Στα αποδυτήρια της ομάδας μου, φοράω τις επικαλαμίδες, τις κάλτσες και τα παπούτσια μου και δένω τα κορδόνια μου. Σφίγγω τη μακριά κοτσίδα μου και βγαίνω στο γήπεδο να συναντήσω τους συμπαίκτες μου. Σήμερα παίζουμε εντός έδρας με τον Άρη, ο οποίος μας είχε νικήσει στον πρώτο γύρο. Επομένως, πρέπει αφενός να πάρουμε το αίμα μας πίσω, αφετέρου να πάρουμε και τους απαραίτητους βαθμούς, καθώς είμαστε πλέον έναν βαθμό πίσω από την Ξάνθη και έναν βαθμό μπροστά από τον ΠΑΣ. Έχουν απομείνει άλλοι πέντε αγώνες με τον σημερινό και τα όρια στενεύουν! Μία από τις δύο θέσεις των πλέι οφ πρέπει να είναι δική μας!

-Άρια, μην ξεχνάς να σουτάρεις έξω από την περιοχή! Είναι ένα από τα ατού μας! ακούω τον Χρήστο να με συμβουλεύει λίγο πριν πάρω τη θέση μου στο ημικήκλιο μαζί με τον Άλεξ για τη σέντρα που θα σημάνει την έναρξη του αγώνα.

Ο Άλεξ μου χαμογελάει, μου κλείνει το μάτι και μου πασάρει τη μπάλα. Ο αγώνας ξεκινάει! Το πρώτο δεκάλεπτο κυλάει χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς προσπαθούμε και οι δύο ομάδες να βρούμε πατήματα στο γήπεδο. Σιγά σιγά παίρνουμε τον έλεγχο της μπάλας και ξεκινάμε παιχνίδι πρωτοβουλίας, χωρίς όμως να δημιουργούμε αξιόλογη φάση μέχρι το είκοσι τέσσερα, όταν ο Άλεξ μετά από κόρνερ που εγώ εκτελώ πιάνει μια εξαιρετική κεφαλιά, την οποία όμως διώχνει τελευταία στιγμή ο αμυντικός του Άρη πάνω στη γραμμή.

-Πολύ καλό! λέω στον Άλεξ, ενώ γυρίζουμε προς τα πίσω.

-Την επόμενη θα είναι μέσα! μου υπόσχεται και τρέχει να μαρκάρει τον επιθετικό του Άρη που πλησιάζει.

Και πράγματι, μετά από οκτώ λεπτά, ξανά από κόρνερ εκτελεσμένο με το καλό μου πόδι, ο Άλεξ νικάει στην εναέρια μονομαχία τον κεντρικό αμυντικό των αντιπάλων και αυτή τη φορά κανείς δεν σταματάει την κεφαλιά του!

ΓΚΟΛ!!! Φωνάζουμε όλοι και τρέχουμε να αγκαλιάσουμε τον Άλεξ! Μόλις τελειώσουν οι πανηγυρισμοί του δίνω ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο και τον ακολουθώ για να γίνει η σέντρα.

Το ημίχρονο λήγει βρίσκοντάς μας μπροστά στο σκορ και επιτρέποντάς μας να πάμε ήρεμοι στα αποδυτήρια με το προβάδισμα ενός γκολ. Ο Άρης μου έχει στείλει μήνυμα ότι και ο ΠΑΣ νικάει στα Γιάννενα με 1-0 τον Παναιτωλικό με σκόρερ τον Άγγελο. Απαντάω γρήγορα στο μήνυμα του και αφού πιω λίγο νερό, πηγαίνω στα αποδυτήρια των αγοριών για να ακούσω τις οδηγίες του Χρήστου.

Γενικά είναι ικανοποιημένος από την απόδοσή μας, αλλά σχεδιάζει αλλαγή στο σύστημα για να κρατήσουμε το μηδέν στην άμυνα, αλλά να μην κλειστούμε και εντελώς πίσω. Έτσι, από τέσσερα-τρία-τρία που παίζαμε με προωθημένο τον σέντερ φορ, αλλάζει το σύστημα σε πέντε-τρία-δύο με προωθημένο τον Άλεξ και εμένα πίσω του, βγάζοντας στον πάγκο τον φορ μας. Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχουμε δουλέψει πολύ αυτό το σύστημα, αλλά μας βολεύει για να κρατήσουμε το σκορ, αν και πιστεύω ότι θα έπρεπε να κηνυγήσουμε ένα ακόμη γκολ. Πρέπει να πάρουμε πάση θυσία τους τρεις βαθμούς, για αυτό πιστεύω ο Χρήστος να ξέρει τι κάνει!

