Πλευρά Χρήστου:

Ανοίγω με δύναμη την πόρτα και μπαίνω στα αποδυτήρια. Αυτό που αντικρύουν τα μάτια μου δεν το περίμενα με τίποτα! Μουρμουρίζω ένα "Συγγνώμη" και βγαίνω όπως όπως κλείνοντας την πόρτα πίσω μου. Στηρίζομαι στον τοίχο που βρίσκεται ακριβώς απέναντι και παίρνω βαθιές ανάσες. Εντάξει, η συζήτηση πρόδιδε ότι ο Άλεξ και η Άρια τα έχουν, αλλά δεν περίμενα ποτέ να μπω μέσα και να τους δω τον έναν πάνω στον άλλον, ξαπλωνένους στον πάγκο να φασώνονται.. Πάλι καλά φορούσαν ρούχα! Ο Άλεξ και η Άρια.. Τα δύο αστέρια της ομάδας μου έχουν σχέση! Κι εγώ όχι μόνο δεν έκανα τίποτα για να το αποτρέψω, αλλά δεν έχω πάρει χαμπάρι τόσο καιρό τι συμβαίνει πίσω από την πλάτη μου. Να γιατί δεν ήθελα την Άρια στην ομάδα. Γιατί ένα κορίτσι μέσα σε τόσα αγόρια, σε μια ηλικία που το αίμα τους βράζει, ήταν σίγουρο ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Αλίμονο, δεν έχουν περάσει και πολλά από τότε που ήμουν στην ηλικία τους. Και επίσης η Άρια έχει πολλά προτερήματα που θα μπορούσαν να κάνουν οποιοδήποτε αγόρι εδώ μέσα να την ερωτευτεί. Εξαιρετική στο ποδόσφαιρο, καλός και δυναμικός χαρακτήρας, όμορφη, γεμάτη ζωντάνια.. Ήδη θα έχει κάψει πολλές καρδιές, και προπαντώς την καρδιά του καλύτερού μου παίκτη, που αν και παικταράς, έχει αρκετά αρνητικά στοιχεία στο χαρακτήρα του. Και αν αυτό από μόνο του είναι ένα ζήτημα, το γεγονός ότι η Άρια έχει τα ίδια ακριβώς στοιχεία στο χαρακτήρα της, είναι πραγματική απειλή για την ομάδα.. Όχι, δεν μπορώ να αφήσω αυτούς τους δυο να καθορίζουν την απόδοση όλης της ομάδας μου με τα ερωτικά τους! Σε καμία περίπτωση!! Ξαφνικά το σοκ που είχα υποστεί λίγα λεπτά πριν μετατράπηκε σε θυμό και αμέσως ανακτώ τον έλεγχο. Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ανοίγω με δύναμη την πόρτα, φοβούμενος ομολογουμένως για το τι θα δουν ξανά τα μάτια μου. Ελπίζω να μην είναι τόσο αναίσθητοι και τους βρω ξανά σαν τοστ! Μπήκα! Όχι, δεν είναι σαν τοστ, αλλά αυτό που βλέπω με κάνει να θυμώσω ακόμα περισσότερο! Είναι πιασμένα χέρι χέρι τα πουλάκια μου, έτοιμα να με αντιμετωπίσουν! Ή έτσι θέλουν να νομίζουν τουλάχιστον..

Πλευρά Άριας:

-Καλά, συγγνώμη ρε μωρό μου, αλλά..

-Σσ.. μου λέει και μου κλείνει το στόμα με τον αντίχειρά του.

Την επόμενη στιγμή βρισκόμαστε πάνω στον πάγκο να φιλιόμαστε με μανία! Πώς να του κρατήσω κακία μετά όταν με φτάνει με τη μία στον έβδομο ουρανό; Όχι πείτε μου, γίνεται;

Ο Άλεξ βρίσκεται από πάνω μου και φιλιόμαστε. Έχει βρει το ευαίσθητό μου σημείο και αυτό δεν είναι καλό.. Ναι, καλά καταλάβατε! Δεν μπορώ να αντισταθώ όταν με φιλάει στο λαιμό. Μπορώ να πεθάνω έτσι!

Βασικά το βλέπω να πεθαίνω έτσι.. Η πόρτα ανοίγει τόσο ξαφνικά που κοντεύω να πάθω εγκεφαλικό από την τρομάρα μου! Ή μάλλον όχι, κοντεύω να πάθω εγκεφαλικό όταν βλέπω ποιος μπαίνει μέσα. Είναι ο Χρήστος! Ο Χρήστος... Με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό! Πριν προλάβουμε να αντιδράσουμε ο Χρήστος μουρμουρίζει ένα "Συγγνώμη" και κάνει μεταβολή φεύγοντας σαστισμένος.

