«Ντριν!» Ο λυτρωτικός ήχος του κουδουνιού σημαίνει τη λήξη της δεύτερης ώρας και αυτόματα πετάγομαι πάνω!

-Αριάδνη! Δεν τελείωσα ακόμη, κάτσε κάτω, μου λέει η στριμμένη η Αγγλικού.

Ναι, καλά θυμάστε. Αυτήν με την οποία είχε τσακωθεί και ο Άλεξ.

-Χτύπησε το κουδούνι. Το διάλειμμα είναι δικαίωμα του μαθητή και δεν έχετε κανένα δικαίωμα να μας το στερείτε! Και το όνομά μου είναι Άρια, ευχαριστώ! λέω καθώς παίρνω το σάκο μου και βγαίνω από την τάξη.

-Απουσία αμέσως! Για να μάθεις να αυθαδιάζεις!

-Μου βάζετε απουσία ενώ έχει χτυπήσει το κουδούνι;

-Το μάθημα τελειώνει όποτε πω εγώ Χρηστίδου, κατάλαβες;

-Ω, καλά, βάλτε μου απουσία. λέω και αποχωρώ από την τάξη ακούγοντας την υστερική να με στολίζει λες και είμαι χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Τζάμπα ήρθα, αφού την πήρα την απουσία. Βασικά, μη γελιόμαστε. Ήρθα για να χαιρετήσω τον Άλεξ πριν φύγω. Εντάξει, και τον Πάνο και την Έλενα και την Ολίβια.. Κυρίως αυτούς. Τρέχω στην τάξη του Άλεξ να τον βρω και κατεβαίνουμε κάτω να βρούμε και τους υπόλοιπους. Αφού με χαιρετάνε και μου εύχονται καλή τύχη ο Άλεξ με συνοδεύει μέχρι έξω όπου θα με περιμένει ο Χρήστος.

-Είσαι σίγουρα εντάξει που θα ταξιδέψεις με αυτήν την ηλίθια; με ρωτάει.

-Την ηλίθια πρώην σου, μία από τις πολλές ηλίθιες πρώην σου;

-Δεν είναι πρώην μου! Απλά κάναμε κάτι..

-Στο δωμάτιό μου! Γαμώτο είσαι απαίσιος! του φωνάζω ενώ θυμάμαι τι έκαναν πριν λίγους μήνες στο ξενοδοχείο που είχαν συγκεντρωθεί οι εθνικές ομάδες.

Γαμώτο! Το είχα σχεδόν ξεχάσει. Ή τουλάχιστον είχα επιλέξει να το ξεχάσω. Το αίμα ανεβαίνει στο κεφάλι μου καθώς θυμάμαι που τους έπιασα στο δωμάτιό μας να το κάνουν. Δηλαδή μόλις είχαν τελειώσει να το κάνουν. Αυτόματα το χέρι μου σηκώνεται και προσγειώνεται στο μάγουλο του Άλεξ. Χριστέ μου, τι κάνω;

-Άρια; Τι κάνεις;

-Τι κάνω; Θεέ μου συγγνώμη, Άλεξ!

-Είσαι τρελή;

-Όχι, εσύ είσαι! Δεν γίνεται να το έκανες με αυτήν στο δωμάτιό μου!

-Ήταν και δικό της.

-Και δικό μου όμως!

-Ήσουν κάτω με τον Άγγελο και ένας Θεός ξέρει τι κάνατε.

-Τίποτα δεν κάναμε, απολύτως τίποτα!

-Χώρια που λίγο νωρίτερα ο δικός σου με είχε πλακώσει στις μάπες.

-Εσύ του επιτέθηκες πρώτος. Πήγες στο δωμάτιό του έτοιμος για καβγά.

-Δεν μπορεί να το κάνεις αυτό τώρα στα αλήθεια! Δεν γυρνούσες ούτε να με φτύσεις τότε.

-Ενώ εσύ είχες δημιουργήσει ολόκληρη λίμνη από το πολύ το φτύσιμο!

-Είχα προσπαθήσει να σου δείξω τι αισθάνομαι για εσένα. Που ούτε καν ήμουν σίγουρος για το τι σημαίνει αισθήματα! Και εμπάς περιπτώση δεν καταλαβαίνω γιατί συζητάμε για κάτι που έγινε πριν τέσσερις μήνες!

-Μμ! Τα νεύρα μου. Θα την πνίξω μέσα στο τρένο, αλήθεια!

-Σε παρακαλώ να είσαι κόσμια! Μην έχουμε άλλα.

