-"Ο Οιδίπους, γιος του Λαΐου, σκότωσε, χωρίς να το γνωρίζει τον πατέρα του και παντρεύτηκε τη μητέρα του, την Ιοκάστη, με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Πολυνείκη και τον Ετεοκλή, και δύο κόρες, την Αντιγόνη και την Ισμήνη. Όταν αποκαλύφθηκε η τραγική αλήθεια, η Ιοκάστη απαγχονίστηκε και ο Οιδίπους αυτοτυφλώθηκε και αυτοεξορίστηκε." Κατάλαβες; ρωτάω τον Άλεξ αφού του το εξηγώ για τέταρτη φορά!

-Με συγχωρείς, δεν πρόσεχα.. μου λέει βαριεστημένα, ενώ έχει αράξει πάνω στο γραφείο του και έχει μείνει στην ίδια θέση, με το κεφάλι στηριγμένο πάνω στην αναποδογυρισμένη του παλάμη. Μισή ώρα τώρα που του εξηγώ έτσι κάθεται, σαν ζαβλακωμένος!

-Άλεξ! Συγκεντρώσου λίγο, τι θα γράψεις αύριο; τον μαλώνω.

-Συγγνώμη ρε μωρό μου.. Αφαιρούμαι με το να σε χαζεύω και ξεχνιέμαι! λέει και με πλησιάζει πονηρά. Έχει όρεξη για παιχνιδάκια το βλαμμένο μου!

-Λοιπόν, θα σου το εξηγήσω τελευταία φορά για αυτό άνοιξε καλά τα μάτια σου και συγκεντρώσου.

-Άμα το καταλάβω μετά θα σταματήσουμε όμως;

-Όχι Άλεξ, έχουμε άλλα τρία κεφάλαια! Και σε μία ώρα πρέπει να φύγω, είναι έξι η ώρα.

-Να κάνουμε ένα διάλειμμα πέντε λεπτών, σε παρακαλώ..  μου λέει σαν μικρό παιδί που εκλιπαρεί τη μαμά του για ένα κομμάτι σοκολάτας.

-Μόνο αν το μάθεις και μόνο για πέντε λεπτά!

-Εντάξει, σε ακούω!

-"Τα δύο αδέλφια, Πολυνείκης και Ετεοκλής, συμφώνησαν να βασιλέψουν διαδοχικά ανά ένα χρόνο. Πρώτος βασίλεψε ο Ετεοκλής, ο οποίος όμως αρνήθηκε να παραδώσει την εξουσία στον Πολυνείκη. Ο Πολυνείκης έφυγε από τη Θήβα και πήγε στο Άργος, όπου παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά Άδραστου. Μαζί με τον πεθερό του και άλλους πέντε Αργείους ηγεμόνες..."

Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω! Ήξερε ότι μόνο ένας τρόπος υπήρχε για να με σταματήσει και αυτό έκανε. Μου έκλεισε το στόμα φιλώντας με με πάθος! Τι να τον κάνω που τον λατρεύω μωρέ..

Λίγα λεπτά αργότερα, με έχει ξαπλώσει στο κρεβάτι του, όπου και συνεχίζουμε.. Όχι τίποτα φοβερό, μην φανταστείτε! Απλά είναι τόσο υπέροχος που έστω και με ένα φιλί του μπορεί να με απογειώσει! Νομίζω ότι μπορώ να καθίσω εδώ μαζί του για πάντα! Μέχρι να αρχίσουμε να πλακωνόμαστε πάλι φυσικά.. Το έχουμε στο αίμα μας καλέ, ήδη μου έχουν λείψει οι καβγάδες μας κι ας τσακωθήκαμε πριν με την γελοία αιτία των ρούχων που φορούσα. Βέβαια είχαμε άλλο θέμα να ασχοληθούμε χτες, τη δολοφονία της Ειρήνης! Αλλά είπαμε, είμαστε νέοι ακόμα για φυλακή..

-Άλεξ, αύριο γράφεις και δεν βγάλαμε ούτε ένα κεφάλαιο! του λέω ενώ σηκώνομαι και τον τραβάω στο γραφείο του για να συνεχίσουμε.

