-Και ποιοι άλλοι θα είναι μαζί μας; ρωτάω την Ολίβια, καθώς η Έλενα μου φτιάχνει μπούκλες τα μαλλιά.

-Λοιπόν, έχουμε κλείσει τραπέζι για οκτώ άτομα: εγώ, εσύ, η Έλενα, ο Πάνος, ο Άλκης,  Γιάννης με την καινούρια του κοπέλα και ο Άλεξ.

-Έπρεπε να κλείσουμε για εννιά! λέει η Έλενα.

-Γιατί; ρωτάω απορημένη.

-Γιατί ο Άλεξ αποκλείεται να έρθει μόνος του! Όλο και κάποια θα κουβαλήσει μαζί του, εξηγεί η Ολίβια.

-Αν και έχω καιρό να τον δω με γκόμενα! διαπιστώνει η Έλενα, ενώ εγώ είμαι σε φάση να ανοίξει η γη να με καταπιεί!

-Όντως! Καιρό έχουμε να τον δούμε να σαλιαρίζει. Αυτό είναι περίεργο! Τι λες κι εσύ Άρια; Τον έχεις δει με καμία εκτός σχολείου, στην προπόνηση για παράδειγμα; με ρωτάει η Ολίβια.

-Όχι, δεν έχω δει κάτι, απαντάω ένοχα.

Τώρα είναι η κατάλληλη ώρα να τους μιλήσω! Ή τώρα ή ποτέ! Αλλά πρώτα λέω να παίξω το παιχνίδι τους για λίγο ακόμα.

-Τι πιστεύετε πως συμβαίνει; τις ρωτάω.

-Μωρέ λέτε να είναι τίποτα ερωτευμένος; λέει η Ολίβια.

Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια δεν λένε; Και δεν πιστεύω να απορείται για το ποια είναι η τρελή! Πρέπει να προστεθεί το όνομα της Ολίβιας δίπλα στον όρο "τρελός,-ή,-ό (επίθετο)" στο λεξικό!

-Ο Άλεξ ερωτευμένος; Ας γελάσω! την αποπαίρνει η Έλενα.

-Τόσο απίθανο το θεωρείτε; τις ρωτάω περιμένοντας με αγωνία την απάντησή τους.

-Εγώ όχι πλέον! Έχει σταματήσει μέχρι και να μου την μπαίνει! Πράγμα που σημαίνει ότι είναι απασχολημένος με κάτι άλλο! Αν συνδυάσεις ότι έχει σταματήσει τα σαλιαρίσματα και ότι έχει γίνει λίγο πιο άνθρωπος...

-Φαντάζεσαι; γελάει η Έλενα. Να δω τον Άλεξ ερωτευμένο και τι στον κόσμο!

-Πεθαίνω να μάθω ποια είναι αυτή που του έκλεψε την καρδιά και τον έκανε άνθρωπο! λέει η Ολίβια.

-Αποκλείεται να είναι σαν αυτές που τα έμπλεκε μέχρι τώρα! Βάζω στοίχημα ότι θα είναι καλή κοπέλα! Ανυπομονώ να την γνωρίσω! λέει η Έλενα.

-Πείτε πως την γνωρίζετε ήδη! λέω εγώ προκαλώντας την έκπληξη και των δύο.

-Τι εννοείς; με ρωτάει η Ολίβια.

-Τι ξέρεις που δεν ξέρουμε; ρωτάει η Έλενα.

-Την έχεις δει; η Ολίβια κρέμεται από τα χείλη μου.

-Κι εσείς την έχετε δει! Μάλιστα μπορείτε να την δείτε και αυτή τη στιγμή! Την έχετε μπροστά σας.. λέω και αμέσως τις βλέπω να γουρλώνουν τα μάτια τους και να κοιτάζονται απορημένες!

-Εννοείς ότι..

-Ναι Ολίβια, εγώ!

-Μα πώς; Πότε; ρωτάει η Έλενα.

-Θα σας τα εξηγήσω όλα από την αρχή. Καθίστε, πάρτε και κανένα υπογλώσσιο, νομίζω ότι θα σας χρειαστεί!

[...]

-Τι έχετε να πείτε; τις ρωτάω όταν τελειώνω την αφήγηση.

-Άσε με λίγο να το επεξργαστώ. Ήταν πολλές καινούριες πληροφορίες μαζεμένες και κοντεύει να καεί ο σκληρός! λέει η Ολίβια.