-Στο ορκίζομαι, αν αναφέρει μια φορά το ονομά σου την έβαψε!

-Γιατί να το κάνει; Πού να ξέρει ότι τα έχουμε;

-Πότε την είδες τελευταία φορά;

-Τότε, στο ξενοδοχείο. Νομίζω..

-Νομίζεις ή είσαι σίγουρος;

-Είμαι σίγουρος!

-Ωραία, τότε ίσως γλιτώσει το θάνατο.

-Απλά μην της δώσεις σημασία! Ό,τι κι αν σου πει και κράτα αποστάσεις!

-Ε καλά, ξέρω. Δεν είμαι και κανένα μωρό!

-Και δεν χρειάζεται να της πεις ότι τα έχουμε.

-Γιατί όχι;

-Γιατί ναι;

-Για να της τη σπάσω!

-Δηλαδή θέλεις να με χρησιμοποιήσεις;

-Δεν είπα αυτό!

-Έτσι όμως φαίνεται..

-Καλά. Δεν της λέω τίποτα, μην ανησυχείς!

-Ωχ, ήρθε ο Χρήστος! Να πάρει, κομπλάρω μπροστά του.

-Ποιος χέστηκε.. Είμαστε εκτός γηπέδου! Τον καθησυχάζω και ενώνω τα χείλη μου στα δικά του, μέχρι να παρκάρει ο Χρήστος.

Μην με βλέπετε που το παίζω γενναία. Τον τρέμω έστω κι εδώ που δεν έχει εξουσία, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω χωρίς να τον χορτάσω.

-Γκουχ γκουχ! Παραπήραμε θάρρος! ακούω τη φωνή του Χρήστου και αυτόματα ξεκολλάμε.

-Εμ, μας δίνεις μισό λεπτό μόνο; τον ρωτάει ο Άλεξ διστακτικά.

-Όχι! Καλά, αλλά μόνο μισό λεπτό! Θα αργήσουμε.. Σε περιμένω στο αυτοκίνητο Άρια. Τα λέμε το απόγευμα Άλεξ.

-Γρήγορα, θα με κράξει! τον προειδοποιώ και πέφτω πάνω του για ένα τελευταίο φιλί.

-Καλή τύχη! Ξέρω ότι θα τα πας περίφημα και ότι θα κερδίσεις τις εντυπώσεις, γιατί το αξίζεις!

-Σε ευχαριστώ!

-Να προσέχεις και να με παίρνεις τηλέφωνο όποτε μπορείς, δεν θέλω να σε ενοχλώ.

-Θα σε παίρνω! Σε αγαπάω πολύ!

-Κι εγώ σε αγαπάω! Καλό ταξίδι!

-Ευχαριστώ Άλεξ μου!

-Και μακριά από τη Φωτεινή! Τον ακούω να φωνάζει ενώ μπαίνω στο αυτοκίνητο του Χρήστου.

Λύσσαξε πια με αυτή τη Φωτεινή!

Μισή ώρα αργότερα ο Χρήστος με αποχαιρετάει στο σταθμό, αφού μου κάνει ξανά ένα ολιγόλεπτο κήρυγμα και αφού συναντήσουμε την ηλίθια με το δικό της προπονητή. Χαρές αυτή μόλις με βλέπει, αγκαλιές φιλιά και όλα τα σχετικά. Καλά κρατούν τα νεύρα μου πάντως, για αρχή τουλάχιστον!

Καθόμαστε σε διπλανές θέσεις, αλλά έχω προνοήσει για όλα. Για αυτό υπάρχουν και τα ακουστικά! Για να σε απαλάσσουν από την απουσία κάποιων ηλίθιων, όπως της Φωτεινής καλή ώρα. Κλείνω και τα μάτια μου σε μια προσπάθεια να με πάρει ο ύπνος, αλλά δεν φαίνεται να πτοείται και με σκουντάει στον ώμο. Το καλό που της θέλω να μην έχει καταλάβει ότι κοιμάμαι - ότι κάνω ότι κοιμάμαι τέλος πάντων - επειδή φοράω τα γυαλιά ηλίου. Αλλιώς θα την πάρει και θα τη σηκώσει.

-Είμαι πολύ ενθουσιασμένη! Εσύ;

-Εγώ προσπαθούσα να κοιμηθώ, βασικά..

-Ωχ αλήθεια; Συγνώμη που σε ξύπνησα, δεν κατάλαβα, επειδή φορούσες τα γυαλιά.

