

-Εσύ πώς είσαι; Αγχωμένη για αύριο; με ρωτάει η κυρία Κατερίνα.

-Προς το παρόν αγχωμένη για σήμερα. Όπως και τα παιδιά. Μακάρι να περάσουν, το αξίζουν! Έχουν δουλέψει τόσο πολύ και ήταν σταθεροί όλη τη χρονιά!

-Μακάρι Άρια κορίτσι μου. Είδες καθόλου τον Άγγελο; Πώς είναι; Το πρωί μόνο μιλήσαμε.. με ρωτάει για το γιο της.

-Ναι, τον είδα το μεσημέρι. Εντάξει, έχει λίγο άγχος, φυσιολογικό είναι. Μην τον φοβάστε τον Άγγελο, ξέρει να διαχειρίζεται τέτοιες στιγμές! την καθησυχάζω.

-Σε ευχαριστώ που ακόμα ενδιαφέρεσαι. Ο Άγγελος σε αγαπάει πολύ!

-Κι εγώ τον νοιάζομαι κυρία Κατερίνα. Μην ανησυχείτε, όλα θα πάνε καλά. Πρέπει να επιστρέψω πίσω. Θα τα πούμε μετά.

-Γεια σου Άρια! με χαιρετούν και οι δυο με ένα στόμα, μια φωνή.

Επιστρέφω στη θέση μου και περιμένω σε αναμμένα κάρβουνα να αρχίσει ο αγώνας. Τα λεπτά μου φαίνονται να περνούν σαν αιώνες, όταν επιτέλους οι παίκτες τελειώνουν το ζέσταμα και αναχωρούν για τα αποδυτήρια.

-Επιτέλους!! αναφωνώ όταν βγαίνουν επιτέλους οι παίκτες των δύο ομάδων μαζί με τους διαιτητές.

Οι παίκτες των δύο ομάδων χαιρετιούνται, βγάζουν την καθιερωμένη αναμνηστική φωτογραφία και στη συνέχεια ο Άγγελος, ως αρχηγός του ΠΑΣ, μαζί με τον αρχηγό του Ολυμπιακού πλησιάζουν το διαιτητή για να δούμε ποια ομάδα θα ξεκινήσει το παιχνίδι. Ο διαιτητής βάζει τον Άγγελο να διαλέξει κορώνα ή γράμματα. Ο Άγγελος του λέει κάτι που εμείς δεν ακούμε από τόσο μακριά και ο διαιτητής πετάει το κέρμα στον αέρα.

-Κορώνα πες!! σκέφτομαι δυνατά και εισπράττω ένα δολοφονικό βλέμμα από τον Άλεξ.

Ο διαιτητής δείχνει τη σέντρα στον αρχηγό του Ολυμπιακού κι εγώ σφίγγω τις γροθιές μου ικανοποιημένη. Πάντα με τον Άγγελο θέλαμε τη σέντρα στο δεύτερο ημίχρονο, άγνωστο το γιατί. Πάντως έπιανε συνήθως, οπότε ας το θεωρήσω καλό σημάδι. Οι παίκτες παίρνουν τη θέση τους στο γήπεδο και ο διαιτητής σφυρίζει την έναρξη του αγώνα με τον Ολυμπιακό να βρίσκεται στη σέντρα. Μαζεύομαι, λοιπόν, πίσω στη θέση μου – προς το παρόν – και προσπαθώ να παρακολουθήσω ήσυχη τον αγώνα. Όλο και κάτι με κάνει να πεταχτώ όμως από τη θέση μου: μια ένα σφύριγμα του διαιτητή κατά του ΠΑΣ, μια κανένα λάθος των παλιών μου συμπαικτών, μια κανένα σκληρό μαρκάρισμα των Ολυμπιακών είναι αρκετά για να βγει ο νταλικέρης που κρύβω μέσα μου. Ευτυχώς υπάρχει και ο Άλεξ που με συνεφέρνει πού και πού πριν με γράψουν οι εφημερίδες.

Έχουμε φτάσει στο δέκατο λεπτό και δεν υπάρχει καμία αξιόλογη φάση από τις δύο ομάδες. Ο Ολυμπιακός δείχνει να ελέγχει το παιχνίδι, ο ΠΑΣ όμως φαίνεται αποφασισμένος να μην καταθέσει εύκολα τα όπλα. Στο δωδέκατο λεπτό, ο ΠΑΣ κερδίζει το πρώτο κόρνερ του αγώνα και ο Νίκος αναλαμβάνει να το εκτελέσει από τα αριστερά. Ο Νίκος έχει δυνατό πόδι και καλό στόχο και ενώ παίρνει φόρα να εκτελέσει, το μάτι μου παίρνει τον Άγγελο που έχει καταφέρει να ξεφύγει από τους αμυντικούς του Ολυμπιακού και βρίσκεται αμαρκάριστος. Μακάρι να τον έχει δει ο Νίκος! Η μπάλα έρχεται με δύναμη μέσα στη μικρή περιοχή του Ολυμπιακού, ο Άγγελος πηδάει στον αέρα πιο ψηλά από τον αμυντικό που βρίσκεται κοντά του και πιάνει μια επιδέξια, δυνατή κεφαλιά προς το τέρμα. Έχοντας μαρμαρώσει στη θέση μου, με το δεξί μου χέρι να έχει γαντζωθεί πάνω στον αριστερό μηρό του Άλεξ, παρατηρώ τη μπάλα η οποία κατευθύνεται προς το τέρμα. Ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού εκτινάσσεται προς τη μπάλα, την ακουμπάει με τα ακροδάχτυλά του, αλλά δεν καταφέρνει να την αποκρούσει και να της αλλάξει πορεία, με αποτέλεσμα να καταλήγει στα δίχτυα.