-Ποιος χέστηκε για το διαγώνισμα τώρα.. Έτσι κι αλλιώς δεν τα καταλαβαίνω, μην κουράζεσαι τζάμπα βρε μωρό μου!

-Δεν κουράζομαι ποτέ για εσένα μωρό μου, μόνο να δω πόσο χρόνο έχουμε..

-Τι ώρα είναι;

-Φτου, είναι εφτά και πέντε!! Πέρασε μία ώρα..

-Μία ώρα φασωνόμασταν; Βλέπεις πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος όταν είμαστε οι δυο μας; Να το καθιερώσουμε..

-Αυτό που βλέπω είναι ότι θα γράψεις μείον ένα αύριο Άλεξ κι εγώ θα νιώθω τύψεις!

-Καθόλου τύψεις να μην νιώθεις, εγώ σε αποπλάνησα!

-Είσαι αποπλανητικός, τι να σε κάνω..

-Ένα μεγάλο φιλί για να φύγεις, δεν θέλω να τσακωθείς με τη μάνα σου πάλι, γιατί εγώ θα νιώθω τύψεις μετά!

-Μωρό μου, δυστυχώς κάποια στιγμή θα πρέπει να περάσεις από το βασανιστήριο του να την γνωρίσεις, ή μάλλον να σε περάσει από ανάκριση!

-Θα γίνει κι αυτό! Θα σκάσω μύτη με ανθοδέσμη, γλυκά, δαχτυλίδι και τα σχετικά.. Θα βάλω και τα επίσημά μου και θα έρθω να σε ζητήσω!

-Δεν πας καλά.. του λέω γελώντας.

-Θα πρέπει να της κάνω καλή εντύπωση για να με εμπιστεύεται!

-Ναι.. Καλά καλά εγώ δεν σε εμπιστεύομαι και θα σε εμπιστευτεί η μάνα μου; Μην ξεχνάς ότι πήρες τη θέση του αγαπημένου της Άγγελου και αυτό από μόνο του σηκώνει πόλεμο!

-Ας μην ανοίξουμε πάλι συζήτηση για τον Άγγελο..

-Ζηλιάρη μου εσύ.. του λέω χαϊδευτικά και του τσιμπάω το μάγουλο.

-Άσε με χαζή, δεν είμαι μωρό να μου πιάνεις τα μάγουλα.. μου λέει και καλά θυμωμένος, αλλά μετά βίας συγκρατεί τα γέλια του.

-Ω μωρέ μωράκι μου εσύ.. του λέω και του τσιμπάω και τα δυο του μαγουλάκια. Ο γλυκούλης μου, έχει υπέροχα μάγουλα! Μόλις ανακάλυψα ένα ακόμα υπέροχο σημείο του, και αδύναμο από ότι φαίνεται, αφού τον εκνευρίζει αφάνταστα! Κι εγώ το διασκεδάζω..

-Σκάσε, δεν είμαι μωρό!

-Μαγουλούμπα μου εσύ... λέω ξεκαρδισμένη στα γέλια.

Χρησιμοποιεί ξανά την γνωστή τακτική για να με κάνει να σταματήσω! Θα είναι υπερβολή αν πω ότι τον λατρεύω από τώρα; Δύο εβδομάδες μόνο, αλλά έχουμε τέτοια χημεία, που είναι λες και είμαστε μαζί κανέναν χρόνο!

-Μωρό μου, πρέπει να φύγω!

-Ναι, τώρα..

Και να πώς φτάνει εφτάμισι η ώρα.. Οκτώ η μητέρα μου γυρίζει στο σπίτι και ποιος την ακούει αν δεν είμαι εκεί!

-Άλεξ, πρέπει να φύγω ΤΩΡΑ! Σε μισή ώρα θα γυρίσει η μάνα μου, δεν έχω όρεξη να τσακωθούμε πάλι..

-Φύγαμε, θα σε πάω εγώ!