Τη γλίτωσες άλλη μια φορά, ηλίθια. Μου σπάει τα νεύρα που το παίζει τόσο γλυκιά και ανοιχτή! Ανοιχτή με την μεταφορική έννοια, αλλά και με την κυριολεκτική, αν με πιάνετε. Όσο σκέφτομαι ότι...

-Δεν πιστεύω να μας βάλουν να παίξουμε στον αγώνα, αλλά θα είναι μια υπέροχη εμπειρία, όπως και να έχει.

-Ναι.. συμφωνώ σε μια προσπάθεια να φανώ όσο πιο ευγενικά γίνεται.

Ανοίγω το κινητό μου για να αλλάξω τραγούδι, αλλά πριν προλάβω να μπω στη λίστα μουσικής πετάγεται πάλι. Δεν το κλείνει ποτέ αυτό το στόμα της πια;

-Ο Άλεξ είναι αυτός; με ρωτάει ενθουσιασμένη.

Κουνάω το κεφάλι μου δεξιά - αριστερά - δεξιά -και ξανά αριστερά, να κάνω ζέσταμα. Μην πάθω κανένα τράβηγμα από την επίθεση και δεν μπορέσω να δείξω τα προσόντα μου στην Εθνική!

-Ο Άλεξ είναι; ρωτάει ξανά, αφού ήμουν απασχολημένη να οργανώνω το φόνο της και δεν της απάντησα.

-Ναι, ο Άλεξ.

-Κάνετε παρέα; Είσαι πολύ τυχερή!

-Δεν κάνουμε ακριβώς παρέα.. προσπαθώ να της το φέρω σιγά σιγά.

Δεν θέλω να πάει από καρδιακή προσβολή. Αν είναι να μας αφήσει θέλω να έχω συμβάλλει σε αυτό. Να το ευχαριστηθώ βρε αδερφέ!

-Α κατάλαβα.. Καλοπερνάς δηλαδή.. Αν κρίνω από το μεταξύ μας δηλαδή, όχι απλά καλοπερνάς...

-Με τον Άλεξ είμαστε μαζί!!! της λέω απότομα για να συνέλθει.

Εξάλλου, με βολεύει να φύγει από καρδιακή προσβολή, μην φάω και τα νιάτα μου στη φυλακή για αυτήν..

-Τι εννοείς είστε μαζί;

-Αυτό που καταλαβαίνεις! Είμαστε δυο μήνες μαζί!

Εντάξει, ενάμιση, αλλά λίγη υπερβολή δεν βλάπτει. Φροντίζω ώστε να το πάρει για τα καλά το μήνυμα ότι ο Άλεξ είναι πλέον δικός μου.

-Πλάκα κάνεις; Λέει και δεν μπορώ να διακρίνω αν το ύφος της έχει όντως έκπληξη ή κρύβει ξινίλα.

-Καθόλου!

-Δηλαδή τα έχετε από τα Χριστούγεννα;

-Λίγο μετά τα Χριστούγεννα τα φτιάξαμε.Την καινούρια χρονιά.

-Δεν μας τα είπε αυτά ο Άλεξ..

-Γιατί θα έπρεπε; τη ρωτάω με ύφος, αλλά αυτή με προκάλεσε.

-Όχι, αλλά μου είχε αφήσει υποσχέσεις..

-Πριν τέσσερις μήνες; Σιγά!

-Πριν τέσσερις μήνες; Αυτό είναι το θέμα.. Μάλλον δεν σου τα έχει πει όλα το γλυκό σου το αγοράκι..

-Τι εννοείς; τη ρωτάω και αρχίζω να φορτώνω.

Την ίδια στιγμή, χτυπάει το κινητό μου και διαβάζω στην οθόνη το όνομά του. Καταραμένο σύμπαν, τόσα δισεκατομμύρια άτομα στη γη, εναντίον μου αποφάσισες να συνομωτήσεις; Αγνώ την κλήση μου και στρέφω ξανά την προσοχή μου σε αυτήν.

-Δεν θα το σηκώσεις; με ρωτάει και τώρα φαίνεται ξεκάθαρα η ειρωνία στο πρόσωπό της.

-Μπορεί να περιμένει. Συνέχισε.

-Είσαι σίγουρη ότι θέλεις να μάθεις;

-Για να σε ρωτάω!

-Σου είπε ότι έχουμε τέσσερις μήνες να βρεθούμε;

-Όχι, δεν τον έχω ρωτήσει τίποτα για εσένα ούτε αυτός μου έχει πει τίποτα. Απλά υπέθεσα ότι δεν έχετε ξαναβρεθεί από τότε που μας κάλεσαν στην Εθνική.