Μπαίνουμε ξανά στο γήπεδο, παίρνουμε τις θέσεις μας και το δεύτερο ημίχρονο ξεκινάει με τον Άρη στη σέντρα. Περνούν πέντε περίπου λεπτά μέχρι να βρούμε ρυθμό. Ο Άρης παρόλο που βρίσκεται πίσω στο σκορ δεν φαίνεται διατεθειμένος να τα παρατήσει έτσι απλά και εκμεταλλεύεται την κατοχή μπάλας που του δώσαμε για να κάνει τρεις κλασσικές ευκαιρίες μέχρι το εξήντα. Όμως στην πρώτη η μπάλα σταματάει στο δεξί δοκάρι της εστίας μας, στην δεύτερη ο τερματοφύλακάς μας αποκρούει εντυπωσιακά τη μπάλα σε κόρνερ και στην τρίτη η μπάλα καταλήγει εκτός αγωνιστικού χώρου μετά από ένα πολύ δυνατό, φαλτσαριστό σουτ που στην αρχή φάνηκε επικίνδυνο.

Μετά το εξήντα ανακτούμε ξανά τον έλεγχο του παιχνιδιού και στο εξήντα τρία, ενώ βρισκόμαστε σε αμυντική θέση με τους αντιπάλους να εκτελούν κόρνερ, ο αμυντικός μας διώχνει τη μπάλα, η οποία κατευθύνεται προς το μέρος μου. Χωρίς να χάσω καθόλου χρόνο, και αφού βλέπω ότι όλο το γήπεδο είναι ελεύθερο, με μόνο εμπόδιο στην αντίπαλη περιοχή τον τερματοφύλακα, τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορώ με τη μπάλα στα πόδια. Φτάνω πολύ γρήγορα στην περιοχή, χωρίς να με προλάβει κάποιος αντίπαλος. Αυτά παθαίνετε αν ανέβαινετε όλοι στο κόρνερ φίλοι μου.. Πλησιάζω στο σημείο του πέναλτι και ετοιμάζομαι να εκτελέσω τον τερματοφύλακα, όταν ακούω τον Άλεξ να μου φωνάζει να του πασάρω παράλληλα, στην κίνηση, όπως έρχεται. Βλέπω όμως δύο αμυντικούς να τον κυνηγούν και προτιμώ να τελειώσω μόνη μου τη φάση. Γυρίζω μπροστά και ετοιμάζομαι για το σουτ. Πίσω μου ο Άλεξ φωνάζει ζητώντας πάσα κάτι που με κάνει να θέλω να εκραγώ και στο μεταξύ ο τερματοφύλακας αποφασίζει να βγει και με πλησιάζει κάνοντας ένα εξαιρετικό τάκλιν απομακρύνοντας την μπάλα, χωρίς να βρει καθόλου τα πόδια μου και έτσι παρόλο που πέφτω στο έδαφος δεν υπάρχει πέναλτι. Η μπάλα βγαίνει πλάγιο άουτ και ενώ ο τερματοφύλακας του Άρη με βοηθάει να σηκωθώ ακούω τον Άλεξ να μου φωνάζει.

-Ήταν τόσο δύσκολο να δώσεις μια πάσα γαμώτο;

-Ήταν τόσο δύσκολο να βγάλεις το σκασμό; Αν δεν με καθυστερούσες θα είχα τελειώσει τη φάση!

-Εγώ φταίω δηλαδή; Κανονικά εγώ είμαι ο πρώτος παίκτης, εσύ πήρες τη θέση μου!

-Αντεπίθεση έβγαλα γαμώτο! Θα το είχα βάλει αν δεν με αποσπούσες με τις μαλακίες σου! του φωνάζω και κάνω κίνηση για να δεκτώ το πλάγιο που εκτελεί ο συμπαίκτης μας.