Παίρνουμε το δρόμο για το σπίτι μου μιλώντας για ασήμαντα θέματα. Όταν φτάνουμε, μου δίνει ένα γλυκό φιλί για καληνύχτα και ανεβαίνω πάνω. Κατευθείαν τρέχω στο παράθυρο του δωματίου μου που βλέπει στο δρόμο και τον βλέπω να κοιτάζει ψηλά, στο μπαλκόνι μου. Τον χαιρετάω και του στέλνω ένα φιλί, εκείνος ανταποδίδει και μετά από λίγο φεύγει, γυρνώντας πολλές φορές το κεφάλι του προς τα πίσω, μέχρι να στρίψει στη γωνία. Πιάνω τον εαυτό μου να έχει ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και μπαίνω μέσα καθώς το κρύο είναι αισθητό! Δεύτερη μέρα του Φεβρουαρίου βλέπετε, ο καιρός δεν αστειεύεται..

Κλείνω το παράθυρο και εντοπίζω την κιθάρα μου. Βολεύομαι στο κρεβάτι μου και τα χέρια μου γρατσουνάνε τις χορδές παίζοντας το "Crazy in love"

I look and stare so deep in your eyes
I touch on you more and more every time
When you leave I'm begging you not to go
Call your name two or three times in a row
Such a funny thing for me to try to explain
How I'm feeling and my pride is the one to blame
'Cuz I know I don't understand
Just how your love can do what no one else can

Ο ήχος του κινητού μου με διακόπτει και το σηκώνω αφού δω στην οθόνη το όνομα του κολλητού μου.

-Έλα ρε, πού είσαι χαμένος;

-Εγώ ή εσύ; Που από τότε που τα έμπλεξες με τον άλλον μας ξέχασες!

-Παραπονάκια, παραπονάκια;

-Ένα μήνα έχουμε να σε δούμε κοπελιά.. Και από ότι φαίνεται θα κάνουμε καιρό να σε δούμε.. Πάει, μας ξέχασες!

-Δεν σας ξέχασα μωρέ.. Θα έρθω!

-Πότε; Το επόμενο σαββατοκύριακο έχει αγωνιστική..

-Θα προσπαθήσω το μεθεπόμενο, αλλά ακόμα είναι νωρίς, δεν υπόσχομαι!

-Καλά, κατάλαβα, δεν θα έρθεις! Τέλος πάντων, πώς περνάς;

-Υπέροχα! Άρη, ο Άλεξ είναι πραγματικά τέλειος, δεν περίμενα ποτέ να δω μια τόσο γλυκιά πλευρά του χαρακτήρα του..

-Μην ξεράσω!

-Όχι, αλήθεια! Πρέπει να τον δεις.. Αλήθεια γιατί δεν έρχεσαι καμιά βόλτα να μας δεις;

-Αν έρθω, εσένα θα έρθω να δω! Μην ανησυχείς και δεν μου έλειψε η φάτσα του..

-Ντροπή Άρη!

-Πώς περάσατε χτες;

-Επεισοδιακή βραδιά.. Στην αρχή ξεκίνησε στραβά, γιατί πλακωθήκαμε!

-Τι μου λες.. Πρωτότυπο! Για ποιο λόγο αυτή τη φορά;

-Γιατί φορούσα εκείνη τη φούστα που μου πήρες δώρο τα Χριστούγεννα και ο κύριος Άλεξ την θεώρησε πολύ προκλητική και βάλθηκε να με βάλει να αλλάξω!

-Άσε με να φανταστώ την συνέχεια! Εσύ τα πήρες κρανίο και αρχίσατε να ουρλιάζετε και οι δύο, αυτός θα είπε ότι δεν θα έρθει, εσύ έκανες σκηνή για τις πρώην που ντύνονταν σαν ξέκωλλα αλλά στο τέλος αυτός σε τούμπαρε και ακολούθησε μισάωρο φάσωμα στον καναπέ! Σωστά;

-Άντε χάσου Άρη! Δεν γίνεται αυτό.. Μήπως ξέρεις και τι θα γίνει αύριο;

-Αυτό που ξέρω είναι ότι έχω μια θεοπάλαβη κολλητή που κάνει ηλίθιες επιλογές! Κι εγώ είμαι υποχρεωμένος να τις ανέχομαι! Όπως κι εσένα μαζί..