-Δηλαδή για να καταλάβω, τα έχετε από την Κυριακή κι εμείς το μαθαίνουμε σήμερα, ημέρα Σάββατο; με κατσαδιάζει η Έλενα.

-Έψαχνα να βρω την κατάλληλη ευκαιρία να σας το πω. Δεν ήμουν σίγουρη για το πώς θα το πάρετε.. δικαιολογούμαι.

-Δηλαδή αυτό που λένε ότι πίσω από το μεγαλύτερο μίσος κρύβεται ένας μεγάλος έρωτας ισχύει! διαπιστώνει χαρούμενη η Ολίβια.

-Συγκεντρώσου στο θέμα Ολίβια! την μαζεύει η Έλενα. Εδώ έχουμε πρόβλημα! Η φίλη μας ερωτεύτηκε τον Άλεξ! Και όχι οποιαδήποτε φίλη μας, η Άρια, η οποία ήταν στα μαχαίρια μαζί του πριν λίγο καιρό!

-Όντως έχουμε πρόβλημα! συμφωνεί η Ολίβια.

-Τι πρόβλημα βρε κορίτσια; απορώ εγώ αν και γνωρίζω τις ενστάσεις τους. Είμαι σίγουρη ότι δεν θα διαφέρουν και πολύ από την αντίδραση του Άρη, του Πάνου και της μάνας μου.

-Κοίτα, όλοι ξέρουμε τον Άλεξ! Είναι ιδιόρρυθμος χαρακτήρας. Είναι εγωιστής, φιλόδοξος, κακομαθημένος σε μεγάλο βαθμό.. Έχει μάθει να παίρνει πάντα αυτό που θέλει, είτε πρόκειται για κορίτσια είτε πρόκειται για οτιδήποτε άλλο! Δεν διστάζει να πληγώνει τους γύρω του για το παραμικρό, πολλές φορές το κάνει μάλιστα χωρίς να το καταλαβαίνει! Είσαι σίγουρη ότι είναι όντως ερωτευμένος μαζί σου και ότι δεν θα σε πληγώσει με την πρώτη ευκαιρία;

-Έτσι δείχνει! Ωστόσο, δεν μπορείς να ξέρεις ποτέ τι θα συμβεί, απλά βρίσκεις έναν άνθρωπο που να αξίζει να πάρεις το ρίσκο να πληγωθείς!

-Και είσαι σίγουρη ότι ο Άλεξ αξίζει το ρίσκο Άρια;

-Δεν σου κρύβω Έλενα ότ πριν λίγο καιρό είχα τις ίδιες αμφιβολίες με εσένα. Όμως πλέον είμαι σίγουρη, αξίζει το ρίσκο γιατί με έχει κάνει να νιώσω υπέροχα πράγματα! Τον είδα να με διεκδικεί, να αλλάζει στοιχεία του χαρακτήρα του για να γίνει καλύτερος για εμένα, μου έχει εξομολογηθεί πράγματα που δεν μπορείς να φανταστείς! Πίστεψέ με, θα το είχα καταλάβει αν όλα αυτά ήτανε ψέματα!

-Εντάξει, παραιτούμαι! Με κάλυψες Άρια! Το μόνο που σου εύχομαι πλέον είναι να είσαι πραγματικά ευτυχισμένη μαζί του και εύχομαι να μην κάνεις λάθος και το μετανιώσεις αργότερα! Νομίζω ότι ήταν δικαιολογημένοι οι προβληματισμοί μου, δεν πιστεύω να με παρεξήγησες!

-Φυσικά και δεν σε παρεξήγησα Έλενα! Ίσα ίσα κατάλαβα ότι νοιάζεσαι για εμένα! Εξάλλου δεν είσαι η μόνη που αντέδρασε έτσι μόλις το έμαθε! Τα ίδια και χειρότερα έκαναν και ο κολλητός μου και ο Πάνος και η μάνα μου..

-Ο Πάνος τόσο καιρό το ξέρει;

-Όχι, πολύ μην φανταστείς! Ήμασταν πολύ διακριτικοί τρομάρα μας! Τον ορκίσαμε να μην μιλήσει σε κανέναν, μέχρι να είμαστε έτοιμοι. Φυσικά δεν θέλουμε να μαθευτεί ακόμα, οπότε καταλαβαίνετε ότι σας το λέω εντελώς εμπιστευτικά επειδή είστε φίλες μου!

-Μείνε ήσυχη, δεν πρόκειται να το μάθει κανείς! υπόσχεται η Έλενα.

-Παιδιά είμαστε; Δεν μπορούμε να κρατήσουμε το μυστικό και μάλιστα της φίλης μας; λέει και η Ολίβια.

