Πηγαίνω κατευθείαν να συναντήσω τον Κώστα, ο οποίος με περιμένει ήδη.

-Γεια σου Άρια.

-Γεια..

-Τι θα πάρεις;

-Ε, μια σοκολάτα.

-Πώς και δεν θες καφέ;

-Έχω ήδη πιει δύο από το πρωί.

-Καλώς. Βασίλη μια σοκολάτα για την Άρια.

-Έγινε..

-Λοιπόν Άρια, τι συμβαίνει;

-Δεν τα έμαθες ε;

-Τι να μάθω; Έγινε κάτι;

-Οι γονείς μου... χώρισαν.

-Σοβαρά; Όχι, δεν μπορεί..

-Κι όμως..

-Λυπάμαι πολύ Άρια. Όμως δεν καταλαβαίνω, τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με την ομάδα;

-Κώστα... η μητέρα μου μετακομίζει Θεσσαλονίκη, μόνιμα.

-Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω..

-Κι εγώ Κώστα πρέπει να πάω μαζί της!

-Τι... τι εννοείς; Πρέπει;

-Αυτό που κατάλαβες Κώστα. Θα φύγω κι εγώ για Θεσσαλονίκη, μόνιμα.

-Άρια... δεν γίνεται αυτό.

-Κώστα, σε παρακαλώ, μην το κάνεις πιο δύσκολο από ότι είναι.

-Άρια, θα μιλήσω εγώ στη μητέρα σου. Θα την πείσω να μείνεις.

-Όχι όχι Κώστα δεν κατάλαβες!! Δεν με ανάγκασε η μητέρα μου να την ακολουθήσω. Μόνη μου το αποφάσισα.

-Τι; Άρια γιατί να κάνεις κάτι τέτοιο;

-Κώστα, δεν καταλαβαίνεις... Ο μπαμπάς μου την απάτησε. Και η μαμά είναι χάλια κι εγώ πρέπει να είμαι δίπλα της.

-Άρια, η μαμά σου είναι μεγάλη γυναίκα, δεν έχει ανάγκη εσένα.

-Κώστα, έτσι κι αλλιώς έχω πάρει την απόφασή μου.

-Όχι Άρια!! Δεν πρόκειται να σε αφήσω να φύγεις! Σε χρειαζόμαστε, δεν μπορείς να μας αφήσεις!!

-Κώστα... , μετά βίας συγκρατώ τα δάκρυά μου. Πίστεψέ με, δεν γίνεται να μείνω. Το θέλω πολύ αλλά δεν μπορώ, πάει κόντρα στη λογική μου.

-Ρε Άρια...

-Σταμάτα, Κώστα. Το έχω αποφασίσει, δεν πρόκειται να μου αλλάξεις γνώμη. Λυπάμαι πάρα πολύ ειλικρινά, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

-Καταλαβαίνω και δεν θα προσπαθήσω άλλο να σε μεταπείσω. Πρέπει όμως να με αφήσεις να σε βοηθήσω.

-Σε ποιο πράγμα;

-Στο να συνεχίσεις το ποδόσφαιρο Άρια. Να βρεις την επόμενή σου ομάδα. Μην μου πεις ότι θα το σταματήσεις και αυτό!

-Όχι, εννοείται, θα το ψάξω μόλις πάω Θεσσαλονίκη. Μου είπαν ότι υπάρχουν γυναικείες ομάδες εκεί και...

-Άρια, άκουσέ με. Πρέπει να σου πω κάτι που σου έκρυβα μέχρι τώρα. Από τότε που πήγες στην Εθνική σε παρακολουθούν από την Άρσεναλ.

-Τι;;; τσιρίζω σχεδόν.

-Ναι, δεν έπρεπε να μάθεις τίποτα, αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα..

-Έχω πάθει σοκ!! Γιατί δεν μου το είπες;

-Άκουσέ με Άρια. Δεν σε θέλουν για τώρα, απλά σε παρακολουθούν και ίσως σε δυο – τρία χρόνια να σε πάρουν για δοκιμαστικά. Επειδή όμως ακριβώς τίποτα δεν είναι σίγουρο, δεν έπρεπε να μάθεις τίποτα. Και δεν πρέπει να το μάθει κανείς.

-Εννοείται, δεν θα μιλήσω σε κανέναν.

-Σε κανέναν Άρια, ούτε στον Άγγελο!