-Απαξιώ και συνεχίζω. Μίλησα και στην Ολίβια με την Έλενα, όλα κομπλέ και βγήκαμε.. Ποια έκανε γκεστ εμφάνιση;

-Ειρήνη!

-Ε, καλά αυτό ήταν εύκολο!

-Τι έκανε πάλι το τσόλι; Δεν της έριξες δυο - τρεις να ισιώσει;

-Όχι ήμουν κυρία! Και αυτή πιωμένη! Αφού έκανε σκηνή στον Άλεξ, άρχισε να ωρύεται μέσα στο μαγαζί, με αποτέλεσμα η σχέση μας να είναι πλέον το κουτσομπολιό των επόμενων ημερών!

-Α ρε gossip girl..

-Μην κοροϊδεύεις ρε! Τώρα θα μαθευτεί και αν το μάθει ο Χρήστος έχουμε πεθάνει!

-Ωχ, δεν το είχα σκεφτεί αυτό!

-Ενώ όλα τα άλλα τα είχες ταράξει στη σκέψη!

-Ασχολίαστο.. Άρια ξέρεις ότι κάποια στιγμή θα το μάθει έτσι; Ξέρεις ότι η σχέση σας είναι απειλή για την ομάδα! Οπότε αν φτάσει στα αυτιά του προπονητή -πράγμα αναπόφευκτο- ίσως η θέση σου είναι επικίνδυνη!

-Τι εννοείς;

-Εννοώ ότι αποκλείεται να το δει θετικά και είναι λογικό! Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα τη βγάλετε με ένα απλό κήρυγμα, άντε και μερικές απειλές.. Έχεις σκεφτεί όμως το χειρότερο σενάριο;

-Τι σκέφτεσαι Άρη;

-Ίσως σε διώξουν από την ομάδα. Το λογικό είναι να διώξουν και τους δύο, αλλά αποκλείεται να χάσουν τους δύο καλύτερούς τους παίκτες για πλάκα.. Οπότε θα την πληρώσει ο ένας και καταλαβαίνεις νομίζω γιατί αυτή θα είσαι εσύ!

-Γιατί είμαι πιο καινούρια, ο Άλεξ είναι παιδί των ακαδημιών και ανερχόμενο ταλέντο του ΠΑΟΚ, οπότε με βλέπω πακέτο για τη γυναικεία ομάδα..

-Είναι λίγο τραβηγμένο σενάριο, αλλά για μια μεγάλη ομάδα σαν τον ΠΑΟΚ που κάνει πρωταθλητισμό και επενδύει σε παίκτες δεν είναι αδύνατο..

-Την έχω άσχημα!

-Ο Άλεξ τι λέει για όλα αυτά;

-Δεν το έχουμε συζητήσει αναλυτικά..

-Υποθέτω πως πρέπει να το κάνετε και σύντομα μάλιστα.. Τα πράγματα είναι σοβαρά Άρια!

-Και για όλα φταίει η κάργια η Ειρήνη!!

-Όσο κι αν την αντιπαθώ, ξέρεις ότι αργά ή γρήγορα θα μαθευόταν, δεν σου φταίει και τόσο η Ειρήνη στη συγκεκριμένη περίπτωση! Σε όλες τις άλλες ναι! Αλλά δεν φταίει αυτή που είσαι τρελή και πήγες και ερωτεύτηκες τον κάφρο!

-Εντάξει, ερωτεύτηκα, σταυρώστε με!

-Δεν ξέρω αν θα σε σταυρώσουν, αλλά καλό θα είναι να προσέχετε!

-Προσπαθούμε να είμαστε διακριτικοί! Τέλος πάντων, πες μου τα νέα σου. Πώς πάνε τα πράγματα με την Ιωάννα;

-Μια χαρά. Βέβαια έχει όλο και λιγότερο ελεύθερο χρόνο με τα φροντιστήρια και το διάβασμα, αλλά της έχει κολλήσει να περάσει Ιατρική. Κι εγώ το σέβομαι και προσπαθώ να την στηρίζω.