-Ωράια, υποθέτω πως πρέπει να βιαστούμε, γιατί τα αγόρια θα μας περιμένουν, λέω και συνεχίζουμε να ετοιμαζόμαστε.

-Πάντως εγώ ποτέ δεν συμπάθησα τον Άλεξ, αλλά έχω εμπιστοσύνη στην κρίση σου Άρια! Τρεισήμισι χρόνια σχέση είχες πριν, κάτι θα ξέρεις! λέει η Ολίβια.

-Εύχομαι να μην το εμπιστεύεσαι τζάμπα, λέω και γελάμε και οι τρεις.

Μετά από μισή ώρα τα αγόρια χτυπάνε το κουδούνι του σπιτιού της Έλενας. Πριν πάω στο σαλόνι, ρίχνω μια ματιά στο είδωλό μου στον καθρέφτη, ζητώντας την έγκρισή του. Μαύρη, ψηλόμεση φούστα που φτάνει μια παλάμη πάνω από το γόνατο, κόκκινο μπλουζάκι μέχρι τους αγκώνες και με μικρό άνοιγμα στην πλάτη, καλσόν στο χρώμα του δέρματος και μαύρες γόβες - της Ολίβιας φυσικά, δεν υπήρχε περίπτωση να επιλέξω να βασανίζω τον εαυτό μου σε δεκάποντα άβολα παπούτσια, αλλά φυσικά η Ολίβια δεν με άφηνε με τίποτα να βάλω τα χαμηλά μποτάκια μου! Τα καστανόξανθα μαλλιά μου φτάνουν μέχρι τη μέση της πλάτης μου σε μπούκλες, ενώ το μακιγιάζ -επιμέλεια της Έλενας, ναι με έκανε λες και πάω σε γάμο- μοιάζει αψεγάδιαστο και εντυπωσιακό, ειδικά με αυτό το σκούρο μπορντώ κραγιόν! Όσο κι αν γκρινιάζω πάντως, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι μου αρέσει και αυτή η πλευρά του εαυτού μου, ειδικά όταν την βλέπω μόνο κάθε δεύτερο Σάββατο που βγαίνουμε επειδή δεν έχουμε αγωνιστική. Βάζω το μπουφάν μου, παίρνω την τσάντα μου, ρίχνω μια τελευταία ματιά επιβεβαίωσης και κατευθύνομαι προς το σαλόνι. Ο Άλεξ ασχολείται με το κινητό του, ενώ τα κορίτσια φλυαρούν με τον Πάνο. Το μωρό μου, είναι τόσο υπέροχο! Φοράει ένα μαύρο, στενό παντελόνι που αναδεικνύει τα γυμνασμένα πόδια του και τον ... γκουχ γκουχ! Εντάξει δεν φταίω εγώ που μου έχει γυρισμένη πλάτη και προσφέρει θέαμα! Εντάξει, σοβαρεύομαι! Τον πλησιάζω από πίσω και τον αγκαλιάζω. Εκείνος μόλις αντιλαμβάνεται την παρουσία μου γυρίζει ξαφνιασμένος και απορημένος προφανώς με τη συμπεριφορά μου, αφού δεν γνωρίζει ότι έχω μιλήσει στα κορίτσια.

-Μην ανησυχείς, τα κορίτσια το ξέρουν! τον ενημερώνω και βλέπω ένα χαμόγελο ικανοποίησης να σχηματίζεται στο πρόσωπό του, πριν αρπάξει το καημένο πρόσωπακι μου στις υπέροχες χερούκλες του και με φιλήσει παθιασμένα!

Και υπέροχες και χερούκλες ε;

Εντάξει, έχουμε ξαναπεί ότι είμαι κυκλοθυμική, χρειάζεται να μου το κοπανάς συνέχεια;

Το κοινό χειροκροτάει και ο Άλεξ αμήχανα σταματάει. Βλέπω το βλέμμα του να με παρατηρεί -ή μάλλον να με ξεντύνει- από πάνω μέχρι κάτω και βλέπω την έκπληξη προσωποποιημένη στα μάτια του. Εντάξει, δεν με βλέπει και κάθε μέρα έτσι. Όσο να 'ναι οι ποδοσφαιρικές φόρμες διαφέρουν αρκετά με την ενδυμασία "Όσκαρ" που είμαι ντυμένη!

Έλα που δεν σου αρέσει..