Πριν προλάβω να συνειδητοποιήσω τι έχει συμβεί, βλέπω ξαφνικά ένα κινούμενο μπλε τσούρμο να τρέχει και να πανηγυρίζει, ενώ από τον πάγκο του ΠΑΣ ακούγεται «Γκοοολ!!!». Για πότε βρίσκομαι στα κάγκελα της κερκίδας και χειροκροτάω έξαλλα ούτε που το καταλαβαίνω! Ο Άγγελος φαίνεται να ηρεμεί τους συμπαίκτες τους λέγοντάς τους πως είναι ακόμα πολύ νωρίς και δεν χρειάζονται πολλοί πανηγυρισμοί, αλλά συγκέντρωση για να διατηρήσουν το προβάδισμα και θαυμάζω ακόμη μια φορά την ψυχραιμία αυτού του παιδιού σε μια τόσο ευαίσθητη στιγμή. Πράγματι, οι παίκτες του ΠΑΣ προσγειώνονται και επιστρέφουν στις θέσεις τους ξανά για να συνεχιστεί το παιχνίδι.

Ο Ολυμπιακός αμέσως δείχνει να ξεπερνάει το σοκ και αποφασισμένος κλείνει τον ΠΑΣ στην περιοχή του για ένα διάστημα περίπου δέκα λεπτών, με δύο επικίνδυνες φάσεις που ένιωσα το έμφραγμα να έρχεται. Όμως ο τερματοφύλακας του ΠΑΣ και τις δύο φορές είναι σωστά τοποθετημένος και αντιδρά ψύχραιμα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει καμία ανησυχία τελικά για την ομάδα του. Μετά το δεκάλεπτο ξέσπασμα του Ολυμπιακού ο ΠΑΣ καταφέρνει να κερδίσει ξανά μέτρα στο γήπεδο, χωρίς όμως να καταφέρνει κάτι ουσιαστικό και επικίνδυνο για την εστία του Ολυμπιακού.

Μπαίνοντας στο τριάντα, ο ΠΑΣ κερδίζει ακόμη ένα κόρνερ και ο Νίκος αναλαμβάνει την εκτέλεσή του ξανά.

-Πάμε Νικολάκη!! Όπως πριν!! φωνάζω από την κερκίδα δυνατά.

Παίρνει λίγα μέτρα φόρα, εκτελεί, η μπάλα φτάνει με μεγάλη ταχύτητα στην περιοχή, ένας αμυντικός όμως τη διώχνει προς τα μπροστά και ξαφνικά ένα ερυθρόλευκο σύνολο τρέχει προς την περιοχή του ΠΑΣ.

-Ωχ, ωχ.. μουρμουρίζω ανήσυχη, καθώς βρίσκονται πέντε παίκτες του Ολυμπιακού απέναντι σε τρεις Γιαννιώτες, εκ των οποίων ο ένας είναι ο τερματοφύλακας.

Η μπάλα πηγαίνει στον παίκτη του Ολυμπιακού που προπορεύεται από τους υπόλοιπους κι αυτός έχει μπροστά του μόνο τον Άρη και τον τερματοφύλακα.

-Άρη κάνε κάτι!! φωνάζω έτοιμη να πεθάνω από την ταχυκαρδία, ενώ ο Άρης τρέχει με δύναμη προς τον αντίπαλό του.

-Τάκλιν!! φωνάζει κάποιος δίπλα μου που η φωνή του μοιάζει με του Άλεξ, αλλά τώρα δεν προλαβαίνω να το διευκρινίσω.

Πράγματι, μόλις ο Άρης φτάνει κοντά στον παίκτη του Ολυμπιακού πέφτει στο έδαφος και με το δεξί του πόδι βρίσκει τη μπάλα ανάμεσα στα πόδια του αντιπάλου και την απομακρύνει αρκετά. Αμέσως ο τερματοφύλακας τρέχει και μπλοκάρει τη μπάλα και όλοι όσοι βρίσκονται στις κερκίδες χειροκροτούν το υποδειγματικό τάκλιν του Άρη, που θα ζήλευε και επαγγελματίας αμυντικός.

-Ουφ! ξεφυσσάω ανακουφισμένη και κάθομαι ξανά στη θέση μου, ενώ ο τερματοφύλακας δίνει συνέχεια στο παιχνίδι.

-Φτηνά τη γλίτωσαν.. μου λέει ο Άλεξ από δίπλα μου.

-Φτηνά δε λες τίποτα! Να σου πω, εσύ φώναξες στον Άρη να κάνει τάκλιν πριν; θυμάμαι την απορία μου.

-Ναι.. λέει διστακτικά αποφεύγοντας να με κοιτάξει.

-Μπα; Τι άγχος είχες εσύ μη φάει γκολ ο ΠΑΣ; τον ρωτάω καχύποπτη.