-Ουάου! Άρη, έχεις μεταμορφωθεί σε πρίγκιπα!

-Μπλιαχ! Θα ξεράσω Άρια! Απλά την αγαπάω και θέλω να είναι χαρούμενη. Αν είναι αυτή καλά είμαι κι εγώ! Και θα είμαι περήφανη όταν θα πετύχει το στόχο της!

-Και αυτή θα είναι για εσένα χαζό μου! Όπως κι εγώ! Αλήθεια, πώς πάνε οι προπονήσεις;

-Καλά, υποθέτω. Πολλή πίεση, αλλά δεν παραπονιέμαι. Είμαι σίγουρος ότι θα καταφέρουμε να μπούμε στα πλέι οφ.

-Έχετε δεκαεννιά βαθμούς, εμείς είκοσι και η Ξάνθη είκοσι ένα. Πιστεύω θα πάμε πόντο πόντο μέχρι το τέλος.

-Στο τέλος πιστεύω ότι θα προκριθούμε εμείς κι εσείς. Την Ξάνθη δεν την πιστεύω τόσο..

-Είναι νωρίς ακόμα για να ανήσυχουμε. Πρέπει να συγκεντρωθούμε και οι δύο ομάδες και να αφήσουμε την Ξάνθη απ' έξω. Δεν θα αντέξω με τίποτα να αποκλειστούμε, ούτε όμως θέλω να μείνετε εσείς έξω!

-Θα περάσουν οι καλύτεροι, θα το δεις!

-Άρη, θέλω να σε ρωτήσω κάτι άσχετο.

-Είναι καλύτερα!

-Τι;

-Ο Άγγελος λέω, είναι λίγο καλύτερα!

-Γαμώτο Άρη, σταμάτα να είσαι μέσα στο μυαλό μου!

-Χα! Είδες; Κι αυτό το βρήκα! Όλα τα βρίσκω..

-Αλήθεια, είναι καλύτερα;

-Από τότε που μιλήσατε, ναι! Είναι λίγο καλύτερα! Και να σκεφτείς ότι έχει περάσει μόνο μια εβδομάδα!

-Αυτό είναι καλό..

-Εντάξει, δεν είναι και ο Άγγελος που ξέραμε, αλλά τουλάχιστον έχει αφοσιωθεί στις προπονήσεις τώρα και έχει δυναμώσει ακόμα περισσότερο!

-Χαίρομαι για αυτόν! Θέλω να είναι καλά Άρη..

-Το ξέρω κορίτσι μου! Είσαι καλή, κατά πολύ βάθος..

-Άντε από εδώ Άρη!

-Είσαι μια μικρούλα σκύλα, μην το αρνείσαι!

-Μόνο με αυτούς που το αξίζουν μόνο!

-Ό,τι πεις.. Λοιπόν, σε κλείνω, πάω να διαβάσω Μαθηματικά. Γράφουμε αύριο.

-Εντάξει βλακάκο.. Φιλιά πολλά!

-Καληνύχτα μικρή σκύλα! Τα φιλιά μου στον κάφρο!

Μου έχει λείψει το χαζό! Πρέπει οπωσδήποτε να κατέβω Γιάννενα, τώρα που και ο Άγγελος είναι λίγο καλύτερα. Ρίχνω μια ματιά στο ημερολόγιο που είναι κρεμασμένο πάνω από το γραφείο μου και εκεί έχω σημειωμένες όλες τις υποχρεώσεις μου. Το ερχόμενο Σάββατο - εννιά Φεβρουαρίου - είναι ο εντός έδρας αγώνας με τον Άρη. Το επόμενο Σαββατοκύριακο δεν έχει αγωνιστική, αλλά ίσως πρέπει να αφήσω την επίσκεψη για τις πρώτες μέρες του Μαρτίου, που είναι το τριήμερο των Αποκριών και έχει και ο Άρης μου τα γενέθλια. Δύο σε ένα! Είναι βέβαια ένας ολόκληρος μήνας μέχρι τότε, αλλά σκέφτομαι τη σκηνή που θα κάνει ο Άλεξ αν του πω ότι θα πάω Γιάννενα, τρεις μόνο εβδομάδες αφού τα φτιάξαμε και το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να τσακωθούμε, πάλι!