-Ούτε. Τι θα γίνει όμως τώρα;

-Τώρα, ίσως θα πρέπει να μιλήσω μαζί τους. Μπορεί να θέλουν να έχουν και αυτοί λόγο για το πού θα συνεχίσεις. Και ίσως ι είναι προτιμότερο να μην πας σε γυναικεία ομάδα.

-Τι εννοείς;

-Εννοώ ότι ίσως θα έπρεπε να συνεχίσεις σε αντρική, όπως εδώ.

-Μα... στη Θεσσαλονίκη ακαδημίες που να παίζουν στο πρωτάθλημα έχει μόνο ο ΠΑΟΚ.

-Ακριβώς. Ίσως θα έπρεπε να πας εκεί.

-Αποκλείεται Κώστα!!!

Ο ΠΑΟΚ είναι ο μεγαλύτερος ποδοσφαιρικός εχθρός μας. Κάθε χρόνο εμείς και αυτοί παλεύουμε για το πρωτάθλημα και πότε αυτό καταλήγει σε εμάς, πότε σε αυτούς. Η αντιπαλότητα είναι τεράστια!! Μεταξύ εμάς των παικτών υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός, σε λογικά πάντα πλαίσια, για ποδόσφαιρο μιλάμε όχι για μποξ! 

-Άρια! Μην κάνεις σαν μωρό.

-Είσαι σοβαρός; Θα γίνω μέλος του μεγαλύτερου αντιπάλου μας; Πώς θα παίξω εναντίον σας τι είναι αυτά που λες;

-Άρια, άκουσέ με, είναι για το καλό σου. Ωραία ας πούμε ότι βρισκόμαστε αντίπαλοι. Και; Θα βάλεις εμάς πάνω από την εξέλιξη και την πρόοδό σου;

-Μα, δεν μπορώ να παίξω με αυτούς, είναι...

-Τι είναι Άρια, είναι παιδιά σαν κι εσένα που έχουν όνειρα και αγαπούν το ποδόσφαιρο.

-Δεν θα με συμπαθεί κανείς εκεί πέρα. 

-Ακόμα το καλύτερο, οι εχθροί αυξάνουν τη δύναμή σου, μην το ξεχνάς ποτέ αυτό. Θα πεισμώσεις και θα δείξεις σε όλους πόσο αξίζεις!

-Δεν μπορώ να παίξω σε αυτήν την ομάδα ρε Κώστα. Πρέπει κάτι να σε τραβάει σε μια ομάδα για να φορέσεις τη φανέλα της. Πρέπει να σου εμπνέει σεβασμό, δέος και πάθος για να αγωνιστείς. Εσύ θα πρέπει να τα ξέρεις καλύτερα από εμένα αυτά.

-Άρια, όλα αυτά που λες είναι πολύ σωστά. Ξεχνάς όμως κάτι, όλα αυτά έρχονται με τον καιρό, αφού γίνεις μέλος σε μια ομάδα και δεθείς με τους συμπαίκτες, τους προπονητές, δεν γίνονται όλα από τη μια στιγμή στην άλλη. Με τον καιρό, αφού θα έχεις δεθεί με την ομάδα θα έρθουν όλα αυτά και το πάθος και το δέος, όλα. Και ξέρεις γιατί; Γιατί θα είσαι ένα κομμάτι αυτής της ομάδας, θα είναι για σένα αυτή η ομάδα σαν μια δεύτερη οικογένεια. Θα την αγαπήσεις, μέσα από τον δικό σου αγώνα. Θα μάθεις να σέβεσαι τη φανέλα της και θα δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό όχι μόνο για σένα αλλά και για τους συμπαίκτες σου και μετά για τους προπονητές σου. Αν ήταν έτσι όπως τα λες εσύ δεν θα υπήρχαν μεταγραφές. Κάθε παίχτης θα έπαιζε στην ομάδα που αγαπάει και αυτό θα ήταν όλο. Εδώ παίκτες έχουν πάει από τη Ρεάλ στη Μπαρτσελόνα, από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό κι εσύ μου λες ότι δεν μπορείς να πας στον ΠΑΟΚ;

-Τι να πω.. μπορεί να έχεις και δίκιο. Αλλά πραγματικά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να το διανοηθώ ότι θα πάω στον ΠΑΟΚ.

-Δίκιο έχω Άρια και το ξέρεις.

-Θα μπορούσα όμως να παίξω σε γυναικεία ομάδα.