-Δεν είχα εγώ άγχος! Εσύ είχες και.. αφού είχες εσύ είχα κι εγώ! παραδέχεται και με αφήνει άφωνη.

-Σε λατρεύω, ανάθεμά σε! Κάτι τέτοιες ώρες αισθάνομαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο!! λέω και του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο.

-Εγώ δεν με αναγνωρίζω.. Έλα πρόσεχε το παιχνίδι τώρα! αποφεύγει τη συζήτηση και στρέφουμε ξανά την προσοχή μας στον αγώνα.

Τα επόμενα λεπτά κυλούν χωρίς καμία μεγάλη φάση, ο Ολυμπιακός όμως είναι κυρίαρχος στο παιχνίδι και δείχνει ότι δεν θα αργήσει να κάνει τη ζημιά. Τουλάχιστον να καταφέρει ο ΠΑΣ να διατηρήσει το σκορ μέχρι το ημίχρονο!!

Στο τεσαρακοστό λεπτό μία τεράστια ευκαιρία του Ολυμπιακού μας κάνει όλους να πεταχτούμε από τη θέση μας – για διαφορετικούς βέβαια λόγους τον καθένα. Μετά από μια συνεχή πολιορκοία στην περιοχή του ΠΑΣ, το δεκάρι του Ολυμπιακού καταφέρνει να ξεμαρκαριστεί και κινούμενος από τα αριστερά βγάζει μία σέντρα στη μικρή περιοχή, κάποιος πιάνει μία δυνατή κεφαλιά και τη σμπρώχνει προς τη δεξιά γωνία του τέρματος, με τον τερματοφύλακα του ΠΑΣ να βρίσκεται στην άλλη γωνία. Κι εκεί που όλοι περιμένουν το γκολ, πετάγεται ένας αμυντικός του ΠΑΣ και με υπερπροσπάθεια πηδάει και διώχνει τη μπάλα πάνω στη γραμμή, πέφτοντας πάνω στο δοκάρι και στη συνέχεια στο έδαφος. Όλοι οι θεατές μαρμαρώνουν στις θέσεις τους, ενώ στο γήπεδο όλοι τρέχουν πάνω από τον πεσμένο στο έδαφος αμυντικό.

-Τουλάχιστον δεν μπήκε το γκολ! μουρμουρίζω ανακουφισμένη και τεντώνομαι για να δω τι γίνεται με τον τραυματισμένο.

Ο διαιτητής καλεί στον αγωνιστικό χώρο τους γιατρούς, οι οποίοι με το φορείο τον μεταφέρουν εκτός για να συνεχιστεί το παιχνίδι. Ο Άγγελος εμψυχώνει τους συμπαίκτες του για να μην αποσυγκεντρωθούν από την απώλεια της ομάδας και ετοιμάζονται για το κόρνερ. Ο τερματοφύλακας μπλοκάρει εύκολα τη μπάλα και δίνει συνέχεια στο παιχνίδι με προϋποθέσεις επίθεσης για τους Γιαννιώτες. Ο ΠΑΣ τελικά κάνει ένα σουτ, το οποίο όμως δεν έχει τύχη και μόλις η μπάλα βγαίνει έξω, ο Κώστας ζητάει από το διαιτητή να κάνει αλλαγή. Ο τραυματίας παίκτης του ΠΑΣ βρίσκεται ακόμα ξαπλωμένος, με τους γιατρούς να είναι ακόμη από πάνω του κι έτσι ο Κώστας αναγκάζεται να κάνει την πρώτη υποχρεωτική αλλαγή στον αγώνα, πράγμα που δεν είναι και ό,τι καλύτερο, γιατί σίγουρα βγάζει το πλάνο του εκτός.

Τα υπόλοιπα λεπτά του αγώνα μέχρι να λήξει το πρώτο ημίχρονο κυλούν χωρίς καμία ιδιαίτερη ανησυχία και για τις δύο ομάδες και όταν ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη οι παίκτες αναχωρούν για τα αποδυτήρια, ενώ και ο τραυματισμένος παίκτης του ΠΑΣ σηκώνεται από το φορίο, συνοδευόμενος όμως πάντα από τους γιατρούς. Μακάρι να μην έπαθε κάτι σοβαρό!!

-Δύσκολα τα πράγματα για τους δικούς σου!! μου λέει ο Άλεξ.

-Μπορείς να μην είσαι τόσο απισιόδοξος; Μην ξεχνάς ότι προηγούνται 1-0! του υπενθυμίζω.

-Ο Ολυμπιακός φαίνεται αποφασισμένος Άρια..

-Το «αποφασισμένος» από το «βάζω δυο γκολ» απέχει πολύ Άλεξ! πεισμώνω εγώ.

-Αν είχε μπει το γκολ στο σαράντα θα απείχε πολύ λιγότερο.. Ας είναι καλά το παιδί που θυσιάστηκε!

-Ωραία. Μπορούμε να σταματήσουμε να το συζητάμε τώρα; Θα δούμε τι θα γίνει στο δεύτερο ημίχρονο.. Υπομονή!

-Εντάξει.. δέχεται και σταματάει επιτέλους να με τσιτώνει.