Γίνεσαι κουραστική, εντάξει; Είπαμε, μου αρέσει, λίγο. Και για μια φορά στις δύο εβδομάδες, μην το συνηθίσετε!

Περιμένω να εισπράξω το πρώτο κοπλιμέντο, όμως τα χαρακτηριστικά του Άλεξ έχουν αγριέψει και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί..

-Δεν πιστεύω να βγεις έτσι έξω! μου λέει επικριτικά, σπάζοντας τη σιωπή.

-Γιατί; Τι έχω; ρωτάω ανήσυχη.

-Τι δεν έχεις, αυτή είναι η σωστή ερώτηση!

-Δεν σε καταλαβαίνω Άλεξ..

-Αυτό που φοράς είναι υπερβολικά κοντό, δεν πρόκειται να έρθεις έτσι!

-Δεν μιλάς σοβαρά! Το μήκος της φούστας μου είναι φυσιολογικό! Ίσως πρέπει να επισκεφτείς οφθαλμίατρο! του επιτίθεμαι.

-Εσύ μοδίστρα! περνάει αυτός στην αντεπίθεση.

-Δεν θα μου πεις εσύ τι θα φορέσω! του φωνάζω.

-Παιδιά, ηρεμήστε! Μην τσακώνεστε χωρίς λόγο, επεμβαίνει ο Πάνος.

-Την βλέπεις πώς είναι; τον ρωτάει δείχνοντάς με.

-Εντάξει, είσαι λίγο υπερβολικός ρε Άλεξ! με υποστηρίζει ο Πάνος.

-Εγώ έτσι δεν την πάω πουθενά! Πήγαινε να αλλάξεις Άρια! απευθύνεται σε εμένα σαν να μου δίνει διαταγή.

-Δεν πάω πουθενά, αν δεν θέλεις να με συνοδέψεις θα ασυνόδευτη. Εσύ να μείνεις εδώ! του λέω και κατευθύνονται προς την πόρτα, όμως εκείνος με πιάνει από το μπράτσο και με σταματάει.

-Είπα θα πας να αλλάξεις! Εγώ δεν σε κυκλοφορώ έτσι, λες και είσαι καμιά του δρόμου!

-Δεν σε είδα να έχεις ιδιαίτερο πρόβλημα με τις προηγούμενες που ήταν όλες του δρόμου και κυκλοφορούσαν ξεβράκωτες! του φωνάζω ενώ απελευθερώνομαι από τα χέρια μου.

-Εσύ δεν είσαι σαν αυτές! Είσαι διαφορετική και σε θέλω διαφορετική! Για αυτό σου λέω για τελευταία φορά, πήγαινε να αλλάξεις ρούχα!

-Και εγώ σου λέω για τελευταία φορά ότι η μοναδική στιγμή που θα αλλάξω ρούχα σήμερα, είναι πριν κοιμηθώ, για να βάλω τις πιτζάμες μου! Ελήφθη;

-Πολύ καλά, λοιπόν.. Εγώ δεν έρχομαι, να πας μόνη σου!

-Κανένα πρόβλημα! Πάμε παιδιά, λέω και ανοίγω την πόρτα.

-Τώρα δεν είναι ανάγκη να χαλάσουμε τις καρδιές μας, μπορείς να φορέσεις κάτι δικό μου, προτείνει η Έλενα, ως η λογική της παρέας.

-Δεν κατάλαβες Έλενα! Δεν πρόκειται να περάσει το δικό του επειδή ξαφνικά τον έπιασαν τα κομπλεξικά του! Δεν θα μας τρελάνει εμάς ένας Άλεξ! λέω σαν να μην είναι μπροστά και γνωρίζοντας ότι το τραβάω.

-Κομπλεξικός επειδή δεν θέλω η κοπέλα μου να ντύνεται σαν.. λέει αφήνοντας την φράση ατελείωτη, κάτι που πυροδοτεί την έκρηξή μου!

-Σαν τι; του επιτίθεμαι. Πες το ρε, σαν τι; τον προκαλώ, αλλά δεν απαντάει, οπότε συνεχίζω: Γιατί δεν μιλάς ε; Πες το ρε αν είσαι άντρας και αυτά εκεί κάτω δεν είναι διακοσμητικά!

-Άρια μην το συνεχίζεις! με παρακαλεί σχεδόν η Έλενα.

-Θέλεις αλήθεια να μάθεις πώς μοιάζεις ντυμένη έτσι; Με τσούλα!

-Τσούλα να πεις την πρώτη σου κόρη και να είναι κορίτσι! του φωνάζω.