-Αν θες τη γνώμη μου θα πρέπει να συνεχίσεις σε αντρική. Έτσι κι αλλιώς τελευταία χρονιά έχεις το δικαίωμα αυτό. Από εδώ και πέρα όλο με γυναίκες θα παίζεις.

-Ναι, αλλά ίσως θα πρέπει να μπω στο κλίμα σιγά σιγά.

-Δεν χρειάζεται Άρια. Ίσα ίσα, το ότι έχεις παίξει μέχρι τώρα με αγόρια θα σε βοηθήσει πάρα πολύ. Όσο να 'ναι, τα αγόρια παίζουν πιο σκληρά, με περισσότερη δύναμη. Κι εσύ έχεις μάθει να παίζεις έτσι. Οπότε θα είναι σαν να πηγαίνει ένα αγόρι σε γυναικεία ομάδα. Κανείς δεν θα μπορέσει να σε ανταγωνιστεί. Είναι υπέρ σου να αγωνιστείς άλλη μια χρονιά με αγόρια. Στην Άρσεναλ οι δύο καλύτερες παίκτριες έχουν βγει από αντρικές ακαδημίες. Για αυτό σου τα λέω όλα αυτά, για το δικό σου το καλό. Νομίζεις ότι θα μου είναι εύκολο να σε κάνω δώρο σε άλλη ομάδα, και μάλιστα στον ΠΑΟΚ; Γιατί δώρο είσαι Άρια! Δεν το πιστεύω ότι θα χάσω μια τέτοια παίκτρια από την ομάδα μου.

-Θα μου λείψεις! Όλα θα μου λείψουν, οι προπονήσεις, οι αγώνες, οι φωνές σου και το απίστευτο ύφος σου όταν το παίζεις αυστηρός...

-Αφού δεν καταλαβαίνετε αλλιώς...

-Χαχαχα. Δεν το πιστεύω ότι τελείωσε εδώ όλο αυτό. Δεν το πιστεύω ότι δεν θα ξαναπροπονηθώ με την ομάδα μας.

-Όποτε θα έρχεσαι εννοείται ότι θα είσαι ευπρόσδεκτη.

-Ναι, και θα σας κλέβω τα συστήματα για να τα μαρτυράω μετά στην καινούρια μου ομάδα για να σας σκίσουμε!!!

-Α έτσι είσαι; Καλά...

-Πλάκα κάνω εννοείται!

-Χαχαχα, το κατάλαβα ρε μικρή. Να σου πω όμως μην το δένεις και κόμπο, δεν έκλεισες ακόμα στον ΠΑΟΚ, πρέπει να μιλήσω με τον υπεύθυνο της Άρσεναλ, τη δοιήκηση του ΠΑΣ, αυτοί να με φέρουν σε επαφή με τον ΠΑΟΚ και αν αυτοί δεχτούν...

-Ενδιαφέρον...

-Λοιπόν, πρέπει να πάω να πάω στα γραφεία να βρω τους υπεύθυνους. Εσύ πότε φεύγεις;

-Μεθαύριο μάλλον.

-Ωραία, όταν έχω νεότερα θα σε πάρω.

-Κώστα, σε ευχαριστώ πολύ, πραγματικά!!

-Τίποτα μικρή. Θα ήμουν εντελώς χαζός αν σε άφηνα να πας χαμένη. Λοιπόν θα μιλήσουμε.

-Ωραία. Άντε γεια..

Κοιτάζω το κινητό μου. Μήνυμα από την κυρία Κατερίνα: "Άρια σε περιμένω για φαγητό το μεσημέρι. Πάρε με τηλέφωνο όταν θελήσεις να έρθεις. Φιλάκια". Νοιάζεται πολύ για μένα. Η ώρα είναι μιάμιση οπότε πηγαίνω κατευθείαν σπίτι του Άγγελου, να τα πούμε εκεί. Τον παίρνω τηλέφωνο, δεν απαντάει. Δεν πειράζει, θα του κάνω έκπληξη!! Παίρνω την κυρία Κατερίνα να της πω είμαι στο δρόμο..

Σε λίγα λεπτά χτυπάω το κουδούνι και μου ανοίγει η κυρία Κατερίνα.

-Άρια!! Πόσο χαίρομαι που σε βλέπω.. Kουράγιο κορίτσι μου, όλα θα πάνε καλά.

-Ναι, δεν ανησυχώ πια.

-Το αποφάσισες τελικά ε; Μπράβο σου, η μαμά σου θα είναι πολύ τυχερή που θα σε έχει. Είσαι καταπληκτικό κορίτσι Άρια!