-Τότε υπέθεσες λάθος!

Κάνει πάυση και περιμένει να τη ρωτήσω. Σιγά μην σε παρακαλέσω κιόλας. Αφού πεθαίνεις να μου πεις και να με κάνεις να νιώσω άσχημα. Δεν με ξεγελάς εμένα με τις χαριτωμενιές σου. Και πού ξέρω εγώ ότι απλά με δουλεύεις επειδή σου κακοφάνηκε που ο Άλεξ έκανε σχέση; Μαζί μου!

-Ήτανε την παραμονή Χριστουγέννων. Βρεθήκαμε τυχαία σε ένα πάρτι, ο Άλεξ ήρθε πιο αργά και τη συνέχεια μπορείς να τη φανταστεις..

Παραμονή Χριστουγέννων; Πάρτι; Αργά; Άλεξ, πέθανες!

-Μπορώ να τη φανταστώ, μόνο που δεν ήμασταν καν μαζί τότε!

Ποιον πάω να ξεγελάσω; Τον εαυτό μου; Εκείνο το βράδυ ο Άλεξ μου παραδέχτηκε πρώτη φορά τα αισθήματά του! Που πήγαμε να φιληθούμε... Που παραλίγο να μας πιάσει τσακωτούς ο Άγγελο! Και ο Άρης! Και μετά ο Άλεξ έφυγε σαν κυνηγημένος επειδή τάχα μου είχε πονοκέφαλο. Αλλά κανείς δεν τον πίστεψε και όλοι είπανε ότι τρέχει σε γκόμενα. Αλλά εγώ η ηλίθια δεν τους είχα πιστέψει! Δεν ήθελα να τους πιστέψω... Γαμώτο, Άλεξ!

-Ναι, αλλά λίγες μέρες μετά τα φτιάξατε.

-Δεν μπορούσα να κρατάω τον Άλεξ δεμένο πριν. Εξάλλου, μάθε ότι είχα σχέση τρία χρόνια και εκείνο το βράδυ, ήμασταν όλοι μαζί στο σπίτι του κολλητού του Άλεξ, μαζί και το αγόρι μου. Φασωνόμασταν μπροστά του, τι υποτίθεται ότι έπρεπε να περιμένω από αυτόν; Να καλογερέψει;

-Απορώ που το παίρνεις τόσο χαλαρά. Εγώ στη θέση σου..

-Δεν με αφορά τι θα έκανες εσύ στη θέση μου. Λυπάμαι, αλλά αν ο σκοπός σου ήταν να μας ανακατέψεις, απέτυχες!

Το πέτυχες, πλήρως! Φτιάξε με κι άλλο, μπορείς!

-Δεν ήταν αυτός σκοπός μου. Απλά μου φάνηκε περίεργο που ο Άλεξ κρατάει σχέση για τόσο πολύ και θέλησα να σε βοηθήσω.

-Το εκτιμώ πολύ, αλλά δεν χρειάζομαι τη βοήθειά σου.

-Και για να μην νομίζεις ότι στα λέω για να σας ανακατέψω, απλά φασωθήκαμε εκείνο το βράδυ. Δεν κάναμε κάτι παραπάνω, όπως την άλλη φορά.

-Δεν θέλω να μάθω λεπτομέρειες! Ευχαριστώ.

-Συγγνώμη αν σου φάνηκε ότι προσπαθώ να σας κάνω να τσακωθείτε. Δεν μου κρατάς κακία έτσι;

-Είναι εντάξει. Τώρα με συγχωρείς, αλλά θα προσπαθήσω να κοιμηθώ μέχρι να φτάσουμε.

-Κανένα πρόβλημα. Θα σε ξυπνήσω όταν είναι.

Κλείνω τα μάτια μου και καταβάλλω τεράστιες προσπάθειες για να μην κλάψω. Αυτή η κρίση μου δεν κρατάει παραπάνω από λίγα λεπτά. Ο θυμός έρχεται να αντικαταστήσει τη λύπη και τελικά η απογοήτευση είναι αυτή που με κυριεύει.

