Σάββατο μεσημέρι και ταξιδεύω για Γιάννενα. Ίσως πρόκειται για το χειρότερο ταξίδι της ζωής μου! Δεν ξέρω αν θα ζήσω μετά από αυτό.. Πέρασα μια εφιαλτική εβδομάδα και τα έχω βάλει με τον εαυτό μου περισσότερο! Από τη μία είμαι απογοητευμένη από τον Άγγελο, όμως κατά βάθος ξέρω ότι δεν έχω το δικαίωμα να τον κατηγορώ! Ο Άρης μου εξήγησε πώς έγιναν τα πράγματα, καθώς δεν είχα τα μούτρα να απαντήσω στα τηλέφωνα του Άγγελου, και μου είπε ότι εκείνη τον φίλησε. Είμαι απόλυτα σίγουρη ότι ο Άγγελος δεν νιώθει τίποτα για αυτήν, έτσι εγώ είμαι λάθος σε αυτήν την ιστορία, την ιστορία ΜΑΣ, που θα τελειώσει τόσο άδοξα! Αν μου έλεγε κάποιος πριν λίγο καιρό ότι θα χώριζα τον Άγγελο για να είμαι με τον Άλεξ, το λιγότερο που θα του έλεγα είναι να πάει να κοιταχτεί σε ψυχίατρο! Όμως τώρα.. Τώρα είναι αλλιώς! Νιώθω απαίσια με αυτό που πρόκειται να κάνω, όμως πρέπει να γίνει! Ξέρω πόσο θα απογοητεύσω τον Άγγελο, όχι τόσο για τον χωρισμό μας, αλλά για τον Άλεξ.. Θα πέσω στα μάτια του, το ξέρω, ίσως να μην θέλει καν να μου μιλάει μετά, αλλά δεν μπορώ να υποκρίνομαι άλλο, ούτε να τον κοροϊδεύω. Δεν μπορώ καν να του πω ψέματα, δεν θέλω να το μάθει από κάποιον άλλον! Απλά ελπίζω να μην με μισήσει πολύ μετά από όσα του πω. Δεν θέλω να τον πληγώσω, αλλά πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτήν την παρωδία! Η αλήθεια πονάει, έτσι δεν λένε;

Φτάνω στα Γιάννενα στις πεντέμισι η ώρα και ο πατέρας μου με περιμένει στα ΚΤΕΛ. Καταλαβαίνει αμέσως ότι δεν είμαι και στα καλύτερά μου, αλλά του εξηγώ ότι δεν είναι η κατάλληλη ώρα και εκείνος δεν επιμένει! Πηγαίνω στο σπίτι, αλλάζω ρούχα και φεύγω από το σπίτι γιατί δεν με χωράει ο τόπος. Ο Άγγελος τέτοια ώρα έχει πρόβα, το ξέρω από τον Άρη που είναι επίσης στο συγκρότημα, αλλά θέλω να τον δω τώρα! Να τον δω λίγο πριν τελειώσουν όλα. Να έχω τουλάχιστον μια τελευταία καλή ανάμνηση από αυτόν.

Κατευθύνομαι προς το παλιό μου σχολείο και χιλιάδες αναμνήσεις κατακλύζουν το μυαλό μου. Εδώ έχουμε περάσει μαζί κάποιες από τις πιο υπέροχες στιγμές μας. Δάκρυα ανεβαίνουν στα μάτια μου καθώς θυμάμαι την πρώτη μας κοπάνα, την πρώτη απουσία που φάγαμε μαζί, την υποδοχή που μου ετοίμασε όταν γύρισα από το νοσοκομείο που ήμουν μια εβδομάδα... Τι να πρωτοθυμηθώ; Είναι τόσα πολλά, είναι μια ολόκληρη ζωή μαζί του! Και πρέπει να δώσω ένα τέλος σε όλα αυτά! Είναι σχεδόν αδύνατο αλλά.. όταν μιλάει η καρδιά η γνώμη του μυαλού περισσεύει.