Αμέσως σπρώχνω τον Άλεξ από πάνω μου, ο οποίος σηκώνεται παραμορφωμένος από το σοκ. Περνάει το χέρι του μέσα στα μαλλιά του και προσπαθεί να συνέλθει, ενώ εγώ σφίγγω την κοτσίδα μου και ισιώνω τη μπλούζα μου.

-Τι κάνουμε τώρα; σπάω πρώτη τη σιωπή.

Δεν παίρνω απάντηση. Πρώτη φορά βλέπω τον Άλεξ τόσο αγχωμένο, όμως σε λίγα δευτερόλεπτα φαίνεται να έχει ανακτήσει την ψυχραιμία του, σε αντίθεση με εμένα που όσο περνούν τα δευτερόλεπτα, σαν αιώνας, νιώθω ότι θέλω να βάλω τα κλάματα. Ο Άλεξ το καταλαβαίνει αμέσως και με σφίγγει στην αγκαλιά του, όπως δεν με έχει σφίξει ποτέ ξανά!

-Ηρέμησε! Έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή θα το μάθαινε..

-Τι θα κάνουμε Άλεξ;

-Θα τον αντιμετωπίσουμε! Ο Χρήστος από στιγμή σε στιγμή θα γυρίσει, μόλις χωνέψει ό,τι είδε. Πρέπει να είμαστε δυνατοί! Δεν έχουμε κάνει κάτι κακό.. λέει και με χαϊδεύει στο μάγουλο.

Την επόμενη στιγμή ανοίγει η πόρτα και νιώθω τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου. Εδώ θα γίνει ο τάφος μας! Ο Άλεξ μου σφίγγει το χέρι και την ίδια στιγμή ο Χρήστος βρίσκεται απέναντί μας να μας κοιτάζει με ένα βλέμμα θυμωμένο αλλά και γεμάτο ερωτηματικά! Ξαφνικά νιώθω κι εγώ έτοιμη να τον αντιμετωπίσω! Όχι, δεν έχουμε διαπράξει κάποιο έγκλημα!

Κοιτάζω τον Άλεξ. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του είναι σφιγμένα και κοιτάζει τον Χρήστο στα μάτια, με θάρρος. Είναι λες και βρίσκονται οι δυο τους σε ένα ρινγκ, έτοιμη να πλακωθούν στις μπουνιές. Όχι, ο Άλεξ δεν φοβάται να υπερασπιστεί τη σχέση μας, δεν διστάζει να τα βάλει με τον Χρήστο, να ρισκάρει για εμάς!

Ούτε κι εγώ τον φοβάμαι! Σφίγγω το χέρι του Άλεξ, ισιώνω την πλάτη μου, ξεροκαταπίνω, παίρνω βαθιά ανάσα και σηκώνω το βλέμμα μου για αντικρύσω αυτό το γεμάτο θυμό του Χρήστου.

-Σας βλέπω ενωμένους τώρα.. Αλλά βέβαια στον αγώνα σας ήταν αδύνατο να παίξετε σαν συμπαίκτες..

Σιωπή, η απόλυτη σιωπή και από τους δυο μας.

-Κι άλλοι χαμένοι βαθμοί, εξαιτίας σας! Πετάξατε στα σκουπίδια την προσπάθεια των υπόλοιπων εννέα παιδιών για να κάνετε το κομμάτι σας! Σας έχω ήδη δώσει τόσες ευκαιρίες, σας έχω προειδοποιήσει άπειρες φορές και με έχετε γραμμένο εκεί που δεν πιάνει μελάνι.. Τι το περάσατε εδώ; Δεν ξέρω αν το θυμάστε, αλλά εδώ είναι ομάδα! Δεν υπάρχει χώρος για να τσακώνεστε και να σαλιαρίζετε όποτε σας καπνίζει!

Ξανά σιωπή! Ο Χρήστος έχει δίκιο, έτσι που το θέτει.