Τα πράγματα είναι όντως δύσκολα για τον ΠΑΣ κι ας μην το παραδέχτηκα στον Άλεξ. Έκανε μάλλον το λάθος να προηγηθεί νωρίς και να αφυπνίσει εντελώς τον Ολυμπιακό που είναι ανώτερος από τον ΠΑΣ. Γιατί, όντως, μετά το γκολ ο Ολυμπιακός σχεδόν τον έχει κλείσει στο μισό γήπεδο, με ελάχιστες εξαιρέσεις, για να μην αναφέρω τις δύο τεράστιες ευκαιρίες για γκολ..

Ελπίζω να ηρεμήσουν στο ημίχρονο και να μπουν πιο οργανωμένοι και ψύχραιμοι, γιατί αλλιώς δεν νομίζω πως έχουν καμία τύχη!

Σε λίγο οι παίκτες των δύο ομάδων ξαναβγαίνουν στο γήπεδο και το δεύτερο ημίχρονο είναι έτοιμο να αρχίσει. Ο ΠΑΣ βρίσκεται στη σέντρα και ξεκινάει το παιχνίδι, με τα πρώτα λεπτά να είναι ήρεμα, μέχρι οι παίκτες να βρουν το ρυθμό τους. Ο ΠΑΣ δείχνει να έχει βρει τα πατήματά του στο γήπεδο, σε σχέση με το πρώτο ημίχρονο, και αυτό έρχεται να αποδείξει στο τεσαρακοστό όγδοο λεπτό, όταν με μια οργανωμένη επίθεση απειλεί την εστία του τερματοφύλακα του Ολυμπιακού, ο οποίος, όμως, βρίσκεται στη σωστή θέση τη σωστή στιγμή και διώχνει σε κόρνερ τη μπάλα, που πήγαινε με δύναμη προς το τέρμα, μετά από σουτ του Άγγελου.

Το παιχνίδι συνεχίζεται με αρκετές ευκαιρίες και από τις δύο ομάδες, καθώς ο ΠΑΣ κατάφερε να βγει από την αδράνεια του πρώτου ημιχρόνου, καμία όμως από τις δύο δεν καταφέρνει να φτάσει στο γκολ, με την παλία μου ομάδα να διατηρεί το προβάδισμα από το δωδέκατο λεπτό. Όσο περνάει η ώρα, στο χορτάρι σημειώνονται δυνατές μονομαχίες, ακόμα και για ένα πλάγιο άουτ, σκληρά μαρκαρίσματα, αρκετές κίτρινες κάρτες, ωραίες ευκαιρίες, μεγάλες επεμβάσεις από τους τερματοφύλακες, ενώ και οι είκοσι δύο παίκτες βγάζουν πάθος και παλεύουν οι μεν να κρατήσουν το υπέρ τους σκορ και αν είναι δυνατόν να πετύχουν ένα ακόμη γκολ, που θα τους δώσει ανάσες και ασφάλεια, και οι δε να σκοράρουν τουλάχιστον ένα τέρμα, για να φέρουν το παιχνίδι στα ίσια κι από εκεί και πέρα να τα δώσουν όλα για να βρουν δίχτυα ξανά και να πάρουν την πρώτη θέση του μεγάλου τελικού!

Φτάνοντας πλέον στο ογδοηκοστό πέμπτο λεπτό, ο Κώστας πραγματοποιεί τη δεύτερη αλλαγή, ενώ απομένουν μόνο δέκα λεπτά συν τις όποιες καθυστερήσεις για το τέλος του αγώνα. Χονδρικά ένα τέταρτο περίπου που πρέπει ο ΠΑΣ να αντέξει στην πίεση του Ολυμπιακού, για να καταφέρει να προκριθεί. Και κάπου εδώ ξεκινούν οι παλιοί μου συμπαίκτες τις «πονηριές» που όλοι κάνουν σε ανάλογες περιπτώσεις. Ο παίκτης που βγαίνει για αλλαγή προχωράει αργά αργά, για να ξοδέψει χρόνο, κάποιοι αργούν να σηκωθούν από το έδαφος για να κάνουν καθυστερήσεις, ο τερματοφύλακας αργεί να εκτελέσει τα ελεύθερα, ό,τι τέλος πάντων κάνει κάθε ομάδα που θέλει να ροκανίσει το χρόνο. Ο ΠΑΣ βρίσκεται πολύ κοντά στην έκπληξη των Play Off, καθώς αν δεν αλλάξει κάτι, θα πετάξει εκτός τελικού το μεγαλύτερο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου!!

-Αντέξτε!! Λίγο ακόμη έμεινε!! φωνάζω στα παιδιά προσπαθώντας να τα ενθαρρύνω.

Κοιτάζω το χρονόμετρο, απομένουν μόνο πέντε λεπτά για τη συμπλήρωση των ενενήντα. Ο ΠΑΣ κερδίζει κόρνερ και ο Νίκος είναι αυτός που θα εκτελέσει ξανά. Ένα δεύτερο γκολ σε αυτό το χρονικό σημείο, θα ήταν λύτρωση για την ομάδα των Ιωαννίνων! Ο Νίκος εκτελεί, η μπάλα έρχεται στην περιοχή, κάποιος που δεν μπορώ να διακρίνω πιάνει κεφαλιά, την στέλνει όμως πάνω στον τερματοφύλακα, ο οποίος αποκρούει ενστικτωδώς. Η μπάλα, μετά την απόκρουση, φτάνει στον Άγγελο, ο Άγγελος βρίσκει τη μπάλα στον αέρα και με το αριστερό σουτάρει δυνατά και η μπάλα φεύγει με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το τέρμα. Ο τερματοφύλακας εκτινάσσεται, αλλά δεν προλαβαίνει! Η μπάλα κατευθύνεται προς τα δίχτυα...