Δειλά δειλά ανεβαίνω στον πρώτο όροφο όπου βρίσκεται η αίθουσα εκδηλώσεων. Ακόμα και απ' έξω μπορώ να τον ακούσω να τραγουδάει τον «Σαν ρεφρέν» του Μύρωνα Στρατή.

«Σου 'χα δώσει ένα λόγο,
Θα 'μαι πάντα εδώ, μα είχα αρχίσει να ματώνω
σου 'χα πει θα μου περάσει
μ' ένα σου φιλί
σου 'χα πει θα είμαι εντάξει

Λάθη έκανα πολλά,
μα, το ξέρω πια πως για σένα ζω
τώρα δίνω ότι έχω
τώρα το παλεύω να σε ξαναβρώ..»

Γιατί πρέπει να το κάνει ακόμα πιο δύσκολο; Ανοίγω σιγά σιγά την πόρτα και μπαίνω μέσα αθόρυβα, χωρίς να με καταλάβει κανείς. Κάθομαι σε μία θέση στην τελευταία σειρά και τον παρατηρώ να τραγουδάει, ενώ τα δάκρυα τρέχουν σαν χείμαρρος από τα μάτια μου!

«Μια θολή φωτογραφία
στο παλιό μου κινητό, μου θυμίζει την ουσία
το χαμόγελο σου ήταν ότι πιο ακριβό
της ζωής μου η λάμψη ήταν..»

Ακούγοντας τους στίχους αυτούς, αυθόρμητα ανοίγω το κινητό μου και πέφτω πάνω στην φωτογραφία που έχω μπροστά και δεν έχω αλλάξει ακόμα.. Εγώ και ο Άγγελος μπροστά από το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σπίτι μας στη Θεσσαλονίκη. Ο Άγγελος με κοιτάζει τόσο.. Δεν ξέρω, πάντως είναι υπέροχος! Και αυτό το χαμόγελο.. Δεν το πιστεύω ότι θα είμαι εγώ η αιτία που σε λίγη ώρα θα σβήσει!

Ο Άγγελος μπαίνει ξανά στο ρεφρέν όταν μάλλον αντιλαμβάνεται την παρουσία μου και αμέσως σταματάει απότομα. Ζητάει συγγνώμη από τα παιδιά και αμέσως κατεβαίνει ερχόμενος προς το μέρος μου. Στο βάθος διακρίνω τον Άρη, ο οποίος μου στέλνει μήνυμα συμπαράστασης, λες κι αυτό θα διευκολύνει και πολύ τα πράγματα..

-Άρια ήρθες; Περίμενα τηλεφώνημά σου, είπες ότι θα με πάρεις.

-Ναι, συγγνώμη που ήρθα απροειδοποίητα, απλά..

-Κλαις;

-Όχι, μην δίνεις σημασία.. Πάμε κάπου να μιλήσουμε;

-Φυσικά, έχω να σου πω πολλά..

Μπαίνουμε στο εργαστήριο που βρίσκεται δίπλα από την αίθουσα εκδηλώσεων και η αμηχανία διακρίνεται εύκολα στην ατμόσφαιρα..

-Άρια, σου οφείλω κάποιες εξηγήσεις! Ξέρω ότι..

-Άγγελε, πριν πεις οτιδήποτε, θέλω εγώ να σου μιλήσω πρώτη! Πριν ακόμα γίνει αυτό με τη Δήμητρα είχα αποφασίσει να έρθω σήμερα να μιλήσουμε.

-Για ποιο πράγμα;

-Ξέρεις Άγγελε..

-Τι προσπαθείς να μου πεις Άρια;

-...

-Μίλα μου Άρια, θέλεις να χωρίσουμε;

-Άγγελε, είναι η απόσταση που.. μου φαίνεται τρομερά δύσκολο να συνεχίσουμε έτσι! Δεν μπορώ άλλο..

