Ακούω τον ήχο από το κουδούνι και τρέχω κατεβαίνοντας δυο - δυο, μπορεί και τρεις τρεις τις σκάλες.

-Καλώς την! Πόσην ώρα έκανες από το ζαχαροπλαστείο μέχρι εδώ; γκρινιάζω στην Ολίβια.

-Δέκα λεπτά έκανα παιδί μου, ηρέμησε! απαντάει έκπληκτη με το άγχος που με έχει καταβάλει.

-Λοιπόν.. Τούρτα, κεράκια, πυροτεχνήματα για την τούρτα, τα πήρες όλα; 

-Ναι βρε Άρια, ηρέμησε, με καθησυχάζει.

-Ωραία, να μην ξεχάσω τον αναπτήρα. Για άνοιξε να δω αν βγήκε καλή η στάμπα!

-Ναι κι εγώ έχω αγωνία. Κάτσε να την ανοίξω..

Η Ολίβια ανοίγει το κουτί και μπροστά μας εμφανίζεται μια υπέροχη τούρτα, που έχει ζωγραφισμένη μια ασπρόμαυρη φανέλα με το νούμερο δέκα που γράφει ΑΛΕΞ! Ευτυχώς την πέτυχαν, για το καλό τους..

-Είναι υπέροχη!! Μπράβο βρε Άρια, καταπληκτική η ιδέα σου! με συγχαίρει η Ολίβια.

-Ελπίζω όλα να πάνε καλά.. Το έχαψε το ψέμα περί ίωσης, μένει να μην γυρίσει ξημερώματα στο σπίτι του..

-Σωστά! Αλλά έτσι κι αλλιώς θα είμαστε εγώ και η Έλενα μαζί σου, δεν υπάρχει περίπτωση να αποκοιμηθείς! 

-Αχ, σας ευχαριστώ πολύ για τη βοήθεια.. Η Έλενα είναι με τον Πάνο τώρα έτσι;

-Ναι, έχουν πάει για φαγητό μέχρι ο Πάνος να πάει να βρει τον Άλεξ και τα παιδιά.. λέει η Ολίβια κι εγώ τρέχω να σηκώσω το κινητό μου που χτυπάει.

-Έλα μωρό μου.. σηκώνω το κινητό μου.

-Είμαι κάτω από το σπίτι σου, άνοιξε την πόρτα, θέλω κάτι να σου δώσω! μου ανακοινώνει και με πιάνει πανικός.

-Είσαι σίγουρος; Ρε μωρό μου έχω πολύ πυρετό, δεν θέλω να σε κολλήσω κι είναι και τα γενέθλιά σου αύριο.. λέω κάνοντας νόημα στην Ολίβια να κρύψει την τούρτα και τα υπόλοιπα..

-Δεν το διαπραγματεύομαι! Άνοιξε κάποιος την εξώπορτα και μπαίνω στο ασανσέρ, οπότε σε κλείνω.

-Είναι ο Άλεξ εδώ; με ρωτάει έντρομη η Ολίβια ενώ κι εμένα με έχει πιάσει πανικός.

-Μόλις μπήκε στο ασανσέρ. Βιάσου!! Κρύψε την τούρτα και εγώ ανεβαίνω στο δωμάτιό μου να ξαπλώσω. Μόλις χτυπήσει το κουδούνι άνοιξέ του και πες του ότι ήρθες να μου κάνεις λίγη παρέα.. Κατάλαβες; τη ρωτάω και τρέχω στο δωμάτιό μου ελπίζοντας να μην κάνει καμιά γκάφα.

-Άστο πάνω μου!! την ακούω από κάτω ενώ μπαίνω κάτω από τα σκεπάσματα και προσπαθώ να πάρω ύφος άρρωστης με υψηλό πυρετό.

-Καλώς τον!! Έλα πέρασε, η Άρια είναι πάνω.. Δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο χάλια είναι! Έχει ρίγος, τρέμει ολόκληρη σου λέω.. Για να μην μιλήσω για τον πονοκέφαλο που.. Ουάου, τι είναι αυτό; ακούω τη φωνή της από κάτω.

-Σουτ! Μη φωνάζεις και μας ακούσει γαμώτο! Πάω πάνω, εσύ εδώ.. Μην τυχόν και ανέβεις να κρυφακούσεις, θα σε πιάσω από το μαλλί κακομοίρα μου!! ακούω τον Άλεξ να την προειδοποιεί.