-Δύο βαθμοί χάθηκαν με τον Παναιτωλικό επειδή αποφασίσατε να εκδικηθείτε ο ένας τον άλλον μέσα στον αγώνα. Άλλοι τρεις τώρα συν τα όσα προβλήματα μου έχετε δημιουργήσει από την αρχή της σεζόν! Πρέπει να καταλάβετε ότι δεν είστε το κέντρο του κόσμου! Όπως επίσης και το γεγονός ότι δεν διστάζω να σας διαολοστείλω και τους δύο σε ομαδούλες για να να βάλετε μυαλό! Δεν μου λέει απολύτως τίποτα το ότι είστε οι καλύτεροι παίκτες! Απολύτως τίποτα όμως! Δεν μπορείτε να φέρεστε σαν να είναι η ομάδα το τσιφλίκη σας και να παίζετε σοβαρά όποτε σας γουστάρει! Στην ομάδα, υπάρχουν κανόνες, αν δεν μπορείτε να τους τηρήσετε δεν σας κρατάει κανείς με το ζόρι. Ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Προσωπικά, δεν θα με νοιάξει καθόλου αν φύγετε. Προτιμώ να χάσουμε την πρόκριση στα πλέι οφ και να υπάρχει καλό κλίμα στην ομάδα, παρά να περάσουμε και να κρίνεται μια ζωή η απόδοση της ομάδας από το αν έχετε τσακωθεί ή όχι! Σας μιλάω ειλικρινά. Τα ψέμματα τελείωσαν, ή συμμορφώνεστε με τους κανόνες της ομάδας ή φεύγετε.

-Οι κανόνες δεν λένε κάπου ότι απαγορεύεται να ερωτευτούμε! Μπορεί να έχεις όλα τα δίκια του κόσμου, αλλά δεν μπορείς να μας απαγορεύσεις να είμαστε μαζί! του λέει με τσαμπουκά ο Άλεξ.

-Τους κανόνες εδώ μέσα τους βάζω εγώ, όσο είμαι προπονητής! Υπάρχει αντίρρηση;

-Δεν μπορείς να μας το απαγορεύσεις! Είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι. Μπορεί να μην το μαθαίνες καν!

-Έλα που το έμαθα όμως.. Άρια εσύ, δεν μιλάς; με ρωτάει αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω ότι έχει δίκιο!

-Χρήστο, καταλαβαίνω ότι έχεις τις ενστάσεις σου, όμως είναι κάτι που συνέβη! Ερωτευτήκαμε, δεν ήταν κάτι που σχεδιάζαμε ή θέλαμε. Όμως συνέβη και τώρα είμαστε ευτυχισμένοι!

-Εγώ όμως καθόλου! Δεν έχω καμία διάθεση να σπάω το κεφάλι μου να βρω λύσεις κάθε φορά που εσείς θα τσακώνεστε! Ούτε σας χρωστάνε κάτι τα υπόλοιπα παιδιά! Προσπαθούν όσο κι εσείς, είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους και ηθικοί απέναντι στους συμπαίκτες τους, την ομάδα τους και μετά σε εμένα. Τι από αυτά κάνετε; Να σας πω εγώ! Δεν σέβεστε τίποτα!! Εγώ λοιπόν δεν μπορώ να το αφήσω έτσι αυτό!

-Κι εμείς είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας. Δε λέω, έχουμε κάνει λάθη, αλλά δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Είσαι υπερβολικός Χρήστο, διαμαρτύρομαι.

-Υπερβολικός; Υπερβολικός έτσι Άρια; Να φανταστώ έτσι με χαρακτήρησες όταν σε πήρα από τα μούτρα την πρώτη μέρα στο γραφείο. Τώρα όμως καταλαβαίνεις γιατί δεν ήθελα ένα κορίτσι στην ομάδα μου; Δεν είμαι ούτε ρατσιστής, ούτε μισογύνης! Όμως φοβόμουν ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο.. Είστε δεκαεφτά χρονών, στην καλύτερη ηλικία. Το αίμα σας βράζει! Θέλετε να τα ζήσετε όλα, να ερωτευτείτε, να γνωρίσετε καινούρια πράγματα. Είναι φυσιολογικό! Όμως ένα κορίτσι μέσα σε είκοσι πέντε αγόρια είναι λογικό να δημιουργήσει τέτοιου είδους προβλήματα. Αλλά όχι, είμαι υπερβολικός, καμία αντίρρηση!

-Ωραία, πες μας τι να κάνω, έστω και τώρα. Αν θέλεις να φύγω, θα φύγω! Αφού δημιουργώ περισσότερα προβλήματα παρά είμαι χρήσιμη για την ομάδα, θα φύγω. Ίσως να ήταν προτιμότερο να μην με είχες δεχτεί από την αρχή. Τώρα δεν θα είχε συμβεί τίποτα.. Εγώ φταίω, ήρθα και σας αναστάτωσα! Μάλλον είναι καλύτερα να φύγω από μόνη μου, να μην σε φέρνω σε δύσκολη θέση. Θα μιλήσω με τον υπεύθυνο, αύριο κιόλας. Όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα. Αρκετά προβλήματα σας δημιούργησα.