-Σας ευχαριστώ κυρία Κατερίνα.

-Λοιπόν πότε φεύγεις;

-Μάλλον μεθαύριο το πρωί, αν δεν αλλάξει κάτι.

-Ωραία θα έχουμε χρόνο να τα πούμε. Ο Άγγελος είναι πάνω. Θες να πας μέχρι να ετοιμάσω φαγητό;

-Ναι, πάω. Ευχαριστώ!

Ανεβαίνω στο δωμάτιο του Άγγελου. Καλά το σπίτι τους είναι υπέροχο!! Τεράστιο, με τέλεια διακόσμηση και το καλύτερο ... έναν τεράστιο κήπο και μια πισίνα. Κάθε καλοκαίρι κάνουμε εδώ τα γενέθλιά μας. Ο Άγγελος τα έχει στις είκοσι κι εγώ στις είκοσι μία Ιουνίου. Κάθε χρόνο το πάρτυ μας σημαίνει την έναρξη των διακοπών. Μέχρι τα μεσάνυχτα γιορτάζουμε του Άγγελου και μετά τα δικά μου. Το έχουμε καθιερώσει από το δημοτικό αυτό και -όχι να το παινευτώ- αλλά είναι το καλύτερο πάρτυ κάθε χρόνο. Καλούμε τα παιδιά από το σχολείο, τα παιδιά από την ομάδα και άλλους φίλους. Στο γυμνάσιο δημιουργήσαμε στο σχολείο μια μπάντα, κυρίως για τις σχολικές γιορτές αλλά μετά, όπως μεγαλώναμε κιόλας, αναλάβαμε όλα τα πάρτυ των φίλων μας. Εγώ ξεκίνησα τραγουδώντας, πλέον παίζω και κιθάρα αφού μου μετέδωσε το μικρόβιο ο Άγγελος. Ο Άγγελος παίζει κιθάρα, ο φίλος του ο Άκης ντραμς και ένας άλλος φίλος μας ο Γιώργος αρμόνιο. Οπότε καταλαβαίνετε πόσο επιτυχία έχει το πάρτυ μας με live μουσική.  Μπαίνω στο δωμάτιο του Άγγελου και τον βλέπω ξαπλωμένο στο κρεβάτι. Περίεργο να κοιμάται τέτοια ώρα.

-Άγγελε; Άγγελε με ακούς;; Βγάλε τα ακουστικά να συννενοηθούμε..

-Μπα; Μας θυμήθηκες;

-Παραπονάκια; λέω και πάω να τον αγκαλιάσω, αλλά αυτός σηκώνεται πάνω απότομα.

-Ναι Άρια. Με έχεις όλη μέρα στο φτύσιμο.

-Ποιο φτύσιμο μωρό μου; Ήμουν με τον Κώστα.

-Ναι και πριν με τη μάνα σου, τον αδερφό σου, τον Άρη και εμένα με έχεις γραμμένο.

-Άγγελε, άσε τις βλακείες!!

-Ψέματα λέω; Βρήκα τον Άρη και μου είπε ότι ήσασταν μαζί και μετά πήγες να βρεις τον Κώστα.

-Ναι Άγγελε, μην αρχίσουμε τα ίδια με τον Άρη τώρα, νόμιζα ότι είχες ξεπεράσει τις ζήλιες εδώ και πάρα πολύ καιρό.

-Άρια, δεν είπα τέτοιο πράγμα! Εννοείται πως δεν ζηλεύω τον Άρη, αλλά έχουμε τόσα θέματα να συζητήσουμε κι εσύ με άφησες τελευταίο.

-Ακριβώς για αυτό σε άφησα τελευταίο, για να έχουμε όλο το χρόνο δικό μας.

-Άρια, δεν είναι μόνο για σένα δύσκολη αυτή η κατάσταση. Περνάω εξίσου δύσκολα με σένα. Νοιάστηκες καθόλου; Ξέρεις ότι δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εσένα, ξέρεις ότι από εχτές έχει γκρεμιστεί ο κόσμος μου; Αλλά δεν σε νοιάζει.

-Φυσικά και με νοιάζει Άγγελε. Εσύ τι λες; Το μεγαλύτερό μου πρόβλημα είσαι εσύ, ακόμα και το πρόβλημα της ομάδας το ξεπέρασα. Βρήκα λύση. Όμως δεν μπορώ να βρω λύση στο δικό μας. Δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω ότι θα σε χάσω.