Μπαίνω πιο βαθιά στα σκεπάσματα και προσπαθώ να συγκρατήσω τα γέλια από τη γνωστή κόντρα Άλεξ - Ολίβιας. Ακούω τον ήχο της πόρτας και απαντάω ένα κακομοιριασμένο "ναι.." Κι εκεί που περιμένω να δω τον Άλεξ, βλέπω έναν τεράστιο αρκούδο να κάνει την εμφάνισή του και το κεφάλι του Άλεξ να ξεπροβάλει δειλά δειλά από πίσω.

-Τι είναι αυτό; ρωτάω έκπληκτη.

-Πώς είναι το κορίτσι μου; με ρωτάει και σκύβει για να μου δώσει ένα φιλί στο μέτωπο.

-Τώρα που ήρθες είμαι καλύτερα! 

-Ε τότε να μείνω εδώ.. Μιας και λείπει η μητέρα σου στο συνέδριο..

-Τι λες βρε Άλεξ; Και θα στήσεις τα παιδιά που τους υποσχέθηκες για να τους βγάλεις για τα γενέθλιά σου; Δεν είναι σωστό!! προσπαθώ να τον μεταπείσω.

-Μπορώ να τους βγάλω και αύριο..

-Είπα όχι και τέλος! Και τώρα πες μου τι κάνει αυτός ο τεράστιος αρκούδος στο δωμάτιό μου! Αν δεν κάνω λάθος εσύ έχεις γενέθλια αύριο, όχι εγώ!

-Τον έψαχνα καιρό, για αυτό άργησα. Τον παρήγγειλα από ένα παιχνιδάδικο και τον έφεραν σήμερα. 

-Σου είχα ζητήσει εγώ αρκούδο και δεν το θυμάμαι;

-Για ξεσκεπάσου! Δεν πιστεύω να κοιμάσαι ακόμα με αυτή τη μαλακία του Άγγελου.. λέει και με ξεσκεπάζει.

-Πας καλά; Στη ντουλάπα είναι από την τελευταία φορά που τον έβαλα εκεί μέσα! Ηρέμησε!

-Σε λατρεύω!! Ήμουν σίγουρος πως τον είχες ξαναπάρει για να κοιμάσαι μαζί του..

-Αν και μου έλειπε πολύ, άντεξα.. Ξέρω πόσο άσχημα σε κάνει να νιώθεις όλο αυτό που είχα με τον Άγγελο και δεν θέλω να το κάνω χειρότερο. Ακόμα κι αν δεν μπορούσες να ξέρεις ότι τον ξαναπήρα στο κρεβάτι μου, δεν ήθελα να το κάνω, γιατί ένιωθα πως σε θα σε πρόδιδα..

-Μωρό μου, είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσες να μου κάνεις! Για αυτό κι εγώ κοίτα τι σου έφερα.. Έναν τεράστιο αρκούδο για να μην νιώθεις ποτέ μόνη σου και δεν μπορείς να κοιμηθείς!

-Μωρό μου σε ευχαριστώ πάρα πολύ!! Είναι υπέροχος..

-Όπως κι εσύ! 

-Λοιπόν, πήγαινε τώρα να ετοιμαστείς για να μη στήσεις τους φίλους σου. Τι θα φορέσεις;

-Το μαύρο το παντελόνι και το μπορντό το πουκάμισο. Εγκρίνεις;

-Όχι!! Αν εμφανιστείς έτσι στο κλαμπ θα κάνουν ουρά τα κορίτσια από πίσω σου και θα σε χάσω.. Να βάλεις τις φόρμες σου και να πας και αύριο που θα είμαι κι εγώ καλά και θα βγούμε μαζί θα βάλεις αυτά!

-Και να εμφανιστώ σαν λέτσος ρε μωρό μου; Κρίμα δεν είμαι;

-Το μπλε πουκάμισο, τελευταία υποχώρηση!

-Καλά.. Να περάσετε όμορφα και να προσέχεις! Να μην πιεις πολύ και να μην αφήσεις να σε πλησιάσει καμία.. Αλίμονό σου!

-Τι να την κάνω όταν έχω εσένα δίπλα μου;

-Σ' αγαπάω! Καλή διασκέδαση!