Πάντα φοβόμουν αυτή τη στιγμή. Πάντα φοβόμουν τις συνήθειες του Άλεξ. Ήξερα ότι ο Άλεξ δεν κάνει σχέσεις. Όμως αποφάσισα να το ρισκάρω, ξέροντας ότι οι πιθανότητες να με πληγώσει μια μέρα είναι πολλές. Δεν είναι ότι δεν με αγαπάει, ξέρω ότι κάνει. Όμως κάποιες φορές αυτό δεν αρκεί. Μου το είχε πει κάποτε η Ιωάννα, αλλά δεν το είχα πιστέψει. Γιατί τότε ήμουν με τον Άγγελο. Και δεν φοβόμουν ποτέ μήπως ο Άγγελος με πληγώσει. Όμως δεν πρέπει να κατηγορώ τον Άλεξ για την απογοήτευση που νιώθω τώρα, αλλά τον εαυτό μου. Ανάθεμα, ήξερα από την πρώτη στιγμή ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να πετύχει αυτό μεταξύ μας. Προσπαθώ να ηρεμήσω. Και πράγματι, λίγα λεπτά αργότερα έχει καταλαγιάσει ο θυμός μου αρκετά. Δεν μπορώ να κατηγορήσω τον Άλεξ γιατί την ίδια ακριβώς ώρα εγώ ήμουν με τον Άγγελο. Τρεις μέρες μετά έφυγα μαζί του για τα Γιάννενα, αφού είχε προηγηθεί και η εξομολόγηση στο Χριστουγεννιάτικο πάρτι, έστω κι έγινε καταλάθως. Ξέρω ότι αυτά θα μου πει για να δικαιολογήσει τον ευατό του και ξέρω ότι έχει δίκιο σε ένα βαθμό, όμως δεν μπορώ να πω ότι δεν πληγώθηκα. Ένιωσα απαίσια όταν μου το είπε η Φωτεινή, ένιωσα σαν να πήρε αυτόματα κάτι δικό μας, κάτι από τη σχέση μας. Ίσως την ιδέα της μοναδικότητας που πίστευα ότι είχε ο Άλεξ για εμένα. Πιέζω τον εαυτό μου να μην σκέφτεται και σε λίγο με παίρνει ο ύπνος. Ύπνος, ωραίο πράγμα, σου επιτρέπει να ξεφύγεις από όλους και όλα, για λίγο μόνο..

...

-Άρια, ξύπνα. Φτάσαμε! Με σκουντάει απαλά η Φωτεινή.

Παίρνω το σάκο μου και κατεβαίνουμε αναζητώντας το πρόσωπο που θα μας υποδεχτεί. Αφού μας καλωσορίσει, μας οδηγεί στο ξενοδοχείο όπου θα διαμένουμε μέχρι να φύγουμε για τη Γεωργία. Το ραντεβού είναι σε δύο ώρες, όταν θα έχουν συγκεντρωθεί όλα τα μέλη της αποστολής και θα πάμε για την πρώτη προπόνηση.

Ανεβαίνω στο δωμάτιο που θα μοιραστώ με τη Φωτεινή φυσικά και ξαπλώνω αμέσως να ξεκουραστώ για να είμαι έτοιμη για την προπόνηση. Όταν ξυπνάω βλέπω τρεις αναπάντητες: μία από τον Άλεξ, μία από τη μαμά και μία από τον Άρη. Αποφασίζω να μην τηλεφωνήσω σε κανέναν για την ώρα κι έτσι στέλνω ένα μήνυμα στη μαμά και στον Άρη για να τους πω ότι φτάσαμε και ότι σε λίγο θα πάω στην προπόνηση. Αποφασίζω να τηλεφωνήσω στον Άλεξ μόλις γυρίσουμε πίσω. Το αναβάλλω όσο μπορώ γιατί ξέρω ότι δεν θα κρατηθώ και θα του κάνω σκηνή. Να πάρει! Δεν θέλω να τσακωθώ πάλι μαζί του και πόσο μάλλον ενώ είμαστε τόσα χιλιόμετρα μακριά.

-Άρια, πρέπει να κατεβούμε. Είσαι έτοιμη; με φωνάζει η Φωτεινή και παίρνω τα πράγματά μου.

Δεν γνωρίζω καμία από τις κοπέλες της μεγαλύτερης ομάδας, όμως καταφέρνω να εντοπίσω την Τρίατη εκλεκτή της Κ17, με την οποία τα πάμε καλά. Δεν μπορούσα να είμαι με αυτήν στο δωμάτιο;

-Γεια σου Ναταλία! την χαιρετάω εγκάρδια και πιάνουμε κουβέντα.