-Μα δεν θα με χάσεις ρε μωρό μου..

-Αλήθεια λες;

-Ε τι νόμιζες;

-Δεν ξέρω.. νόμιζα ότι ίσως δεν θα θέλεις να δεσμευτείς σε μια σχέση εξ' αποστάσεως, γιατί μπορεί εδώ να προκύψει κάτι άλλο και να θες να είσαι ελεύθερος και...

-Μην το σκέφτεσαι καν!! Δεν υπάρχει περίπτωση να θελήσω άλλη. Εμένα το πρόβλημά μου ήταν μήπως ΕΣΥ θέλεις να χωρίσουμε!!

-Είσαι τρελός;

-Ναι Άρια!!! Είμαι τρελός για σένα και δεν θα αντέξω με τίποτα να σε χάσω!!

-Σ΄αγαπάω, πολύ!

-Εγώ να δεις πόσο, μου λέει γλυκά και με αγκαλιάζει.

Πόση ασφάλεια και σιγουριά νιώθω μέσα στην αγκαλιά του. Δεν μπορώ να αφήσω αυτή την αγκαλιά. Ευτυχώς δεν χωρίζουμε. Ευτυχώς!!! Και στην τελική δεν χάνουμε κάτι να το δοκιμάσουμε.

-Θα έρχομαι να σε βλέπω όσο πιο συχνά μπορώ, διακόπτει τη συνομιλία μου με τον εαυτό μου ο Άγγελος. Τι αγενής Θεέ μου...

-Κι εγώ!! Εννοείται.

-Κάθε δύο εβδομάδες, το πολύ τρεις.

-Κάθε δύο, σε έκτακτες περιπτώσεις τρεις, τον διορθώνω.

-Σύμφωνοι!!! Μία εσύ, μία εγώ.

-Έγινε!

-Να φροντίσεις να πάρεις διπλό κρεβάτι στο καινούριο σου σπίτι για να χωράω όταν θα έρχομαι!!

-Χαχαχα! Εντάξει, θα δώσω παραγγελία!

-Με το ποδόσφαιρο τι θα κάνεις Άρια;

-Κάτι έχει στο νου του ο Κώστας, αλλά πρέπει πρώτα να μιλήσει με διάφορους..

-Δηλαδή;

-Θα σου πω όταν θα ξέρω σίγουρα.

-Άσε τα μυστικά από μένα!! Τώρα θα μου πεις!!

-Άγγελε δεν σου λέω τώρα που να σκάσεις και μην επιμένεις γιατί τα νεύρα μου δεν είναι σε καλή κατάσταση.

-Καλά. Αλλά αυτό δεν θα περάσει έτσι!!

-Ναι.. φοβηθήκαμε τώρα..

-Δεν φοβήθηκες;; Θα σε φτιάξω εγώ!!

Αρχίζει να με γαργαλάει κι έχω πεθάνει!! Γνωστή ζηλιάρα ναι, εντάξει, τι να κάνουμε...

-Σταμάτα Άγγελε, έχω πεθάνει!!

-Θα μου πεις;

-Όχι!!

-Τώρα;

-Ούτε!

-Θα σε γαργαλάω μέχρι να πεθάνεις..

Με γαργαλάει τόσο που δεν αντέχω... Και εμένα πονάει η κοιλιά μου από τα γέλια. Ξέρω τι θέλει για να σταματήσει!! Ορεξούλες για παιχνιδάκια Αγγελούκο; Τώρα θα δεις! Σηκώνομαι μετά βίας και αρχίζω να τον φιλάω!! Επιτέλους σταμάτησε.

-Παίζεις βρώμικα, αυτό ήταν χτύπημα κάτω από τη ζώνη.

-Εσύ ξεκίνησες..

-Παιδιά κατεβείτε να φάτε. Είναι έτοιμο το φαγητό, ακούμε την κυριά Κατερίνα από την κουζίνα.

Την αγνοούμε, αν και νιώθω άσχημα για αυτό. Μας φωνάζει ξανά.

-Σταμάτα, πρέπει να κατέβουμε, η μαμά σου μας περιμένει, είναι κρίμα.

-Ας περιμένει! μου λέει και συνεχίζει να με φιλάει.

-Ρε Άγγελε δεν είναι σωστό.

-Άγγελε, Άρια δεν ακούτε;;

-Σήκω Άγγελε το παρατραβήξαμε.

-Γιατί μου το κάνεις αυτό τώρα ρε μωρό μου;

-Σήκω είπα.