-Θα μιλήσουμε μετά.. Περαστικά μωρό μου!! μου εύχεται και μου δίνει ένα φιλί.

Παίρνω στο κρεβάτι μου τον αρκούδο και χάνομαι στην αγκαλιά του. Έχει το άρωμα του Άλεξ μου ή μπορεί να έχω και παραισθήσεις.. Στο τέλος θα πιστέψω κι εγώ ότι έχω πυρετό. Όταν κατεβαίνω κάτω βλέπω και την Έλενα να έχει φτάσει.

-Δείτε τι μου έφερε κορίτσια.. λέω χαρούμενη και τους δείχνω τον αρκούδο.

-Θέλω κι εγώ ένα τέτοιο αγόρι.. κλαψουρίζει η Ολίβια κι εγώ με την Έλενα γελάμε.

-Λοιπόν, έχω παραγγείλει πίτσες και έχω την ταινία έτοιμη. Πάρτε θέσεις!! τις προετοιμάζω.

Βάζω την ταινία να παίξει και βολευόμαστε στον καναπέ. Εγώ δηλαδή κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα, μέχρι να περάσει η ώρα..

Η υπενθύμιση στο κινητό μου χτυπάει όταν φτάνει δώδεκα ακριβώς. Παίρνω μια βαθιά ανάσα για να μην ξεκινήσω τα τηλέφωνα και τα μηνύματα για χρόνια πολλά και στρέφω ξανά την προσοχή μου στην ταινία, αγνοώντας τα "Να τον χαίρεστε" και τα "Χρόνια πολλά" των κοριτσιών. 

-Πάρτε μου το κινητό!! λέω μετά από λίγα λεπτά καθώς είμαι έτοιμη να ενδώσω στον πειρασμό.

-Φέρ' το εδώ γιατί είσαι ικανή να χαλάσεις την έκπληξη από μόνη σου εσύ! λέει η φωνή της λογικής της παρέας, γνωστή και ως Έλενα.

Η ταινία τελειώνει στη μία και δέκα και πλέον ήρθε η ώρα να δράσω. Και πολύ κρατήθηκα.. Παίρνω το κινητό μου και καλώ τον Άλεξ.

-Έλα μωρό μου. Πώς είσαι; ακούω τη φωνή του ανάμεσα από δυνατή μουσική.

-Χάλια είμαι.. Ανέβασα πάλι πυρετό. Με είχε πάρει ο ύπνος πριν και είδα ένα πάρα πολύ κακό όνειρο. Σε παρακαλώ Άλεξ μου, μπορείς να γυρίσεις στο σπίτι; Φοβάμαι πάρα πολύ, σε παρακαλώ!! κλαψουρίζω.

-Τι λες βρε Άρια; Τι σε έπιασε με τα όνειρα τώρα;

-Σε παρακαλώ βρε Άλεξ, γύρνα στο σπίτι, κάν' το για εμένα!

-Άρια τρελάθηκες; Είμαστε έξω με τα παιδιά, να γυρίσω στο σπίτι άρον άρον επειδή βλέπεις περίεργα όνειρα; Τρελάθηκες;

-Ρε Άλεξ, σε παρακαλώ! Δεν μπορώ να κοιμηθώ, φοβάμαι για εσένα!

-Να έρθω από εκεί να σε δω για λίγο;

-Όχι, όχι! Σπίτι σου να πας!

-Μου φαίνεται ο πυρετός σε έχει κάνει να χάσεις τα λογικά σου! Πέσε κοιμήσου, καληνύχτα! Ούτε ένα χρόνια πολλά δεν μου είπες.. 

-Άλεξ!! φωνάζω, αλλά μάταια! Μου το έχει ήδη κλείσει στα μούτρα.

-Τι έγινε; με ρωτάει τρομαγμένη η Ολίβια.

-Μου το έκλεισε στα μούτρα ο βλάκας, αφού τρελή με ανέβασε παλαβή με κατέβασε!

-Τι θα κάνουμε τώρα; ρωτάει η Έλενα.

-Θα πάω σπίτι του να περιμένω μέχρι να γυρίσει! Τι άλλο να κάνω;

-Θα περιμένεις μέσα στο κρύο με σαράντα πυρετό; με κοροϊδεύει η Ολίβια.