-Μπορείς να ηρεμήσεις γαμώτο; Δεν σε είπα έτσι, τα ρούχα σου σε κάνουν να φαίνεσαι έτσι! φωνάζει αυτός με τη σειρά του.

-Άλεξ είσαι υπερβολικός! Τα ρούχα της είναι αξιοπρεπέστατα! επεμβαίνει ο Πάνος.

-Βλέπεις; Μόνο εσύ έχεις το πρόβλημα!

-Έχω πρόβλημα επειδή δεν θέλω να κοιτούν όλοι οι λυγούρηδες την κοπέλα μου εκεί που θα πάμε; Έχω πρόβλημα επειδή σε θέλω μόνο για εμένα;

-Δηλαδή εγώ θα ντυθώ σαν καλόγρια επειδή εσύ έχεις ανασφάλειες; ρωτάω θυμωμένη.

-Ναι, έχω ανασφάλειες γιατί είμαι ερωτευμένος μαζί σου Άρια! Είμαι τόσο ερωτευμένος που είμαι ικανός να σπάσω στο ξύλο οποιονδήποτε γυρίσει να σου ρίξει έστω και μια ματιά απόψε!

-Είσαι παρανοϊκός Άλεξ! Και τρελός! λέω πιο ήρεμα τώρα.

-Τρελός για εσένα! λέει με κουταβίσιο ύφος και με πλησιάζει δειλά δειλά.

-Δεν πρόκειται να περάσει έτσι αυτό! του λέω παίρνοντας τα χέρια του από τη μέση μου όπου πρόλαβε και τα έβαλε.

-Μήπως έτσι θα περάσει; μου λέει και με αρπάζει κολλώντας με στην κυριολεξία πάνω του.

Με φιλάει παθιασμένα, επιθετικά, μέχρι και βίαια μπορώ να πω! Όμως αν νομίζει ότι έτσι θα με τουμπάρει είναι πολύ γελασμένος! Θα του ψάλλω δύο φωνήεντα, αφού βαρεθώ να με φιλάει όμως πρώτα. Εντάξει, δεν πρόκειται ποτέ να βαρεθώ, όσα φιλιά κι αν μου δώσει, οπότε συμβιβαστείτε με το να του τα χώσω όταν τελειώσουμε.

-Πέρασε; με ρωτάει κοιτώντας με στα μάτια μετά από λίγο.

-Όχι! του λέω με πείσμα και μπαίνει ξανά στο παιχνίδι.

Δεν έχουμε ίχνος ντροπής φυσικά, αφού τα παιδιά μας περιμένουν λίγα μόλις μέτρα πιο δίπλα. Μάλιστα, πήρε λίγο πριν το αυτί μου κάτι του τύπου "Αω.. τι γλυκάκια! Αυτός είναι έρωτας!" Τότε ήμουν πολύ απασχολημένη για να καταφέρω να διακρίνω τη φωνή που πανηγύριζε, αλλά κόβω το χέρι μου ότι ήταν η Ολίβια! Πού να μην συμφωνούσε κιόλας αυτή!

-Τώρα πέρασε; με ρωτάει μετά από λίγο το μωρό μου, αφού έχει κάνει και ένα επιτυχές πέρασμα από το ευαίσθητο σημείο μου, το λαιμό μου!

-Αυτά είναι χτυπήματα κάτω από την ζώνη! Παίζεις βρώμικα! του λέω.

-Συγγνώμη, μωρό μου! λέει τονίζοντας τις δύο τελευταίες λέξεις. Επίτηδες το κάνει, το ξέρω! Αν νομίζει ότι με κάτι τέτοια θα με ρίξει, σωστά νομίζει!

-Την επόμενη φορά δεν θα κάνω δεκτές τις συγγνώμες σου έτσι απλά! τον προειδοποιώ.

-Γιατί είσαι τόσο σίγουρη ότι θα υπάρξει και επόμενη φορά;

-Γράψε λάθος! Επόμενες φορές έπρεπε να πω! Και είμαι τόσο σίγουρη γιατί είσαι ξεροκέφαλος και εγωιστής!

-Είχα να μοιάσω..

-Αλλά παρόλα αυτά...

-Σε θέλω! συμπληρώνει τα λόγια μου και τελειώνει με ένα γλυκό, ήρεμο φιλί.

-Πάμε; Έχουμε ήδη αργήσει μισή ώρα! μας γειώνει ο Πάνος.

-Πάμε ναι! λέει ο Άλεξ πιάνοντάς με από τη μέση.