Εντάξει, μισώ τον εαυτό μου! Ορκίστηκα ότι θα του πω την αλήθεια, αλλά.. Τόσο κότα είμαι τελικά; Μίλα του γαμώτο, δεν μπορείς να τον κοροϊδεύεις άλλο!

-Άρια, μαζί μου μιλάς! Σε ξέρω κυριολεκτικά από όταν γεννήθηκες, καταλαβαίνω πότε μου λες ψέματα! Δεν είναι η απόσταση, ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο η απόσταση! Πες μου Άρια!!

-Είχα ορκιστεί ότι θα σου πω την αλήθεια, όμως δεν μπορώ, ντρέπομαι τόσο πολύ για τον εαυτό μου που..

Πλέον δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου ενώ και ο Άγγελος φαινόταν βουρκωμένος, όχι τόσο στεναχωρημένος όμως, όσο απογοητευμένος! Και πώς να μην είναι βέβαια..

-Ποιος είναι Άρια, με ρωτάει χωρίς να με κοιτάει στα μάτια.

-Εε...

-Θέλω να ξέρω!

-Ο Άλεξ... μουρμουρίζω μέσα από τα δόντια μου.

-Ο Άλεξ.. εντάξει, σε εμπιστεύομαι, θα είναι καλό παιδί, αλλά αν τύχει θέλω να τον γνωρίσω.. λέει χωρίς να έχει καταλάβει τι εννοώ!

-Δεν κατάλαβες Άγγελε, ο Άλεξ!

-Ο Άλεξ ναι.. τι;

-Ο Άλεξ, ο γνωστός.. από την ομάδα.. του λέω και βλέπω τα χαρακτηριστικά του προσώπου του να αγριεύουν περισσότερο από ποτέ!

-Πες μου ότι μου κάνεις πλάκα! Δεν μπορεί..

-Άγγελε, σε παρακαλώ..

-Μέχρι πού άπλωσε τα χέρια του αυτός ο μαλάκας; Θα τον..

-Άγγελε, τίποτα δεν έκανε! Απολύτως τίποτα!

-Δηλαδή δεν έχετε κάνει κάτι;

-Όχι!

-Και τότε πώς; Άρια γαμώτο δεν γίνεται!!! Αυτός είναι..

-Ξέρω ότι σου φαίνεται περίεργο, αλλά..

-Δεν υπάρχει αλλά Άρια! Αυτός ο τύπος σου έχει φερθεί τόσο άσχημα.. Πώς μπορείς να θέλεις αυτόν που σου είχε κάνει τη ζωή τόσο δύσκολη!

Την επόμενη στιγμή φεύγει από κοντά μου και βγαίνει από την αίθουσα κοπανώντας την πόρτα τόσο δυνατά που πετάγομαι από τον κρότο! Αμέσως ξεσπάω σε λυγμούς.. Τον Άγγελο τον αγαπάω, ήταν ό,τι καλύτερο μου συνέβη, αλλά.. Γαμώτο! Δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι.. Ούτε μπορώ να φανταστώ ότι θα τον βγάλω εντελώς από τη ζωή μου! Δεν θα το αντέξω αυτό! Αλλά σιγά μην θέλει να είμαστε φίλοι.. Τον δικαιολογώ! Κι εγώ το ίδιο θα έκανα αν ξαφνικά ερχόταν και μου έλεγε ότι είμαι ερωτευμένος με κάποια άλλη..

Ξαφνικά, η πόρτα ανοίγει και μπαίνει μέσα ο Άγγελος, πιο δυναμικός από ποτέ! Όχι, θα προσπαθήσει να με διεκδικήσει τώρα και μπορεί να λυγίσω!