Κατεβαίνουμε για φαγητό στην κουζίνα που μοσχομυρίζει. Η κυρία Κατερίνα είχε κάνει παστίτσιο. Εντάξει, απλά τέλειο. Γεια στα χέρια της. Ξέρω ότι το έκανε για να με ευχαριστήσει. Όπως και ξέρω ότι η μαμά την έβαλε να μου κάνει τη νταντά. Όχι ότι το κάνει σαν αγγαρεία. Έτσι κι αλλιώς η κυρία Κατερίνα θα με είχε έγνοια τώρα που έφυγε η μαμά. Όταν τελειώνουμε το φαγητό, ανεβαίνουμε πάνω. Το μάτι μου πέφτει σε ένα άλμπουμ πάνω στο γραφείο του Άγγελου που δεν νομίζω ότι έχω ξαναδεί.

-Τι είναι αυτό; τον ρωτάω και σηκώνομαι να το πάρω.

-Τίποτα Άρια, άστο!

-Έλα δώσ' το μου τι είναι;

-Κάτι, μην είσαι περίεργη!!

-Έλα ρε Άγγελε δείξ' το μου.

-Με νευριάζεις όταν είσαι επίμονη.

-Κι εσύ όταν δεν κάνεις αυτό που θέλω.

-Είναι ένα ... άλμπουμ.

-Χαίρω πολύ Άρια. Τι άλμπουμ;

-Γαμώτο Άρια ... ήταν έκπληξη αλλά για άλλη μια φορά μου καταστρέφεις τα σχέδια.

-Έλα πες, τι έκπληξη;

-Έφτιαξα ένα άλμπουμ με όλες τις φωτογραφίες μας από μωρά. Ήθελα να σου το δώσω όταν θα φύγεις, για να με θυμάσαι!

-Υπάρχει καμιά περίπτωση να σε ξεχάσω ποτέ;

-Δεν ξέρω, μπορεί να βρεις κανέναν άλλο εκεί.

-Σουτ! Άκους τι λες; Έχω το καλύτερο αγόρι του κόσμου και νομίζεις ότι θα το αφήσω; Για χαζή με περνάς;

-Μάτια που δεν βλέπονται λένε...

-Χαμός όταν ξανασυναντηθούν... λέω πονηρά.

-Δεν είναι έτσι το σωστό. Η παροιμία λέει...

-Τα λάθη έχουν περισσότερο φάση, δεν νομίζεις; τον διακόπτω.

-Έγινες και της περιπέτειας τώρα;

-Πάντα ήμουν..

-Ήσουν, τι να πω ψέματα. Κι έγινα κι εγώ έτσι όπως έμπλεξα μαζί σου..

-Ένα δείγμα από το πόσο βελτίωσα τη βαρετή ζωή σου.

-Τι μας λες;

-Παραδέξου το!

-Η ζωή μου είχε από πάντα νόημα γιατί ήμασταν μαζί από πάντα, δεν έχει σημασία που δεν ήμασταν ζευγάρι. Με γέμιζες και σαν φίλη, μέχρι που αυτό δεν μου ήταν αρκετό.

-Και ξαφνικά αποφάσισες ότι πρέπει να τα φτιάξουμε. Και ήρθες εκείνο το βράδυ που γιορτάζαμε τα γενέθλια της μαμάς σου στο εξωχικό μας στην Πρέβεζα και μου είπες ότι έχεις κάτι πολύ σημαντικό να μου πεις.

-Και όταν σου είπα ότι είμαι ερωτευμένος, τα έχασες. Και τα έχασα κι εγώ μαζί, γιατί νόμιζα ότι θα με απορρίψεις και ότι θα σε χάσω εντελώς.

-Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Ξέρεις πόσο καιρό ήλπιζα να με δεις αλλιώς γιατί ήμουν κι εγώ ερωτευμένη μαζί σου;

-Κι εγώ αυτό ήλπιζα. Ευτυχώς βρήκα το θάρρος να σου μιλήσω, αλλιώς ποιος ξέρει πώς θα ήμασταν τώρα.