-Μην βιάζεσαι Άρια! με ξαφνιάζει ο Χρήστος. Δεν είπα ότι πρέπει να φύγει κάποιος αναγκαστικά. Δώστε μου μία εβδομάδα, θα σκεφτώ και θα σας πω. Μέχρι τότε, θα ακολουθείτε ξεχωριστό πρόγραμμα από τους άλλους. Θα είστε σε διαθεσιμότητα. Από αύριο, κάθε πρωί θα σας περιμένω στις εφτά για προπόνηση. Τρέξιμο και ασκήσεις ενδυνάμωσης. Αυτά μέχρι τις οκτώ που θα πηγαίνετε σχολείο.  Μετά θα έρχεστε το απόγευμα μαζί με τους υπόλοιπους, αλλά θα κάνετε ξανά ατομικό. Και εννοείται ξεχάστε τη λέξη μπάλα μέχρι την επόμενη Δευτέρα. Η διαγωγή σας αυτό το διάστημα θα είναι καθοριστική στην απόφαση μου. Θέλω να μου αποδείξετε ότι πραγματικά θα αλλάξετε τη συμπεριφορά σας! Είστε ελεύθεροι, τα λέμε το πρωί.. είπε και βγήκε.

-Όλα θα πάνε καλά μωρό μου, μου λέει ο Άλεξ και με αγκαλιάζει δίνοντάς μου ένα τρυφερό φιλί στο μέτωπο.

-Το ελπίζω! είναι το μόνο που λέω.

Μαζεύουμε τα πράγματά μας και βγαίνουμε έξω, όπου βλέπουμε τον Πάνο να μας περιμένει.

-Τι έγινε ρε εσείς; Γιατί φώναζε ο Χρήστος; Πείτε μου μόνο ότι δεν κατάλαβε τι τρέχει μεταξύ σας.

-Ο Χρήστος μας είδε.. του λέει ο Άλεξ και το πρόσωπο του Πάνου παραμορφώνεται από τρόμο.

-Και είστε ακόμα ζωντανοί; Μην ευησυχάζεστε, μπορεί να σας περιμένει στη γωνία! μας λέει μισοαστεία - μισοσοβαρά.

-Ατομικό μέχρι την επόμενη Δευτέρα, πρωινές προπονήσεις και υποδειγματική συμπεριφορά. Και μετά βλέπουμε.. του λέω.

-Την έχετε άσχημα φίλοι μου.. μας λέει προβληματισμένος. Αλλά το ότι θέλει χρόνο να σκεφτεί ίσως είναι καλό. Ή ίσως και όχι.. Πφ, δεν ξέρω! Κουράγιο ρε παιδιά..

-Ευχαριστούμε Πάνο μου, λέω και τον αγκαλιάζω.

Τελευταία έχουμε απομακρυνθεί λίγο, επειδή περνάω πολύ χρόνο με τον Άλεξ, όμως μου λείπει ο φίλος μου. Του χρωστάω πάρα πολλά, τα πάντα βασικά από τότε που ήρθα στη Θεσσαλονίκη. Νιώθω τύψεις που έχω απομακρυνθεί και σκοπεύω να επανορθώσω σύντομα. Θα πω το απόγευμα στον Πάνο να πάμε για καφέ, οι δυο μας.

-Πάμε; λέει ο Άλεξ και ξεκινάμε οι τρεις για τα σπίτια μας.

Αφήνουν πρώτα εμένα κι έτσι χαιρετάω τα παιδιά και ανεβαίνω πάνω. Βρίσκω τη μαμά στο σαλόνι, πράγμα που μου φαίνεται περίεργο γιατί υποτίθεται ότι σήμερα θα έλειπε όλη μέρα σε συμβούλιο.

-Καλημέρα Άρια! μου λέει και κάτι στον τόνο της φωνής της δεν μου αρέσει.

-Γεια σου μαμά. Δεν θα ήσουν στο συμβούλιο;

-Ακυρώθηκε επειδή έτυχε κάτι έκτακτο στον διευθυντή του γραφείου.

-Μάλιστα.

-Ήμουν στο γήπεδο! μου δηλώνει την ώρα που πάω να ανέβω στο δωμάτιό μου.