Κι εκεί που είμαι έτοιμη να αρχίσω να φωνάζω, βλέπω τη μπάλα να σταματάει στο δεξί δοκάρι κι αμέσως μετά ο κεντρικός αμυντικός του Ολυμπιακού διώχνει προς το κέντρο. Πριν καλά καλά ξεπεράσω το σοκ της μεγαλύτερης χαμένης ευκαιρίας του αγώνα, συνειδητοποιώ ότι ο Ολυμπιακός έχει δημιουργήσει τις πιο κατάλληλες συνθήκες αντεπίθεσης, με τρεις παίκτες του να τρέχουν μαζί με τη μπάλα εναντίον δύο του ΠΑΣ και του τερματοφύλακα!! Δαγκώνω το αριστερό μου χέρι για να μην αρχίσω να ωρύομαι από το φόβο και την αγωνία μου, ενώ ο Άλεξ περνάει παρηγορητικά το χέρι του γύρω από τη μέση μου. Να θυμηθώ μετά να του πω κάτι για αυτό. Θεέ μου βάλε το χέρι σου, σε παρακαλώ!!

Το χέρι του όμως βάζει ο τερματοφύλακας, ανεπιτυχώς όμως κι έτσι η μπάλα κατευθυνέται αργά και βασανιστικά προς τα δίχτυα. Και στο σημείο αυτό, ο Ολυμπιακός έρχεται να επιβεβαιώσει την άποψη ότι πολλές φορές το κόρνερ είναι μια καλή ευκαιρία για γκολ για την ομάδα που αμύνεται, αν καταφέρει να οργανώσει μια σωστή αντεπίθεση.

Οι αμυντικοί του ΠΑΣ – που ούτε φάουλ δεν πρόλαβαν να κάνουν – κοιτάζονται έκπληκτοι, ενώ οι συμπαίκτες τους απογοητευμένοι προσπαθούν να πιστέψουν αυτό που έγινε. Αντί να γίνει το 2-0 έγινε το 1-1 και όλα οδηγούν πλέον στην παράταση.

Πράγματι, στα ελάχιστα λεπτά που απομένουν οι δύο ομάδες προσέχουν ιδιαίτερα την άμυνά τους, γιατί ένα λάθος στην προκειμένη στιγμή μπορεί να σημάνει τον αποκλεισμό. Όταν περνούν και τα λεπτά των καθυστερήσεων ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη και οι παίκτες μαζεύονται στον πάγκο της ομάδας τους για το ολιγόλεπτο διάλειμμα και τις οδηγίες του προπονητή.

Δεν χρειάζεται να είμαι εκεί για να ακούσω τι τους λέει ο Κώστας. Τα φαντάζομαι ακριβώς: «Ψυχραιμία, δεν έχει χαθεί τίποτα, είκοσι λεπτά είναι ακόμα πρέπει να τα δώσετε όλα! Μπορείτε να το κάνετε, παλέψτε για να φτάσουμε σε αυτό που αφήσαμε στη μέση. Δεν τελείωσε ο τελικός, πήρε αναβολή! Σε είκοσι λεπτά θα είναι δικός μας..» και διάφορα τέτοια.

Η ψυχολογία, όμως, είναι με το μέρος του Ολυμπιακού κι αυτό οφείλω να το παραδεχτώ! Είναι όλοι τους πεθαμένοι από την κούραση, ευτυχώς όμως ο Κώστας δεν είχε προλάβει να κάνει την τρίτη αλλαγή. Είκοσι καταραμένα λεπτά είναι, πρέπει να καταθέσουν όλες τους τις δυνάμεις.

Τα λεπτά περνούν γρήγορα και ο διαιτητής καλεί τους παίκτες πίσω στο γήπεδο. Το πρώτο ημίχρονο της παράτασης ξεκινάει. Οι παίκτες των δύο ομάδων δείχνουν κουρασμένοι, όμως παλεύουν αξιοθαύμαστα σαν θηρία ανήμερα. Ο χρόνος κυλάει και καμία ομάδα δεν έχει δημιουργήσει ξεκάθαρη ευκαιρία για γκολ, καθώς δεν διακινδυνεύει καμία την άμυνά της. Το παραμικρό λάθος εδώ θα κοστίσει και το γνωρίζουν όλοι καλά. Τα δεκαπέντε λεπτά του πρώτου ημιχρόνου περνούν χωρίς καρδιοχτύπια και οι παίκτες ξεκουράζονται για ένα λεπτό, για να γυρίσουν και να τα παίξουν όλα για όλα στα τελευταία δεκαπέντε λεπτά.

-Πώς τα βλέπεις; ρωτάω τον Άλεξ ανήσυχη.

-Για πέναλτι τη βλέπω την υπόθεση.. παραδέχεται και τρομάζω μόνο στην ιδέα αυτής της ψυχοφθόρας διαδικασίας.