Όμως η ένταση που έχω είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά και χάνω αμέσως τη μπάλα. Ο Άλεξ με αγριοκοιτάζει ξανά, όμως του ανταποδίδω και τρέχω να μαρκάρω. Ευτυχώς το λάθος που έκανα δεν κοστίζει καθώς τα παιδιά στην άμυνα καθαρίζουν τη φάση και παίρνουμε ξανά την κατοχή. Ο Πανός τροφοδοτεί τον Άλεξ με μακρινή πάσα και σιγά σιγά ανεβαίνουμε όλη η ομάδα στην επίθεση. Ενώ μπαίνω στην περιοχή το παιδί που ανεβαίνει από τα δεξιά μου δίνει τη μπάλα, εγώ αποφεύγω με μια ντρίμπλα τον αντίπαλο που βρίσκεται μπροστά μου και επιστρέφω τη μπάλα στο δεξί εξτρέμ ζητώντας να παίξουμε το ένα δύο, όμως αυτός βλέπει ελεύθερο τον Άλεξ και του πασάρει τη μπάλα. Αμέσως σπεύδουν να τον μαρκάρουν δύο άτομα και είναι φανερό ότι δεν θα μπορέσει να τους αντιμετωπίσει. Έτσι, κάνω κίνηση προς τα δεξιά του και ζητάω πάσα, όμως το ξερό του το κεφάλι αποφασίζει να τα βάλει με δύο αμυντικούς κι έτσι ο ένας από αυτός του παίρνει τη μπάλα. Σε λίγα δευτερόλεπτα, περισότεροι από τους μίσους παίκτες του Άρη βρίσκονται στην περιοχή μας, γίνεται ενα σουτ που θα είχε πολλές προοπτικές αν δεν σταματούσε στο χέρι του Πάνου.

Ο διαιτητής καταλογίζει δικαιολογημένα πέναλτι και κίτρινη κάρτα στον Πάνος και ο καθένας παίρνει τη θέση του. Ο τερματοφύλακάς μας κάτω από τα δοκάρια, ο επιθετικός του Άρη λίγα μέτρα πίσω από τη μπάλα και όλοι οι υπόλοιποι πίσω του, αγωνιώντας για την εκτέλεση της ποινής. Το σφύριγμα του διαιτητή δίνει το σύνθημα και κλάσματα του δευτερολέπτου αργότερα η μπάλα βρίσκει δίχτυα. Το 1-1 είναι γεγονός και πλέον έχουμε φτάσει στο εβδομηκοστό λεπτό.

Ενώ κατευθυνόμαστε προς τη σέντρα νιώθω τον Άλεξ δίπλα μου να με άγριοκοιτάζει. Σηκώνω το βλέμμα μου και η υποψία μου επιβεβαιώνεται! Αυτό πάει πολύ!

-Τι με κοιτάς έτσι Άλεξ; Αν δεν προσπαθούσες να περάσεις μόνος σου δύο παίκτες θα ήταν 2-0 το σκορ και όχι 1-1!

-Μην μου μιλάς αυτή τη στιγμή!

-Εγωιστή! του πετάω, αλλά αμέσως το μετανιώνω.

-Εσύ είσαι η μεγαλύτερη εγωίστρια εδώ!

-Δεν έχεις το δικαίωμα να μιλάς εσύ για εγωισμό! συνεχίζω.

-Θα παίξεις τη γαμημένη την πάσα τώρα; Αυτά θα τα πούμε μετά!

-Να παίξεις εσύ! Δεν γουστάρω να είμαι συνέχεια αυτή που σε τροφοδοτεί πάσες για να κάνεις φιγούρα! του λέω όσο πιο σιγά μπορώ για να μην μας ακούνε.

-Σας παρακαλώ κάντε τη σέντρα, περνάει ο χρόνος! μας φωνάζει ο διαιτητής, αλλά δεν πρόκειται να υποχωρήσω.

-Γαμώτο σου! μουρμουρίζει μέσα από τα δόντια του και τελικά μου δίνει αυτός την πάσα.

Στο ογδόντα η ομάδα του Άρη ανοίγεται στην επίθεση κι εγώ τρέχω να μαρκάρω τον παίχτη που έχει τη μπάλα. Μπαίνω δυνατά στη φάση και στην προσπάθειά μου να κερδίσω τη μπάλα κάνω φάουλ στον αντίπαλο, ο οποίος πέφτει με δύναμη στο έδαφος. Σκύβω από πάνω του ζητώντας συγγνώμη, όμως πονάει αρκετά και ο διαιτητής αφού μου δείχνει κίτρινη κάρτα, καλεί το ιατρικό επιτελείο. Ο αγώνας σταματάει για λίγα λεπτά, οπότε ο Χρήστος μας φωνάζει για κάποιες οδηγίες και ετοιμάζει την τρίτη αλλαγή. Αφού μας πει να μην αφήνουμε χώρους στη μεσαία γραμμή, κοιτάζει μία εμένα και μία τον Άλεξ θυμωμένος.