-Θα αποκτήσω σαράντα πυρετό όση ώρα θα τον περιμένω μέσα στο κρύο ήθελες να πεις.. τη διορθώνω.

-Θα πας από τώρα; Μήπως να δούμε και καμιά άλλη ταινία; Αποκλείεται να το διαλύσουν από τόσο νωρίς! λέει η Έλενα.

-Θα τον ξαναπάρω τηλέφωνο και θα επιμείνω. Λοιπόν, εσείς βολευτείτε εδώ, ξαπλώστε στο κρεβάτι μου κι εγώ όταν γυρίσω θα κοιμηθώ στο δωμάτιο της μάνας μου. 

-Αν γυρίσεις.. λέει πονηρά η Ολίβια.

-Μην ξεχνάς ότι είναι και άρρωστο κορίτσι, χρειάζεται φροντίδα! συμπληρώνει η Έλενα.

-Έλα βλακείες.. λέω και φοράω το μπουφάν μου, παίρνω τη σακούλα με την τούρτα και βγαίνω ξεκινώντας για το σπίτι του Άλεξ.

Φτάνω στο σπίτι του, σπρώχνω την εξώπορτα και πηγαίνω κάθομαι στα σκαλοπάτια. Παίρνω ξανά τον Άλεξ τηλέφωνο, αλλά μία σπαστική φωνή μου λέει ότι δεν είναι διαθέσιμος! Κακό ψόφο μωρή..

Απογοητευμένη βάζω τα ακουστικά μου και στηρίζομαι στα κάγκελα περιμένοντας. 

Πλευρά Άλεξ

-Πάνο, έλα να σου πω μια στιγμή.. του κάνω νόημα να έρθει έξω παίρνοντας το μπουφάν και το κινητό μου.

-Τι έγινε ρε; Τι μάζεψες τα πράγματά σου; Για πού το έβαλες εορταζόμενε;

-Μαλάκα, κατέβα λίγο στη γη, γιατί σαν να έχεις ήδη πιει αρκετά και άκουσέ με προσεκτικά. Θα πεταχτώ για μισή ώρα στην Άρια και θα ξαναγυρίσω. Εσείς εδώ.. Εντάξει;

-Ρε κάτι τέτοιες ώρες αναρωτιέμαι ποιος καλός δαίμονας έχει μπει μέσα σου!

-Ο δαίμονας Άρια κολλητέ.. Λοιπόν, σε λίγη ώρα θα είμαι πίσω. Αν αλλάξει κάτι θα σε πάρω τηλέφωνο. Βασικά, πάρε εδώ λεφτά να πληρώσεις, μήπως χρειαστεί να μη γυρίσω!

-Μήπως χρειαστεί να μη γυρίσεις ή ΔΕΝ θα γυρίσεις;

-Πολλά λες.. Τα λέμε.. Καλή συνέχεια και προσέξτε και λίγο με το ποτό ε..

-Εντάξει μαμά.. Στο καλό! με ειρωνεύεται κι εγώ φεύγω τρέχοντας για το σπίτι της. 

Τι την έπιασε ξαφνικά; Την Άρια δεν την πιάνουν ποτέ υστερίες και τώρα τρομάζει από κάτι χαζο-όνειρα; Ο πυρετός την έχει καταβάλει.. Το καημένο το κοριτσάκι μου, υποφέρει!

Φτάνω στο σπίτι της Άριας και χτυπάω το κουδούνι στο οποίο αναγράφεται το όνομα της μητέρας της. Καμιά απάντηση. Την πήρε ο ύπνος; Ξαναχτυπάω, καμία απάντηση! Χτυπάω τρίτη φορά και μετά από λίγο ακούω μια γυναικεία φωνή, που δεν μου μοιάζει πολύ με της Άριας. Αλλά μία το θυροτηλέφωνο, μία η αρρώστα θα έχουν αλλοιώσει τη φωνή της. 

-Άρια, άνοιξέ μου! λέω αλλά δεν παίρνω απάντηση.

-Πήγαινε γρήγορα στο σπίτι σου, είμαι χάλια σου λέω.. εξακολουθεί να λέει η αλλοιωμένη φωνή της Άριας.

-Πας καλά; Άρια σου έχει στρίψει εντελώς; Άνοιξε την πόρτα αλλιώς θα τη σπάσω!! φωνάζω.