Ο διαιτητής σφυρίζει ξανά. Μένουν άλλα δεκαπέντε λεπτά, αλλιώς ο αγώνας θα κριθεί στα πέναλτι. Με την έναρξη του ημιχρόνου ο ΠΑΣ, μετά από ένα κλέψιμο στη μεσαία γραμμή, δημιουργεί προϋποθέσεις για γκολ. Ο Άρης, που έκλεψε τη μπάλα, βλέπει το Νίκο που είναι πιο μπροστά από όλους και με σέντρα ακριβείας του στέλνει τη μπάλα. Με λίγη προσοχή μπορεί ο Νίκος να ξεφύγει από τον αμυντικό που τον μαρκάρει κι απο εκεί και πέρα να βγει μόνος του με τον τερματοφύλακα. Πράγματι, ο Νίκος μόλις δέχεται τη μπάλα τρέχει μόνος του μπροστά, ο επόπτης όμως σηκώνει το σημαιάκι καταλογίζοντας οφσάιντ κι έτσι τελειώνει άδοξα η προσπάθεια αυτή.

Ο αγωνας συνεχίζεται και πλέον μπαίνουμε στο τελευταίο πεντάλεπτο. Ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού εκτελει ελεύθερο και προσπαθεί να οργανώσει επίθεση. Κάποιος από τα αριστερά βγάζει μια σέντρα και ο κορυφαίος επιθετικός του Ολυμπιακού σουτάρει δυνατά προς την εστία. Όμως ο τερμαοφύλακας του ΠΑΣ λέει ακόμη μια φορά «όχι» και μπλοκάρει την μπάλα κερδίζοντας από όλους το χειροκρότημα. Πέρασε και αυτή η φάση.

Το χρονόμετρο δείχνει «119» και απομένει μόνο ένα λεπτό. Ο ΠΑΣ κερδίζει ένα φάουλ έξω από τη μεγάλη περιοχή. Ο Άγγελος εκτελεί δυνατά, όμως ο τερματοφύλακας μπλοκάρει, έστω και με δυσκολία, και πετάει τη μπάλα μπροστά. Όλοι οι παίκτες του Ολυμπιακού ξεχύνονται προς την αντίπαλη περιοχή. Πίσω έχει μείνει μόνο ο Άρης και άλλος ένας παίκτης. Τα πράγματα είναι δύσκολα, πολύ δύσκολα. Ο Άλεξ μου σφίγγει το χέρι. Ο παίκτης του Ολυμπιακού που προπορεύεται δέχεται τη μπάλα και είναι λίγα μόλις μέτρα έξω από τη μεγάλη περιοχή. Ο Άρης τρέχει κατά πάνω του. Θα κάνει φάουλ σίγουρα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τον σταματήσει. Πράγματι, ο Άρης πιάνει τον παίκτη του Ολυμπιακού από τη φανέλα, τον σπρώχνει και τελικά τον γκρεμίζει στο έδαφος. Ο διαιτητής σφυρίζει αμέσως φάουλ και δείχνει στον Άρη την κόκκινη κάρτα, ο οποίος τη δέχεται χωρίς καμία αντίδραση, καθώς είναι πέρα για πέρα δίκαιη. Ήξερε άλλωστε ότι αυτό θα συμβεί. Στο σημείο όμως αυτό είχε ελάχιστη σημασία, καθώς ο ΠΑΣ θα μείνει με δέκα παίκτες μόνο για λίγα λεπτά και λογικά δεν θα του κοστίσει. Ο Άρης βοηθάει τον παίκτη του Ολυμπιακού να σηκωθεί από το έδαφος, τον αγκαλιάζει και αποχωρεί από το γήπεδο μέσα σε χειροκροτήματα.

Το χρονόμετρο έχει φτάσει στο 120. Το φάουλ του Ολυμπιακού λογικά θα είναι και η τελευταία φάση του παιχνιδιού. Αν μπει γκολ, πηγαίνει στον τελικό, αλλιώς ξεκινάει η διαδικασία των πέναλτι.

Ο παίκτης του Ολυμπιακού εκτελεί, η μπάλα όμως φεύγει πάνω από τα δοκάρια της εστίας του ΠΑΣ και το σφύριγμα του διαιτητή σημαίνει τη λήξη. Εκατόν είκοσι λεπτά παιχνιδιού δεν ήταν αρκετά για να αναδειχτεί νικητής, οι δυο ομάδες έμειναν στο 1-1 – με γκολ του Άγγελου στο δωδέκατο λεπτό και με γκολ του Ολυμπιακού στο ογδοηκοστό έκτο – κι έτι πάμε στα πέναλτι..

Οι προπονητές δίνουν οδηγίες για το ποιοι παίκτες θα εκτελέσουν πρώτοι και στη συνέχεια οι δύο αρχηγοί μιλούν με το διαιτητή για το ποια ομάδα θα ξεκινήσει πρώτη. Ο Άγγελος είναι αυτός που κέρδισε στην αντιστροφή του νομίσματος και διαλέγει να εκτελέσει πρώτη η ομάδα του. Ο διαιτητής τοποθετεί όλους τους παίκτες στο ημικύκλιο της σέντρας – όπως προβλέπει ο κανονισμός – και παίρνει μαζί του τους τερματοφύλακες και τον πρώτο παίκτη του ΠΑΣ που θα εκτελέσει.