-Πάλι τα ίδια; Συγκεντρωθείτε! Δεν είναι ώρα για αστεία..

Μετανιωμένοι και οι δύο σκύβουμε το κεφάλι και παίρνουμε ξανά τις θέσεις μας στο γήπεδο. Ο αγώνας ξεκινάει ξανά. Σύντομα κερδίζουμε φάουλ, έξω και αριστερά από την περιοχή. Ο Άλεξ είναι αυτός που το κερδίζει και αφού ζητήσει το λόγο από τον παίκτη του Άρη στήνει τη μπάλα. Δεν γίνεται να το κάνει! Ο Άλεξ είναι δεξιοπόδαρος, το φάουλ πρέπει να εκτελεστεί με το αριστερό και μόνο εγώ είμαι αριστερή στην εντεκάδα αυτή τη στιγμή. Τον κοιτάζω επίμονα, περιμένοντας να δω τι θα κάνει και προς μεγάλη μου έκπληξη αφού το σκέφτεται λίγο με καλεί να το εκτελέσω. Ετοιμάζομαι να το εκτελέσω, όμως πριν ξεκινήσω τα λίγα βήματα φόρας τον βλέπω να τρέχει προς τη μπάλα και αρχίζω να βρίζω από μέσα μου, μέχρι που συνηδειτοποιώ ότι θα κάνει προσποίηση. Περνάει πάνω από τη μπάλα, χωρίς να την ακουμπήσει και στη συνέχεια εκτελώ το φάουλ που βρίσκει έναν συμπαίχτη μας, η κεφαλιά του όμως καταλήγει στην αγκαλιά του αντίπαλου τερματοφύλακα. Πάει και αυτή η ευκαιρία και κοντεύουμε στο ενενήντα. Ο αγώνας μάλλον θα λήξει ισόπαλος. Αυτό πιστεύουν όλοι και ο ρυθμός πέφτει στα τελευταία λεπτά, μέχρι που ο Άρης κερδίζει ένα κόρνερ. Εκτελείται, η μπάλα έρχεται μέσα στην περιοχή, ο σέντερ φορ του Άρη πιάνει μια εξαιρετική κεφαλιά και στέλνει τη μπάλα στο δεξί παράθυρο του ανήμπορου να αντιδράσεις τερματοφύλακα της ομάδας μας. Το 1-2 και η ανατροπή είναι γεγονός και η σφυρίχτρα του διαιτητή σημαίνει τη λήξη, χωρίς καν να κάνουμε σέντρα.

Όλοι οι συμπαίκτες μου κι εγώ μαζί έχουμε μείνει παγωμένοι. Οι παίκτες του Άρη πανηγυρίζουν αγκαλιασμένοι και στη συνέχεια μας δίνουν τα χέρια και φεύγουμε για τα αποδυτήρια. Μένω τελευταία καθώς ο τερματοφύλακας του Άρη μου πιάνει κουβέντα.

-Εσύ δεν είσαι η κοπέλα που έπαιζες στον ΠΑΣ; με ρωτάει.

-Ναι, εγώ είμαι. Γνωριζόμαστε;

-Όχι ακριβώς, απλά σε θυμάμαι από την περσυνή σεζόν. Παίζεις εδώ τώρα;

-Ναι, έχω μετακομίσει εδώ και πλέον ανήκω στον ΠΑΟΚ.

-Είσαι πολύ καλή! Μακάρι να ήσουν στην ομάδα μας!

Μακάρι! Λέω από μέσα μου καθώς σκέφτομαι τι έχω να ακούσω μαζί με τους υπόλοιπους στα αποδυτήρια από το Χρήστο, αλλά και ότι πρέπει να αντιμετωπίσω τον Άλεξ! Όταν τον πιάνει τον νευρικό είναι για μπουνιές και κλωτσιές μαζί!

-Σε ευχαριστώ, του απαντάω τελικά και στρίβω προς τα δεξιά όπου βρίσκονται τα αποδυτήριά μας, όταν συνειδητοποιώ ότι δεν συστηθήκαμε.