-Γαμώτο Άρια θα με ακούσεις θες δεν θες! Δεν ξέρω τι σου είπε αυτός ο μαλάκας και σε έριξε, όμως εγώ θα σου πω την αλήθεια! Σε λατρεύω, το ξέρεις! Και δεν σκοπεύω να τα παρατήσω τόσο εύκολα.. Αν θέλεις να φύγεις, δεν μπορώ να σε κρατήσω με το ζόρι, θα ακούσεις όμως πρώτα αυτά που έχω να σου πω! Σε αγαπάω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, θα μπορούσα να κάνω τα πάντα για εσένα! Από τότε που έφυγες η ζωή μου είχε πια ένα μόνο νόημα. Ζούσα συνέχεια περιμένοντας να περάσουν εκείνες οι δύο γαμημένες εβδομάδες για να σε δω! Αυτό το νόημα είχε πια η ζωή μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εσένα, μπορείς να το καταλάβεις αυτό; Αν χωρίσουμε θα σταματήσει να έχει νόημα η ζωή μου. Δεν θα έχω κάτι να περιμένω, κάτι να ελπίζω. Δεν ήμουν σίγουρος ότι η σχέση μας θα κρατούσε για πάντα, όσο κι αν το θέλω. Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν, το ξέρω.. Όμως αυτό το τέλος το είχα για πολύ αργότερα Άρια! Το ξέρω ότι με αγαπάς, δεν ήταν ψέμα όλα αυτά που ζήσαμε.. Όμως αρνούμαι να πιστέψω ότι έχεις τα πάντα και τα αφήνεις για κάτι τόσο αβέβαιο! Ή μήπως έχεις παράπονο από εμένα; Έκανα λάθος με τη Δήμητρα, το παραδέχομαι, αλλά δεν νιώθω το παραμικρό για αυτήν. Είχα πιει λίγο παραπάνω, είχα πιστέψει ότι ήταν ερωτευμένη με το Γιάννη και αιφνιδιάστηκα! Όμως με το που πήγε να με φιλήσει, κατάλαβα και αμέσως τραβήχτηκα. Έχω μάτια μόνο για εσένα Άρια, ξέρεις ότι είναι η αλήθεια! Όμως, αν δεν μπορώ να σε κάνω ευτυχισμένη δεν μπορώ να σου ζητήσω να μείνεις! Θέλω μόνο να είσαι καλά, ανησυχώ όμως γιατί δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα είσαι καλά μαζί του..

Δεν μπορούσα πια να ελέγξω τον εαυτό μου. Τα δάκρυα ξεχύνονταν από τα μάτια μου ασταμάτητα.. Δεν θυμάμαι να έχω ξανακλάψει τόσο πολύ στη ζωή μου! Ο Άγγελος περιμένει να μιλήσω, όμως δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις. Το μυαλό μου έχει θολώσει, δεν έχω καν τη δύναμη να μιλήσω.. Ο Άγγελος μου άνοιξε την καρδιά του, μου έκανε ολόκληρη κατάθεση ψυχής, τι μπορώ να πω εγώ;

-Άρια, γιατί δεν μιλάς; Πες κάτι..

-Άγγελε, σε πιστεύω! Δεν ήταν ψέμα αυτό που ζήσαμε και το ξέρεις! Σε αγαπάω κι αυτό δεν αλλάζει! Ποτέ δεν θα σταματήσω να σε νοιάζομαι, όμως..

-Όμως τι Άρια; Πώς σε κατάφερε; Και βασικά, πόσο καιρό συμβαίνει αυτό πίσω από την πλάτη μου;

-Δεν συμβαίνει τίποτα πίσω από την πλάτη σου Άγγελε! Σου είπα, δεν έχει γίνει τίποτα μεταξύ μας! Δεν μπορούσα να σκέφτομαι καν ότι θα κάνω κάτι μαζί του ενώ ήμασταν μαζί.

-Δεν μπορεί όμως.. κάτι θα συνέβη!

-Ναι.. Κοίτα, εκείνο το βράδυ στο σπίτι του Πάνου, που ήμασταν με τον Άλεξ στην κουζίνα..

-Δεν μιλάς σοβαρά.. Έπρεπε να το είχα καταλάβει!

-Άγγελε, δεν έγινε τίποτα, σου το είπα ξανά!

-Τότε τι έγινε στην κουζίνα;

-Απλά ο Άλεξ μου είπε ότι.. του αρέσω και..