Ήδη οι παλμοί της καρδιάς μου έχουν εκτοξευτεί στα ύψη.. Οι δύο αντίπαλοι παίρνουν τις θέσεις τους και στο γήπεδο επικρατεί μια ανατριχιαστική ησυχία. Ένα άστοχο πέναλτι μπορεί να κοστίσει την πρόκριση.

Ο διαιτητής σφυρίζει, ο παίκτης του ΠΑΣ παίρνει φόρα, σουτάρει και η μπάλα πηγαίνει μέσα! Ικανοποιημένοι οι παίκτες του ΠΑΣ χειροκροτούν τον σκόρερ, ενώ οι επόμενοι παίρνουν τη θέση τους. Ο παίκτης του Ολυμπιακού εκτελεί εύστοχα και ισοφαρίζει σε 1-1. Σειρά έχει ο Νίκος, ο οποίος ήταν από τους καλύτερους στον αγώνα. Ακούγεται το καθιερωμένο σφύριγμα, ο Νίκος εκτελεί και...

Ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού πέφτει σωστά και διώχνει τη μπάλα μακριά από τα δίχτυα. Το πρώτο χαμένο πέναλτι είναι γεγονός και ίσως είναι αυτό που θα κρίνει την πρόκριση, τον αποκλεισμό πιο σωστά. Πλέον ο Ολυμπιακός κρατάει την τύχη στα χέρια του.. Ο Νίκος απογοητευμένος γυρίζει στους συμπαίκτες του με μισή καρδιά, κάθεται στο έδαφος και βάζει το πρόσωπό του στα χέρια του. Είμαι σίγουρη ότι κλαίει, τον ξέρω καλά! Ο Άγγελος πηγαίνει από πάνω του για να τον παρηγορήσει, όμως αυτή τη στιγμή για το Νίκο δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς..

Ο επόμενος παίκτης του Ολυμπιακού εκτελεί εύστοχα και κάνει το 1-2. Σειρά του ΠΑΣ: το δεξί μπακ της ομάδας ευστοχεί και ισοφαρίζει προσωρινά σε 2-2. Το «εφτά» του Ολυμπιακού κάνει αυτό που πρέπει και δίνει ξανά προβάδισμα στον Ολυμπιακό. Ο επόμενος είναι ο Άγγελος. Πηγαίνει προς το σημείο του πέναλτι αργά, στήνει τη μπάλα πάνω στην άσπρη βούλα και πηγαίνει λίγα βήματα πιο πίσω. Βάζει τα χέρια του στη μέση και κοιτάζει προς τα πάνω. Είμαι σίγουρη ότι μουρμουρίζει προσευχές. Ο διαιτητής σφυρίζει. Ο Άγγελος παίρνει φόρα. Κλείνω τα μάτια μου και περιμένω..

-Γκοολ!! φωνάζει ο Πάνος από δίπλα μου.

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω τον τερματοφύλακα να μαζεύει τη μπάλα από τα δίχτυα. Μπράβο Άγγελέ μου, λέω από μέσα μου για να μην έχουμε δράματα.

Σειρά έχει το «δέκα» του Ολυμπιακού, ίσως ο καλύτερος παίχτης του στο σημερινό παιχνίδι. Ο τερματοφύλακας του ΠΑΣ παίρνει τη θέση του. Κάνε μια απόκρουση βρε αγόρι μου να μας τρελάνεις! Ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, παίρνει φόρα και σουτάρει στην αριστερή γωνία. Ο τερματοφύλακας πέφτει σωστά και..

Ναι!! Προλαβαίνει τη μπάλα με τα ακροδάχτυλά του κι αυτή κυλάει μακριά από το τέρμα. Ο τερματοφύλακας πηδάει στον αέρα και πανηγυρίζει. Οι συμπαίκτες του τον χειροκροτούν και τον επιδοκιμάζουν. Κρατάει τον ΠΑΣ ζωντανό!! Το σκορ είναι 3-3 και απομένει ένα πέναλτι για την κάθε ομάδα.

Ο τελευταίος επίλεκτος του Κώστα ετοιμάζεται για το πέμπτο πέναλτι. Βάλ' το αγόρι μου, σε παρακαλώ! Το σφύριγμα ακούγεται, παίρνω βαθιά ανάσα, ο Γιώργος εκτελεί ψύχραιμα και στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα. Όλα πλέον είναι ξανά στο χέρι του τερματοφύλακα του ΠΑΣ. Αν καταφέρει να επέμβει δίνει στην ομάδα του την πρόκριση. Στο γήπεδο επικρατεί ησυχία. Οι παίκτες του ΠΑΣ αγκαλιασμένοι στη σειρά ελπίζοντας στο θαύμα. Ο Παπαϊωάννου του Ολυμπιακού εκτελεί, ο τερματοφύλακας πέφτει σωστά, αλλά δεν καταφέρνει να αποκρούσει.

Η διαδικασία συνεχίζεται με τις ομάδες να εκτελούν ένα πέναλτι εναλλάξ. Τώρα όποιος το χάσει φεύγει.. Η αγωνία στο κατακόρυφο!