-Με συγχωρείς, δεν συστηθήκαμε! Άρια, του λέω και του δίνω το χέρι.

-Δημήτρης, χάρηκα πολύ!

-Κι εγώ, θα τα πούμε..

-Θα χαρώ πολύ! μου λέει και φεύγει για τα αποδυτήρια.

Τι ευγενικό παιδί, σκέφτομαι. Όχι σαν τον δικό μου τον ανάποδο! Γυρνάω για να μπω στα δικά μας αποδυτήρια, όταν πέφτω πάνω του. Τι σκατά; Ήταν εδώ τόση ώρα και μας παρακολουθούσε; Του ρίχνω μια άγρια ματιά και κάνω να φύγω, όμως με σταματάει πιάνοντάς με από το μπράτσο.

-Τι θέλεις; τον ρωτάω θυμωμένη.

-Γιατί σαλιαρίζεις με τον κάθε μαλάκα;

-Δεν σαλιαρίζω! Και άσε με!

-Γιατί φέρεσαι έτσι Άρια;

-Εσύ με κάνεις!

-Πάμε μέσα! μου λέει και με τραβάει στα δικά μου ξεχωριστά αποδυτήρια.

-Άλεξ, φύγε! του φωνάζω.

-Δεν πάω πουθενά αν δεν ξεκαθαρίσουμε! Δεν μπορώ να είσαι έτσι!

-Ούτε εγώ μπορώ να ανέχομαι να μου φωνάζεις μπροστά σε όλους!

-Ήταν λάθος μου, συγγνώμη!

-Δεν γίνεται κάθε φορά να ζητάς συγγνώμη ρε Άλεξ και να λύνονται όλα..

-Τι να κάνω για να με συγχωρέσεις; Πες μου και θα το κάνω!

-Να μην φέρεσαι σαν μαλάκας ρε Άλεξ, τι άλλο;

-Θα προσπαθήσω, σου το υπόσχομαι μωρό μου!

-Σίγουρα;

-Σίγουρα! Αλλά κι εσύ πρέπει να σταματήσεις να είσαι υπερβολική ώρες ώρες. Όπως τότε που μου χρεώσες το πέναλτυ!

-Έφταιγες Άλεξ..

-Κι εσύ έφταιγες στην προηγούμενη φάση Άρια! Αλλά είπαμε ότι θα αφήσουμε τα δικά μας έξω από την ομάδα!

-Δεν το κάνουμε όμως!

-Πάνω στο παιχνίδι θα φωνάξουμε και μια φορά βρε Άρια, δεν σημαίνει ότι θα κρατάμε μούτρα ο ένας στον άλλον μετά..

-Καλά, συγγνώμη ρε μωρό μου, αλλά..

-Σσ.. μου λέει και μου κλείνει το στόμα με τον αντίχειρά του.

Την επόμενη στιγμή βρισκόμαστε πάνω στον πάγκο να φιλιόμαστε με μανία! Πώς να του κρατήσω κακία μετά όταν με φτάνει με τη μία στον έβδομο ουρανό;

Πλευρά Χρήστου:

-Και πάλι συγχαρητήρια! λέω στον προπονητή του Άρη και βγαίνω από το γήπεδο κατευθυνόμενος προς τα αποδυτήρια.

Θα γίνω παιδοκτόνος τώρα, το νιώθω! Αν έχουν τον θεό τους αυτά τα παιδιά.. Δεν γίνεται να μας ανέτρεψε το σκορ ο Άρης που σχεδόν σε όλο τον αγώνα έπαιζε παθητικά! Και οι άλλοι δύο κλασσικά στον κόσμο τους, να βρίζονται μεταξύ τους μέσα στο γήπεδο, λες και είναι αντίπαλοι. Πάνω που είχαν αρχίσει να τα πηγαίνουν καλά.. Αλλά ξέρω πολύ καλά τι τους χρειάζεται! Αυτή τη φορά δεν θα γλιτώσουν! Πηγαίνω πρώτα στα αποδυτήρια της Άριας και ετοιμάζομαι να χτυπήσω, όταν ακούω φωνές.

-Ήταν λάθος μου, συγγνώμη! ακούω τη φωνή του Άλεξ.

Μπράβο εξελίξεις.. Αποφάσισαν να τα βρουν μεταξύ τους; Αυτό είναι καλό! Ίσως έχουν ελαφρυντικά στην τιμωρία που θα τους βάλω!