-Να θυμηθώ να καθαρίσω τον καναπέ μου! Τον γεμίσατε με μέλια και θα κολλάει, μας πειράζει η Έλενα ενώ μπαίνουμε στο ασανσέρ.

Μετά από μία ώρα βρισκόμαστε μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά και ο καβγάς έχει εντελώς ξεχαστεί! Πάντως το ότι μέσα σε μία εβδομάδα -παρά μία μέρα- έχουμε τσακωθεί σοβαρά δύο φορές δεν είναι και τόσο θετικό έτσι; Θα μου πείτε, πριν τα φτιάξετε δεν περνούσε μέρα χωρίς καβγά, οπότε υπάρχει μια σχετική πρόοδος! Από την άλλη σε καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν καταφέραμε να λύσουμε το πρόβλημα. Αυτό κι αν είναι ανησυχητικό.. Αν δεν αλλάξουμε τακτική προβλέπω πρόωρο τέλος και πολύ σύντομα μάλιστα! Γιατί όλα τα προβλήματα που θα αφήνουμε στην άκρη, κάποια στιγμή θα βγουν στην επιφάνεια και θα μας κατασπαράξουν! Και τότε θα είναι πολλά μαζεμένα.. Επειδή, λοιπόν, δεν είμαι διατεθειμένη να χάσω τον Άλεξ τόσο σύντομα από τη ζωή μου, όσο ανάποδος κι αν είναι ώρες ώρες, πρέπει να αρχίσω να εφαρμόζω εκείνη την υπέροχη εφεύρεση που λύνει τα προβλήματα των ανθρώπων και στηρίζει ολόκληρες κοινωνίες.. Όχι, δεν μιλώ για τη δολοφονία, αν και θα ήταν ένας πολύ καλός και σίγουρος τρόπος για να λύσω μια και καλή τις διαφορές μου με τον Άλεξ. Απλά σκέφτομαι ότι είμαι πολύ νέα ακόμα για να περάσω τα νιάτα μου στη φυλακή! Σε καμιά δεκαριά χρόνια, αν είμαστε ακόμα μαζί και η τακτική "διάλογος" δεν έχει γνωρίσει επιτυχία θα εφαρμόσω το πλαν μπι, τη δολοφονία! Και για να επιστρέψουμε σε εκείνη τη μεγάλη εφεύρεση που πρέπει να εντάξω στην καθημερινότητα μου και ειδικά στη σχέση με τον καφρούλη μου, αν δεν προσέξατε ότι το αποκάλυψα παραπάνω, μιλάω για τον διάλογο! Τον "πλαν έι" λοιπόν είναι ο διάλογος. Για να αναφέρεται ως το θεμέλιο της δημοκρατίας -να που άξιζα το είκοσι στην Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή στο γυμνάσιο- μάλλον θα έχει σίγουρη επιτυχία! Βέβαια δεν μπορεί κανείς ποτέ να είναι σίγουρος σε ό,τι αφορά εμένα και τον Άλεξ, αλλά που λέει ο λόγος.. Να δεις πώς λέγεται αυτό.. Μεταφορά, το βρήκα! Ακούς Πετρογιάννη που μου έβαλες δεκαεφτά στην έκθεση;

-Τι σκέφτεται το μωρό μου και είναι τόσο αφηρημένο; με ρωτάει ο Άλεξ.

Τίποτα μωρέ, απλά σχεδιάζω τη δολοφονία σου. Μην ανησυχείς όμως, έχεις δέκα ολόκληρα χρόνια μπροστά σου. Τι άλλο ζητάς; Θα σε αφήσω να ζήσεις μέχρι τα είκοσι εφτά!

-Τίποτα, απλά αφαιρέθηκα λίγο, απαντάω τελικά, γιατί αν καταλάβει από τώρα ότι είμαι μανιακή δολοφόνος την έχω άσχημα!

-Πάμε να χορέψουμε! μου λέει και με σέρνει στην πίστα.