Έκτο πέναλτι για τον ΠΑΣ. Κλείνω μάτια και αυτιά και περιμένω.. Η καρδιά μου κοντεύει να πεταχτεί έξω. Ο Άλεξ με νιώθει και με αγκαλιάζει με το ένα του χέρι. Κρύβω το πρόσωπό μου στο στήθος του. Ο διαιτητής σφυρίζει. Ο Άλεξ με σφίγγει. Η λέξη «γκολ» φτάνει στα αυτιά μου και ανακουφισμένη βγαίνω από την κρυψώνα μου. Σειρά του Ολυμπιακού: ο ποδοσφαιριστής εκτελεί εύστοχα και δίνει συνέχεια στο μαρτύριο..

Έβδομο πέναλτι για τον ΠΑΣ. Ακολουθώ την ίδια τακτική. Ο Άλεξ φαίνεται κι αυτός αγχωμένος. Φανταστείτε.. Η ιαχή «γκολ» έρχεται σαν λύτρωση στα αυτιά μου. Σειρά του Ολυμπιακού. Η μπάλα στα δίχτυα και πάμε για τον όγδοο γύρο. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο ΠΑΣ ευστοχεί. Ο Ολυμπιακός επίσης. Το μαρτύριο δεν φαίνεται να έχει τέλος..

Ένατο πέναλτι για τον ΠΑΣ. Κρύβομαι ξανά μέσα στον Άλεξ. Ο διαιτητής σφυρίζει.. Περνούν τα δευτερόλεπτα και δεν ακούγεται τίποτα. Ο Άλεξ με σφίγγει πάνω του. Όχι!! Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω τον τερματοφύλακα και τους παίκτες του Ολυμπιακού να πανηγυρίζουν συγκρατημένα, τον Γιάννη που εκτέλεσε πεσμένο στο έδαφος και τους παίκτες του ΠΑΣ αγκαλιασμένους και σιωπηλούς. Το έχασε..

Ο ένατος παίκτης του Ολυμπιακού ετοιμάζεται για το πιο κρίσιμο πέναλτι της ζωής του. Ο θάνατος του τερματοφύλακα, η ζωή του ολόκληρη! Ελπίζω πια σε ένα θαύμα μόνο. Ο Άλεξ με τραβάει κοντά του, αλλά κρατάω τα μάτια μου ανοιχτά. Ο διαιτητής σφυρίζει για τελευταία ίσως φορά σήμερα. Το επόμενο πράγμα που συλλαμβάνει ο εγκέφαλός μου είναι ένα ερυθρόλευκο τσούρμο να ξεχύνεται στο γήπεδο και να πανηγυρίζει έξαλλα.

Νιώθω τα μάτια μου υγρά και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να τα συγκρατήσω.. Ο Άλεξ με σφίγγει πάνω του όσο δεν με έχει σφίξει ποτέ ξανά. Τα δάκρυα ξεχύνονται σαν ποτάμι και αδυνατώ να κρατήσω μέσα μου τους λυγμούς. Προσπαθώ να φύγω από την αγκαλιά του, αλλά δεν με αφήνει. Προσπαθώ να γυρίσω το κεφάλι μου προς τον αγωνιστικό χώρο, αλλά με κρατάει. Καταφέρνω μετά βίας να γυρίσω και οι εικόνες που βλέπω με κάνουν να πλαντάξω ακόμη περισσότερο.

Οι περισσότεροι παλιοί μου συμπαίκτες κλαίνε. Ο Άγγελος είναι πεσμένος στο έδαφος και ξεσπάει σε αναφιλητά. Ο Άρης σκυμμένος κλαίει κι αυτός. Ο Κώστας προσπαθεί να τους παρηγορήσει, αλλά είναι έτοιμος να ξεσπάσει κι αυτός. Οι πιο ψύχραιμοι προσπαθούν να συνεφέρουν τους φίλους τους, είναι όμως αδύνατο. Αφήνομαι χωρίς άλλες αντιστάσεις στην αγκαλιά του Άλεξ και ξεσπάω ελεύθερα..

Ταταν... Αμηχανία.. Έσπασε η καρδιά μου να το κάνω αυτό! Ήμουν έτοιμη να αλλάξω τα σχέδιά μου τελευταία στιγμή. Ο ΠΑΣ εκτός τελικού με αυτόν τον δραματικό τρόπο. Κλαίει ακόμη κι ο Θεός.. Μπορείτε να με βρίσετε αν θέλετε. Ή και όχι <3

Μου βγήκε η πίστη να ολοκληρώσω αυτό το κεφάλαιο, ήταν τεράστιο. Ελπίζω να φάνηκε..

Αφιερωμένο στη φίλη μου @user38038264 Νουλίτσα που είχε γενέθλια χτες (προχτές για την ακρίβεια) Χρόνια πολλά αγάπηη κι από εδώ!! <3

Περιμένω σχόλια.. Να είστε ευγενικοί :Ρ

Υ.Γ. (1) Χαμός ΚΑΙ στο επόμενο.. Αναμείνατε <3

Υ.Γ. (2) Στην πραγματική ζωή ο ΠΑΣ σαρώνει!! Πρέπει να το μοιραστώ μαζί σας! Ο ΠΑΣ πάει Ευρώπη (είναι αλήθεια αυτή τη φορά). Νικήσαμε στην Ξάνθη και δηλώνουμε Ευρωπαίοι πια!! Έχω τρελαθεί όπως φαντάζεστε.. 

Αυτά, αρκετά είπα. Φιλιά..