-Δεν γίνεται κάθε φορά να ζητάς συγγνώμη ρε Άλεξ και να λύνονται όλα..

Κάθε φορά; Δηλαδή της έχει ζητήσει ξανά συγγνώμη; Εγώ γιατί τα χάνω αυτά;

-Τι να κάνω για να με συγχωρέσεις; Πες μου τι θέλεις και θα το κάνω!

Μπράβο δηλώσεις ο αρχηγός.. Και δεν του το είχα!

-Να μην φέρεσαι σαν μαλάκας ρε Άλεξ, τι άλλο;

Καλά σου λέει! Αλλά κι εσύ Άρια τις έκανες τις βλακειούλες σου!

-Θα προσπαθήσω, σου το υπόσχομαι μωρό μου!

Εεε; Τι; Πώς; Άκουσα καλά; Δεν νομίζω, παραισθήσεις μάλλον..

-Σίγουρα;

-Σίγουρα! Αλλά κι εσύ πρέπει να σταματήσεις να είσαι υπερβολική ώρες ώρες. Όπως τότε που μου χρεώσες το πέναλτυ!

Δεν ακούω άλλες γλύκες, οπότε λογικά θα παράκουσα! Ναι, αυτό είναι! Σίγουρα παράκουσα!

-Έφταιγες Άλεξ..

Έφταιγες! Καλά σου λέει!

-Κι εσύ έφταιγες στην προηγούμενη φάση Άρια! Αλλά είπαμε ότι θα αφήσουμε τα δικά μας έξω από την ομάδα!

Κι εσύ έφταιγες, καλά σου λέει κι εσένα! Όπα; Τι; Ποια δικά τους; Ξανά παραισθήσεις;

-Δεν το κάνουμε όμως!

Δεν το κάνετε όμως! Όπα, τι δεν κάνετε; Δηλαδή όντως τα έχετε;

-Πάνω στο παιχνίδι θα φωνάξουμε και μια φορά βρε Άρια, δεν σημαίνει ότι θα κρατάμε μούτρα ο ένας στον άλλον μετά..

Αν σε λίγο που θα μπω μέσα έχετε μούτρα για να τα κρατάτε κιόλας, να μην με λένε Χρήστο!

-Καλά, συγγνώμη ρε μωρό μου, αλλά..

Αλλά; Τι; Γιατί σιωπή; Γιατί δεν μιλάνε; Τι κάνουν; Ήρθε η ώρα να επεμβω! Βαστάτε Τούρκοι τα άρματα! Μπουκάρω μέσα..

Τατάν! Στην ώρα μου! Λοιπόν.. Τι έχουμε εδώ;

1. Ήττα ξανά στο πρωτάθλημα και απώλεια πολύ σημαντικών βαθμών, με υπογραφή αρεξ! Αχ αυτοί οι δύο.. Στις καλές τους είναι ικανοί να διαλύσουν κάθε αντίπαλο, στις κακές τους όμως διαλύουν την ίδια την ομάδα τους.

2. Ερωτικό καβγαδάκι. Ξανά! Αμάν αυτά τα παιδιά.. Τουλάχιστον τα ξαναβρίσκουν!

3. Εμφάνιση ενός νέου προσώπου, του Δημήτρη, που μπορεί να μας απασχολήσει ξανά στο μέλλον. Ακόμα δεν έχω σκεφτεί κάτι, αλλά ποτέ δεν ξέρετε! Εσείς θα θέλατε να τον ξαναδείτε;

4. Και πιο σημαντικό! Ο Χρήστος τους πήρε χαμπάρι! Ω ναι.. Και ετοιμάζει πόλεμο! Βαστάτε Τούρκοι τα άρματα λοιπόν!

Εσείς βασικά βαστάτε μέχρι την Δευτέρα ή Τρίτη που θα μπει το επόμενο κεφάλαιο. Τι λέτε να κάνει ο Χρήστος; Φαίνεται πολύ θυμωμένος! Λέτε να έχουμε σοβαρά παρατράγουδα; Οι απαντήσεις στο επόμενο..

Φιλιά σε όλους και όλες και καλό βόλι σε όσους θα ψηφίσουν. Να θυμάστε, αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι θα ήταν παράνομες.. Καλό κουράγιο σε όλους μας λοιπόν! Αντίο!