-Γύρνα στο σπίτι σου Άλεξ και πάρε με τηλέφωνο μόλις φτάσεις, σε παρακαλώ! λέει και η γραμμή του θυροτηλεφώνου πέφτει.

Κάποιος μου κάνει πλάκα έτσι.. Δεν εξηγείτε αλλιώς το δούλεμα που τρώω βραδιάτικα, την ημέρα των γενεθλίων μου κιόλας! Ανοίγω αμέσως το κινητό μου και την καλώ. Απαντάει σχεδόν αμέσως.

-Έλα Άλεξ.. Πού είσαι;

-Πλάκα μου κάνεις; Πού να είμαι; Άνοιξε την πόρτα γιατί αλλιώς θα τη σπάσω, σου το ορκίζομαι!!

-Ποια πόρτα; Πού είσαι;

-Με κοροϊδεύεις ρε Άρια; Χτυπάω το κουδούνι ξανά, άνοιξέ μου!

-Είσαι κάτω από το σπίτι μου; την ακούω απορημένη.

-Ρε μωρό μου, πριν λίγο δεν μου μίλησες στο θυροτηλέφωνο; Θα με τρελάνεις εντελώς; Σε έχει βαρέσει ο πυρετός στο κεφάλι και δεν ξέρεις τι λες;

-Μπορείς να έρθ.. να πας στο σπίτι σου τώρα; Σε παρακαλώ και μόλις φτάσεις πάρε με τηλέφωνο, θα σου τα εξηγήσω όλα τότε. Μην ανησυχείς, δεν έχω τρελαθεί. Απλά κάνε αυτό που σου λέω, σύμφωνοι; 

-Θα με κάνεις νευρικό, μα το Θεό Άρια!! Θα το κάνω, αλλά να ξέρεις ότι δεν θα περάσει έτσι εύκολα αυτό το δούλεμα και αλίμονό σου αν δεν μου εξηγήσεις σε δέκα λεπτά που θα φτάσω στο σπίτι μου! Ακόμα αναρωτιέμαι γιατί δέχτηκα..

-Για μία φορά δεν μπορείς να κάνεις αυτό που σου λέω χωρίς εξηγήσεις και εγωισμούς;

-Όχι! Για καμία φορά Άρια. Γυρνάω πίσω στο μαγαζί, με τα πείσματά σου και τις βλακείες σου έχω αφήσει τους φίλους μου μόνους του. Ελπίζω αύριο να σου έχει περάσει η παράνοια, αλλιώς..

-Άλεξ πήγαινε στο σπίτι σου σε παρακαλώ.. Εμ.. έχει πάρει φωτιά!! λέει διστακτικά και δεν θέλει και πολύ προσπάθεια να καταλάβεις ότι τίποτα από αυτά που λέει δεν στέκει.

-Καληνύχτα Άρια! Και περαστικά σου, σε όλα τα επίπεδα!! της λέω και το κλείνω.

Νιώθω σαν κάποιος να μου κάνει πλάκα, νομίζω ότι μόλις είδα δύο παιδάκια να γελάνε μαζί μου πίσω από κάτι θάμνους.. Παίρνω το δρόμο για το κλαμπ όπου έχω αφήσει τους άλλους. Φτάνω έξω από το μαγαζί, όμως τελευταία στιγμή διστάζω. Η Άρια θέλει να γυρίσω στο σπίτι, εξαιτίας του πυρετού έχει γίνει ευάλωτη και περνάει δύσκολα, για αυτό φοβάται για εμένα. Οπότε μήπως να γυρίσω στο σπίτι καλύτερα και να κάνω αυτό που μου είπε; Δεν δέχομαι όμως να μου ορίζει τη ζωή έτσι απλά, χωρίς επιχειρήματα, χωρίς δικαιολογίες, από μια σκέτη παράνοια! Καλά, ας πάει στο διάολο, γυρνάω σπίτι..

Ταράν!! Είμαι ξανά κοντά σας!! Με κεφάλαιο που ελπίζω να σας αρέσει.. Θα προσπαθήσω να βάλω το επόμενο την Πέμπτη, αλλά δεν υπόσχομαι.. Το πιθανότερο είναι να τα πούμε την Κυριακή! 

Καληνύχτα!! <3