Μαζεύω την τσάντα μου για αύριο και αφού χαζέψω για μισή ώρα περίπου στο facebook μιλώντας με παλιούς φίλους από τα Γιάννενα, πέφτω για ύπνο, σκεπτόμενη τι με περιμένει αύριο στο σχολείο, όπου όλοι θα ξέρουν για τη σχέση μου με τον Άλεξ. Δεν είναι ότι με ενδιαφέρει η γνώμη τους, αλλά ανησυχώ πραγματικά για τις συνέπειες, αν μαθευτεί στην ομάδα.

Το επόμενο πρωί:

Μόλις τρώω την τελευταία μπουκιά από το τοστ μου, χτυπάει το κουδούνι. Ήρθε!

-Καλημέρα! προλαβαίνω να πω πριν ενώσει τα χείλη του με τα δικά μου!

-Μου έλειψες! λέει και με ρίχνει στον καναπέ, ενώ με φιλάει παθιασμένα.

-Μωρό μου, έχουμε να βρεθούμε μόνο από χτες..

-Θέλω να είμαι συνέχεια μαζί σου! Τόσο πολύ πειράζει;

-Αυτό που θα πειράξει είναι αν χάσουμε πάλι την πρώτη ώρα Άλεξ! Για αυτό σήκω, δεν ακούω κουβέντα!

-Μάλιστα κυρία μου! λέει τρυφερά και με αγκαλιάζει από πίσω ενώ κλείνω την τσάντα μου.

Περπατάμε προς το σχολείο και ο Άλεξ σχολιάζει το χτεσινό ντέρμπι του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό, όμως είμαι χαμένη στα λόγια του Άρη: "Ίσως σε διώξουν από την ομάδα. Το λογικό είναι να διώξουν και τους δύο, αλλά αποκλείεται να χάσουν τους δύο καλύτερούς τους παίκτες για πλάκα.. Οπότε θα την πληρώσει ο ένας και καταλαβαίνεις νομίζω γιατί αυτή θα είσαι εσύ!"

-Έπρεπε να το δώσει το πέναλτι! Ήταν ξεκάθαρο! Ανατροπή με τάκλιν μέσα στην περιοχή, τι άλλο ήθελε ο διαιτητής; Άρια, με ακούς; Ή μιλάω μόνος μου;

-Τι; ρωτάω εμφανώς αφηρημένα.

-Τι σκέφτεσαι; με ρωτάει αφού σταματάει μπροστά μου και τυλίξει το ένα του χέρι γύρω από τη μέση μου και πιάσει με το άλλο το αριστερό μου μάγουλο. Με το άγγιγμά του και μόνο νιώθω κάθε τρίχα του σώματός μου να ανυψώνεται, έτσι που αρχίζω να ανησυχώ μήπως σηκώθηκαν και τα μαλλιά μου!

-Άλεξ, πρέπει να μιλήσουμε..

-Τι συμβαίνει μωρό μου;

-Έχεις σκεφτεί τι θα γίνει αν μάθει ο Χρήστος για εμάς;

-Τι μπορεί να γίνει; Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε, δεν μπορεί να μας το απαγορεύσει!

-Όχι, αλλά μπορεί να κάνει κάτι χειρότερο! Να μας αποκλείσει από την ομάδα!

-Άρια, αυτό είναι παράλογο! Είσαι υπερβολική..

-Καθόλου! Όλοι ξέρουν το χαρακτήρα σου και πόσο διαρκούν οι σχέσεις σου! Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το πόσο θα κρατήσει το μεταξύ μας, ούτε καν εγώ μπορώ να είμαι σίγουρη ότι θα είμαστε μαζί σε ένα μήνα!