-Ήσουν στο γήπεδο; Δεν σε είδα! της λέω ενώ αρχίζω να καταλαβαίνω προς τι το ύφος νωρίτερα.

-Το κατάλαβα. Πάλι χάσατε έτσι; Και τσακωθήκατε ξανά την ώρα του αγώνα!

-Δεν ήταν κάτι τραγικό! Αυτά συμβαίνουν.. προσπαθώ να μας δικαιολογήσω.

-Άρια, δεν καταλαβάινεις ότι αυτό το παιδί μόνο προβλήματα σου δημιουργεί;

-Άσε με να ξέρω καλύτερα μαμά!

-Ο τρόπος που σου φέρθηκε στον αγώνα ήταν απαράδεκτος. Πώς μπορείς να είσαι με κάποιον που δεν σε εκτιμά;

-Μαμά δεν σου πέφτει λόγος! Κοίτα τη δική σου ζωή που τα έχεις κάνει σκατά και άσε με εμένα!

-Άρια, πώς μιλάς έτσι; Δεν σε αναγνωρίζω!

-Εγώ δεν σε αναγνωρίζω! Πού είναι η προοδευτική, ψύχραιμη και γεμάτη κατανόηση μαμά μου; Έχει εξαφανιστεί και τη θέση της έχει πάρει μια γυναίκα που έχει χάσει τον έλεγχο! Παράτησες τη ζωή σου στα Γιάννενα δήθεν για να κάνεις μια νέα αρχή! Ήμουν δίπλα σου μαμά, σε στήριξα σε αυτή σου την απόφαση! Και εσύ με κορόιδευες τόσο καιρό και με είχες γραμμένη! Οπότε μην μου το παίζεις εμένα καλή μαμά τώρα.. Είμαι αρκετά μεγάλη για να κάνω μόνη μου κουμάντο στη ζωή μου και δεν χρειάζομαι κριτική από εσένα!

-Όσο ζεις μαζί μου, κουμάντο στη ζωή σου κάνω εγώ κατάλαβες; Και σου λέω ότι είσαι τιμωρία μέχρι την επόμενη Κυριακή! Σπίτι - σχολείο - προπόνηση - σπίτι θα είσαι! Κατανοητό;

-Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό! Δεν είμαι μωρό να με βάζεις τιμωρία!

-Αν δεν σου αρέσει να σε αντιμετωπίζω σαν μωρό, συμπεριφέρσου ανάλογα της ηλικίας σου!

-Ποτέ σου δεν με έχεις βάλει τιμωρία! Δεν μπορείς να το κάνεις τώρα μόνο και μόνο επειδή ερωτεύτηκα!

-Ερωτεύτηκες κάποιον που δεν εκτιμώ καθόλου! Και παρασύερεσαι.. Η συμπεριφορά σου έχει αλλάξει! Κάνεις ό,τι σου καπνίζει χωρίς να μου δίνεις λογαριασμό!

-Λες βλακείες! Ποτέ δεν παραπονιόσουν για τη συμπεριφορά μου και ποτέ δεν μου έβαζες αυστηρά όρια! Δεν έκανα κάτι που μου έχεις απαγορεύσει!

-Ωραία τότε, σου απαγορεύω να βγαίνεις με τον Άλεξ!

-Δεν μπορείς να το κάνεις αυτό!

-Έτσι νομίζεις.. Δεν έχει εξόδους όλη την εβδομάδα. Θα σε έχω υπό έλεγχο, να το ξέρεις. Αν ξεφύγει έστω και μια φορά η τιμωρία θα διπλασιαστεί!

-Δεν γίνεται να είσαι τόσο στρίγκλα!

-Μάζεψε τη γλώσσα σου Άρια!!

-Θα μιλάω όπως μου γουστάρει! Παράτα με ήσυχη! Είσαι η χειρότερη μάνα..

Ανέβηκα με φόρα τα σκαλιά και κλειδώθηκα στο δωμάτιο μου! Η μάνα μου δεν αστειευόταν και το ήξερα.. Όμως δεν μπορεί να μου φέρεται έτσι! Δεν μπορεί να μου κάνει παρατήρηση, ενώ δεν μου έχει βάλει καν όρια! Πόσο έχει αλλάξει.. Εγώ όμως δεν φταίω σε κάτι!