Είναι κι αυτή ενθουσιασμένη! Κι εγώ ήμουν. Πριν μου κάνει η Φωτεινή την καρδιά περιβόλι.. Εντάξει, πρέπει να σταματήσω να σκέφτομαι τον Άλεξ και οτιδήποτε άλλο δεν έχει σχέση με το ποδόσφαιρο και την Εθνική, γιατί αλλιώς θα με στείλουν πακέτο πίσω στη Θεσσαλονίκη. Μπορώ να το κάνω. Ας συγκεντρωθώ!

-Σας καλωσορίζω όλες σε αυτήν την αποστολή της Εθνικής για τον τελευταίο γύρο των προκριματικών του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Όπως γνωρίζετε, η πρόκριση είναι σχεδόν σίγουρη, αλλά δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε. Αν χάσουμε από τη Γεωργία και η Βόρεια Ιρλανδία νικήσει την Φινλανδία η πρόκριση κάνει φτερά. Αλλά τα φαβορί είμαστε εμείς και η Φινλανδία. Αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να πάρουμε και νέα μέλη στην αποστολή, από την ομάδα της Κ17. Να καλωσορίσουμε την Άρια Χρηστίδου, αρχηγό της Κ17, την Φωτεινή Παπανικολάου και τη Ναταλία Στεργίου. Σας ξεχωρίσαμε από την ομάδα της Κ17 και αποφασίσαμε ότι αξίζετε μια ευκαιρία. Φυσικά και δεν πρέπει να πάρουν τα μυαλά σας αέρα γιατί είναι εντελώς διαφορετικό να παίζετε σε μεγαλύτερη ομάδα, έστω κι αν τώρα δεν το καταλαβαίνετε. Θα παρακαλεσω τις παλαιότερες να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να προσαρμοστούν τα καινούρια τα κορίτσια και να υπάρχει ένα ευνοϊκό κλίμα μέχρι τον αγώνα. Να ξέρετε ότι οι συμμετοχές θα κριθούν από το πρόσωπο που θα δείξετε στις προπονήσεις, τόσο στο αγωνιστικό κομμάτι, όσο και στο κομμάτι της συμπεριφοράς. Για αυτό καλό θα είναι να είστε απόλυτα συγκεντρωμένες. Άλλωστε είστε εδώ για ένα συγκεκριμένο σκοπό και είστε ήδη ενήμερες για τον κανονισμό. Θα μεταφερθούμε στο προπονητικό κέντρο τώρα για την πρώτη προπόνηση. Μόλις επιστρέψουμε θα σας μοιράσουμε το πρόγραμμα που θα ακολουθήσουμε μέχρι το Σάββατο, που πετάμε για τη Γεωργία. Ο αγώνας είναι την Κυριακή το πρωί, όπως θα γνωρίζετε. Λοιπόν, επιβιβαστείτε στο λεωφορείο και θα πούμε τα υπόλοιπα στο γήπεδο.

Φτάνουμε στο γήπεδο λίγα λεπτά αργότερα και ξεκινάμε την προπόνηση σε χαλαρούς αρχικά ρυθμούς που αυξάνονται όσο περνάει η ώρα. Για πρώτη μέρα ο προπονητής δεν δοκιμάζει κάποιο σχήμα, αλλά επιμένει σε ασκήσεις δύναμες και τεχνικής. Από αύριο τα πιο δύσκολα. Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο στις οκτώ περίπου το βράδυ και αφού κάνω ένα μπάνιο, αποφασίζω να τηλεφωνήσω στον Άλεξ - που μου έχει κάνει άλλες δυο κλήσεις και μου έχει στείλει δύο μηνύματα. Βρίσκω την κατάλληλη ευκαιρία όταν η Φωτεινή μπαίνει στο μπάνιο. Δεν θα της κάνω τη χάρη να τσακωθώ μαζί του μπροστά της. Δεν θα της δώσω κι άλλη ικανοποίηση.

-Επιτέλους! Πού είσαι χαμένη; με ρωτάει ο Άλεξ όταν το σηκώνει.

-Είμαι σε μια αποστολή ξέρεις, δεν είμαι διακοπές! του θυμίζω.

-Δηλαδή δεν είχες καθόλου χρόνο από το πρωί;

-Άλεξ σταμάτα να έχεις αυτό το ύφος γιατί ειλικρινά θα σε πάρει και θα σε σηκώσει!

-Μπορώ να μάθω το λόγο που έχεις νεύρα και ξεσπάς πάνω μου;

-Όχι άδικα, πίστεψέ με!