-Πάντως όντως είχες φερθεί πολύ θαρραλέα εκείνο το βράδυ που ακόμα και αν δεν ήμουν ερωτευμένη μαζί σου, θα σε ερωτευόμουν τότε! Θυμάμαι όταν μου το είπες κι εγώ δεν μιλούσα να μου λες: "Συγγνώμη Άρια που σου το έκανα αυτό, αλλά έπρεπε να σου το πω. Τόσο καιρό παλεύω να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαστε κολλητοί, όμως δεν τα καταφέρνω. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου και δεν μπορώ να το διαχειριστώ άλλο μόνος μου αυτό. Έχω τρομάξει με αυτά που νιώθω για σένα. Σε θέλω μόνο δικιά μου, αρρωσταίνω όταν σε βλέπω να πειράζεστε με τον Άρη και γενικότερα με οποιοδήποτε αγόρι. Σε σκέφτομαι συνέχεια, σε βλέπω παντού. Και το τραγούδι που έγραψα και τραγούδησα πριν λίγες μέρες στο πάρτυ για σένα ήταν. Σε σένα το αφιέρωσα, αλλά δεν το κατάλαβες. Αν δεν θες να κάνουμε παρέα τώρα επειδή νιώθεις άβολα...". Κι εκεί σε διέκοψα.

-Και μου είπες: "Είσαι με τα καλά σου; Ξέρεις πόσο καιρό ονειρεύομαι αυτή τη στιγμή; Ξέρεις πόσο καιρό παλεύω να σε βγάλω από το μυαλό μου αλλά δεν μπορώ; Ξέρεις πόσο καιρό αναρωτιέμαι αν όντως θα μπορούσαμε να τα φτιάξουμε ή αν όλες οι στιγμές μας είναι της φαντασίας μου. Ξέρεις πόσο καιρό προσπαθώ να μην είμαι ερωτευμένη μαζί σου; Δεν γίνεται όμως, απλά δεν γίνεται!".

-Και μετά, εσύ δεν μιλούσες. Είχες πάθει σοκ.

-Ναι, και με ρώτησες: "Δεν θα πεις κάτι;". Περίμενες να σου ζητήσω να τα φτιάξουμε όμως εγώ ζούσα σε ένα παράλληλο σύμπαν εκείνη τη στιγμή.

-Και όταν επιτέλους ξύπνησες με πήρες αγκαλιά και με ρώτησες: "Θες να γίνεις το κορίτσι μου;"

-"Φυσικά!" μου απάντησες και κόντευα να πετάξω από τη χαρά μου.

-Και με το που γυρίσαμε πίσω στους άλλους, όλοι κατάλαβαν ότι κάτι είχε γίνει.

-Προφανώς αφού πετούσαμε και οι δύο από τη χαρά μας!

-Δεν κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ. Ήταν το βράδυ που ένιωσα πιο κορίτσι από ποτέ. Και κατάλαβα πώς ένιωθαν τα κορίτσια στο σχολείο όταν βγαίνανε με αυτόν που τους άρεσε.

-Και περάσανε τρία χρόνια. Απίστευτο;

-Κι όμως αληθινό!

-Σ΄αγαπάω Άρια!

-Κι εγώ σ' αγαπάω Άγγελέ μου!

Ξεφυλλίζουμε αργά αργά το άλμπουμ. Εγώ με τον Άγγελο μωρά, όταν περπατήσαμε, τα πρώτα μας γενέθλια, όταν πήγαμε πρώτη μέρα στο σχολείο, στην πρώτη μας σχολική εκδρομή, στον πρώτο μας αγώνα όταν ήμασταν πέντε, στο πρώτο μου γκολ που ο Άγγελος με σήκωσε αγκαλιά, στην πρώτη μας γιορτή στο σχολείο -συμπρωταγωνιστές- , στο πρώτο κύπελλο που κατακτήσαμε με την ομάδα μας, στην Πρέβεζα διακοπές κάποιο καλοκαίρι να βάζω αντηλιακό στον Άγγελο -πόσο να ήμουν τότε, δέκα;- , στην πρώτη παράσταση του Άγγελου στο ωδείο -η κιθάρα του διπλάσια από εμάς- , έπειτα ξανά στην Πρέβεζα διακοπές, στο γυμνάσιο στην πρώτη μας εμφάνιση σαν μπάντα, σε κάποιο άλλο από τα πάρτυ μας, κι έπειτα ξανά στο ποδόσφαιρο πιο μεγάλοι πλέον, και μετά την πρώτη φορά που έπεισα τον Άγγελο να τραγουδήσει μαζί μου σε ένα πάρτυ, όταν πήρα το πτυχίο στα αγγλικά, ξανά σε πάρτυ να τραγουδάμε οι δυο μας. Μια ζωή μαζί τελικά, όντως!

Τη στιγμή διακόπτει ο ήχος του κινητού μου. Είναι ο Κώστας.