-Και;

-Και συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει κι εμένα.. Αυτό, μετά ήρθες εσύ και ο Άρης!

-Και μόνο με αυτό σε έπεισε;

-Όχι.. Στο πάρτι του σχολείου, μετά από δύο μέρες.. Ο Άλεξ είχε πιει και φώναξε τον Πάνο έξω να του μιλήσει. Όμως ο Πάνος αργούσε και ανησύχησα μήπως πάθει κάτι. Έτσι βγήκα έξω, εκείνος μου είχε πλάτη και νόμιζε ότι ήμουν ο Πάνος και άρχισε να λέει πολλά.. Ούτε που φανταζόμουν ότι ένιωθε έτσι για εμένα!

-Και μετά;

-Μετά ήρθε ο Πάνος κι εγώ το έβαλα στα πόδια.. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτά που είχε πει ο Άλεξ!

-Παρόλα αυτά όμως, ήρθες στα Γιάννενα μαζί μου..

-Ήθελα να σκεφτώ.. Δεν μου ήταν καθόλου εύκολο να χωρίσουμε.. Ούτε τώρα μου είναι Άγγελε!

-Για αυτό το βράδυ της Πρωτοχρονιάς που πήγε να γίνει αυτό μεταξύ μας αρνήθηκες; Δεν το πιστεύω...

~Flashback~

Βράδυ πρωτοχρονιάς, μετά τη γιορτή στο σπίτι της Άριας

Επιτέλους έφυγαν όλοι. Έφτασε τρεις η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε, όμως νιώθω πολύ κουρασμένη. Αύριο φεύγω κιόλας, πρέπει να ετοιμάσω τα πράγματά μου!

Ο Άγγελος θα μείνει εδώ απόψε, ιδέα που δεν μου φαίνεται και τόσο δελεαστική μετά και το τηλεφώνημα με τον Άλεξ..

Ανεβαίνουμε στο δωμάτιό μου και ξαπλώνουμε για ύπνο στο κρεβάτι μου. Ο Άγγελος με φιλάει για καληνύχτα και μετά από λίγο τραβιέμαι, γιατί πραγματικά νυστάζω άπειρα! Όμως αυτός μάλλον δεν νυστάζει..

-Άρια..

-Κοιμήσου Άγγελε..

-Όχι.. δεν έχω όρεξη για ύπνο.. Αντιθέτως, είχα σκεφτεί άλλα για σήμερα το βράδυ!

-Τι άλλα; ρωτάω ενώ πετάγομαι πάνω.

-Μωρό μου, τρεισήμισι χρόνια είμαστε μαζί.. Δεν νομίζεις πως ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε;

-Άγγελε, δεν είμαι ακόμα έτοιμη για κάτι τέτοιο! Εξάλλου, δεν το έχουμε συζητήσει καθόλου!

-Αυτά τα πράγματα δεν θέλουν συζήτηση Άρια.. Γίνονται αυθόρμητα! Αλλά, εννοείται πως δεν πρόκειται να σε πιέσω και να επιμείνω. Όποτε είσαι εσύ έτοιμη! Σε λατρεύω, όπως και να έχει..

-Κι εγώ σ' αγαπάω Άγγελε! Καληνύχτα..

-Καληνύχτα μωρό μου!

Ουφ! Τι ξαφνικό ήταν τώρα αυτό; Το μυαλό μου έτρεξε κατευθείαν στον Άλεξ! Το έχω πάρει σχεδόν απόφαση πλέον, δεν μπορώ να προχωρήσω με τον Άγγελο τώρα και μετά από λίγες μέρες.. Μετά από λίγες μέρες τι θα γίνει όντως; Καλά προέχει η συζήτηση με τον Άλεξ πρώτα, μετά θα λυθούν όλα!

~End of Flashback~

-Για αυτό Άγγελε.. παραδέχομαι αποφεύγοντας να τον κοιτάξω στα μάτια.