-Αν αποφασίσεις να μου πεις πάρε με τηλέφωνο.. Δεν έχω όρεξη να τσακωθώ μαζί σου, πάλι.

Μου το έκλεισε. Δεν το πιστεύω! Θα τον πάρει και θα τον σηκώσει. Δεν μπορεί να το έκανε αυτό.. Ώστε θέλει να μάθει έτσι; Θα μάθει!

Πλευρά Άλεξ

Γαμωτο! Δεν κράτησε το στόμα της κλειστό αυτή η κοπέλα έτσι; Αυτό φοβόμουν και για αυτό της είπα να μην αναφέρει τίποτα για εμάς. Της είπε σίγουρα ότι τη συνάντησα εκείνο το βράδυ, την παραμονή των Χριστουγέννων. Εκείνο το αναθεματισμένο βράδυ! Το τηλέφωνο χτυπάει και εκπλήσσομαι όταν διαβάζω το όνομά της στην οθόνη. Μάλλον ήρθε η ώρα να πεθάνω. Σκέφτομαι καθώς απαντάω στην κλήση της.

-Αλήθεια θέλεις να μάθεις γιατί τα έχω βάλει μαζί σου; την ακούω να φωνάζει και μπορώ να φανταστώ ότι είναι όρθια και βηματίζει νευρικά πάνω κάτω.

-Βασικά, μπορώ να φανταστώ!

Αποφασίζω να πάω με τα νερά της, μπας και καταφέρω να κερδίσω λίγο έδαφος.

-Τι; με ρωτάει έκπληκτη.

Αυτό σίγουρα δεν το περίμενε.

-Ξέρω γιατί είσαι θυμωμένη μαζί μου.

-Μπα; Γιατί;

-Γιατί προφανώς το ξεροκέφαλό σου αποφάσισε να μιλήσει στη Φωτεινή για εμάς και αυτή σου είπε κάτι που δεν σου άρεσε και τόσο...

-Ώστε το παραδέχεσαι! φωνάζει και πραγματικά εύχομαι να ήμουν εκεί να την ηρεμήσω.

-Ναι.. Τι θέλεις να σου πω ψέμματα;

-Ειλικρινά, ευχόμουν να είχες μια καλή δικαιολογία για να το διαψεύσεις όλο αυτό!

-Δεν έχω, λυπάμαι!

-Γαμώτο! Μην είσαι τόσο απαθής! Κοντεύω να τα σπάσω όλα εδώ μέσα!

-Άρια, μωρό μου, πραγματικά εύχομαι να μπορούσα να σου το διαψεύσω, αλλά είναι αλήθεια!

-Άλεξ, μωρό μου, αν σε είχα μπροστά μου θα σε είχα πλακώσει στο ξύλο!

Ορκίζομαι ότι αυτός ο γδούπος που ακούστηκε ήταν χτύπημα σε κάτι, κρεβάτι, κομοδίνο δεν ξέρω...

-Συγγνώμη..

-Δεν λύνονται όλα με ένα συγγνώμη ξέρεις! Νόμιζα..

-Τι νόμιζες; Ξεχνάς ότι μόλις σου είχα εξομολογηθεί ότι μου αρέσεις, σχεδόν φιληθήκαμε και μετά ήρθε ο άλλος και ισχυριζόσουν ότι τσακωνόμασταν; Τραγουδούσατε μαζί ότι θα είστε μαζί μέχρι τα εβδομήντα και άλλες τέτοιες αηδίες..

-Thinking Out Loud λέγεται και είναι υπέροχο τραγούδι!

-Σταμάτα να το κάνεις αυτό! Έχεις εξιδανικεύση οτιδήποτε αφορά τον Άγγελο!

-Όχι εσύ σταμάτα να καταλήγεις συνέχεια στον Άγγελο!

-Άδικα; Κατηγορείς εμένα αλλά ένας Θεός ξέρει τι έκανες μαζί του μόλις έφυγα. Μετά από δυο μέρες και ενώ σου άνοιξα την καρδιά μου έφυγες μαζί του Άρια. Πώς τολμάς να ρίχνεις σε εμένα όλο το φταίξιμο;

-Ήξερα ότι θα το κάνεις αυτό! Ότι θα το ρίξεις σε εμένα!