Εντάξει, ποτέ δεν καυχήθηκα ότι είμαι και η πρώτη χορεύτρια, αλλά εσύ βρε αγόρι μου όμορφο δεν τονέχεις καθόλου, σκέφτομαι ενώ διαπιστώνω τις χορευτικές ικανότητες του καβαλιέρου μου. Βέβαια, είναι κάπως λογικό, αν σκεφτεί κανείς ότι ο μόνος λόγος που έτρεχε στα μπαρ το καμάρι μου ήταν για να βρει το νέο του θύμα και προφανώς δεν χρειαζόταν χορευτικές ικανότητες για να της ρίξει, μόνο που τον έβλεπαν έκοβαν τις φλέβες τους, χωρίς πολύ σκέψη! Άραγε είναι όντως διατεθειμένος να αλλάξει για χάρη μου; Πάντως μέχρι στιγμής τα πάει περίφημα το μωρό μου. Δεν ξενοκοίταξε ούτε μία φορά απόψε και μπορώ να πω ότι κυκλοφορούν "καλά κομμάτια" στο μαγαζί.. Κάπου πήρε το μάτι μου και το τσόλι την Ειρήνη πριν, αλλά δεν ασχολήθηκα ιδιαιτέρα..

Χα! Δεν έλεγα καλύτερα να πιάσω το τζόκερ; Θα μπορούσα έτσι να πληρώσω κάποιον άλλον για τη δολοφονία και να μην λερώσω τα χέρια μου με αίμα! Και για να μην βιαστείτε να με πείτε ψυχοπαθή, μανιακή ή κάτι παρόμοιο, σας ενημερώνω ότι εντόπισα νέο θύμα και μάλιστα σε επικίνδυνα κοντινή απόσταση. Και το όνομα αυτής... Ειρήνη! Βρε καλώς τα παιδιά τα δικά μας! Καιρό είχαμε να την δούμε αυτήν, ή μάλλον να μας ενοχλήσει, γιατί κάτι μου λέει ότι δεν ήρθε απλά να μας πει ένα γεια! Το μάτι αυτηνής γυαλίζει, το βλέπω εγώ! Εξάλλου το ένστικτό μου εμένα δεν με γελάει ποτέ! Είπατε κάτι; Δεν άκουσα...

-Βρε, βρε.. Για δείτε, το καινούριο ζευγαράκι του μήνα! Τι έγινε Άλεξ μου; Σε έκανε μέχρι και να χάσεις το μέτρημα; Έχουν περάσει τρεις εβδομάδες από όταν σας είδα μαζί, ακόμα να της δώσεις πόδι; Το ρεκόρ σου ήταν οι δέκα μέρες, αν δεν κάνω λάθος.. Ή είναι τόσο δύσκολη που δεν σου έχει κάτσει ακόμα;

-Έφευγες; της λέει όσο πιο ευγενικά μπορεί το μωρό μου.

-Όχι ακόμα γλυκέ μου! λέει και απλώνει το ξερό της για να τον χαϊδέψει στο μάγουλο, όμως εκείνος κύριος το βάζει στη θέση του. Στον... πισινό της έπρεπε να το βάλει, αλλά είναι και τζέντλεμαν το μανάρι μου!

-Τι σκατά θέλεις πάλι Ειρήνη; Δεν το έχεις πάρει το μήνυμα;

-Απλά σου υπενθυμίζω ότι ο χρόνος της τελείωσε γλυκέ μου και πρέπει να ψάξεις την επόμενη! Εντάξει, ξέρω ότι δεν είσαι καλός στα Μαθηματικά, αλλά τουλάχιστον ένα απλό μέτρημα νομίζω πως το είχες!

-Φύγε από εδώ Ειρήνη, βρωμάς αλκοόλ! της λέει με αηδία το μωρό μου!

-Πριν λίγο καιρό πίναμε μαζί, τώρα με έχεις ξεχάσει μωρό μου..

Τον αποκάλεσε "μωρό της" και δεν της όρμηξα! Το παρατηρήσατε έτσι; Όχι, για να μην με λέτε μανιακή μετά..

-Έχεις πιει Ειρήνη, δεν ξέρεις τι λες..

-Εσύ δεν ξέρεις ποιος είσαι Άλεξ! Αυτήν βρήκες να ερωτευτείς; Αυτή δεν είναι για εσένα!

-Δεν σου πέφτει λόγος! της απαντάει εξαιρετικά ψύχραιμα, εκπλήσσοντας με για ακόμα μια φορά! Περίμενα ξεκατινιάσματα πρώτου βαθμού, όμως ο Άλεξ μου είναι κύριος!

-Να κάνουμε δημοψήφισμα! λέει παραληρώντας. Έμαθε και το δημοψήφισμα το τούβλο!

-Ειρήνη μαζέψου, λες άσχετα πράγματα!

-Όχι, όχι να δούμε.. Περίμενε! τραυλίζει και πλησιάζει κάτι παιδιά, που τυχαίνει να είναι από το σχολείο μας.