Ακολουθούν στιγμές σιωπής και αμηχανίας. Όταν τολμώ να τον κοιτάξω τον βλέπω να κλαίει σαν μικρό παιδί που το βάλανε τιμωρία. Η καρδιά μου μπροστά σε αυτό το θέαμα σπάει σε χίλια κομμάτια!

-Δηλαδή κάπου εδώ είναι το τέλος, έτσι δεν είναι Άρια;

-Υποθέτω..

-Εύχομαι πραγματικά να μην το μετανιώσεις! Αλλά εμπιστεύομαι το ένστικτό σου! Μπορεί εσύ να είδες κάτι διαφορετικό..

-Άγγελε, θέλω να ξέρεις ότι δεν αλλάζει κάτι! Εγώ πάντα θα σε αγαπάω και θα σε νοιάζομαι!

-Δεν έχει σημασία πια..

-Φυσικά και έχει! Μπορούμε να συνεχίσουμε σαν φίλοι Άγγελε, δεν θέλω να σε χάσω από τη ζωή μου!

-Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν μπορώ να σε δω σαν φίλη μου.. λέει κλαίγοντας.

-Σε παρακαλώ..

-Θα προσπαθήσω, ούτε κι εγώ θέλω να σε χάσω από τη ζωή μου, εξάλλου..

-Ωραία! Και.. γιατί δεν προσπαθείς με τη Δήμητρα; Μπορεί να μην τη συμπαθώ, αλλά φαίνεται όντως να είναι ερωτευμένη μαζί σου..

-Για εμένα δεν υπάρχει άλλη Άρια, το ξέρεις!

-Ίσως, αν προσπαθούσες να προχωρήσεις..

-Αν δεν σε ήξερα καλά θα σε χαρακτήριζα εγωίστρια.. Μιλάς σαν να θες απλά να με βολέψεις κάπου για να νιώθεις λιγότερες τύψεις..

-Ξέρεις ότι δεν είναι έτσι Άγγελε..

-Το ξέρω.. απλά δεν με ενδιαφέρει να προχωρήσω.. Πόσο μάλλον με τη Δήμητρα.. Τέλος πάντων, δεν έχουμε να πούμε κάτι άλλο! Εύχομαι μόνο να είσαι ευτυχισμένη, πραγματικά ευτυχισμένη. Τουλάχιστον αυτό θα είναι κάτι καλό, στο θλιβερό μας τέλος.. Δεν αξίζαμε τέτοιο τέλος Άρια.. Αλλά ας είναι, εσύ να είσαι καλά! Και να ξέρεις ότι έστω και από μακριά, έστω κι ας μην είμαστε πια μαζί, πάντα θα είμαι εδώ για εσένα ό,τι κι αν χρειαστείς! Και θα  έχεις μια θέση για πάντα στην καρδιά μου! Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Όσα χρόνια κι αν περάσουν! Όταν έλεγα «για πάντα» το εννοούσα Άρια!

-Κι εγώ το εννοούσα Άγγελε.. ανεξάρτητα από το πώς θα καταλήγαμε κάποια στιγμή!

-Δεν έχει νόημα να μιλάμε άλλο.. Τα είπαμε όλα. Εύχομαι να σου πάνε όλα καλά, ειλικρινά!

Η συγκίνηση ήταν έντονη, και από τους δύο. Τα δάκρυα έτρεχαν σαν χείμαρρος, και από τους δύο. Ο Άγγελος γύρισε αργά προς την πόρτα, όμως πριν την ανοίξει και φύγει οριστικά από τη ζωή μου, κοντοστάθηκε, γύρισε αργά, με πλησίασε και με φίλησε παθιασμένα, σαν να μην υπήρχε αύριο.Και όντως, δεν υπάρχει αύριο για εμάς τους δυο. Αυτός ο κύκλος κλείνει για πάντα πια και το ξέρουμε και οι δύο! Δεν αντιστέκομαι, δεν το θέλω άλλωστε. Ένα φιλί προς τιμή των αναμνήσεών μας, προς τιμήν όλων αυτών που ζήσαμε και προς τιμήν της αγάπης μας που ήταν και είναι πέρα για πέρα αληθινή και όμοιά της δεν θα ζήσει κανένας από τους δυο μας ξανά!! Ένα φιλί, λοιπόν, για εμάς! Το τελευταίο φιλί.. Το καλύτερο από όλα τα φιλιά μας όλα αυτά τα χρόνια!!