-Σου εξήγησα άπειρες φορές ότι σε βλέπω σοβαρά! Γιατί έχεις τόσες αμφιβολίες για εμάς;

-Γιατί δεν είσαι και ο πιο σταθερός άνθρωπος στον κόσμο κι εγώ δεν είμαι ο πιο εύκολος, άρα τα πράγματα κάποια στιγμή μπορεί να στραβώσουν, χωρίς να σημαίνει ότι δεν νιώθουμε πράγματα ο ένας για τον άλλον! Τι θα γίνει τότε με την ομάδα; Δεν τα πηγαίναμε καλά ενώ δεν γνωριζόμασταν σχεδόν, σκέψου τι μπορεί να γίνει αν χωρίσουμε! Θα χαντακώσουμε όλη την ομάδα Άλεξ και ο Χρήστος δεν πρόκειται να αφήσει να συμβεί κάτι τέτοιο! Θα πρέπει να λάβει από τώρα τα μέτρα του!

-Τι ακριβώς φαντάζεσαι ότι θα μπορεί να κάνει;

-Να με στείλει πακέτο στη γυναικεία ομάδα και να έχει το κεφάλι του ήσυχο!

-Δεν πρόκειται να αφήσω να συμβεί κάτι τέτοιο! Δεν θα σηκώσεις εσύ όλο το βάρος! Στο κάτω κάτω δεν κάνουμε κάτι κακό! Είμαστε απλά ερωτευμένοι!

-Και επικίνδυνοι για την ομάδα!

-Θα είμαστε προσεκτικοί! Και πάνω από όλα θα υποσχεθυύμε πρώτα στους εαυτούς μας ότι θα αφήσουμε τη σχέση μας έξω από την ομάδα!

-Είσαι σίγουρος ότι μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό;

-Μαζί θα καταφέρουμε πολλά! Δεν θέλω να μου ανησυχείς για τίποτα! Εγώ είμαι εδώ!Εμπιστέψου με..

Τον φίλησα! Δυνατά, παθιασμένα, διψασμένα! Ένιωθα σιγουριά και ασφάλεια δίπλα του, ένιωθα ότι μπορούσα να αντιμετωπίσω τα πάντα! Και αυτό που έπρεπε να αντιμετωπίσω πρώτα ήταν τα τόσα βλέμματα που στράφηκαν πάνω μας τη στιγμή που μπήκαμε στην αυλή του σχολείου, πιασμένοι χέρι χέρι. Στα αυτιά μου έφτασαν παράσιτα από ψιθύρους διαφόρων τύπων. Από κακίες όπως "πώς τον τύλιξε αυτή; είναι αγοροκόριτσο!", μέχρι προβλέψεις του στυλ "σε μια εβδομάδα το πολύ θα την έχει παρατήσει σίγουρα!" Δεν με ένοιαζε όμως! Είχα τον Άλεξ δίπλα μου και ένιωθα ότι μπορούσα να αντιμετωπίσω τους πάντες! Ακόμα και τον Χρήστο, όταν έρθει εκείνη την ώρα.. Τώρα για το δίωρο Έκθεσης δεν είμαι και πολύ σίγουρη ότι μπορώ να αντέξω, σκέφτομαι ενώ πέφτω κυριολεκτικά σαν αλοιφή στο θρανίο μου.

Αργά και βασανιστικά πέρασε η πρώτη ώρα και μπήκαμε για τη δεύτερη. Ο τρόπος που παραδίδει μάθημα η Πετρογιάννη με κάνει να θέλω να πηδήξω από το παράθυρο κι ας είμαστε στον πρώτο όροφο.

Σαν από μηχανής θεός η δόνηση του κινητού μου έρχεται να με βγάλει από την πλήξη μου και ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου διαβάζοντας το όνομα του Άλεξ. "Δεν την παλεύω άλλο εδώ μέσα! Θα είμαι στην πίσω αυλή, σε περιμένω! Μην πεις όχι, πρέπει να γεμίσω τις μπαταρίες για το διαγώνισμα της επόμενης μέρας, για το οποίο τελικά δεν με διάβασες.. Μου χρωστάς! Περιμένω." Ήταν ό,τι έπρεπε! Ο Άλεξ νόμιζε ότι θα αρνηθώ, όμως η Πετρογιάννη ειναι ανυπόφορη κι έτσι ξεκινάω την υποκριτική.