-Καταλαβαίνεις καθόλου; Έφυγα από το σπίτι του Πάνου γιατί πνιγόμουν! Δεν μπορούσα άλλο να σε βλέπω μαζί του. Πήγα σε ένα πάρτι που ήξερα ότι θα βρω γνωστούς και έπεσα πάνω στη Φωτεινή. Είχα ήδη πιει. Προσπάθησα να σε βγάλω από το μυαλό μου. Πίστεψα ότι αν κάνω κάτι με αυτήν θα καταφέρω να σε ξεχάσω. Το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς αντίθετο! Για αυτό και το σταμάτησα. Δεν πιστεύω να σε παραμύθιασε ότι προχωρήσαμε..

-Δεν το έκανε! Αλλά...

-Καταλαβαίνω ότι μπορεί να είσαι θυμωμένη μαζί μου, αλλά πρέπει να σκεφτείς καθαρά. Δεν φταίω τόσο.

-Μπορεί, αλλά δεν ξέρεις πώς ένιωσα όταν μου το είπε! Γιατί δεν μου το είπες εσύ;

-Γιατί ήξερα ότι θα θυμώσεις! Απλά ήλπιζα να μη σου μιλήσει για αυτό..

-Για αυτό με ζάλισες να μην της πω για εμάς;

-Ναι. Αν δεν το ήξερε δεν θα μπορούσε να σε πληγώσει!

-Θα προτιμούσα να το μάθω από εσένα.

-Δεν ήθελα να σε πληγώσω!

-Τώρα όμως είναι χειρότερα..

-Συγγνώμη!

-Θέλω απλά λίγο χρόνο. Θα μιλήσουμε όταν επιστρέψω!

-Δηλαδή μου ζητάς να σταματήσουμε να μιλάμε μέχρι τότε;

-Ναι Άλεξ, το χρειάζομαι. Δεν μπορώ να είμαι συγκεντρωμένη στο στόχο μου αλλιώς.

-Εντάξει, ό,τι θέλεις εσύ! Αρκεί να σταματήσεις να μου είσαι θυμωμένη!

-Θα τα πούμε μόλις γυρίσω, εντάξει;

-Αν χρειαστείς οτιδήποτε, αν νιώσεις την ανάγκη να μου μιλήσεις να με πάρεις αμέσως!

-Από Δευτέρα Άλεξ..

-Εντάξει, δεν σε πιέζω! Καλή τύχη Άρια.

-Καληνύχτα...

Δεν το πιστεύω ότι είμαι ευχαριστημένος που μου απογόρεψε να της μιλάω για μια εβδομάδα, μέχρι να γυρίσει. Στην πραγματικότητα περίμενα να με στολίσει με ό,τι κοσμητικό υπάρχει διαθέσιμο στην ελληνική γλώσσα και να με χωρίσει κιόλας! Δεν ξέρω αν θα επιβίωνα μετά από αυτό... Ξέρω ότι ήταν μαλακία μου που δεν της το είπα από μόνος μου, αλλά πίστευα ότι αυτή η τσούλα δεν θα ανοίξει το στόμα της! Τώρα, ένας θεός ξέρει πώς θα αντέξω να μην της μιλήσω για τόσο μεγάλο διάστημα, αλλά το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να της αποσπάσω την προσοχή και να τα θαλασσώσει στην Εθνική. Ξέρω πόσο σημαντικό είναι για αυτήν και θέλω όσο κι εκείνη να πετύχει! Οπότε, βαθιά ανάσα και κλειστό τηλέφωνο για μια εβδομάδα. Αλλιώς δεν θα αντέξω να μην της στείλω έστω ένα μήνυμα.. Γαμώτο, την έχω πατήσει πολύ άσχημα! Η ζωή μου πλέον εξαρτάται από αυτήν, από ένα κορίτσι! Ποιος να μου το έλεγε...

Ναι.. Υποτίθεται ότι αυτό το κεφάλαιο είχε όλη την αποστολή της Εθνικής. Αλλά πάλι με έπιασε λογοδιάροια. Οπότε πάλι στα δύο το έκοψα!

Τι έχετε να πείτε για τη συνάντηση Φωτεινής - Άλεξ; Θεωρείται όντως απιστία ή η Άρια είναι (πάλι) υπερβολική; Αν και συμμαζεύτηκε προς το τέλος! ;-)

Α.. Ποιοι γιορτάζουν σήμερα; Ο γλυκός μας Άγγελος! (Εντάξει, είμαι ψυχοπαθής, το ξέρετε έτσι;) Να τον χαιρόμαστε.. Τώρα που μπορούμε γιατί.. Όχι, δεν θα σας πω! Θα μάθετε όταν έρθει η ώρα..

Αυτά! Καληνύχτα και επόμενο μέσα στην εβδομάδα! ;-)