Μέσα στη σκοτεινή και κρύα αίθουσα του Εργαστηρίου Φυσικής, δύο δεκαεφτάχρονοι τελειώνουν την αγάπη τους! Εγώ και ο Άγγελος, ο Άγγελος κι εγώ! Σίγουρα δεν αξίζαμε τέτοιο τέλος, αλλά η ζωή ποτέ δεν είναι δίκαιη!

Ο Άγγελος αφήνει τα χείλη του από τα δικά μου και με κοιτάζει για λίγα δευτερόλεπτα με τα υπέροχα, βουρκωμένα, γαλάζια μάτια του. Τα δακρυσμένα μάτια μου χάνονται στα δικά του και ξέρω πια καλά ότι αυτή είναι η τελευταία φορά. Ο Άγγελος με φιλάει τρυφερά στο μέτωπο, χαϊδεύει με στοργή τα μαλλιά μου και απομακρύνεται αργά. Λίγο πριν κλείσει την πόρτα, γυρνάει και με κοιτάζει με αυτό το βλέμμα που ερωτεύτηκα, για τελευταία φορά.. Την επόμενη στιγμή χάνεται στο διάδρομο του σχολείου, αφήνοντάς με μόνη να πεθαίνω από το κλάμα σε εκείνη την απαίσια αίθουσα.. Έφυγε έτσι, χωρίς ούτε μια κουβέντα.. Και τι να πει άλλωστε; Δεν χωράνε άλλα λόγια σε τέτοιες στιγμές. Μόνο σιωπή, μέχρι ο χρόνος να απαλύνει τον πόνο..

Ανέβηκε με τρεις μέρες καθυστέρηση , το ξέρω, αλλά πιστέψτε με δεν φταίω εγώ! Το ίντερνετ στο χωριό είχε πρόβλημα και δεν μπορούσα να συνδεθώ. Όπως είδα έχετε αφήσει πολλά σχόλια και μηνύματα, τα οποία θα προσπαθήσω να απαντήσω όσο πιο σύντομα μπορώ. Επειδή όμως έριξα μια ματιά στα σχόλια του προηγούμενου κεφαλαίου είδα ότι έγιναν παρερμηνείες. Όταν είπα ότι θα κάνω και τις φανς #αρεξ να κλάψουν, εννοούσα από συγκίνηση για το χωρισμό της Άριας με τον Άγγελο. Μάλλον εγώ δεν το διατύπωσα καλά.. Εννοούσα ότι ο χωρισμός τους θα είναι τόσο συγκινητικός που θα κλάψει ακόμα και η πιο φανατική #αρεξ. Δεν ξέρω αν όντως βγήκε έτσι, πάντως εγώ συγκινήθηκα αρκετά είναι η αλήθεια.. Εσείς?? Ελπίζω να μην πήγαν τζάμπα τα χαρτομάντιλα που σας έβαλα να προμηθευτείτε!! :Ρ

Περιμένω γνώμες και σχόλια.. Και πάλι χίλια συγγνώμη για την καθυστέρηση!! Το επόμενο ελπίζω να είναι την Τρίτη, εκτός αν έχουμε κανένα απρόοπτο πάλι!! Ευχαριστώ πολύ για την υπομονή σας!! <3

Υ.Γ. Μου είχε ξεφύγει μια λεπτομέρεια στο κεφάλαιο της Πρωτοχρονιάς, τη στιγμή που πήγε να συμβεί αυτό που οι περισσότερες θα με βρίζατε αν γινόταν.. Μπήκε ως φλασμπακ, ελπίζω να με συγχωρήσετε!!