-Κυρία, δεν αισθάνομαι καλά.. Μπορώ να πάω στο μπάνιο; Μάλλον θα κόλλησα γαστρεντερίτιδα από τη μητέρα μου! Ταλαιπωρείται εδώ και δέκα μέρες, λέω όσο πιο αξιολύπητα μπορώ, γνωρίζοντας πόσο φοβάται όσο τίποτα τις αρρώστιες.

-Να πας και να μείνεις έξω την υπόλοιπη ώρα, να μην κολλήσουμε όλοι εδώ μέσα! Μην σου πω να φύγεις για το σπίτι σου..

Έπιασε! Κρύβω καλά το χαμόγελο ικανοποιήσής μου, παίρνω ξανά το αξιολύπητο ύφος μου και αποχωρώ. Πάντως αν δεν κάνω καριέρα στο ποδόσφαιρο πρέπει σίγουρα να δοκιμάσω την υποκριτική! Δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο να ξεγελάσει κανείς την Πετρογιάννη.

-Αν δεν μείνω από απουσίες στο τέλος.. του γκρινιάζω ενώ βολεύομαι στην αγκαλιά του.

-Ποιος νοιάζεται για τις απουσίες;

-Εγώ; Κι εσύ θα έπρεπε..

-Εγώ θα τα βολέψω.. Θα κάνω τα γλυκά μάτια στην απουσιολόγο και θα τη σβήσει! μου λέει επίτηδες για να με τσιγκλίσει.

-Δεν θα σου κάνω τη χάρη να ζηλέψω! Ξέρω ότι κάνεις πλάκα! λέω και πάω να τον φιλήσω.

-Καθόλου πλάκα.. Πώς νομίζεις ότι περνάω τις τάξεις ενώ τις περισσότερες ώρες είμαι έξω; μου λέει σοβαρά και αρνείται το φιλί μου!

Επίτηδες το κάνει, το ξέρω! Θα παίξω κι εγώ λοιπόν το παιχνίδι του..

-Ωραία! Σου είναι τότε εύκολο να καλοπιάσεις και τη δικιά μου απουσιολόγο;

-Μπα; με ρωτάει απορημένος.

-Βλάκα! Δεν πιάνουν αυτά σε εμένα! Ξέρω ότι θέλεις να δεις αν ζηλεύω!

-Ζηλεύεις..

-Λίγο μόνο..

-Είσαι πολύ γλυκούλα όταν ζηλεύεις!

-Μην με κοροϊδεύεις Άλεξ!

-Την αλήθεια λέω.. ψιθυρίζει και την επόμενη στιγμή τα χείλη μας βρίσκονται ενωμένα με πάθος!

-Μην διανοηθείς να γλυκοκοιτάξεις την απουσιολόγο! Και καμία άλλη! του λέω λίγα δευτερόλεπτα μετά και αμέσως τον φιλάω ξανά.

-Εντάξει γλυκούλα.. μου λέει λίγο αργότερα με τη σειρά του.

Το ξέρω.. άργησα πααααρα πολύ! Είμαι αδικαιολόγητη, αλλά ειλικρινά δεν είχα καθόλου χρόνο!

Ένα όχι και τόσο συναρπαστικό κεφάλαιο, αλλά είδαμε από πρώτο χέρι της ανησυχίες του "ζεύγους" για την αντίδραση του Χρήστου. Ετοιμαστείτε για Γόμορα και σόδομα στο επόμενο :Ρ Θα μπει μάλλον το Σάββατο!

Τώρα που άρχισαν τα σχολεία (kill me now) δεν θα έχω πολύ ελεύθερο χρόνο, αλλά φυσικά και θα συνεχίσω να ανεβάζω, όχι τόσο συχνά, όμως. Φυσικά θα σας ενημερώνω καταλλήλως!

Αυτά προς το παρόν.. Φιλιά σε όλους!!

Υ.Γ. Αφιερωμένο στην @IrenePLL για την ιδέα με την απουσιολόγο σε σχόλιο προηγούμενου κεφαλαίου.. ΤΟ κλάμα!!! :')