Κοιτάζω τον Άλεξ, ο Άλεξ κοιτάζει εμένα και αμέσως καταλαβαίνουμε τι πρόκειται να κάνει. Ο Άλεξ τρέχει να την προλάβει, τρέχω κι εγώ από πίσω, όμως η βλαμμένη, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Άλεξ να την αποτρέψει, ουρλιάζει ασυναρτησίες. Την ίδια στιγμή, ως εκ θαύματος η μουσική είναι χαμηλή και οι φωνές της Ειρήνης κάνει πολλούς να γυρίσουν να την κοιτάξουν. Ξαφνικά βλέπω παντού γνωστές φάτσες και καταλαβαίνω ότι το μικρό μας μυστικό μόλις γνώρισε δημοσιότητα. Θα γίνουμε βούκινο.. Δεν γουστάρω να με κουτσομπολεύουν γαμώτο και οι ψίθυροι έχουν ήδη αρχίσει. Βλέπετε, είναι σπουδαίο γεγονός το ότι ο μεγαλύτερος γυναικάς του σχολείου ερωτεύτηκε την καινούρια - αγοροκόριτσο - αυτήν που μας έφαγε τον καλύτερο γκόμενο. Το τελευταίο ειδικά προβλέπω να γίνεται το νέο μου παρατσούκλι στο σχολείο από Δευτέρα! Ωραία που θα περάσουμε...

Τσα.. Ήρθα! Ναι, με μία μέρα καθυστέρηση, όμως έχω ελαφρυντικά! Πρώτον γιατί είναι πρωί (και πολύ νωρίς για εμένα που ξυπνάω καθημερινά στις μία-δύο!), δεύτερον γιατί ο λόγος που δεν ανέβασα χτες ήταν η Ελλαδάρα μας στο μπάσκετ (72-70 και προχωράμε..), τρίτον γιατί τελείωσα το γράψιμο στις πέντε και έξι λεπτά το πρωί! (Γνωστός βρικόλακας..) Και αν δεν πιστεύετε, να σας δείξω σκρινσοτ! :Ρ Ναι, ναι από τάμπλετ γράφτηκε! Συνήθισα πλέον και δεν είναι τόσο δύσκολο!! ;-)

Και πάμε στα δικά μας!!

1. Έλενα, Ολίβια είχαν κάποιες ενστάσεις στην αρχή, αλλά τα λόγια τους χρησιμοποιήθηκαν εναντίον τους!! Το ότι ο Άλεξ άλλαξε και λοιπά..

2. Κι άλλος τσακωμός!!! Αν δεν ανάψω λίγο τα αίματα δεν μπορώ.. :Ρ Τους αγάπησαμε μέσα από καβγάδες εξάλλου!! :-)

3. Η αγαπητή (καθόλου) Ειρήνη ανταποκρίθηκε στο ευγενές (καθόλου) κάλεσμά σας στα σχόλια του προηγούμενου κεφαλαίου και έκανε πάλι το θαύμα της! Πλέον θα το μάθουν όλοι.. Και αν αναρωτιέστε γιατί είναι τόσο τραγικό αυτό, ένα σας λέω (και σας δίνω σπόιλερ): Χρήστος.... Δεν λέω τίποτα περισσότερο!! :Ρ

Αυτά... Τώρα θα με ρωτήσετε για επόμενο. Ενδιαφέρουσα ερώτηση! Λοιπόν, το πράγμα έχει ως εξής: το Σάββατο παντρεύεται η αγαπημένη μου ξαδέρφη, συνεπώς αύριο φεύγω. Χρόνος θα υπάρχει ελάχιστος με τις ετοιμασίες και τα σχετικά, αλλά επειδή ως γνωστόν είμαι καλός άνθρωπος (...) θα προσπαθήσω να μην σας αφήσω έτσι για μια ολόκληρη εβδομάδα.. Γιατί αρχίζουν και τα σχολεία my friends :( Οπότε, προσπαθώ να βάλω πριν το γάμο, όμως δεν δεσμεύομαι! Λοιπόν, αν δεν τα πούμε Καλή Σχολική Χρονιά σε όλους τους μαθητές/μαθήτριες και καλό κουράγιο!! Μην ανησυχείτε, έρχονται εκλογές, που σημαίνει τετραήμερο!! Γιουπιιιι!! :D

Λοιπόν, αρκετά φλυάρησα, αλλά είχα έμπνευση, ελπίζω να φάνηκε και στο κεφάλαιο.. ;-)

Άντε και καλά να περάσω!! :Ρ Και στα δικά μας οι ελεύθερες! :') :Ρ