Άρχισα να κλαίω! Πολύ.. Πέντε λεπτά κράτησε αυτό μου το ξέσπασμα και μετά επικράτησε ο θυμός. Το μαξιλάρι ήταν αυτό που την πλήρωσε.. Έφαγε κάτι συγυρισμένες μπουνιές που ήταν όλες δικές του. Όταν ξεπέρασα και αυτό το στάδιο, έβαλα τα ακουστικά μου και την αγαπημένη μου πλέιλιστ. Ούτε κατάλαβα για πότε με πήρε ο ύπνος..

Όταν ξύπνησα, είχε φτάσει απόγευμα. Σηκώθηκα και έκανα ένα γύρο στο δωμάτιο για να ξεπιαστώ. Την προσοχή μου τράβηξε ένα σημείωμα που είχε πέσει κάτω από την πόρτα. "Τελικά έφυγα για το συμβούλιο. Συγγνώμη αν ήμουν απότομη, αλλά η τιμωρία ισχύει ακόμα. Θα αργήσω να γυρίσω, έχω αφήσει φαγητό. Φιλιά, μαμά."

Τα καλά νέα ήταν ότι το σπίτι ήταν όλο δικό μου και ότι υπήρχε φαγητό! Πεινούσα σαν λύκος! Αφού έφαγα, άνοιξα το λάπτοπ να δω τον αγώνα του ΠΑΣ με τον Παναθηναϊκό στο ίντερνετ. Ο αδερφός μου ήταν βασικός! Ήμουν περήφανη για αυτόν!

Όταν ο αγώνας έληξε πήρα τηλέφωνο τον Άρη. Δεν του είχα προλάβει τα υπέροχα νέα της ημέρας. Από πού να αρχίσω, από την ήττα, τον Χρήστο ή τη μάνα μου και την φρικτή τιμωρία; Είχα άπειρα πράγματα να του πω και οι δύο ώρες που διήρκησε η βιντεόκληση δεν ήταν αρκετές.. Πόνουσα μακριά από τον κολλητό μου, μου έλειπε όσο ποτέ! Όμως ο Άρης υποσχέθηκε να ανέβει Θεσσαλονίκη το Σαββατοκύριακο! Κάτι που σήμαινε ότι μέσα στις δύο τιμωριες αυτής της εβδομάδας - μία του Χρήστου και μία της μάνας μου - θα υπήρχε και κάτι ευχάριστο! Έστειλα μήνυμα στον Άλεξ για καληνύχτα και έπεσα για ύπνο από τις έντεκα. Έπρεπε να ξυπνήσω στις έξι για να είμαι στις εφτά στο γήπεδο. Αλλά ο έρωτας πληρώνεται, έτσι δεν λένε..;

Φαντάζομαι οι περισσότεροι βρίσκεστε στο σχολείο αυτήν την ώρα, όπως είναι φυσικό. Εγώ όμως όχι και ο λόγος είναι ότι σε μία ώρα ταξιδεύω για Κύπρο! Αχα, Κύπρο φίλοι και φίλες μου! ^_^ Κι επειδή ένιωθα άπειρες τύψεις που δεν πρόλαβαν να ανεβάσω χτες ή προχτές όπως είχα υποσχεθεί, σηκώθηκα νωρίτερα για να επανορθώσω! Όπως καταλαβαίνετε, δεν πρόλαβα λόγω ετοιμασιών για το ταξίδι. Θα είμαι πίσω την Τρίτη, πράγμα που σημαίνει ότι θα με στερηθείτε για λίγο, καθώς δεν θα έχω καθόλου χρόνο εκεί. Ναι, δεν πάω ακριβώς για διακοπές, αλλά είναι ένα ταξίδι με το χορευτικό μου για ένα διεθνές φεστιβάλ. Οπότε, λίγη υπομονή! ;-) Θα είμαι κοντά σας σύντομα!

Και πάμε στο κεφάλαιο.. Χρήστος πυρ και μανία!!! Μάνα Άριας επίσης! Πάνε οι τιμωρίες σύννεφο :Ρ Το θέμα είναι τι θα αποφασίσει τελικά ο Χρήστος. Θα τους κρατήσει; Θα διώξει έναν από τους δύο ή και τους δύο; Πάντως τα παιδιά φαίνεται να συνειδητοποίησαν επιτέλους τη σοβαρότητα του θέματός και ήθελαν να αναλάβουν και τις ευθύνες τους. Πήγε να παραιτηθεί η Άρια, μετά ο Άλεξ, χαμός! :Ρ Τι θα επικρατήσει στο τέλος; Οι απαντήσεις στο επόμενο! Φιλιά σε όλους και ελπίζω να μην με βρίζετε πολύ! :Ρ Love you!