-Άρια, έχω νέα. Πού είσαι;

-Στον Άγγελο, τι έγινε;

-Θα σου πω από κοντά. Ευχάριστα πάντως. Πού θες να βρεθούμε;

-Όπου θες εσύ.

-Σε μισή ώρα σπίτι μου.

-Εντάξει τα λέμε. Άντε γεια.

-Τι έγινε; με ρωτάει ο Άγγελος.

-Ο Κώστας. Έχει νέα, πρέπει να πάω να τον βρω.

-Εντάξει, θες να κοιμηθείς εδώ σήμερα;

-Με μεγάλη μου χαρά! Όταν τελειώσω θα σε πάρω.

Φεύγοντας κοιτάζω την ώρα στο κινητό μου και συνειδητοποιώ ότι είναι ήδη εφτά. Αποφασίζω να τηλεφωνήσω στη μαμά.

-Έλα μαμά, πώς έφτασες;

-Μια χαρά, εσύ τι κάνεις;

-Καλά, πάω στον Κώστα τώρα να κανονίσουμε κάποια πράγματα.

-Ωραία, πήγες στην Κατερίνα το μεσημέρι;

-Ναι και θα κοιμηθώ εκεί το βράδυ.

-Εντάξει, ό,τι θες πάρε με τηλέφωνο. Α, το σπίτι παρεμπιπτόντως είναι τέλειο! Θα σου αρέσει πολύ!

-Θα το δω από κοντά μαμά και θα σου πω.

-Εντάξει αγάπη μου, άντε φιλιά! Να προσέχεις!!

-Γεια σου μαμά.

Παίρνω στα γρήγορα και τον Ιάσονα, να του πω να μην με περιμένει για το βράδυ και φτάνω σε λίγα λεπτά στο σπίτι του Κώστα. Τι να με περιμένει άραγε;

-Έλα Άρια, πέρασε.

-Λοιπόν;

-Είμαι στην ευχάριστη θέση να σου ανακοινώσω ότι...

-Ναι...

-Ο ΠΑΟΚ συμφώνησε να σε πάρει στην ομάδα, ενώ η Άρσεναλ θα συνεχίσει να σε παρακολουθεί.

-Πώς τα κατάφερες;

-Έχω τους τρόπους μου εγώ. Λοιπόν, μικρή, ευχαριστημένη;

-Ξέρω εγώ.. Μάλλον.. Αυτό δεν θέλαμε;

-Αυτό θέλαμε και μην έχεις ενδοιασμούς. Θα σου κάνει καλό να αγωνιστείς σε μια μεγαλύτερη ομάδα. Θα με θυμηθείς!!

-Το ελπίζω. Κώστα, δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω για ό,τι έκανες για μένα.

-Δεν κάνει τίποτα. Δεν είσαι απλά παίκτριά μου, είσαι πνευματική αδερφή μου και πάντα θα σε νοιάζομαι. Κατάλαβες;

-Αχα!

-Λοιπόν, μεθαύριο το απόγευμα έχεις ραντεβού με τον προπονητή του ΠΑΟΚ στο γραφείο του  στο προπονητικό κέντρο. Θα ρωτήσεις πού είναι και θα σου πουν. Δεν είναι δύσκολο. Είναι κοντά στο γήπεδο που παίζουμε όταν πάμε στον ΠΑΟΚ.

-Νομίζω ότι κατάλαβα.

-Ωραία, για ό,τι χρειαστείς θα με παίρνεις τηλέφωνο. Ό,τι και αν είναι αυτό που σε απασχολεί.

-Εντάξει Κώστα.

-Αύριο το πρωί σε περιμένω στην προπόνηση. Μου χρωστάς μια τελευταία ευκαιρία να σε θαυμάσω!

-Μα όταν θα έρχομαι Γιάννενα θα σας επισκέπτομαι!

-Το καλό που σου θέλω!!

-Λοιπόν, φεύγω τώρα. Τα λέμε αύριο. Και πάλι, σε ευχαριστώ!

-Τίποτα Άρια! Καληνύχτα!!

Κανονίστηκε κι αυτό. Έφυγε ένα βάρος από πάνω μου.

Λοιπόν όλα μοιάζουν να μπαίνουν σε μια τάξη. Η απόφαση της Άριας είναι οριστική! Στο επόμενο κεφάλαιο ακολουθούν αποχαιρετισμοί και συγκινήσεις... αναμείνατε!!